Μαλλόν το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς τελικά!

Γεια σας...

Θα ήθελα να κάνουμε μια κουβεντούλα για το περιβάλλον μας... Τελευταία κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν εξαρτώνται τα πάντα από εμάς και πως οι όποιες διαταραχές δεν είναι τσιμπούρι κολλήμενο επάνω μας, αλλά και να ήταν τα τσιμπούρια πάντα τα κολλάς από κάπου...
Πέρα λοιπόν από τους βιολογικούς παράγοντες θεωρώ πως όλα ξεκινανε από την οικογένεια...
ΠΗΓΑ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕ ΔΩΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΙΧΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ... Και μόλις γύρισα πίσω όλα τα κακά εξαφανίστηκαν από το μυαλό μου ως δια μαγείας... Άρα ίσως δεν φταίω μονο εγώ, και ίσως να μην έφταιξα ποτέ εγώ...
Δεν πρόλαβα να γίνω 22 και δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που θέλησα να πεθάνω, δεν είναι άδικο;
Ποιος ευθύνεται για αυτά που αισθάνομαι; Η κατάθλιψη ή τα γεγονότα όταν:
1. Ο πατέρας σου πιστεύει οτι είσαι υποχρεωμένη να τον ανέχεσαι να ξεσπάει τα νεύρα του επάνω σου και να μην βγάζεις λέξη και όταν πληγώνεσαι κ κλαίς εκείνος δεν σταματάει να σου φωνάζει ακόμη και όταν εσύ εχεις πέσει στο πάτωμα κ ούτε να αναπνέυσεις δεν μπορείς η κρατάς στα χέρια σου ένα κουτι με χάπια κ αναρρωτιέσαι τι να το κάνεις; Τι να πεις; Οτί είσαι ευτυχισμένη που δεν σε κηνυγάει σε όλο το σπίτι πια να σε χτυπήσει με τη ζώνη , όπως έκανε όταν ήσουν παιδί;
2. Η μητέρα σου έχει τη μανία να συσσωρεύει πράγματα μέσα στο σπίτι, εισητήρια, παλιες αποδείξεις, παλία ρούχα... σε σακκούλες... Και το ίδιο έκανε και στο δικό σου σπίτι μέχρι πριν ένα χρόνο, όπου έμενε με την πρόφαση πως εσύ δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνη σου ως φοιτήτρια, μέχρι που την έδιωξες και κατηγορεί τις φίλες σου για αυτό, ακόμη... Και ζει μες στο σκοτάδι γιατι την ακαταστασία της πιστεύει πως θα την δουν οι γειτονές από τις απέναντι πολυκατοικίες αν αφήσει τα παντζουρια ανοιχτα... Τις συνήθειες της δεν τις εγκαταλέιπει ούτε όταν σε επισκέπτεται για μια βδομάδα...
3. Ο θείος σου, αδερφός της μαμας σου, πεθανε λίγο πρίν το Πάσχα. Επι 14 ολόκληρα χρόνια η οικογένεια ήταν χωρισμένη στα δύο εξαιτίας ενός παλιού τσακωμού κ χρειάστηκε ένας θάνατος για να μιλήσουν η θειά μου και τα ξαδερφια μου με τους γονείς μου κ εμένα. Το σπίτι τους είναι μόλις τρία μέτρα απτό δικό μου και είχα να πάω εκεί από τοτε που ήμουν 6 ετών...
4. Έχεις τρία αδέρφια από τον πρώτο γάμο του πατέρα σου που δεν τα βλέπεις ποτε , κυριολεκτικα! Μάλιστα τον μεγάλο και τον μεσαίο σου αδερφό αμφιβάλλεις αν θα τους αναγνωρίσεις αν ποτέ τους δεις στον δρόμο.
5. Οι γονείς σου δεν είναι ορθόδοξοι κι όταν πήγαινες σχολείο στο χωριό έτρωγες ξύλο επειδή δεν έκανες το σταυρό σου. Επιπλέον ο μπαμπάς σου σου έλεγε οτι σε περιμένει η κόλαση επειδή όταν ήσουν έκτη δημοτικού "τα είχες", με ένα συμμαθητή σου...
6. Έχεις σχέση με έναν άνθρωπο που τον λατρεύεις και σε λατρεύει κ ο πατέρας σου τον αποκαλεί "μαμούχαλο, τεμπέλη, αχαίρευτο, όχι αρκετά άντρα, ακούρευτο, σκουλαρηκάκια", και σε λέει ***** επειδή έχεις σχέση...

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ! ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ! ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΠΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ!!!! ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ "ΤΡΕΛΟΙ " , ΑΠΟ ΜΕΝΑ...

Άρα κάθε φορά που σκέφτεστε οτι φταίτε για την οποιαδήποτε διαταραχή, μήπως να αναζητήσετε γύρω σας τις αιτίες; Κανείς δεν φύτρωσε, όλοι γεννηθήκαμε...από άλλους ανθρώπους...

Το θέμα σου κολλάει σε ένα άλλο που έλεγα πριν λίγο ότι μερικοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να είναι γονείς.
Όσο μπορείς αντέδρασε και όσο δεν μπορείς αδιαφόρησε.
Το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις, είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα.

ΥΓ. Και ότι μπορείς...συγχώρεσε....

αχ... το χειρότερο είναι πως εγω τους δικούς μου τους είχα συγχωρέσει... είχα δει και πως έχουν και θετικά που μπορεί και να με έκαναν περήφανη για αυτούς, ήθελα να είμαι περήφανη , είχα νάγκη την οικογένεια... Μετά από την περσυνή μου απόπειρα άλλαξε λίγο ως πολύ η στάση τους μέχρι αυτό το πάσχα που γκρεμίστηκαν όλα και φτάσαμε πάλι στο 0...

πόσο θα ήθελα να μπορώ να αισθανθώ την αγάπη από άλλους ανθρώπους... να μπορούσα να νιώσω την οικογένεια , την φιλία... όλοι αγάπη θελούμε και κανείς δεν τη δίνει! σκατά!

Quote:

---

Originally posted by epakaki
.... ΠΗΓΑ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕ ΔΩΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΙΧΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ...

---

Αυτά που έγραψες πιό πάνω προϋπήρχαν , σωστά ;

Το Πασχα αυτό συνέβη κάτι ιδιαίτερο και σ΄έβαλε σε τόσες σκέψεις που έφεραν στην επιφάνεια όλο το παρελθόν ;


Καλωσήρθες epakaki !

πρώτα πεθανε ο αδερφός της μαμας μου και νευριάσα που χρειάστηκε ενάς θανατος για να ρθουν οι άνθρωποι πιο κοντα έπειτα από 14 χρόνια... έπειτα το γεγονός ότι ο πατέρας μου με έδιωχνε από το σπίτι... και τσακωμοί που γινόντουσαν συνεχώς...

βρε συ επακακι, μολις πριν λιγο δεν ανοιξες ενα θεμα για το γυναικειο οργασμο? ποτε το εξαφανισες?

το εξαφανισα γιατι μπηκε ενας μαλακας στο msn μου και μου ελεγε μπουρδες... εγω ηθελα να κανω σοβαρη συζητηση... αλλα αφοθ ορισμένα πράγματα μπορούν να παρεξηγηθουν πολύ ευκολα, το έσβησα

Quote:

---

Originally posted by epakaki
πρώτα πεθανε ο αδερφός της μαμας μου και νευριάσα που χρειάστηκε ενάς θανατος για να ρθουν οι άνθρωποι πιο κοντα έπειτα από 14 χρόνια... έπειτα το γεγονός ότι ο πατέρας μου με έδιωχνε από το σπίτι... και τσακωμοί που γινόντουσαν συνεχώς...

---

.. κοιτα , δε λέω οτι το γεγονός του θανάτου είναι ευχάριστο αλλά έστω κι έτσι δώθηκε αφορμή να έρθετε κοντα με τους συγγενείς σας ... Αυτό δεν είναι κακό ...
Τωρα το ότι ο πατέρας σου εκανε τέτοιο θέμα ... Ναι αυτό καταλαβαίνω ειναι πρόβλημα .. Αλλά αυτό το έκανε με αφορμή την τωρινή σου \"κατάσταση\" ή στα είχε μαζεμένα από χρόνια γενικά ...
Θελω να πω είναι για κάτι καινούριο ή επανέφερε παλιές καταστάσεις ;

οι γονεις μου ποτε δεν γουσταραν αυτο που ειμαι, ειδικα ο πατέρας μου... ήθελαν να είμαι αυτο που θελει... να συμφωνώ σε όλα, μια μηχανη καλά κουρδισμένη και προγραμματισμένη... έκανα κ ένα λάθος που στην αρχη δεν το είδα σαν λαθος , δεν σκέφτηκα έτσι... είπα στον δικό μου να κατέβει μαζί μου στη Ρόδο. Εκείνοι το δέχτηκαν αλλά λίγες μέρες αφότου φτασαμε άρχισαν να μου λένε διάφορα με στόχο να τον εξεφτελίσουν και εκείνος τα άκουγε από το διπλάνο δωμμάτιο... Δεν έφυγε όμως, και ας ήταν αυτος ο στόχος τους, να τον κάνουν να φύγει γενικά από μένα... Δεν έφυγε γιατί με λατρεύει και τον λατρεύω, απλά... Ο πατέρας μου του ζήτησε συγγνώμη υποτίθεται, αλλά επειτα πάλι τα ίδια... Ό,τι και να έλεγα, ακόμη και για ένα πιρούνι να παραπονιόμουν η κουβέντα μετα γυρνούσε σε εκείνον... δεν ξέρω... δεν θελω να θυμαμαι... με πονάνε όλα αυτα

ομως αφου το παιδί κατάλαβε τί γίνεται και καταλαβαίνει κι εσένα έχεις τουλάχιστον κάπου να ακουμπίσεις ...
Κι από την άλλη και ο πατέρας σου έδειξε -εστω και με λάθος τρόπο- οτι κατάλαβε ΄τη λάθος συμπεριφορά του ...

Προσπάθησε να μη το σκέφτεσαι , τόσο που να σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι χάλια ...

Εξάλλου, το να περιμένεις να άλλάξει ο πατέρας σου εντελως από τη μια στιγμή στην άλλη δεν ειναι και τοσο ρεαλιστικό ...

εγω από αγάπη το έκανα... γιατι ήθελα να δείξω σε έναν ανθρωπο που αγαπάω τον τόπο που αγαπάω... και έπειτα είναι ο καλύτερος μου φίλος, αυτός που θελώ να είναι πάντα δίπλα μου ... δεν είναι απλώς ένας \"γκομενος\"... και είναι υπερβολικά καλό παιδί, τόσο που ώρες ώρες αναρρωτιέμαι αν μου αξίζει... και είπα θα είμαι ευτυχισμένη αυτο το πάσχα... θα έχω δίπλα μου όλους αυτους που αγαπάω... αλλά... ΣΚΑΤΑ. κάθε φορά που ονειρεύομαι και σχεδιάζω πάνε όλα σκατα...

βασικά ξέρω οτι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν... εδώ που είμαι εγώ και ο σκύλος μου είμαι καλά... αλλά φοβάμαι πολύ... την αλλή βδομάδα έχουν βγάλει εισητήρια για να έρθουν και εγώ φοβάμαι...

μήπως ζητάς πολλά απο εκει που δε μπορείς να λάβεις ;

εννοώ οτι έπεισες τον εαυτό σου (επειδη έτσι ήθελες να είναι τα πράγματα) οτι θα πας στον τόπο σου , στους δικούς σου που ήδη είχατε ανοιχτά θέματα , με το σύντροφό σου που ήταν ένα θέμα μη αποδοχής σου από εκείνους, το οποίο ήρθε να προστεθει στα ήδη προϋπάρχοντα ... και παρ όλα αυτα θα είσαστε \"μια χαρούμενη ατμόσφαιρα...\"

Μήπως ήταν λίγο ... ουτοπικό να περιμένεις όλα να πάνε καλά και να σου συμπεριφερθουν οι δικοί σου σα να μη συμβαίνει τίποτα ;

epakaki, γειά κι από μένα.... ! Πλησιάζω αρκετά το θέμα σου.
Θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ πως μαζί σου στο ότι οι γονείς φταίνε κατά κύριο λόγο για την εξέλιξη των παιδιών τους. Είναι πολλά πράγματα που στιγματίζουν τις ψυχούλες μας ως παιδιά (χωρίς απαραίτητα να το συνηδειτοποιούμε πολλές φορές) . Μακάρι να υπήρχε ένας θεσμός στην χώρα μας, που να έπρεπε όλοι οι υποψήφιοι γονείς, να περνάνε από έλεγχο ψυχικής υγείας και σωστής αντίλληψης!!! Λέω κάτι πολύ απίθανο τώρα !!!!!

Ένας θάνατος πάντα φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, ακόμα κι αν έχουν να μιλήσουν τόσο καιρό .... θα συμφωνήσω δηλ με την αγαπητή φίλη psychangel.


Δεν νομίζεις όμως πως ακόμα και τώρα δεν είναι αργά να δεις τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά? Είναι θετικό που μένεις μόνη σου, οπότε όσο αφορά πια το θέμα οικογένεια η φράση \"μακρυά κι αγαπημένοι \" ταιριάζει σε πολλούς από εμάς απόλυτα!!!!
Προσπάθησε να ζεις το ΤΩΡΑ χωρίς να σκέφτεσαι το παρελθόν. U ARE THE BEST AND FUCK THE REST!!! ;)

Quote:

---

Originally posted by epakaki
... αλλά φοβάμαι πολύ... την αλλή βδομάδα έχουν βγάλει εισητήρια για να έρθουν και εγώ φοβάμαι...

---

τι ακριβώς φοβάσαι από αυτούς ;; Τη φασαρία ; τις απειλες ; εχεις λόγους να φοβάσαι και για κάτι περισσότερο από αυτά ;

σίγουρα ήταν ουτοπικό να τα περιμένω όλα αυτά... Αλλά ίσως την πάτησα επειδή πίστεψα πως μου το χρωστάνε! μου χρωστάνε μια καλή \'ευτυχισμένη στιγμή... μου χρωστάνε να μου προσφέρουν λίγη αγάπη... Ίσως φταίει που πίστεψα πως σε περίπτωση που με αγαπάνε θα πρέπει να σέβονται (τουλάχιστον) αυτους που είναι έξω από την οικογένεια κ με αγαπάνε κ με φροντίζουν, το βρήκα λογικό γιατί εγώ αυτό θα έκανα... λάθος μου...
Φοβάμαι το να ζουν δίπλα μου, τα πάντα! ο,τι σημαίνει αυτό... την απέλπισια που μου προκαλούν τα κόμπλεξ τησ μανας μου, τα κλειστά παντζουρια, η κριτικη, οι απειλές, οι φώνες που δεν σταμετάνε ακόμη και αν εγώ σέρνομαι κλαίγοντας στο πάτωμα... Φοβάμαι που για δυο βδομάδες το σπίτι μου δεν θα είναι σπίτι μου\'καταφύγιο μου, δεν θα μπορώ να είμαι εκεί...

Τελικά κάνεις δε μας χρωστάει τίποτα ...
όσο κι αν τόχουμε ανάγκη, καλύτερα είναι να το πάρουμε απόφαση και να πορευτούμε μ΄αυτή την έλλειψη σαν δεδομένο , παρά να να επιτρέπουμε στο \"λιγο\" των άλλων να κάνει τη ζωή μας να φαίνεται .. \"ληψή\" ....

Εχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που σε καταλαβαίνει και σε προσέχει ...
Κράτα το αυτό ... Είναι σημαντικό ...
Από την άλλη άσε τους άλλους στη ζωή τους ... στάσου παράλληλα και ξεχώρησε τη δικη σου ζωή από το να εξαρτάται από ανάγκες που ΔΕ μπορούν -εκ των πραγμάτων- να σου καλύψουν εκείνοι ...

Όσο για το ότι θα τους έχεις στο σπίτι σου δύο βδομάδες ... υπομονή ... θα περάσουν
Στην ανάγκη (αν είσαι φοιτήτρια) πες οτι θα μενεις σπίτι μιάς φίλης για να διαβάζετε ... (λέω εγω τωρα ...!)

ελπίζω να τα καταφέρω...ελπιζω να μην πέσω...

Να μην αφήσεις τον εαυτό σου να πέσει. Προφύλαξε όσο μπορείς τη σχέση σου απ\'την οικογένεια σου. Μην ζητάς και μην περιμένεις την κατανόηση και την αποδοχή τους. Οι άνθρωποι μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί πόσο σε βλάπτει η συμπεριφορά τους!!! Εφόσον δεν σου κάνει καλό να τους έχεις μέσα στα πόδια σου, βρες κάποια δικαιολογία να λήψεις όσες ημέρες είναι σπίτι σου εκείνοι. Αν πάλι δεν έχεις άλλη επιλογή, μην κάθεσαι σπίτι καθόλου. Βγαίνε συνέχεια έξω με τον αγαπημένο σου ή και με φίλους σου. Πήγαινε στο σπίτι μόνο για ύπνο. Αν έχεις κάποιες δραστηριότητες (διάβασμα), που πρέπει να κάνεις, καλύτερα να τις κάνεις σε κάποιο φιλικό σπίτι. Μην μείνεις μαζί τους, γιατί όσο κι αν έχεις εσύ καλή διάθεση απέναντι τους, κάτι θα ειπωθεί απ΄την μάνα σου, κάτι απ\'τον πατέρα σου και θα σε χαλάσει. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν δυστυχώς και κάποιοι δεν μάθαίνουν απ\'τα λάθη τους .... γιατί πολύ απλά δεν τ\'αναγνωρίζουν !

έχεις δίκιο...

Κράτα γερά και μην μασάς ... η σχέση που έχεις σε γεμίζει και αυτό σου φτάνει... για να περάσουν οι μέρες πιο ανώδυνα!

Οι γονείς φταίνε για πολλά ακόμα κι αν έχουν περάσει τα χρόνια, όσο μεγάλοι κι αν είμαστε υπάρχουν πολλές πληγές που παραμένουν και δεν σβήνουν .... απλά αγνόησε τες όσο μπορείς... αυτό προσπαθώ .... να κάνω κι εγώ ....

Quote:

---

Originally posted by blackdaizy
αυτό προσπαθώ .... να κάνω κι εγώ ....

---

και εσύ μια από τα ίδια;

τα ίδια και χειρότερα.... αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα τώρα.... Σ\'εσένα εστιάζω κοριτσάκι!

το πρόβλημα με μένα είναι ότι τρομάζω όταν γίνονται φασαρίες και εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω πως να τις αντιμετωπίσω. Αρχιζώ με επίθεση στην επίθεση ,σαν τα σκυλιά, και μετά όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο αρχίζω να κλαίω και κάνω τις γνωστές αυτοκαταστροφικές σκέψεις... Όταν πχ ο πατέρας μου δεν σταμάτάει να με εξεφτελίζει μπορεί να πλησιάσω πάλι ένα κουτί με παναντόλ νομίζοντας το για σωτηρία όταν το μυαλό θολώνει

προσπάθησε όσο μπορείς να δείχνεις τόσο απαθής ... όσο να σε περάσουν για αναίσθητη, βάλε ωτοασπίδες ...κυριολεκτώ και μην δίνεις σημασία στα λόγια τους .... ΕΣΥ ξέρεις πάνω απ΄όλους τις ικανότητες και τις δυνάμεις σου.... μην επηρρεάζεσαι απ΄αυτούς.... γιατί μπορεί να είσαι παιδί τους ... αλλά δεν προσπάθησαν να σε μάθουν.... είσαι λοιπόν μια άγνωστη για αυτούς ! Και όταν σε παίρνει από κάτω, φεύγε έξω, είναι η μόνη λύση για να μην τρελαθείς .... Ή όταν τ\'ακούς απ΄το τηλ ... απλά κλείστω στα μούτρα τους και για να μην γίνεσαι και \"κακκιά\" ε αυτή σου την πράξη αργότερα που θα έχουν ηρεμήσει λίγο, πες τάχα μου πως έκλεισε η γραμμή.... Πάντα πετυχαίνει!