κατάθλιψη-σχέση

Νομίζετε πως κάποιος που έχει κατάθλιψη μπορεί να κάνει σχέση;

Καλησπέρα. Αυτό που ρωτάς το έχω περάσει. καταρχήν από την προσωπική μου εμπειρία θα σου πω πως θεωρώ ότι ο καθένας μόνος του μπορεί να νικήσει την καταθλιψή του ή να συμβιβαστεί και να ζήσει με αυτήν. Εχω κατάθλιψη εδώ και ΄3 χρόνια περίπου.Δεν έχω επισκεφτεί ειδικό αλλά έχω συμβιβαστεί και ζω με αυτήν.Πριν από περίπου 3 εβδομάδες χώρισα. Τις πρώτες μέρες ήταν αρκετά δύσκολα τα πράγματα, αλλά συνηδειτοποιώ ότι η κατάθλιψή μου δεν είναι πρόβλημα.Να το θέσω αλλιώς. Αν αγαπάς κάποιον που έχει 1 χέρι, το χέρι του θα γίνει εμπόδιο για τη σχέση σας?Δεν θα μπορούσες να αγαπήσεις έναν άνθρωπο που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι? Η κατάθλιψή σου δεν είναι εμπόδιο για να κάνεις σχέση, αντίθετα, είναι κίνητρο για να κάνεις σχέση που θα σε βγάλει από τη \"φυλακή σου\"!

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ναι καλέ, γιατί να μην μπορεί? Εγώ τουλάχιστον μια χαρά μπορώ και μάλιστα θα συμφωνήσω με manthes! Η μοναξιά επιβαρύνει την κατάθλιψη. Εσύ πού νομίζεις πως υπάρχει δυσκολία? Θεωρείς πως δεν θα έχεις την όρεξη και ενέργεια που θα έχει ένας μη καταθλιπτικός?

mmaria, τι σε φοβίζει, τι σε δυκολεύει να κάνεις σχέση όντας μέσα σε κατάθλιψη? Θέλεις να μας πεις λίγα περισσότερα πράγματα γι αυτό?

δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψη ή αν φταίω εγώ στην φάση που βρίσκομαι.
νιωθω ότι δεν είμαι σε θέση να προσφέρω, να δώσω, σε κάποιον που δεν ξέρω αν αξίζει κ αν αξίζει χάνω την ευκαιρία;
σκέφτομαι ότι θα πληγώσω τον άλλον άθελά μου με αυτή την συμπεριφορά μου.
φοβάμαι τις υποχρεώσεις σε μια σχέση κ ότι δεν θα είμαι εντάξει.
ίσως να φταίει η προηγούμενη σχέση, αλλά δεν νομίζω, γιατί ήταν κάτι που χαίρομαι που το έζησα κ δεν έχω κακές αναμνήσεις, μόνο που τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον λάτρεψα.
δεν ξέρω στην ουσία τι μπορεί να μου φταίει κ δεν μπορώ να φτιάξω απο αυτή την άποψη την ζωή μου, προτιμώ την μοναξία μου; πάλι δεν νομίζω, γιατί όλοι θέλουν κάποιον δίπλα τους. δεν ξέρω...

Εγώ πάντως όταν είχα κατάθλιψη δε μπορούσα να νιώσω συναισθήματα οπότε το να είμαι σε σχέση ήταν πιεστικό και βασανιστικό. Το ίδιο παθαίνω και σε μικρές φάσεις κατάθλιψης, λες και όλα τα συναισθήματά μου χάνονται για τον άλλο και προσπαθώ να κρατηθώ μόνο με τη σκέψη στη σχέση.

Μάλλον όμως έχει να κάνει με το τι εννοούμε κατάθλιψη και μάλλον υπάρχουν και διαφορετικά είδη.

Μάλλον κάπως έτσι να αισθάνομαι κ εγώ.
Η σκέψη σίγουρα δεν με κρατάει, γιατί δεν μπορώ να την συντονίσω.
Τώρα συναισθήματα μάλλον δεν έχω, γενικότερα είμαι σαν να μην με αγγίζει τίποτα γύρω μου. Ναί μου άρεσε, ναι καλό παιδί είναι, σκέφτηκα να το προσπαθήσω, αλλά ετσι όπως είμαι μάλλον κακό θα του έκανα κ δεν φταίει σε τίποτα εκείνος.
δεν ξέρω, πάντως νίωθω άσχημα

Αγαπητή μου φίλη......ο τρόπος και μόνο που διατυπώνεις το ερώτημα θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια καλή μορφή της κατάθλιψης ή σαν μια καλή φάση στην κατάθλιψη σου....Το ότι μπαίνεις σε αυτήν την διαδικασία προβληματισμού και αμφιβολιών γύρω απο μια ενδεχόμενη σχέση θα μπορούσε απλά να σημαίνει μια ανησυχία που λίγο πολύ όλους μας παιδεύει στην αρχή κάθε καινούριας σχέσης.Θα συμφωνήσω ότι μια σωστή σχέση μπορεί να είναι και το πιο καλό φάρμακο.......και είμαι σίγουρος ότι ήδη έχεις την εμπειρία ώστε να ερωτευτείς πραγματικά και να μην απλά μπείς σε μια διαδικασία συναισθηματικής εξάρτησης απ τον άλλον. Πάνω απ όλα εσύ οφείλεις να περνάς καλά....και να διαπραγματεύεσαι τα συναισθήματα σου και μέσα απο μια σχέση.Άν δείς ότι η σχέση σε φθείρει.....απλά ψάχνεις να βρείς για κάτι καλύτερο.....Με τις ευχές μου για ότι το καλύτερο......:)

Quote:

---

Originally posted by mmaria
δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψη ή αν φταίω εγώ στην φάση που βρίσκομαι.
νιωθω ότι δεν είμαι σε θέση να προσφέρω, να δώσω, σε κάποιον που δεν ξέρω αν αξίζει κ αν αξίζει χάνω την ευκαιρία;
σκέφτομαι ότι θα πληγώσω τον άλλον άθελά μου με αυτή την συμπεριφορά μου.
φοβάμαι τις υποχρεώσεις σε μια σχέση κ ότι δεν θα είμαι εντάξει.
ίσως να φταίει η προηγούμενη σχέση, αλλά δεν νομίζω, γιατί ήταν κάτι που χαίρομαι που το έζησα κ δεν έχω κακές αναμνήσεις, μόνο που τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον λάτρεψα.
δεν ξέρω στην ουσία τι μπορεί να μου φταίει κ δεν μπορώ να φτιάξω απο αυτή την άποψη την ζωή μου, προτιμώ την μοναξία μου; πάλι δεν νομίζω, γιατί όλοι θέλουν κάποιον δίπλα τους. δεν ξέρω...

---

βρε Μαράκι, μην το ξεψυρίζεις από την αρχή τόσο!!! Όλα αυτά που λες ισχύουν για όλους μας, σκέψου πως θα μπορούσε αυτός να μην φαινόταν αντάξιος της σχέσης σας, μην το προεξοφλείς πως θα είσαι εσύ αυτή που δεν δεν δεν....

Και μια σχέση ΔΕΝ μπορεί να ξεκινήσει με τόσα δεν...

Για αυτό άμα σου αρέσει κάποιος εκδήλωσέ το! Άσε τον εαυτό σου να αγαπήσει και να αγαπηθεί... κι ας πληγωθείτε, αυτό ποτέ κανείς δεν μπορεί να το πεί πως δε θα συμβεί...

Και να ρωτήσω και κάτι άλλο... Μήπως δεν αγαπάς αρκετά τη Μαρία κι έτσι δεν μπορείς να αφήσεις και κανέναν άλλον να την αγαπήσει? Μήπως μόνη σου σαμποτάρεις τον εαυτό σου, πιστεύοντας πως ένα ωραίο και καλό παιδί δεν σου αξίζει? Μήπως θεωρείς πως για έναν καταθλιπτικό η ευτυχία είναι κάτι ουτοπικο? Κάτι που δεν δικαιούται ίσως? τα λέω αυτά γιατί εμείς οι καταθλιπτικοί έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε πως δεν αξίζουμε και δεν δικαιούμαστε πολλά...

Κι επειδή κάτι μου λέει πως τα παραπάνω ισχύουν, θα σου πω το εξής: Είσαι μοναδική και το αξίζεις να είσαι ευτυχισμένη, για αυτό βρες τί σε κάνει ευτυχισμένη και διεκδίκησέ το μέχρι τελικής!!!

Να πω πάντως ότι στην περίοδο της κατάθλιψής μου είχα ήδη σχέση οπότε είχε διαμορφωθεί ένα μοτίβο σχέσης μεταξύ μας που όσο να΄ναι άλλαξε με την κατάθλιψη. Επιπλέον ένιωθα κατά κάποιο τρόπο ότι φταίει αυτός για την κατάσταση που ήμουν (δεν έφταιγε στα αλήθεια, εγώ δημιούργησα ευθύνες στο μυαλό μου) και ένιωθα και πίεση όταν ήμουν μαζί του.
Δεν ξέρω πως θα ήμουν όμως σε μια καινούρια σχέση, σε κάποια που δεν έχει προκαθορισμένους κανόνες, οπότε δε θα ένιωθα πίεση για το να είμαι κάπως συγκεκριμένα. Ίσως, σκέφτομαι, μου έκανε καλό το νέο ενδιαφέρον κάποιου άλλου, ένιωθα μια ανανέωση. (φυσικά δεν αναφέρομαι στην οξεία φάση, σε αυτή δε μπορούσα σχεδόν να αρθρώσω λέξη ή να έχω επαφή με οποιονδήποτε άνθρωπο)

Έχει νόημα να σκέφτεσαι τι θα προσφέρεις σε κάποιον άλλο; Αυτός δε μπορεί να κρίνει αν του είναι αρκετό; Στο κάτω κάτω μπορείς να του μιλήσεις για το τι σου συμβαίνει και να αποφασίσει μόνος του.

Quote:

---

Originally posted by mmaria
δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψη ή αν φταίω εγώ στην φάση που βρίσκομαι.
νιωθω ότι δεν είμαι σε θέση να προσφέρω, να δώσω, σε κάποιον που δεν ξέρω αν αξίζει κ αν αξίζει χάνω την ευκαιρία;
σκέφτομαι ότι θα πληγώσω τον άλλον άθελά μου με αυτή την συμπεριφορά μου.
φοβάμαι τις υποχρεώσεις σε μια σχέση κ ότι δεν θα είμαι εντάξει.
ίσως να φταίει η προηγούμενη σχέση, αλλά δεν νομίζω, γιατί ήταν κάτι που χαίρομαι που το έζησα κ δεν έχω κακές αναμνήσεις, μόνο που τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον λάτρεψα.
δεν ξέρω στην ουσία τι μπορεί να μου φταίει κ δεν μπορώ να φτιάξω απο αυτή την άποψη την ζωή μου, προτιμώ την μοναξία μου; πάλι δεν νομίζω, γιατί όλοι θέλουν κάποιον δίπλα τους. δεν ξέρω...

---

Μαρία,

όλα αυτά που περιγράφεις, περισσότερο αφορούν άγχος, ένταση, ανησυχία, ενοχές, φόβο, παρά κατάθλιψη.
Αν δε ρισκάρεις να κάνεις σχέση, ποτέ δε θα πάρεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου, απλώς θα τα σέρνεις.

Το σημαντικότερο όμως είναι να αφουγκραστείς τον εαυτό σου, την ψυχή σου. Αν η ψυχή σου (συναίσθημα) λέει να σχετιστείς και το κεφάλι σου (λογική) λέει να μην το κάνεις, τότε αυτή την εσωτερική σύγκρουση, μια καλή ιδέα είναι να την επεξεργαστείς, να ψάξεις πως μπορείς να τη γεφυρώσεις, ώστε εν τέλει να φροντίσεις την Μαρία και να την φέρεις σε μια εσωτερική συμφωνία/ισορροπία.

δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα, πόσο μάλλον να ξεκινήσω μια σχέση..
όσα γράφω παραπάνω είναι όντως (άγχος, ένταση, ανησυχία, ενοχές, φόβος)
δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου τις περισσότερες φορές, πως θα μπορέσω να σταθώ δίπλα σε κάποιον;

κοιταξε να δεις πρεπει να παλεψεις πραγματικα και εγω αυτο κανω καθε μερα καθε λεπτο... Δες τι ζητας απο τη ζωη σου θα εισαι ευτυησμενη με μια σχεση... Σιγουρα η σχεση εαν ειναι πραγματικη και εχει πραγματικη αγαπη θα σε ηρεμησει φοβερα θα βρεις το απαγγιο σου... Βρες εναν ανθρωπο που θα τον αγαπησεις και θα σε αγαπησει πραγματικα μη συμβιβαστεις για να μην εισαι μονη σου ετσι συμβιβαστικα εγω και εφτασα στο απεναντι σημειο.
Το αγχος σου θα το βαλεις σε μια σειρα. Να ξερεις ενα πραγμα να ζητας τη βοηθεια του Θεου και ολα θα πανε καλα αληθεια σου το λεω. Δεν ξερω εαν μπορω να σε πεισω αλλα πραγματικα ειναι τεραστια η δυναμη που αντλεις απο την πιστη σου...
Σου ευχομαι καλο κουραγιο και καλη δυναμη

Ναί σίγουρα η πίστη μας δίνει δύναμη για να παλεύουμε καθημερινά.
ποτέ δεν μπήκα σε μια σχέση για να μην είμαι μόνη, ούτε θα το κάνω ποτέ, γιατί θα είναι κάτι σαν ψέμα κ δεν φταίει ο άλλος να του δείχνεις ένα ψέμα. άσε που η μοναξιά θεριεύει φαντάζομαι αν είσαι δίπλα σε κάποιον που δεν μπορείς να αισθανθείς.

kely28
Και να ρωτήσω και κάτι άλλο... Μήπως δεν αγαπάς αρκετά τη Μαρία κι έτσι δεν μπορείς να αφήσεις και κανέναν άλλον να την αγαπήσει? Μήπως μόνη σου σαμποτάρεις τον εαυτό σου, πιστεύοντας πως ένα ωραίο και καλό παιδί δεν σου αξίζει? Μήπως θεωρείς πως για έναν καταθλιπτικό η ευτυχία είναι κάτι ουτοπικο? Κάτι που δεν δικαιούται ίσως? τα λέω αυτά γιατί εμείς οι καταθλιπτικοί έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε πως δεν αξίζουμε και δεν δικαιούμαστε πολλά...

Κι επειδή κάτι μου λέει πως τα παραπάνω ισχύουν, θα σου πω το εξής: Είσαι μοναδική και το αξίζεις να είσαι ευτυχισμένη, για αυτό βρες τί σε κάνει ευτυχισμένη και διεκδίκησέ το μέχρι τελικής!!! [/quote]

Ίσως να μην με αγαπάω κ καθόλου, ποτέ δεν με σκέφτομαι
δεν ξέρω αν με σαμποτάρω, πάντως αν αξίζω, έτσι όπως αισθάνομαι, τόσο άσχημα με εμένα, δεν νομίζω.
όσο για το τι με κάνει ευτυχισμένη, μπορώ να βάλω κ τα γέλια λέγοντας αυτή την στιγμη τιποτα.

Σημερα το πρωι ξυπνησα (μην ξεχνας οτι χωρισα πριν απο μια εβδομαδα ενω ετοιμαζομουν για γαμο) και κοιταζα τον ουρανο και σκεφτομουν ποσο τυχερος ειμαι που μπορω και κοιταω και βλεπω τετοια τοπια ψαχνω κατι ομορφο να βρω ωστε να πω ειμαι καλα που το βλεπω και υπαρχει αυτο!!
Για μενα ειναι ολα μαυρα αλλα ψαχνω την ασπρη κουκιδα που θα με κανει λιγο χαρουμενο. Πραγματικα σκεψου οτι ειμαστε ολοι εμεις μαζι σου και διπλα σου με τα δικα μας προβληματα ωστε να μπορουμε να σε βοηθησουμε....
Μιλα ελευθερα ο ενας βοηθαει τον αλλον...

Νιώθω το ίδιο μαρία μου..και ακόμα νιώθω ότι δεν μπορώ να δώσω αγάπη παρα μόνο την ζητώ

ναι alfapark2001 έτσι είναι..
κάποια στιγμή θα έρθει κ για όλους εμας η κουβέντα \"είμαι καλά\"

μα εγω δεν ειμαι καλα απλα προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι ειμαι καλα.....
Ειμαι μονος δεν βρισκω αγαπη πουθενα ο ανθρωπος που αγαπαω δεν με θελει με χωρισε...
Δεν μπορω να παω διακοπες στο σπιτι μου γιατι πηγαινα μαζι της τοσα χρονια και δεν μου ειναι ευκολο...
Δεν μπορω να μπω στην βαρκα μου γιατι εχει το ονομα της....
Δεν μπορω να μπω στο αυτοκινητο μου γιατι εκει μεσα εχουμε ζησει φοβερες στιγμες.....
Πως λοιπον να ειμαι καλα και ομως θα τον βρω τον τροπο μη φοβασαι τιποτα πραγματικα μη φοβασαι τιποτα. Ζητα βοηθεια εγω πηρα τους φιλους μου χτες και τους ειπα μου ετυχε αυτο βοηθηστε με μη με αφηνετε μονο μου και καντε με να νιωθω καλα και οτι δεν μου λειπει τιποτα....
Ζητα βοηθεια και εμεις εδω ειμαστε

comfusio δεν με χαλάει η μοναξία μου, αλλά ώρες - ώρες δεν την αντέχω.
δεν ζητάω τίποτα από κανένα, γιατι φοβάμαι ότι δεν μπορώ να δώσω κ όπως είπα δεν θέλω να πληγώσω κάποιον άθελά μου
ίσως να έρθει η στιγμή που θα ξεμπερδέψουμε το μέσα μας κ τότε να μπορούμε να δώσουμε πράγματα.
γι\'αυτό κ ρώτησα αν παίζει ρόλο η κατάθλιψη σε μια σχέση
αλλά δεν είμαι σίγουρη.. το πως αισθάνομαι όμως οφείλεται στην κατάθλιψη;

κατάλαβα alfapark2001 ότι υποφέρεις απ\'τον πρόσφατο χωρισμό σου κ το παλεύεις
είναι φυσιολογικό γιατί βιώνεις μια μεγάλη απώλεια, όλα όσα έχεις μοιραστεί κ έχεις ζήσει περνάνε μπροστά απο τα μάτια σου κ όλα γύρω σου, φέρνουν την μορφή που είχες δίπλα σου.
κανε κουράγιο κ πάλεψε το, ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο καλύτερος γιατρός.

θα το δουμε οπως σου ειπα και πριν εκτος απο το χρονο ζηταω και τη βοηθεια του Θεου που για μενα ειναι παρα πολυ συμαντικο το συμαντικοτερο μαλλον. και πραγματικα ηρεμω απιστευτα.....

Το θεμα ειναι οτι mmaria οτι ολα αυτα τα πραγματα περνανε απο πανω μας οποτε μας χαλανε την καθημερινοτητα και το παρον, παντα ολοι λεμε οτι για καλο γινεται και οτι καθε εμποδιο για καλπ κλπ κλπ ομως ολο εμποδια και αρνητικα πραγματα μας χαλανε το παρον μας και τις ομορφες στιγμες.. Η απωλεια που βιωνω ειναι οντως παρα πολυ μεγαλη και πραγματικα ερχονται στιγμες που δεν μπορω να αναπνευσω απο την στεναχωρια