ΝΙΩΘΩ ΑΣΧΗΜΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ

Πραγματικά αυτό που μου συμβάινει είναι κάτι καινούργιο αλλα το παρατηρώ τουλάχιστον το τελευταίο εξάμηνο... Όσο ήμουν χωμένη μέσα στην κατάθλιψη αναζητούσα τους άλλους ανθρώπους σχεδόν σαν μία σανίδα σωτηρίας. Πλέον οι άνθρωποι μου λέπουν όταν δεν είναι δίπλα μου , αλλά οταν είναι δίπλα μου θέλω να τους διώξω... Γιατί πολύ απλά διαπιστώνω ότι , ακόμη και τα πιο αγαπήμενα μου πρόσωπα (που δεν έχουν απομέινει και πολλά, άντε να είναι ένα ή δύο), όταν είναι δίπλα μου μου προκαλούν θλίψη... Πιο πολλά νιώθω για αυτούς όταν είναι μακριά μου... Δίπλα μου; Δίπλα μου όταν είναι τους φοβάμαι όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ και συχνά ξεσπάω σε κλάμματα ...

I need help!!! Νιώθω πως τα πάντα τα κάνω λάθος, και γεμίζω με άγχος...

αχ βρε epakaki... Εγώ πάλι νιώθω απαίσια επειδή ζω μόνη μου, σε μια ξένη πόλη και δεν έχω παρά μόνο το αγόρι μου, που και πάλι θα βρεθούμε 3-4 φορές την εβδομάδα για λίγες ώρες και όλον τον υπόλοιπο καιρό τον περνάω μόνη μου και αυτό είναι κάτι που μάλλον με ρίχνει ψυχολογικά. Να είμαι με κόσμο και να νιώθω άσχημα δε μου έχει συμβεί, δεν ξέρω πως να σε συμβουλέψω... Το μόνο που έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ είναι ότι πρέπει πολλά πράγματα να πιέσουμε τον εαυτό μας να τα κάνει τώρα κι ας μη τα θέλουμε, προκειμένου να νιώσουμε καλά αργότερα... Αυτό θέλει πραγματικά δύναμη πολλή, το να απομονώνεσαι δεν είναι και ότι καλύτερο για εσένα, ακόμη κι αν αυτό επιθυμείς αυτήν την περίοδο... Τί είναι αυτό που σε κάνει να φοβάσαι τους ανθρώπους όταν είναι δίπλα σου; Έχεις καταλάβει;

Quote:

---

Originally posted by epakaki
I need help!!! Νιώθω πως τα πάντα τα κάνω λάθος, και γεμίζω με άγχος...

---

Κι εγώ το ίδιο νιώθω συνέχεια!

Quote:

---

Originally posted by epakaki
Πραγματικά αυτό που μου συμβάινει είναι κάτι καινούργιο αλλα το παρατηρώ τουλάχιστον το τελευταίο εξάμηνο... Όσο ήμουν χωμένη μέσα στην κατάθλιψη αναζητούσα τους άλλους ανθρώπους σχεδόν σαν μία σανίδα σωτηρίας. Πλέον οι άνθρωποι μου λέπουν όταν δεν είναι δίπλα μου , αλλά οταν είναι δίπλα μου θέλω να τους διώξω... Γιατί πολύ απλά διαπιστώνω ότι , ακόμη και τα πιο αγαπήμενα μου πρόσωπα (που δεν έχουν απομέινει και πολλά, άντε να είναι ένα ή δύο), όταν είναι δίπλα μου μου προκαλούν θλίψη... Πιο πολλά νιώθω για αυτούς όταν είναι μακριά μου... Δίπλα μου; Δίπλα μου όταν είναι τους φοβάμαι όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ και συχνά ξεσπάω σε κλάμματα ...

---

Για άλλη μια φορά πλησιάζω αρκετά αυτά που νοιώθεις...χμμ με την διαφορά όμως ότι εγώ δεν ξεσπάω στα κλάμματα... (μάλλον κακό αυτό ) γιατί πιέζομαι τόσο πολύ που ούτε αυτό μπορώ να κάνω πια! Το ότι ξεσπάς σε κλάμματα είναι καλό γιατί φαντάζομαι ανακουφίζεσαι λίγο. Τι ΦΟΒΑΣΑΙ όμως όταν είναι δίπλα σου? Το ότι σου λείπουν όταν είναι μακριά σου είναι σημάδι ότι νοιώθεις πράγματα γι\'αυτούς. Γιατί σε πιάνει θλίψη? Προσωπικά ξέρω γιατί με πιάνει θλίψη όταν είμαι μαζί τους. Εσύ? Γιατί?

Καταλαβαινω τι λεσ...ειναι λογο τησ καταθλιψησ ομωσ σε μεγαλο ποσοστο..οσο μειωνεται πχ σε μενα η καταυλιψη μου τοσο λιγοτερο το νιωθω,..μην ανυσηχεισ...ολα θα πανε καλα φιλη μου..

Quote:

---

Για άλλη μια φορά πλησιάζω αρκετά αυτά που νοιώθεις...χμμ με την διαφορά όμως ότι εγώ δεν ξεσπάω στα κλάμματα... (μάλλον κακό αυτό ) γιατί πιέζομαι τόσο πολύ που ούτε αυτό μπορώ να κάνω πια! Το ότι ξεσπάς σε κλάμματα είναι καλό γιατί φαντάζομαι ανακουφίζεσαι λίγο. Τι ΦΟΒΑΣΑΙ όμως όταν είναι δίπλα σου? Το ότι σου λείπουν όταν είναι μακριά σου είναι σημάδι ότι νοιώθεις πράγματα γι\'αυτούς. Γιατί σε πιάνει θλίψη? Προσωπικά ξέρω γιατί με πιάνει θλίψη όταν είμαι μαζί τους. Εσύ? Γιατί?

---

Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΥΝ;

Νιώθω οτι έχω φίδια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό μου να με πνίγουν

Quote:

---

Originally posted by epakaki

Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

---

===========================================
Μην σε τρομάζει η κρητική που σου ασκείται.... αν σ\'αρέσει ο εαυτός σου ΕΣΕΝΑ, μην σε αγγίζουν καθόλου τα λόγια αυτών που στη κάνουν. Το σκυλάκι τώρα...δεν φταίει στην προκυμένη περίπτωση αλλά το πέρνει η μπάλα κι αυτό! Αν φροντίζεις για την σωστή υγιεινή του χώρου,δεν καταλαβαίνω γιατί σου λένε πως θα αρρωστήσεις!!!

Το ΑΓΧΟΣ είναι κάτι που όσο κι αν θες να το αποβάλεις δύσκολα τα καταφέρνεις!!! Πάντα εκ πείρας μιλάω. Αναγνωρίζω στην τελευταία φράση σου και δικά μου συναισθήματα. Μόνο που εγώ (αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνω!!!) και ενώ δείχνω αδιάφορη για πολλά πράγματα.. μην πω για όλα...ταυτόχρονα μέσα μου νοιώθω ακριβώς το αντίθετο. Πάντα εξάλλου επίτηδες ήθελα να φαίνομαι αδιάφορη,σκληρή και πολλές φορές ανώριμη,αλλά κατά βάθος ήταν/είναι μια βιτρίνα για να προστατεύομαι.

Δεν έχω τρόπο να σου προτείνω ....αλλά σίγουρα σε νοιώθω...

Quote:

---

Originally posted by epakaki
Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

---

Λες νιώθεις φόβο στην κριτική.
Φόβο για τί ακριβώς ;
Τι είναι αυτό που φαβάσαι οτι θα συμβεί αν σου πούν οι γονείς σου οτι σε κάτι που κάνεις δεν συμφωνούν; τις φωνές τους, την αποδοκιμασία τους, την απόρριψή τους, τον ίδιο σου τον εαυτό όταν στο βάθος κάτι σου λέει πως έχουν δίκιο;
Πως και πόσο οι αξίες τους είναι αξίες σου και πόσο έχεις ανεξαρτητοποιηθεί απ΄αυτές ; .....
Μήπως ο φόβος της \"παράβασης\" των γονείκών αξιών σε γυρίζει πίσω σε μνήμες με \'τιμωρίες\' ή \'φοβέρες\' ;

μπα δεν νομιζω οτι ειναι ακριβως ετσι... απλα πανικοβάλλομαι... Ίσως παθαινω κρισεις πανικου χωρίς να το καταλαβαίνω, και όταν φοβαμαι κάνω πολλές μαλακίες. Δεν ξέρω βάβαια πως οριζεται ακριβως μια κριση πανικου...

μα αυτό σου λέω ... Ναι προσπαθήσεις να εντοπίσεις το ΛΟΓΟ που πανικοβάλλεσαι ....

δεν ξέρω... απλα ξέρω οτι δεν αντέχω να με κριτικάρουν.. Ίσως επειδή για χρόνια είχα προβλημα με το αγχος... Πονουσε για χρόνια το στομάχι μου φριχτα κ ηθελα να ξεράσω αλλα επειδή δεν μπορούσα έκανα συνέχως διάρροιες... Μετά μου πέρασε μετά απο 7 χρόνια, πριν αό αυτό δεν μπορούσα να κοιμηθώ , αργότερα το γύρισα και κοιμόμουν συνέχεια... Τι να πω... Δεν ξέρω

Ήρθα κι εγώ! λοιπόν αγαπητό epakaki. Αυτά που περιγράφεις ...είναι ψυχοσωματικά συμπώματα ...που για άλλη μια φορά θα σου πω ότι ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ έχω κι εγώ! άσθμα,πρόβλημα στο στομάχι ,σε σημείο που νόμιζα ότι έχω πρόβλημα με καρδιά (έκανε αντανάκλαση ο πόνος του στομαχιού!!!) γενικώς το γαστρεντερικό είναι το... αγαπημένο μου subject!!! πρόσφατα κατάλαβα πως είναι ψυχολογικό!! Don\'t worry γι\'αυτά! Το λες και μόνη σου πως έχεις άγχος.... μήπως ένας θεραπευτής σε βοηθούσε σ\'αυτό? κανένα αγχολυτικό ίσως?

αυτά τα ψυχοσωματικά μου έχουν φύγει εδώ και ένα χρόνο, απλά θεωρώ πως ο φόβος μου για τον φόβο και το αγχος με κάνουν να μην θελω κοσμο διπλά μου , ενω στην πραγματικότητα εχω την ανάγκη τους , τους χρειαζομαι... Τι να πω... ειναι μπερδεμένη...

Φοβάσαι μήπως φοβηθείς ε?Τελικά δεν ησυχάζουμε ποτέ.Ακόμα και όταν δεν έχουμε κάτι να μας αγχώνει ψάχνουμε να βρούμε κάτι να αγχωθούμε.

Δεν ξερω αν έχει δίκιο η Dalia! Δεν νομίζω κανείς να έχει τέτοιου είδους μαζοχιστικές τάσεις.Αυτό το αίσθημα δυστυχώς βγαίνει από μέσα μας, κανείς δεν το προκαλεί .... έτσι λέω πάλι εγώ....

To αγχος αυτο το ξερω πολυ καλα με τις κοινωνικες συναναστροφες...το ξεπερασα...ισως τυχαια...απλως ηρθε...δυστυχως δεν ξερω καμμια μαγικη συνταγη ωστε να συμβουλεψω:(

Quote:

---

Originally posted by epakaki
αυτά τα ψυχοσωματικά μου έχουν φύγει εδώ και ένα χρόνο, απλά θεωρώ πως ο φόβος μου για τον φόβο και το αγχος με κάνουν να μην θελω κοσμο διπλά μου , ενω στην πραγματικότητα εχω την ανάγκη τους , τους χρειαζομαι... Τι να πω... ειναι μπερδεμένη...

---

=========================================
O.k. χαίρομαι που ξεπέρασες τα ψυχοσωματικά .... αλλά έχεις τόσα πολλά ακόμα να ανακαλύψεις για τον εαυτό σου.... Το λες και μόνη σου ...πως κάπου έχεις μπερδευτεί και κάποιος πρέπει να σου δώσει ένα σπρωξιματάκι για να καταλάβεις τι γίνεται... Εμένα σε πολλά πράγματα με έχει βοηθήσει ο ειδικός που πάω.... Μήπως και για σένα θα ήταν μια καλή λύση?

blackdaizy δεν λέω ότι το θέλουμε.Υποσεινήδητα γίνεται.Τουλάχιστον εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου παρόλο που εκείνη την ώρα νιώθω ήρεμη και καλά να σκέφτομαι ότι \"οκ,τώρα είμαι καλά αλλά σε λίγο τι θα γίνει?αν με πιάσει πάλι κάτι και αγχωθώ?\".

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ; ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΣΥΧΝΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ; ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΟΥ;

Ναι έτσι πρέπει.

Quote:

---

Originally posted by Dalia
blackdaizy δεν λέω ότι το θέλουμε.Υποσεινήδητα γίνεται.Τουλάχιστον εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου παρόλο που εκείνη την ώρα νιώθω ήρεμη και καλά να σκέφτομαι ότι \"οκ,τώρα είμαι καλά αλλά σε λίγο τι θα γίνει?αν με πιάσει πάλι κάτι και αγχωθώ?\".

---

Κοριτσάκι μου ,εφόσον πιάνεις τον ευατό σου να είναι \"καλά\", διασκέδασέ το !! Μην φέρνεις τέτοιες σκέψεις στο μυαλό σου! Εγώ όποτε νοιώθω καλά (σπάνιο...) παρακαλάω να μείνω έτσι για πάντα!

Μόνες τους έρχονται οι σκέψεις.Προσπαθώ πολύ πάντως να τις διώχνω,να ασχολούμαι με κάτι άλλο εκείνη την ώρα όποτε βλέπω ότι αρχίζουν οι αρνητικές σκέψεις.Αλλά δεν είναι εύκολο.

Ναι, μωρέ ξέρω πως είναι αυτό το αίσθημα... εγώ ζω κάτι παρόμοιο... έχω πάθει (πρόσφατα το ανακάλυψα κι αυτό), πολλές κρίσεις πανικού... άλλο topic όμως είναι αυτό. Οπότε μένω στο θέμα! Αυτό που λέει ο MANTHES είναι το πιο σωστό.
Dalia, πας σε κάποιον ειδικό για αυτά που νοιώθεις?

Ναι πηγαίνω.Εσύ?

Πάντως και αυτό που λέει η epakaki το καταλαβαίνω και το έχω κι εγώ.Είναι μεγάλο μπέρδεμα.Από τη μία θέλω βοήθεια,από την άλλη όταν είμαι χάλια κλείνομαι και δεν αφήνω κανέναν να με βοηθήσει.Δεν ξέρω τι θέλω.Μπερδεμένα συναισθήματα.

Κι εγώ πηγαίνω. Εσένα δεν σ\'έχει βοηθήσει ο ειδικός? Με πιο τρόπο σε προσεγγίζει? Αισθάνεσαι ότι σε βοηθάει?Τι σου λέει γι\'αυτά που νοιώθεις? Και το epakaki θέλει κι αυτό το σπρώξιμό του... για να δει τα πράγματα με άλλη ματιά ...αυτή που ψάχνω κι εγώ δηλ!!!

Κι εγώ σπρώξιμο θέλω..
Με βοηθάει αρκετά ο γιατρός μου.Αν δεν τον είχα κι αυτόν δεν ξέρω τι θα έκανα.Μου δίνει κατά κάποιο τρόπο αυτό το σπρώξιμο που χρειάζομαι.Αυτό που μου λέει είναι ότι χρειάζομαι να είμαι με παρέα,με κόσμο.Να μην κάθομαι μόνη μου και σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και πέφτω.
Εσένα σε βοηθάει?

χμμμ! κι εμένα τα ίδια μου λέει ....αλλά δεν μου κάθεται! ειδικά αυτές οι μέρες είναι γμτ! Μακάρι να υπήρχε και στη ζωή μας ένα delete!!!!

γεια σας. ομοιοπαθης κι εγω..-περα απο τα υπολοιπα προβληματα που εχω και σκεφτομαι να σας πω με ενα καινουργιο ποστ-
ποσα χρονια τυραννιεστε ετσι; εγω ειμαι μπερδεμενη σε αυτο το θεμα να μην θελω να εχω παρεες ή φιλους ή οτιδηποτε, οχτω χρονια. που και που σκεφτομαι να ανοιχτω αλλα αλλαζω γνωμη πολυ συντομα. δεν βρισκω και κανεναν να με εκφραζει, αλλα ουτε και επιδιωκω να βρω..και κοντευω τα 50..καποτε ημουν φυσιολογικη, σχετικα κοινωνικη. ποια ειναι η ηλικια σας; απευθυνομαι σε ολες που μιλαμε εδω. παιζει αραγε καποιο ρολο η ηλικια ή μονο οι καταστασεις που μας οδηγησαν εδω;

welcome! η ηλικία δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο! Εγώ είμαι 33! Αλλά διάβασες τα thread μου οπότε ξέρεις για μένα! Και ναι...οι καταστάσεις σε οδηγούν, τα βιώματα από παιδί που μπορεί να έχεις και να κουβαλάς ακόμα και τώρα .....συνήθως εν αγνοία σου. Ίσως να μην ξέρεις γιατί νοιωθεις έτσι... να καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά και να ψάχνεις το γιατί. Αυτά όσο αφορά εσένα... Αλλά πες μας όποτε μπορείς και τους λόγους που ίσως έχεις καταλάβει ότι δε νοιώθεις όπως θα ήθελες! Άνοιξε αν θες ένα νέο thread με την δική σου ιστορία ... περιμένουμε ...!

Η υπερανάλυση συνήθως επιφέρει τέτοια αποτελέσματα απομόνωσης... δηλαδή να κάθεσαι να σκέφτεσαι εις βάθος σχέσεις-φίλους-καταστάσεις κτλ, δεν θα φέρει ποτέ καλό αποτέλεσμα εκτός αν είσαι πολύ αισιόδοξο άτομο και βλέπεις τον κόσμο ως παγωτό με 0 θερμίδες που τότε η ανάλυση σου θα σου επιφέρει ακόμη πιο αισιόδοξα αποτελέσματα... συνήθως όμως οι αισιόδοξοι είναι αισιόδοξοι γιατί δεν έχουν μπεί σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Συνήθως μπαίνεις σε αυτόν το φαύλο κύκλο γιατί ρωτάς τις λάθος ερωτήσεις...

Ναι πράγματι δεν παίζει ρόλο η ηλικία.Από ότι βλέπω κι εδώ μέσα δηλαδή υπάρχουν άτομα όλων των ηλικιών που έχουν τέτοια προβλήματα.Εγώ είμαι 23.
Μάλλον είναι και θέμα συνήθειας το πώς έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις καταστάσεις.Αλλοι θέλουν μόνοι τους,άλλοι με παρέα.Εμείς οι μπερδεμένοι από τη μία δεν αντέχουμε μόνοι από την άλλη όμως αυτό κάνουμε.

Quote:

---

Originally posted by Dalia
Εμείς οι μπερδεμένοι από τη μία δεν αντέχουμε μόνοι από την άλλη όμως αυτό κάνουμε.

---

Ναι, έτσι είναι...μόνο που κάποιοι από εμάς απλά είναι απογοητευμένοι απ\'τους \"φίλους\" και όταν νοιώθεις πως θες την συντροφιά ενός καλού φίλου και την έχεις απόλυτα ανάγκη.... αυτά τα αισθήματα μπορεί να τα έχεις ίσως γιατί επιμένεις να κοροϊδεύεις τον εαυτό πως είναι πράγματι φίλοι σου... και όταν τελικά τους βλέπεις από κοντά, κάθε φορά να νοιώθεις πως δεν είναι και τόσο φίλοι σου...και γι\'αυτό τελικά δεν σ\'αρέσει όταν είσαι μαζί τους... Ένας επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος δηλαδή....με θύμα τον ίδιο σου τον εαυτό! Δεν ξέρω αν πιάνετε ΤΙ εννοώ.

εγώ παραδόξως σήμερα είμαι λιγο καλυτερα αν κ ξύπνησα σκατα...Μήπως είναι που έμεινα μόνη μου; Μήπως είναι που εχω πολλά να κάνω; Μήπως είναι πως θα καθισω να γράψω το βιογραφικο μου με την ελπίδα οτι θα μεπάρουν σε μία δουλειά; Δεν ξέρω...

Μην ψάχνεις το γιατί ...είσαι ΚΑΛΑ ....ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ!
Καλή επιτυχία με το βιογραφικό...!

Quote:

---

Originally posted by blackdaizy

Quote:

---

Originally posted by Dalia
Εμείς οι μπερδεμένοι από τη μία δεν αντέχουμε μόνοι από την άλλη όμως αυτό κάνουμε.

---

Ναι, έτσι είναι...μόνο που κάποιοι από εμάς απλά είναι απογοητευμένοι απ\'τους \"φίλους\" και όταν νοιώθεις πως θες την συντροφιά ενός καλού φίλου και την έχεις απόλυτα ανάγκη.... αυτά τα αισθήματα μπορεί να τα έχεις ίσως γιατί επιμένεις να κοροϊδεύεις τον εαυτό πως είναι πράγματι φίλοι σου... και όταν τελικά τους βλέπεις από κοντά, κάθε φορά να νοιώθεις πως δεν είναι και τόσο φίλοι σου...και γι\'αυτό τελικά δεν σ\'αρέσει όταν είσαι μαζί τους... Ένας επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος δηλαδή....με θύμα τον ίδιο σου τον εαυτό! Δεν ξέρω αν πιάνετε ΤΙ εννοώ.

---

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς.Το έχω αισθανθεί παλιότερα αυτό.
Εγώ τώρα μερικές φορές νιώθω ότι είμαι τόσο χάλια που δεν μπορεί κανείς να με βοηθήσει,ότι δεν έχω καν το κουράγιο να ζητήσω βοήθεια από κανέναν,ότι πρέπει να μείνω μόνη μου και να περιμένω να περάσει αυτή η άσχημη περίοδος.Αν και καταλαβαίνω ότι δεν είναι σωστή τακτική αυτή,μου το λέει και ο γιατρός μου αυτό,δεν μπορώ όμως να το αλλάξω.

Quote:

---

Originally posted by epakaki
εγώ παραδόξως σήμερα είμαι λιγο καλυτερα αν κ ξύπνησα σκατα...Μήπως είναι που έμεινα μόνη μου; Μήπως είναι που εχω πολλά να κάνω; Μήπως είναι πως θα καθισω να γράψω το βιογραφικο μου με την ελπίδα οτι θα μεπάρουν σε μία δουλειά; Δεν ξέρω...

---

Ωραία..Ας είσαι καλά και ας μην ξέρεις ακριβώς τον λόγο.Δεν πειράζει.:)