ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!!

Σόρι για τον δραματικό τίτλο, αλλά η άλλη μου επιλογή ήταν "ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ!!!". Παιδιά, νομίζω ότι η αδερφή μου είναι κι αυτή βουλιμική! Αν διαπιστώσω κάτι τέτοιο, πραγματικά θα τρελαθώ! Πείτε μου κι εσείς τι πιστεύετε και μακάρι να βγω λάθος.

Κατ' αρχάς, να σας κάνω μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Η αδερφή μου είναι ένα χρόνο μικρότερη από μένα (21). Όταν ήμασταν μικρές, εκείνη ήταν ένα υπερβολικά αδύνατο κοριτσάκι (σε αντίθεση με μένα, που είχα και τα μαγουλάκια μου και τα μπουτάκια μου...). Όταν όμως μπήκε στην εφηβεία (αναπτύχθηκε πιο γρήγορα από μένα) πήρε βάρος πολύ γρήγορα. Από τα 12 μέχρι τα 16 της ήταν ένα αρκετά παχουλό κορίτσι (δεν ξέρω ακριβώς πόσα κιλά ήταν, αλλά σε μία εξομολόγησή της μου είπε ότι είχε φτάσει τα 60 κιλά, με ύψος 1,55). Ξαφνικά, όμως, στην τελευταία τάξη του Λυκείου άρχισε να χάνει. Δεν έγινε απότομα πολύ αδύνατη, αλλά μέσα σε δύο περίπου χρόνια είχε χάσει πολλά κιλά.

Το καλοκαίρι του 2006 η αδερφή μου ήταν σαν μινιατούρα! Τότε ήμουν κι εγώ κόκκαλο, αφού ήμουν βυθισμένη μέσα στην ανορεξία και είχα φτάσει τα 42 κιλά. Εκείνη πρέπει να ήταν γύρω στα 3 με 4 κιλά παραπάνω από μένα. Ήμασταν και οι δύο πολύ αδύνατες και χαιρόμασταν με τα σχόλια που ακούγαμε, τύπου "μα καλά, εσείς σε αυτό το σπίτι δεν τρώτε;".

Οι πρώτες υποψίες ότι κάτι δεν πάει καλά με την αδερφή μου μου μπήκαν μετά από μία συζήτηση με το αγόρι της. Την άνοιξη που μας πέρασε, ένα βράδυ που μόλις είχα κάνει υπερφαγικό επεισόδιο, γύρισαν σπίτι η αδερφή μου με το αγόρι της. Όταν εκείνη ήταν τουαλέτα, εγώ είπα στο αγόρι της ότι είχα φάει πάρα πολύ και κόντευα να σκάσω (φυσικά, δεν του είπα ότι έχω πρόβλημα, τον άφησα να πιστεύει ότι ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό). Και εκείνος μου απαντάει, κάνοντας πλάκα "γιατί δεν πας να ξεράσεις, να σου φύγει το φούσκωμα;". Εγώ εκείνη την περίοδο δεν δεχόμουν τέτοιες πλάκες! Και του απάντησα πολύ απότομα "τι βλακείες είναι αυτές που λες;". Και τότε μου πετάει τη βόμβα. "Σιγά, η αδερφή σου μου έχει πει ότι το έχει κάνει πολλές φορές για να χάσει κιλά".

Πάγωσα! Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η αδερφή μου έκανε τέτοιο πράγμα. Η αλήθεια είναι ότι μια δυο φορές είχα ξυπνήσει τη νύχτα και την άκουγα να ξερνάει στο μπάνιο. Αλλά, όταν πήγα να τη ρωτήσω αν όλα είναι ok, εκείνη μου απάντησε ότι είχε βγει και είχε πιει πολύ και τώρα ξέρναγε από το ποτό. Δυστυχώς, μετά από αυτό που μου είπε το αγόρι της δεν την έπιασα να της μιλήσω (μεγάλη βλακεία μου).

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, όμως, μου μπήκαν και άλλες υποψίες. Όταν πήγαμε μαζί διακοπές, ανακάλυψα ένα κουτάκι καθαρτικά στη βαλίτσα της. Μου απάντησε ότι το είχε πάρει σε περίπτωση που δεν μπορούσε να πάει τουαλέτα λόγω αλλαγής περιβάλλοντος (ξέρετε, το κλασικό που σου συμβαίνει στις διακοπές...). Η πλάκα ήταν ότι είχε πάρει ακριβώς τα ίδια χάπια που έπαιρνα εγώ όταν έκανα βουλιμικό επεισόδιο! Αν και εκείνη την εποχή τα είχα κόψει (ή μάλλον μειώσει...). Έναν μήνα μετά, όμως, ψάχνοντας κάτι στο δωμάτιό της, ξαναείδα το κουτάκι με τα χάπια. Και τι ανακάλυψα; Είχε αδειάσει το μισό κουτί! Μέσα σε ένα μήνα! Εκείνη τη φορά την έπιασα να της μιλήσω. Τη ρωτάω κάθε πότε παίρνει καθαρτικά και αν ξέρει ότι η συχνή χρήση τους κάνει κακό στον οργανισμό της. Μου απάντησε απότομα να μην ανακατεύομαι στο τι κάνει...

Παιδιά, αν οι υποψίες μου βγουν αληθινές, δεν ξέρω τι θα κάνω... Δεν θα το αντέξω να μάθω ότι η αδερφούλα μου περνάει τα ίδια με μένα... Στο μεταξύ, αν όντως είναι αλήθεια αυτό, με προβληματίζει το γεγονός ότι της έχω πει το πρόβλημά μου. Αν αντιμετώπιζε κι εκείνη κάτι τέτοιο, δε θα μου το είχε εξομολογηθεί, αφού θα ήξερε ότι θα την καταλάβω; Θα απογοητευτώ πολύ να μάθω ότι δε ζήτησε τη βοήθειά μου, αλλά συνέχισε να κάνει βλακείες, ενώ ήξερε πόσο χάλια είχα γίνει εγώ από την ίδια συμπεριφορά.

έχω και εγώ αδελφή και σε καταλαβαίνω πολύ, και γω τον τελευταίο καιρό έχω πααρτηρήσει μια περίεργη συμπεριφορά στην αδελφή μου αλλα δεν ξέρω αν φτάνει στα όρια της Βουλιμίας, βασικά κατι καθαρτικά βλέπω κτλ... εγώ δεν της έχω ομολογίσει τους εμετούς μου γιατι ειναι μεγαλύτερή μου και φοβάμαι να την απογοητέσω...εγώ έκανα μια κουβέντα μαζί της για τα καθαρτικά και της είπα τι παίζει κτλ αλλα μου είπε οτι παίρνει 1-2 φορες την εβδομάδα λογο δυσκιλιοτητας

να της το συζητίσεις πάντως σε κάποια στιγμή ποιο ήρεμη...αν δεις τοι δε σηκώνει κουβέντα εκτυπωσε κάτι σχετικό απο εδω μέσα και αφησέ το στην τσαντα της...γραψε απ'εξω πχ σε παρακαλώ διαβασέ το...μη μου πάθεις κατι...σ'αγαπώ

καταλαβαινω την ταραχη σου, οσο διαβαζα το μηνυμα σου, θεωρουσα σχεδον σιγουρο οτι δεν της ειχες πει ουτε εσυ για το προβλημα σου...
μου φαινεται πολυ περιεργο οτι ενω εσυ της ανοιχτηκες δεν εκανε το ιδιο κι αυτη...
εχετε καλη επικοινωνια? την αγαπη την θεωρω δεδομενη, αλλα τα "λετε" επι της ουσιας η κραταει γενικως την ζωη της και την σκεψη της μακρια απο σενα?
οσο για την ταραχη σου για το οτι η αδερφουλα σου πασχει επισης, διακρινω μια προστατευτικοτητα εκ μερους σου...μπορει εσυ να την βλεπεις ως "μικρη σου αδερφη", αλλα ειναι τοσο μικρη η διαφορα σας, κι εισαι τοσο μικρη κι εσυ, δεν το θυμομουν οτι εισαι μονο 22... στην πραγματικοτητα ειστε συνομηλικες...
καταλαβαινω λοιπον την εκπληξη και την απογοητευση σου που η αδερφη σου δεν σε εμπιστευτηκε, αλλα αν τυχον ανησυχεις γι αυτην περισσοτερο απ οτι για σενα, αυτο δεν το καταλαβαινω....στην ιδια θεση και στην ιδια ηλικια ειστε....πιθανοτατα εφταιξε στο προβλημα το περιβαλλον σας, γιαυτο το εμφανισατε και οι δυο.....
οσο για την βοηθεια σου που θελεις πολυ να της προσφερεις, θελω να θυμασαι, οτι δεν συνετιζουμε τους δικους μας ανθρωπους με συμβουλες, αλλα με την συμπεριφορα μας... ποσο μπορει να "πιασει" μια πληροφορια για την κακη επιδραση των καθαρκτικων και των εμετων, οταν ξερει οτι ενω της τα λες, καταφευγεις κι εσυ εκει? τι να σκεφτει? οτι οι εμετοι ειναι "καλοι" για σενα αλλα οχι για την ιδια?
πιθανοτατα δεν σου το ειπε για να μην σε στεναχωρησει βεβαια... μπορει και να μην ενδιαφερεται να ξεφυγει προς το παρον.....πολλα μπορει...
σιγουρα μπορεις ομως να κανεις μια ειλικρινη συζητηση μαζι της, χωρις συμβουλευτικη διαθεση και νουθεσιες, αλλα με διαθεση για να την ακουσεις και να μοιραστεις...και μετα, βλεπετε τι θα κανετε...

Sweet, έχεις απόλυτο δίκιο, αυτό σκεφτόμουν κι εγώ την πρώτη φορά που υποψιάστηκα ότι ίσως να πάσχει κ η αδερφή μου, γι΄αυτό και δεν την έπιασα να της μιλήσω. Θα ήταν πολύ υποκριτικό εκ μέρους μου να της δίνω συμβουλές όταν δεν μπορώ καλά καλά να βοηθήσω τον εαυτό μου...

Έχεις επίσης δίκιο και για το ότι πιθανότατα έφταιξε το περιβάλλον μας. Πριν 2 χρόνια ζήσαμε και οι δύο μια σειρά από οικογενειακά προβλήματα, με κυριότερο το χωρισμό των γονιών μας. Ίσως στο γεγονός ότι και στις δύο μας βγήκε σε διατροφικά προβλήματα να έφταιξε η συμπεριφορά της μητέρας μας απέναντι στο φαγητό (έχω αναφερθεί κ σε προηγούμενα ποστ). Γενικά, κ η ίδια η μητέρα μας είναι το άτομο που βρίσκεται συνέχεια σε δίαιτα αλλά ποτέ δεν μπορεί να την τηρήσει.

Πάντως, έχω ακόμα ελπίδες ότι ίσως κάνω λάθος. Γιατί από τότε που άρχισα να ψάχνομαι για τις διατροφικές διαταραχές και να διαβάζω βιβλία και στο ίντερνετ, με είχε πιάσει μια μανία να προσπαθώ να ανακαλύπτω συμπτώματα σε άλλους ανθρώπους... Μόλις έβλεπα κάποιο κοντινό μου πρόσωπο να μη θέλει να φάει όταν βγαίνουμε έξω ή κάποια φίλη μου να έχει πάρει κιλά, αμέσως σκεφτόμουν ότι ίσως να έχει κι αυτή κάποιο πρόβλημα. Αργότερα βέβαια συνειδητοποίησα ότι όλοι κάνουμε πού και πού λάθη στη διατροφή μας, αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε κάποια διαταραχή.

Gilie, σε ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή! Εύχομαι η αδερφή σου να μην έχει τίποτα...

Smoke08 νομιζω πως ειναι περισσοτερο βοηθητικο για εσενα να αφησεις το προβλημα της αδερφης σου στην ιδια την αδερφη σου, καθως δεν μπορεις να την αλλαξεις και να την πεισεις οτι αυτο που κανει την καταστρεφει, ειναι κατι που θα το καταλαβει και θα το αλλαξει μονη της.Τωρα οσον αφορα για το οτι δεν σου εκμυστηρευτηκε το προβλημα της, προσπαθουσα να σκεφτω κι εγω πιθανους λογους αλλα τα παρατησα, πιστευω πως ειναι καλυτερα να ασχοληθεις με εσενα και να μην ψαχνεις τι την οδηγησε στο να μην σου το πει.Εχω την αισθηση παντως οτι θα νιωσεις πιο ελευθερη αν δεν προσπαθησεις να βοηθησεις την αδερφη σου, απο την ευθυνη 2 ατομων θα εχεις την ευθυνη ενος και ειναι σαφως πιο ανακουφιστικο, δεν συμφωνεις;

βρε ΝΙΚΙ δεν είναι εύκολο να μην ασχοληθεί όμως...αδελφή της είναι... εμένα μου άρεσε η προσέγγιση της sweet (περισσότερο από την δική μου :Ρ ) μακάρι να καταφέρουν να βοηθήσουν η μια την αλλη...

Ναι,βρε μακαρι,αλλα συνηθως δεν γινεται ετσι.Ειχα προσπαθησει και εγω παλια να βοηθησω την αδερφη μου(χωρις να μου το ζητησει)να ξεπερασει την εξαρτηση της με τον φιλο της,η οποια βεβαια δεν ειναι τοσο σοβαρη οσο οι ΔΔ, και προκαλεσα την αντιδραση και το θυμο της.Απο την αλλη, η μανα μου ξεσπαει στο φαγητο οταν εχει προβληματα, εχει χαμηλη αυτοεκτιμηση και ο πατερας μου εχει προβλημα αλκοολισμου.Ειχα προσπαθησει και αυτους να βοηθησω ενω εγω ημουν μεσα σε ανορεξια και δεν καταφερα τιποτα.Το μονο που καταλαβα και βλεπω και στον εαυτο μου ειναι οτι δεν μπορεις να βοηθησεις τον αλλο αν δεν το θελησει ο ιδιος .Επιπλεον, βοηθεια και δυναμη μπορει να παρει καποιος βλεποντας εσενα να αλλαζεις και για να το κανεις αυτο χρειαζεται, δυστυχως η ευτυχως, να κοιτας τον εαυτο σου.Το εχω συμπερανει αυτο απο την ομαδικη ψυχοθεραπεια που κανω, καθως βλεποντας κοπελες που εχουν ξεπερασει το προβλημα και ειναι ελευθερες, απενεχοποιημενες, και υγιεις παιρνω κουραγιο και πιστη οτι υπαρχει κατι καλυτερο και οτι μπορω και εγω να τα καταφερω.:-)

Λες ε? τι να πω, αν το χεις ψαξει και ξέρεις..ίσως ακούγεται ωραίο αλλά δεν γινεται... εμένα η μητέρα μου έπασχε απο Βουλιμία οταν εγώ ήμουν στο Δημοτικό, έκανε και εκεινη εμετούς και θυμάμαι μια φορα είχα ρωτήσει τον πατέρα μου γιατι και μου είχε πει οτι η μαμά έκανε πολυ σκληρή διαιτα και τώρα το στομάχι της δυσκολεύεται να κρατήσει τροφή...πολύ αργότερα και ενώ πάλευα το δικό μου πρόβλημα ξεπήδησε αυτή η ανάμνηση και συνηδιτοποιήσα ότι ήταν και η μαμά Βουλιμική... τι να πώ μερικά πράγματα σύγουρα δεν είναι τυχαία...

Αχ, αυτοι οι γονεις!Σιγουρα δεν ειναι τυχαιο, παντως και εμενα μου αρεσαν αυτα που εγραψε η 2sweet.

Ουτς. Ελπίζω να μην είναι έτσι. Στην χειρότερη περίπτωση όμως θα έλεγα όταν συνέλθεις απο το σοκ, να την μιλήσεις. Αν θέλει να σε εμπιστευτεί θα σου ανοιχτεί, αν όχι δεν μπορείς να της το επιβάλεις με το ζόρι. Τουλάχιστον θα ξέρει οτι είσαι κοντά της και τη σκέφτεσαι.

η γνωμη μου ειναι να της μιλησεις ηρεμα και συνειδητοποιημενα..οι καλυτεροι ψυχολογοι ειναι αυτοι που εχουν περασει απο αναλογη φαση ή εστω περνανε! πιστευω πως μπορειτε πολυ πιο ευκολα να το παλεψετε οι 2 σας μαζι παρα η καθε μια μονη της,,,επειδη την αδερφη μου την υπεραγαπω, δεν νομιζω πως θα την αφηνα στο ελεος!
επισης θεωρω πως ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κανουμε τον αλλον να πειστει οτι πρεπει να βοηθηθει..σμοκε μου εχεις μια σειρα απο ρνητικες εμπειριες οσον αφορα την βουλιμια και την ανορεξια..πες της τα!..και αν δεν αποδωσει..?τουλαχιστον θα ξερεις οτι προσπαθησες..!και μην νομιζεις , σιγα-σιγα η αδεφφουλα σου θα αναλογιστει ολα οσα προκειται να της πεις!και θα καταλαβει!..
υ.γ: παντα επηρεαζει ενας χωρισμος ή συχνοι καβγαδες στο να αυξανονται λή να πρωτοδημιουργουνται υπερφαγικα επεισοδια..ενας τροπος ελεχου της ζωης μας!-0-νομιζουμε---

αυτό ακριβώς free νομιζουμε οτι ελέγχουμε την ζωή μας και ουσιαστικα χανουμε τον ελεγχο εντελώς

Καλημερα smoke08!!
Λυπαμαι για την ανακαλυψη που εκανες,μακαρι να μην σου τυχαινε αλλα βλεπεις η ζωη παιζει ασχημα παιχνιδια.....

Εγω θα ημουν της αποψης ως αρχη να της μιλησεις απλα για να ξερει οτι γνωριζεις ,και να αποκατασταθει η εμπιστοσυνη.Ετσι απλα για να ξερει οτι ξερεις τιποτα περισσοτερο....
Τουλαχιστον ετσι θα γνωριζεις απο πρωτο χερι εαν συμβαινει και τιποτα αλλο η το λογω που το κανει ,και τελος παντων το γεγονος να σου μιλαει ανετα ειναι σημαντικο.

Ολα τα υπολοιπα στην πορεια....Που ξερεις καθε εμποδιο σε καλο!!!Λενε!!
Ισως το γεγονος οτι εχεται και οι δυο διατροφικο προβλημα,να σας βοηθησει περισσοτερο να αντιμετωπισεται καλυτερα και πιο αποτελεσματικα το προβλημα σας,και η μια θα εχει την αλλη στηριγμα ,θα γινεται σιαμαια για την υπολοιπη ζωη σας.......
Οι ανθρωποι δενονται περισσοτερο μεσα απο τα προβληματα και τον πονο παρα μεσα απο τις χαρες!!

Ολα θα πανε καλα.Ψυχραιμια απο μερος σου και να της δειξεις οτι πανω απο ολα ειναι η αδερφη σου και την αγαπας γι'αυτο.Ολα τα αλλα ερχονται σε δευτερη μοιρα,περισευουν....

ΦΙΛΙΑ!!!!!

Smoke08 λυπάμαι πολύ για την ανακάλυψη που έκανες!Φαντάζομαι θα είναι πολύ δύσκολο για εσένα..Εγώ έχω καλή σχέση με τα αδέρφια μου και θα τρελαινόμουν αν καταλάβαινα ότι τους συμβαίνει κάτι.Τώρα όμως θα προσπαθούσα να έκανα την καρδιά μου πέτρα. Ξέρω ότι όσο ανάγκη έχουν εκείνοι για βοήθεια, έχουν και εγώ.Θα συμφωνήσω με την Νικι λοιπόν.Πώς θα πας να βοηθήσεις εσύ εαν δεν σου έχει ζητήσει βοήθεια?Ακόμη καλύτερα, δεν στο έχει εμπιστευτεί καν!?
Όσο και αν φαίνεται δύσκολο, θα ήταν καλό να μην επέμβεις..'Αλλωστε αυτή δεν είναι δουλειά των γονιών?Όπως λέει και η ψυχοθεραπεύτρια μου εμείς οι βουλιμικές μπαίνουμε στην παντοδυναμία..Μας είναι ευκολο να βοηθήσουμε τους άλλους και να ξεχνάμε τον ευατό μας!Προσπαθούμε να είμαστε καλές σε όλα και ξεχνάμε τις ανάγκες μας..
Εμένα αυτή είναι η γνώμη μου..δεν θέλω να σε πιέσω τι θα κάνεις..Εσύ αποφασίζεις άλλωστε..

Καλημέρα σε όλους! Smoke καταλαβαίνω ότι είναι πολύ επώδυνο να ανακαλύπτεις ότι η αδερφή σου είναι σε παρόμοια κατάσταση. Θα έλεγα να της μιλήσεις για τις επιπτώσεις της βουλιμίας όπως τις βιώνεις εσύ, όχι απαραίτητα τις σωματικές (μάλλον θα κρατήσει αμυντική στάση). Μιλησέ της για σένα, για το πως αισθάνεσαι όχι μόνο ύστερα από επεισόδιο αλλά γενικά πως σε επηρεάζει αυτή η κατάσταση. Ίσως να αισθάνεται κι αυτή κάποια παρόμοια πράγματα. Μιλήστε για εσάς και κυρίως για όσα σας έχουν συμβεί κι επηρεάσει σαν οικογένεια. Πιστεύω ότι έτσι αναπτύσσεται μια αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση που θα βοηθήσει και τις δυο σας.

Φιλιά!

σμοκ έστειλα και χτες μυνημα και σήμερα δεν το βλέπω,

ίσως δεν έφτασε. Αυτό που έλεγα είναι ότι εγώ αντέγραψα τη βουλιμική συμπεριφορά της αδελφής μου που είναι 6 χρόνια μεγαλύτερη. Τότε δεν υπήρχε ο όρος βουλιμία ή διατροφικές διαταραχές. Της έλαγα ότι είναι αηδιαστικό αλλά λίγα χρόνια μετά άρχισα να κάνω το ίδιο. Η μητέρα μου είναι παχύσαρκη και δυστυχώς χωρίς λόγο. Ήταν παχιά από παιδί αν και δεν έτρωγε και ήταν κατοχικό παιδί. Όλη της τη ζωή έκανε διαίτες και δεν αδυνάτιζε καθώς και ποτέ δεν την είδα να τρώει πολύ (όπως αντίθετα κάνω εγώ με την αδελφή μου). Αυτό που φοβάμαι είναι να μην αντιγράψει τη συμπεριφορά αυτή και η κόρη της... γιατί είμαι σίγουρη ότι ακόμα έχει επεισόδια βουλιμίας!

Εμένα δεν μου έχει συμβεί με τα αδέρφια μου, αλλά είχα μια φίλη...
Ξεκινήσαμε μαζί θεραπεία, εκείνη στο εξωτερικό..Στην αρχή μιλούσαμε η μία στην άλλη και αισθανόμουν πολύ ωραία..Η κολλητή μου με καταλάβαινε!Όταν όμως σταμάτησε τη θεραπεία, δεν ήθελε να ακούσει για βουλιμία, παρόλο που είχαμε εκμηστηρευτεί ή μία στην άλλη τι κάναμε..Δυστυχώς έκοψα επαφή μαζί της, γιατί δεν με βοηθούσε..
Αλλά καπνούλα ήταν φίλη μου!!!!Απλά φοβάμαι μην εξοργηστεί αν της πεις τι έχεις καταλάβει..Εμένα αν κάποιος μου έλεγε ότι έχει καταλάβει τι κάνω, περα από αυτούς που το ξέρουν, θα ντρεπόμουν πολύ και θα το αρνιώμουν!!
Ant μπήκαν χάκερς στο σύστημα εχθές (το ελιπε ο ΝικοςD) και χάθηκαν όλα τα μηνύματα...