Όλα Μπερδεύτηκαν.......

Καλησπέρα σε όλους!!!!!!!
Το όνομα μου είναι Τερέζα και αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα με τη σχέση μου,το οποίο όμως το δημιουργώ εγώ!
Έχω μια σχέση περίπου 5 χρόνια...είμαι 25 και είναι 24...πρίν από μία εβδομάδα και χωρίς να το περιμένω..μου ζήτησε να τον παντρευτώ!Φυσικά και δέχτηκα γιατί τον αγαπάω και είμαι ευτυχισμένη μαζί του...αλλά από τη στιγμή που φόρεσα το δαχτυλίδι στο χέρι μου,όλα άλλαξαν!!!Αρχικά ήμουν πολύ αρνητική και ντρεπόμουν να το πώ στους γύρω μας(γονείς-φίλους)...αφού το είπαμε...στο πρώτο 'Να ζήσετε' μου γύρισαν τα μάτια και σηκώθηκα και έφυγα από το σπίτι που ανακοινώσαμε στους φίλους την αποφασή 'μας'....!Παρατήρησα μάλιστα οτι παρόλο που φοράω το δαχτυλίδι,γυρνάω την πέτρα από τη μέσα μεριά.....!
Πλέον δεν τον πλησιάζω και μιλάω απότομα σε όλους!Όλοι έχουν καταλαβει ότι κάτι δεν πάει καλά,γιατί πάντα ήμουν με χαμόγελο και τώρα είμαι μέσα στη μιζέρια!
Αισθάνομαι πολύ περίεργα...είναι σαν να μου έκαναν έξωση από τον παιδικό μου κόσμο και δεν μου επιτρέπουν να ξαναμπώ,σα να μεγάλωσα απότομα μέσα σε μια εβδομάδα!Σε μια κουβέντα που έκανα με τον εαυτό μου...απλά φρίκαρα και μπλόκαρα!Δεν με βρήκα κάπου έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα!!Το δαχτυλίδι με 'βαραινει' και δεν μπορώ να το υποστηρίξω από τη στιγμή που ακόμα και στα 25 μου κυκλοφορώ με αθλητικά και φόρμες και έχω κόλλημα με το πώς θα τρέξω στον επόμενο αγώνα αυτοκινήτων!!
'Ολοι γύρω μου έχουν χαρεί και πιό πολύ αυτό το παλικάρι που πήρε αυτή την σημαντική απόφαση...να είναι δίπλα μου για πάντα!!Εγώ όμως δεν είμαι έτοιμη και αυτό έχει σαν συνέπεια παρόλο που τον αγαπάω να του παίρνω την χαρά πίσω και να είμαι στο τσάκ να τα τινάξω όλα στον αέρα........
Τί να κάνω???Πώς να το αντιμετωπίσω??????Θα αλλάξει αυτό που αισθάνομαι???Είναι περιοδικό και απλά πρέπει να προσαρμοστώ????

Κατά τη γνώμη μου όλη η αλήθεια σου συμπεριλαμβάνεται στη φράση: \"είναι σαν να μου έκαναν έξωση από τον παιδικό μου κόσμο και δεν μου επιτρέπουν να ξαναμπώ,σα να μεγάλωσα απότομα μέσα σε μια εβδομάδα\".

Έχε υπόψιν σου ότι το αντιμετωπίζουν και άτομα σε μεγαλύτερη ηλικία από σένα-(έχω χωρίσει γι αυτό το λόγο), οπότε μην πανικοβάλεσαι.

Έχεις μιλήσει καθόλου στο φίλο σου, (βλέπεις; δεν σου γράφω αρραβωνιαστικός), για το πως αισθάνεσαι;

Νομίζεις ότι θα αλλάξει απέναντι σου αν του εξηγήσεις το συναίσθημα σου;

Έχω μιλήσει,βασικά το καταλαβε και από μόνος του ζήτησε να του μιλήσω για το πώς αισθάνομαι!Είναι πολύ καλό παιδί και μου είπε οτί δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε για τπτ και η κίνηση που έκανε,την έκανε για να μπορούμε να κινούμαστε πιό άνετα σε οικογενειακές συγκεντρώσεις (Όχι ότι είχα παρατηρήσει ποτέ βέβαια κάποιο πρόβλημα,αφού οι γονείς μας είναι ανοιχτόμυαλοι!) και ότι ήθελε πάρα πολύ να μείνουμε μαζί από τη στιγμή μάλιστα που είναι έτοιμο ένα ολοκαίνουργιο σπίτι και ένιωθε οτι εγώ ήθελα να μετακομίσω άμεσα!Καταλαβαίνω και αναγνωρίζω οτι κανει τα πάντα για να με κάνει να ξεχαστώ και να αιστανθώ καλύτερα αλλά από μέρους δεν βλέπω κάποιο αποτέλεσμα!!!

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα



Δεν με βρήκα κάπου έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα!!

---

Ηδη απαντας μονη σου σε οτι ρωτας.
Δεν καταλαβαινω γιατι να το συζητας αλλο.
Χαλαρωσε και εσυ και ο φιλος σου.
Στα 25 σας, δεν σας πηραν και τα χρονια.

Quote:

---

Originally posted by krino
Ηδη απαντας μονη σου σε οτι ρωτας.
Δεν καταλαβαινω γιατι να το συζητας αλλο.
Χαλαρωσε και εσυ και ο φιλος σου.
Στα 25 σας, δεν σας πηραν και τα χρονια.

---

Δεν είναι τόσο εύκολο!Αν ήταν τόσο εύκολο θα μπορούσα να χωρίσω κι όλας,αλλά αυτή τη στιγμή έχει γίνει μια σοβαρή κίνηση!!!Όσο και να χαλαρώσουμε,η πρόταση έχει γίνει και εγώ \'χορεύω\' και αυτό είναι που με χαλάει!

Μην ανησυχείς, το ότι παντρεύεσαι δεν σημαίνει κι ότι ενηλικιώνεσαι :D Μπορείς να μείνεις ανώριμη (ανώριμος κλτ, γενικά μιλάω) εντός γάμου κι εκτός. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εύκολα. Αφού το αγαπάς το παιδί just do it! Μην το βλέπεις ως σημάδι \"αδυναμίας\" από την πλευρά του που σου έκανε την πρόταση. Θέλει θάρρος και σιγουριά.

Πάντως, αν συνεχίσεις να αμφιταλαντεύεσαι, δεν θα είναι τα πράγματα τα ίδια από την πλευρά του.

Αν από την άλλη αισθάνεσαι ότι το κάνει επειδή νοιώθει \"ανασφαλής\" απέναντι σου και θέλει να σε \"δέσει\", μην το κάνεις. (Η δικαιολογία για δήθεν \"πιο άνεση μεταξύ των οικογενειών\", δεν στέκει - εκτός βέβαια κι αν είναι πολύ παλαιών αρχών και θεωρεί ο ίδιος ότι σε \"έχει εκθέσει και πρέπει να σε αποκαταστήσει....\" Μπορεί να παίζει κι αυτό, δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο).

Δες τι παίζει δηλαδή!
(Κι οι δύο θα δείτε δηλαδή μετά από αυτό :D)

Τον γάμο τον έχεις βάλει - όπως και οι περισσότεροι από μας - στο θρόνο του \"είμαι ώριμη πια και μεγάλη\".
Πράγμα που σημαίνει ότι αν το κάνεις το βήμα, αυτομάτως εγκαταλείπεις και την \"παιδική\" ηλικία σου!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. και είμαι και 28 ετών! Αυτόν τον καιρό, η συζήτηση περί του θέματος \"γάμος\" με το αγόρι μου, με μπλοκάρει εντελώς και με κάνει επιθετική. Αισθάνομαι πολύ μικρή γι αυτό..

Σκέφτομαι ότι πιθανόν αυτό να είναι απλά μία φάση, που θα περάσει. Μήπως απλώς είναι μια αντίδραση. Ο λόγος που στο λέω είναι ότι εγώ προσωπικά πριν λίγο καιρό δεν είχα πρόβλημα καθόλου με αυτό.

Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου.. και πιστεύω ότι όλα καλά θα πάνε..!

Κανε αυτό που λεει η καρδια σου. Ξαναμιλήστε με ειλικρινεια: πως νιώθεις εσυ και τι νιώθει αυτός. Μπορεί να το εκανε και απο ανασφάλεια,να φοβάται να μην σε χάσει ή για άλλους προσωπικούς λόγους(και οχι για τις οικογένειες), γενικά γιατί πηρε αυτη την αποφαση για την πορεία της σχεσης σας.

Μην πιέζεσαι, δεν εισαι ούτε η πρώτη που νιώθει ετσι ούτε η τελευταία.Αν δεν θέλεις δεν σημαίνει οτι θα αλλαξει τιποτα αναμεσά σας, γιατί σε αγαπάει και νοιάζεται να εισαι ευτυχισμένη.

Συμφωνω, συχνα ο γαμος εχει παρει στο μυαλο μας τη μορφη οροσημου. Συμβολιζει την εισοδο μας την επισημη πλεον στην ενηλικοτητα, στην μητροτητα. Μια μεγαλη σελιδα γυριζει στην ζωη μας. Κι αν το προχωρησουμε και παραπερα, εχουμε ηδη διανυσει ενα μεγαλο και \"ανεμελο\" μερος της ζωης μας και βαδιζουμε προς.. την ωριμανση και τα γεραματα. Κρυβουν πολυ υπαρξιακο αγχος μεσα τους τετοια οροσημα. Προφανως καλη μου, ολο αυτο ενεργοποιηθηκε μεσα σου με την ανακοινωση που σου εκανε ο φιλος σου.
Λες οτι εχεις μπει στον χορο και πρεπει να χορεψεις. Μηπως ομως ολο αυτο σου δειχνει και κατι αλλο? Σε μια σχεση οι καθε ειδους αποφασεις πρεπει να παιρνονται απο κοινου. Κι εσυ αντιδρας σαν η αποφαση να εχει ηδη παρθει, σαν να μην μπορεις πια να κανεις κατι. Εχει να κανει με το ποιος αποφασιζει γενικα στη σχεση ή με την ανησυχια σου για το τι θα πουν/σκεφτουν οι αλλοι?
τελος, σχετικα με το ζητημα της \"για μια ζωη\" επιλογης. Μηπως κι αυτο προσθετει αγχος? Οσο κι αν αγαπαμε καποιον, μεσα μας μια αμφιβολια σε αλλους μεγαλυτερη και σε αλλους μικροτερη κανει ενα τετοιο \"για παντα\" να ειναι μια αγχωτικη επιλογη.
Γραφεις οτι εχουν χαρει ΟΙ ΓΥΡΩ και εχει χαρει ΚΙ ΑΥΤΟΣ που ελαβε την αποφαση να ειναι διπλα σου για παντα.
1. το να ειναι καποιος διπλα σου για παντα δεν χρειαζεται το πλαισιο του γαμου απαραιτητα για να πιστοποιηθεί.
2. Ολοι εχουν χαρει εκτος απο σενα. Τι απο τα δυο σε επηρεαζει πιο πολυ? Το πως νιωθουν εκεινοι ή εσυ?
Βλεπεις το οτι δεν \"συμπασχεις\" με τους αλλους σαν κακο?
Μπορει απλα εξαλου να χρειαζεσαι τον χρονο σου.

Τερέζα, είσαι πολύ νέα...! Καθότι πρόσφατα παντρεμένη θα βάλω κι εγώ τις σκέψεις μου πάνω στην ιδέα του γάμου...!

Η \"πλάκα\" που έπαθες μου θυμίζει αυτή των αρσενικών, που μπροστά στην λέξη \"ΓΑΜΟΣ\" φαντάζονται κουτσούβελα και τρομάζουν! Φυσικά δεν συμβαίνει μόνο στους άντρες..! Το έπαθα κι εγώ για λίγο αυτό! Ο γάμος είναι μια κίνηση που θα πρέπει να είσαι σίγουρη μέσα σου! Είσαι τυχερή που το παλικάρι που έχεις δίπλα σου κατάλαβε τους τυχόν ενδοιασμούς που έχεις. Μην σε τρομάζει η ιδέα! Αν αγαπιέστε όπως λες, θα έρθει η στιγμή που πραγματικά δεν θα σε φοβίζει. Δεν σημαίνει ότι αν παντρευτείς, θα πάψεις να έχεις τα ενδιαφέροντα που έχεις ήδη, οτι θα αλλάξεις τρόπο ζωής...ότι δεν θα μπορείς να φοράς τα τζιν με ένα t-shirt και θα πρέπει αλλάξεις γενικά ό,τι κάνεις μέχρι τώρα. Είστε και οι δυο πολύ νέοι και έχετε το χρόνο να κάνετε αυτό το βήμα, όταν θα το νοιώσετε από κοινού. Μην βιαστείς ! Δεν σε κυνηγάει ο χρόνος!

Προσωπκά θα σου πρότεινα πριν κάνεις αυτό το βήμα..να κάνεις ένα \"test drive\"! . Να μείνετε μαζί. Να γνωρίσετε ο ένας τον άλλον μέσα από την καθημερινότητα της ζωής.

Μπορεί εσύ να νοιώθεις ότι ήρθε το τέλος της \"αθωότητας\", άλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όσο καλά κι αν νομίζεις πως τον ξέρεις τον άλλον, μέσα από μια συγκατοίκηση θα δεις ακόμα περισσότερα πράγματα. Μπορεί να εκπλαγείς θετικά ή και αρνητικά από εκείνον, όπως κι αυτός με σένα. Το σπίτι υπάρχει ....άρα ? Κι εφόσον λες πως ο οικογενειακός σας κύκλος είναι άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα, αυτό προσθέτει αρκετούς βαθμούς!!! Αυτη είναι η γνώμη μου... γενικά στο θέμα γάμος! ελπίζω να βοήθησα!

_1. το να ειναι καποιος διπλα σου για παντα δεν χρειαζεται το πλαισιο του γαμου απαραιτητα για να πιστοποιηθεί.


Σ\' αυτό συμφωνώ... Προσωπικά την πρόταση θα την έκανα μόνο για... φοροαπαλλακτικές ελαφρύνσεις (γιατί να μας τα παίρνει το κράτος???!!!) κι όταν πια τα πράγματα θα ήταν ώριμα για παιδί. Είναι ευκολότερες οι διαδικασίες μετά (βαφτίσια κτλ). Όμως έτσι σκέφτομαι εγώ. Το παιδί μπορεί να έχει προσδώσει στο γάμο κι άλλο νόημα... Ή μπορεί απλά να φοβάται μήπως σε χάσει. (Κάτι που δεν είναι λόγος για γάμο, το αντίθετο).

Πάντως σου εφιστώ την προσοχή... έκανε ένα μεγάλο βήμα... δεν θα είναι το ίδιο μετά αν εσύ πεις όχι ή ας περιμένουμε. Πως θα είναι δεν ξέρω.
Α ναι και συγκατοίκηση είναι μονόδρομος. Δεν καταλαβαίνω πως άνθρωποι σκέφτονται αλλιώς.

Ιδίως τώρα που υπάρχει και το σπίτι....
Όμως και πάλι είναι λίγο icky... Γιατί σου έκανε ήδη την πρόταση... Αν του πεις κάτσε να συγκατοικήσουμε να δω αν μου ταιριάζεις μπορεί και να το πάρει κάπως... Ίσως μια διπλωματική προσέγγιση... αραβωνιασμένοι και περιμένοντας το γάμο... συγκατοικείτε.


Χμ... όσο το σκέφτομαι τόσο νομίζω ότι δεν τον θες πραγματικά... και μετά από 5 χρόνια κι όλας... Μάλλον τον έχει πάρει από κάτω και λέει θα τα παίξω όλα για όλα. Λάθος του, αλλά...

Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ σκέφτηκα όχι ότι δεν είσαι έτοιμη για γάμο, αλλά ότι ίσως κάπου βαθιά μέσα σου δεν θέλεις αυτόν τον άνθρωπο. Είναι βέβαια απλά ένα από τα ενδεχόμενα, καθώς πολλοί άνθρωποι πανικοβάλλονται στην ιδέα της δέσμευσης.

Γενικά μιλώντας, ο γάμος έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στο μυαλό μας, ενώ κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε. Διευκολύνει ενδεχομένως κάποιες διαδικασίες και χαροποιεί τον περίγυρο, αλλά επί της ουσίας δεν αλλάζει ούτε τους ανθρώπους ούτε τη σχέση και γιατί θα έπρεπε δηλαδή;

Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι έχει προϋπάρξει σχέση συγκατοίκησης, γιατί είναι πολύ διαφορετικό να βγαίνω ραντεβού από το να ζω μαζί με έναν άνθρωπο. Όπως και να έχει, έχουμε δικαίωμα να αναθεωρούμε τις αποφάσεις μας και κυρίως να σκεφτόμαστε τι μας οδήγησε σε αυτές. Πάντως μέσα από τη συγκατοίκηση θα μάθεις πολλά και για τον εαυτό σου και για τον άλλο άνθρωπο. Για μια απλή συγκατοίκηση νιώθεις έτοιμη;

Η Βέρα

\" Καθόμουνα στον καφενέ αμάν αμάν
κι έβλεπα τα μανάρια,
να περπατούν καμάρωτα αμάν αμάν
και να μοσχοβολάνε.

Κι όσο το μάτι θόλωνε
η βέρα που φορούσε
γατζώνονταν στο δάχτυλο
και τον πετροβολούσε

Μέταλλο σε βαρέθηκα αμάν αμάν
βάρυνες με τα χρόνια
σε βγάζω από πάνω μου αμάν αμαν
και σε πετώ στο κύμα

Περνούσε ψάρι νηστικό
και άρπαξε τη βέρα
ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός
άκου φτωχό κι εμένα

Το ψάρι ήταν άτυχο αμάν αμάν
κι έπεσε στο τηγάνι
και βρέθηκε στο πιάτο μου αμάν αμάν
ένα Σαββάτο βράδυ

Τ\'ανοίγει με τα χέρια του
και βρίσκει το μπελά του
πετιέται η βέρα κι έρχεται
ξανά στα δάχτυλά του.\"

Θ.Π.
και

Quote:

---

Originally posted by OneiroPauL
Η Βέρα

\" Καθόμουνα στον καφενέ αμάν αμάν
κι έβλεπα τα μανάρια,
να περπατούν καμάρωτα αμάν αμάν
και να μοσχοβολάνε.

Κι όσο το μάτι θόλωνε
η βέρα που φορούσε
γατζώνονταν στο δάχτυλο

και τον πετροβολούσε

Μέταλλο σε βαρέθηκα αμάν αμάν
βάρυνες με τα χρόνια
σε βγάζω από πάνω μου αμάν αμαν
και σε πετώ στο κύμα

Περνούσε ψάρι νηστικό
και άρπαξε τη βέρα
ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός
άκου φτωχό κι εμένα

Το ψάρι ήταν άτυχο αμάν αμάν
κι έπεσε στο τηγάνι
και βρέθηκε στο πιάτο μου αμάν αμάν
ένα Σαββάτο βράδυ

Τ\'ανοίγει με τα χέρια του
και βρίσκει το μπελά του
πετιέται η βέρα κι έρχεται
ξανά στα δάχτυλά του.\"

Θ.Π.
και

---

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΤΟ ΈΒΑΛΕΣ ΑΥΤΟ??? ΧΙ! ΧΙ!

Έχει κι αυτό το νόημα του :D

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα

Έχω μια σχέση περίπου 5 χρόνια...είμαι 25 και είναι 24...πρίν από μία εβδομάδα και χωρίς να το περιμένω..μου ζήτησε να τον παντρευτώ!Φυσικά και δέχτηκα γιατί τον αγαπάω και είμαι ευτυχισμένη μαζί του...

---

Τερεζα,

νομιζω - με τα δικα μου μυαλα- πως η ευτυχισμενη σχεση δεν ειναι η μονη προυποθεση για να οδηγηθουμε στο γαμο. Εννοω οτι η κατάλληλη στιγμη, ο χρονος που θα (αν) γινει εχει τη σημασια του. Δλδ μπορει τώρα να περνας καλα, αλλα να μη θες να προχωρησεις ακομα στο γαμο. Να μη σου ταιριαζει η ιδεα στο τώρα.

Κάποτε μου ηταν αδιαννοητο οτι ο χρονος μπορει να οριζει πραγματα, ομως ειναι αληθεια. Αν εσυ θες διαφορετικα πραγματα απο το συντροφο σου, στον ιδιο χρονο ειναι ενα σημαντικο προβλημα.

Αν υπάρχει καλη επικοινωνια, ειναι ενα θέμα ΤΟ θεμα για να δειτε τί θελει ο ενας απο τον άλλο κ τί σημαινει γαμος για τον καθενα....

εγω παλι, βρε παιδια, δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να αντιμετωπισει καποιος τον γαμο σαν ενα πικρο φαρμακο που ομως δεν θα του κανει κακο, η που θα του κανει καλο......
λεει πχ η Μαρινα \"...επι της ουσιας δεν αλλαζει ουτε τους ανθρωπους ουτε τη σχεση\" κλπ...
και ρωτω εγω,γιατι να προβληματιστει καποιος αν το αρνητικο που νοιωθει για τον γαμο ειναι \"πλασματικο\" ενω στην ουσια δεν θα κανει κακο στην σχεση του???

εφοσον νοιωθεις ετσι αγαπητη φιλη, δεν βλεπω για ποιον λογο πρεπει να πεισεις τον εαυτο σου να προχωρησεις...
ειλικρινα δεν βλεπω κανεναν λογο...
μπορει να παιζει κατι κι απο τα παραπανω που ειπαν η μαρινα και ο αλεξανδρος,...οτι ισως δλδ δεν νοιωθεις πια ερωτευμενη...
αλλα κι αυτο να μην ισχυει, γιατι να πιεστεις για κατι που δεν ξερεις αν το θελεις?
ασε που μου φαινεται απιστευτα οπισθοδρομικος ο θεσμος του αρραβωνα...
ελεος δλδ... στο 60 βρισκομαστε και πρεπει να \"αλλαξετε δαχτυλιδια\" για να σε κυκλοφορει ο αρραβωνιαρης? προσωπικα αυτες οι συνηθειες μου φαινονται ξεχασμενοι μικροαστισμοι, κι αν σε ενοχλει η ιδεα του γαμου, απορω πως υιοθετεις τετοιες αρτηριοσκληρωτικες συνηθειες...
δλδ...θελω να πω...ολο αυτο το μιζερο πακετακι \"αρρεβωνας με του οικειους, περιοδος μνηστειας, και εις γαμου κοινωνια\" μου φερνει χασμουρητα και μονο που το διαβαζω...
και βεβαια, αν κατι τετοιο καποιον χαροποιει και τον αντιπροσωπευει, δεν εχω κανενα προβλημα και δεν μου πεφτει λογος, αλλα εχω την αισθηση οτι η κοπελα με τις φορμες με την παιδικη και free διαθεση που μας ειπες, δεν θα προχωρουσε σε αρρεβωνα .......ηπως δεν εισαι η ανεμελη κοπελα που νομιζεςι αλλα εισαι οντως η αρραβωνιαστικια του αρραβωνιαστικου σου?
μηπως...
σε καθε περιπτωση βρες ποια εισαι και τι τελικα θελεις και κανε ΑΥΤΟ....

Ο τίτλος πρέπει να αλλάξει από το \"όλα μπερδεύτηκαν\" στο \"όλοι μπερδεύτηκαν\"
:D

Quote:

---

Originally posted by Remedy
ελεος δλδ... στο 60 βρισκομαστε και πρεπει να \"αλλαξετε δαχτυλιδια\" για να σε κυκλοφορει ο αρραβωνιαρης? προσωπικα αυτες οι συνηθειες μου φαινονται ξεχασμενοι μικροαστισμοι, κι αν σε ενοχλει η ιδεα του γαμου, απορω πως υιοθετεις τετοιες αρτηριοσκληρωτικες συνηθειες...
δλδ...θελω να πω...ολο αυτο το μιζερο πακετακι \"αρρεβωνας με του οικειους, περιοδος μνηστειας, και εις γαμου κοινωνια\" μου φερνει χασμουρητα και μονο που το διαβαζω...

---

LoL και πάλι LoL...ειδικα ο \"αρραβωνιάρης\" με τσάκισε!

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Ο τίτλος πρέπει να αλλάξει από το \"όλα μπερδεύτηκαν\" στο \"όλοι μπερδεύτηκαν\"
:D

---

ΣΥΜΦΩΝΩ!!! Βρε παιδιά ...μην μπερδεύετε την φίλη περισσότερο! το θέμα δεν είναι ο αρραβώνας ...αλλά ο γάμος που την καίει!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ!!!

Ζήτα του ένα μικρό διάλειμμα, όχι να χωρίσετε , απλά να μείνεις για λίγο μόνη σου , να μην τον βλέπεις καν . Το χρειάζεσαι για να σκεφτείς τι θέλεις πραγματικά και αν είσαι έτοιμη να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του . Αν δεις ότι πραγματικά σου λείπει, ότι έχεις ανάγκη την παρουσία του , ότι τίποτα δεν έχει νόημα για σένα χωρίς εκείνον , τότε έκανες την σωστή κίνηση .... Είμαι κι εγώ ακριβώς στην ηλικία σου , και αυτό πραγματικά λειτούργησε γιατί είχα παρόμοια περίπτωση , και ακόμη χειρότερη μπορώ να πω ...

Quote:

---

Originally posted by Τερέζα

Quote:

---

Originally posted by krino
Ηδη απαντας μονη σου σε οτι ρωτας.
Δεν καταλαβαινω γιατι να το συζητας αλλο.
Χαλαρωσε και εσυ και ο φιλος σου.
Στα 25 σας, δεν σας πηραν και τα χρονια.

---

Δεν είναι τόσο εύκολο!Αν ήταν τόσο εύκολο θα μπορούσα να χωρίσω κι όλας,αλλά αυτή τη στιγμή έχει γίνει μια σοβαρή κίνηση!!!Όσο και να χαλαρώσουμε,η πρόταση έχει γίνει και εγώ \'χορεύω\' και αυτό είναι που με χαλάει!

---

Οποτε καταρχην ηρεμησε....
κατα δευτερον η μπλακντεζυ σου μιλησε για συγκατοικηση και συμφωνω απολυτα.
Ουτε να το σκεφτεις να κανεις τετοια κινηση χωρις να μεινεις με τον ανθρωπο που σκεφτεσαι να κανεις οικογενοια χωρις ενα τετοιο τεστ πχ 2 χρονων.
Το τεστ δεν αφορα μονο τον τυπο αλλα και εσενα εξισου.
Εκει θα δοκιμασετε αν δουλευει και πως το ολο θεμα.
Αλλιως κινδυνευεται να χαλασετε την ζωη σας και μετα ο πονος ειναι χειροτερος.

Σε καποιες περιπτωσεις ακομα και η συγκατοικηση δεν φανηκε αρκετη, μιας και εχω δει ατομα που το ειχαν κανει και μετα το γαμο αλλαξαν ολα.
Παρολα αυτα δεν βλεπω κατι παραπανω να κανεις...

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ.....και συγνώμη αν σας μπέρδεψα!Ειλικρινά και μόνο που το μοιράστηκα μαζί σας,με έχει βοηθήσει αρκετά!
Εχθές το βράδυ από μόνος του,μου ζήτησε να πάρω λίγο χρόνο μακριά του...να δω αρχικά αν θα μου λείψει και πώς θα αιστανθώ να είμαι μόνη μου μετά απο 5 χρόνια καθημερινής επαφής!Εκείνος από τη πλευρά του μου είπε ότι θα με περιμένει όσο χρειαστεί και το μόνο που θέλει είναι να με ξαναδεί σαν εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έχει ερωτευτεί!!!Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι η κίνηση αυτή έπρεπε να γίνει μετά απο κοινή κουβέντα και ότι αν η ψυχολογία μου καλυτερεύσει η επόμενη κίνηση θα είναι η συγκατοίκηση χωρίς παραπάνω δεσμεύσεις!
Αυτόν τον άνθρωπο τον θέλω στη ζωή μου,είναι το μόνο σίγουρο...και έχω εκτιμήσει το τι μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα,ήταν πάντα κοντά μου σε χαρές,σε λύπες και έχει ξενυχτύσει μαζί μου όταν χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο.Απλά εγώ δεν είμαι έτοιμη να πάω ένα βήμα παραπάνω τη σχέση μας...Σήμερα το πρωί που έβγαλα το δαχτυλίδι ήδη αισθάνομαι καλύτερα.......Ξέρω ότι μπορεί να τον χάσω γιατί και αυτός άνθρωπος είναι και έχει και τα όρια του...αλλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι και να του-μας χαρίσω μια ζωή μίζερη.....!
Εχθές έκατσα και διάβασα μια-μια τις απαντήσεις σας και απάνταγα στον εαυτό μου!!Με βοηθήσατε αρκετά και ευχαριστώ!!!!!!!!!!

Μπραβο Τερεζουλα μου!!!
Πολυ με χαροποιει αυτο που γραφεις... Αυτα που αποφασισατε.Το οτι κανεις μια κινηση που δεν σε βιαζει. Να σαι καλα!

Επιστρεφω στο θεμα που ανοιξα,για να σας πω τα νεα μου!!!Η αποφαση που ειχαμε παρει για να μεινουμε ενα χρονικο διαστημα χωρια...μας βοηθησε στην αρχη!Αφου μειναμε 3 εβδομαδες χωρια,καταλαβα οτι αυτο το ατομο μου ελειπε & ηταν σημαντικο για την ζωη μου...ετσι πηρα την αποφαση να τον συναντησω και να του προτεινω συγκατηκηση!Αφου μιλησαμε για αρκετη ωρα και του ανοιχτηκα αρκετα,προσπαθωντας να του εξηγησω το τι πραγματικα με εκανε να φυγω για λιγο μακρια του...πηραμε την αποφαση (αφου υπηρχε σπιτι ετοιμο)μεσα στην επομενη εβδομαδα να συγκατοικουσαμε!Τα πραγματα πηγαιναν καλα μεχρι και πριν απο 1 εβδομαδα....οταν ξαφνικα πηγα στην δουλεια του να του κανω εκλπηξη....την εκπληξη την πηρα εγω ομως...καθοταν με μια κοπελα πολυ κοντα και εκεινη του χαιδευε τα μαλλια!Εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και χωρις να πω κουβεντα...εφυγα!Φτανοντας σπιτι,αρχισα να μαζευω τα πραγματα μου και να κλαιω σαν τρελλη!Την στιγμη που εβαζα τα πραγματα μου στο αυτοκινητο...με προλαβε και μου ζητησε να μιλησουμε...Παρολη την ψυχολογικη μου κατασταση..εμεινα και τον ακουγα να μου λεει δικαιολογιες....Την ειχε γνωρισε λεει τις μερες που ημασταν χωρια και την στιγμη που τους ειδα μαζι εκεινος της ζηταγε να χωρισουν.....Ενω ηθελα να τον πιστεψω,μπηκα στο αυτοκινητο μου και απλα εφυγα....Μεχρι και σημερα δεν του εχω ξαναμιλησει και αποφευγω να τον δω...εκεινος μου τηλεφωνει συνεχεια και ερχεται κατω απο το σπιτι μου ζητωντας να με δει να μιλησουμε!Δεν ξερω τι να κανω και πως να το αντιμετωπισω αλλα για την ωρα δεν το εχω βαλει κατω και το παλευω μαζι με την ξαδερφη μου και την μαμα μου.Ισως να ευθυνομαι και εγω βεβαια που τον εβαλα σε μια ασχημη δοκιμασια με τις ανασφαλειες μου και τις φοβιες μου...περι γαμου.....Αλλα και χωρια που ημασταν εγω απεναντι του ημουν σωστη........Απο μερους μου επιστροφη δεν θα υπαρξει...η ιστορια εκλεισε....Δεν μπορω να τον συγχωρησω.....:(

Τερεζα
ειναι επωδυνο! Ξερω , διαλυεται το εδαφος κατω απο τα ποδια σου.
Σου εκανε προταση γαμου, του ζητησες χρονο, και προεκυψε κατι με αλλη....
Μην κατηγορεις εσενα για τον χρονο που ζητησες! Τον χρειαζοσουν. Αν δεν μπορει να σε περιμενει τωρα, να σου δωσει ολο το χρονο που χρειαζεσαι τοτε ποια η ενταση των αισθηματων του?
Και ποσο θα περιμενει αργοτερα?
Αν εστω απογοητευτηκε, με την πρωτη απογοητευση θα καταφευγει σε αλλην?
Ποση σοβαρη ηταν τελικα αυτη η προταση για δεσμευση με γαμο?
Νομιζω οτι σου δινεται μια καλη ευκαιρια να ανοιξεις τα ματια σου διαπλατα και να επαναπροσδιορισεις τι αισθανεσαι γι αυτον, να δεις πιο σφαιρικα και την ολη δικη του σταση και να βρεις τον δρομο που θα παρεις απο εδω και περα.