Έχετε αναρωτηθεί πότε

Γιατί όλοι όσοι ασχολούνται με τον τομέα της ψυχικής υγείας πάντα θα βρουν μια "φοβία" τους, πάντα θα βάλουν ένα ταμπελάκι στους εαυτούς τους; Σημαίνει ότι ΟΛΟΙ κουβαλάνε κάτι στην... καμπούρα τους; Δηλαδή Γιουνγκ, Φρόιντ (πατέρας-κόρη) και καλά από τις πιο "πολυδιαφημισμένες" προσωπικότητες της ψυχολογίας - αντιμετώπιζαν ψυχολογικά κάποια περίοδο της ζωής τους. Ή ακόμη και ο Έρικσον που ασχολήθηκε με την κρίση ταυτότητας - είχε ο ίδιος περάσει, όπως λέει, σοβαρή κρίση ταυτότητας και μάλιστα σε εκείνη την εποχή...

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι: Μήπως τα ψειρίζουμε πολύ τα πράγματα;

Βλέπω διάφορα άτομα - ιδιαίτερα κοπέλες - τόσο χαρούμενες και τόσο αισιόδοξες και τόσο σίγουρες που αναρωτιέμαι αν είναι ποτέ δυνατόν αυτή η κοπέλα να νοσήσει ψυχικά... Κοινώς ο τομέας "πρόληψης" υπάρχει στην ψυχική υγεία; Αν ήταν έτσι τότε γιοί-κόρες ψυχολόγων-ψυχιάτρων θα ήταν πέτρινοι και όμως άλλα λέει η ιστορία. Είναι δυνατόν λοιπόν ΟΣΟ καλό και αν είναι το περιβάλλον - όταν έχεις αυτήν την τελείως αόριστη "προδιάθεση" - να αποφύγεις την ψυχική ασθένεια; μήπως αυτό που λέμε ψυχική ασθένεια είναι η φύση μερικών ατόμων;

Δεν θα ήθελα η φύση μου να είναι το άγχος και η κατάθλιψη όμως ούτε και ένας καρκινοπαθής που παρ όλη την προσπάθεια να ζήσει έναν σωστό και υγιεινό τρόπο ζωής του έτυχε να πέσει σε αυτήν την ασθένεια... Πόσο δηλαδή ισχύει το "όπως έστρωσες θα κοιμηθείς", όταν το κρεβάτι που σου δόθηκε είναι σάπιο;

πες τα χρυσογραφε

Καλά εντάξει, έχεις \"μπει\" ποτέ μέσα σ\' αυτές τις \"χαρούμενες και σίγουρες\" γυναίκες να δεις τι κρύβουν; Άσ\'τα :)

Ψυχολόγοι δεν σημαίνει ότι θα είναι και καλοί γονείς, ή άνθρωποι.

Συμφωνώ για τα άλλα, τη σύγκριση με τους καρκινοπαθείς... αλλά μόνο αν υπάρχει κάποια ανισορροπία χημικών στον εγκέφαλο. Όπως η μανιοκατάθλιψη (αν δεν απατόμαι).
Αλλά ακόμα και \'κει ο άνθρωπος θα είναι μακάκας ή ωραίος ούτως ή άλλως από μόνος του. (έχω συγγενή εξ αγχιστείας και ξέρω) Απλώς θα πέρνει κάποια φάρμακα όπως ο διαβητικός την ινσουλίνη.

(Παρεπιπτόντως μερικοί από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες ήταν μανιοκαταθλιπτικοί).

Ώπα γιατί μπλέξαμε τα μπούτια μας... Ψυχολόγος δεν σημαίνει καλός γονέας; δεν ξέρω... όμως ΚΑΛΟΣ Ψυχολόγος ΣΙΓΟΥΡΑ σημαίνει ΚΑΛΟΣ γονέας. Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι καλός Ψυχολόγος και κακός γονέας εκτός και αν είσαι υποκριτής.

Επίσης μιλάω για συγκεκριμένα παραδείγματα γυναικών φίλων μου που ξέρω τι έχουν περάσει και πως το αντιμετωπίζουν. Δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονται ξέρω όμως ότι αντιδρούν πολύ \"υγιεινά\" σε δύσκολες καταστάσεις και από κει φαίνεται κάποιος ψυχική ασταθής.

Η δημιουργικότητα συνδέεται με την διπολική διαταραχή όπως και οι διαταραχές προσωπικότητας με την επιχειρηματικότητα και μάλιστα κάπου διάβαζα ότι έκαναν τεστ σε 11 πολύ επιτυχημένους επιχειρηματίες και βρήκαν τους 5 από τους 11 με διαταραχές προσωπικότητας.

Δεν τα μπλέξαμε καθόλου. Ακόμα και καλός ψυχολόγος μπορεί να είναι μάπα γονέας. Μπορεί εσένα να σε βοηθήσει και στο παιδί του, τη γυναίκα του να είναι άσ\'τα να πάνε. Πάντως θα συμφωνήσω ότι θέλω να πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές ένας καλός ειδικός είναι και επιτυχημένος στη ζωή του.
Από την άλλη ο freud για παράδειγμα τη γυναίκα του την είχε χεσμένη μετά συγχωρήσεως.

Το πως τα βλέπεις \"απ\'έξω\" τα πράγματα δεν σημαίνει ότι ξέρεις κι όλας για τις φίλες σου :)

Συμφωνώ στο τρίτο... και αρκετοί τραγουδιστές, κτλ πρόσωπα \"πρώτης προβολής\" έχουν κάποιο ναρκισισμούλη (κι έλλειψη κατι τίνος). Για το αν η διπολική διαταραχή συνδέεται καθ\' αυτή με την δημιουργικότητα... δεν ξέρω. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και πολλοί μη δημιουργικοί μανιοκαταθλιπτικοί μαλάκες. Όπως και καταπληκτικοί καλλιτέχνες.

αν και δεν εχω επισκεφτει ποτε ψυχολογο,οποτε δεν μπορω να εχω αποψη τοσο για την δουλεια τους οσο και για τιν προσωπικη τους ζωη.Θεωρω ομως οτι ολοι ειμαστε ανθρωποι, αλλοι με ανεπτυγμενες αδυναμιες, αλλοι πιο \'πετρινοι\' και αλλοι πιο αυθορμητοι.Ολοι κρυβουμε ανασφαλειες,σε κατι που εσενα σου φαινετε συμαντικο προβλημα και θα το αντιμετωπισης με καταθλιψη και στεναχωρια, αντιστοιχα καποιος αλλος θα το θεωρησει απλο προβλημα και θα το αντιμετωπισει διαφορετικα.Καταληγω οτι ολοι εχουμε ανασφαλειες,μικρες η μεγαλες, η ζωη σε μαθαινει να τισ αντιμετωπισεις με ολους τουσ τροπους και ολες τις τεχνικες.

Για να γίνεις σωστός ψυχοθεραπευτής πρέπει να έχεις λύσει ήδη πολλά δικά σου προβλήματα. Γι\'αυτό και οι περισσότεροι ψυχολόγοι έχουν κάνει οι ίδιοι και συνεχίζουν να κάνουν ψυχοθεραπεία. Μέσα από τις δικές τους εμπειρίες σε καθοδηγούν... επίσης αλέξανδρε δεν μιλάμε για προβλήματα όπως διαζύγια και μικροτσακωμούς - που όταν ο γονέας και ψυχολόγος έχει καθοδηγήσει σωστά το παιδί του το ίδιο θα τα αντιμετωπίσει πολύ καλά χωρίς να του δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα - μιλάμε για πολύ σοβαρές καταστάσεις που μπορούν να σε οδηγήσουν σε ψυχική διαταραχή...

Το ότι η διπολική διαταραχή ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ με την δημιουργικότητα δεν σημαίνει ότι ΟΛΟΙ είναι δημιουργικοί...

lia, ο ψυχοθεραπευτής υποτίθεται ότι αυτές τις ανασφάλειες τις έχει αντιμετωπίσει πριν έρθει να σου υποδείξει τι να κάνεις και να σε καθοδηγήσει και πολλές φορές χρησιμοποιεί δικές του εμπειρίες... δεν είπα ότι είναι τέλειος αλλά αυτό το υπερφυσικό που φοβόμαστε πολύ και πάμε εκεί για να μας το κατευνάσει αυτός το έχει ήδη μανατζάρει...

Quote:

---

Originally posted by Manos88
Βλέπω διάφορα άτομα - ιδιαίτερα κοπέλες - τόσο χαρούμενες και τόσο αισιόδοξες και τόσο σίγουρες που αναρωτιέμαι αν είναι ποτέ δυνατόν αυτή η κοπέλα να νοσήσει ψυχικά...

---

Μόλις περιέγραψες εμένα...πάντα με το χαμόγελο,πάντα με καλή διάθεση,πάντα πρόθυμη,κοινωνική και με στόχους που έχω πετύχει με κόπο!Κι όμως αυτο είναι το προσωπείο που έγω έχω επιλέξει να βλέπουν οι γύρω μου...γνωστοί-άγνωστοι!Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι κρύβει η ψυχούλα του άλλου και τις αναποδιές που έχει περάσει!!Προσωπικά έχω ταλαιπωρηθεί πολύ από κρίσεις αγχους και από ελαφριάς μορφής κατάθλιψης...
Αυτό που κατάλαβα μέσα από αυτά τα 2 σκηνικά είναι ότι αν δεν το πάλευα μόνη μου να τα ξεπεράσω,δεν μπορουσε κανένας...εγώ έπρεπε να βρω τη δύναμη και τη θέληση!Ευτυχώς αντιμετώπισα την ελαφριά κατάθλιψη(όχι βέβαια ότι είμαι στα πάνω μου,αλλά είμαι πολύ καλύτερα)...το πρόβλημα όμως με το στομάχι μου,ήταν προχωρημένο και λύνεται σταδιακά με φαρμακευτική αγωγή....
Ποτέ λοιπόν μη κρίνουμε κάποιον με τη πρώτη ματιά,αν δεν ψάξουμε και λίγο \'μέσα΄του!!!!!!!!!!!!!

Μανο με εχεις μπερδεψει....το θεμα μας ειναι οι ψυχολογοι και πωσ δουλευουν ή αν πολυ αναλυουμε τα προβληματα μας?

Αυτό που λέω είναι ότι κι ο ψυχολόγος (ο καλός), άνθρωπος είναι κι εμπλεκόμενος σε μία κατάσταση μπορεί να χάσει τη μπάλα, γιατί άλλο η λογική άλλο το συναίσθημα. Και όντως μάλλον θα κάνει ψυχοθεραπεία σε κάποιον άλλο και θα προσπαθήσει να το ξεπεράσει. Από την άλλη βλέπεις και λιμενεργάτες (που κάτα κύριο λόγο μάλλον δεν έχουν γνώσεις ψυχολογίας, υπό την επιστημονική θεώρηση) κι είναι πολύ σωστοί άνθρωποι και γονείς. Νομίζω ότι έχει να κάνει με σύστημα αξιών πρωτίστως και μετά με την επιστημονική γνώση (που στην ψυχολογία μάλιστα δεν είναι καν θετική).

alex

συφωνώ ότι όταν κάποιος εμπλέκεται σε μια κατάσταση, είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθεί από αυτήν, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά του. Αυτός όμως είναι κι ένας από τους λόγους που για να γίνεις ψυχοθεραπευτής πρέπει να περάσεις ο ίδιος από ψυχοθεραπεία. Ένας καλός επαγγελματίας, ένας καλός ψυχοθεραπευτής εξ ορισμού έχει αυτή την ικανότητα.

Τι εννοείς με αυτο?--> \"Νομίζω έχει να κάνει με σύστημα αξιών πρωτίστως και μετά με την επιστημονική γνώση ( που στην ψυχολογία μάλιστα δεν είναι καν θετική). \" ??

Δεν αμφισβητώ ότι μπορεί να έχει κάποια αρχικά μπόνους ως καλός και ψυχοθεραπευμένος ψυχολόγος. Αλλά το αν και πως αυτά θα τα κάνει πράξη στη ζωή του, είναι διαφορετικό. Κορυφαίος καρδιολόγος δεν μπορεί να εγχειρήσει το ίδιο του το παιδί γιατι τα χέρια του τρέμουν για παράδειγμα... Και μιλάμε για την ιατρική. Μία θετική επιστήμη.

Για το δεύτερο εννοώ ότι έχει περισσότερη σημασία τι άνθρωπος είσαι για να δείξει τι γονέας θα είσαι. Ένα παιδί που μεγαλώνει με καλές αξίες/πραγματικότητες τριγύρω του μάλλον θα τις υιοθετήσει.

Quote:

---

Originally posted by Manos88
Είναι δυνατόν λοιπόν ΟΣΟ καλό και αν είναι το περιβάλλον - όταν έχεις αυτήν την τελείως αόριστη \"προδιάθεση\" - να αποφύγεις την ψυχική ασθένεια; μήπως αυτό που λέμε ψυχική ασθένεια είναι η φύση μερικών ατόμων;

---

καταρχήν θεωρώ πώς ποτε μα ποτέ δεν μπορεις να ξέρεις αν θα αναπτύξεις ή όχι μια ψυχικη ασθενεια ή όχι.Κ πώς να το ξέρεις άλλωστε? Μπορεις να ξέρεις ΤΙ θα σου συμβει ανα πάσα στιγμη κ ΠΩΣ θα αντιδρασεις σ αυτο?αν θεωρεις πώς ξέρεις, να το κοιττάξεις:)

Κ αραγε ποιος ειναι ο στοχος? Να ειμαστε άκαμπτοι? Να μην αισθανομαστε? Ειναι λογικο κ να σπασουμε, κ να λυγισουμε αλλα το θεμα- για μενα - ειναι να βγουμε καλυτεροι, πιο ωραιοι, πιο συνειδητοποιημενοι απο ολο αυτο κ πιο συγκροτημενοι.

Οσο για τους γονεις, υποθέτω πώς εξ ορισμου οι ψυχοθεραπευτες εχουν λιγοτερα αλλοθι για χοντρα λάθη που μπορει να κανουν αλλοι γονεις...ομως η αγάπη, το πραγματικο ενδιαφέρον, η τρυφεροτητα δεν ειναι χαρακτηριστικα συγκεκριμενων ειδικοτητων (άλλο αν θα πρεπε να ειναι απαραιτητα).

Quote:

---

Originally posted by Manos88
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι: Μήπως τα ψειρίζουμε πολύ τα πράγματα;

---

τί αντι-προτεινεις?

Quote:

---

Originally posted by Manos88
Βλέπω διάφορα άτομα - ιδιαίτερα κοπέλες - τόσο χαρούμενες και τόσο αισιόδοξες και τόσο σίγουρες που αναρωτιέμαι αν είναι ποτέ δυνατόν αυτή η κοπέλα να νοσήσει ψυχικά...

---

γιατί οχι????επειδη ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ? μην μενεις στην 1η εικονα.Σαφως κ μετραει ΚΑΙ η εικονα...αλλα προχωρα λιγο κ παραπερα.

Χωρις αυτο βεβαια να σημαινει οτι δεν υπάρχουν χαρουμενοι ανθρωποι, χαμογελαστοι κ πραγματικα να νιωθουν οπως φαινονται. Ομως νομιζω ειναι κατανοητο πως ενας ανθρωπος δεν μπορει να μενει μονιμα χαρουμενος, αν σε καποια φαση της ζωης του δειχνει κ ειναι τοσο καλα....Τότε θα ειχε γεύση η χαρα????

Quote:

---

Originally posted by Manos88
Κοινώς ο τομέας \"πρόληψης\" υπάρχει στην ψυχική υγεία; Αν ήταν έτσι τότε γιοί-κόρες ψυχολόγων-ψυχιάτρων θα ήταν πέτρινοι και όμως άλλα λέει η ιστορία.

---

Να ξεκαθαρίσω πώς δεν ειμαι κορη ψυχιάτρου -ψυχολογου (αν κ τώρα σκεφτομαι πώς θα ήμουν τοτε...χεχε...). Θα σου πω κατι.Κάνω ψυχοθεραπεια 1.5 χρονο σχεδον. Μετά απο καποιο διάστημα αισθανθηκα πολυ ομορφα, σε επαφη με τον εαυτο μου, βλεποντας τις αναγκες μου...πραγματικα αισθανομουν ομορφα:)...Στην πορεια -μετά απο κάποια γεγονοτα- έπεσα πάλι (αλλα διαφορετικα)....Κ αναρωτήθηκα: ειναι στοχος τί τελικα? να μην αισθανομαι τη λύπη, τη στεναχώρια, να γινω δλδ αναισθητη? η απαντηση μου ειναι οχι,θα ναι σαν να χω χασει εμενα....το πιο πολυτιμο πραγμα που εχω, τα συναισθηματα μου...Αρα για μενα δεν τιθεται θέμα προληψης, αλλα ανακαλυψης του βαθυτερου, πιο καθαρου \"εγω\".

Ωωω μωρέ σοφία σοβαρά μιλάς τώρα; βεβαίως και θα νιώσεις χαρά στεναχώρια βεβαίως και θα κλάψεις κτλ κτλ αυτά όμως δεν είναι ψυχικές ασθένειες... το ίδιο είναι μια βαριάς μορφής κατάθλιψη με το \"στεναχώρια\"; αυτά είναι ακραίες καταστάσεις που εφόσον τις φτάσεις σημαίνει ότι έχεις μια προϊστορία... δεν τις παθαίνεις σε μια μέρα ή σε ένα μήνα. Τα αυτονόητα θα λέμε; κανείς δεν είναι ψυχικά ασθενής γιατί απλά έχασε το σπίτι του στο δάνειο ή έχασε την δουλειά του ή όλα αυτά τα καθημερινά προβλήματα που όσοι έχουμε ψυχολογικά προβλήματα μας καταπατάνε επειδή έχουμε μια διαστρεβλωμένη αντίληψη λόγω εμπειριών και λόγω κακής μεταχείρισης... δεν νομίζω κάποιος με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή να αγχώνεται για τα πάντα επειδή απλά και μόνο έχει δύσκολη δουλειά ή πολλές ευθύνες... έχει μάθει έτσι... έτσι μεγάλωσε, έτσι ξέρει και έχει μάθει στον φόβο γιαυτό και η ψυχοθεραπεία είναι χρόνια διότι αυτές οι τέλος πάντων συνήθειες είναι πολύ δύσκολο να διαγραφούν και να τις αντικαταστήσουν πιο υγιές...

Με ρώτησες τι αντι-προτείνω... εγώ δεν είμαι ακόμη γιατρός ούτε επιστήμων για να προτείνω κάτι απλά θα σου πω το εξής και εσύ βγάλε συμπέρασμα...

Όταν είπα σε έναν φίλο μου ότι θέλω να ασχοληθώ με την ψυχιατρική μου είπε: \"τι θες και ασχολήσε με αυτά ...δεν έχεις ακούσει αυτό που λένε ας τον τρελό στην τρέλα του;\"

Επίσης δεν μένω καθόλου στην εικόνα και δεν κατάλαβα γιατί όλοι το πήρατε έτσι το θέμα... αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να αρρωστήσει ποτέ; δεν είπα ότι είναι απίθανο... είπα ότι ο τρόπος που χειρίζεται τα θέματα είναι πολύ υγιείς (την έχω πει την λέξη 4 δις φορές) και αυτό είναι που την κρατάει έτσι χαρούμενη και θα είναι πολύ δύσκολο να την ρίξει κάτω κάτι... δεν μένω στην εικόνα γιατί πολύ απλά μιλάω για 2 φίλες μου συγκεκριμένα που τις γνωρίζω από 7 ετών και ξέρω λεπτομέρειες για αυτές.

ΞΑΝΑ ΟΜΩΣ... ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι ΣΥΝΕΧΕΙΑ χαρούμενος... γιατί το πάτε στα άκρα δηλαδή; αυτό δεν είναι υγιές να είσαι πάντα ένα από τα δύο γι\'αυτό ακριβώς η κατάθλιψη κατατάσεται σε ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι συνέχεια στεναχωρημένος όπως και όταν είσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ χαρούμενος θεωρείται και αυτό ασθένεια... ούτε μιλάω για ρομπότ που δεν νιώθουν τίποτα... για την χρυσή τομή μιλάω...