ο αγωνας ειναι ανισος........

χαιρετω την ομορφη και ιδιαιτερη παρεα,ειμαι νεο μελος,αλλα παλια στο προβλημα,χαμενη πολλα χρονια στα σκοτεινα μονοπατια της βουλιμιας....ο αγωνας μας ειναι ανισος και αυτο ειναι αδικο πολυ...απο τη μια η ελαφροτητα του ολου θεματος,τα προτυπα του στυλ αδυνατος=επιτυχημενος κ ευτυχης κ η πιεση απο αυτα απο την εποχη της αθωοτητας,τα χρονια του σχολειου και απο την αλλη οι αγνωστοι και βαθυτεροι λογοι που τον καθεναν απο μας τον εχουν φερει ως εδω..μονο οταν βρουμε τους πραγματικους λογους,μονο τοτε θα γιατρευτουμε...και αυτοι ειναι τοσο καλα κρυμμενοι στα αδυτα του ασυνειδητου μας...ειναι πραγματικα τοσο αδικο να παλευεις με εναν αγνωστο εχθρο....καλη δυναμη σε ολους...

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ,FREEDOM8!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ (ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΕΞΑΛΛΟΥ?) ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΣΚΛΗΡΗ ΚΙ ΣΥΝΕΧΗΣ Η ΜΑΧΗ...
ΑΝ ΕΝΤΡΥΦΙΣΟΥΜΕ ΒΑΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ,ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΘΕΩΡΩ ΤΟ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ...ΠΕΣ ΚΑΤΙ Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ,ΠΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΛΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ...Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΖΟΡΙ! ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΔΡΟΜΟ!

ναι,εχεις δικιο,δυσκολευομαστε να αλλαξουμε και το παρον ειναι αυτο που εχει σημασια,αλλα γιατι δυσκολευομαστε τοοοσο πολυ να αλλαξουμε?γιατι νιωθουμε πως βαζουμε εμεις εμποδια στον ιδιο μας τον εαυτο?και σιγουρα δεν ειμαστε ουτε ανικανοι,ουτε βλακες..κατι αλλο μας κραταει πισω,κατι σα μια ασυνειδητη ενοχη απο οταν ημασταν παιδια κ με το να αυτοτιμωρουμαστε τωρα και να καταστρεφουμε καθε καλη μας προσπαθεια λυτρωνομαστε απο αυτην την ενοχη...παντα κατι θα λειπει απο τη ζωη μας,δε γινεται παντα να τρεχουμε στο φαγητο...εξαλλου ποιος εχει μονιμως την τελεια ζωη?απλα καποιοι εχουν αλλο υποβαθρο και δεν το ριχνουν στο φαγητο..η αλλαγη πρεπει να γινει απολυτως συνειδητα και ωριμα,αν θελουμε να ζησουμε σαν ανθρωποι...αυτο το φορουμ ειναι ενα λιμανι,ενα σημειο αναφορας,μια ομαδα πονεμενων ψυχων που ζητα μια ελπιδα,μια αλλαγη...αυτην την πολυποθητη αλλαγη.........

ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΥ ΞΕΣΠΑΝΕ ΣΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ Ή ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ...
ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ (ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ)ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΜΦΑΝΗ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΙΤΩΝ(ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΗ ΦΩΝΗ)
ΥΠΗΡΧΑΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΟΥΝ ΝΑ ΞΕΣΠΑΓΑ ΑΛΛΟΥ(ΔΕΝ ΠΙΝΩ,ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ,ΔΕΝ ΓΕΝΙΚΑ...)ΜΗΠΩΣ ΓΛΥΤΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ "ΤΡΩΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ-ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΩ",ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟΥ...ΛΥΣΗ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕ ΘΑ ΗΤΑΝ!
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ,ΝΟΜΙΖΩ,ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΕΣ: ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ-ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ,ΞΕΣΠΑΣΜΑ,ΕΝΟ ΧΗ,ΤΙΜΩΡΙΑ,ΑΠΟΤΥΧΙΑ,ΑΠΟΓΟΗ� �ΕΥΣΗ,ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ!
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΤΑΝ ΦΕΡΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΧΘΡΟ ΣΟΥ,ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Τ'ΑΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ!
ΑΣ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ...

αυτος γνωριζει πολυ καλα τα αδυνατα σημεια σου,εσυ ομως δεν τον γνωριζεις καν!παλευεις στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα...ο εχθρος μπορει να ειναι χιλια δυο,απο τους γονεις που δε σου εδωσαν ποτε τη σωστη αυτοπεποιθηση που χρειζοσουν,τον ανθρωπο που λατρεψες και σε προδωσε,η στοργη που απελπισμενα αναζητας(εξαλλου το φαγητο το οποιο εχει να κανει με το στομα,μας γυρναει πισω οταν θηλαζαμε απο τη μαμα μας,η πρωτη αισθηση ασφαλειας και σιγουριας,αν το σκεφτουμε αυτο επιζηταμε γιατι ο κοσμος ειναι τελικα πολυ σκληρος για μας...)μεχρι ακομα και καποια κληρονομικη προδιαθεση στις εξαρτησεις...μπορει και ολα αυτα μαζι και αλλα τοσα..αγνωστο το τι γινεται στο κεφαλι του καθενος μας...η δυναμη πηγαζει απο τη γνωση και απο την αληθινη αγαπη για τον εαυτο μας.βημα βημα τη φορα σε ολα τα επιπεδα..εχουμε πολυ περισσοτερη δυναμη αποση φανταζομαστε,αρκει να βρουμε το σωστο τροπο να την αφησουμε να δρασει.......!!!

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ!
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΟΥΤΣΑ-ΣΤΡΑΒΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΟΥΜΕ.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΤΙΜΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ?
ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΙ ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΑ ΑΠΟΚΤΑΣ...
ΑΣΕ ΠΟΥ ΛΟΓΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΜΟΥ ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
ΞΕΡΕΙΣ,ΤΟ ΚΛΙΣΕ:"ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ Ν'ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΝΕΝΑΝ"
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΜΟΡΦΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ...
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΟΥΝ :ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ?
ΕΓΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΩ :ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ?

Για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε ότι αγάπαμε αληθινά τον εαυτό μας ,νομίζω, ότι βασικό στάδιο είναι να ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΜΕ μαζί του.Να τον αποδεχθούμε...Εκεί είναι το μεγάλο ζήτημα...

καλα αυτο το κλισε ειναι πολυ ακυρο.......και εγω χαιρομαι πολυ που σας βρηκα!ειναι πραγματικα τρομαχτικο και παραξενο πως μερικες φορες φερομαστε στον εαυτο μας..σα να ειμαστε σκουπιδια,σα να μη μας αξιζει κατι καλυτερο..σα να θελουμε να μας τιμωρησουμε για κατι...και το καταφερνουμε μια χαρα,δεν μπορω να πω....νομιζω πως αυτη η αναγκη για συνεχη αυτοτιμωρια εχει να κανει με ελλειψη αγαπης απο ατομα πολυ σημαντικα στη ζωη μας(αφου δε μας αγαπησαν αυτοι σημαινει πως δεν αξιζουμε αρκετα..)και δε δεχομαστε καμια δικαιολογια απο τον καημενο εαυτουλη μας..δεν ξερω πως μπορουμε να μας αγαπησουμε,ισως με το να απομακρυνουμε τοξικους ανθρωπους απο τη ζωη μας η να τους αντιμετωπισουμε στα ισια..η αγαπη για τον εαυτο μας δε γινεται να μην υπαρχει καπου,ειναι στη φυση του ανθρωπου να αυτοπροστατευεται και να επιβιωνει οσο καλυτερα μπορει...αρα πρεπει να αποκαταστησουμε τη χαμενη μας ψυχικη ισορροπια και να δουμε τα πραγματα πιο καθαρα,πιο ρεαλιστικα,να αναγνωρισουμε τις καλες πλευρες μας και να μας πουμε οχι ενα,αλλα δεκα μπραβο.θελει πολυ θεληση και δουλεια,αλλα μονο εμεις μπορουμε να βοηθησουμε τους εαυτους μας.εξαλλου ο καθενας ειναι τοσο πολυ χαμενος στο δικο του μικροκοσμο,που στην τελικη ειναι κριμα να σπαταλαμε ετσι αδικα τη ζωη μας για το τιποτα...ζουμε σε πολυ περιεργους καιρους...στην εποχη των γιαγιαδων μας ολα ηταν πιο απλα..ας κανουμε την προσωπικη μας επανασταση και ας ξεφυγουμε επιτελους απο το μιζερο κυνηγι της τελειοτητας και της αποδοχης των αλλων......θα γερασουμε,θα παμε 80 χρονων και τοτε θα καταλαβουμε τι κριμα που αφησαμε τα νιατα να φυγουν ετσι,για μια εμμονη,ενα κολλημα...ας χαμογελασουμε με νοημα στον εαυτο μας και ας του πουμε "τωρα σε ξαναβρισκω,σε γνωριζω απο την αρχη και δε θα σε ξαναφησω για κανενα λογο,θα σε προσεχω και θα σε φτιαξω,οπως ακριβως εχεις αναγκη!θα σε κανω να χαιρεσαι την καθε μερα,την καθε ωρα οσο καλυτερα γινεται!".................

"τωρα σε ξαναβρισκω,σε γνωριζω απο την αρχη και δε θα σε ξαναφησω για κανενα λογο,θα σε προσεχω και θα σε φτιαξω,οπως ακριβως εχεις αναγκη!θα σε κανω να χαιρεσαι την καθε μερα,την καθε ωρα οσο καλυτερα γινεται!".................

ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ Τ'ΑΦΤΙ!

μακαρι NADINE γιατι ειναι πραγματικα κριμα......διαβαζω αρκετες μερες το φορουμ και ενα διεκρινα,οτι μονο αδυναμη δεν ειναι η ομαδα εδω.σας θαυμαζω ολους πολυ και παιρνω δυναμη απο τη δυναμη σας.ειστε ολοι σας πολυ ξεχωριστοι......

ΓΕΙΑ ΣΑΣ! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΜΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ. ΕΧΩ ΓΑΣΤΡΙΚΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΑΟ ΤΙΣ 23/10/2006, ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ 40 ΚΙΛΑ (ΑΠΟ 135 ΕΙΜΑΙ 95) ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Σ' ΑΥΤΑ. ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΟΥ: "Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΟΣ" ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΑΡΑΓΕ ΝΑΒΓΩ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΤΡΙΑ?

ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ,UNLUCKY(ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΤΥΧΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ!)
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΕΣ ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΣΟΥ,
ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ Ο ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΩΘΗΣΗ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΕΛΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ,ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΚΟΛΑΣ.
ΕΓΩ,ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ,ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ 50 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ 10 ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΣΤΑ ΚΙΛΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΣΤΑ 135
ΑΝ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΛΙΓΟ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΟΥ,
ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ ΧΡΟΝΟΥ,ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!
ΣΤΑ 135 ΙΣΩΣ ΕΝΙΩΘΕΣ ΟΤΙ ΤΟ'ΧΑΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ,ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΟ ΣΟΥ!
ΜΗΝ ΠΤΟΕΙΣΑΙ! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Unlucky κάνεις βουλιμικά κτλ;Γιατί γράφεις το θέμα της βουλιμίας και είπα μήπως έχεις τέτοια επεισόδια.

Ο δακτύλιος απ' ότι γνωρίζω γιατί εγώ δεν έχω, είναι εργαλείο.Αν το χειρίζεσαι σωστά σε βοηθάει και χάνεις.Τώρα περισσότερα γι αυτά δεν ξέρω να πω.

Ένα ενδιαφέρον φόρουμ με απαντήσεις είναι αυτό.

ʼνισοι αγώνες υπάρχουν και με τον δακτύλιο. Τον έσφιξα την προηγούμενο Δευτέρα και από τότε δεν μπορώ να πιώ ούτε ένα ποτήρι νερό ολόκληρο. Όταν τον χαλαρώνω όμως κατεβάζω την ʼρτα και τα Γιάννενα.

UNLUCKY ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΑΝ ΣΦΙΓΓΕΙΣ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΜΕΤΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ?

Quote:

---

Originally posted by antigonoula
UNLUCKY ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΑΝ ΣΦΙΓΓΕΙΣ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΜΕΤΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ?

---

Κάποιες φορές που τα παρακάνω δεν κατεβαίνει κάτω ούτε νερό και φυσικά οτιδήποτε άλλο το κάνω εμετό. Το χειρότερο όμως που μου συμβαίνει τώρα είναι οι αναγωγές στον ύπνο. Είναι τρομακτικό και φοβάμαι να κοιμηθώ, όταν δε κοιμάμαι είμαι καθιστή. Ψάχνω από το πρωί το γιατρό μου να του το πω αλλάμάλλον είναι ακόμη σε χειρουργείο