Printable View
Στην βιβλιογραφεία για τις διαταραχές διατροφής, κάπου διάβασα πως στον τρίτο κόσμο, που δεν έχουν ούτε γυμναστήρια, ούτε περιοδικά μόδας με αποστεομένα μοντέλλα ούτε καν διαιτητικά προιόντα (τους καυμένους!) η νευρογενής βουλιμία έχει συχνότητα εμφάνισης 0.
Μήπως θα έπρεπε οι φωτογραφίες των λιπόσαρκων μοντέλων να συνοδεύονται από την προειδοποίηση "Η επιθυμία σας να τους μοιάσετε μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην υγεία σας ψυχική και σωματική;"
άσχετο, φοβερό το νικ σου, μου θυμίζει μια γνωστή μου... λοιπόν, στον τρίτο κόσμο η απουσία της βουλιμίας και της νευρικής ανορεξίας δε νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με την απουσία μοντέλων τύπου τουίγκυ αλλά κυρίως με την απουσία φαγητού.
Στο δυτικό κόσμο είναι λογικό να εμφανίζονται διαταραχές στη διατροφή αφού ο δυτικός τρόπος ζωής ευνοεί την παχυσαρκία με την επάρκεια φαγητού αλλά παράλληλα δημιουργεί συγκρούσεις στον άνθρωπο αφού, καταβροχθίζοντας τεράστιες ποσότητες πίτσας και άλλων λιπαρών ουσιών παρακολουθεί στην τηλεόραση τα ανορεξικά μοντέλλα... επόμενο είναι η επόμενη κίνηση να είναι οι αφόρητες τύψεις και η αποβολή της τροφής δια της.... ουπς στοματικής οδού, με βίαιο θα έλεγα τρόπο, καταλαβαίνεις τι εννοώ...
latin pig,
κατ'αρχήν υπέροχο nickname, και latin και pig...συμφωνώ με όσα γράφεις..τι είδους ανορεξία να έχει ο αιθίοπας με την πρησμένη από την πείνα κοιλιά...
από την άλλη τα έχω με τα ανορεκτικά μοντέλλα και τα πρότυπα ομορφιάς που κυριαρχούν...κάνουν κακό στην αυτοεικόνα πολλών κατοίκων του δυτικού κόσμου κι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των σχεδιαστών, των ινστιτούτων αδυνατίσματος κι όσων κερδίζουν από αυτά. Άρα κάποιοι κερδίζουν σε βάρος της αυτοεικόνας και της ψυχικής ισσοροπίας των συνανθρώπων τους..κι αυτό με βρίσκει αντίθετο..
εγω θελω να παθω νευρικη ανορεξια και δεν μπορω γμ την ατυχια μου.... :o:o:o
τι ωραια που θα ταν να γραφτει στο μνημα μου :
πηγε απο την ασθενεια των μοντελων :P:P:P
Αστο καλύτερα άστρα. Η ασθένεια των μοντέλων ενιοτε δεν είναι η νευρική ανορεξία αλλά η υπερκατανάλωση αμφεταμινών και λοιπών ουσιών ώστε να τη προκαλέσουν με αποτέλεσμα ενδεχομένως και καρδιοπάθειες.
Αλλά και οι μοντέλες βρίσκουν το δρόμο τους. Μετά τις αρπαχτές λόγω του σκελετωμένου τους σώματος και το φούσκωμα του λογαριασμού τους, φουσκώνουν και κυριολεκτικά, γίνονται και μανούλες και επανέρχονται στα φυσιολογικά δεδομένα, αν φυσικά δεν τα έχουν κακαρώσει μέχρι τότε.
Ενας πάντως εύκολος και ωραίος τρόπος για ανορεξία είναι να ερωτευτείς ή άσχημος, να χωρίσεις :P
kale latin piggggggggggggggg egw pou perasa ayto to stadio(kai erwteythka..kai xwrisa)...giati den egina toungi?:Ppp pantws sovara twra...den tha ithela na exw to swma twn montelwn "protypwn" kathe institoutou adynatismatos
Κοριτσια, ας πουμε το μεγαλο μυστικο: στους ανδρες αρεσουν οι γεματουλες, αυτες που οχι λιπόσαρκες δεν είναι, αλλά έχουν...."πλούσια τα ελέη" τους!
:P
σήμερα πέθανε μια γνωστή μου απο νευρική ανορεξία....ήταν 23 κιλά και 170 σε ύψος,σπούδαζε στα γιάννενα ιατρική και είμαστε απο το ίδιο χωριό.Το είπαν και οι ειδήσεις....
Το ιδιόμορφο είναι οτι εγώ και αυτή είμασταν τα άκρα του χωριού...αυτηή η πιο αδύνατη και εγώ ο ποιο παχύς....τα έχω παίξει τώρα....:(:(
To είδα κι εγώ βιολα και μάλιστα και τα κανάλια βρήκαν ευκαιρία να βρούν νέο θέμα για ν' ασχοληθούν. Είναι κι επίκαιρο στο φορουμ αυτό.
Τι άλλο να σου πώ φίλε συμφορουμίστα? Κουράγιο...
Ξεκαθαρίζω κάτι: η ψυχογενής ανορεξία είναι πολυυυύ διαφορετική ιστορία από την βουλιμία, την λαιμαργία, την παχυσαρκία ή την ψυχογενή βουλιμία.
Και ας ονομάζονται όλες διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Η ψυχογενής ανορεξία μαζί με την ψυχαναγκαστική προσωπικότητα και τους μεταιχμιακούς είναι από τα πιο δύσκολα για θεραπεία.
Σπάνια προσέρχονται και όταν προσέρχονται σπάνια συνεργάζονται.
Στην ψυχογενή ανορεξία η διαστρέβλωση του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς είναι απίστευτη και ναι, η διαταραχή αυτή δυνητικά οδηγεί στο θάνατο.
Βιόλα, λυπάμαι για τη φίλη σου.
Ωρες- ώρες όμως με μεγάλη κυνικότητα τολμώ και λέω ότι αυτή η "θυσία" τουλάχιστον μπορεί να οφελήσει το κοινωνικό σύνολο κάνοντας τους πάσχοντες να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη σοβαρότητα τον κίνδυνο που ακούει στο όνομα ψυχογενής ανορεξία.
φίλε nido ο ιατροδικαστής ειπε στον πατέρα της κοπέλας οτι λυτρώθηκε και δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί...κρίμα για την κοπέλα και την οικογένεια της....
Το θέμα είναι οτι γνώριζαν οτι είχε νευρική ανορεξία και δεν το αντιμετώπισε πριν να είναι αργά...αν είναι δυνατόν να χαθεί μια ζωή ετσι...:(:(:(
Nίντο χωρίς να θέλω να σε ζαλίσω, αν βαριέσαι ή δεν έχεις χρόνο ... απλά κάποια στιγμή θα ήθελα να μας πεις ποια είναι τα ψυχολογικά αίτια που οδηγούν κάποιον αντίστοιχα στη βουλιμία και στη ψυχογενή ανορεξία που σαφώς ειναι δύο διαφορετικά πράγματα?
Είναι και στα δύο η χαμηλή αυτοεκτίμηση που οδηγεί το πάσχοντα στη πρώτη περίπτωση να βρεί παρηγοριά στο φαγητό και στη δεύτερη να "βλέπει" διαφορετικά τον εαυτό του? Θέλω να πω έχουν κοινή προέλευση από πλευράς δομής προσωπικότητας αυτοί οι δύο τύποι διαταραχών διατροφής?
Α και κάτι άλλο. Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει για μένα το μεγαλύτερο ρόλο αφού δε καταλαβαίνει ότι ίσως το ίδιο να έχει σπρώξει το άτομο σ' αυτή τη κατάσταση και όχι μονο αυτό, αλλά όταν αντιληφθεί τη διαταραχή αυτή, δε θα την αντιληφθεί ως διαταραχή αλλά ως κάτι για το οποίο φταίει ο πάσχων και λόγω άγνοιας, αντί να βοηθήσει χειροτερεύει τα πράγματα, αντιμετωπίζοντάς τον με τη μέθοδο της απαγόρευσης και της τιμωρίας, σαν κάποιο παιδί που έκανε μια ζημιά και οχι σαν έναν ασθενή:(
[Edited on 5/2/2003 by latin pig]
δεν νομιζω οτι ειναι θεμα αυτοεκτιμησης η βουλιμια ή ολες αυτες οι ασθενειες...
ειναι και θεμα μεταβολισμου, πιεσης απο το περιβαλλον, επαγγελματος κλπ και φυσικα λαιμαργιας.
υπαρχουν ανθρωποι που ζουν με ενα πιατακι φαγητο και αλλοι που δεν μπορουν πως να το κανουμε.
και ποσο μπορεις να αντεξεις την στερηση? μην φας τουτο παχαινει, μην πιεις το αλλο παχαινει. να τρως τοσες φορες γιατι θα γινεις τοφαλος
δεν θυμαμαι ποτε τον εαυτο μου, να τρωει ενα ολοκληρο πιατο τηγανητες πατατες. ποτε. δεν μπορουσα. οι τυψεις ηταν τρομερες.
μακαρονια εφαγα περσυ τον νοεμβριο τελευταια φορα.
και οχι δεν σηκωνομαι το βραδυ να φαω ή δεν τρωω ολη την ωρα.
και ακουω τον διαιτολογο και κανω το προγραμμα
και πινω μια ζωη σκετο τον καφε
και δεν πινω αλκοολ
και δεν κανω παπαρες στην σαλτσα
παρ ολα αυτα
τα κιλα εκει.
ε αυτη ειναι η ζωη. τι να κανουμε?
ετσι είμαι και εγω...είμαι 19 και απο τα 13 μου ζω κάτω απο το καθεστώς της δίαιτας...:(
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ....τα βλέματα του κόσμου,τις συμβουλές όλων για δίαιτα,να μην μπορω να φάω κάτι με την ψυχή μου...
ΚΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ ΣΚΕΤΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ASTRADENEI....
Υπάρχει και μια λύση που μου πρότειναν πρόσφατα....(απο τις πολλές που μου έχουν πει)
Μου είπαν να κλειστώ σε μια κλινική στην Αθήνα για 6 μήνες σαν να κανω αποτοξίνωση.....
Επίσης το ποιο ακραίο που άκουσα ήταν να μπω στο νοσοκομείο με ορό για 30 μέρες χωρις να φαω τίποτα.......
ΗΜΑΡΤΟΝ...........
εγώ τρώω ακόμα μακαρόνια, αλλά δεν πίνω αλκοόλ επειδή απλά δεν μου αρέσει,σιχαίνομαι τις σάλτσες,αλλά δεν θυσιάζω τον γλυκό μου καφέ για χάρη κανενός!!!! οι διαιτολόγοι που έχω επισκεφτεί τα έχουν "παίξει" ότι και αν δοκίμασαν δεν χάνω κιλά με τίποτα!! πιστεύω πια ότι είναι καθαρά ψυχολογικοί οι λόγοι..άλλωστε τα κιλά τα πήρα όταν πολλά πράγματα στην ζωή μου άρχισαν να πηγαίνουν στραβά,ίσως φταίω και εγώ που προσπαθώ να χάσω κιλά όχι για μένα αλλά για να με αποδεκτεί πάλι κάποιος άλλος.Θέλω να πιστεύω ότι όταν το πάρω απόφαση και θελήσω να χάσω κιλά για μένα όλα θα πάνε καλά(τουλάχιστον αυτή την ελπίδα έχω).Βιόλα δεν συμφωνώ με αυτές τις ακραίες λύσεις που σου είπαν...το μόνο που θα επέτρεπα ίσως στον εαυτό μου είναι να κάνω την μέθοδο με το μπαλονάκι...όχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά για να αποδείξω σε μερικούς-μερικούς ότι μπορώ να γίνω όπως θέλουν..αυτά από μένα....εκνευρίστηκα τώρα που τα σκέφτηκα όλα αυτά γμτ...Quote:
Originally posted by astradenei
δεν νομιζω οτι ειναι θεμα αυτοεκτιμησης η βουλιμια ή ολες αυτες οι ασθενειες...
ειναι και θεμα μεταβολισμου, πιεσης απο το περιβαλλον, επαγγελματος κλπ και φυσικα λαιμαργιας.
υπαρχουν ανθρωποι που ζουν με ενα πιατακι φαγητο και αλλοι που δεν μπορουν πως να το κανουμε.
και ποσο μπορεις να αντεξεις την στερηση? μην φας τουτο παχαινει, μην πιεις το αλλο παχαινει. να τρως τοσες φορες γιατι θα γινεις τοφαλος
δεν θυμαμαι ποτε τον εαυτο μου, να τρωει ενα ολοκληρο πιατο τηγανητες πατατες. ποτε. δεν μπορουσα. οι τυψεις ηταν τρομερες.
μακαρονια εφαγα περσυ τον νοεμβριο τελευταια φορα.
και οχι δεν σηκωνομαι το βραδυ να φαω ή δεν τρωω ολη την ωρα.
και ακουω τον διαιτολογο και κανω το προγραμμα
και πινω μια ζωη σκετο τον καφε
και δεν πινω αλκοολ
και δεν κανω παπαρες στην σαλτσα
παρ ολα αυτα
τα κιλα εκει.
ε αυτη ειναι η ζωη. τι να κανουμε?
το καλυτερο το ακουσα περσυ, απο αντρα 1,85 110 κιλων.
τι εγινε μου λεει βρηκαμε σχεση και βολευτηκαμε? επειδη ειχα παρει 3 κιλα. αν ειναι δυνατον....
και μετα απορει γιατι του ειπα, τετοιες μ...κς λες για αυτο εισαι μονος σου γλυκιε μου....
:D:D:D
και να σκεφτει κανεις οτι δεν ειμαι απο τα ατομα που ριχνουν ''μπιχτες'' δεν κανω κακιουλες και αλλα πολλα, παρα μονο οταν με προκαλουν....
λογω της σκωλικοειδιτιδας, ειχα αναγκαστει να ζησω με ορους γυρω στον μηνα. απο αυτον τον μηνα, οι 17 ημερες ηταν χωρις νερο και οι συνολικα χωρις φαγητο 27.Quote:
Originally posted by viola17583
Επίσης το ποιο ακραίο που άκουσα ήταν να μπω στο νοσοκομείο με ορό για 30 μέρες χωρις να φαω τίποτα.......
ΗΜΑΡΤΟΝ...........
το πιο σκληρο ηταν η ελλειψη νερου. ο οργανισμος μου μεν, επαιρνε νερο απο τους ορους, το στομα μου ομως ειχε εντελως ξεραθει και η διψα αφορητη.
παρ ολα αυτα, ο οργανισμος μου δεν εχασε 20 κιλα φυσικα. και δεν επροκειται να το κανει, μια και ειναι γνωστο τα τελευταια χρονια οτι κηρυσει κατασταση λιμου σε τετοιες περιπτωσεις και ζεις με λιγοτερες θερμιδες.
αρα, η λυση που σου προτειναν, μονο κακο θα σου κανει και πανω απο 5 κιλα δεν προκειται να χασεις.
ο καλος συνδιασμος τροφων, η ασκηση (ποιος τρεχει στα γυμναστηρια - για θενα νιαθου και γυμναθου) και η καλη διαθεση, ειναι ο τροπος για να χασεις καποια κιλα, τα οποια μετα θα τα ξαναπαρεις :P:P:P
[Edited on 8/2/03 by astradenei]
Quote:
Originally posted by astradenei
ο καλος συνδιασμος τροφων, η ασκηση (ποιος τρεχει στα γυμναστηρια - για θενα νιαθου και γυμναθου) και η καλη διαθεση, ειναι ο τροπος για να χασεις καποια κιλα, τα οποια μετα θα τα ξαναπαρεις
Ο καλός συνδιασμός τροφών, η άσκηση και η καλή διάθεση είναι το τρίπτυχο που εγγυάται ότι ΔΕΝ θα ξαναπάρεις τα κιλά!
Είναι γεγονός ότι το 80% των ανθρώπων που χάνουν βάρος, ξαναπαίρνει αργά ή γρήγορα τα κιλά που έχασε.
Αυτό όμως οφείλεται στο γεγονός
1)ότι αυξάνει σημαντικά την κατανάλωση τροφής μετά από την περίοδο της στέρησης
και
2) στο ότι δεν αλλάζει καθόλου τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές που οδήγησαν στην προηγούμενη αύξηση του βάρους.
[quote]Originally posted by nido
ωραία τα λες αγαπητό νίντο...κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράματα...ειδικά για το 1) δεν γεννάται θέμα...Quote:
Originally posted by astradenei
Ο καλός συνδιασμός τροφών, η άσκηση και η καλή διάθεση είναι το τρίπτυχο που εγγυάται ότι ΔΕΝ θα ξαναπάρεις τα κιλά!
Είναι γεγονός ότι το 80% των ανθρώπων που χάνουν βάρος, ξαναπαίρνει αργά ή γρήγορα τα κιλά που έχασε.
Αυτό όμως οφείλεται στο γεγονός
1)ότι αυξάνει σημαντικά την κατανάλωση τροφής μετά από την περίοδο της στέρησης
και
2) στο ότι δεν αλλάζει καθόλου τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές που οδήγησαν στην προηγούμενη αύξηση του βάρους.
το 2) είναι το πρόβλημα..πως αλλάζει ο τρόπος σκέψης?τόσο ο τρόπος σκέψης όσο και οι συμπεριφορές που αναφέρεις,σπάνια είναι απο άγνοια, η απο κεκτημένη ταχύτητα....συνήθως οφείλονται σε βα8ύτερους λόγους που τις προκαλούν και αργά η γρήγορα τις επανεγκαθιστούν...ξέρετε καμιά επέμβαση που να τις αλλάζει???(ελπίζω να ξέρετε)
:):):)
Μαγική συνταγή στο τσεπάκι μου δεν έχω, είμαι όμως βέβαιος ότι όποιος κοιτάξει λίγο προς τα μέσα και σκαλίσει τις βαθύτερες σκέψεις που τον οδηγούν σε συμπεριφορές βουλιμίας, κάτι θα ανακαλύψει.
Ακου τον εσώτερο εαυτό σου και δείξτου εμπιστοσύνη, είμαι σίγουρος ότι ξέρει τον δρόμο!
Σε μπέρδεψα περισσότερο???
όχι,καθόλου δεν με μπέρδεψες, το έχω σκεφτεί πολύ,έχω ανακαλύψει διάφορα...δεν ξέρω αν είναι όλα...ούτε αν είναι όλα σωστά....το θέμα είναι τι να τα κάνω όμως..τα θέλει κανεις???:P:P:PQuote:
Originally posted by nido
Μαγική συνταγή στο τσεπάκι μου δεν έχω, είμαι όμως βέβαιος ότι όποιος κοιτάξει λίγο προς τα μέσα και σκαλίσει τις βαθύτερες σκέψεις που τον οδηγούν σε συμπεριφορές βουλιμίας, κάτι θα ανακαλύψει.
Ακου τον εσώτερο εαυτό σου και δείξτου εμπιστοσύνη, είμαι σίγουρος ότι ξέρει τον δρόμο!
Σε μπέρδεψα περισσότερο???
eee???Quote:
Originally posted by astradenei
εγω θελω να παθω νευρικη ανορεξια και δεν μπορω γμ την ατυχια μου.... :o:o:o
τι ωραια που θα ταν να γραφτει στο μνημα μου :
πηγε απο την ασθενεια των μοντελων :P:P:P
Exeis idea ti paei na pei neuriki anorexia????Einai san na les thelo na patho karkino...Ego tha skotona gia na ginomoun kanoniki ksana...
Episis den einai i "asthenia ton modelon"Yparxoun polla atoma ston kosmo pou pasxoun kai den einai modela...
1.Τατιάνα, ασθένεια των μοντέλων δεν είναι, ωστόσο ευδοκιμεί ιδιαίτερα στον συγκεκριμένο χώρο.
2. Πράγματι, είναι δύσκολο να συναισθανθείς κάποιον που αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ψυχογενούς ανορεξίας, εάν δεν έχεις μια ανάλογη προσωπική ή έστω δικού σου ανθρώπου εμπειρία.
Η ανορεξία φαίνεται γοητευτική απ΄έξω, διότι συνήθως -και ατυχώς- συνδέεται με τον υγιές και χωρίς λίπος σώμα, με την καλίγραμμη εξωτερική εμφάνιση.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική....
Ήθελα να θέσω το παρακάτω θέμα. Τελευταία εμφανίζονται σαν μανιτάρια γνωσιακοι συμπεριφοριστικοί ψυχολόγοι που διατυμπανίζουν ότι έχουν βρει τη νέα θεραπεία για ψυχολογικά προβλήματα: τη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία. Ένα κομμάτι από τις αναλυτικές θεραπείες "γνωσιακή" και ένα από τις συμπεριφοριστικές "συμπεριφοριστική". Το αποτέλεσμα; Φοβάμαι πως θεωρητικά είναι κάτι το αξιοσημείωτο, που όμως με τη σημερινή παιδεία των ψυχολόγων, την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου καταλήγει να εξαρτάται απόλυτα από την καλή ή κακή διάθεση, εμπειρία ή αδεξιότητα όσων την ασκούν. Έκανα πάνω από ένα χρόνο και συζητήσαμε όλα τα άσχετα θέματα, εκτός από αυτά που με απασχολούν. Χωρίς να το ξέρω, εμφανίστηκα στα αρχεία ενός Ινστιτούτου με το οποίο δεν είχα καμία σχέση (είχε όμως η ψυχολόγος που χρώσταγε μαθήματα στο πτυχίο των μαθημάτων του Ινστιτούτου), πιέστηκα να γράψω αρνητικές σκέψεις για επεξεργασία και όταν τελικά τις έγραψα η ψυχολόγος δεν ήξερε πως να αρχίσει την επεξεργασία. Μου ανέθεσε ως εργασιοθεραπεία να γράψω την εργασία της για το πτυχίο της στο Ινστιτούτο. Αντίθετα με ότι αναφέρει η εκ των θεμελιωτών της συγκεκριμένης θεραπείας Judith Beck, δεν είχε ούτε δομή στις συνεδρίες της, ούτε συγκεκριμένους στόχους, ούτε ατζέντα συζήτησης, ούτε σύνδεση με προηγούμενο, ούτε ανακεφαλαίωση. Περισσότερο ήταν θεραπεία "της κυράς μας της μαμμής". Ερωτώ: α) Είναι τελείως ανεξέλεγκτοι τέτοιοι θεραπευτές (ιδιαίτερα όταν ο παθών δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία, λόγω της ειδικής θεραπευτικής σχέσεις και των εμπιστευτικών στοιχείων που συζητάει), β) πότε πρέπει να καταλάβει ο ασθενής ότι ο θεραπευτής είναι άσχετος ή απατεώνας?
Ήθελα να θέσω το παρακάτω θέμα. Τελευταία εμφανίζονται σαν μανιτάρια γνωσιακοι συμπεριφοριστικοί ψυχολόγοι που διατυμπανίζουν ότι έχουν βρει τη νέα θεραπεία για ψυχολογικά προβλήματα: τη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία. Ένα κομμάτι από τις αναλυτικές θεραπείες "γνωσιακή" και ένα από τις συμπεριφοριστικές "συμπεριφοριστική". Το αποτέλεσμα; Φοβάμαι πως θεωρητικά είναι κάτι το αξιοσημείωτο, που όμως με τη σημερινή παιδεία των ψυχολόγων, την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου καταλήγει να εξαρτάται απόλυτα από την καλή ή κακή διάθεση, εμπειρία ή αδεξιότητα όσων την ασκούν. Έκανα πάνω από ένα χρόνο και συζητήσαμε όλα τα άσχετα θέματα, εκτός από αυτά που με απασχολούν. Χωρίς να το ξέρω, εμφανίστηκα στα αρχεία ενός Ινστιτούτου με το οποίο δεν είχα καμία σχέση (είχε όμως η ψυχολόγος που χρώσταγε μαθήματα στο πτυχίο των μαθημάτων του Ινστιτούτου), πιέστηκα να γράψω αρνητικές σκέψεις για επεξεργασία και όταν τελικά τις έγραψα η ψυχολόγος δεν ήξερε πως να αρχίσει την επεξεργασία. Μου ανέθεσε ως εργασιοθεραπεία να γράψω την εργασία της για το πτυχίο της στο Ινστιτούτο. Αντίθετα με ότι αναφέρει η εκ των θεμελιωτών της συγκεκριμένης θεραπείας Judith Beck, δεν είχε ούτε δομή στις συνεδρίες της, ούτε συγκεκριμένους στόχους, ούτε ατζέντα συζήτησης, ούτε σύνδεση με προηγούμενο, ούτε ανακεφαλαίωση. Περισσότερο ήταν θεραπεία "της κυράς μας της μαμμής". Ερωτώ: α) Είναι τελείως ανεξέλεγκτοι τέτοιοι θεραπευτές (ιδιαίτερα όταν ο παθών δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία, λόγω της ειδικής θεραπευτικής σχέσεις και των εμπιστευτικών στοιχείων που συζητάει), β) πότε πρέπει να καταλάβει ο ασθενής ότι ο θεραπευτής είναι άσχετος ή απατεώνας?
npapakostantakopoulos,
άργησα να δω το μήνυμα σου, δε ξέρω λοιπόν αν είσαι ακόμη εδώ και αν θα δεις την απάντηση μου.
Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, είναι μια μέθοδος που θεωρείται αρκετά αποτελεσματική στις διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Προσωπικά, δούλευα με αυτή τη μέθοδο για αρκετά χρόνια, στην πορεία όμως.... αλλαξοπίστησα μιας και τη βρήκα αρκετά εγκεφαλική μέθοδο που δε ταιριάζει στην προσωπική μου κοσμοθεωρία.
Πρόκειται για μια βραχεία μορφή ψυχοθεραπείας που πράγματι, όπως λες, έχει συγκεκριμένη δομή και ατζέντα θεμάτων.
Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι δημοφιλής στους κύκλους των ψυχολόγων, μιας και μοιάζει "εύκολη" στην εκμάθηση και δεν απαιτεί σπατάλη προσωπική ενέργειας: είναι βασισμένη στο ιατρικό μοντέλο σκέψης και ακολουθεί μια γραμμική πορεία.
Κακοί θεραπευτές υπάρχουν σε κάθε προσέγγιση, όπως κακοί επαγγελματίες υπάρχουν σε κάθε επάγγελμα.
Και απ τον υδραυλικό που ήρθε στο σπίτι μου έχω παράπονα, και από ον μηχανικό του αυτοκινήτου μου έχω.
Ελπίζω η κακή εμπειρία που είχες, να μην αποδειχτεί αρκετή ώστε να απορρίψεις συνολικά την ψυχοθεραπεία και εύχομαι η επόμενη σου προσπάθεια να αποδειχθεί αληθινά αποτελεσματική.