ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΡΕΨΕΙΣ?

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ, ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΧΥΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΧΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΟΥ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ,ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΕΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΩ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΛΑ,ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΤΕΛΙΚΑ Η ΘΑ ΕΧΩ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ? ΜΠΟΡΕΙ ΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ? ΘΑ ΗΘΑΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Καλως ηρθες στο forum,
μηπως θα μπορουσες να γινεις πιο αναλυτικος ως προς τις δυο διαγνωσεις που αναφερεις -διπολικη διαταραχη και σχιζοφρενεια- τα συμπτωματα, τη χρονικη διαφορα που ελαβες τις διαγνωσεις και τη θεραπεια που ακολουθησες? Τα συμπτωματα που ειχες ως παρανοικη σχιζοφρενεια πριν 5 χρονια και αυτα της διπολικης διαταραχης τα αξιολογησε καποιος ψυχιατρος? Σου ειχε δωσει φαρμακευτικη αγωγη? Γιατι ετσι ολα μαζι ψιλομπερδεμενα μου ακουγονται.

φιλικα
τεσσα

Ερωτηση:
Δεν ειχε μια απαντηση εδω με τιτλο \'Μπορεις να επιστρεψεις 2?\'. :o:o
Που πηγε? :o:o
Πως θα απαντησω τωρα εγω? :mad::mad::mad:
anyway ..... καλα.... μ αυτα τα δεδομενα δεν απανταω.

τεσσα

και εγω απορησα τελος παντων,κατα αρχην να ζητησω συγχνωμη για τα ορθωγραφηκα λαθη και θα προσπαθησω να γινω πιο αναλυτικος.το πρωτο επεισοδιο εγινε πριν πεντε χρονια,αρχισα να πιστευω οτι με παρακολουθουν,να ακουω φωνες,να μην αναγνωριζω το χωρο που βρισκομαι μετα πολλα με πηγαν στο αιγηνιτιο οπου απ΄οτι θυμαμαι και μου ειπαν του αξηγησα του γιατρου οτι μου ειχε συμβει,μου εδωσε ρισπερλτναλ και ζαναχ αγωγη που συναιχεισα για δυο χρονια,απο τοτε ποτε δεν παρουσιαστηκαν τετοιου τυπου προβληματα.Καταφερα να σταματησω τα φαρμακα με οδηγια του γιατρου για 6 μηνες περιπου και τοτε αρχισα να ειμαι πολυ νευρικος,να μην κοιμαμαι καλα εως καθολου τοτε ο ιδιος γιατρος μου εδωσε λιθιο και στεντον,για ενα μεγαλο διαστημα ημουν μια χαρα ως που καταφερα παλι να μην παιρνω φαρμακα και παλι ομως ηρθαν τα συπτωματα πιο εντωνα αυτη τη φορα,αυπνος για μια εβδομαδα,πολυ ωευρικος εως εκνευρισμενος συναιχεια και γεματος εναιργεια που δεν ηξερα που να την καταναλωσω,ετσι ο γιατρος μου αλλαξε την αγωγη και τωρα παιρνω ρισπερτναλ,εφεξορ,τεγκρετο λ,ντεπακιν και παλι εδω και 1,5 χρονο ειμαι καλα αλλα αναρωτιεμαι ποτε θα ερθει το επομενο?μπορω εγω να κανω οικογενια?μπορω να επειστρεψω?

Δημητρη,
στο προηγουμενο μηνυμα ειχες γραψει κατι για πρωτη διαγνωση σχιζοφρενειας αν θυμαμαι καλα. Γι αυτο αναρωτηθηκα που πηγε το μηνυμα, το ειχα διαβασει 1-2 φορες και μου θυμισε για μια ακομα φορα το γνωστο προβλημα διαγνωσης μεταξυ σχιζοφρενειας και διπολικης διαταραχης ειδικα οταν τα ψυχωτικα συμπτωματα κανουν την εμφανιση τους στην αρχη παραλληλα με αυτα της μανιας. Αν δεν υπαρχει δειγμα καταθλιψης στο επεισοδιο η στο ιστορικο παντα η διαγνωση στρεφεται προς σχιζοφρενεια. Υπηρχε μια θεωρια παλαιοτερα - ελαχιστοι πια την υποστηριζουν- οτι η σχιζοφρενεια και η διπολικη διαταραχη ειναι μια συνεχης ψυχικη αρρωστια- συνεχης ψυχωσικη διαταραχη-. Δηλαδη ξεκινας απο σχιζοφρενεια και καταληγεις διπολικος η το αντιθετο. Ολα αυτα εντελως πληροφοριακα επειδη εθιξες το θεμα αλλαγης διαγνωσης.
Τωρα οσον αφορα την παρουσα διαγνωση. Το ποσα επεισοδια εχει καποιος κατα τη διαρκεια της διαταραχης -ειναι χρονιες διαταραχες και οι δυο- εξαρταται απο τον τροπο ζωης, τη θεραπεια, τα φαρμακα και το ποσο σοβαρα παιρνει καποιος αυτο που του συμβαινει. Αν θες τη δικη μου αποψη δε συμφωνω καθε 1 με 2 χρονια να σταματας τα φαρμακα γιατι αισθανεσαι καλυτερα. Νομιζω οτι και τις δυο φορες μετα απο λιγο υπηρξε υποτροπη και σε οδηγησε σε επεισοδιο αρα δεν εχει ολοκληρωθει η θεραπεια. Δεν ειναι μονο να νιωθεις καλα ειναι να γινεις και καλα. Η διπολικη διαταραχη ειναι 50-50% γενετικη και περιβαντολογικη ασθενεια. Πρεπει ναι μεν να αλλαξεις τον τροπο ζωης σου με μια θεραπεια που θα σου αλλαξει τον τροπο που σκεφτεσαι αρα και τη συμπεριφορα σου αλλα πρεπει να καταπολεμηθουν και τα αιτια που συνεβαλλαν στην εκδηλωση της απο γενετικης αποψης. Θα σε συμβουλευα λοιπον δυο πραγματα -και εδω ειναι και οι απαντησεις που ζητας ως προς το αν θα επιστρεψεις και θα μπορεσεις να κανεις οικογενεια κτλπ- να αρχισεις μια υποστηρικτικη ψυχοθεραπεια και να ακολουθεις τη φαρμακευτικη σου αγωγη για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα. Η ψυχοθεραπεια θα σου μαθει να υποψιαζεσαι τα συμπτωματα πριν εκδηλωθουν ετσι σιγα σιγα θα μειωσεις τις δοσεις των φαρμακων μεχρι να μην τα χρειαζεσαι πλεον αλλα αυτο θελει προσπαθεια και αρκετη υπομονη. Εφοσον εισαι συνειδητοποιημενος και ξερεις οτι πρεπει να παιρνεις φαρμακα νομιζω πως πολυ γρηγορα θα επιστρεψεις.
φιλικα
τεσσα

Σε ευχαριστω για τις συμβουλες και νομιζω πως πρεπει να τις ακολουθησω.
Θα ηθελα ομως να γραψουν και ανθρωποι με το ιδιο προβλημα,εκεινοι πως αντιμετωπιζουν το προβλημα τους?καταφεραν να ειναι καλα χωρις φαρμακα?
Θα ηθελα επισης να ρωτησω το εξης μου εχουν πει πως καποιοι που εχουν δ. διαταραχη ακουν φωνες και οχι μονο κανουν συζητησεις και υπαρχει πλοκη και εξεληξη στην συζητηση,συζητουν τα καθημερινα τους προβληματα και ευχαριστες στιγμες ,νομιζουν οτι συζητουν με συγγενικα προσωπα και φιλους και ολα αυτα ειναι στο μυαλο τους και μονο.Ισχυει αυτο η ειναι ψεμματα? τελικα οσο το ψαχνεις και προσπαθεις να ενημερωθεις μπερδευεσαι περισσοτερο?ευχαριστω.

Διάβασα τώρα την ερώτηση. Μερικές φορές αν οι φωνές μιλούσαν για καθημερινά θέματα μου είχε τύχει να ακούσω από άτομα τα ίδια λόγια χωρίς να είμαι σε κατάσταση που παρερμήνευα τα λόγια. Θα μπορούσε να είναι απάτη που δηλητηριάζει την σκέψη ενός ατόμου και έτσι αντιμετωπίζεται από τους ψυχιάτρους νομίζω.
Προσωπικά ενδιαφέρομαι και ακαδημαϊκά για αυτά τα φαινόμενα, αν είναι μια διεγερμένη κατάσταση συνείδησης όπου το άτομο συλλαμβάνει σκέψεις άλλων πως μπορεί να αποδειχθεί για παράδειγμα?
Το θέμα είναι ότι άπαξ και μπλέξεις μια φορά με ψυχιάτρους δεν έχεις πια δικαίωμα να αναρωτιέσαι για ακαδημαϊκά θέματα, είσαι ένα φυτό χωρίς καμιά ελπίδα (δική μου γνώμη).
Ο λόγος που με ώθησε σε ψυχίατρο είναι ότι φοβήθηκα μήπως υποστώ καμία βλάβη από την συνεχή ένταση μέσω του φαινομένου. Έχω μετανιώσει που άνοιξα το στόμα μου και δεν έκανα την παρακινδυνευμένη προσπάθεια να κάνω υπομονή ώσπου να καταλαγιάσει. Φυσικά δεν το συνιστώ σε κανένα αυτό το πράγμα, προς θεού.

Αυτό που δεν ξέρεις και που ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος όμως φίλε μου είναι το αν θα καταλαγιάσει από μόνο του κάνοντας απλά υπομονή και κατ\' εμέ δεν αξίζει τον κόπο να το ρισκάρεις διότι οι συνέπειες είναι πολύ μεγάλες.

Καλως ορισες dimitriskai.
Εμενα η πρωτη διαγνωση ηταν διπολικη διαταραχη και υστερα απο καποια χρονια σχιζοφρενια. Το οτι δεν ειχα διπολικη διαταραχη το υποπτευθηκα καποια στιγμη οταν εψαχνα στο διαδικτυο για τις διαφορες ψυχικες ασθενειες και βρηκα τα συμπτωματα της σχιζοφρενιας. Μαλιστα το ειπα στον ψυχιατρο μου και δεν μου απαντησε τιποτα. Απλα αργοτερα αλλαξε τη διαγνωση και απο διπολικη διαταραχη την εκανε σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη. Ολα αυτα τα χρονια καθε ανοιξη μειωναμε την δοση του αντιψυχωτικου φαρμακου και καθε Σεμπτεμβρη ή Οκτωβρη παθενα ψυχωση. Μου εδινε μαλιστα και αντικαταθληπτικα φαρμακα υστερα απο τις ψυχωσεις που φυσικα με κανανε ψυχωτικο. Πηρα tegretol λιθιο και trileptal για την αντιμετωπιση εννοειται του συναισθηματος. Αλλα οπως ειπα ειχα σχιζοφρενια και αυτα δεν καναν τιποτε στην αρρωστια μου. Οι επαναλαμβανομενες ψυχωσεις ηταν ολο και πιο χειροτερες με αποτελεσμα αυτη τη στιγμη να περνω πολυ υψηλες δοσεις φαρμακων για να αντιμετωπισω τα συμπτωματα. Γνωμη μου ειναι να μην κοψεις τα φαρμακα γιατι αν προσεξα καλα μονος σου ειπες οτι τα επομενα επεισοδια ηταν χειροτερα απο τα προηγουμενα. Μην κοβεις τα φαρμακα οταν νιωθεις οτι εισαι καλα γιατι μπορει να αντιμετωπισεις ενα ακομα χειροτερο επεισοδιο.
Αυτα

Quote:

---

Originally posted by dimitriskai
και εγω απορησα τελος παντων,κατα αρχην να ζητησω συγχνωμη για τα ορθωγραφηκα λαθη και θα προσπαθησω να γινω πιο αναλυτικος.το πρωτο επεισοδιο εγινε πριν πεντε χρονια,αρχισα να πιστευω οτι με παρακολουθουν,να ακουω φωνες,να μην αναγνωριζω το χωρο που βρισκομαι μετα πολλα με πηγαν στο αιγηνιτιο οπου απ΄οτι θυμαμαι και μου ειπαν του αξηγησα του γιατρου οτι μου ειχε συμβει,μου εδωσε ρισπερλτναλ και ζαναχ αγωγη που συναιχεισα για δυο χρονια,απο τοτε ποτε δεν παρουσιαστηκαν τετοιου τυπου προβληματα.Καταφερα να σταματησω τα φαρμακα με οδηγια του γιατρου για 6 μηνες περιπου και τοτε αρχισα να ειμαι πολυ νευρικος,να μην κοιμαμαι καλα εως καθολου τοτε ο ιδιος γιατρος μου εδωσε λιθιο και στεντον,για ενα μεγαλο διαστημα ημουν μια χαρα ως που καταφερα παλι να μην παιρνω φαρμακα και παλι ομως ηρθαν τα συπτωματα πιο εντωνα αυτη τη φορα,αυπνος για μια εβδομαδα,πολυ ωευρικος εως εκνευρισμενος συναιχεια και γεματος εναιργεια που δεν ηξερα που να την καταναλωσω,ετσι ο γιατρος μου αλλαξε την αγωγη και τωρα παιρνω ρισπερτναλ,εφεξορ,τεγκρετο λ,ντεπακιν και παλι εδω και 1,5 χρονο ειμαι καλα αλλα αναρωτιεμαι ποτε θα ερθει το επομενο?μπορω εγω να κανω οικογενια?μπορω να επειστρεψω?

---

Quote:

---

Originally posted by dimitriskai
και εγω απορησα τελος παντων,κατα αρχην να ζητησω συγχνωμη για τα ορθωγραφηκα λαθη και θα προσπαθησω να γινω πιο αναλυτικος.το πρωτο επεισοδιο εγινε πριν πεντε χρονια,αρχισα να πιστευω οτι με παρακολουθουν,να ακουω φωνες,να μην αναγνωριζω το χωρο που βρισκομαι μετα πολλα με πηγαν στο αιγηνιτιο οπου απ΄οτι θυμαμαι και μου ειπαν του αξηγησα του γιατρου οτι μου ειχε συμβει,μου εδωσε ρισπερλτναλ και ζαναχ αγωγη που συναιχεισα για δυο χρονια,απο τοτε ποτε δεν παρουσιαστηκαν τετοιου τυπου προβληματα.Καταφερα να σταματησω τα φαρμακα με οδηγια του γιατρου για 6 μηνες περιπου και τοτε αρχισα να ειμαι πολυ νευρικος,να μην κοιμαμαι καλα εως καθολου τοτε ο ιδιος γιατρος μου εδωσε λιθιο και στεντον,για ενα μεγαλο διαστημα ημουν μια χαρα ως που καταφερα παλι να μην παιρνω φαρμακα και παλι ομως ηρθαν τα συπτωματα πιο εντωνα αυτη τη φορα,αυπνος για μια εβδομαδα,πολυ ωευρικος εως εκνευρισμενος συναιχεια και γεματος εναιργεια που δεν ηξερα που να την καταναλωσω,ετσι ο γιατρος μου αλλαξε την αγωγη και τωρα παιρνω ρισπερτναλ,εφεξορ,τεγκρετο λ,ντεπακιν και παλι εδω και 1,5 χρονο ειμαι καλα αλλα αναρωτιεμαι ποτε θα ερθει το επομενο?μπορω εγω να κανω οικογενια?μπορω να επειστρεψω?

---

Πριν από μεγάλο χρονικό διάστημα (15 χρόνια) είχα μια κρίση κατάθλιψης μετά από χρήση αναβολικών-στεροειδών. Θα ήθελα να μαθω αν κάποιος από σας είχε ανάλογη εμπειρία. Περιμένω τις απόψεις σας.

Αυτό που έχω να σου επισημάνω είναι κάτι που μάλλον θα έχεις αντιληφθεί και ο ίδιος.Με τα φάρμακα, τα συναισθήματα δεν είναι τα ίδια.Αυτό έχει δύο όψεις:δεν θυμώνεις , δεν αγχώνεσαι, δεν θλίβεσαι με την ίδια ευκολία, αλλά από την άλλη δεν ενθουσιάζεσαι και δεν ερωτεύεσαι το ίδιο έντονα.Δεν μιλάω σαν εδικός φυσικά , αλλά ως ασθενής που λάμβανε για 3 χρόνια Risperdal και τώρα Zyprexa.H συμβουλή μου είναι να προσπαθήσεις να κρατηθείς ήρεμος και να μην πάρεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου κατά το πρώτο διάστημα διακοπής της φαρμακευτικής αγωγής, γιατί οι ψυχικές ισορροπίες διαταράσοναι.

Ειναι ακριβως οπως τα λεει η lunatica οσο παιρνεις ψυχοφαρμακα τα συναισθηματα ειναι αμβλημενα και παραμενουν ετσι, για λιγο, μετα την διακοπη τους, οποτε αποφασεις σε αυτο το διαστημα καλο ειναι να μην παιρνουμε.

dimitrhskai έχεις δει την ταινία \'ενας υπέροχος ανθρωπος\'?
αν οχι να την δεις είναι φοβερη.αναφερεται στην ιστορία του john nash ο οποιος επασχε απο σχιζοφρενια.αυτος ο ανθρωπος ερωτευτηκε,παντρευτηκε εκανε οικογενεια και επειδη συν τοις αλλοις ηταν και διάνοια πήρε νομπελ μαθηματικων.ειναι υπαρκτό προσωπο ο nash και μαλιστα στην σχολη που σπουδαζω οι καθηγητες μας έχουν αναφερθει απειρες φορες στην θεωρία του...η συμβολή του στην θεωρία \'παιγνίων\' είναι τεράστια!
dimitrh όλα μπορεις να τα κάνεις σε αυτή τη ζωη!ολοι μας εδω μέσα μπορουμε να τα κάνουμε όλα,απλα ισως πρεπει να παλέψουμε λίγο πιο σκληρα από τους υπολοιπους ανθρώπους...καλό κουραγιο!

Πφφ! Βαρέθηκα τις ταμπέλες. Στην αρχή έψαχνα αυτά τα πράγματα. Ήθελα να βρώ τι είμαι τι κάνω που θα καταλήξω. Αγόρασα το Kaplan & Sadock Comprehensive Textbook of Psychiatry προσπαθούσα να βρω που ανήκω. Το πρόβλημα είναι ότι επειδή άργησα πολύ να πάω σε γιατρό δεν θυμάμαι ακριβως τι προηγήθηκε τίνος. Το μόνο που θυμάμαι σίγουρα είναι ότι είχα δυσθυμία και ίσως αποπροσωποποίηση από μικρή ηλικία- ισως έφταιγε ότι ήμουν υποθυρεοειδικός από μικρός. Δεν θυμάμαι όμως πότε ακριβως άρχισα να ακούω φωνές, ποτε άρχισα να αισθάνομαι διαφορετικά. Θυμάμαι καλά μόνο αυτά που έγιναν από τα 24 και μετά (είμαι 30 τώρα). Η πρώτη μου διάγνωση στα 24 ηταν κατάθλιψη και αγχώδης διαταραχή από ιδιώτη γιατρο. Στα 26 καταθλιπτική συνδρομή με βαρεία διαταραχή προσωπικότητας από δημόσιο νοσοκομείο. Στα 27 μανιοκαταθλιπτική ψυχωση (από την ψυχοθεραπευτριά μου που με ξέρει χρόνια τώρα) και στα 28 ψυχωσική συνδρομή από άλλο ιδιώτη γιατρό. Αυτή η ασυνέπεια οφείλεται στην αδυναμία μου να καταλάβω την ασθενειά και κυρίως τις παραισθήσεις που την συνόδευαν ώστε να μπορώ να τις εκφράσω. Νόμιζα ότι όλοι ακούν τις φωνές και ότι ήμουν φυσιολογικός (αν και ένοιωθα κατι να με βαραίνει), έτσι ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να μπω στον κόπο να μιλήσω για το θέμα αυτό στους διάφορους γιατρούς που με εξέταζαν. Ακόμα νιώθω μπερδεμένος αλλά δεν νομίζω ότι η ταμπέλα προσφέρει σε τίποτα. Και να σκεφτει κσνείς ότι μέχρι τα 26 παρά τις υπερβολές και τις εμμονές μου φαινόμουν φυσιολογικός στους άλλους. Πήρα πολλά λάθος φάρμακα.

Κι όμως αυτή η ταμπέλα όσο βαριά κι αν είναι για μένα ήταν κάτι το σπουδαίο. Θυμάμαι μάλιστα τότε που ρώτησα τον ψυχίατρό μου αν έχει όνομα αυτό που έχω ύστερα από 2 χρόνια ψυχοθεραπείας (μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί να ρωτήσω και ούτε μου είχε πει) και μου είπε για κυκλοθυμική διαταραχή. Ίσως φαίνεται παράξενο αλλά τότε ξαφνικά άρχισε να ξεδιπλώνεται διαφορετικά όλη αυτή η συμπεριφορά μου στα μάτια μου. Δεν πέρασε καιρός -μόλις 2 μήνες από τότε που ρώτησα πρώτη φορά- και η διάγνωση έγινε μανιοκατάθλιψη (πλέον όμως γνώριζα τη διάγνωση πριν να μου την ανακοινώσει ο γιατρός). Τη λέξη μανιοκατάθλιψη μπορεί να την πέρασα και σε 30 διαφορετικές μηχανές αναζήτησης. Διάβασα αρκετά γι\' αυτήν. Δυστυχώς, όλη αυτή η γνώση που έχω δεν θα με βοηθήσει σε τίποτα όταν πέσω αλλά πραχτικά με έχει βοηθήσει ήδη στο να βάλω κάτω τα πράγματα και να τα κατανοήσω σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Αυτό το υπέρτατο δημιούργημα που λέγεται διαδίκτυο έγινε για μια περίοδο το στήριγμά μου. Με λίγη τύχη και λίγο ψάξιμο βρήκα αυτό το φόρουμ. Επικοινώνησα με άλλους ανθρώπους. Βοήθησα, βοηθήθηκα. Έδωσα, πήρα. Γέλασα, έκλαψα. Κι όλα αυτά λόγω της ταμπέλας. Διαφορετικά, δεν θα ήμουν εδώ τώρα. Διαφορετικά, μπορεί και να μην ήμουν καλά τώρα.

Παρά την φαρμακευτική αγωγή έχω υποτροπιάσει σε τέτοιο βαθμό (όχι τοσο αλλαγές διάθεσης όσο ψυχωσικά συμπτώματα) ώστε κρίθηκε απαραίτητο να αλλάξω φαρμακα 4 φορές. Τώρα με τα risperdal νιώθω καλύτερα και οι παρενέργιες σιγά σιγά γίνονται ανεκτές. Η ικανότητα μου να εργάζομαι όμως έχει επηρεαστεί αρνητικά. Επίσης έχασα την ερωτική μου διάθεση. Απλά δεν αισθάνομαι ότι έχω επανέλθει πλήρως. Νοσταλγω τις φάσεις τις μανίας και την ευφορική διάθεση που αυτές φέρνουν. Πολλές φορές έχω έλθει σε πειρασμό να κόψω τα φάρμακα.

σε νιωθω αδερφε difool76 δωστου χρονο εγω μετα απο 15 μηνες κοβω πλεον το ρισπερνταλ και νιωθω να εχω επανελθει τελειως.