Καποιος που δεν εχει σκοπο....

Να αλλαξει δεν ξερει τον τροπο η δεν εχει την ορεξη να τα δει αλλιως και πνιγετε με την επικοινωνια και την δουλεια του ενω πρεπει να παλεψει ενω τιποτα δεν σταματαει ενω τα χρεοι μεγαλωνουν και οι απαιτησεις επισης , το βημα για εναν τετοιο ανθρωπο ποιο ειναι ? Τι θα τον συμβουλευετε να κανει ? 1ον Να κανει πισω μπας και ηρεμισει καθως θα τρεχουνε οι ευθυνες??2ον Να συνεχισει να υπαρχει και να τρεχει ασχετος αν η μαλακια που κουβαλαει τον κανει τοξικο για τους υπολοιπους?Για τον συγκεκριμενο το προβλημα του ειναι οι αλλοι , οι αλλοι που τους χαλαει το κεφι τους κομπλαρει και τους βγαζει ολη την αμηχανια η το θρασσος αναλωγα με τον τυπο ανθρωπου...Ειμαι παγιδευμενος αναμεσα σε πολλα και πουθενα δεν βλεπω καλο.
Αληθεια μου ερχετε να χαιρετησω η μαλλον να εξαφανιστω με την προυποθεση να μην ξαναεμφανιστω γιατι θα ειναι πολυ δυσκολο.
ισως ολα αυτα που γραφω δειχνουν εναν εγωιστι που εχει μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του,σε ποια κατηγορια να με βαλω?
Στα σκουπιδια η στους ανθρωπους???
Αληθεια ειναι η πρωτη φορα ποτ νιωθω τοσο εξω

Καλησπέρα. Ποιοι είναι αυτοί που τους χαλάς το κέφι? Δε παίζει να χαλάνε και εκείνοι το δικό σου?

Quote:

---

Originally Posted by Mauroslosk

Για τον συγκεκριμενο το προβλημα του ειναι οι αλλοι , οι αλλοι που τους χαλαει το κεφι τους κομπλαρει και τους βγαζει ολη την αμηχανια η το θρασσος αναλωγα με τον τυπο ανθρωπου...Ειμαι παγιδευμενος αναμεσα σε πολλα και πουθενα δεν βλεπω καλο.

---

Αρα δεν ειναι οι αλλοι το προβλημα του, αλλα η ιδεα που φοβαται οτι εχουν οι αλλοι για ΑΥΤΟΝ! Τι με θεωρουν οι αλλοι? Ρεμαλι? Τι σημαινει αυτο για μενα?
Τι με θεωρουν οι αλλοι? Δειλο? Τι σημαινει αυτο για μενα? Ειμαι οντως? Θελω να ειμαι? Μπορω να μην ειμαι? Τι να κανω για να μην ειμαι?
Τι συνεπειες θα εχω αν συνεχισω να ειμαι ετσι και να αισθανομαι ετσι? Τι συνεπειες θα εχω αν αλλαξω κατι? Ποσο θα κουραστω? Θα τα καταφερω? Και αν τα καταφερω, μετα τι ιδεα θα εχουν οι αλλοι για μενα? Και θα πρεπει να αλλαξω κατι για να αλλαξουν γνωμη οι αλλοι ή για να αλλαξω εγω γνωμη για τον ευατο μου που τωρα τον λυπαμαι και τον φτυνω?

Bottom line το προβλημα σου δεν ειναι οι αλλοι.

Δεν θα ελεγα πως ειμαι το μαυρο προβατο θα ελεγα ομως πως ειμαι συναισθηματικα ακομη ανωριμος...Εχω τον ρολο του μετριου που αστο καλυτερα μωρε μην το δοκιμασεις απο γονεις θυματα με μια αγαπη σκετη τοξινη...Η μαμα με δικαιολογει σε καθε μου μαλακια η μαμα ηταν αυτη παντα που τα εβαζε με δακαλους και οποιον διποτε γενικα μου δημιουργουσε προβλημα με αποτελεσμα να εχω δημιουργησει μια ασχημη σταση απεναντη στις ευθυνες με καταφυγιο την μαμα που δεν μου δινει ποτε φταιξιμο...Καθε χρονο διακρινω ολο και μεγαλυτερη υποκρισια και καταλαβαινω περισσοτερα...Καταλαβαινω οτι απο το σπιτι μου βγηκα ανευθυνος και υπερευαισθητος αλλα σημερα τωρα που μιλαω θελω να σπασω το οποιο σκατοερεθισμα μου δωσανε...Η μια ειναι θυμα κακομεταχειρησης ετρωγε παντα ξυλο και ο αλλος πνιγμενος απο την τρελα των ουσιων λογο των γονεων του μα το χειρωτερο ειναι οτι λογο εγωισμου ουτε για πλακα δεν θα συζητησουν για λαθοι γονεικα λαθοι και θα πνιξουν το οποιο κενο με γλυκα και σκονη...Κατι το οποιο κανω και εγω ΤΩΡΑ.Με καθυσηχαζει συνεχεια βαρεθηκα να με χαιδευει και να μου λεει πως εγω δεν φταιω πουθενα πως ολοι οι αλλοι ειναι τρελοι...Και τελικα να βλεπω εναν ανθρωπο αποκομενο απο καθε ειδους περιβαλλον με την ''ικανοτητα'' να τρεχει για ολους σα τρελη γτ αλλη δουλεια δεν εχει να κανει ακομη και τον εαυτο της τον εχει πεταμενο και νομιζει πως αυτο ειναι σωστο εζησα την αρρωστια μεσα στο σπιτι μου και αφου εφυγα απομακρυνθηκα απο την ζεστη αγκαλια και εμεινα μονος μου κοιταξα τους γονεις μου οχι ως γονεις αλλα ως ανθρωπους και τωρα βλεπω τι σκατα συμβαινει και γιατι ειμαι ετσι....Απο την μια ξαναλεω δεν μπορω να δωσω την ευθυνη εκει αλλα εκει ειναι η ριζα δεν μπορω να δωσω εκει το φταιξιμο γιατι σταζει τοξικη αγαπη και θα παρεξηγηθουν τα πραγματα λογο του εγωισμου...Καταλαβαινω σημερα επισης πως ολος ο κοσμος εχει τοξικα καταλοιπα αλλοι τα αφηνουν στην ευχη του θεου και αλλοι ψαχνουν να τα διορθοσουν...Μεγαλωσα με τον φοβο του πατερα κα την ''γλυκα'' της μαμας που καθομαι ωρες ωρες και διαβαζω διαφορα και με πιανει εμετος για το τι κλιμα ειχαν δημιουργησει...Μη θα φωναξει ο μπαμπας θα γινει της *******ς ελεγε οσο παραλληλα απο πισω μου τρεφαν χερι χερι τον φοβο και την συγκαληψη...Μου δοθηκε το δωρο της ζωης αλλα οχι η δυνατοτητα επιλογης.Οταν φτανει η συζητηση στην οικογενεια συνεχεια λεω σιγα μην κανω παιδια και με ρωτανε ΓΙΑΤΙ χωρις να θελουν να επεκτεινουν το θεμα και ο λογος ειναι οτι δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να φερω την ζωη σε ενα τοσο ανωριμο κλιμα απαισιοδοξιας και υποκρισιας.Για να γραφω σημαινει πως με τρωει και νομιζω πλεον πως εχει φτασει ο κομπος στον λαιμο απο ολες τις αποψεις...Δεν θα πω νιωθω γτ κατανταει βαρετο θα πω ομως πως λογικα και ομορφα εχω σκοπο να απομακρυνθω γτ συνεχιζουν να μου κανουν κακο και να με κανουνε ενα μεγαλο με συμπεριφορα μικρου.Οτι μου εχουνε δωσει μεχρι στιγμης το δωσαν και νιωθω πλεον πως απαιτουν να τα παρουν πισω με τον εναν η τον αλλον λογο....
Το χερωτερο ειναι οτι βλεπουν τι μαλακας εχω γινει αλλα δεν εμβαθυνουν γιατι ισως δουνε τους εαυτους του μεσα μου και δεν το θελουν γιατι οπως ειπα ειναι αρκετα εγωιστες...Πρεπει και θελω να βαλω ενα στοπ στο παρε δωσε και θελω να βρω εναν ανθρωπο να ασχοληθει με τα κενα και να τα διορθωσουμε παρεα...Θελω να βαλω μπρος γτ ξαναλεω το μελλον θα ειναι εμετικο και ανυποφορο...Δεν πιστευω για κανεναν λογο οτι μπορω να διορθοσω μονος μου τετοια ριζικα προβληματα...Ισα ισα που ταχω κανει σαλατα.Δεν θελω να γινω σαν αυτους και θλιβομαι που το λεω...Δεν ειδα τιποτα σταθερο δυστηχος στους ανθρωπους που με μεγαλωσαν μονο υποταγη και θολουρα...

Και αμα τα αφησω τωρα θα τα αφησω για παντα και το παντα προυποθετει τρελα η αυτοκτονια...Σε καμια περιπτωση δεν θελω τιποτα απο τα 2.Θελω να βρω εμενα να δω που εκανα λαθος και να το αλλαξω αλλα οπως ξαναειπα δυσκολευομαι γιατι δεν εχω ιδεα απο που στο διαολο λυνει ο πρωτος κομπος...

Θα στο ξεμπλεξω λίγο γιατί σε συμπάθησα όλες οι σχέσεις είναι πάρε δώσε η μητέρα σου είναι γυναίκα που θέλει αγάπη βρήκε την αγάπη στον πατέρα σου που είναι σκληρός οι σκληροί αγαπάνε δύσκολα άρα η αγάπη αξίζει εσύ τις δίνεις αγάπη αληθινή για αυτό σε υποστηρίζει το ότι δουλευεισ εμένα με καλύπτει σαν άτομο για να σου λέω μία γνώμη εγώ έτσι νομίζω πως είναι τα πράγματα

Παλιοτερα οταν πνιγομουν ειχα 2 επιλογες να αλλαξω κατευθυσνη η να παραμεινω στα ιδια.Σημερα καθε μερα σε καθε βουλιαγμα η κατευθυνση/φυγη εχει παρει την μορφη αυτοκτονιας με αποτελεσμα καθε μερα να τα ζυγιζω και να βαρενει ολο και ποιο πολυ προς τα δεξια.
Αληθεια,δεν θελω αλλο να προχωρισω με αυτο που βλεπω στον καθρεφτι και με αυτα που με προσδιοριζουν ως ανθρωπο.
Ο μονος τροπος ειναι να φυγω εξω να πω ενα 'ευχαριστω για τα υλικα αγαθα που μου προσφεραν και να κανω οτι σκατα ειναι να κανω...
Δεν θελω να ξαναακουσω χαιδευτικα λογια και ηρωινοπροστασιες βαρεθηκα την υποκρισια και την καλυψη.
Σιχαθηκα την ψευτοκαλοσυνη και το συμφερων που μας διακατεχει ακομη και εμενα τον ιδιο.

''

Δεν θελω να προλαβω να τους δω να μεταμορφωνοντε σε οτι συχενοντουσαν και σε οτι δειχναμε με το δαχτυλο.Δεν θελω να εχω καμια σχεση

Καμια αλλη ικανοτητα δεν με χαρακτηριζει εκτος απο την ευγενια που τωρα καταλαβα τι κρυβει απο πισω της...
Και εγω τωρα 22 ετων να πρεπει να βρω μια ισσοροπια και να πνιξω οτι σκεφτομαι γιατι δεν αξιζει να τα μιλησω γιατι οσο μαλθακο με εκανε το εκανε απο φοβο μην της γινω ''τερας...Απλα η αμορφοσια καμια φορα σε εχει η στο ενα η στο αλλο ακρο γονεις συναισθηματικα ανωριμοι γαμωτο....
Δεν γινεται να συνεχισω ετσι με τιποτα...Δεν θελω να ακολουθησω κανενος τα χναρια...

Εγώ είμαι τερασ έχω σχιζοφρένεια κ δουλεύω γτ μου την έδωσε που με δειραν στο στρατό τέλος πάντων να μη στα πολυλογω αυτό ήθελα να κάνω δηλαδή να δουλέψω αυτό έκανα είμαι ένα ευτυχισμένο τερασ εσύ καλώς είσαι όπως είσαι η μάνα σου είναι πανέξυπνη που σε προστατεύει εγώ κατάλαβα πόσο καλή μάνα είναι μέσα από σένα

Ωραια τοτε ας ζησει η μανα μου τοτε ρε μανγκα εγω τι δουλεια εχω?Ας πεφτω στην αγκαλιτσα της να με χαιδευει οποτε παραταω τα παντα...Ας γινω και εγω σαν αυτην αντικοινωνικη...Ας ζησω τοτε για την μαμα μου...Μιας και αφου τοσα χρονια με ταιζει οπως λεει ας αλλαξουμε λιγο τους ρολους..Αφου απετυχα στα αλλα ας κατσω να την ταιζω και να την νταντεβω γτ της χρωσταω λεμε....Δλδ με τα πολλα κανεις παιδια για να τα εχεις αργοτερα υπηρετακια γιατι τους δωσαμε και θα τα παρουμε με το παραπανω...Εγω τετοια αρρωστια δεν προκειτε να την ανεχτω...Δεν γινεται μαν δεν παει αλλο...Αχ ποσα κενα θα της γεμισω θα ηθελα να ηξερες...Αλληλοεξυπηρετηση λεμε και κλεμε...
Ο μπαμπακας μου ο καλως δεν θελει να ακουει για σχεδια και βουρκωνει λεγοντας στην αρχη αφου δεν μπορεις μωρε θελει αυτο θελει το αλλο εχτες σταματησε για λιγο βουρκοσε και μου ειπε μηχανικα κανε αυτο που νομιζεις την περνει χαμπαρι πως τρωει συγκρουση μεσα του...Μια αιδια η ολη κατασταση...Ολη ομως...

Η υποκρισια σταματαει εκει που αρχιζουν τα κενα....Κοιτα το αποδεχομαι....Παω να βαλω τα καλυτερα ρουχα ρε τουλαχιστον αφου δεν μπορω να φτιαξω τα μεσα μου ας φτιαξω τα εξω μου...Θα συνηθισω απλα θα τρεμω στην ιδεα να μεινω γυμνος...Η τεχνη του πολεμου...Ελα καληνυχτα.

Οι γονείς σου είναι υπέροχοι γτ δε σου λείπει τίποτα ούτε βέβαια έχεις κάτι παραπάνω πέρα από δύο βασικά πράγματα που εκτιμώνται από μερικούς εκεί έξω δεν πουλασ κ αγαπάς έτσι ήμουν κι εγώ στα είκοσι τρία μου με απάτησε η γυναίκα που θα παντρευοσουν μάλλον στα εικοσιπέντε με παράτησαν οι φίλοι μου κι έπαθα ψύχωση πάω στρατό τρώω κ ξύλο γτ έκανα μαλακιεσ κ παθαίνω σχιζοφρένεια είχα δύο επιλογές η να ζήσω ή να πεθάνω λέω θα δουλέψω κ να πάει να γαμηθει έχω πτυχίο ΤΕΙ κ πήγα κι έγινα αγρότης γτ δεν άντεχα να είμαι υπάλληλος να μη στα πολυλογω τώρα συνηλθα δέκα χρόνια μου πήρε να συνέλθω έμαθα μόνος μου τα πάντα κι έγραψα τα πάντα στα αρχιδια μου οπότε αν θεσ να ζήσεις για σένα ετοιμάσου για πόλεμο σε πληροφορω τα καψονια της δουλειάς θα τα συνιθησεισ καλή επιτυχία θα κανεισ μια επιλογή για όλη σου τη ζωή

Δεν μπορω να καταλαβω τι εννοεις υπεροχοι?Υπερχο ειναι το κλιμα του να ξυπνας μια ζωη σε ενα σαλονι που ο καπνος ειναι παντου η απελπισια και η μιζερια και οφοβος του μην τον πιασουν ειναι στον αερα το καλημερα που αν ηταν μουφα το πραγμα επερνες ενα ελα το μπου η η μαμα που ελεγε ελα μωρε εεεελα μιλα του...Η τα μπουνιδια και οι χλεπες??Η μηπως το οτι ρουφαγε και δεν με αφηνε να βγαινω μην μπλεξω?Η τα μυστικα με την μαμα που πηγαινε και ανοιγε το στωμα της και μου την πεφταν???Μια ζωη ημουνα μεστο παχος και μια ζωη πρωι βραδυ με κοιταγανε και γελαγανε και παραπονιοντουσαν οτι δεν τους κανω πλεον να γελανε...Εγω γτ νιωθω πως ημουνα η καυλαντα τους και μονο???ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΙΣΟΡΟΠΙΑ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΟΣ.2 ΑΚΡΑ!Ο ενας φοβος η αλλη πνιγμενο συναισθημα...Δεν προκειτε να σου αναλυσω αλλα γτ κατανταει κλισε.Και τωρα που ηρθα στα κιλα μου πρωτη φορα στην ζωη μου με κοιταει και μου λεει πως εισε ετσι η αλλη τρεχει τρωει ενα καρο σοκολατες γτ λεει της φτιαχνουν την ψυχολογια και εχει γινει σαν βομβα και εγω σαν τον λακαμα τον επικριτικο μπαμπα μου προσπαθοντας να της εξηγησω πως θα γινεις γρια και θα κλανεις μεντες στο πρωτο σκαλι κουλαρε...Αλλα νταξι αυτηδεν πινει ζαμπον αλλα τσοκο κοιτα πλακα που εχουμε ρε μαλακα....Δεν ξερω αν θα προλαβω να φτασω στην ηλικια σου σοως..
Πριν 3 μερες ελεγα να φυγω για τον ιδιο λογο που για να παω σε αγροκτιμα μακρια απο εδω να δουλεψω...Να φυγουν ολα απο πανω μου σπιτια σκυλια γατια και αρχ@δια...Εγω και τα απεραντα θερμοκηπια παρεα με τα σταρια να με χαιδεουν καθως θα φυσαει...Η τελευταια λυση ελις ειναι αυτη!Τροχοσπιτο του κωλου και χωραφι...Πινα και αυτοκτονια η και τπτ φουντες να φτιαχνουν το ονειρο...

22 αμορφωτος και αχαρτος η μονη λυση ειναι επιδοτιση και αγιος ο θεος...Βρε σαλιγκαρια ειναι αυτα?Μελλισια?Κανναβοσχηνα ?Οτι δηποτε μακρια απο αυτο που μου δημιουργει κατωτερα συμπλεγματα...Χερια εχω ποδια εχω τα κακαλα και κανα σεμιναριο μου λυπουν για να την κανω...Δεν με βλεπω για ΤΕΙ αυτα συνηθος τα κανεις ποιο νωρις οχι τωρα που αυριο θα κλεω γτ θα θελω να φουνταρω...Ακομη και να φυγω πισω απο τις αποφασεις και την αποφασιστικοτητα υπαρχει παντα το σπρωξε πεσε.///..

Σαν κι εσένα είναι όλη η νεολαία μπράβο τους κ πάλι κι εσύ τους αγαπάς κι αυτοί σε αγαπάνε εμένα μου φτάνει αυτό τα άλλα είναι λεπτομέρειες

KatΙ τετοια λεω και εγω οταν μου τα σκαει το χαπι...Να τωρα μετραω κλασματακια και νιωθω κατι αγκαλιτσες με τον μπαμπακα και την μαμακα ονειρικα πλασμενες...

Η μανα σου ειχε (και εχει μαλλον) ενα τεραστιο βουνο απο ενοχες, γιαυτο παντα ηταν η ασπιδα σου. Νομιζεις αυτη δεν ξερει τι κακο σου εχει προκαλεσει με τον πατερα που σου φορτωσε? Τελοσπαντων τα εχουμε αναλυσει αυτα σε παλιοτερα νηματα.
Δεν εισαι μικρος για να κοιταξεις να μαθεις να κανεις κατι, οχι ΤΕΙ απαραιτητα, κατι τεχνικο ή αγροτικο, κατι στο οποιο να εχεις τη δυνατοτητα να γινεις καλος. Για τις επιδοτησεις που λες ψαξτο.
Το θεμα σου ειναι να απεξαρτηθεις απο αυτους συναισθηματικα, να σταματησεις να ψαχνεις ηλιθιες δικαιολογιες και νταντεματα για τον πατερα σου και να φυγεις μακρια απο τα χναρια του.
Οταν βρεις τη δυναμη θα το κανεις. Μαλλον δεν εχει ξεχειλισει το ποτηρι ακομη, αλλα οπως σε κοβω, κοντευει.

Ηταν οτι ποιο to the point και με καλυψες πληρως savatage....Το εχουνε καταλαβει πολυ καλα οπως επισης και η μανα μου...Με εχει στο προγραμμα τις με μανια με την πεποιθηση οτι ετσι πρεπει να ειναι μια μανα...Παλευω να κοψω,με περνει 25 τηλεφωνα την ημερα καθε πρωι μου λεει καλημερα και το βραδυ καληνυχτα.Τις το ειπα δεν μπορω αλλο.Αυτο δεν ειναι ενδιαφερον αυτο ειναι καταπιεση παρτο χαμπαρι και θυμωσε οταν το ειπα και ενιωσα να φευγει ενα βαρος μιας και πολυ σπανια θυμωνει.Μετα ξανααρχισε τα ιδια ταχα ενδιαφερον ενω στην ουσια καλυπτει οτι δεν εχει συναισθηματικα με εμενα.Αν θυμασε καλα πριν απο μισο χρονο εγραφα για το ποσο καλη μαμα εχω.Σημερα ομως καταλαβα πως ποσο ζημια εν γνωση της μου κανει....Δεν ειναι δυνατον οτι δεν βρισκω σε φιλους και συντροφο να προσπαθει αυτη να το βρω σε εκεινη αυτο ειναι Αααακρως τοξικο ενω αυτη το μεταφραζει σε υγεια και οικογενεια'''ΠΟΤΕ. και σημερα που σου μιλαω τα συναισθηματα μου για αυτους ειναι στον αερα...Οι οδηγιες για το οτιδηποτε εχουνε φτασει σε βαθμο ακομη και μονος μου που μενω να μου προκαλουν προβλημα και να μου θυμιζουν το ποσο πολυ θελαν για δικους τους λογους να ειμια ενα αβουλο ον που καθε κινηση θα προυποθετη ερωτηση και συμβουλη απο αυτους...Ειλικρινα μιλαω το εχω δει μπροστα μου!!!!!Και εχω δει και να αναβει φωτια οταν δεν παω με βαση τα λεγομενα τους.Οταν ελεγα πως δεν θελω να τους δω να γινοντε οτι δειχναν με το δαχτυλο εννοω ακριβως αυτο....Πασχουν απο αρρωστια και οι 2 δυστηχος οπως και πολυς κοσμος δεν με κοιτανε μεσα μου γιατι οπως ειπα θα δουνε το ποσο σκαρτα με μεγαλωσαν...Ναι μου τα δωσαν ολα ΟΛΑ ομως αλλα μου πηραν το ποιο σημαντικο!Το συναισθημα την προσωπικοτητα..Οπως πολυ καλα λες φτανει εισε μεγαλο παιδι...Ερχεσε στα λογια μου και χαιρομαι πραγματικα που κατανοεις τι συμβαινει....Ακου να δεις επειδη ολα εδω περα που μενω μα ολα ομως μου θυμιζουν το ποσο υστερω και το ποσο ανημπορα εχω χειριστει την οποια κατασταση εχω παρει την δικια μου αποφαση βγει δεν βγει σε καλο.Τα μαζευω και φευγω παω για σεζον εξω απο εδω...Παω να ηρεμισω και ισως φτιαξω μια ισσοροπια μεσα μου χωρις αμμεσως να εχω το τοξικο τηλεφωνο της απελπισιας...Με περνουν τηλ ψυχαναγκαστικα και καθε φορα μου ερχετε εμετος.Δεν φοβαμαι να μιλησω αληθινα και να βγαλω ολο το κακο που νιωθω μεσα μου ειλικρινα δεν με ενδιαφερει μην τους πληγωσω και βαρεθηκα την υποκρισια.ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ εχετε μεγαλωσει και αναλωνεστε και αρπαζετε απο γυρο σας για να μην δειτε την ουσια...Εχτες τις το ειπα καταμουτρα δεν μπορω αλλο να ζω με τους φοβους σου ασε με υσηχο μια ζωη με μεγαλωσες πισω απο σκιες φανταστικες κοιτα να δεις λιγο τον εαυτο σου και ασε με ΑΣΕ ΜΕ...Εσκυψε το κεφαλι βεβαια και εχουνε ψηλιαστει οτι προσπαθω με καθε τροπο να απογαλακτιστω ΣΥναισθηματικα...Πλεον εχει εξαφανιτστει καθε μου φοβος του να μην μαθουν για τις καταχρησεις και για οτι σκατα εχω κανει ανιθικο και μη.Ειλικρινα ειναι τραγικο το ποσο πολυ αλλαζουν τα δεδομενα...Με μαθανε στα ΑΚΡΑ η αγαπας η μισεις.Οχι δεν παλευετε αλλο αυτο και οχι δεν σας θελω αλλο στο βρακι των συναισθηματων.Δεν μπορω να κανω σχεση δεν μπορω να δεθω με ανθρωπο και ολα αυτα γιατι με θελαν αθελα τους στην αρρωστια και στην μαυριλα που ζουνε χρονια τωρα...Η αδερφη μου εφυγε απο το σπιτι απο τα 16...Και ξαναεπανερχομαι οταν λεω ακρα εννοω πως αυτην την μεγαλωσανε με τερμα ψυχρο τροπο και εμενα με τερμα τοξικο ενδιαφερον...Μας γαλουχησαν ανισσοροπους.Το μαγκακι εφυγε απο νωρις γτ δεν αντεχε αυτη την σαπιλα...Περα απο αυτο ομως συνεχιζουν να ονειρευοντε και να παραξενευοντε με εμας αντι να κοιταξουν κατα ματα την αληθεια...Φοβουνται γιατι θλιβομαι που το λεω ειναι ΠΑΡΑ πολυ εγωιστες...Τερμα τα λεω και με πιανει το στομαχι μου....Τωρα που γραφω με φανταζομαι μακρια με κομμενες επαφες απ ολους και απ ολα και νιωθω μια ηρεμια.Σιγουρα ομως λογικα δεν ειναι ετσι αλλα μονο και μονο στην ιδεα εξαφανιζετε το βαρος και το παρελθον της μιζεριας.
Μιλαω απο καρδιας και λεω τα πραγματα με το ονομα τους οπως ακριβως ειναι...Ως εδω ομως γιατι πλεον ειμαι 22 μπενω στην κατηγορια της συνεννοχης και θα ειμαι συνυπευθυνος εαν δεν κανω πραξη αυτα που λεω σημερα.Ρε δεν εχουνε κανεεεναν γνωστο να πουνε μια κουβεντα...Ο ενας τουφ και η αλλη σε ενα σπιτι και οι 2 στον ελεγχο και οι 2 ταχουνε κανει σκατα με τις ζωες τους.Δεν ειναι δυνατον να καμαρωνει για την δυναμικοτητα που εχει ο αλλος μια δυναμικοτητα σκετος φοβος και κομπλεξ....Γιατι να εχω τοσο αχτι?

Θυματα των καταστασεων ειμαι και εγω και αυτοι μονο που εγω δεν θελω με την καμια ομως να επεκταθω με αυτες τις διδαχες...Μπεσα ξαναλεω δεν ξερω ποιος ειμαι!Και δεν εννοω του στυλ καλος κακος ομορφος ασχημος εννοω μεσα μεσα βαθια αυτο που λεμε προσωπικοτητα και αυθορμιτισμος...Εχω τοσο χιουμορ ειμαι τοσο καλος θεατρινος μονο ομως οταν ειμαι με τον σκυλο μου..Καμια φορα με τραβαω βιντεο και βγαζω διαφορους μονολογους με τον δικο μου τροπο και βουρκωνω που με βλεπω τοσο αυθορμητο κατι το οποιο δεν μπορω με τιποτα να κανω με τους ανθρωπους γυρο μου..Δεν μπορω να με αφησω ανετο και καθε κινηση μου θυμιζει αυτους.
Σιγουρα για να κανω κατι καλο για εμενα χρειαζομαι ειδικο!Σιγουρα θα μεγαλωσω και θα με βρω καποια στιγμη αλλα θα ειναι πολυ ανωμαλη συναντηση και θα λυπουν σημαντικα κομματια του εαυτου μου...Οσο το αφηνω τοσο ποιο πολλα χανω αποεμενα και απο τους γυρο μου.

Quote:

---

Originally Posted by Mauroslosk

Οι οδηγιες για το οτιδηποτε εχουνε φτασει σε βαθμο ακομη και μονος μου που μενω να μου προκαλουν προβλημα και να μου θυμιζουν το ποσο πολυ θελαν για δικους τους λογους να ειμια ενα αβουλο ον που καθε κινηση θα προυποθετη ερωτηση και συμβουλη απο αυτους...Ειλικρινα μιλαω το εχω δει μπροστα μου!!!!!Και εχω δει και να αναβει φωτια οταν δεν παω με βαση τα λεγομενα τους.Οταν ελεγα πως δεν θελω να τους δω να γινοντε οτι δειχναν με το δαχτυλο εννοω ακριβως αυτο....Πασχουν απο αρρωστια και οι 2 δυστηχος οπως και πολυς κοσμος δεν με κοιτανε μεσα μου γιατι οπως ειπα θα δουνε το ποσο σκαρτα με μεγαλωσαν...Ναι μου τα δωσαν ολα ΟΛΑ ομως αλλα μου πηραν το ποιο σημαντικο!Το συναισθημα την προσωπικοτητα..Οπως πολυ καλα λες φτανει εισε μεγαλο παιδι...Ερχεσε στα λογια μου και χαιρομαι πραγματικα που κατανοεις τι συμβαινει....Ακου να δεις επειδη ολα εδω περα που μενω μα ολα ομως μου θυμιζουν το ποσο υστερω και το ποσο ανημπορα εχω χειριστει την οποια κατασταση εχω παρει την δικια μου αποφαση βγει δεν βγει σε καλο.Τα μαζευω και φευγω παω για σεζον εξω απο εδω...Παω να ηρεμισω και ισως φτιαξω μια ισσοροπια μεσα μου χωρις αμμεσως να εχω το τοξικο τηλεφωνο της απελπισιας...Με περνουν τηλ ψυχαναγκαστικα και καθε φορα μου ερχετε εμετος.Δεν φοβαμαι να μιλησω αληθινα και να βγαλω ολο το κακο που νιωθω μεσα μου ειλικρινα δεν με ενδιαφερει μην τους πληγωσω και βαρεθηκα την υποκρισια.ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ εχετε μεγαλωσει και αναλωνεστε και αρπαζετε απο γυρο σας για να μην δειτε την ουσια...Εχτες τις το ειπα καταμουτρα δεν μπορω αλλο να ζω με τους φοβους σου ασε με υσηχο μια ζωη με μεγαλωσες πισω απο σκιες φανταστικες κοιτα να δεις λιγο τον εαυτο σου και ασε με ΑΣΕ ΜΕ...Εσκυψε το κεφαλι βεβαια και εχουνε ψηλιαστει οτι προσπαθω με καθε τροπο να απογαλακτιστω ΣΥναισθηματικα...Πλεον εχει εξαφανιτστει καθε μου φοβος του να μην μαθουν για τις καταχρησεις και για οτι σκατα εχω κανει ανιθικο και μη.Ειλικρινα ειναι τραγικο το ποσο πολυ αλλαζουν τα δεδομενα...Με μαθανε στα ΑΚΡΑ η αγαπας η μισεις.Οχι δεν παλευετε αλλο αυτο και οχι δεν σας θελω αλλο στο βρακι των συναισθηματων.Δεν μπορω να κανω σχεση δεν μπορω να δεθω με ανθρωπο και ολα αυτα γιατι με θελαν αθελα τους στην αρρωστια και στην μαυριλα που ζουνε χρονια τωρα...Η αδερφη μου εφυγε απο το σπιτι απο τα 16...Και ξαναεπανερχομαι οταν λεω ακρα εννοω πως αυτην την μεγαλωσανε με τερμα ψυχρο τροπο και εμενα με τερμα τοξικο ενδιαφερον...Μας γαλουχησαν ανισσοροπους.Το μαγκακι εφυγε απο νωρις γτ δεν αντεχε αυτη την σαπιλα...Περα απο αυτο ομως συνεχιζουν να ονειρευοντε και να παραξενευοντε με εμας αντι να κοιταξουν κατα ματα την αληθεια...Φοβουνται γιατι θλιβομαι που το λεω ειναι ΠΑΡΑ πολυ εγωιστες...Τερμα τα λεω και με πιανει το στομαχι μου....Τωρα που γραφω με φανταζομαι μακρια με κομμενες επαφες απ ολους και απ ολα και νιωθω μια ηρεμια.Σιγουρα ομως λογικα δεν ειναι ετσι αλλα μονο και μονο στην ιδεα εξαφανιζετε το βαρος και το παρελθον της μιζεριας.
Μιλαω απο καρδιας και λεω τα πραγματα με το ονομα τους οπως ακριβως ειναι...Ως εδω ομως γιατι πλεον ειμαι 22 μπενω στην κατηγορια της συνεννοχηςκαι θα ειμαι συνυπευθυνος εαν δεν κανω πραξη αυτα που λεω σημερα.Ρε δεν εχουνε κανεεεναν γνωστο να πουνε μια κουβεντα...Ο ενας τουφ και η αλλη σε ενα σπιτι και οι 2 στον ελεγχο και οι 2 ταχουνε κανει σκατα με τις ζωες τους.Δεν ειναι δυνατον να καμαρωνει για την δυναμικοτητα που εχει ο αλλος μια δυναμικοτητα σκετος φοβος και κομπλεξ....Γιατι να εχω τοσο αχτι?

---

Φαινεται πως επιτελους τους κατεβασες απο το βαθρο. Απο κει που αυτομαστιγωνοσουν και για αυτους εβρισκες ολο δικαιολογιες της πλακας για να τους εχεις στην πουδρα, τωρα αρχιζεις και ξεστραβωνεσαι.
Δεν τους εχεις αχτι, απλα το ξυπνημα ειναι σοκαριστικο και προκαλει θυμο. Θα σου περασει, αργοτερα. Εχω περασει απο ολες αυτες τις φασεις. Και το αυτομαστιγωμα και τις ενοχες και αργοτερα το θυμο και ακομα πιο αργοτερα τη συνειδητοποιηση οτι "αυτοι ειναι και δεν αλλαζουν! Εγω τι κανω ειναι το θεμα"
Αποστασιοποιησου, βαλε ορια. Θελεις 1 τηλεφωνο την ημερα? Ενα τηλεφωνο θα παιρνεις ή ενα θα σηκωνεις. Θελεις να μην ακους τις τοξικες συμβουλες και γνωμες τους ? "Δε σε ρωτησα μανα" ή "Ξερω πολυ καλα τι κανω πατερα, αστο σε μενα".
Θες να φυγεις σεζον? Φυγε σεζον και μη σηκωνεις 80 τηλ. Στην αρχη θα αντιδρασουν, θα το παρουν θεοστραβα, θα κανουν το κομματι τους, αν μεινεις καθετος και σταθερος ομως, σιγα σιγα θα το συνηθισουν οτι δε σε σερνουν πια, δε σε ελεγχουν και οτι η νεα κατασταση ειναι ΕΝΤΑΞΕΙ και δε χρειαζεται πολεμος. Εχεις 2 τρανα παραδειγματα προς αποφυγην, εκμεταλλευσου το και γινε αυτο που θελεις να εισαι, δεν εισαι αναγκασμενος να ακολουθεις ουτε να μοιαζεις. Μπορεις να τους αγαπας αλλα δεν εισαι αναγκασμενος να τους μοιαζεις.
Δε σου κανουν κακο εις γνωσιν τους, απλα οι δυνατοτητες τους ειναι μεχρι εκει, δεν ειναι ικανοι για παραπανω, δατς ολ!
Βολεψε η μεχρι τωρα κατασταση, δεν πειραζει ας ξεβολευτουν και λιγο, εσυ να εισαι καλα που τωρα αρχιζεις τη ζωη σου και δεν εχεις κριματα.