καλημερα καταθλιψη

το ακουγα το εβλεπα δεν το πιστευα.μια φιλη μου εμενε διπλανη πορτα.2 αποπειρες.την κοροιδεψα.μια πρωην σχεση χρονια ψυχαναλυση την κοιροιδευα.κατι τυποι στην δουλεια το ιδιο.τους κοροιδεψα.ειναι τελικα σαν την ασθενεια δεν πιστευεις οτι θα σου συμβει μεχρι να συμβει σε σενα.ολα ξεκινησαν 28 γεναρη.το μεγαλο κρασαρισμα.αυπνιες ανορεξια και το πρωι μολις ξυπνουσα βηχα και εμετος επι δεκαλεπτο.ολα παψαν να εχουν νοημα πια.φοβιες παρανοικες ιδεες και καθολου ενδιαφερον για τιποτα.δοκιμαζω ομοιοπαθητικη.φτιαχνω αρκετα.ολα καλα μεχρι την 3η εβδομαδα.πινω καφε.αυτο ηταν τρομος φοβος και να τρεμω στο καναπε μονος μου.ξαναπαω στον ομοιοπαθητικο.βελτιωση αμεση αλλαγη φαρμακου.πασχα κατι δεν παει καλα.συγγενεις αραβωνιαρα αρχιζουν και ψιλιαζονται.καθολου ορεξη για σεξ.τιποτα.ξαναερχονται οι εμετοι.δεν θελω να παω σε γιατρο.θα το παλεψω λεω.30 απριλη κρασαρω οριστικα.δεν ειμαι καλα κλαιω λεω ποτε θα περασει.τι εχω κανει και αξιζω κατι τετοιο.αυτοκαταστροφικες ιδεες.τασεις αυτοκτονιας.το μαθαινουν οι δικοι μου.παρασκευη στο νοσοκομειο.12 ημερες μεσα.κριση πανικου μετα απο καταθλιψη λενε.βγαινω αρχιζω αντικαθλιπτικα.παρανοικες ιδεες και φοβιες για τα παντα.τωρα συνεχιζω να παιρνω αντικαθλιπτικα μαζι με ηρεμιστικα και ενα αντιψυχωτικο.τι στο καλο εχω.αναρωτικη ενα μηνα.δεν εχω ορεξη για τιποτα.απολυτως τιποτα.το πρωι με το που ξυπναω τρομος φοβος και δεν θελω να σηκωθω.τυψεις ολα τα λαθη μου ερχονται στο νου.το παλευω αλλα δεν εχω ορεξη για τιποτα.μονο για υπολογιστη και ιντερνετ.12 του μηνος ραντεβου με ψυχολογο.τι γινεται δεν ξερω .η αυτοκτονια μου πεταγεται στο μυαλο.ολα πανε και ερχονται.νομιζω οτι δεν θα περασει ποτε.σκεψεις μονο προς το αρνητικο και φοβος και ενα κομπος στο στομαχι.τι να κανω βοηθεια.......

νομιζω οτι θα ξανακρασαρω.δεν μπορω να σκεφτω να δρασω να κανω κατι

όλα μου φαίνονται απολύτως φυσιολογικά... έχουμε και το ίδιο χρονοδιάγραμμα... καπάκι μετά το πάσχα... ένα έχω να σου πω: Κάνε υπομονή!!! Να υποθέσω γιατρό της εμπιστοσύνης σου βρήκες...
Κι εγώ κάπως έτσι την πάτησα, για πρώτη φορά, στα καλά καθούμενα που λένε (που, μεταξύ μας, μόνο καλά δεν είναι τα καθούμενα, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα συζητήσουμε μόλις συνέλθεις λιγάκι), τώρα βρίσκομαι στην 4η εβδομάδα θεραπείας κι όλα έχουν αρχίσει να είναι όπως πριν... όλα επανέρχονται σιγα-σιγά... Τι θεραπεία παίρνεις, θέλεις να μας πεις?

Εγώ πάντως πιστεύω πως τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Η κατάθλιψη έρχεται όταν πιέζει κάποιος τον εαυτό του απέναντι στη ζωή.
Δεν λέει τι τον ενοχλεί, προσπαθεί να μη πληγώσει ή να μην έρθει σε αντιπαράθεση με άλλους.
Καταπιέζει τη στεναχώρια του και τα άγχη του για τους οποιουσδήποτε λόγους.
Όταν αυτά μαζεύονται και κάποια στιγμή γίνεται η έκρηξη....
Επίσης πιστεύω ότι μεγάλη σχέση έχουν και τα παιδικά χρόνια ενός ανθρώπου...

Quote:

---

Originally posted by jm30
δεν μπορω να σκεφτω να δρασω να κανω κατι

---

Αν μπορούσες τι πιστεύεις ότι θα γινόταν και τι θα έκανες?

παιρνω cymbalta 60 mg πρωι,rispedal ο βραδυ απο ενα και nonzinan 1/2 πρωι-μεσημερι 1 βραδυ.το ζητημα ειναι οτι το πρωι ξυπναω και νοιωθω μι αγωνια ενα φοβο αγχος οτι τιποτα δεν θα παει καλα-απαισιοδοξια και αρνητικες σκεψεις.οσο περναει η ημερα βελτιωνεται η κατασταση μου.το βραδυ γελαω γλενταω βγαινω εξω και ειμαι καλυτερα και αναθαρω λεω θα φυγει θα το πολεμησω.παιρνω και ομοιοπαθητικα παραληλα.εχει κανεις αλλος παρομοια συμπτωματα;και αν ναι πως τα πολεμαει;ειναι καταθλιψη η και κριση πανικου μαζι ;ειμαι μπερδεμενος ορισμενες φορες προσπαθω να το ελεγξω αλλα ερχεται πιο δυνατο.μου βγαινουν υπαρξικοι-μετα φυσικοι φοβοι και φοβοι για το μελλον.δεν ξερω τι να κανω.ορεξη για σεξ καμια.ουτε για κανενα χομπι απο τα τοσα που ειχα.ευχαριστω για ολα παιδια.δεν ξερω τι ειναι αλλε το γ.....μενο θελω να το πολεμησω.εχω ακουσει οτι πολυ μεγαλοι ανθρωποι ειχαν περασει καταθλιψη.αυτο ειναι παρηγορο αλλα σε κανει να προβληματιζεσαι κιολας.

jm30, όλα όσα βιώνεις είναι απολύτως φυσιολογικά εφόσον είσαι σε κατάθλιψη. Πριν ένα μήνα ήμουν κι εγώ ακριβώς έτσι! Καμία όρεξη για τίποτα, αρνητικές σκέψεις και σε εμένα η διάθεση κάπως έφτιαχνε το βράδυ, αλλά το πρωί ήμουν σαν φυτό. Σου το είπα και πιο πάνω: Υπομονή. Παίρνε τα χάπια σου κανονικά και σε 3-4 εβδομάδες θα δείχνουν όλα πολύ καλύτερα, πίστεψέ με. Παράλληλα θα πρέπει όμως να αναζητήσεις τί είναι αυτό που σε έφερε σε αυτό το σημείο... υπάρχει κάποιος στην οικογένεια με κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα? Έχεις μιλήσει στους δικούς σου να υποθέσω και στην αραβωνιαστικιά σου, ξέρουν τί περνάς... αυτό είναι καλό, να το ξέρεις! Όσον αφορά το σεξ, δε θέλω να σε τρομάξω, αλλά εμένα η όρεξη ακόμη δε μου έχει έρθει και είμαι 4 εβδομάδες με αγωγή... θα έρθει, το ξέρω, απλά η όρεξη για σεξ θα είναι μάλλον η τελευταία από όλες που θα έρθει! Σε εμένα τουλάχιστον πρώτα ήρθαν οι ορέξεις για όλα τα άλλα που είχα πάψει να κάνω και αναμένω ως τελευταία αυτήν...

kely η όρεξη για το σεξ μπορεί να μην έρθει μέχρι να σταματήσεις τα χάπια. Πολλά από αυτά τα χάπια επηρεάζουν τον \"σεξουαλικό τομέα\".

σε ευχαριστώ για τα καλά μαντάτα manos88!!! Μου ΄κανες την καρδιά περιβόλι!!! Να ελπίζω πως θα μου έρθει μετά συσωρευμένη??? Καλά, θα απαντάω τότε στο τόπικ: νυμφομανής!

Η αλήθεια βέβαια είναι πως άμα αυτήν την στιγμή ερωτευόμουν θα είχα όρεξη... Δεν έχω όρεξη προφανώς με τον συγκεκριμένο γιατί έχουμε και τα προβλήματά μας... αλλά τώρα ας πούμε αν ερχόταν ο μεγάλος μου έρωτας και μου έλεγε πάμε με χίλια θα πήγαινα!!!

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Εγώ πάντως πιστεύω πως τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Η κατάθλιψη έρχεται όταν πιέζει κάποιος τον εαυτό του απέναντι στη ζωή.
Δεν λέει τι τον ενοχλεί, προσπαθεί να μη πληγώσει ή να μην έρθει σε αντιπαράθεση με άλλους.
Καταπιέζει τη στεναχώρια του και τα άγχη του για τους οποιουσδήποτε λόγους.
Όταν αυτά μαζεύονται και κάποια στιγμή γίνεται η έκρηξη....
Επίσης πιστεύω ότι μεγάλη σχέση έχουν και τα παιδικά χρόνια ενός ανθρώπου...

---

νομίζω πως όλα αυτά είναι τα standard κ εγώ αρχίζω να πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, αν παρατηρήσεις γύρω σου θα ανακαλύψεις ότι όλα έχουν μια ροή που δεν είναι καθόλου τυχαία.

όσο για σεξ, κατάθλιψη κ αντικαταθλιπτικά.. δεν συνδυαζονται καθολου.. ξερείς τι είναι να θελεις κ να μην μπορείς; κλάφτα χαράλαμπε που λένε!
πάντως είναι μεγάλο λάθος, όποιος κ αν έκανε την σύνθεση των αντικαταθλιπτικών, θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί, κάτι τέτοιο σε ρίχνει ακόμα περισσότερο.

Παιδιά, το θέμα είναι να παίρνετε τα φάρμακα σας και να μην παρατήσετε τη θεραπεία σας. Εμένα η αδελφή μου είχε κρίσεις πανικού και με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου, (και χωρίς φάρμακα), τώρα είναι μια χαρά.
Η κάθε περίπτωση έχει τις δυσκολίες της......

οι δικοι μου το ξερουν αλλα δεν βοηθανε και πολυ.μενουν σε αλλη πολη.α μητερα μου λεει να αφησω την αθηνα και να παω εκει μεχρι να μου περασει.τι να πω.μενω με την αραβαωνιαστικια μου το ξερει συμπαραστεκεται οσο μπορει.οι δικοι μου δεν καταλεβαινουν.το προβλημα ειναι ο φοβος.ερχεται ξαφνικα και φευγει κατα την διαρκεια της ημερας.σκεψεις πολλες σκεψεις ερχονται τοτε μονο μαυρες και παρανοικες .το αντικατσθλιπτικο λεει οτι ο τρομος ειναι μεσα στις παρενεργειες αλλα τοσο πολυ.αναφερει επισης αυτοκτονικο ιδεασμο αλλα και παλι τοσο πολυ.διαβαζω το φορουμ πρωι με παιρνει απο κατω.το διαζω βραδυ με κανει και αναθαρω.τι στο καλο καταθλιψη με χρονοδιακοπτη.ενταξει και το βραδυ ερχονται οι σκεψεις αλλα πιο ατονες και διαρκουν λιγοτερο.καμια ορεξη παντωςγια
τιποτα ιδιαιτερατο πρωι.αν μπορει κανενας/καμια ας μου πει η εχω αρχιζω και το χανω.τελικα το π......στικο τοσο δυνστο ειναι τι στι καλο εδω αλλοι πολεμανε καρκινο και εγω δεν μπορω να κοντρολαρω το μυαλο μμου.........

τα συμπτώματα που είχες έγιναν πιο έντονα με τα φάρμακα, αυτό λες αν κατάλαβα καλά;
κ εμένα τον 1ο μήνα με κάνανε σμπαράλια, πως να σου το πώ, ενώ ήμουν μια χάλια έγινα τρακόσιες, συνεχεια σκεψεις για αυτοκτονια, φοβοι που επεστρεψαν απο το παρελθον, πράγματα που ειχα θαψει μεσα μου ξεθαφτηκαν κλπ κλπ κ καινουρια βλαστάρια ξεπετάγονταν συνέχεια..
υπομονή κάνε όσο μπορείς κ όλα με τον καιρό θα στρώσουν
μην το βαζεις κάτω
όσο για όσους θέλουν να σε καταλάβουν καλώς, οι άλλοι ας το προσπεράσουν, μην το σκέφτεσαι κ αυτό, δεν έχει νοημα

ευχαριστω για ολη την συμπαρασταση παντως.ειναι πολυ παρηγορο να βλεπεις και αλλο κοσμο να το περναει και να το ξεπερναει

ναι αυτο ακριβως που περιγραφει μαρια.επειδη κιολας ειχα και περιεργα χομπυ,αποκρυφισμο εσωτερισμο αγνωστο μυστικισμο ολα οσα εχω διαβασει ακι ξερω μου ερχονται στο μυαλο αλλα απο την αρνητικη τους πλευρα.τι να πω.φοβαμαι τον θανατο την αραβωναρα μου τα παντα.και οπως ειπες πραγματα απο το παρελθον.ποσο καιρο σου πηρε

πόσο καιρό παίρνεις φάρμακα? σκέφτεσαι συχνά την αυτοκτονία? την σκεφτόσουν και πριν αρχίσεις τα φάρμακα? έχεις κάνει ποτέ απόπειρα?

Αν θες απαντάς φυσικά, τα ρωτάω γιατί θα βοηθούσε στο να καταλάβουμε την βαρύτητα της κατάστασης.

δεν αντεξα να συνεχισω την θεραπεία με τα συγκεκριμένα φάρμακα, ήμουν σε απελπιστική κατάσταση, να φανταστείς ένα μήνα + δεν μπορούσα να κοιμηθω πάνω απο 2 ώρες την ημέρα κ αν κ αυτες, υπερένταση, νευρικότητα, ταχυπαλμία, δεν μπορούσα να μείνω ακίνητη για δευτερόλεπτο..
συνήθως όμως απ\'οτι μου είπε ο γιατρός πάνω στον μήνα υποχωρούν όλα τα συμπτώματα κ πιάνουν κ δείχνουν τα αποτελέσματα των φαρμάκων
ενώ μου έδωσε υπνωτικά για να κοιμηθώ, δεν έκλεινα ματι, άσε για σκέψεις τρελες κ να μην ησυχαζουν καθόλου
δεν έκλεισα 2 μήνες κ άλλαξα ψυχ κ φυσικά μου σταμάτησε τα φάρμακα, θα πάρω κάτι άλλο πιο ελαφρη
αλλά φίλε μου συγνώμη που θα στο πώ, πρέπει να κάνεις υπομονή τουλάχιστον ένα μήνα για να δείς αν η θεραπεία είναι για εσένα αποτελεσματική
υπομονή, κουράγιο κ κράτα γερά
σε καταλαβαίνω απόλυτα!

καλυνηχτα προς το παρων ευχαριστω για ολα.

μην σε παίρνει απο κάτω jm30, εμείς εδώ θα είμαστε περνάμε τα ίδια κ θα τα ξεπεράσουμε όλα..
καληνύχτα

Υ.Γ.: ψυχοθεραπεία κάνεις;

kely οι σεξουαλικές παρενέργειες δεν συμβαίνουν σε όλους. Οι διάθεση σου ίσως να οφείλεται στην κατάθλιψη και όχι στο φάρμακο καθώς όπως ξέρεις μειωμένη σεξουλιακή διάθεση έχουν πολλοί καταθλιπτικοί. Πάντως όταν σταματήσεις τα χάπια σου σημαίνει ότι τελειώνει προς το παρόν η θεραπεία σου άρα είσαι εντάξει από την κατάθλιψη και ταυτόχρονα ξεφορτώνεσαι και το χάπι οπότε εάν σου έρθει η διάθεση ίσως να είναι επειδή θεράπευσες την κατάθλιψη και όχι επειδή σταμάτησες το χάπι.

καλησπερα και παλι.ευχαριστω για ολη τη βοηθεια και τη συμπαρασταση.σημερασ ξυπνησα πολυ καλυτερα.ραντεβου με ψυχολογο την πεμπτη και βλεπουμε.μια φιλη σημερα μου ειπε να κανω ψυχαναληση αλλα αυτο ξερω παιρνει 2-5 χρονια.οσον αφορα τη σκεψεις δεν εχω ξανακανει αποπειρα αυτοκτονιακαι ουτε θελω να κανω.δεν ειναι λυση.αλλωστε οτι ειναι να περασεις θα το περασεις θες δεν θες οπως λενε και καποιοι.τελος παντων τωρα ειμαι καλυτερα μπορω να δω με καποια αισιοδοξια το μελλον.τα πρωινα ειναι το χειροτερο.αληθεια μετα απο ποσο καιρο υποτιθεται οτι περναει;ειμαι 3 εβδομαδα και ακομα τιποτα.το πρωι πανικος και ειμαι χαλια φοβος.ανα δουμε.παιρνανε και αλλε πραγματα απο τομυαλο μου αλλα τα αφηνω για αργοτερα.ιδαιτερα οσον αφορα το μελλον.

jm30, εγώ είδα καποια βελτίωση την 4η εβδομάδα θεραπείας και αφού μου πρόσθεσε ο γιατρός ένα επιπλέον αντικαταθλιπτικό. Ψυχοθεραπεία ο δικός μου γιατρός μου είπε να μην αρχίσω ακόμη, μετά από 2-3 μήνες αν το αποφασίσω και να το σκεφτώ σοβαρά γιατί καλό είναι να μην ξεκινάς και σταματάς και αλλάζεις ψυχολόγους. Θεωρεί πως άμα κανείς αρχίσει πρέπει να είναι έτοιμος να το τραβήξει μέχρι τέλους.

Αφού όπως λες αισθάνεσςι κάπως καλύτερα, κάνε λιγάκι ακόμα υπομονή, πιστεύω θα φτιάξεις σε καμιά 10αριά μέρες ακόμη πιο πολύ. Κι εγώ έτσι, σιγα-σιγά και σταδιακά είδα την διάθεσή μου να αλλάζει μετά την 3η εβομάδα. Τώρα είμαι στην 4η, είμαι καλούτσικα, με πιάνει ώρες-ώρες και νιώθω κάπως, αλλά καμία σχέση όπως με πριν. Πιστεύω πως είμαι σε ένα σημείο που πρέπει κι εγώ να το σπρώξω λίγο το πράγμα και να μην τεμπελιάζω. Πρέπει να πιέσω κι εγώ λιγάκι τον εαυτό μου για να βελτιώσω την διάθεση μου πλέον, μην τα περιμένουμε και όλα από τα φάρμακα!

Θέλει λίγο ή μάλλον αρκετή υπομονή η κατάθλιψη, να ξέρεις όμως οτι όλα θα πάνε ακόμα καλύτερα, σίγουρα θα ύπαρχουν και σκαμπανεβάσματα αλλά να θυμάσαι πάντα όταν πέφτεις πως αισθανόσουν όταν ήσουν με ανεβασμένη διάθεση και να γνωρίζεις ότι αυτό θα ξάνασυμβεί (επειδή είναι συνηθισμένο γνώρισμα της κατάθλιψης η απελπισία και η σκέψη οτι τίποτα δεν θα αλλάξει ειδικά προς το καλύτερο προσπάθησε να θυμάσαι όταν σε παίρνει από κάτω το πρωί οτι το προηγούμενο βράδυ ήσουν με εντελώς άλλη διάθεση)Σίγουρα η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλά αλλά τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος στη κατάθλιψη είναι τρομερά ασχημα όμως αν έχει την κατάλληλη βοήθεια μπορεί να βρει τις ισορροπίες του :)

πρωτο ραντεβου με ψυχαναλυτη.σημερα.μου ειρθε να βαλω τα κλαματα εκει που καθομουνα.τι να πω.μου ειπε οτι θα παρει χρονο.και οτι θα ανακαμψω σιγα σιγα.εσεις τι νεα;

Νομίζω είναι πολύ λογικό να γίνει κάποιος ευσυγκίνητος όταν προσπαθει να μοιραστεί αυτά που κρατάει μέσα του τόσο καιρο μόνο για αυτόν και τον βαραίνουν οπότε μην ανησυχείς ώς προς αυτό.
Εμένα τη πρώτη φορα που μου συνέβει αισθάνθηκα άσχημα και για να με ξεκολησει μου είπε να το δω όπως όταν έχεις μια χύτρα ταχύτητα, κάποιες στιγμές πρέπει να ανοιγεις τη βαλβίδα να διαφεύγουν οι ατμοι, και δεν ξέρω γιατι αλλα εμένα με απενοχοποίησε αρκετα. (παράδειγμα για νοικοκοιρές, εμπνευστηκε απο τα piercing μου και τα ράστα χεχε)
Όλα θα πάνε προς το καλύτερο αρκεί και εσύ να μην περιμένεις να αλλάξει η στάση σου απέναντι σε αυτά που σε βαραίνουν απο τη μια στιγμή στην άλλη, θέλει υπομονή κ επιμονή