βιβλια που μου αρεσαν αυτο το μήνα
Το Δεκπεμβριο διαβασα τρία βιβλία. Το πεθαμένο λικέρ. Μετριο αλλα οκ, παραλίας θα το χαρακτηριζα. Μυθιστοριμα. Το δεύτερο είναι "το κιβώτιο". Καλο αλλά εχω βαρεθεί να διαβαζω απο έλληνες συγγραφείς βιβλια είτε τυπου άρλεκιν είτε βιβλία που πραγματευονται τον εμφυλιο. Ειλικρινά η θεματολογία ειναι προβλεπόμενη και πλέον γελοία βαρετή. Το τρίτο βιβλίο που διαβασα, ηταν μια αυτοβιογραφία του κροποτκιν, που βρισκοταν στη βιβλιοθήκη μου εδω κ μια δεκαετία, απο τα φοιτητικά μου χρόνια, και δεν την ειχα διαβασει απο τότε. Την διαβασα επειδή σε κάποια συζητηση με εναν αυτοαποκαλούμενο αναρχικό -κατα φαντασίαν κατά τη γνώμη μου- επιασα τον εαυτό μου να νοιωθει λιγο περίεργα. Τύπου, εγω ξέχασα τι σημαίνει αναρχία ή ο τύπος δεν ξέρει τι σημαίνει και απλώς προσπαθεί να κρυψει την σκατοψυχιά του απο τον ίδιο του τον εαυτο; εκει που κατέληξα μετα τις συζητησεις με "πολιτικοποιημένους" και ευαισθητους ς αναρχοφαντασιοπληκτους, που δηλώνουν πως οτιδήποτε λιγότερο απο 50ιντσων τηλεοραση θα τους εφερνε κατάθλιψη και πως οι μεταναστες δεν πειραζει να ζουν γεναρη μηνα σε σκηνές γιατί τωρα συνήθισαν, είναι πως είμαι ανόητη που μέσα σε μία τέτοια κοινωνία, που η λογική η κοινή είναι δυσευρετη και για χάρη του προσωπικού βολέματος βαφουμε το μαυρο ασπρο και δεν μας νοιαζει ουτε τα ιδια μας τα παιδια να αδικήσουμε, επέτρεψα στον εαυτό μου να πέσει σε καταθλιψη και να πάρω και μουρλόχαπα κάποτε αντι να γίνω μηδενίστρια και να γραψω τον καθε τσούτσεκα στα παλιά μου τα παπουτσια. Αυτό. Δεν ειμαι ειδικός ψυχικής υγείας, αλλά θεωρω πως ενα μεγάλο κομμάτι ανθρωπων που υποφέρουν απο κάποια ψυχική νόσο, υποφέρουν ακριβώς γιατί δεν μπορούν να δεχτούν το μαζικά παράλογο στην κοινωνία που ζουμε και ακριβώς επειδη ειναι κατα βάση μηδενιστές, αποκλείουν βαση λογικής και στατιστικών πιθανοτών το γεγονός πως το γενικότερο συνολο ειναι εντελως παραλογο, οπότε φορτπωνονται οι ιδιοι την ευθυνη της "τρέλας". Αμπελοφιλοσοφίες ισως πει κάποιος. Δε θα προσπαθησω να εναντιωθώ σε αυτό, αλλά εάν τη στιγμή που ενα γεγονός συνέβαινε κι εμείς δεν δειλιάζαμε να νοιώσουμε ελεύθερα αυτο που νοιωθαμε, οσο παράλογο ή ντροπιαστικό ή φοβερό φαινόταν, τότε οι σωρρευτικές απωθήσεις δε θα υφισταντο και ισως ούτε και η ασθένια.
