Quote:
kserw oti an den thn katapolemisw thn arrwstia mou tha diarkesei alla 10 xronia,den antexw omws, den exw dunamh pia, lugisa, katereusa, kai auth mou gelaei eironika.
Osyris, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος... και την τελευταία λέξη θα την πούμε εμείς! 10 χρόνια είναι πολλά... αλλά είναι πια παρελθόν. Γιατί να χαθεί κι άλλος χρόνος? Εγώ ζω με το πρόβημα εδώ και 6 χρόνια... αλλά μόνο τώρα τελευταία κατάλαβα ότι πρέπει να κάνω κάτι γι' αυτό, ότι δε θα ξεπεραστεί από μόνο του...
Quote:
Den mou yposxethika, apla stamathsa na trexw sthn toualeta 2 meres twra meta to fai.(stamathsa na yposxomai dioti den thn kratousa pote)Ta katafera,omws mou meinane oi typseis kai oi enoxes.omws tis agnohsa...etsi tha to synexisw to paixnidi.na doume poios tha kerdisei..egw h auth;
Το πρώτο βήμα έγινε λοιπόν. Όσο για τις τύψεις και τις ενοχές... προσωπικά κατάλαβα ότι είναι παροδικές και δε συγκρίνονται με την αυτολύπηση και τη μιζέρια μετά από κάθε εμετό...
Quote:
Ξέρω ότι σου φαίνεται το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να ελέγξεις τον εαυτό σου, αλλά ξέρεις εμένα τι μου δίνει ελπίδα;Η σκέψη ότι όταν καταφέρω να το ξεπεράσω, θα έχει αλλάξει ολόκληρη η ζωή μου.Πριν ακόμα αρχίσω να παθαίνω βουλιμικές κρίσεις, δεν ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη από η ζωή μου. Για την ακρίβεια, δε μου άρεσε ο εαυτός μου. Ήθελα να είμαι λίγο πιο δυναμική, να μην εξαρτάμαι από κανέναν...Κ τώρα, παρόλο που είμαι κι εγώ "άρρωστη", αισθάνομαι πως βαδίζω προς αυτή την κατεύθυνση, πως μόλις τελειώσουν όλα θα έχω γίνει ο άνθρωπος που θέλω. Ήδη βλέπω πως, λόγω του προβλήματός μου, έχω αρχίσει να στηρίζομαι αποκλειστικά στις δικές μου δυνάμεις. Ξέρω πως μόνο εγώ μπορώ να κάνω κάτι για να το ξεπεράσω, και αυτό με έχει κάνει πολύ πιο ώριμη...
smoke08, και γω έτσι το βλέπω... ότι όπως στους άλλους ανθρώπους τυχαίνουν κάποια άσχημα πράγματα που καλούνται να αγωνιστούν και να τα ξεπεράσουν, βγαίνοντας πιο δυνατοί στο τέλος, σε μας "έτυχε" αυτό... ο καθένας κουβαλάει το δικό του προσωπικό σταυρό...