Γιατί παχύνατε;

Εγώ απο πολύ μικρή ήμουνα πολύ λεπτή εώς τα 13, και ήμουνα με την ιδέα ότι ήμουνα απο τους ανθρώπους που "τρώνε απ' όλα και δεν παχαίνουν"! Έτρωγα ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Απο τα 13 μέχρι και τα 16 άρχισα να καταλαβαίνω οτι τελικά δεν ήμουνα και εγω στο club με αυτούς τους ανθρώπους. Εδώ και 1 χρόνο παλεύω με τις δίετες. Είμαι 1.65 ύψος και ήμουνα 65kg. Ευτυχώς κατάλαβα γρήγορα το πρόβλημά μου και δεν συνέχιζα να τρώω ΚΑΘΕ νύχτα fast food παρακαλώ, δηλαδή δεν περνούσε μέρα που να μην έτρωγα -και κάποτε το μεσημέρι- και κατα την διάρκεια της ημέρας καταβροχθούσα τα πάντα. Από το φαγητό που έμεινε στο ψυγείο μέχρι και αναψυκτικά,κρέπες,σοκολάτε ς,κουφέτες,ακόμα και το γάλα το ζαχαρούχο. Λόγω του ότι δεν ήμουν και πολλά κιλά σε ένα χρόνο κατάφερα να χάσω μόνο 5kg. Τώρα είμαι 60 και έχω στόχο τα 55 (10 κάτω απο το ύψος μου).

Αλήθεια εσείς πως παχύνατε; (φαγητό,ψυχολογικοί λόγοι,άγχος κλπ)

Κάπου πίσω στις σελίδες του χρόνου (όταν ήμουν 3) η μητέρα μου λέει ότι ήμουν για λύπηση αδύνατη κι ότι έκαναν του κόσμου τα τεχνάσματα για να με κάνουν να φάω. Την ίδια χρονιά πήγα σε μια θεια μου στο χωριό και μου έφτιαχνε το μισο καρβέλι ψωμί με μερέντα και ζάχαρη από πάνω. Η μητέρα μου ισχυρίζεται ότι αυτό το περιστατικό με έκανε να μάθω στα γλυκά και να συνηθίσω να τρώω ακόμα κι αν δεν πεινάω.
Από 'κει και πέρα κράτησα μία σταθερά ανοδική πορεία. Είχα πάντα μπουτάκια, μαγουλίθρες, και όταν στα 6 ασχολήθηκα πολύ σοβαρά με την ενόργανη γυμναστική με κυνηγούσαν να χάσω κιλά. Στα 12 έκανα φανατικές προσπάθειες να παχύνω κι άλλο και μετά έκανα συνέχεια δίαιτες, έχανα 10 κιλά - έπαιρνα 15 μέχρι που έφτασα στα 130 και άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά την αυτοκτονία...
Τώρα φοράω δακτύλιο και λέω επιτέλους να τα χάσω τα ρημάδια!

Mετα απο πολλα χρονια στιβο,στερηση και ανορεξια ηρθε ενα ατυχημα που με καθηλωσε στο κρεβατι...Ξεκινησαν και οι κορτιζονες και καπακι τα βουλιμικα επεισοδια ...η μαλλον υπερφαγικα γιατι ποτε μου δεν απεβαλλα το φαγητο μεσω εμετου...Τωρα ειμαι γερη ,δυνατη και παλευω να επανελθω σε ενα υγιες βαρος!

Μακαρι!

παντα ημουν ενα κανονικο με ταση προς το αδυνατο κοριτσακι..ετρωγα πολυ μεχρι τα 15 μου και απλα διατηρουσα τα κιλα μου στο ιδανικο επιπεδο..μια ερωτικη απογοητευση με ωθησε στο να ξεκινησει η βουλιμια μου...απο τα 16 μου ως τα 19 μου ημουν βουλιμικη με μια περιοδο ανορεξιας...μετα την ανορεξια ξανα βουλιμια και απο 55 κιλα πηγα 83...!!..σταδιακα πλεον χανω και ειμαι ευτυχισμενη οχι επειδη χανω αλλα επειδη τα εχω βρει σε μεγαλο βαθμο με τον εαυτο μου!..ειναι στα αληθεια πολυ σημαντικο βημα!

γιατι πολυ απλα τρωω και πινω πολυ .............

Οταν ήμουν μικρή, ήμουν ένα τρομερά αδύνατο κοριτσάκι. Σε παιδικές φωτογραφίες με μαγιώ είμαι σαν σκελετάκι με δέρμα και μαγιώ!
Αργότερα ήμουν μια υπέροχα καλίγραμμη κοπέλα. Με ύψος 1,65 παντρεύτηκα στα 22 και ήμουν 50 κιλά.
Στα 23 έκανα το γιό μου και είχα πάρει 21 κιλά στην εγκυμοσύνη.
Στα 24 είχα χάσει όλα τα κιλά της εγκυμοσύνης και 2 επιπλέον, είχα φτάσει δηλαδή στα 48.

Εμεινα σ' αυτά τα κιλά μέχρι τα 35 όταν πέρασα μια μεγάλη αισθηματική, προσωπική και οικονομική απογοήτευση. Εκεί άρχισαν τα υπερφαγικά επεισόδεια. Πολύ φαγητό, τεράστιες ποσότητες και συνεχώς. Πολύ ποτό, τεράστιες ποσότητες και συνεχώς. Παράλληλα προσπαθούσα να χάσω τα κιλά που έβλεπα να συσσωρεύονται με χημικές δίαιτες και ινσιτούτα. Αυτά όμως επιδείνωσαν την κατάσταση, γιατί έχανα 10 κιλά και όταν σταματούσα έπαιρνα 15.
Ετσι, μέσα σε 5 χρόνια πήρα 50 κιλά και έφτασα αισίως τα 98.

Στα 40 ξύπνησα και άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου και το ποτό.
Χάνω αργά αλλά σταθερά και τα διατηρώ.

Σήμερα είμαι 45 έχω φτάσει τα 72 κιλά και ελπίζω σε κανένα χρόνο ακόμα να καταφέρω να φτάσω τα 59 που είναι ο στόχος μου (γιατί δεν ελπίζω πιά να ξαναδώ τα 50 ή τα 48. Νομίζω άλλωστε ότι δεν είναι ένα υγιές βάρος για την ηλικία μου.)

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΩ!!!!!!!!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!!!!!

Απέκτησα πρόβλημα βάρους μετά τα 18 κοντά 10 χρόνια από τις πανελληνιες και μετά..
με υψος 1.65 έφτασα 70 και κάτι μετά τα έχασα και έμεινα στα 55-58..με λίγα υπερφαγικά
επεισόδια χωρίς να αποβάλω ποτέ το φαγητο(πάντα όταν κάτι δεν πήγαινε καλά αισθανόμουνα καλά έστω και για λίγα μόνο λεπτά με γλυκά πατατάκια κτλ).Φέτος μετά από την Πρωτοχρονιά και αφού μάθαμε ότι ο πατέρας μου είχε καρκίνο άρχισαν πάλι τα υπερφαγικά επεισόδια!Από τα 55 έγινα 75 και τώρα το παλεύω..Μετά το χαμό του πατέρα μου πριν από 2 μηνές και νιώθωντας σκατά προσπαθώ να βάλω τη λογική μπροστά και να χωνέψω ότι το φαγητό δεν καλύπτει κανένα κενό αλλά δημιουργεί ένα επιπλέον πρόβλημα!!Φιλάκια

Ζωή σου εύχομαι να έχεις δύναμη...και όντως το φαγητό δεν καλύπτει κανένα κενό. Ούτε ο θυμός ούτε τίποτα άλλο.

Εγώ ήμουν ένα παχουλό παιδί και το ίδιο ως ενήλικη. Πριν 10 μήνες άρχισα τα επεισόδια υπερφαγίας και από 75 κιλά πήγα 93 (1,63 ύψος). Με βοήθεια από έναν ειδικό αλλά και με τεράστια προσπάθεια άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου με καλύτερο μάτι χεχε. Κι έτσι άρχισα να χάνω σιγά-σιγά...

το φαγητο ειναι μια απο τις βασικες ανθρωπινες αναγκες απλα δεν εχουμε καταλαβει οτι δεν ειναι η πρωταρχικη αναγκη..
οταν πειναμε πρεπει να τρωμε και οχι για να καλυψουμε πληγες, κενα , συναισθηματα κ.τ.λ...
εγω ετρωγα απο ανοια, στενοχωρια κ.τ.λ...και τα κιλα ηρθαν χωρις να το καταλαβω ..τοτε ηταν που καταλαβα οτι παραγκωνιζω τις βασικες αναγκες και βρισκω μια "ηπια" διεξοδο στο φαγητο..επισης καταλαβα οτι αυτη η λογικη με κανει δυστυχισμενη...στα υπαρχοντα προβληματα, παρουσιαζεται αλλο ενα το οποιο το προκαλουσα η ιδια!....και τοτε ηταν που ειπα το στοπ!

μαρω μου μπραβο..τα πας μια χαρα!.πολυ καμαρωνω τα ατομα που εχουν τοση θεληση!..ευχομαι να πετυχεις τον στοχο σου...ειλικρινα καλη συνεχεια!..φιλια!

Ευχαριστώ Hilda μου.Καλό μήνα σε όλους!!!

....και που λετε μεχρι τα δεκα μου ημουν εκεινο το καχεκτικο παιδακι που το κυνηγουσαν με την μπουκια.....
Και ξαφνικα παθαινω μια μορφη ουρολημοξης πολυ βαριας μορφης και ενας πολυ ταλαντουχος γιατρος θεωρησε οτι επρεπε να κανω κορτιζονες για να βαλω και κιλα.
Και επειδη της μανουλας μου τοτε εκεινα τα χρονια δεν την εκοψε μεσα σε 2 μηνες μπηκαν τα πρωτα 40 κιλα!!!!
Μετα η συνεχεια ειναι συνηθησμενη.παιδικα χρονια ,εφηβεια με πολλες διαιτες ,στην συνεχεια ενα περασμα απο ολα τα ινστιτουτα της ελλαδας και καταφερα στα 24 μου να γινω 85 κιλα.
Και επειδη ημουν καλο κοριτσι η θεα τυχη στα 24 μου στελνει ενα ωραιοτατο αλλεργικο ασθμα και ξαναρχιζω τις κορτιζονες και τα εμβολια για 5 χρονια.
Τωρα και για μια ζωη ξερω οτι θα συντηρουμε μ'ενα σπρευ ασθματος για να μπορω να παιρνω ανασα.
Και το αθροισμα ηταν το 2007 να καταληξω 155 κιλα κανοντας βεβαια κατα καιρους και πολλες μα παρα πολλες βλακειες.Πχ για 3 -4 χρονια επινα καθε μερα μονο κοκα-κολα και οταν ξεμενα απο κοκα κολα οτι αλλο αναψυκτικο ειχε το σπιτι ,μονο ανθρακικο να ειχε μου εφτανε!!!
ΦΙΛΙΑ!!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ...............ΕΓΩ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 7 ΗΜΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙ!!!!!!!!!
ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ , ΘΕΩΡΗΣΕ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΝΙΚΑΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΚΑΧΑΙΧΤΥΚΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!!!!!!!!! ΕΒΑΛΕ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΕΓΙΝΑ ΥΠΕΡΒΑΡΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ,ΖΩΝΤΑΝΙΑ , ΟΡΕΞΗ ,ΕΓΙΝΑ Η ΧΟΝΤΡΗ!!!!!

μέχρι και τα 23-24 βάρος λίγο πιο πάνω απο τα φυσιολογικά πλαίσια. απο κει και μετά απλά έτρωγα άστατα και σε άσχημες ώρες χωρίς να δικαιολογείται αυτό που έκανα. απλά δεν πρόσεχα καθόλου.

Μέχρι πριν 1,5 χρόνο ήμουν κατά 40 (!) κιλά βαρύτερος από το φυσιολογικό, κάτι που οφειλόταν σε εντελώς ακατάστατες ώρες και ποσότητες φαγητού. Και λέω "ήμουν" γιατί εδώ και 1,5 χρόνο αυτό έχει αλλάξει (οριστικά ελπίζω) μετά από δίαιτα που ακολούθησε, όλα τα περιττά κιλά έφυγαν και είμαι στα κανονικά επίπεδα.

Τι λάθος έκανα: Το πρωί ξυπνούσα και έπινα μόνο ένα καφέ. Το μεσημέρι στη δουλειά μπορεί να έτρωγα κάτι πολύ βιαστικό, όπως μια τυρόπιτα ή σάντουιτς. Πεινούσα, αλλά λόγω της δουλειάς δεν το καταλάβαινα. Το βράδυ γύριζα σπίτι πεινασμένος και έτρωγα το φαγητό όχι μόνο μιας ολόκληρης μέρας, αλλά εις διπλούν και τριπλούν (η χαρά του ψυγείου... κολλητάρια είχαμε γίνει).

Το αποτέλεσμα ήταν φυσικά τα κιλά να ανεβαίνουν συνεχώς. Η ζυγαριά αν είχε πόδια, μόνο που με έβλεπε να την πλησιάζω, θα είχε εγκαταλείψει το κτίριο πανικόβλητη. :D

Πριν 1,5 χρόνο υπήρξαν δύο συνεχόμενα βράδια που έτυχε να μη φάω πολύ... δεν θυμάμαι γιατί, αλλά έτυχε. Παράλληλα, είχα φάει καλά το πρωί και το μεσημέρι. Μετά ζυγίστηκα... μου έκανε εντύπωση η θεαματική διαφορά -2 κιλών που είδα μέσα σε 2 μέρες, μόνο και μόνο από τη μείωση του βραδινού. Αυτό μου έδωσε θάρρος και σκέφτηκα να συνεχίσω αυτό τον τρόπο διατροφής. Το πείραμα πέτυχε... Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά από τη μείωση του βραδινού φαγητού (δεν έμενα νηστικός το βράδυ... απλά θα έτρωγα κάτι πολύ ελαφρύ, όπως 1-2 φρούτα ή 1 σαλάτα χωρίς πολύ λάδι) έχασα (κρατηθείτε) 38 κιλά σε 8 μήνες.

Τελικά μου το έλεγαν, αλλά δεν το πίστευα... το πολύ φαγητό το βράδυ κάνει μεγάλη ζημιά. Γι' αυτό, τρώμε καλό πρωινό και μεσημεριανό, αλλά το βράδυ... με μέτρο. ;)

Εγω παλι ξεκινησα σαν ενα στρουμπουλο ομορφο κοριτσακι...(απο αυτα που εκαναν διπλες στα μπουτακια..)ειχα γιαγια κ μαμα που με μπουκωναν με βοηθητικα πιατακια...μεγαλη επιτυχια τι να σας πω...στην εφηβια μου ερωτευτηκα και αρχισα να μετραω θερμιδες και να κανω κοιλιακους στο κρεββατι μου καθε πρωι πριν φυγω για το σχολειο..ποσο με φερατε πισω αγαπες μου...τελικα τα καταφερα!εχασα μονη μου 10 ολοκληρα κιλα..υψος 1,68 ..κιλα 55..αρχισα παραλληλα κ γυμναστηριο!..το αποτελεσμα..στα 19 μου με το ερωτα της ζωης μου στο πλαι μου(ακομα τον εχω)ημουνα ΚΟΥΚΛΑ!!!!στα 26 μου παντρευτηκα..μετα απο 2 χρονια καναμε τον γιο..χτηπησα +28 κιλα!!!Δεν μπορω να σας περιγραψω τα μεικτα συναισθηματα...χαρα κ απογοητευση βλεποντας με να φουσκωνω μερα με την μερα!!!Βγηκα απο το μαιευτηριο εχοντας χασει μονο 10 (σκαρτα) κιλα...εκανα διαιτες..εχανα ξαναπαιρνα..ενας εφιαλτης!μετα απο 6 χρονια εκανα κ την κορη μου!..εκει +9,3 μονο!!!Αλλα η ζημια ειχε ηδη γινει!..μετα απο 1 περιπου χρονο εχασα την μητερα μου.Εκει ηταν κ η καταστροφη μου..αρχισα να πινω..δεν ετρωγα..επινα..απο τοτε εχουν περασει περιπου 3 χρονια..Τωρα περναω εναλλαξ απο φασεις απιστευτης διαιτας με ολα τα παρελκωμενα..ποτο κ τσιγαρο..ενα ειδος γκουρου...κ σε φασεις απιστευτης κρεπαλης με την παραμικρη αιτια..!ειμαι αποφασισμενη συνταξιδιωτισσες μου..γιατι αυτο ειστε για μενα!...Εγω εχω αποφασισει να κανω αυτο το ταξιδι..πολλες - πολλοι απο εσας ηδη φτανουν στον προορισμο τους...εγω τωρα ξαναρχιζω..Καλο μας ταξιδι λοιπον!
Σας αγαπω ολους πολυ