ΦΑΡΜΑΚΑ Κ.Α

Καλησπέρα παιδιά.

Ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής μου συνέστησε να πάρω νευροληπτικά (αντι-ψυχωσικά) φάρμακα. Ανησυχεί πολύ, λέει... Αχ... Συνοπτικά έχω αυτοκτονικές-αυτοκαταστροφικές τάσεις, ακούω φωνές, αισθάνομαι πως το σώμα μου αιμορραγεί κλπ.... Αρνήθηκα. Δε γουστάρω τα φάρμακα. Ειδικά για τα ψυχοφάρμακα έχω ακούσει πως έχουν άσχημες παρενέργειες.... Προτιμώ να συζητάμε. Σε βάθος χρόνου έχω υιοθετήσει και κάποιες μεθόδους αυτοδιαχείρισης της κατάστασής μου. Δε δουλεύουν πάντα, αλλά το παλεύω όσο μπορώ. Απλά φοβαμαι πολύ ορισμένες φορές... Φοβάμαι μη χάσω το μυαλό μου. Φοβάμαι μη δεν ορίζω τον εαυτό μου. Φοβάμαι μη χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ.

Έχετε κάποια σχετική εμπειρία από τέτοιου είδους αγωγή; Υπάρχει όντως κίνδυνος να "χαθώ";


Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γεια σου,

Τελευταια μερικα φαρμακα εχουν βελτιωθει.

Εξαρταται και τι φαρμακο θα παρεις και ποια η δοση του φαρμακου που θα παρεις.

Επισης οταν σταθεροποιηθεις μπορεις να αρχισεις και ενεσεις που εχουν λιγοτερες παρενεργειες.

Το καλυτερο θα ηταν να το αντιμετωπισεις χωρις φαρμακα αλλα απο την αλλη δεν υπαρχει λογος να βασανιζεσαι τοσο πολυ.

Τα φαρμακα θα σε βοηθησουν πολυ και θα γινεις νορμαλ.

Μερικες φορες χρειαζομαστε και φαρμακα.

Ειναι σαν μια μορφη ασπιδας, ενα στηριγμα που χρειαζομαστε απλως για να ειμαστε ψυχραιμοι και να λειτουργει καλυτερο το μυαλο μας, δεν ειναι κατι το τραγικο.

Αμα βασανιζεσαι πολυ και δε βελτιωνεσαι τοτε ειναι απαραιτητα τα φαρμακα.

Επισης μην αφηνεις πολυ να περναει ο καιρος γιατι ο χρονος δεν ειναι υπερ μας και μετα ειναι πιο δυσκολη η θεραπεια αμα περασει καιρος που εχεις συμπτωματα.

Αντε περαστικα..

αν εχεις ψυχωση μονο με φαρμακα θεραπευεται, και οσο το καθυστερης θα χειροτερευης....... κανε αυτο που λεει ο γιατρος σου αυτος ξερει καλυτερα

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Απλά συνέβησαν όλα τόσο ξαφνικά. Δεν το έχω καν συνειδητοποιήσει. Για πρώτη φορά στη ζωή μου μίλησα για το θέμα αυτό σε "ειδικό", ανθρώπους που αγαπώ (κολλητούς, αγόρι). Επίσης πρώτη φορά γράφω εδώ, και ομολογώ να πω πως έχω λίγο άγχος, παρά την ανωνυμία που σου προσφέρει το διαδίκτυο.

Βασικά λόγω ιδεολογικοπολιτικών αλλά και συναισθηματικών πεποιηθήσεων, τίθεμαι κατά της ηγεμονίας των γιατρών και των φαρμάκων. Θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό, στο δυτικό κόσμο, και τα δυο συντελούν σε έλεγχο συμπεριφορών και ιατρικοποίηση της ετερότητας. Και ο σάπιος κόσμος στον οποίο ζούμε, δεν παύει καθημερινά να "κολλά" ταμπέλες που δύσκολα αποποιείται κανείς. "Αρρωστος", "τρελός".... Λες και η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι "υγιής"; Αποβάλλεται το διαφορετικό, το Άλλο" σαν κακός δαίμονας. Σαν οικτρό σκιάχτρο.

.... πήγα σε αυτόν τον θεραπευτή, μετά από παρότρυνση του φίλου μου. Είχαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Η καρδιά μου έσπασε και έπαψα να φροντίζω τον εαυτό μου. Δεν έτρωγα, δεν έπινα νερό, έπινα συνέχεια και γινόμουν σκατά, νόμιζα πως αιμορραγώ απο παντού ή πως μέρη του σώματός μου είναι ξένα, άρχισα να χαρακώνομαι. Οι φωνές και οι ιδέες πως κάποιος με παρακολουθεί με έπνιγαν ώρες-ώρες.... Βελτιώθηκα σταδιακά με συζητήσεις. Παρ' όλα αυτά εδώ και κάποιες βδομάδες, οι φωνές με απειλούν, με βρίζουν ή απλά μπερδεύουν το μυαλό μου, κάνοντας έναν αναθεματισμένο θόρυβο. Οι σκέψεις πως κανείς δε με αγαπά αληθινά και πως όλοι υποκρίνονται με τρομάζουν. Από παιδί ζω σε ένα σπίτι του οποίου πρωταγωνιστές είναι η βία, οι απειλές και το άγχος. Και δεν μπορώ να δραπετεύσω με 250 ευρώ το μήνα... Έκοψα τα χέρια μου. Και ένωσα ένα αισθημα αγαλλίασης να με τυλίγει. Ανακούφιση. Αργότερα οι φωνές με αποκάλεσαν δειλή, που δεν μπόρεσα να πιέσω το μαχαίρι πιο βαθιά.... Ίσως και να είμαι. Τότε ο θεραπευτής είπε πως υπάρχει άμεσος κίνδυνος για την απώλεια ζωής. Σε συνδιασμό με τα άλλα συμπτώματα συνέστησε τα φάρμακα.... Λες και θα με νιώσει ποτέ κανείς αν πάρω τα κωλοφάρμακα;;

Προσπαθώ λοιπόν. Βρισκόμαστε πιο τακτικά με τον θεραπευτή πλεον. Προσπαθώ να κάνω πραγματα που με γεμίζουν. Λεω στις παρορμήσεις και στις φωνές να σκάσουν... Υποθέτω πως αργά ή γρήγορα θα ξεχαστώ.

Συγγνώμη αν το μήνυμα είναι κάπως συγκεχυμένο. Απλά νιώθω τόσο confused. Σα να πήρε το κεφάλι μου φωτιά...

"Επισης μην αφηνεις πολυ να περναει ο καιρος γιατι ο χρονος δεν ειναι υπερ μας και μετα ειναι πιο δυσκολη η θεραπεια αμα περασει καιρος που εχεις συμπτωματα". Δλδ τι μπορεί να συμβεί φίλε/φίλη maus;

Φίλε/φίλη pavlosla σε ευχαριστώ και εσένα για την απάντησή σου. Τον ρώτησα γελώντας "δλδ τι πιστεύεις πως έχω και μου προτείνεις χαπάκια ή δε ξέρω και εγώ τι διάολο είναι αυτά;". Είπε πως θα με βοηθήσουν με το υπερβολικό άγχος και τις ιδέες/αισθήσεις που έχω. Δεν το συνηθίζει να δίνει "ταμπέλες". Ομολογώ να πω πως αυτό μου άρεσε. Με ηρέμησε, καθώς δεν ενστερνίστηκε τον παραδοσιακό ιατρικό ρόλο που δίνει διαγνώσεις-καταδίκες, έτσι για πλάκα.

Ηρεμησε εχεισ θεμα η διατροφη κ γυμβναστικη αν μπορεισ να κανεισ βοηθαει γενικα θελει υγιεινο τροπο ζωησ

Δλδ άμα τρέχω και τρώω ρυζογκοφρέτες, θα σταματήσουν αυτά; Δε σε ειρωνεύομαι φίλε/φίλη μου. Απλά όντως δεν κατάλαβα τι εννοείς...

φιλε εμενα 4 χρονια δεν μου εχουν πει τη εχω περα απο οτι επαθα ενα ψυχωτικο επισοδειο........... γενικος δεν λενε ευκολα τη εχεις δεν δινουν διαγνωσεις........ αλλα αν εχεις κατι που εχει σχεση με ψυχωση, εχει πολλες διαφορετικες ασθενειες που δεν της ξερω ενα σωρο ονοματα..... μονο με φαρμακα θεραπευεται δυστηχως ουτε εγω ειμαι υπερ τον φαρμακων αλλα δεν υπαρχει αλλη λυση....., ψυχωση ειναι μια γενικη κατηγοριοποιηση μια ομαδα ασθενειων.... αλλα αυτες δυστηχως θεραπευονται μονο με φαρμακα....... εγω ενας λογος που ειμαι καλα τωρα ειναι γιατι μολις επαθα το ψυχωτικο επισοδειο με πηγαν κατευθειαν οι γονεις μου νοσοκομειο...... δεν καθυστερησε η εναρξη αγωγης με αποτελεσμα να ειμαι ελαφρα και να παιρνω μικρη αγωγη...... οσο το αφηνεις και χρονιζει τοσο μεγαλυτερη αγωγη θα καταληξεις να παρεις, εγω παιρνω ενα χαπι μονο την ημερα και εδω και αρκετο καιρο δεν εχω κανενα συμπτωμα... ουτε φωνες ουτε ιδεες ουτε ψευδεσθησης ουτε αγχη ουτε καταθλιψεις τιποτα απολυτος.... μονο που και που αραια μπωρει να παθω καμια νευρικη κριση εχω παθει τρεις φορες το τελευταιο χρονο πχ........ αλλα παθαινουν και η μη ασθενεις τετοια προβληματα πιστευω σε ενα δυο χρονια θα ειμαι εντελως καλα. αλλα πιθανοτατα τη φαρμακευτικη αγωγη θα την παιρνω για παντα, ασχετα αν καποτε μου ειχαν πει οτι θα ειναι μονο για δυο χρονια.. επισης διατροφη και γυμναστικη που λεει συνεχως ο ελις..... αλλα και τα φαρμακα δυστηχως ειναι αναγκαια......... εγω γυμναζομαι καθε μερα σχεδον 2 με 3 ωρες

Quote:

---

Originally Posted by Anares

Δλδ άμα τρέχω και τρώω ρυζογκοφρέτες, θα σταματήσουν αυτά; Δε σε ειρωνεύομαι φίλε/φίλη μου. Απλά όντως δεν κατάλαβα τι εννοείς...

---

ο εγκεφαλος μεταβαλεται διαρκως, και η χειρονακτικη ζωη και γυμναστικη χτιζει ποιο υγειης εγκεφαλους, το 80% του εγκεφαλου ασχολειται με τη κινηση, η βιοχημεια του εγκεφαλου αν γυμναζεσαι βελτιωνεται
για αυτο και οσοι αθλουνται πολυ εξαρτουνται απο τη γυμναστικη θελουν να γυμναζονται περισσοτερο...... ποιο αναλυτικα δεν τα ξερω να σου τα εξηγησω.... αλλα η γυμναστικη δρα αγχολυτικα και αντικαταθληπτικα........... φυσικα τα φαρμακα ειναι αναγκαια αλλα βελτιωνεται η κατασταση με την αθληση......

Αυτό το "για πάντα" με τρομάζει... δλδ γιατί να παίρνω για πάντα φάρμακα;;; Νομίζω πως με βοηθάει να μιλάω στον εαυτό μου, να βηματιζω πάνω κάτω όταν μου μπαίνει η ιδέα πως αιμορραγώ, να παίζω με τον σκυλάκο ή να βγαίνω με φίλους/αγόρι. Επίσης όταν συγκεντρώνομαι στο μεταπτυχιακό, βλέπω πως κάτι γίνεται. Δοκιμάζω να σιγοτραγουδώ ή και να σφυρίζω επίσης, όταν με πιάνουν αυτά. Μερικές φορές φοβάμαι. Δλδ ακόμα και με τον θεραπευτή, έλεγα "ρε μπας και του πω κατι και με κλείσει πουθενά;". Δλδ μιλούσα και ήμουν έτοιμη να τρέξω αν χρειαστεί, μη με κλειδώσει και δεν μπορω να φύγω. Ακόμα το σκέφτομαι καμιά φορά.

Συγγνώμη αν κουράζω... ειλικρινά λυπάμαι...

δυστηχως τα ποσοστα πληρους αποθεραπειας στη ψυχωση καπου ειχα διαβασει ειναι 10% η πιθανοτητες ειναι εναντιον μας........ στη ψυχωση θεραπευουν τα συμπτωματα τα φαρμακα αλλα οχι την ιδια την ασθενεια........ οσοι τα κοβουν απο μονη τους ξανακοιλουν παθαινουν υποτροπη και μετα μεγαλυτερες δοσεις παλη συμπτωματα και εισαι χειροτερα.......... και μενα με τρομαζει το ''παντα'' αλλα ετσι ειναι, ειμα καλα γιατι παιρνω καθε μερα κανονικα τη θεραπεια μου...... αλιως θα ειχα προβληματα...... και φυσικα δεν θα βελτιωνομουν πριν εναμιση χρονο επαιρνα ζοξιλ σολιαν και ακινετον ενα σορο φαρμακα τωρα ειμαι μονο με σολιαν. και σε λιγο καιρο θα δοκιμασουμε με μισο χαπι την ημερα, που ξερεις αν παει καλα το μισο χαπι μπωρει να δοκιμασουμε να κοψω εντελως τα φαρμακα αλλα λιγο δυσκολο... και επικυνδηνο.........

αν παθεις ψυχωτικο επισοδειο που επαθα εγω δεν εχεις ζωη η ζωη διαλυεται αποδιοργανωνεται πληρως ζεις σε ψευδεσθησης παραισθησης παραλητικες ιδεες και φωνες....... δεν εχεις ζωη τελιωσε η ζωη δεν εχεις καμια επαφη με τη πραγματικοτητα..... τα φαρμακα ειναι η σανιδα σωτηριας....... αλιως δεν υπαρχει τιποτα....., ενας βασικος λογος που τεσσερα χρονια καθε μερα παιρνω τη θεραπεια κανονικα και θα την παιρνω οσο κανονιζουμε με το γιατρο ειναι οτι φοβαμαι πολυ μην ξαναπαθω τα ιδια...... ειναι μεγαλη τραυματικη εμπειρια το ψυχωτικο επισοδειο...........

pavlosla χαίρομαι που τα πας καλά! Και ειλικρινά εύχομαι να το κόψεις τελείως.

Όσο για μένα, δε θα πάρω. Θα παλέψω. Όπως κάνω πάντα στη ζωή μου, από τότε που με θυμάμαι. Ένας φίλος λέει πως το πολύ διάβασμα και η φιλοσοφία με κούρασαν. Όντως μπορεί να κουράστηκα από διάφορες καταστάσεις. Αλλά αν δε σκέφτομαι, αν δεν διερωτάμαι, αν δεν αμφιβάλλω, δε θα είμαι πια εγώ. Εξάλλου έχω χάσει μεγαλο μέρος της συγκεντρωσής μου πια... Επέτρεψα στον εαυτό μου, τον τελευταίο χρόνο, να γίνει έρμαιο άλλων. Δεν έσπασα τη φυλακή που με δένει χρόνια σε αυτό το τερατόσπιτο που ζω... Ίσως αυτό που βιώνω τώρα είναι η τιμωρία μου.

Δε σ λέω να πάρεις φάρμακα αν δε θέλεις αλλά αν ποτέ πάρεις πάρε μαγνήσιο βιταμίνη ντε κ κάνε διατροφή κ γυμναστική με αυτά θα έχεις ελπίδες να τα κόψεις σε πέντε χρόνια μόνο αυτό αξίζει να ξέρεις τα άλλα είναι προσωπικές απόψεις μπορούμε να διαφωνούμε μέχρι μεθαύριο η κ να συμφωνούμε

Δεν είμαι εξοικειωμένη με αυτές τις ορολογίες.... Ψυχωτικό επισόδειο εε; Αχ....

Κοίτα υπήρχε μια φάση της ζωής μου πριν λίγα χρόνια, όταν ήμουν 15-16 χρονών που νόμιζα και ακουγα εντελώς κουφα πράγματα. Μπαρουφες, σου λεω... Με ταρακούνησε και με έβγαλε από αυτό η ιδέα της αντίστασης και της ανυπακοης σε κάθε μορφή εξουσιας. Δε γουστάρω την εξουσία. Εχω χοντρό θεμα με αυτην και όλα τα καθάρματα που καθυποτάζουν και ελέγχουν τη ζωή των άλλων. Με κάθε πρόσωπο και ιδέα που μας σκλαβώνει. Έτσι μετα από μια νυχτα που φωναζα, προσευχόμουν και εκλαιγα, νομιζοντας... διαφορα, μετά απο καποιο καιρο σιωπής και σκεψης, τα παρατησα όλα. Κανενας αφεντης στη ζωή μου. Αυτο πρεπει να κάνω και τωρα. Πρεπει να βρω τη δυναμη γαμωτο. Πρεπει.

Φιλε/φίλη elis σε ευχαριστώ για τη συμβουλή. Απλά φρικάρω με όλα αυτα... με τα φαρμακα, με τους γιατρους κλπ... Σόρρυ αν σε προσέβαλα. Σεβομαι την αποψη σου, και ας μην την ενστερνιζομαι.

Εμένα η άποψη μου διαμορφώθηκε από τη ζωή η ζωή δε ρωτάει τι έχεις η ζωή λέει λογαριασμούς φαγητό κ δουλειά αν εσύ τα έχεις λυμένα όλα αυτά πολύ ωραία μπορείς να αντιδρασ κ να κανεισ ότι γουστάρεις νομίζω διαφωνούμε στη στάση ζωής

Νιώθω πως είμαι μπελάς. Αισθανομαι συνέχεια ένοχη. Πως φταιω για κατι, για ολα. Ακόμα και αν κάποιοι με ποδοπάτησαν και με εκμεταλεύτηκαν στυγνά, εγώ το επέτρεψα. Είναι δικό μου σφάλμα. Ακόμα και αυτά που περιέγραψα πως μου συμβαινουν, δικό μου λάθος πρεπει να είναι. Και σας ζητω συγγνώμη αν έγινα βάρος.... λυπάμαι. Κάθομαι και κλαιω ωρες-ωρες σα βλάκας... η σκεψη πως κανεις δε νοιαζεται πραγματικα για μένα, η σκέψη πως δεν αξίζω να αγαπηθώ πραγματικά, η σκέψη πως κανείς ποτε δε θα με αποδεχτει όπως είμαι..... μια σειρα σκεψεων λοιπον μου τρυπούν το μυαλο. Και οι φωνες μου, αυτα μου υπενθιμίζουν εξάλλου.

Ειμαι αχρηστη. Η κολλητη μου εχει καταθλιψη και δεν μπορω να την βοηθησω. Και αυτη αλλωστε μου λεει πως δεν μπορει να τη βοηθησει κανεις... Απο την αλλη νιωθω πως δεν ικανοποιω τον φιλο μου πια.... Το σπιτι μου πάλι, μοιαζει με αυτους τους πύργους που βλεπουμε στις ταινιες. Αν κάνεις το λάθος και μπεις, η πορτα σφαλιζει πισω σου και η εξοδος μοιαζει αδυνατη. Εγω δυστυχως δεν ειχα καν την επιλογη να μπω ή να μην μπω. Γεννηθηκα μεσα στον πυργο.

Υποτιθεται πως το σωμα μου δεν αιμορραγει. Πως ειναι απλα ψευδαισθησεις. Παιχνιδια του μυαλου μου. Κι ομως η καρδια μου αιμορραγει. Βαρυ φορτιο η καρδια.... Καλυτερα να ημουν ακαρδη, σκληρη. Αυτοι οι ανθρωποι δεν αποθαρρυνονται ποτε. Εγω μια ζωη παριστανω πως ειμαι δυνατη. Δεν ειμαι ομως παρα ενα αδυναμο παιδι που τρεχει να κρυφτει. Και οι φωνες που μου λενε "θα σε βρουν", μου το υπενθυμιζουν αυτο... και με ποναει παρα πολυ. Γαμωτο ποναει πολυ. Γιατι λοιπον να ζω; Αυτο σκεφτομαι συνεχεια.... ισως δε μου αξιζει να ζω.... απλα δεν ταιριαζω στον κοσμο αυτο. Ειμαι ανεπιθυμητη. Δεν υπαρχει θεση για εμενα.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εμένα η άποψη μου διαμορφώθηκε από τη ζωή η ζωή δε ρωτάει τι έχεις η ζωή λέει λογαριασμούς φαγητό κ δουλειά αν εσύ τα έχεις λυμένα όλα αυτά πολύ ωραία μπορείς να αντιδρασ κ να κανεισ ότι γουστάρεις νομίζω διαφωνούμε στη στάση ζωής

---

?? Δεν καταλαβαινω... Ποιος ειπε οτι τα εχω λυμενα ολα αυτά;;;; Μα καλα γιατι θυμωσες μαζι μου φιλε/φιλη;

αυτες οι φωνες που αναφερεσαι θα ειναι καπιου συγγενικου σου προσωπου που απλα τις σκεφτεσαι.

Quote:

---

Υποτιθεται πως το σωμα μου δεν αιμορραγει

---

μηπως ενοεις οτι βλεπεις τους αλλους σαν μπρουςλιδες και εσενα αδυναμη?

Quote:

---

Οι σκέψεις πως κανείς δε με αγαπά αληθινά και πως όλοι υποκρίνονται με τρομάζουν.

---

δε μπορουν να προσφερουν κατι καλυτερο.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αυτες οι φωνες που αναφερεσαι θα ειναι καπιου συγγενικου σου προσωπου που απλα τις σκεφτεσαι.

---

Αν ήταν σκέψεις, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα... είναι σα να εχω μικρα ανθρωπακια μεσα στο κεφαλι μου που μου μιλουν... δε ξερω πως να το περιγραψω... ο θεραπευτης το αποκαλεσε "ακουστικες ψευδαισθησεις" και "παιχνιδια του μυαλου". Π.χ μου λενε πως με ψαχνουν και πρεπει να κρυφτω. Ή πως ειμαι αθλια. Ή γελανε μαζι μου.... Ειδικα το τελευταιο με τρομαζει.

Σκεψεις κανει καποιος συνειδητα. Όλα αυτα γεμιζουν το μυαλο μου, δίχως να το θελω.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

μηπως ενοεις οτι βλεπεις τους αλλους σαν μπρουςλιδες και εσενα αδυναμη?

---

Με κατακλυζουν ιδεες πως αιμορραγω ή πως μελη του σωματος μου δεν ειναι δικα μου.

ναι καταλαβα τι θες να πεις ειναι συνηθισμενο αυτο παντως

συνηθως ετσι γινεται οταν ζεις με καπιον δυσκολα του εξομολογισαι πραγματα

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ναι καταλαβα τι θες να πεις ειναι συνηθισμενο αυτο παντως

συνηθως ετσι γινεται οταν ζεις με καπιον δυσκολα του εξομολογισαι πραγματα

---

Φιλε μου βοηθησε με λιγο.... ποιό ειναι συνηθισμένο; Οι φωνές ή αυτές οι ιδέες; Ή ότι σκέφτομαι συνεχώς πως πρεπει να πεθάνω και χαρακωνομαι και φτιαχνω θηλιές; Ή ότι κανείς δε με καταλαβαίνει; Ή ότι βγαινω στο δρόμο και πιστευω οτι με παρακολουθουν και αρχιζω κι τρεχω;

Δε ξέρω τι να κάνω... Μου λεει και ο ψυχίατρος για αυτά τα αντι-ψυχωσικα και με αγχωνει χειρότερα....

το εσβησα πριν ελεγα συνηθισμενο ειναι να κερδιζεις τους αλλους σκεπτομενος οτι αυτα που λες δε σε εκφραζουν.

δεν ειναι αληθεια οτι κανεις δε καταλαβαινει τι λες

μηπως σκεφτεσαι πραγματα πολυ γρηγορα και γι αυτο το λογο χανεις το ελεγχο των σκεψεων σου?

ισως αν σκεφτοσουν πιο αργα να τα πηγαινες καλυτερα.

σαν αυτο που λες πχ οτι τρεχεις αντι να τρεχεις πηγαινε πιο σιγα.

Αυτο ισχυει οντως ;

Αξιοσημειωτο ακουγεται...

Εχεις περιοσσοτερες πληροφοριες / στοιχειο για αυτο ;

Αμα ειναι ετσι πρεπει ολοι να αρχισουμε να περπαταμε με τις ωρες..

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

ο εγκεφαλος μεταβαλεται διαρκως, και η χειρονακτικη ζωη και γυμναστικη χτιζει ποιο υγειης εγκεφαλους, το 80% του εγκεφαλου ασχολειται με τη κινηση, η βιοχημεια του εγκεφαλου αν γυμναζεσαι βελτιωνεται
για αυτο και οσοι αθλουνται πολυ εξαρτουνται απο τη γυμναστικη θελουν να γυμναζονται περισσοτερο...... ποιο αναλυτικα δεν τα ξερω να σου τα εξηγησω.... αλλα η γυμναστικη δρα αγχολυτικα και αντικαταθληπτικα........... φυσικα τα φαρμακα ειναι αναγκαια αλλα βελτιωνεται η κατασταση με την αθληση......

---

Anares πρεπει να ζητησεις βοηθεια.

Η ψυχωση ή αλλιως σχιζοφρενεια που ειναι μια ψυχωση που διαρκει καιρο ειναι σοβαρη ασθενεια και δεν ειναι παιξε γελασε.

Ειναι η τριτη σοβαροτερη αναπηρια σε ενεργη φαση μετα τον καρκινο και την τετραπληγια συμφωνα με την ιατρικη.

Παρε φαρμακα να ηρεμησεις.

Μη φρικαρεις με φαρμακα. Ολοι παιρνουν ή θα παρουν φαρμακα καποια φαση της ζωης τους.

Επισης τα φαρμακα εχουν βελτιωθει.

Αμα εχεις ψυχωση δεν ειναι ουτε καταθλιψη ουτε αγχος ειναι κατι αλλο και λυνεται με χαπια πολυ αποτελεσματικοτερα.

Παρε χαπια να ηρεμησεις και να ορθοδοποδησεις.

Τι καθεσαι και βασανιζεσαι.

Ειναι σαν να σου εχει σπασει το ποδι και δε κανεις εγχειρηση.

Εχουμε μια ασθενεια σαν τον διαβητη ή την υπερταση.

Παιρνεις τα χαπακια σου και σε πολλους φτιαχνει με συντηρητικη αγωγη.

Δεν ειναι οπως παλια ή στις ταινειες...

Κοιτα να αποβαλλεις το πολυ αγχος σου και να ηρεμησεις και να βρεις γαληνη. Αυτο θα σε βοηθησει.

Δες το www.schizophrenia.com για βιταμινες / συμπληρωματα που βοηθανε στην ασθενεια.

Ψυχολογικα δε λυνεται ή θα παρει βασανιστικα χρονια και χρηματα για να βγει εστω κατι.

Ολα αυτα που βλεπεις ειναι παιχνιδια του μυαλου και υπερλειτουργια των οδων ντοπαμινης του εγκεφαλου.

Το θεμα ειναι ομως να ηρεμησεις.

Επισης και το κρατος προστατευει τους αναπηρους.

Για αυτες τις δουλειες ειναι το κοινωνικο κρατος.

Υπαρχουν κοινωνικα επιδοματα (προς το παρον) για αυτη την ασθενεια καπου 313 ευρω το μηνα.

καπου το ειχα διαβασει παλια....... μαους...... πρεπει να περπαταμε με τις ωρες ο ανθρωπινος οργανισμος ετσι δημιουργηθηκε για πολυ περπατημα....... αν εχεις καταθλιψη-αγχος-νευρωσεις - με γυμναστικη και χειρωνακτικη εργασια βλεπεις συντομα αποτελεσματα....... η ψυχωσης βεβαια ειναι αλλο πραγμα εκει θελεις φαρμακα.... αλλα και εκει πιστευω βελτιωνεται η κατασταση

Θυμωσα μαζι σου γτ εχουμε το ιδιο προβλημα κι αυτα που σ λεω με πηρε δεκα χρονια να τα καταλαβω κ ειναι αποσταγμα αυτα που πιστευεισ δε βοηθανε

Quote:

---

Originally Posted by maus

Anares πρεπει να ζητησεις βοηθεια.

Η ψυχωση ή αλλιως σχιζοφρενεια που ειναι μια ψυχωση που διαρκει καιρο ειναι σοβαρη ασθενεια και δεν ειναι παιξε γελασε.

Ειναι η τριτη σοβαροτερη αναπηρια σε ενεργη φαση μετα τον καρκινο και την τετραπληγια συμφωνα με την ιατρικη.

Παρε φαρμακα να ηρεμησεις.

Μη φρικαρεις με φαρμακα. Ολοι παιρνουν ή θα παρουν φαρμακα καποια φαση της ζωης τους.

Επισης τα φαρμακα εχουν βελτιωθει.

Αμα εχεις ψυχωση δεν ειναι ουτε καταθλιψη ουτε αγχος ειναι κατι αλλο και λυνεται με χαπια πολυ αποτελεσματικοτερα.

Παρε χαπια να ηρεμησεις και να ορθοδοποδησεις.

Τι καθεσαι και βασανιζεσαι.

Ειναι σαν να σου εχει σπασει το ποδι και δε κανεις εγχειρηση.

Εχουμε μια ασθενεια σαν τον διαβητη ή την υπερταση.

Παιρνεις τα χαπακια σου και σε πολλους φτιαχνει με συντηρητικη αγωγη.

Δεν ειναι οπως παλια ή στις ταινειες...

Κοιτα να αποβαλλεις το πολυ αγχος σου και να ηρεμησεις και να βρεις γαληνη. Αυτο θα σε βοηθησει.

Δες το www.schizophrenia.com για βιταμινες / συμπληρωματα που βοηθανε στην ασθενεια.

Ψυχολογικα δε λυνεται ή θα παρει βασανιστικα χρονια και χρηματα για να βγει εστω κατι.

Ολα αυτα που βλεπεις ειναι παιχνιδια του μυαλου και υπερλειτουργια των οδων ντοπαμινης του εγκεφαλου.

Το θεμα ειναι ομως να ηρεμησεις.

Επισης και το κρατος προστατευει τους αναπηρους.

Για αυτες τις δουλειες ειναι το κοινωνικο κρατος.

Υπαρχουν κοινωνικα επιδοματα (προς το παρον) για αυτη την ασθενεια καπου 313 ευρω το μηνα.

---

Maus να σου πω κάτι φίλε/φίλη μου; Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως όλα αυτά είναι κάποιο κουφό όνειρο, το οποίο θα εξαφανιστεί μόλις ανοίξω τα μάτια μου. Μετά συνειδητοποιώ πως ατύχησα και πως μάλλον είναι όλα αλήθεια....

Ο γιατρός είναι ενήμερος για την απόφασή μου να μην πάρω φάρμακα. Φαντάσου πως δεν τον ρώτησα καν το όνομα του φαρμάκου. Είπε πως δεν μπορεί να με αναγκάσει στο κάτω-κάτω.

Θα προσπαθήσω να ηρεμήσω. Γιατί το άγχος με κατατρώει, μου σκίζει την καρδιά.

Θεωρείς/θεωρείτε αδύνατον όλο αυτό να είναι παροδικό;

Δε ξέρω.... είμαι ξεροκεφαλη και ανυπακουη γενικά. Ίσως αυτό να είναι το λάθος μου. Τεσπα.... σε ευχαριστώ για το site! Αν και ο φίλος μου λέει να μην κοιτάω και ψάχνω μόνη μου στο internet. Λεει πως ταραζομαι χειρότερα. Λέει ακόμα πως το μυαλό μου είναι μπερδεμένο αυτή τη στιγμή.

Ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Πάντως έχω μια εβδομάδα να αυτοτραυματιστώ. Πειθω τον εαυτό μου συνέχεια να μην το κάνω. Δεν ειναι καλό σημαδι αυτο;

Quote:

---

Originally Posted by elis

Θυμωσα μαζι σου γτ εχουμε το ιδιο προβλημα κι αυτα που σ λεω με πηρε δεκα χρονια να τα καταλαβω κ ειναι αποσταγμα αυτα που πιστευεισ δε βοηθανε

---

okay φίλε....

Ρε φιλε φιλη τι εισαι το οτι εχεισ ενα προβλημα δε σημαινει οτι θα ασχολεισαι ολη μερα με αυτο αν δεν παρεισ φαρμακα δε θα κανεισ αλλη δουλεια θα ασχολησε με αυτο κ πωσ θα επιβιωσεισ εκει ειναι το ολο θεμα δε θελω να συμφωνησουμε θελω να σε ενημερωσω οτι πρεπει να παρεισ την ευθυνη τησ επιβιωσησ σου στα χερια σου αυτα κ σταματαω

τωρα εχεις επαφη με τη πραγματικοτητα Αναρες, αλλα αν χασεις την επαφη με τη πραγματικοτητα, μπωρει μεχρι και εισαγγελικη εντολη να φας, να σε χωσουν για καμια βδομαδα μεσα μεχρι να στρωσεις με φαρμακα....

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ρε φιλε φιλη τι εισαι το οτι εχεισ ενα προβλημα δε σημαινει οτι θα ασχολεισαι ολη μερα με αυτο αν δεν παρεισ φαρμακα δε θα κανεισ αλλη δουλεια θα ασχολησε με αυτο κ πωσ θα επιβιωσεισ εκει ειναι το ολο θεμα δε θελω να συμφωνησουμε θελω να σε ενημερωσω οτι πρεπει να παρεισ την ευθυνη τησ επιβιωσησ σου στα χερια σου αυτα κ σταματαω

---

Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή elis.

Eσυ Έλις είχες τάσεις αυτοκαταστροφής;

@Anares
Τα φάρμακα δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα, μην τα φοβάσαι. Θα σε κανουν να νοιωθεις ασφάλεια. Όπως όταν ήσουν παιδάκι και δεν είχες έγνοιες. Εγώ πιστεύω είναι δικαίωμα μας να νιώθουμε ασφάλεια.

Quote:

---

Originally Posted by jim7

@Anares
Τα φάρμακα δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα, μην τα φοβάσαι. Θα σε κανουν να νοιωθεις ασφάλεια. Όπως όταν ήσουν παιδάκι και δεν είχες έγνοιες. Εγώ πιστεύω είναι δικαίωμα μας να νιώθουμε ασφάλεια.

---

Εγώ πάλι νιώθω πως θα αποτρελαθω εντελώς άμα τα πάρω.... Επίσης δε θέλω να γίνω όπως ήμουν παιδάκι.... συνέχεια φοβόμουν, λόγω του ξύλου και των τσακωμων που υπήρχαν στο σπίτι.... Καμια ασφάλεια δεν ένιωθα.... Καταρχάς ερώτημα: δε σε κάνουν ζόμπι αυτά τα φάρμακα; Ή νωθρο; Παρενέργειες δεν έχουν; Ρωτάω γιατι δε ξερω καθόλου....

Ίσως η ασφαλεια ειναι ενα κυνηγι διχως τελος. Αυτο σκεφτομαι.

Τεσπα. Σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες. Ολους σας.