Ας κάνουμε μια καταμέτρηση..Πόσα κιλά χάσαμε από τότε που ξεκινήσαμε τον αγώνα μας?Πόσα θέλουμε ακόμα?
Πως σας φαίνεται η ιδέα να κάνουμε μία καταμέτρηση των κιλών που έχουμε χάσει μέχρι τώρα για να ξέρουμε που βαδίζουμε?Είναι μία καλή ευκαιρία και για εμάς τους καινούργιους στο φόρουμ να πέρνουμε κουράγιο από τουσ "παλιούς ήρωες".
Λοιπόν εγώ τισ τελευταίες 3.5 εβδομάδεσ έχασα 4 κιλά με πάρα πολύ αγώνα καθώσ τα αντισυλληπτικά και οι τα πρηξίματα δεν με εβοηθούν..Εσείς??????Πως πήγατε??
Να έρθω και εγώ στην παρέα σας;
Γειά σας,
Τα τελευταία έξι χρόνια (χρόνια των σπουδών), με δίαιτες αστραπή και άλλες απεγνωσμένες προσπάθειες, καταλήγω κάθε χρόνο με +4 κιλά... Έτσι έφθασα αισίως στα 88. Όπου νιώθω χάλια για εμένα. Πέρισυ, έχασα συστηματικά (με διαιτολόγο) 14 κιλά, τα οποία τα πήρα πάλι... τρώγοντας πολύ λαίμαργα και αργά το βράδυ (δουλεύω συχνά μέχρι πολύ αργά).
Τελικά, για να μην τρώω λαίμαργα, πρέπει να είμαι σε διακοπές συνέχεια, αλλά αυτό δε γίνεται...
Πώς είναι δυνατόν να μη σκέφτομαι το φαγητό σα διέξοδο όταν αγχώνομαι ή είμαι στεναχωρημένη;
Καλημέρα - Supermarket και... κακές συνήθειες
Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα Nadine. Γειά σου Klelia!
17 κιλά! Φανταστικά ! Εδώ θέλει προσοχή και κουράγιο.
Εγώ ύστερα από διάλειμμα (συντήρηση το έλεγα) ξεκίνησα πέρισυ και σιγά σιγά (με λαίμαργο φαί - όχι χωρίς αιτία, μιας και το βάρος μου είχε σταθεροποιηθεί) τα πήρα πάλι πίσω τα δικά μου 15 κιλά.
ʼσχετο τώρα, αλλά τα τελευταία 4-5 χρόνια, έχω αναπτύξει μία (επιπλέον) κακή συνήθεια. Μου αρέσει πολύ να τρώω κάτι στο αμάξι. Και αυτό συνήθως το κάνω γυρνώντας από το Supermarket για το σπίτι. Το χειρότερο από όλα είναι ότι το φαγητό/ τσιμπολόγημα τούτο δεν καταγράφεται! Δε με βαραίνει, δε με χορταίνει... σαν να πηγαίνει σε άλλο στομάχι (του αυτοκινήτου...) και όχι στο δικό μου. Δεν ξέρω αν σας έλεγαν και εσάς παλιά, στην παιδική ηλικία, "μην τσιμπολογάς, σε λίγο θα φάμε και θα σου κοπεί η όρεξη". Ε λοιπόν, τότε μπορεί να μου κοβόταν... τώρα όχι πια.
Χθες, πηγαίνοντας στο ταμείο του Supermarket, πήρα ένα μικρό πακέτο μπισκότα γεμιστά για το αμάξι και μετά σας σκέφθηκα... :), τώρα έχω ευθύνη στον κοινό αγώνα! Και γύρισα το πακέτο πίσω. Για πρώτη φορά μετά από μήνες, δεν έφαγα κάτι στο αυτοκίνητο. Τελικά, δεν ήταν και τόσο σπουδαίο.