kalispra

apo pou na ksekiniso... bebaia,diabazontas edo..blepo pos iparxoun kai alloi san emena,kati poy den me xaropoiei ,alla isos ,me kanei na kseperaso efkolotera ti monaksia pou aisthanomai ,logo tis koinonikis fobias mou.to problima mou perissotero,xtypaei,stin ergaseia mou..pou edo kai ena mina,me exoun apolisei..agxos,tremoulo,moydiasma sta daxtila,fobos min kano lathos,ma to xeirotero...ti tha poune...an ..kano afto,an po afto..po po..istories eplatha me to mialo mou..zousa sinexeia to ti tha ginei sti douleia ,kai ektos douleias..friki...tora...fobamai,na ksanadoulepso..fobamai emena,min nomizeis...emena fobamai

Κατερίνα, καλωόρισες στο forum. Θα σε παρακαλέσω να χρησιμοποιείς ελληνικούς χαραχτήρες. Έχεις κάνει κάτι μέχρι σήμερα για να αντιμετωπίσεις το άγχος σου?

Τα ίδια κι εγώ. Χτες πήγα πρώτη μέρα στη δουλεία και ήμουν πολύ αγχωμένη στο τι πρέπει να κάνω στο πως θα το κάνω στο αν κάνω λάθος τι θα πουν αν θα με απολύσουν στο πρώτο μου λάθος....ουφ

:P:mad:

Καλωσηρθες γλυκια Κατερινα! Θελεις να μας πεις περισσοτερα?
Ποσο χρονων εισαι κι απο ποτε ενιωσες την κοινωνικη φοβια?
Δοκιμασες να την αντιμετωπισεις με καποιους τροπους?
Ειμαι παρελθοντικα ομοιοπαθούσα:)

Κατερίνα κι εγώ με την δουλειά αντιμετωπίζω μεγάλο πρόβλημα, θα ήθελα να έχω παραιτηθεί, δεν το έχω κάνει, τον τελευταίο καιρό όμως δεν είμαι καθόλου αποδοτική, ξεχνάω και κάνω και λάθη, δε με νοιάζει όμως τί λένε για μένα, φτάνει που ξέρω εγώ τον λόγο που είμαι έτσι, δε με νοιάζει αν με θεωρήσουν χαζή ή ανίκανη, ξέρω πως αλλού είναι το πρόβλημά μου... δεν έχω καμία όρεξη,σκέφτομαι να αλλάξω δουλειά, φοβάμαι όμως κι εγώ το \'\'άγνωστο\'\', αλλά από την άλλη λέω δε βαριέσαι, στο πρόγραμμα είναι όλα. Και θα απολυθούμε και θα παραιτηθούμε και δουλειές θα αλλάξουμε και η ζωή συνεχίζεται! Εγώ σκέφτομαι να βρω μια δουλειά που δε θα απαιτεί το 100% των δυνατοτήτων και ικανοτήτων μου για να νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και λιγοτερη πίεση. Η δουλειά μας απασχολέι το 1/3 της ημέρας μας και φυσικά θα πρέπει να την κάνουμε χωρίς άγχος και φόβο και να νιώθουμε όσο το δυνατόν καλύτερα με αυτήν!

Αχ, πόσοι άνθρωποι τα έχουμε περάσει αυτά στην πρώτη μας εργασία. Όσο όμως μεγαλώνουμε και αποκτούμε περισσότερες εμπειρίες συνειδητοποιούμε ότι και είμαστε καλύτεροι αλλά και οι άλλοι μας συμπεριφέρονται καλύτερα όταν δεν προσέχουμε τόσο το να είμαστε αρεστοί στους άλλους.
Π.χ. μπορεί να ήμουν αγχωμένη συνέχεια τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα, αν θα κάνω κανένα λάθος και τύχαινε μια μέρα που ένιωθα περισσότερη αυτοπεποίθηση και ήμουν πιο δυναμική στο γραφείο και έβλεπα μεγάλη διαφορά στο πως με αντιμετωπίζανε οι άλλοι, στο τι κατάφερνα. Μετά μπορεί να έπεφτα πάλι στην ανασφάλεια για λίγο καιρό και πάλι να τύχαινε μια μέρα που θα ήταν διαφορετική. Ε, όσο περνάει ο καρός και μαζεύονται αυτές οι εμπειρίες και συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα είναι καλύτερα τότε και ότι δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι τόσο πολύ γιατί οι άλλοι μυρίζονται το φόβο σου, τόσο πιο πολύ ενισχύεις τη συμπεριφορά που βλέπεις ότι αποδίδει.

Θυμάμαι μια φορά που έπρεπε να πάρω τηλέφωνο μια γραμματέα από μία άλλη εταιρία για να της ζητήσω να μας στείλουν κάτι χαρτιά που μας είχαν καθυστερήσει. Ένιωθα χάλια γιατί δε μου αρέσει να πιέζω τους άλλους, νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου, το τι θα σκεφτόταν αυτή για μένα, ήθελα να είμαι πολύ ευγενική. Πήρα τηλέφωνο και κατέληξε στο να μου βάλει αυτή τις φωνές (αφού έβλεπε ότι εγώ είμαι δεκτική σε αυτό και ότι την παίρνει να μου το κάνει) και μου είπε ότι θα σας στείλουμε τα χαρτιά όταν μπορέσουμε.
Περιγράφω πάνω κάτω πως μου μίλησε στο αφεντικό μου και έναν συνάδελφο (εγώ έτρεμα να την ξαναπάρω μετά αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει κιόλας ότι έφταιγε η συμπεριφορά μου για αυτή την κατάληξη) και μου λένε να την πάρω την επόμενη μέρα και να της μιλήσω δυναμικά και απαιτητικά. Ε, την πήρα ξανά και παίρνοντας θάρρος από αυτά που μου είχαν πει έκανα ότι έπρεπε και εκτός του ότι μου μίλησε με την πιο ευγενικό τρόπο που μπορεί κάποιος να φανταστεί και υποσχέθηκε ότι θα στείλει τα χαρτιά εκείνη τη στιγμή (που το έκανε) νόμιζε ότι δεν είχαμε μιλήσει ξανά μαζί και εξεπλάγη όταν της αποκάλυψα ότι ήμουν το ίδιο άτομο που της μίλησε την προηγούμενη μέρα.

Το θέμα είναι ότι καλή η ευγένεια και η έννοια για το να μην προσβάλλουμε τους άλλους και να είμαστε καλοί στις κοινωνικές μας σχέσεις αλλά όταν αρχίζουν να μας καβαλάνε και να μας εκμεταλλεύονται και να σκέφτονται ότι είμαστε τα θύματα τελικά συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και λίγο τον εαυτό μας και να είμαστε πιο απαιτητικοί από τους άλλους και όχι μόνο από εμάς.

Quote:

---

fobos min kano lathos

---

Αν κάνεις λάθος τι πιστεύεις μπορεί να συμβεί?

καταλαβαίνω την Κατερίνα, κι εγώ πανικοβάλομαι με το παραμικρό στη δουλειά και με επηρεάζει πολύ άσχημα ψυχολογικά και για μέρες... για μένα δεν έιναι ο φόβος της απόλυσης τόσο (αν και δεν το έχω ζήσει, οπότε ας κρατάω μια πισινή), όσο το ότι κάποιοί θα σκέφτονται για ΄σενα άσχημα, θα λένε \'\'είναι χαζή, ηλίθια κλπ\'\'.
Νομίζω πως είναι πιο πολύ θέμα αξιοπρέπειας και υπερηφάνιας, όταν σε επιπλήτουν νιώθεις αποτυχημένη, τουλάχιστον κάπως έτσι νιώθω εγώ. Αλλά από την άλλη και λίγο ζαμανφουτισμός δε βλάπτει, ας σκεφτούν και πουν ό,τι θέλουν, ας μας απολύσουν κιόλας, θα βρούμε αλλού!!!

Quote:

---

Originally posted by kely28
όσο το ότι κάποιοί θα σκέφτονται για ΄σενα άσχημα, θα λένε \'\'είναι χαζή, ηλίθια κλπ\'\'.

---

Και αν το σκέφτονται?
Και εγώ σκέφτομαι συχνά και ψιλοσχολιάζω ότι το αφεντικό μου είναι ένας μ@κας και μισός, όμως από ότι φαίνεται η σκέψη/γνώμη μου για αυτόν δεν φαίνεται να του ρίχνει ούτε το κύρος του αφεντικού ούτε τις ικανότητες του.

Αν αναπτύξω τώρα έναν τρόπο ώστε να του στέλνω αρνητική ενέργεια μέσο της σκέψης μου.. (όπως ο αρχηγός των xmen!) , τότε.. κάτι μπορεί να γίνει.

:)

Quote:

---

όταν σε επιπλήτουν νιώθεις αποτυχημένη, τουλάχιστον κάπως έτσι

---

Πως συνδέεις το γεγονός ότι όταν κάποιος σε επιπλήπτει, τότε εσύ κάνεις τον εαυτό σου να νοιώθεις ότι απέτυχες?

όταν κάποιος σε επιπλήτει στον εργασιακό χώρο, αυτομάτως, εγώ τουλάχιστον, νιώθω χάλια!!! Δε λέω ότι είναι σωστό, ούτε λογικό, είναι μάλλον θέμα αυτοπεποίθησης, την οποία εγώ μάλλον δεν έχω και νιώθω έτσι... ειδικά αν ο άλλος έχει δίκαιο που στα χώνει, τότε πραγματικά αισθάνομαι χάλια!!! Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν πως είναι ικανοί να ανταπεξέλθουν στην δουλειά τους και να απολαμβάνουν θαυμασμού και αναγνώρισης στον εργασιακό χώρο...

Ναι, Κέλυ μου, οπότε τι κάνουμε; Δεν δίνουμε δικαίωμα να μας την πουν και έτσι έχουμε δυο σε ένα. Και αυτοπεποίθηση και καλύτερη απόδοση στη δουλειά....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Ναι, Κέλυ μου, οπότε τι κάνουμε; Δεν δίνουμε δικαίωμα να μας την πουν και έτσι έχουμε δυο σε ένα.

---

Και πώς το καταφέρνουμε αυτό?

Κατερινα να ξερεις πως οπως συμπεριφερομαστε μας συμπεριφέρονται. Δηλαδη αυτό που βγαζουμε προς τα εξω αυτο και εισπράτουμαι. Αν φοβόμαστε οτι θα μας απολύσουν και έχουμε πλάσει στο μυαλό μας χιλιάδες ιστορίες και σενάρια, τότε υποσυνείδητα αυμπεριφερόμαστε ανάλογα - κάνουμε λάθη, μιλάμε ασχημα ή δεν μιλάμε καθόλου ή δεν ειμαστε καλοι στην δουλεια μας με αποτέλεσμα να μας απολύουν και να επιβεβαιώνεται ο αρχικός μας φοβος.
Οσο αρνητικά σκεφτόμαστε τον εαυτο μας τοσο θα συνεχίζουν τα γεγονότα να μας το αποδεικνύουν. Οσο μας απασχολει τι λενε οι αλλοι για μας και οτι μας κρίνουν συνεχώς αν ειμαστε καλοι ή οχι, τοσο θα εισπράτουμε αρνητικά σχόλια και θα ασχολούνται όλοι μαζί μας.

Αυτό που εχεις να κάνεις ειναι να πεισεις τον εαυτό σου οτι δεν σε νοιάζει η γνώμη τον άλλον γιατί απο εκει νομίζω πως ξεκινάνε όλα και να τονώσεις την αυτοπεποιθεση σου και στον τομέα αυτό. Να κανεις αυτό που θεωρεις εσυ σωστό χωρις να περιμένεις την επιβράβευση ή την παρατήρηση. Να δουλεύεις και να σκεφτεσαι πως αυτή ειμαι και εγω ξερω τι πρέπει να κανω και τι όχι. Τι ειναι σωστό και τι όχι. Γιατί σίγουρα και πολύ καλή εισαι και πολυ ευγενική μπορεις να εισαι και πολύ συνεργάσιμη και πολυ...οτι άλλο μπορεις να θελεις. Αν σκεφτεσαι αντιστροφα απο αυτα που σκεφτόσουν τότε θα δεις πως κάθε μερα θα επιβεβαιώνονται και οι σκέψεις σου. Μην ξεχνάς πως όλοι τα εχουμε περάσει αυτα και όλοι ειχαμε τετοιες φοβίες.

Να ΄στε καλά βρε κορίτσια!!! Η από πάνω στιχομυθεία με έκανε να γελάσω!!! Λακωνική η Φοίβη, αλλά απολύτως εύστοχη... Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα σωστά, ειδικά αν σε ταλαιπωρεί μια ψύχωση, μια μανιοκατάθλιψη, ένα καταθληπτικό επεισόδιο ή ακόμη και απλό άγχος. Το οτί θα γίνουν λάθη και θα σου τα ψάλουν το θεωρώ δεδομένο, εκτός κι αν είσαι στην δουλειά πολλά χρόνια, που και πάλι παίζει. Εγώ προσωπικά δεν έχω κλείσει καν χρόνο, έχω κάνει λάθη 100% δικής μου ευθύνης, έχω κάνει όμως και λάθη γιατί δε μου έδωσαν ολοκληρωμένες ή σωστες οδηγίες. Όπως και να έχει πάντως, όταν δημιουργούνται εντάσεις στη δουλειά δε γίνεται να μη σε επηρεάσει ψυχολογικά. Κι αν είσαι ήδη \'\'κάπως\'\' ψυχολογικά τότε το παίρνεις πολύ κατάκαρδα...

Quote:

---

Originally posted by kely28
όταν κάποιος σε επιπλήτει στον εργασιακό χώρο, αυτομάτως, εγώ τουλάχιστον, νιώθω χάλια!!! Δε λέω ότι είναι σωστό, ούτε λογικό, είναι μάλλον θέμα αυτοπεποίθησης, την οποία εγώ μάλλον δεν έχω και νιώθω έτσι... ειδικά αν ο άλλος έχει δίκαιο που στα χώνει, τότε πραγματικά αισθάνομαι χάλια!!! Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν πως είναι ικανοί να ανταπεξέλθουν στην δουλειά τους και να απολαμβάνουν θαυμασμού και αναγνώρισης στον εργασιακό χώρο...

---

Κάποιος, ποιος κάποιος?

Αν είναι το αφεντικό σου, τότε υπάρχει περίπτωση να έχει δίκιο κιόλας και να μην κάνεις κάτι καλά.Οπότε , εκμεταλεύσου αυτή την ευκαιρία, κοίτα τι έκανες και πρόσεξε να μην το ξανακάνεις στο μέλλον.Απλά πράγματα.Και θα τον χαροποιήσεις αφού θα δει ότι ακολουθάς τις υποδείξεις του (όλοι χαίρομαστε όταν μας ακούει ο άλλος) αλλά και θα βελτιωθείς γενικά.Και στις δυο περιπτώσεις εσύ βγαίνεις κερδισμένη.


.
Αν είναι απλά.. εργαζόμενος όπως και εσύ πες του ευγενικά να κοιτάει την δουλειά του ή .... μάλλον καλύτερα χαμογέλασε του, πες του \"ναι έχεις δίκιο\", γράψε τον στα παλαιότερα των υποδημάτων σου και συνέχισε αυτό που έκανες να κάνεις πριν σε διακόψει.

Ειδικά το δεύτερο είναι και ασφαλές και διακριτικό και επιτυχές.

.

το κάποιος αναφέρεται πάντα στο αφεντικό! Οι άλλοι δε μας νοιάζουν. Το θέμα για μένα είναι κάπου αλλού... και το έιχα θίξει σε κάποιο άλλο ποστ μου... το κατά πόσο μπορέι κάποιος με μία, οποιαδήποτε, ψυχική διαταραχή να ανταπεξέλθει σε μία δουλειά, ιδιαιτέρως δε αν αυτή είναι απαιτητική.

Quote:

---

Originally posted by Boltseed
Αν είναι το αφεντικό σου, τότε υπάρχει περίπτωση να έχει δίκιο κιόλας και να μην κάνεις κάτι καλά.

---

τί γινεται αν το αφεντικο σου εχει άδικο κ ειναι προφανες?

υπομονηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!

-Αλλάζεις δουλειά.Άσε τον να βγάζει το άχτι του αλλού.

-Πας με τα νερά του.Θα του λες όλο \"ΝΑΙ\" , \"ΜΑΛΙΣΤΑ\" , \"ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ\" , όχι με ειρωνικό τόνο όμως. Μίλα του ευγενικά πάντα, ποτέ να μην του φέρνεις αντιρήσεις(όσο παράλογο και άκυρο είναι αυτό που θα σου λέει) και να του χαμογελάς τακτικά.Λογικά θα σε συμπαθήσει :)
Ειδικά το χαμόγελο είναι κάτι απίστευτα αποτελεσματικό (Μέτρα στην τηλεόραση πόσοι χαμογελάνε και θα καταλάβεις..).
Αν αυτός σε μαχαιρώνει και μετά εσύ κάνεις τον εαυτό σου να νοιώθει άσχημα, τότε .. πέρνα και εσύ στην επίθεση :)

-Του δείχνεις με ωραίο τρόπο ότι έχει άδικο, αλλά με τρόπο ώστε όχι να του το πεις εσύ (θα αντιδράσει ο κόσμος να χαλάσει έτσι!),αλλά να το καταλάβει μόνος του.

μπα δεν νομιζω η λυση να ειναι στο να προσπαθουμε να ειμαστε αψογοι..και να αγχωνομαστε παραπανω με αυτο..δεδομενου οτι και οι καλυτεροι στον κοσμο τουτο ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ λαθη..
μαλλον πρεπει να ειμαστε πιο χαλαροι οταν μας κανουν την παρατηρηση ..ας το δουμε οτι δεν ειναι επι προσωπικου αλλα απλα ο καθενας θελει να διεκπεραιωσει τις εκκρεμοτητες του με τον καλυτερο δυνατο τροπο..ετσι ουτε θιγμενοι θα ειμαστε ουτε θα κραταμε κακιες..
ειναι μια οπτικη αυτη που με βοηθησε παααρα πολυ ..γιατι δεν κρυβω οτι το τελευταιο επταμηνο περασα πολυ δυσκολα στη δουλεια μου οντας νεα και ψαρακλας :P

Συμφωνώ με τον Boltseed.

Νομίζω πως το καλύτερο που εχουμε να κάνουμε ειναι να μην δινουμε σημασία και να αποφευγουμε την κατασταση με ευγένεια, ειτε στο αφεντικό (που μπορει να εχει χιλια δυο νευρα ή γιατί ειναι βαρεμένος γενικώς) ειτε στους συναδέλφους που εμφανέστατα ειναι κακοπροαίρετοι. Όλοι μας κουβαλάμε ενα κάρο \"σκατούλες\" οταν παμε στην δουλεια μας, ειτε ειμαστε με ψυχολογικά προβλήματα ειτε όχι. Δυστυχως δεν επιλέγουμε ουτε τα αφεντικά μας, ουτε τους συναδέλφους μας σε εναν εργασιακό χώρο. Καποιοι μας \"ταιριάζουν\" και καποιοι μας βγάζουν το λάδι!! Εμεις κοιτάμε να ειμαστε ανεπηρέαστοι - οσο μπορούμε - και αντικειμενική στις περιστάσεις.

Αν τώρα καποιος εχει δικιο τότε με χαρα δεχομαστε την παρατήρηση του και βελτιωνόμαστε...

Φοίβη...τα πάντα είναι θέμα ανθρώπου.
Το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και να μην επιτρέπεις σε κανένα μ@@@ να σου την πει είναι επιτυχία και σε κάνει να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου. Αν έχεις πέσει στην περίπτωση και ο άλλος είναι εμπαθής μαζί σου, (μου έχει τύχει), φευγεις και πας για άλλα.
Αν έχεις πρόβλημα, καλό είναι να το ξέρουν στη δουλειά σου.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο κόσμος να βλέπει τους ψυχικά ασθενεις ως στιγματισμένους.
Αν πχ έχεις πρόβλημα στο πόδι θα σε βάλουν να παίξεις μπάσκετ?
Σε άλλο θέμα που μιλούσαμε για την Κέλυ28 που ήθελαν να τη βάλουν να κάνει δημόσιες σχέσεις ενώ έχει κατάθλιψη, τα ίδια δεν λέγαμε?
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές...

Τι ωραία που θα ήταν να είμαστε όλοι αλάνθαστοι και τέλειοι. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι όλοι μαζί θα είχαμε τις ίδιες σκέψεις την κατάλληλη στιγμή, δε θα διαφωνούσαμε μεταξύ μας και θα ήταν όλα μια χαρά. Ε, δεν είναι δυνατόν αυτό, αφήστε που θα ήταν και ανιαρό να μην υπάρχουν διαφορετικές απόψεις (βασικά δε θα υπήρχε και μεγάλη εξέλιξη στον κόσμο).

Το θέμα είναι ότι δε χρειάζεται να αμφιβάλλεις συνέχεια τον εαυτό σου, δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι τέτοιο, για τις σκέψεις σου πρόκειται, τα πιστεύω σου, τον τρόπο που εσύ βλέπεις τον κόσμο, τις εμπειρίες σου σε ανάλογες καταστάσεις κλπ. Όλοι μπορεί να κάνουν λάθη, το θέμα είναι απλά να μαθαίνουμε από αυτά και να τα χρησιμοποιούμε προς το συμφέρον μας στο μέλλον.