Printable View
Στην Αμερική η προσέγγιση της βουλιμίας έκανε ένα κύκλο τα τελευταία 20 χρόνια, ξεκινώντας από τα κέντρα αδυνατίσματος, συνεχίζοντας με τους διαιτολόγους και καταλήγοντας στους ψυχολόγους.
Η ελληνική πραγματικότητα λέει ότι βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα στα κέντρα αδυνατίσματος και στους διαιτολόγους. Η ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Εχει αλήθεια κανείς μια τέτοια εμπειρία που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μας?
...είναι τόσα πολλά ακόμα αυτά που θέλω να δοκιμάσω (τα φαγώσιμα καλέ...) πριν καταφύγω σε διαιτολόγο ή ψυχολόγο (στα κέντρα αδυνατίσματος δεν πάω... θα με βγάλουν στην τηλεόραση και ντρέπομαι!).
Εξάλλου τώρα το έμαθα το κόλπο... ό,τι κι αν φάω, μία ερωτική απογοήτευση μετά, με κάνει στυλάκι!
(χαμογελάκι... :))
Η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας..... αν όχι αιτία ψυχοθεραπείας! :D
κάθε φορά που μπλέκεται ο έρωτας στη ζωή μας μας κάνει να μη τρώμε, είτε λόγω ερωτικής απογοήτευσης είτε λογω ερωτικής διάθεσης και ενθουσιασμου.
Το πρόβλημα είναι η ανία. Αυτή κατ' εμέ είναι από τις κυριότερες αιτίες κατ' αρχήν παχυσαρκίας λόγω φυσικά πρόσληψης ανεξέλεγκτων ποσοτήτων τροφής.
Από εκεί κι έπειτα η τροφή παίζει πολλούς ρόλους πέρα από την επιβίωση. Απολαυση στο φαγητό και όχι σε άλλα πράγματα, έλλειψη διάθεσης για ζωή αφού δε μας νοιάζει πόσο τόφαλοι θα γίνουμε, φυσικά ερωτικό υποκατάστατο αφού σχετιζεται με τη γεύση και πολλά άλλα που μάλλον θα πρέπει να μας τα πούν οι ειδικοί της φορουμίας
Από εκεί κι έπειτα πολύ σημαντικό ρόλο για τις καταστάσεις βουλιμίας ή νευρικής ανορεξίας παίζουν τα πρότυπα που προβάλλονται στα μου μου ε, αν δει μάλιστα κανείς και τις στατιστικές, κορίτσια στην εφηβεία είναι τα περισσότερα θύματα τέτοιων καταστάσεων.Λόγος έχει γίνει και για έλλειψη στοργής απο το οικογενειακό περιβάλλον.
Ενιγουει, το σχιζοφρενικό των ας πούμε ανεπτυγμένων χωρών είναι στο ίδιο μπλοκ να υπάρχουν μπουτίκ με ρούχα στα οποία δε χωράει ούτε η γάτα μου, δίπλα τζάιρος (sic) με πίτα, παραδίπλα γυμναστήριο, νεξτ ζαχαροπλαστείο και πιο δίπλα τα βοδυ λαιν, τι να πει κανείς...
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
Βιολα, ξεκινα να χορεύεις και σου λέω εγώ αν θα σου μείνει γραμμάριο...:cool:
Viola,Quote:
Originally posted by viola17583
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
το 80% των ανθρώπων που προσπαθεί να χάσει κάποια κιλά μέσω μιας στερητικής δίαιτας, καταφέρνει αργά ή γρήγορα να ξαναπάρει τα κιλά.
Η ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής εστιάζει, εν μέσω άλλων, και στην αλλαγή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του ατόμου, ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση του, βελτιώνοντας την αυτοεικόνα του έτσι ώστε να πετύχει ένα ουσιαστικό και μόνιμο αποτέλεσμα.
Εξ άλλου ο χορός είναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτικός, δέν είναι;
:)
Αλίκη,
καραψυχοθεραπευτικός είναι! Αθλεισαι (βελτίωση σώματος και λειτουργίας του οργανισμού) φλερτάρεις, (βελτίωση της ανάγκης για αποδοχή ), έκκριση ενδορφινών (βελτίωση της ψυχικής διάθεσης) και τέλος απολαμβάνεις περισσότερο τη μουσική...
Αν και τη καλύτερη δουλειά τη κάνει μάλλον η διαδικασία που λέει ο νιντο γιατί έχει μονιμα αποτελέσματα αφού μιλάμε για κανονική αλλαγή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς και στο κάτω κάτω για ν' αρχίσεις να χορεύεις πρεπει να εχεις ψιλοκαλή διάθεση....
ο μονος χορός που μου αρέσει είναι ο καθιστικός....;)
εμενα μου λες....το έχω κάνει αυτό....3-4 φορές ...Quote:
Originally posted by nido
Viola,Quote:
Originally posted by viola17583
Quote:
Originally posted by nido
H ψυχοθεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής ακόμη αποτελεί "άγνωστη λέξη" για τους έλληνες.
Τι είναι αυτό?
Εγώ εχω επισκεφτεί κέντρα αδυνατισματος,διαιτολόγου� � κλπ...
Τελικά βρήκα λύση στην Herbalife και τα προιόντα της...
το 80% των ανθρώπων που προσπαθεί να χάσει κάποια κιλά μέσω μιας στερητικής δίαιτας, καταφέρνει αργά ή γρήγορα να ξαναπάρει τα κιλά.
χάνω πρώτα τα κιλά και μεσα σε ενα καλοκαίρι .......αντε γεια....παλι στα προηγούμενα επίπεδα....
Γιαυτο βιολα η λύση που προτείνει ο νιντο θεωρώ ότι είναι η καλύτερη γιατί αλλάζεις πραγματικά στάση ζωής απέναντι στο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τη τροφή. Και φυσικά trust me, η σωματική άσκηση πάσης φύσεως, κάνε ό,.τι σου γουστάρει αρκεί να κινείσαι. Μια απόφαση είναι....
kai pws tha to kanw egw ayto...to thelw pragmatika... mexri twra to fagito einai gia mena apolaysi kai tis perissoteres fores exodo apo to agxos,tin melagxolia,kai ta provlimata poy me apasxoloyn....
Bιολα το καταλαβαίνω αυτό που μου λες, γιατί πολλοί έχουμε περάσει τη φάση κατά την οποία μόλις είμαστε χάλια βρίσκουμε παρηγοριά στο φαγητό και κυρίως στα γλυκά. Εδώ καλύτερα να σου απαντήσει ο νιντο αλλά να ξέρεις, ότι όλοι έχουμε προβλήματα και στις δύσκολες ώρες μια ανθρώπινη κουβέντα, ένας φίλος, μια βόλτα (ως μορφή εκτόνωσης-εγώ χρησιμοποιώ γρήγορο περπάτημα) σε ηρεμούν. Ολα μέσα στο μυαλό μας είναι, αρκεί να του κάνουμε αυτό το κλικ και να γυρίσουμε το διακόπτη από την άλλη πλευρά. Ολα εχουν να κάνουν με το τροπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Ολα, από το πιο απλό μέχρι το πιό δύσκολο. Και μη ξεχνάς, όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις, ανάλογα με το τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε. Αυτο λεει ο νιντο να αλλάξουμε, το τρόπο σκέψης...
Good luck!!
Οι υπερβολές κάθε είδους, είτε πρόκειται για τροφή, είτε για ποτά, ναρκωτικά, υπερβολική ερωτική δραστηριότητα και άλλες, πιο αθώες, νομίζω οτι έχουν τη ρίζα τους σε κάτι ανικανοποίητο μέσα μας. Δυστυχώς, όσο και να πάρουμε απ' αυτό στο οποίο είμαστε εντοπισμένοι δεν έρχεται η ικανοποίηση παρά μόνο προσωρινά.
Απ' οτι έχω καταλάβει από προσωπική πείρα (και όχι από επιστημονική γνώση) ακόμα κι αν καταπιεστούμε να το κόψουμε ή ξανακυλάμε με μεγαλύτερη ένταση ή βρίσκουμε κάτι άλλο για να κολήσουμε. Γιατί η ανάγκη παραμένει.
Νομίζω οτι πρέπει να το αναγνωρίσουμε ως ψυχολογικό κενό, και να μπούμε στη μακρά διαδικασία να το αποδεχθούμε κυρίως συναισθηματικά.
Πιστεύω κι εγώ πως οι διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας βοηθάνε πολύ γιατί χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του. ....αν βρείς τον κατάλληλο θεραπευτή. Γιατί αλλιώς την έχεις βάψει.
Ο ψυχοθεραπευτής είναι σάν τον Δάσκαλο! Ερχεται μόνον όταν ο Μαθητής ή ψυχοθεραπευόμενος είναι έτοιμος!Quote:
Originally posted by Voyager
Πιστεύω κι εγώ πως οι διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας βοηθάνε πολύ γιατί χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του. ....αν βρείς τον κατάλληλο θεραπευτή. Γιατί αλλιώς την έχεις βάψει.
:)
Κάτι τέτοιο πιστεύω κι εγώ Αλίκη, το θέμα είναι πότε θα καταλάβεις ότι είσαι έτοιμος, μάλλον όταν φτάσεις ή μάλλον καλυτερα, ξεπεράσεις τα όριά σου.
Αν το δούμε "ανατολικά" έτσι είναι. Η ποιότητα του μαθητή τον οδηγεί στον κατάλληλο δάσκαλο. Και στην δύση το ίδιο συμβαίνει. Πάλι από προσωπική πείρα λέω ότι τις δύο φορές που επιχείρησα μια μορφή ψυχοθεραπείας οι θεραπευτές που διάλεξα αντανακλούσαν το επίπεδο ωριμότητάς μου κάθε φορά.Quote:
Originally posted by Alice in Wonderland
Ο ψυχοθεραπευτής είναι σάν τον Δάσκαλο! Ερχεται μόνον όταν ο Μαθητής ή ψυχοθεραπευόμενος είναι έτοιμος!
:)
Αλλά, πέρα απ΄το "φιλοσοφικό", τίθεται και ένα θέμα επάρκειας και δεοντολογίας. Ενας άνθρωπος, φτάνοντας απλά στο σημείο να αναγνωρίσει οτι θέλει βοήθεια, έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα. Οταν πηγαίνει σ' εναν ειδικό και δίνει τα ωραία του λεφτά και κυρίως εμπιστεύεται την ψυχή του στα χέρια του, περιμένει οτι ο ειδικός θα έχει στοιχειώδη επάρκεια.
Εχω ακούσει πάμπολες περιπτώσεις που δεν τηρούνται ούτε οι βασικοί κανόνες δεοντολογίας, όπως το να μην υπλοποιούνται ερωτικές πράξεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου/ης.
Υπάρχει πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ πολύ σημαντικό να το επιχειρήσει κανείς. Εχω δεί σημαντικές αλλαγές στον εαυτό μου και σε ανθρώπους γύρω μου.
Ηταν σαν να έδεσε το γλυκό που, αν και μαγειρευόταν δεκαετίες στο ψάξιμο, δεν έλεγε να δέσει.
[Edited on 12/1/03 by Voyager]
Αν συνάψει θεραπευόμενος σχέση με τον θεραπευτή του, έχει ανάγκη έναν καλό ψυχοθεραπευτή σίγουρα!!!
:D:D:D
Και ο θεραπευόμενος αλλά πιο πολύ ο θεραπευτής στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ανάγκη από έναν καλό θεραπευτή και μάλιστα subito!Quote:
Originally posted by Alice in Wonderland
Αν συνάψει θεραπευόμενος σχέση με τον θεραπευτή του, έχει ανάγκη έναν καλό ψυχοθεραπευτή σίγουρα!!!
:D:D:D
Αποφάσισα να ξαναανοίξω το θέμα παρόλο που έχει μείνει ανενεργό για αρκετούς μήνες από ότι βλέπω. Για μένα είναι ένα θέμα που αντιμετωπίζω σχετικά πρόσφατα...και επειδή η κατάσταση βρέθηκε σε σημείο που δεν με ευχαριστεί καθόλου αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ειδικό. Βέβαια μέχρι τώρα η προσπάθεια έμεινε ακριβώς εκεί. Απλά ζήτησα βοήθεια, τηλεφωνικώς. Δηλαδή ενημερώθηκα για την διαδικασία, τα απαιτούμενα χρήματα κτλ. Στην ουσία τίποτα. Από τότε δεν έχω ξανακάνει δεύτερη προσέγγιση παρόλο που το πρόβλημα συνεχίζεται, ευτυχώς από ότι καταλαβαίνω σε πιο ήπιους ρυθμούς. Ίσως αυτό είναι που με κάνει διστακτική στο να το προχωρήσω. Θα εκτιμούσα αν κάποιος με παρόμοια εμπειρία με συμβούλευε για το τι να κάνω. Να συνεχίσω μόνη μου και να το ξεπεράσω με δικές μου διαδικασίες ή θα ήταν καλύτερο να πάω τελικά στην ψυχολόγο και να το αντιμετωπίσω ενεργά και "επιθετικά"...
to ola thema einai sto an mporeis na epivalleis ton eayto soy na kanei diaita...egw den mporesa kai anagkastika na kanw epemvasi...kai pigainw poly kala....
twra apo ekei kai pera o nido poy einai eidikos mporei na se dieykolynei oso afora ta themata psyxotherapeias ths voulimias....
Παλαιότερα μπορούσα να επιβάλλω πολλά πράγματα στον εαυτό μου όσον αφορά το θέμα της δίαιτας. Όχι σαν δίαιτα στερητική ή πολύ χαμηλών θερμίδων αλλά σαν υγιεινή διατροφή. Ψυχολογικοί παράγοντες είναι που με έχουν βάλει σε αυτή τη θέση περισσότερο και όχι τόσο η ευχαρίστηση που παίρνω από τις επιπλέον ποσότητες του φαγητού που καταναλώνω. Σ'ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση σου...Από ότι καταλαβαίνω μάλλον δεν θα αποφύγω την "λήψη εξωτερικής βοήθειας"
Γεια μένα η ψυχοθεραπεία, όπως ίσως και η δίαιτα ή η γυμναστική είναι κάτι που το κάνει κάποιος όταν είνα έτοιμος. Και πολύ περισσότερο στη δικιά μου κοσμοθεωρεία, στην ψυxοθεραπεία δεν μας ενδιαφέρει απαραίτητα να φύγει το σύμπτωμα. θέλω να πω πως το σύμπτωμα καμιά φορά μας προφυλάσσει από πλευρές του χαρακτήρα που ίσως να φοβόμαστε, ίσως να αισθανόμαστε άβολα μαζί τους ή αντίθετα μπορεί το σύμπτωμα να μας εξυπηρετεί ενεργά σε κάτι. Άρα αν εστιαστούμε στο σύμπτωμα ως έχει, ενδέχεται είτε αυτό να μετατοπιστεί σε κάποιο άλλο σύμπτωμα, είτε η θεραπεία να εγκαταλειφθεί ή ακόμα να εκδηλωθεί αυτό από το οποίο μας προστάτευε το σύμπτωμα. Τώρα στο θέμα της παχυσαρκίας, ενδέχεται π.χ. η βουλιμία να μας δίνει μια αίσθηση συναισθηματικής μας πληρότητας που να την έχουμε ανάγκη. Αν με αυστηρή δίαιτα ή συμπεριφορισμό τη σταματήσουμε δεν σημαίνει πως θα ανακτήσουμε την συναισθηματική πληρότητα μας: μπορεί να ανακουφιστούμε αλλά δεν θα βρούμε αυτό που μας λείπει, ό εαυτός μας θα παραμένει μισός. Από την προσωπιή μου πρακτική έχω δει ανθρώπους να αφήνουν το φαγητό μέσα από κάποιο συμπεριφοριστικό, γνωσιακό πρόγραμμα θεραπείας, να το γυρνάναι στο alcohol, μετά στο στοίχημα, μετά στην πόκα, μετά στις θυελώδεις σχέσεις, ξανά στο φαγητό κλπ. Δικιά μου εκτίμηση, μια σε βάθος θεραπεία μέσα από αυτοσεβασμό και καλή θεραπευτική σχέση μπορεί μόνο να βοηθήσει, όχι απαραίτητα να φύγει το σύμπτωμα ( αυτό μπορεί να παραμείνει) αλλά να νιώσει κάποιος εσωτερική πληρότητα και να νιώσει καλά με αυτό που είναι. Και πάντως θυμώνω με όλα τα κέντρα που εκμεταλευόμενα τα αποστεομένα πρότυπα της κοινωνίας μας θυσαυρίζουν υπενθυμίζοντάς μας πόσο άσχημο είναι το λίπος πάνω μας, ενώ από την άλλη οι λύσεις που προσφέρουν μπορώ να της χαρακτηρίσω επιεικώς συμπτωματικές
MISMO SOL PARA TODOS
egw eytyxws kseperasa to provlima dioti logw egxeirisis den mporw na faw poly...kai epipleon otan paw na xlapakiasw kati mpoukwnw kai moy erxetai anagoula...to epatha 1,2,3 kai meta apofasisa na trww siga eite milontas eite diavazontas efimerida eite xazeyontas stin tv....o xronos aytos me kanei na xortasw me mikroteri posotita :D:D
Βιόλα, μάλλον ανέπτυξες αυτό που λέμε "αίσθημα κορεσμού", το οποίο έχει τόσο οργάνικη όσο και -κυρίως- ψυχολογική βάση!Quote:
Originally posted by viola17583
apofasisa na trww siga eite milontas eite diavazontas efimerida eite xazeyontas stin tv....o xronos aytos me kanei na xortasw me mikroteri posotita
γειά σας παιδούλια...
ντιπ ασχετο αλλα εδώ βρέθηκα, εδω θα το πω γιατι βαριεμαι να ψάχνω το σωστο τοπικ
σας εχασααααααααααααααααααααα ααααααα
ειχα βαλει στα αγαπημενα τη σελιδα που με βολευε(λαστ ποστς) και αλλαξε η σελιδα.....
μου εβγαζε λοιπον "κουκου" και θεωρησα οτι επαυσε η λειτουργιααααααα.................. ......αυτο για πολυ καιρο, οστοσο εμπαινα συχνα να δω μπας και....(ειπα: δεν μπορει να με πουλησαν στα καλα καθουμενα εμενα τοσο αξιαγαπητο ατομο χωρις μια εξηγηση,,,κατι...)
σημερα που χαζευα αφηρημενη το μηνυμα του"δεν βρεθηκε" και ειδα οτι λεει να προσπαθησεις στην αρχικη σελιδα, πηρα στροφες (1/3 της στροφης) και ξαναμπηκα στην αρχικη σελιδα....
τσακάλι του διαδικτύου....
ετσι σας ξαναβρηκαααααααααααααααα:)
γιουπι γιουπι γιουπι (συγκρατημενοι πανηγυρισμοι)
θα μελετησω το συντομοτερο που μπορω οτι εχασα το διαστημα αυτο και θα επανακαμψω στις γνωστες οχλήσεις μου προς συνανθρωπους:D
χεχ:)
Κατα ρχήν καλά αυτά που διάβασα περί χορού αλλά υπάρχει και αυτή η μέση η ριμάδα που δεν βοηθάει.....:P
Εγώ πάντως αν και το ξανα λέω δεν έχω απαλλαγεί από το πρόβλημα, λέω ναι στην ψυχανάληση.
Ἐλυσα πάρα πολλά προβλήματα μέσα από αυτήν την διαδικασία....έμαθα εμένα και γιατί λειτουργώ έτσι...
Θεωρώ ότι ο καθένας πρέπει να παίρνει όση περισσότερη βοήθεια μπορεί να πάρει...Το πρόβλημα μετά από κάποιο σημείο και μετά είναι τεράστιο...και μόνο κάποιος που έχει περάσει κάποιο όριο μπορεί να το καταλάβει...και όσο ανεβαίνεις μεγαλώνει....Δεν ξέρω αν η καλύτερη λύση είναι το χειρουργείο αν και τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να το ψάχνω...αλλά αν με ρωτάγατε μέσα στην καρδούλα μου θα ήθελα να τα καταφέρω μόνη μου.....Χρειάζεται μεγάλη εκπαίδευση όμως και δεν ξέρω αν έχω το χρόνο.....Πολύ χαμένος χρόνος....