Printable View
Προσπαθεις,παλευεις με οτι τροπο μπορεις και εχεις τον αλλο να σου λεει "δεν προσπαθεις αρκετα"Η"δεν σε νοιαζει για το προβλημα σου".Ειναι δυνατο?
Καθονται οι δικοι μου και μου λενε οτι δεν νοιαζομαι και οτι εκεινοι στενοχωριουνται και δεν ξερω τι αλλο.
Εγω εχω να φαω σαν ανθρωπος 5-6 χρονια.
Δεν εχω διασκεδασει,ουτε καν στην εκκλησια δεν παω γιατι δεν εχω ρουχα να φορεσω και αυτοι μου λενε ιστοριες.
Για να μην κατσω τωρα να ψαξω τι εχω στερηθει αυτα τα χρονια.
ελεος...
Quote:
Originally posted by γιαννης200
Προσπαθεις,παλευεις με οτι τροπο μπορεις και εχεις τον αλλο να σου λεει "δεν προσπαθεις αρκετα"Η"δεν σε νοιαζει για το προβλημα σου".Ειναι δυνατο?
Καθονται οι δικοι μου και μου λενε οτι δεν νοιαζομαι και οτι εκεινοι στενοχωριουνται και δεν ξερω τι αλλο.
Εγω εχω να φαω σαν ανθρωπος 5-6 χρονια.
Δεν εχω διασκεδασει,ουτε καν στην εκκλησια δεν παω γιατι δεν εχω ρουχα να φορεσω και αυτοι μου λενε ιστοριες.
Για να μην κατσω τωρα να ψαξω τι εχω στερηθει αυτα τα χρονια.
ελεος...
Γιάννη, δεν έχουν όλοι τον κατάλληλο τρόπο να βοήθησουν έναν άνθρωπο με πρόβλημα σαν το δικό μας..
οι δικοί σου νοιάζονται αλλά δεν έχουν τον τρόπο να στο δείξουν..
έχεις δίκιο να σε θυμωμένος.. θέλεις να τους φωνάξεις..
ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ!! ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!! τι να κάνω???
φώναξε το Γιάννη.. το ξέρουν όμως κι αυτοί..
μόνο που δεν ξέρουν πως να βοηθήσουν τον άνθρωπο τους..
μην τους κρατάς κακία.. και δες τι θα κάνεις εσύ.. υποθέτω χάλασες πολλά λευτά
για το μπαλονάκι ε?
καλησπερα τελικα ολοι μα ολοι το ιδιο νιωθουμε .εχεισ απολυτο δικιο .δυστυχωσ εκεινοι δεν μπορουν να καταλαβουν δεν το εχουν ζησει ποτε και το μονο που καταφερνουν με τισ συμβουλεσ τουσ ειναι να τσαλακωνουν τισ ψυχεσ μασ .αποψε τισ μουσεσ θα προσταξω σαν θροισμα να πεξουνε ρυθμο την ενατη εσενα στην φωνη μου θα ταιριαξω αποψε θα κανω οτι μπορω.................ετσι ξεκιναει και τελειωνει το παιχνιδι μασ καθημερινα
λίλιο το ς το τελικό είναι στο w :)
καλα εγραψα τοσα εκει κολησες .ειμαι στη δουλεια και σασ γραφω .φιλια
ναι γιατί το ωραίο σου κειμενάκι το καταδικάζεις γιατί έτσι όπως γράφεις
το κάνεις δυσανάγνωστο. κρίμα είναι.
bionic,να εισαι σιγουρη οτι δεν κραταω καμμια κακια.
Ξερω πως μ'αγαπανε,γιαυτο.
Ομως ακριβως επιδη ειναι οι ανθρωποι μου γιαυτο πληγωνομαι περισσοτερο.Ξερουν πως ο,τι μου 'χει συμβει τα τελευταια χρονια ειναι εξαιτιας της κακης ψυχολογιας.
οσον αφορα το μπαλονακι μου στοιχισε 1200 ευρω.
Πληρωσα μονο το μπαλονακι.
Την τοποθετηση την εκανα σε κρατικο νοσοκομειο(ΡΟΔΟΣ)και δεν μου πηραν τιποτα.Τ Α 1200 ΕΥΡΩ τα πηρα πισω απο το ΤΕΒΕ.
προσπαθησε να μην πληγωνεσαι.ολα ειναι για μας και ολα μενουν μεσα μας .. .εχεις ομως τροπο να γινεις ευτυχισμενος αρκει να το παλεψεις ..
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Με την ευκαιρια καλοσορισες στο φορουμ.Σιγουρα πρεπει να παλεψουμε για να κερδισουμε και για να τα 'χουμε καλα με τον εαυτο μας.
Ομως δεν παυουμε να ειμαστε ανθρωποι.Καποιες καταστασεις μας κανουν πιο ευαλωτους.
Γιάννη την Βέρα από τη Ρόδο την ξέρεις? γράφει εδώ στο φόρουμ. έχει βάλει δακτύλιο.
Δεν ειμαι απο Ροδο.
Σε καταλαβαινω μιας κ ειμουν κ εγω στα ιδιο επιπεδο. Εκει ειναι που θελει στομαχι. Στομαχι να αντεξεις λιγακι ακομα μεχρι την εγχειρηση.
Για γαστρικο bypass το εχεις σκεφτει? Ειναι λιγο πιο "ζορικη" σαν εγχειρηση αλλα εχει σιγουρα αποτελεσματα...
Φιλε συνονοματε,ευχαριστω για το κουραγιο.
Για το bypass θελω να μου πεις κι εσυ.
Εγω το αποφασισα,εχω συζητησει με το γιατρο μου.
Θελω και τη δικη σου εμπειρια κι ιστορια...
Πάντως παιδιά το να είναι το οικείο περιβάλλον υποστηρικτικό είναι πολύ σημαντικό όταν κάνεις μια προσπάθεια. Εγώ έχω τον άντρα μου που δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει αν όχι να με βοηθήσει τουλάχιστον να μην μου βάζει τρικλοποδιές. Μπορεί εγώ όλη μέρα να είμαι με γιαούρτια και μήλα και να θέλω να φάω ότι βρω μπροστά μου και να γυρίσω σπίτι και να έχει φτιάξει πίτσα. Δεν μου φτάνει που έχω να παλέψω με τα δικά μου τα θέλω έχω και τα δικά του.... Πολύ δύσκολο παιδιά!
Γιάννη... Δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις διάβασα το Post σου, τα μάτια μου δάκρυσαν... :"(
Σε νιώθω όσο δεν φαντάζεσαι... Δεν έχουμε και πολύ μεγάλη διαφορά βάρους και ξέρω καλά πόση δυστυχία μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος σε αυτό το βάρος. Πλέον έχει χάσει την υπόστασή του...
Κόντεψα να χάσω την σεξουαλικότητα μου... Ευτυχώς στάθηκα τυχερή και στη ζωή μου βρέθηκαν άνθρωποι που με αγάπησαν και με πόθησαν ακόμα κι έτσι... Είδαν κάτι που εγώ νόμιζα ότι το είχα χάσει εξ αιτίας του βάρους μου. Ίσως απλώς να το είχα ξεχάσει μόνο...
Με αυτά που γράφεις, νιώθω ακόμα πιο τυχερή που είχα την στίρηξη και την κατανόηση των γονιών μου σε όλο αυτό...
Βλέπανε το πόσο πολύ είχα αλλάξει σαν άνθρωπος, που το παιδί τους δεν ήταν αυτό που ήταν παλιά.
Είναι πολύ σημαντικό οι οικείοι σου να σε νιώθουν, να συμπάσχουν μαζί σου, να μην σε κατακρίνουν, να μην σε καταδικάζουν...
Έχουμε τόση πολλή ανάγκη από αγάπη και αποδοχή όσο, ίσως, ελάχιστες μερίδες ανθρώπων...
Και τελικά αυτό που εισπράττουμε είναι ακριβώς το αντίθετο. Όταν συμβαίνει από τους ξένους, ας πούμε πως υπάρχει μια δικαιολογία, αλλά όταν αυτό συμβαίνει από τους δικούς μας ανθρώπους, τότε όλα μαυρίζουν και χάνουν το νόημά τους...
Αλήθεια, τί σκοπεύεις να κάνεις; Τους έχεις μιλήσει ή θα είσαι μόνος σε ό,τι αποφασίσεις;
Εμείς θα είμαστε σίγουρα εδώ για να μη νιώσεις ποτέ ξανά τόσο μόνος, δίχως κατανόηση και δίχως μια αγκαλιά που να σου δίνει το κουράγιο και την αγάπη που χρειάζεσαι... Ακόμα και διαδικτυακά...