Printable View
διαβαζω ενα βιβλιο με θεμα την καταθλιψη με αφορμη την αναφορα της ψυχιατρου μου που οταν της ειπα πως αισθανομαι μου ειπε πως της ακουγεται σαν καταθλιψη
Οσο περισοτερο διαβαζω τοσο βρισκω ομοιοτητες
μηπως πριν φτασουμε στη βουλιμια περασαμε απο κει;;
τι λετε
εχεται υπ οψη σας τα συμπτωματα?
exw akousei oti osoi exoun kata8lipsh varioude ta pada,den plenode den ka8arizode den trone vriskkode se a8lia katastash.den m feneste gia tetia atoma
Kαλά, ρώτα μας τι κάνουμέ όταν διάγουμε βουλιμική περίοδο και δε θ'απέχει από αυτό που έγραψε η Τζένη.
Συνήθως στις βουλιμικές καταστάσεις, υποβόσκουν καταθλιπτικές καταστάσεις ή δημιουργούνται επί εδάφους αυτών.
asta na pane dld.esy klean8h posa kla eisai an epitrepete?
Βρε παιδιά διαβάζω εδώ για βουλιμικά επεισόδια, για κατάθλιψη και αναρωτιέμαι υπάρχει άνθρωπος παχύσαρκος ο οποίος δεν είναι βουλιμικός και με συμπτώματα κατάθλιψη σε κάποιες φάσεις τουλάχιστον της ζωή του. Δηλαδή εμένα με πιάνουν βουλιμικά επεισόδια αν μπορώ να τα ονομάσω έτσι και τρώω τα πάντα αλλά δεν κάνω εμετό αυτό είναι βουλιμία ή διατροφική διαταραχή? Επίσης υπάρχουν περίοδοι που με πιάνει κατάθλιψη και είμαι κάπως, ψιλοδυστυχισμένη, ψιλοβαριεστιμένη, ψιλοσαλταρισμένη, τι κάνω εδώ στη γη, και τέτοια, αλλά μπάνιο κάνω, και τα παιδιά μου προσέχω, έχω κατάθλιψη σε εκείνες τις φάσεις? Δεν ξέρω όλα αυτά μου φαίνονται αλληλένδετα......
kao gw to idio pa8enw xoris emeto
Quote:
Originally posted by alalumaki
Βρε παιδιά διαβάζω εδώ για βουλιμικά επεισόδια, για κατάθλιψη και αναρωτιέμαι υπάρχει άνθρωπος παχύσαρκος ο οποίος δεν είναι βουλιμικός και με συμπτώματα κατάθλιψη σε κάποιες φάσεις τουλάχιστον της ζωή του. Δηλαδή εμένα με πιάνουν βουλιμικά επεισόδια αν μπορώ να τα ονομάσω έτσι και τρώω τα πάντα αλλά δεν κάνω εμετό αυτό είναι βουλιμία ή διατροφική διαταραχή? Επίσης υπάρχουν περίοδοι που με πιάνει κατάθλιψη και είμαι κάπως, ψιλοδυστυχισμένη, ψιλοβαριεστιμένη, ψιλοσαλταρισμένη, τι κάνω εδώ στη γη, και τέτοια, αλλά μπάνιο κάνω, και τα παιδιά μου προσέχω, έχω κατάθλιψη σε εκείνες τις φάσεις? Δεν ξέρω όλα αυτά μου φαίνονται αλληλένδετα......
Καταρχήν δεν υπάρχουν μόνο βουλιμικοί που κάνουν εμετό.Κάποια στιγμή ίσως χρειαστεί να κάνουμε ένα ξεχωριστό θέμα και να γράψουμε για τους τύπους.
Αυτό που εσύ αναφέρεις και απ' ότι έχω ακούσει λέγεται συναισθηματική υπερφαγία- κάτι σαν διαταραχή βουλιμίας.
Και είναι ότι περιγράφει η φράση.
Ας απαντησει και μια καταθλιπτικη με βουλα απο ψυχιατρο.....εγω λοιπον οταν ειχα καταθλιψη ενιωθα μονιμως κουρασμενη, δεν ειχα ορεξη να κανω τπτ, ενιωθα οτι δεν υπαρχει τπτ που να με ευχαριστει, δεν ειχα δυναμεις ,τα ποδια μου τα ενιωθα πολυ βαρια, ηθελα να φυγω απο την πολη γιατι ενιωθα να πνιγομαι, δεν μπορουσα να ανταπεξελθω στη δουλεια, ενιωθα οτι κανεις δε με καταλαβαινει, ειχα συνεχεια πονοκεφαλους, δεν μπορουσα να κοιμηθω τα βραδυα σχεδον καθολου, ζαλιζομουν,ενιθα αποτυχημενη,ειχα συνεχεια τυψεις για το παραμικρο,πολυ αγχος και σκεφτομουν πως να αυτοκτονησω....αυτα με λιγα λογια
βεβαια υπαρχουν επιπεδα και επιπεδα καταθλιψης και εγω δεν ημουν βαρια περιπτωση.ΠΟλυ περισσοτερο διαπιστωθηκε οτι βοηθηθηκα απο την ψυχοθεραπεια παρα απο τα χαπια..αυτο ειναι και θεμα οργανισμου..
μπραβο kassi που το αναφερεις οτι υπαρχουνε βαθμιδες καταταθλιψης,αυτο που αναφερει το γουρουνακι ειναι σχετικα βαρια παθολογια,εγω παντως οταν ειχα την πιο βαρια μου καταθλιψη ειχα εμμονη με το πλυσιμο και το μπανιο κατα τ'αλλα ολα σωστα και ψυχοσωματιακ ειχα πολλα και ολο πονουσα και ολα τα βαριομουν και ειχα ενοχες και ηηθελα να αυτοκτονησω νομιζω πως ακομα ετσι ειμαι δηλαδη τωρα που το αναφερω! εκτος την αυτοκτονια πια..
Ναι Κλεάνθη αυτό πρέπει να είναι συναισθηματική υπερφαγία.... Τρώω όταν κάτι δεν πάει καλά ή από ανία...
Τώρα τελευταία βέβαια προσπαθώ αν τρώω κάτι που μου χαλάει τη δίαιτα να πω ΟΚ δεν πειράζει το έφαγα ας συνεχίζω να τρώω τώρα σαν άνθρωπος, άλλες φορές το πετυχαίνω άλλες όχι. Σκοπός μου αυτή την εποχή εκτός από το να χάσω κάποια κιλά είναι και να αλλάξω αυτή τη συμπεριφορά. Δεν ξέρω όμως αν θα τα καταφέρω.......
Και μένα ο ψυχολόγος μου όταν προωτοπήγα διέγνωσε ένα είδος κατάθλιψης και είπε ότι ήταν καλύτερα να δώ και έναν ψυχίατρο και για μου χορηγήσει και κάποια φάρμακα. Εγώ αρχικά ήμουν πολύ αρνητική και δεν ήθελα με τίποτα να ακούσω ψυχίατρο. Τελικά όσπου να αποδεκτώ την ιδέα, ο ψυχολόγος διέγνωσε κάποια βελτίωση οπόταν δεν πήγαμε. Τώρα όμως το συζητάμε πάλι. Βασικά πέραν απο τα βουλιμικά επεισόδια που βιώνω, περνώ περιόδους αυπνίας, περιόδους που δεν θέλω να πάω πουθενά και δεν θέλω να κάνω τίποτα και διάφορα τέτοια.
Έχω κατάθλιψη και αυτό ήτανε η αιτία που είχα αρχίσει να τρώω όσο ποτέ άνθωπος και έγινα τόσα κιλά όσο ποτέ στη ζωή μου.
Κι επειδή αυτά τα κιλά τα πήρα σε μάκρος περίπου 2,5 ετών και όλα σχδεόν είναι από deliveries δεν βλέπω να μπορώ να τα χάσω.
Πάντως τη δίαιτα και όλα την άρχισα από τη στιγμή που συνήλθα από την ψυχολογική άβυσσα που είχα πέσει.
'Ηταν σαν να κοιμόμουνα βαθειά αλλά χωρίς να είμαι ωραία.
Μόνο κοιμωμένη.
Tελικά κάνοντας μια συνολική αποτίμηση - μέχρι τώρα - του τι με κάνει να νιώθω ειλικρινά δημιουργικός και χαρούμενος, νομίζω πως καταλήγω στο συμπέρασμα πως κάποια καταθλιπτική κατάσταση υποβόσκει όλον αυτόν τον καιρό.
Μερικές φορές νιώθω πως ο χρόνος απλά κυλάει χωρίς καν να με αγγίζει η συνέπεια αυτού.Λες και ζω μια ζωή που μόνο ζώσα δεν είναι.Σα να με κρατάει κάτι, να με προσγειώνει διαρκώς τη στιγμή που ετοιμάζομαι να πετάξω...
ʼλλωστε νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις άτομα με ΔΤΠ διαγιγνώσκονται με κάποιου βαθμού κατάθλιψη που προκύπτει είτε επί εδάφους της διατροφικής διαταραχής ή το αντίστροφο...
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα πολλές διέξοδοι...
Πφφφφφφ...
Κι όμως Κλεάνθη, κάνεις τόσα όμορφα πράγματα στη ζωή σου. Κάνεις τους ανθρώπους να γελάνε. Υπάρχει κάτι πιο ευλογημένο από αυτό?
Αλλά και πριν την εκδήλωση, η προετοιμασία, η στολή, το μακιγιαζ, τα παππούτσια δε δίνουν ένα επιπλέον νόημα, ένα ενδιαφέρον?
Κι ακόμα πιο πριν κι από αυτά, η πολύωρη εξάσκηση και ενασχόληση με τα του επαγγέλματός σου δε σου δίνουν ένα νόημα? Ξυπνάς το πρωί και λες ''σήμερα θα ασχοληθώ π.χ. με την κατασκευή πρωτότυπων μπαλονιών.'' Έχεις το δικό σου πρόγραμμα, τη ΔΙΚΗ ΔΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ. Εσύ αποφασίζεις τι θα αλλάξεις, πότε θα το αλλάξεις, αν θα αλλάξεις.
Σε θεωρώ πολύ δημιουργικό κσι τυχερό άνθρωπο. Μη σε παίρνει από κάτω.
Καλημέρα!
Δελφινάκι ευχαριστώ!Δε με παίρνει από κάτω.Μια κρίση αυτοπροσδιορισμού ειναι. :) :) :)
Συνεχίζουμε...
Παιδιά κι εγώ πιστεύω ότι η παχυσαρκία και η βουλιμία οφείλονται στην κατάθλιψη. Αν και δεν το έχω συζητήσει ποτέ με κάποιον ειδικό (ψυχίατρο ή ψυχολόγο), νομίζω ότι αυτά συνδέονται μεταξύ τους, το έχω νοιώσει να συμβαίνει σε μένα.
Αυτή ήταν που κάποτε με έφτασε κοντά στα 100 κιλά (απο 48 που ήμουν πρίν), αφού η μόνη μου παρηγοριά ήταν το φαγητό και το ποτό.
Και δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω "βουλιμία" ή "νευρική ανορεξία" αυτό που μου συμβαίνει απο το Φεβρουάριο και μετά, αλλά και εδώ πάλι η κατάθλιψη με οδήγησε. (υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να φάω τίποτα για 3-4 μέρες κι άλλες που τρώω το καταπέτασμα, νοιώθω τύψεις, καταφεύγω σε dulcolax για γρήγορη αποβολή του φαγητού και μετά πέφτω για ύπνο απο τις 9 το βράδυ για να μη φάω τίποτε άλλο!!).
Τουλάχιστον η τωρινή φάση μου άφησε ένα καλό αποτέλεσμα.... ένα υπέροχο σώμα!
Τουλάχιστον εσύ χάνεις και κανένα κιλάκι :)
Εγώ έμπλεξα με ένα μουλάρωμα του σώματός μου που αρνείται, αρνείται, αρνείται ..
Περισσότερο φοβάμαι τί επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στην ψυχολογία μου και αν η μακρόχρονη σταστιμότητα στα κιλά που δεν χάνονται παρ όλη την απόλυτη διατροφική μου πειθαρχία - κοντά ένα μήνα τώρα- με ξαναρίξει.
Το τρέμω αυτό ...
Ειναι σχεδον σιγουρο οτι καταθλιψη με διατροφικες διαταραχες πανε χερακι-χερακι.
Ενδεικτικα να πω οτι διαβασα οτι στον Πολεμο του Βιετναμ, οσοι Αμερικανοι αρνηθηκαν να πολεμησουν υποχρεωθηκαν να μετασχουν σε καποια πειραματα που ηθελε να διεξαγει η κυβερνηση.
Σε αυτα λοιπον τα πειραματα (τα οποια με τα σημερινα δεδομενα θα ηταν απαγορευμενα) οι συμμετεχοντες κλεινονταν για 6 μηνες σε κελια, οπου τους δινοταν ελαχιστη τροφη κ νερο που αρκουσαν μολις για να μπορουν να ζουν.Αναμεσα λοιπον στα υπολοιπα συμπερασματα κ παρατηρησεις που οδηγηθηκαν οι ειδικοι βλεποντας τη συμπεριφορα των συμμετοχοντων ηταν η καταθλιψη.
Επιπλεον, κ σε μενα οταν ακομα αρνουμουν να φαω κ επεμενα να χανω συνεχεια, οχι μονο δεν ηθελα να βγαινω εξω κ γενικα να εχω επαφες πολλες, οχι μονο η ωρα στο σπιτι μου φαινοταν να περνα βασανιστικα αργα, αλλα ηθελα να εχει συνεχεια συννεφια παρολο που ηταν χειμωνας κ αν τυχαινε να βγει ηλιος εκλεινα παντζουρια κλπ για να εχω σκοταδι εγω...
εχμ...
σχετικα με το πειραμα των αμερικανων...
θαρρω πως σε αυτην την περιπτωση θα επρεπε να συσχετισουμε την καταθλιψη με τον εγκλεισμο και οχι με την διατροφη......
σιγουρα επαιξε ρολο ο εμπρησμος, ομως η διατροφη επισης επαιξε ρολο, καθως λογω ουσιων που λαμβανονται ο οργανισμος αντιδρα κ υπαρχουν κ διακυμανσεις στη διαθεση...οταν ομως δε λαμβανεται επαρκης τροφη τοτε δεν αισθανεσαι μονο αδυναμος κ χαλια ψυχολογικα μονο απο αυτο.αυτο επιβεβαιωνεται απο τροφες οπως η σοκολατα, τα πορτοκαλια κλπ που φτιαχνουν προσωρινα εστω τη διαθεση..αρα υπαρχει σχεση μεταξυ τροφης-οργανισμου-συναισθηματων που μπορει αναλογως να οδηγησει σε καταθλιψη.
εκγλισμος* (δεν ξερω πως ηρθε κ εγραψα αυτο... :S )