.. κ να ήταν το μόνο αυτό

τελειώνοντας το δημοτικό, εκείνο το καλοκαίρι, ήταν το χειρότερο που μπορούσε να μου συμβεί..
ο αδερφος μου κ οι φίλοι του βλέπαν κάτι πορνο περιοδικα σε μια οικοδομή πιο κάτω με φωναξαν να μου δείξουν μια σαύρα που έπιασαν κ μου έδειξαν αυτά
ύστερα αφου με κρατάγανε 4 άτομα σταμάτησε ο χρονος
δεν ήξερα τι συνέβη πονουσα, αιμοραγουσα
δεν άργησα πολύ να καταλάβω έκανα μια απο τις πιο αποτελεσματικές απόπειρες κ βρέθηκα στο νοσοκομείο
αυτό το κακό όμως δεν σταματησε εκεί.. το νεο κυκλοφορουσε γυμνασιοπαιδο κ μου την έπεφταν τ\'αγορια κ οι φιλες τοτε απορούσαν γιατι τους σιχαινομουν
σ\'αυτην να την πέσεις εμαθα ότι... ..
επαναλήφθηκαν οι προσπάθειες των \"φιλων\"
ωσπου τους απειλουσα με μαχαίρι κ ότι θα τα πώ όλα για να μ\'αφήσουν ήσυχη
το μαχαίρι ακομα το κουβαλαω στην τσάντα ολοκληρωσα την σχέση μου με τον ανθρωπο που ερωτευτηκα κ γεμισε την ψυχη μου όμως υπάρξαν στιγμές που δεν ηθελα να μ\'αγγιζει η ανασα του με ανατριχιαζε αλλά ηταν κ ο μονος που γνωριζε τι μου είχε συμβει

Δεν ξέρω τι να σου γράψω Μαρία.. ΄τι διάολο αδερφός είναι αυτός, τον πατέρα του προσπαθεί να ξεπεράσει στον τομεα της κακοποίησης??? (διάβασα και το άλλο σου θέμα)

Σήκω και φύγε απο αυτή την οικογένεια.... κοίτα μπροστά σου να σώσεις τη ζωή σου.

απο την μια διαβαζω τα οσα καταγγελεις αν ειναι σωστη η εκφραση,
αλλα δεν διαβαζω,

α. την δικη σου αντιδραση οταν συνεβαιναν ολα αυτα,
β. το πως θα δουλεψεις ολα αυτα την επομενη μερα.

Εκτος αν η ενδεχωμενη συμπαθεια που θα διαβασεις εδω μεσα σου ειναι αρκετη.

krino μάλλον δεν έχεις καταλάβει κάτι, για όλα αυτά κατηγορώ τον εαυτό μου, ας έκανα κ μια επιτυχημένη απόπειρα στο κάτω κάτω, αυτό πιστεύω για μένα. Πότε δεν μιλούσα ποτέ δεν αντιδρούσα, ποτέ ακόμη παραπάνω δεν έχω κλάψει, αλλά πάντα έκανα κακό στον εαυτό μου με διάφορους τροπους.
Πριν 5 χρόνια έβλεπα μια ψυχολόγο κ να φανταστείς δεν της το είχα πεί.
Προτίμησα να διακόψω παρά να μπώ σ\'αυτο το μαρτύριο που πρεπει να μιλησεις γι\'αυτα που σου \'χουν συμβει.
πήρα την αποφαση κ έγραψα εδω μέσα για όλα αυτα μπας κ βοηθήσω τον εαυτό μου να καταφέρει να μιλήσει κ πάρω βοήθεια απ\'τον ψυχίατρο, γιατί κ τα φάρμακα δεν λύνουν κανένα προβλημα
αν όχι είναι η τελευταία μου ευκαιρια, μετα οριστηκα τελος κ αυτό αποφαση είναι κ η καραμπινα γεμάτη κ εγώ θα πάω αλλά κ αυτοί μαζί μου

Μαρακι μου..γλυκια μου...ολα αυτα ειναι φοβερα και απανθρωπα...η μαμα σου τι εκανε?.. δεν πηγεσ στην αστυνομια?
στο νοσοκομειο...οι γιατροι δεν καταλαβαν την κακοποιηση σου?...

Μαρια,
καταρχην συνεχισε να το συζητας εδω μεσα, νομιζω μονο καλο θα σου κανει.

Κατα δευτερο,
πιστευω οτι το να κατηγορεις τον εαυτο σου και μονο αυτο ουτε βοηθαει ουτε δινει λυση.
Θα προτιμουσα να αρχιζαμε μια κουβεντα οπου τα βαζουμε κατω και λεμε τι μπορεις να κανεις απο εδω και περα....
Αν θες στην τελικη, οτι εγινε - εγινε.

Εχεις ομως μια ολοκληρη ζωη να ζησεις και μπορεις να την ζησεις ευτυχισμενα ετσι?
Μην το αποκλειεις αυτο, πιστευω οτι μπορουμε να ανοιξουμε μια κουβεντα με τετοια λογικη.


:)

ωραια ας την ανοίξουμε

όσο κ αν προσπαθησα να αλλάξω την ζωη μου όλα αυτα μπροστα απ\'τα ματια μου περνάγανε
3 χρονια εμενα στη γιαγια μου κ αλλά 3 με συγκατοικο οσο ημουν φοιτητρια κ δουλευα παραλληλα

αυτα τα 6 δεν εφεραν κανενα αποτελεσμα

παντα κατι θα γινότανε ενα τηλεφωνο κ γεμιζα ενοχες που δεν ήμουν εκει
τα τελευταια 2,5 που εχω επιστρεψει το μονο που κανω είναι να μπαινω μπροστα σε ότι συμβαίνει κ να τρεμω απ\'τα νευρα μου
αγανακτησα κ τα παρατησα
αλλα ουτε σημασια δεν μπορω να μην δειχνω ολα αυτα θελοντας κ μη σε επηρεαζουν

αντα
δεν μιλησα σε κανενα
τον αδερφο μου οταν συνήρθα τον σαπισα στο ξυλο
αργοτερα διαπιστωσανε αιματωμα στην σπληνα 4 μηνες νοσοκομειο κ χωρις να την εχει πλεον

τι κουβεντα θες να κανουμε κρινο μισω κ σιχαινομαι τον εαυτο μου
ποσο μπορεις να το αντεξεις αυτο?

ποτε δεν είχα στόχους, όνειρα, κάτι για να ελπιζω
οσα εκανα ηταν γιατι ετσι μου ηρθαν

Μαρία... υπάρχει ένας άνθρωπος που ερωτεύτηκες και , όπως γραφεις, \"γέμισε την ψυχή σου\"
Αυτό και μόνο δείχνει πως υπάρχει ελπίδα να ζήσεις στο μέλλον πιο ευτυχισμένα

Ειναι καιροσ να μιλησεισ..

Οπωσ ειναι καιροσ να γινεισ καλα..να αρχησεισ να αγαπασ τον εαυτο σου..γιατι το αξιζεισ.

imagine αυτος ο ανθρωπος μου εδειξε την αγαπη του, ηταν πρωτη φορα που ενιωθα απο καποιον οτι μ\'αγαπαει
ομως οσο κ να προσπαθουσα δεν μπορουσα ουτε με εκεινον να ειμαι καλα γιατι δεν ειμαι καλα με μενα
οσες φορες προσπαθησα απο καπου να πιαστω σκονταψα κ επεσα κ καθε φορα πιο χαμηλα
αντα θα το προσπαθησω δεν θελω να παρω κανενα στο λαιμο μου κανεις δεν μου φταιει αλλα φοβαμαι πιο πολυ την αποτυχια στην προκειμενη περιπτωση κ το πως θα αντιδρασω
το μονο ποθ νιωθω μεσα μου αυτη τη στιγμη ειναι οτι δεν θελω να συνεχισω την ζωή μου έτσι κ δεν προκειται να κανω κακο στους αλλους, ολα εδω πληρωνονται
εδω η κολαση εδω κ ο παραδεισος

Καλη μου πέρασες δύσκολα και εχεις μεγάλο φορτίο στην πλάτη σου ........ όμως μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια . Ολα γίνονται ....... και υπάρχουν τόσα ακόμα να ζήσεις ............ δώσε χρόνο στον εαυτό σου ......... είσαι μικρή για να απογοητεύεσαι ........

Το οτι μιλάς για αυτά που σε πλήγωσαν είναι ενα πρώτο βήμα .......ενα δεύτερο θα είναι να καταλάβεις οτι οσα έγιναν δεν ήταν δική σου ευθύνη ....... ήσουν το θύμα και σε καμία περίπτωση δεν τα άξιζες .......... και σιγά - σιγά πρέπει να χτίσεις ενα καλύτερο μέλλον για εσένα ......... πάρε τον χρόνο σου ............

Δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω ........ αλλα θα είμαι εδώ να σε ακούσω σε ότι έχεις να πεις ..........

Kleiw ευχαριστω για τα καλα σου λογια
πιστεψε με θελω να το προσπαθησω
κ να μην εχω αναγκη κανενα
να πατησω στα δικα μου ποδια για μια φορα
δεν περιμενω τιποτα απο αυτους μετα τα γελια τους στην κατασταση που ειμαι
δεν θελω να ασχοληθω αλλο μονο με τον εαυτο μου για να ξεφυγω μια κ καλη

mmaria

καταρχήν καλώς ήρθες:)

Μαρία, διαβασα ολα σου τα μηνύματα κ μπορεσα να \"δω\" τη στεναχωρια σου, την απελπισια αλλα κ την καλοσυνη σου.

Ομως, αξίζεις την τρυφερότητα, την αγάπη, το ενδιαφέρον. Προς το παρον θα τα δώσεις εσυ σε σενα. Κανοντας οπως έγραψες πραγματα για σενα. Φυσικά κ το αξίζεις!!!!!

Οσο για το περιβάλλον σου, τους γονεις κ την οικογενεια που γέλασαν με την εξομολογησή τους ειναι αστειοι κ για λύπηση. Ξερεις γιατί? Γιατί δεν εχουν ΚΑΜΙΑ επαφή με το παιδί τους. Καμια επαφή κ με το συναισθημα. Κριμα γι αυτους. Εσυ θέλεις κ μπορεις να προχωρήσεις. Κ ήδη το κάνεις:)

Ειμαστε εδω κ περιμενουμε νεα σου.

Σ ευχαριστώ Μαράκι για τη δύναμη κ τη διάθεση να ξεκινας να βγάζεις πράγματα απο μεσα σου σιγά σιγά....

Μαρία μου είχες πει ότι δεν μπορείς να φύγεις από το σπίτι γιατί πρέπει να βοηθάς τον αδερφό σου επειδή έχει κάποιο πρόβλημα υγείας.Πώς μπορείς βρε Μαράκι μετά από αυτό που σου έκανε να προτιμάς να υποφέρεις εσύ για να βοηθάς αυτόν τον άνθρωπο?

οκ λοιπον ας πιασουμε ενα ενα τα προβληματα.


1. Καταρχην ας μιλησουμε λιγο για το παρελθον.
Δεν νομιζεις οτι ηρθε η ωρα να ξορκισεις ολες τις ενοχες και τις φοβιες που κουβαλας??
Δεν νομιζεις οτι θα ηταν καλυτερα, αν αφηνες πισω σου ολο αυτο το βεβαρημενο ιστορικο σου???
Πρεπει καποια στιγμη να αποσταποιηθεις απο ολα αυτα τα τρομερα συμβαντα.
Πιστευω οτι πρεπει να συγχωρησεις ολους οσους σου εκαναν κακο αλλα να μην ξεχασεις.
Τοποθετησε ολους οσους επαιξαν ενεργο ρολο στην ζωη σου στο κουτακι που τους πρεπει και αρχισε να τους αξιολογεις αναλογα με το πως επραξαν.
Αρχινα απο τον πατερα σου, που οπως φαινεται ειναι κομβικο σημειο στο στορυ.
Εκτος απο τα λαθη που εκανε ο πατερας σου, ψαξε και για δικα σου λαθη.
Κανε την αυτοκριτικη σου για ολα αυτα τα χρονια που περασαν.
Ορθωσε κεφαλι και σταματα το αυτομαστιγωμα, δεν προκειται να σου δωσει καμια λυση, αντιθετα θα σε φορτωσει ενοχες.
Ο πατερας σου οτι εκανε ειναι γιατι ετσι εμαθε, δεν εχει νοημα ουτε να τον βρισεις ουτε να τον αποπεμψεις.
Αντιθετα εχει νοημα να τον καταλαβεις και να τον αντιμετωπισεις.
Η μητερα σου (η και ο αδερφος σου?) με την αστοχη στωικωτητα συνηγορησε στο να γινονται τα πραγματα απο χειροτερα χειριστα..... μα και αυτη ετσι εμαθε.
Τα δικα σου διδαγματα ομως ποια ειναι??


2. και εδω περναμε πλεον στο μελλον.
Πρεπει να καθαρισεις απο το παρελθον σου για να περασεις σε ενα στερεο μελλον.
Το προβλημα ειναι οτι σου εχουν δημιουργησει ενα συστημα ενοχων και με αυτο εχεις μεγαλωσει.
Δυστυχως η βια που εχεις εντρυφησει εχει περασει μεσα σου.
Ενεχεται ο κινδυνος να εισαι και εσυ εξισου βιαιη στους γυρως σου.
Οταν δεχτεις τοση βια παιζει η πιθανοτητα να λειτουργεις και εσυ η ιδια ετσι κυριως δε απο φοβο και απο αμυνα.
Δεν εχεις μαθει πως μπορεις να κερδισεις το σεβασμο του αλλου οσο δε και την αγαπη και την εκτιμηση του.
Πραγματα πολυ βασικα για να μπορεσεις να κοινωνικοποιηθεις σωστα και με ασφαλεια.

Για αυτο λοιπον θα πρεπει να αρχισεις να δουλευεις το παρελθον σου αφενως και να σκεφτεσαι το μελλον σου.
Ειναι μια δουλεια αποκλειστικα δικια σου, φυσικα παρα μα παρα πολυ δυσκολη και επιπονη.
Θελω εδω ομως να σημειωσω κατι.
Αν αρχισεις βημα βημα συντομα θα φτασεις σε ενα επιπεδο που δεν θα εχει καμια σχεση με την σημερινη μαρια που μιλαμε.
Θα σου προτεινα να δεχτεις ως αξιωματα, οτι η μαρια πχ ειναι αξια να να κανει οτι φανταζεται και περναει απο το μυαλο της.
Ολα αυτα για να τα κανεις χρειαζεσαι καταρχην ενα ασφαλες περιβαλλον.
Ειναι προαπαιτουμενο να φυγεις απο το χωρο που ζεις και να μεινεις καπου που θα εχει ασφαλεια.
Ειτε εχεις σχεση ειτε οχι πρεπει να ζησεις σε ενα ηρεμο περιβαλλον που θα το οριζεις εσυ για να αποκτησεις ηρεμια, ασφαλεια και υπευθυνοτητα απεναντι στον εαυτο σου.
Πρεπει επισης να οριοθετηθεις απεναντι στους συγγενεις σου, οτι πανω απο ολα αυτο το καιρο εχεις αναγκη να τα βρεις με τον εαυτο σου και αυτη ειναι η προτεραιοτητα σου.
Οποτε στα ενδεχωμενα καλεσματα, γκρινιες, απειλες κλπ να μην ενδιδεις εφοσον δεν εχεις φτασεις σε ενα ικανο επιπεδο καλης αυτογνωσιας.
Υπολογιζω οτι ειχσαι κοντα στα 30, οποτε ειναι καλη ηλικια για να το βαλεις μπροστα.
Δεν ξερω τι υλικη υποδομη σου λειπει αλλα ακομα και αν παιζει αυτο, βαλτο στα ζητηματα που πρεπει να παλεψεις εντατικα.
Στο διαδρομη αυτη θα κανεις καινουριους φιλους η και παρεες.
Αυτο που θα κρατησεις καλα μεσα σου ειναι οτι σε καθε (νεα η παλια) επαφη, αυτο που δεν θα διαπραγματευεσαι με τιποτα θα ειναι η αξιοπρεπεια σου η οποια τεινει οχι μονο να εχει τσαλαπατηθει αλλα να γινει σχεδον ανυπαρκτη.



Τωρα θα μου πεις οτι ολα αυτα ειναι δυσκολα....
χμμμ ε ναι δυστυχως.
Και δεν φανταζεσαι ποσο....
Ο κοσμος γυρω μας ειναι και αυτος δυσκολος.
Και εμεις ειμαστε ομοως δυσκολοι.
Τιποτα δεν ειναι αγγελικα πλασμενο, ουτε καν εμεις, οσο και αν θελουμε να παριστανουμε τους αγγελους.
Ετοιμασου λοιπον να ξαναπληγωθεις και να πληγωσεις και εσυ επισης.
Αλλα αυτα ειναι μεσα στα παιχνιδια της ζωης, μονο που εσενα η ζωη σου επαιξε πολυ ασχημα παιχνιδια....
Πετα λοιπον τα αχρηστα παιχνιδια και κρατα τα χρησιμα.
Οταν θα αρχισεις πραγματικα να ζεις, θα δεις οτι ολα οσα σου γραφω, αξιζουν το κοπο και παρα πολυ μαλιστα....
Γιατι μια θεση στον ηλιο τον δικαιουμαστε ολοι,
μπρος μαρς λοιπον να κατακτησεις την δικια σου θεση.
Εκει ειναι και σε περιμενει, το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να την διεκδικησεις!




Καλη σου μερα,
;)

Sofia ευχαριστω για τη στηριξη

Dalia ναι έτσι είναι, έχει προβλημα με την καρδια του, παιδι ηταν κ εκεινος τοτε, λες να μην εχει τυψεις για οτι εγινε? Δεν εχω βρει το κουραγιο, αλλα θελω να μιλησω μαζι του για να καταλάβω το τι κ το πως. Έτσι λειτουργω προτιμω να υποφέρω κ να προσφερω σε εκεινους που εχουν την αναγκη μου τωρα. Ενα μερος στο σπιτι το συντηρώ εγω κ οικονομικα, αλλα κ το νοικοκυριό, φαγητο. Ο κ. τελειος ο πατερας μου εννοω επαθε εφραγμα δεν δουλευει κ απο πισω ο αδερφος μου. Στηριζω τη μανα μου όμως, εγω κ εκεινη δουλευουμε για να τα φερουμε βολτα,την βλεπω σαν εναν ανθρωπο που δεν ειχε επιλογες κ η ζωη της στερησε πολλά. Νιώθω ήδη ενοχη με την σκεψη οτι θα παθει κατι αν την παρατησω κ εγω!

krino
1. οσο πισω κα να αφησω το ιστορικο μου παντα πιστευω θα εχω τις ενοχες κ τις φοβιες
αν δεν τους ειχα συγχωρεσει δεν θα ημουν μαζί τους τωρα
το λαθος μου ολα αυτα τα χρονια ειναι που δεν μιλησα, εφοσον δεν αντεχα την κατασταση κ αντι να κανω αποπειρες επρεπε να τους ειχα καταγγειλει, ακομη αν δεν καταφερνα να κανω αυτό έπρεπε τουλαχιστον να ειχα φυγει ηδη
θελω να πιστευω σαν διδαγμα οτι η ζωη παντα σου φερνει οσα μπορεις να αντεξεις κ κατι παραπανω
αν θελεις να πεις τι διδαχτηκα στην ζωη μου μεχρι σημερα, ένα έχω να πω, δεν καλυπτουμε τα γεγονοτα, μιλαμε κ βρισκουμε λυση στο προβλημα
2. ωραια τα λόγια αλλά η πράξη δύσκολη
25 ειμαι κ οπως εχω γραψει κ καπου αλλου εχω αποδεχτει οτι δεν ειμαι καλα, δεν μπορω να ζησω φυσιολογικα αυτη την στιγμη, μου φταινε πραγματα χωρίς λόγο ετσι γιατι κατι σκέφτηκα, ε λοιπον δεν θα παρω στο λαιμο μου κανενα επειδη εχει λασκαρη η βιδα μου
οσο για οοολα τα υπολοιπα που μου γραφεις, γνωστα κ για να πετύχουν θέλουν πολυ δουλεια, πρέπει να κάνω πολυ δουλειά μεσα μου, θελει χρονο

η ζωή ετσι σκληρη είναι παντοτε κ ολοι καποια στιγμη το ανακαλύπτουν
να αρχισω να βαζω στοχους για να φτιαξω τον εαυτο μου για ενα καλύτερο μελλον (μη μου πεις για ονειρα ποτε δεν ειχα, αρκουμε σε οτι απλα μου ερχεται)
να εχω το νου μου ομως γιατι η σκαλα που πρεπει να ανεβω έχει αρκετα σκαλια σπασμενα
μην το βαλω κατω ομως να συνεχισω να ανεβω οροφους σιγα σιγα κ καποια στιγμη θα φτασω στο φως

δεν πιστευω να εχει αραχνες εκει μεσα?

thanks krino

Oi ανθρωποι αυτοι ειναι ενηλικεσ...ετσι κι εσυ ...εισαι ενηλικασ και πρεπει να αναλαβεισ τον εαυτο σου...δεν εχεισ καμια ευθυνη για τισ ζωεσ των ανθρωπων αυτων..ειναι πιο ξενοι και απο ξενουσ...

Καμια τυψη..εκεινοι νιωθουν τυψεισ για το πωσ νιωθεισ εσυ???οχι βεβαια...

Ειναι η ωρα να αλαξεισ την ζωη σου..μπορεισ και θα το κανεισ..γιατι μονο ετσι μπορισ να αλλαξεισ τον δρομο τησ ζωησ σου.

Αλλοιμονο γιατι να μην το βοηθησει το παιδι αυτος την κραταγε γιια να τακτοποιηθουν οι αλλοι του εχει και υποχρεωση!!!

???

Mαρία, πάρε τη ζωή σου πολύ στα σοβαρά. Ο,τι έγινε, ό,τι συνέβη δεν πρέπει να σε αφήνει με αίσθημα ούτε ενοχών ούτε κενού, ούτε ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Αρχίνα τα όνειρα με τη μορφή στόχων και ξεμπέρδευε εντός δευτερολέπτων με τους θυμούς σου. Μη κοιτάς πίσω σου, αξίζεις το καλύτερο για τον εαυτό σου και αυτό να σου γίνει καθημερινό βίωμα. Εχοντας περάσει ένα τέτοιο εξευτελισμό σε μιά τόσο τρυφερή ηλικία οφείλεις να κάνεις τριπλάσιο δρόμο. Κάντον.Ο καθένας από εμάς, έχει μπει σε περίεργα λούκια, άλλος με τον ένα τρόπο άλλος με τον άλλον, κανενός η ζωή δεν έχει χαριστεί πίστεψέ με. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, να μάθεις να αξιολογείς. Να κρατάς τα καλά, αυτά που σε φτιάχνουν στη ζωή σου, και να πετάς τα υπόλοιπα που σε χαλάνε. Κυρίως όμως, να γνωρίζεις ποιά είσαι εσύ, δηλ τι ακριβώς πράγματα αξίζουν για σένα και με αυτά να πορεύεσαι.

Καλή δουλειά, καλή προσπάθεια.

Κυρίως όμως, να γνωρίζεις ποιά είσαι εσύ, δηλ τι ακριβώς πράγματα αξίζουν για σένα και με αυτά να πορεύεσαι.
liberchild
δεν ξέρω ούτε ποιά είμαι, ούτε αν αξίζουν πράγματα για να πορεύομαι
ο θυμός δεν ξεμπερδεύτε σε δευτερόλεπτα, χρόνια τώρα ζω μαζί του
όνειρα κ στόχους δεν έχω, ελπίζω μόνο τωρα τελευταία ότι με αυτή την προσπάθεια κάτι θα γίνει, φοβάμαι την αποτυχία όμως γι\'αυτό κ τις περισσότερες φορές δεν κάνω κάτι
σε ευχαριστώ όμως για τα λόγια σου \"ό,τι βρέξει ας κατεβάσει\" είναι το μόνο σίγουρο

αυτη η υποθεση δεν τελειωνει μεσα μου, ουτε μπορω να μιλησω για το τι συνεβη κ μενω σαν βλακας ακουνητη όταν θελησε η ψυχ να το κουβεντιασω κ δεν καταφερνω παρα μονο να ανατριχιαζω κ να πεφτει σε ενα κενο, σε ενα τιποτα το μυαλο μου
ισως ειναι λαθος μου που το κουβεντιαζω, δεν γνωριζω που θα βγαλει κ πως να συνεχίσω σκαλιζοντας κατι τέτοιο

μαρία χωρίς να το θες, επανέρχεσαι σε θέματα που οφείλω να επανεξετάσω



θενκς ε λοτ

χωρις να το θελω, με απασχολουν πολλα κ προσπαθω τουλάχιστον σε αυτά που εχω αναφέρει εδω μέσα να βρω μια άκρη κ να αντιμετωπίσω μια φορα αυτα που συμβαίνουν.
δεν πιστευω να εισαι της ιερας εξετασης κ να κανεις βασανηστήρια;; χα, χα

Quote:

---

Originally posted by mmaria
χωρις να το θελω, με απασχολουν πολλα κ προσπαθω τουλάχιστον σε αυτά που εχω αναφέρει εδω μέσα να βρω μια άκρη κ να αντιμετωπίσω μια φορα αυτα που συμβαίνουν.
δεν πιστευω να εισαι της ιερας εξετασης κ να κανεις βασανηστήρια;; χα, χα

---

εκεί που πρέπει ναι.....

τι εκεί που πρέπει βασανίζεις κόσμο;;; με την καλή έννοια φαντάζομαι..
πες μου τι θες να επανεξετασεις, μπας κ βοηθήσεις κ εμένα να καταλάβω

Quote:

---

Originally posted by mmaria
τι εκεί που πρέπει βασανίζεις κόσμο;;; με την καλή έννοια φαντάζομαι..
πες μου τι θες να επανεξετασεις, μπας κ βοηθήσεις κ εμένα να καταλάβω

---

δεν είμαι σαδίστρια, απλά μ αρέσει να φέρνω τους άλλους αντιμέτωπους με τις αδυναμίες τους, τρελλαίνομαι γι αυτό το παιχνίδι, ειδικά όταν αφορά πρόσωπα που αγαπώ.

ναι αυτό εννούσα κ εγώ .. με την καλή έννοια, για καλό το κάνεις..
δεν είναι όμως παιχνίδι οι αδυναμίες των άλλων.. πονάει..
εξαρτάται θα μου πείς, φαντάζομαι θα έχεις τον τρόπο..

Μια πτυχη της αγαπης ειναι το να φερνουμε ο ενας τον αλλο σε επαφη με τον βαθυ εαυτο του...
Αυτο φυσικα θελει τον τροπο του, τον χρονο του..
Μαρια μου, διαβαζοντας τα οσα σου εχουνε συμβει πονεσα.
Μα ειδα και την τεραστια δυναμη που κουβαλαν μερικοι ανθρωποι, οπως εσυ.
Ισως ο χρονος εχει ερθει να σκαλισεις καποιες παλιες πληγες.
Καντο προσεκτικα.
Αν κρινεις οτι το φορουμ αυτο σε βοηθα, συνεχισε προσεχοντας το βαθμο εκθεσης που αντεχεις.
Αλλιως, καντο μεσα στα πλαισια της θεραπειας σου.
Ειναι πολυ σημαντικο να μιλησεις για το παρελθον Μαρια.
Ειναι το πρωτο βημα.
Απλα να μιλησεις.. και τα υπολοιπα θα ερθουν.
Καλη δυναμη !!

weird παλεύω κ προσπαθώ να μιλήσω κ να το παλέψω
μπορώ να πώ ότι εδω στο φορουμ, βρήκα άτομα με τα οποία μπορώ κ μιλάω
σε ευχαριστώ που μου δίνεις κουράγιο για να συνεχίσω
να είσαι καλά

Ειπαμε, δινοντας παιρνουμε κι εμεις οι ιδιοι:)
Ειναι σημαντικο, να το ανοιξεις καποια στιγμη στην ψυχοθεραπεια... Σιγα σιγα.
Μπορεις να αρχισεις εκφραζοντας οχι το ιδιο το θεμα αλλα την δυσκολια σου να μιλησεις γι αυτο.
Κουραγιο! Ολα θα πανε μια χαρα.

μα βρε weird η δυσκολία στο να εκφράσεις αυτά που σε πονάνε, φαίνεται.. έτσι νομίζω;
κ πως να εκφράσω πράγματα που σοκάρουν τον ίδιο μου τον εαυτό κ δεν έχω την δύναμη να με ακούσω να τα λέω..
καλά θα πάνε, κουράγιο κάνω κ καθε φορα προσπαθω κ λίγο παραπάνω, αυτή η στεναχώρια όμως με πλακώνει κ ύστερα το άγχος μου, μεταφράζεται σε νευρικότητα, υπερένταση κ εξαντλούμαι

Φυσικα και φαινεται αν κανεις μια αποπειρα να τα εκφρασεις κι ο αλλος βλεπει πως δυσκολευεσαι.
Αν ωστοσο τα κρατας μεσα σου σαν επτασφραγιστο μυστικο ο αλλος δεν θα καταλαβει και την δυσκολια σου.
Καμια φορα, ο προλογος του τυπου, εχω ενα θεμα απο το παρελθον που με βαραινει και δεν ξερω αν αντεχω να μιλησω γι αυτο, βοηθαει.
Οσο για την στεναχωρια που λες, το καταλαβαινω, σε βαραινει και σε εξαντλει.
Πιστευω ομως πως εκανες ενα βημα, μιλας εδω μεσα για αυτα που σε πονανε, δεν ειναι και λιγο..

Ναι, εδώ ξεκίνησα το σημαντικότερο βήμα.. ξεκίνησα να μιλάω..

:)

makia maraki moy