Μελαγχολία και Χριστούγεννα

Ας είμαστε ρεαλιστές. Ένας ο οποίος είναι ευτυχισμένος στην προ χριστουγέννων εποχή, περνάει ευτυχισμένα και τα Χριστούγεννα. Η θλίψη αυτής της περιόδου έχει 2 αιτίες. Είτε ένα συναισθηματικό κενό, είτε προβλήματα που αφορούν την υγεία.Βλέπουμε όλον αυτόν τον κόσμο να τρέχει στην αγορά, στα καφέ, να γελάει, θεωρούμε ότι είναι χαρούμενος και περιτρυγυρισμένος από ανθρώπους που τον αγαπούν. Αυτόματα, ξυπνούν δικές μας μνήμες... μια γλυκειά ζήλια.Κάνουμε υποθέσεις για το πόσο χαρούμενοι είναι, μεγενθύνουμε τη χαρά τους και δραματοποιούμε τις δικές μας στεναχώριες.Και βιαζόμαστε πολύ.Να περάσουν και αυτές οι γιορτές... Για τέτοια είμαστε τώρα; Αυτά είναι για τους άλλους...

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου...
Και ειδικά αυτές τις μέρες θυμάται ο κοινωνικός σου περίγυρος να σου υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις που έχεις απέναντι στη κοινωνία:mad:
Δε μας φτάνει ο εαυτός μας που κάνει τις αναδρομές του κάθε Σεπτέμβρη και προς τα τέλη Δεκεμβρίου έχουμε και τους άλλους...

...χαμπάρι δεν είχα πάρει...


...νόμιζα πως ήταν το Πνεύμα




....................................(...του Εμπενέζερ!)


:(

Η μελαγχολία των Χριστουγέννων είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των εξωτερικών ερεθισμάτων που δεχόμαστε από την τηλεόραση και από τα μέσα,γενικώς.
Τόσο πολλά <<πρέπει>> που επιβάλλεται να συμβαίνουν τις γιορτινές μέρες...
Πρέπει να είσαι με αγαπημένα πρόσωπα,πρέπει να έχεις σύντροφο για να περάσεις καλά,πρέπει να ψωνίζεις σαν τρελός,πρέπει να περάσεις καλά με το ζόρι κτλ.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ φέτος, τα Χριστούγεννα, θα λείπω στην Ερέτρια,μακριά από τους δικούς μου,για κάτι υποχρεώσεις και ειλικρινά δεν πιστεύω να νιώσω μελαγχολία.

Καθιστε και σκεφτειτε ποσοι ανθρωποι δεν μπορουν ουτε ακομα και να μελαγχολησουν......ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ ......ειμαστε αυτο που ειμαστε, ο καθενας μια ξεχωριστη οντοτητα που πρεπει να αντιμετωπιζει τα προβληματα καταματα.
Τα "πρεπει" φιλτατε Κλεανθη εμεις τα ποτιζουμε και αυτα μεγαλωνουν ετοιμα να μας ρουφηξουν και τα τελευταια αποθεματα οξυγονου που ειναι οι ιδιοι οι εαυτοι μας. Συμφωνω οτι τα "πρεπει" κρεμονται σαν λεμητομο πανω απο το κεφαλι μας καθε γιορτες, ετοιμη να κοψει το κεφαλι(μυαλο) απο το υπολοιπο σωμα.....αλλα αληθεια εχει κανεις μας προσπαθησει να ξεφυγει απο αυτη?

Συμφωνώ όποτε φτάνουν τα Χριστούγεννα σκεφτόμαστε πως άλλη μία χρονιά πέρασε...μεγάλωσα άλλον ένα χρόνο...μεγάλωσα και τι έκανα κοκ.
Έτσι σκέφτομαι και εγώ, για λίγο όμως! Περιμένω τα Χριστούγεννα σα μικρό παιδί...και λατρεύω όσους τα περιμένουν σα μικρά παιδιά ..άσχετα με την ηληκία τους. Μου αρέσει όλο το κλίμα, όλα τα χαμόγελα, η αίσθηση, τα δέντρα,τα χρώματα,τα τραγούδια.
Και όσο και να μελαγχολήσουμε ξέρουμε πως αυτή είναι η καταληλλότερη στιγμή να θέσουμε τους στόχους μας. τους στόχους της χρονιάς μας.
I wish every day could be like Christmas.... :)

Noμίζω οτι η μελαγχολία εχει να κάνει με τις επενδυσεις μας και τις ματαιώσεις που εχουμε μέχρι στιγμής εισπραξει και αυτες που αντεχουμε.Τουλάχιστον για μένα ετσι ειναι...
Απο τα πιο γλυκά μου Χριστούγεννα ηταν οταν ειχα προσφατα βγει απο το νοσοκομείο που ειχα πιστέψει οτι δεν θα εβγαινα ποτέ. Δεν ειχα πολλές δυνατοτητες να σχεδιασω και να περιμένω πολλα πραγματα, ετσι καθίσαμε την παραμονή με τον συντροφό μου διπλα διπλα ξαπλωμένοι και ακουγαμε μια "εορταστικη" ρετρό εκπομπη με τραγούδια και τραγουδούσαμε, γελασαμε, ηπιαμε κρασάκι και μετα κοιμηθήκαμε αγκαλια.Μετα απο πολλα πολλα Χριστουγεννα ηρεμοι. Αρκετα συχνά για να ερθω στα ισα μου τα ξαναθυμάμαι αλλα δυσκολευομαι να ξαναβιωσω την εμπειρία.

Σκοπος KLEONIKI δεν ειναι να ζουμε με τις αναμνησεις, ουτε να προσπαθουμε να ξαναζησουμε στιγμες........σκοπος μας ειναι να δημιουργουμε καινουργιες, μοναδικες και αξεχαστες στιγμες διοτι αυτες ειναι το οξυγονο που μας δινουν "ανασες" οταν τα πραγματα ζοριζουν ψυχολογικα.
Παντως παιδια η ζωη ειναι δικη μας και πρεπει να χαιρομαστε ακομα και που αναπνεουμε......αλλωστε ρε γαμωτο γιαυτο δεν αποφασισαμε να φαμε ολικη ναρκωση και να κανει ο καθενας μας την επεμβαση που του αρμοζει?.......αν δεν γουσταραμε την ζωη ή αν αισθανομασταν αδυναμοι το πιο πιθανον ειναι να μιζεριαζαμε σε εναν καναπε να κλαιγαμε την μοιρα μας και να φταναμε σε σημεια μανιοκαταθληψης.......και μετα?

Quote:

---

Originally posted by parmalid
Σκοπος KLEONIKI δεν ειναι να ζουμε με τις αναμνησεις, ουτε να προσπαθουμε να ξαναζησουμε στιγμες........σκοπος μας ειναι να δημιουργουμε καινουργιες, μοναδικες και αξεχαστες στιγμες διοτι αυτες ειναι το οξυγονο που μας δινουν "ανασες" οταν τα πραγματα ζοριζουν ψυχολογικα.
Παντως παιδια η ζωη ειναι δικη μας και πρεπει να χαιρομαστε ακομα και που αναπνεουμε......αλλωστε ρε γαμωτο γιαυτο δεν αποφασισαμε να φαμε ολικη ναρκωση και να κανει ο καθενας μας την επεμβαση που του αρμοζει?.......αν δεν γουσταραμε την ζωη ή αν αισθανομασταν αδυναμοι το πιο πιθανον ειναι να μιζεριαζαμε σε εναν καναπε να κλαιγαμε την μοιρα μας και να φταναμε σε σημεια μανιοκαταθληψης.......και μετα?

---

παρμαλιντ!
δεν νομιζω οτι με καταλαβες.Ο λόγος που προσπαθώ να "πιασω" την εμπειρια του παρελθοντος ειναι οτι ηταν απο τις λιγες φορες που δεν βασανιζομουνα απο ανικανοποιητα ,σχεδιασμένα,αναγκη ελεγχου της μοιρας μου ....Πιστεύω οτι πρέπει κανεις να βρεθει στην ερημο για να χαρεί το πρωτο χαμογελο που θα συναντησει.Δυστυχως πρέπει να βρεθει στο καθόλου για να μπορέσει να αρκεστει στο οσο, να συνειδητοποιησει , βρε αδερφε, οτι εχει πολλα καλα η ζωή απο μόνη της. Πραγματα απλά οπως το να ξεδιψας οταν εισαι διψασμένος. Και βέβαια δεν πρέπει να ειμαστε κολλημένοι κυτταζοντας προς τα πίσω οσο για τον σκοπο που αναφέρεις .....δεν γνωρίζω ποιος ειναι ο δικος μου.

Quote:

---

Originally posted by parmalid
Σκοπος KLEONIKI δεν ειναι να ζουμε με τις αναμνησεις, ουτε να προσπαθουμε να ξαναζησουμε στιγμες........σκοπος μας ειναι να δημιουργουμε καινουργιες, μοναδικες και αξεχαστες στιγμες διοτι αυτες ειναι το οξυγονο που μας δινουν "ανασες" οταν τα πραγματα ζοριζουν ψυχολογικα.
Παντως παιδια η ζωη ειναι δικη μας και πρεπει να χαιρομαστε ακομα και που αναπνεουμε......αλλωστε ρε γαμωτο γιαυτο δεν αποφασισαμε να φαμε ολικη ναρκωση και να κανει ο καθενας μας την επεμβαση που του αρμοζει?.......αν δεν γουσταραμε την ζωη ή αν αισθανομασταν αδυναμοι το πιο πιθανον ειναι να μιζεριαζαμε σε εναν καναπε να κλαιγαμε την μοιρα μας και να φταναμε σε σημεια μανιοκαταθληψης.......και μετα?

---

παρμαλιντ!
δεν νομιζω οτι με καταλαβες.Ο λόγος που προσπαθώ να "πιασω" την εμπειρια του παρελθοντος ειναι οτι ηταν απο τις λιγες φορες που δεν βασανιζομουνα απο ανικανοποιητα ,σχεδιασμένα,αναγκη ελεγχου της μοιρας μου ....Πιστεύω οτι πρέπει κανεις να βρεθει στην ερημο για να χαρεί το πρωτο χαμογελο που θα συναντησει.Δυστυχως πρέπει να βρεθει στο καθόλου για να μπορέσει να αρκεστει στο οσο, να συνειδητοποιησει , βρε αδερφε, οτι εχει πολλα καλα η ζωή απο μόνη της. Πραγματα απλά οπως το να ξεδιψας οταν εισαι διψασμένος. Και βέβαια δεν πρέπει να ειμαστε κολλημένοι κυτταζοντας προς τα πίσω οσο για τον σκοπο που αναφέρεις .....δεν γνωρίζω ποιος ειναι ο δικος μου.

παράξενο...ποτέ δεν συμπάθησα τα Χριστούγεννα...ούτε καν όταν ήμουν μικρό παιδί.Ποτέ δεν βγήκα να πω τα κάλαντα (και ας έμενα σε γειτονια και ήταν τόσο εύκολο και εφικτό για μένα) και ίσα-ίσα μου έσπαγαν τα νέυρα που χτύπαγαν πρωινιάτικα τα κουδούνια τα πιτσιρίκια για "να τα πουν".Κάθε χρόνο περιμένω πως και πως να έρθουν και να περάσουν,δεν έχει να κάνει με απολογισμούς της χρονιάς που πέρασε,σχεδόν ποτέ δεν κάνω απολογισμούς ,δεν έχει νόημα και μάλλον θα με έκανε να νιώσω χειρότερα...Χειρότερη στιγμή για μένα είναι η στιγμή που αλλάζει ο χρόνος (ούτε καν το γεγονός ότι τα τελευταία 2 χρόναι έχω κερδίσει το φλουρί δεν με έκανε να χαρώ)νιώθω λες και δεν έχει νόημα ,δεν έχει αξία...Μόναδική φορά που πέρασα καλά τα χριστούγεννα ή έτσι τουλάχιστον ένιωσα ήταν πριν 2 χρόνια που έλειπα μακρυά εκδρομή με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο...Τις γιορτές με πιάνει μία καταραμένη θλίψη και απλά εύχομαι να περάσουν όσο πιο "αναίμακτα" γίνεται για εμένα...Κατά τα άλλα....καλές γιορτές σε όλους



(Nido...αναρωτιέμαι...νιώθεις το ίδιο που ένιωθες πριν 5 χρόνια γράφοντας αυτό το ποστ??Για να δω κατά πόσο έχω ελπίδες να ξεπεράσω όλα αυτά που νιώθω ;) )

Εμένα δε νομίζω να μου φταίνε τα Χριστούγεννα...Ούτε τα γενέθλια άλλωστε μήτε οι άλλες γιορτές..
Ό,τι με στεναχωρούσε πριν από αυτά,με στεναχωρεί και κατά τη διάρκεια τους και φοβάμαι και μετά από αυτά,
όπως άλλωστε συνέβη και τα Χριστούγεννα που προηγήθηκαν των φετινών...κι εκείνα που προηγήθηκαν των περσινών κ.ο.κ.
Νομίζω πως η μελαγχολία είναι κάτι που φέρω από πάντα...Είναι κομμάτι του ποιά είμαι...Δεν το απορρίπτω κι ας με κουράζει φορές...
Θυμάμαι ένα παλιό γαλλικό τραγούδι του JOE DASSIN :"Si Tu T'appelles M&#233;lancolie"(ΑΝ ΟΝΟΜΑΖΕΣΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ):
"Μόνη μπροστά στον καθρέφτη σου
σε βλέπεις θλιμένη χωρίς να ξέρεις το γιατί
και θα έκανες το ο,τιδήποτε
για να μην είσαι στη θέση σου...
Αν ονομάζεσαι μελαγχολία
αν η αγάπη δεν είναι πλέον παρά μια συνήθεια
μη μου διηγείσαι τη ζωή σου
τη γνωρίζω τη μοναξιά σου..."
Η λάμψη από τα γιορτινά φωτάκια δεν μ' ετεροφωτίζει κι η δική μου τρεμοσβήνει από καιρό...
Όσοι αξιώνονται να χαίρονται τη ζωή τους χαίρονται και τα Χριστούγεννα!
όσο για τους υπόλοιπους...ας μας φωτίσει κι εμάς ο Θεός να βρούμε το δρόμο μας!

Απλά με εκνευρίζουν τα Χριστούγεννα. Ολη αυτή η "πρεπολογία": πρεπει να είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να βγαίνεις βόλτες, πρέπει να στολίσεις το σπίτι, πρέπει... ΣΚΑΤΑ! η αναγκαστική ευτυχία που δίνει στα νεύρα. Προτιμώ να είμαι σαν Μεγάλη Παρασκευή και να χαρώ όποτε εγώ το θέλω. Και συμβαίνει συχνα. Σε ένα καφενεδάκι με ουζακι, 2-3 φίλους μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς. Δεν μπορώ καθόλου τα κλισέ.

http://www.koolbadges.co.uk/images/t...ks-130x130.jpg

το μονο καλο ειναι ο 13ος μισθος, οτι οι σχολες ειναι κλειστες και η προσμονη για ασπρη μερα (χιονι)......

"Μου τη δίνουν τα Χριστούγεννα!"που θα έλεγε χαρακτηριστικά και ο Γκρινιάρης το στρουμφάκι.
Υπομονή,παιδιά και ψυχραιμία!Μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει!Ή μήπως λέτε θα κάνουμε φέτος τη διαφορά;
Λέτε να είναι αυτά τα Χριστούγεννα, που θα ανατρέψουν κάθε αρνητικό προηγούμενο;Για να δούμε τι θα δούμε...

Quote:

---

Originally posted by device
Απλά με εκνευρίζουν τα Χριστούγεννα. Ολη αυτή η "πρεπολογία": πρεπει να είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να βγαίνεις βόλτες, πρέπει να στολίσεις το σπίτι, πρέπει... ΣΚΑΤΑ! η αναγκαστική ευτυχία που δίνει στα νεύρα. Προτιμώ να είμαι σαν Μεγάλη Παρασκευή και να χαρώ όποτε εγώ το θέλω. Και συμβαίνει συχνα. Σε ένα καφενεδάκι με ουζακι, 2-3 φίλους μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς. Δεν μπορώ καθόλου τα κλισέ.

---

καποτε ενοιωθα κι εγω καπως ετσι,αλλα τωρα εχω αλλαξει αντιμετωπιση.
λιγο σαν παιδακι σε σκασιαρχειο
λεω απο μεσα μου "καντε ολοι εσειςαυτα που πρεπει και θα κανω εγω αυτα που θελω!χαχαχαχαχαχαχαχααχαχ� �χαα"
και πραγματικα νοιωθω σαν παιδι...οχι με την εννοια του πνευματος των χριστουγεννων, αλλα με την εννοια οτι οι "μεγαλοι" αποφασισαν να εχουμε αργιες και ησυχια ωστε να ψωνιζουν, να μαγειρευουν,να πηγαινουν στις θειές , να αλληλοτραπεζωνονται και να καθαριζουν τα σπιτια τους, κι εγω επωφελουμαι απ ολο αυτο για να ξεκουραστω, για να δω οποιον θελω , οσο θελω κι αν θελω, η να κοιμηθω οσο θελω...

Την καλύτερη δουλειά κάνεις 2sweet2b4go10...!Πες μας μόνο κι εμάς πώς τα καταφέρνεις γιατί όσο σκέφτομαι τα γλυκά και τα φαγητά κι όλα αυτά τα τραπεζώματα πανικοβάλλομαι!!!!

λατρεμένα χριστούγεννα!!!