Υποφέρω πολυ!!!!

Καλημερα σας!!!Ελπιζω να ειστε ολοι καλα..Εγω ειμαι πολυ χαλια ψυχολογικα...Πανω που τα πηγαινα καλυτερα και ημουν πιο αισιοδοξη εχτες το βραδυ δεχτηκα τοση ψυχολογικη πιεση που νιωθω οτι πηγα πολυ πιο πισω απο πριν..Μετα απο 5 μερες χωρις να εχω παθει επεισοδιο υπερφαγιας εχτες απο το αγχος τα καταστρεψα ολα και φτου απο την αρχη..Νεος αγωνας παλι..Εχτες ηταν τα γενεθλια μιας φιλης μου και θα πηγαιναμε επισκεψη στο σπιτι της..Θα εβλεπα φιλες μου που ειχα αρκετο καιρο να τις δω..βασικα που τις ειχα δει οταν ημουν αδυνατη..(πριν 1,5 μηνα περιπου)..σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα εγινα αλλος ανθρωπος αλλα να μην σας τα πολυλογω απο την ωρα που πηγα ενιωθα αρκετα αβολα αλλα σιγα σιγα εγκληματιστικα στο περιβαλλον και περνουσα σχετικα καλα..Μεχρι που ηρθε η συζητηση για διαιτες...κιλα...φορεματα..εχ ουμε 3 γαμους τον σεμπτεβρη και η συζητηση περιστρεφοταν την περισσοτερη ωρα γυρω απο αυτο το θεμα..βασικα με ενοχλησε περισσοτερο που στο τελος μειναμε 3 κοπελες και ηξεραν το προβλημα μου και συνεχιζαν να κουβεντιαζουν για το ιδιο θεμα..εγω σταματησα να μιλω γιατι δεν ειχα κατι να πω..ηθελα να κλαψω απο την πιεση που ενιωθα..μεχρι που τους ειπα γινεται να αλλαξουμε συζητηση??και λεει η μια καταλαβα οτι σταματησες να μιλας και εκει δεν αντεξα και βουρκωσα..τους λεω οκ ειμαι θα μου περασει...τι να πεις..αν δεν ηξεραν τι αντιμετωπιζα να το καταλαβω αλλα απο την στιγμη που ειδαν οτι με ενοχλησε συνεχιζαν..ευτυχως εχω ραντεβου με την ψυχολογο μου σημερα..νιωθω οτι θα εκραγω...ειμαι δουλεια και θελω να κλαψω μπας και ηρεμησω και μου φυγει ο θυμος..ειμαι αρκετα αγχωμενη και δεν ξερω πως θα τα καταφερω σημερα να συγκρατηθω...βλεπω τον εαυτο μου και αηδιαζω..λεω πως το αφησες να συμβει ξανα αυτο??μετα απο τοσες θυσιες και βασανα..δεν αντεχω αλλο..κουραστηκα..εχω τασεις φυγης παλι..νομιζα οτι το ειχα ξεπερασει αυτο αλλα δυστυχως εμφανιζεται παλι..αντι να μου κανει καλο το οτι βγηκα και ειδα κοσμο γιατι ημουν συνεχεια δουλεια-σπιτι νιωθω οτι μου εκανε παρα πολυ καλο..αντι να προχωρω μπροστα πηγα 10 βηματα πισω...ειπα οτι δεν θα βγω ξανα εξω...αν οι φιλες μου με αντιμετωπισαν ετσι...μεγαλη απογοητευση..προτιμω να ειμαι μονη μου και να το παλευω παρα να περασω ξανα την εχτεσινη βραδια...Στεναχωριεμαι περισσοτερο που στεναχωριουνται και οι γονεις μου βασικα..Χαρηκαν που εγινα λιγο πιο ευδιαθετη και αρχισα να βλεπω τα πραγματα με αλλη ματια..προσπαθουσα τουλαχιστον αλλα σημερα ξανα τα ιδια...Δεν αντεχω αλλο..Υποφερω πολυ!!!!!!!!

Καταλαβαίνω ότι κάποιες φορές έχουμε τη "μύγα"και νομίζουμε ότι όποιο θέμα σχετικό με δίαιτα τίθεται σε συνάρτηση μ'εμάς...
Ήδη ήσουν και φορτισμένη αρνητικά για το πώς θα σε δουν,που έχεις πάρει βάρος από την τελευταία σας συνάντηση...
Αν είναι πραγματικές φίλες σου και συνεπώς τουλάχιστον σε νοιάζονται(για να μην πω σ'αγαπάνε)
δε νομίζω ότι το έκαναν για να σε φέρουν σε δύσκολη θέση,αλλά πιθανώς γιατί είναι ένα θέμα που τις απασχολεί
και εφόσον εσύ κάνεις μια σχετική προσπάθεια,ίσως περίμεναν τα φώτα σου...
ή απλά κάποια στιγμή έφτασε και εκεί η κουβέντα χωρίς να σημαίνει κάτι απαραίτητα σε σχέση μ'εσένα αυτό.
Από τη στιγμή όμως που σε χαλάει τόσο πολύ αυτή η συζήτηση,γνώμη μου θα ήταν να τους το πεις ξεκάθαρα
κι αν δυσκολεύεσαι σ'όλες,πες το σ'εκείνη,με την οποία νιώθεις πιο άνετα και ζήτησε της να το μεταφέρει και στις υπόλοιπες.
Αν κάποια στιγμή ζορίζεσαι και κλάψεις μπροστά σε δικούς σου ανθρώπους(καλά και σε ξένους,το ίδιο είναι για μένα)
δε νομίζω ότι είναι κάτι που θα έπρεπε να πνίξεις ή να νιώσεις ντροπή...
είναι απλά ανθρώπινο...ούτε έκθεση,ούτε ένδειξη αδυναμίας είναι...
Όπως το ακούω δεν έγινε κάτι τόσο τραγικό,που να δικαιολογεί την απόφαση σου ν'απομονωθείς.
'Οχι πως υποτιμώ τα συναισθήματα σου,ούτε ότι θα σου πω εγώ πώς θα νιώσεις...
Αλλά είναι χειρότερο για μένα να δώσεις τόση διάσταση στη χθεσινή βραδιά,
που να σου επηρεάσει όλη τη διάθεση,τη συμπεριφορά και την προσπάθεια που κάνεις...
Τα όποια πισωγυρίσματα είναι μέσα στο πρόγραμμα.Σημασία έχει η μετέπειτα στάση σου,
η συνέχιση της προσπάθειας σου και η διασφάλιση της από τυχόν απειλές,που μπορείς να ελέγξεις...
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα,είσαι δυνατή και συνεχίζεις!

Μην αφήσεις μια βραδιά να σου χαλάσει αυτό που έχεις αρχίσει. Και προσπάθησε να διώξεις τις τάσεις φυγής. Πρέπει να αντίμετωπίσεις το πρόβλημά σου και όχι να κρυφτείς απο αυτό. Και νομίζω μια αρχή για να το αντιμετωπίσεις είναι να συνεχίσεις την προσπάθεια σου. Συμφωνώ απόλυτα με την Ναντίν.

Το πηρα πολυ κατακαρδα ειναι η αληθεια γιατι δεν περιμενα τετοια αντιμετωπιση.Με στεναχωρησε παρα πολυ..Το προβλημα ειναι οτι οι φιλες μου ειναι 1.72 περιπου για να καταλαβεις και γυρω στα 55Kg...Αυτη ειναι η ειρωνια της υποθεσης..Απο την στιγμη που γνωριζαν οτι αντιμετωπιζω καποιο σχετικο προβλημα κατα την δικη μου γνωμη δεν ηταν σωστο να συζητανε συνεχως το ιδιο θεμα..Οτι εγινε εγινε φυσικα..Απλα εχω την αναγκη να απομονωθω ξανα για λιγο για να ηρεμησω..να βρω ξανα την δυναμη να συνεχισω..Ισως να ειναι οπως το εθεσες εσυ οτι εχουμε την ''μυγα'' και τα μεγαλοποιουμε λιγο αλλα δεν ειμαι σε θεση να αντιμετωπισω το ιδιο θεαμα οπως εχτες..Απο την στιγμη που τους ειπα αν γινεται να αλλαξουμε το θεμα της συζητησης και κρατησε μονο για 5 λεπτα δεν μπορω να κανω κατι αλλο..Ουτε να τις υποχρεωσω να με καταλαβουν..Αν δεν περασεις κατι παρομοιο δεν μπορεις να αντιληφθεις ποσο σοβαρο ειναι το θεμα και ποσο αδυναμος μπορει να ειναι καποιος μπροστα στο φαγητο..Οι αλλοι αναρωτιουνται..μα γιατι δεν μπορεις να σταματησεις..ελα μου ντε???Εσας περιμεναμε να μας πειτε...και εμεις οι ιδιοι το ξερουμε αλλα δεν εχουμε την δυναμη να κανουμε κατι για να αλλαξουμε την κατασταση..Αν και ξερω πως ειναι μεγαλο λαθος σκεφτομαι οτι αν γινω οπως θελω θα παρω την εκδικηση μου πισω...Φυσικα πρεπει να σκεφτομαι τον εαυτο μου και οχι τους αλλους αλλα προς το παρων τα σκεφτομαι ολα...Μολις εφαγα και το γλυκακι μου τωρα και ηρεμησα!!!Ηταν τα γενεθλια μιας συναδελφου και μας κερασε..Αφορμη εψαχνα και εγω...Μακαρι να κρατηθω μεχρι εδω και να μην παρασυρθω και το 1 να γινει 100...Για να ειμαι ειλικρινεις ψαχνω να βρω την δυναμη αλλα ματαια...Παντοτε κατι συμβαινει και λυγιζω..Δεν ξερω τι αλλο να κανω...

Κρατήσου! Μη φας άλλο γλυκάκι. Το ένα έιναι απόλαυση τα εκατό είναι τύψεις!!
Σίγουρα κάποιος που δεν έχει περάσει τα ίδια με σένα δεν μπορεί να καταλάβει. Όσο και να προσπαθήσει. Μην προσπαθείς να πετύχεις γρήγορα τον στόχο σου για να πάρεις εκδίκηση. Είναι κάτι που κάνεις για σένα. Για κανέναν άλλον!!

Εχεις δικαιο..Σημερα ευτυχως ειμαι πολυ καλυτερα..Μετα το ραντεβου μου με την ψυχολογο εχω ηρεμησει..Φιλοσοφησα καπως το θεμα και το ειδα με αλλη ματια...Συνεχιζω τον αγωνα!!!!

Μπράβο,Μαράκι! Μη χάσεις στιγμή από τα μάτια σου τη ματιά αυτήν,την άλλη... :)

maraaaaa μέσα σε εναμιση μήνα πόσα κιλά πήρες? Μαλλον δεν θα είναι πολλά στην πραγματικότητα, αλλά νιώθεις βασανιστικό αυτό που νομίζω νιώθουμε όλοι μας: το αίσθημα του "ΜΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΑΥΤΟΥ". Έτσι δεν είναι? Αυτό με τρελαίνει κι εμένα πάντως!
Θέλει να μην χάνουμε το κουράγιο μας, και να προσπαθούμε κάθε φορά σαν να είναι η π΄ρωτη φορά! Με τόση δύναμη και αισιοδοξία!

Δυστυχως πηρα αρκετα κιλα..Δεν τολμω να βγω στην ζυγαρια..Χρειαστηκα 6 μηνες περιπου για να γινω οπως θελω εγω..Ο στοχος μου παντοτε ηταν τα 52Kg..χωρις να το καταλαβω βεβεια εγινα 50Kg..Ημουν αρκετα χαρουμενη αλλα δεν ειχα την πολυτελεια να το απολαυσω και να το χαρω πραγματικα..Τωρα υπολογιζω να ειμαι γυρω στα 62-63Kg αντε με το ζορι 65kg..δεν ειμαι υπερβολικη..ισως ακουγεται παραξενο οτι εβαλα τοσα κιλα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα αλλα το βιωσα και αυτο..απο το πρωι που ξυπνουσα ετρωγα συνεχως και οτι πιο παχυντικο..ειχα 6 μηνες να φαω γλυκο και το αποτελεσμα ηταν να πεσω με τα μουτα..να με λυπαμαι στην ουσια και να τρωω ακομα πιο πολυ..ειναι δραμα η κατασταση...ευχομαι ολοψυχα οτι θα χασω τα κιλα που θελω ξανα χωρις ομως τοσο κοπο και θυσιες..πραγματικα ειχα προσπαθησει πολυ και μου ειχε γινει εμμονη...Τωρα και με την βοηθεια της ψυχολογου ευελπιστω οτι θα ηρεμησω και θα βρω την δυναμη να τα καταφερω ξανα αν και με ζοριζει και λιγο ο χρονος διοτι παντρευεται η αδελφη μου τον σεπτεμβρη και θα ειμαι και κουμπαρα σε ενα αλλο γαμο..καταλαμβαινετε ποση πιεση νιωθω..ισως και για αυτο..επειδη ειμαι αρκετα αγχωμενη να μην μπορω να σταματησω να παθαινω επεισοδια υπερφαγιας..το πολεμω λιγες μερες και μετα εχω ξανα την ιδια καταληξη...να δουμε ποτε θα βρω την δυναμη και το κουραγιο για να μην επιβαρυνω και αλλο την κατασταση γιατι στο τελος παλι εγω θα υποφερω και θα την πληρωνω...το θεμα συζητησης των ημερων ειναι οι γαμοι...τα ρουχα..τα κιλα..και για εμενα ειναι ακομα πιο δυσκολο που το βιωνω και αυτο...νιωθω πιεσμενη..απο την μια προσπαθω να γινω καλα κατα καποιο τροπο και απο την αλλη η χαρα των γαμων εμενα μου προκαλει στεναχωρια γιατι περιμενα πως και πως να ερθει αυτη η στιγμη..ειχα χαρει που ειχα χασει και τα κιλα μου και θα εβαζα οτι φορεμα ηθελα..ονειρα ανεκπληρωτα...φαντασιες...αχ χχχ ποση υπομονη να κανω ακομα...προσπαθω σιγουρα αυτο ειναι σημαντικο..οταν λυγιζω ομως ειναι απολαυση και μαρτυριο ταυτοχρονα..σιγουρα καταλαμβαινετε πως νιωθω....

Νομίζω πως τελικά θα τα καταφέρεις.
Και εγώ αισθάνομαι άβολα όταν υπάρχουν αδύνατες κοπέλες γύρω μου.
Σκέφτομαι: "Τι κάνουν εκείνες που δεν κάνω εγώ;"
Αμηχανία.
Ακόμη κι αν δεν χάσεις όλα τα κιλά που θέλεις μέχρι το γάμο κάθε νίκη, δηλ κάθε χαμένο κιλό θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Και θα είσαι ένα κιλό πιο αδύνατη κάθε φορά, καλύτερο από το να μείνεις στάσιμη.
Σου εύχομαι όλοψυχα καλή επιτυχία και να προσέχεις τον εαυτό σου.

Μaraaaa μου, σε παρακαλώ, κάνε λίγο υπομονή και δες τα πράγματα πιο .... πραγματικά!
Ηρέμησε, και σκέψου πόσες πολλές κοπέλες θα θέλανε να είναι στη θέση σου, και το 65 φαντάζει στα μάτια τους σαν στόχος και όχι σαν καταδίκη! (π.χ. εμείς όλες - εγώ όπως είδες είμαι τώρα 117.5 από 130!!!).
Δες το αλλιώς, δες την πραγματικότητα: είσαι μια πολύ ωραία κοπέλα, στα 65 κιλά, θεωρείσαι αν όχι αδύνατη, μια κανονική κοπέλα! Μπορείς να βάλεις το πιο όμορφο φόρεμα, να γίνεις μια κούκλα στους γάμους και τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ηρέμησε, αποδέξου το 65, αγάπησέ το και σιγά σιγά αν θες, κάνε μια σωστή διατροφή, και κατέβα κι από εκεί μέχρι όπου θέλεις. Μου φαίνεται κάνεις κάτι σαν την ανορεχική νοοτροπία, σαν τις κοπέλες που είναι 40 κιλά, και θεωρούν τον εαυτό τους χοντρό και είναι δυστυχισμένες.
Νομίζω οτι οι δίαιτες απο διαιτολόγους είναι χαμένη υπόθεση!!! Το λέω γιατί τις έχω μελετήσει πάρα πολύ, και επίσης έχω μελετήσει και την ψυχολογία του υπέρβαρου ατόμου. Φυσικά και θα πέσουμε με τα μούτρα αν στερηθούμε κάτι για πολύ καιρό! Και δυστυχ΄ψς φυσικά και θα τα ξαναπάρουμε τα κιλά μας! Εμείς πρέπει να μάθουμε να τρώμε όχι με στερήσεις, αλλά με τα ΠΑΝΤΑ σε μια νορμάλ ζωή. Όσο αισθανόμαστε οτι υπάρχουν "καλά" και "κακά" φαγητά, δεν θα γίνει τίποτα.
Ψάξε να βρεις το πρόγραμμα των Weight Watchers το τελευταίο με τους πόντους. Εγώ αυτό κάνω, και νομίζω οτι είναι ότι καλύτερο υπάρχει από προγράμματα διατροφής. Δεν υπάρχει τίποτα που να σου το απαγορεύει. Κάνεις μόνο μια καλή διαχείριση στα σύνολα της ημέρας ή της εβδομάδας από πόντους. Αν τυχόν σε βολέψει, θα μείνεις ευχαριστημένη. Αν βέβαια, κρίνεις οτι δεν σου ταιριάζει, το σέβομαι, αυτό είναι πολύ προσωπικό θέμα.
ΟΜΩΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, μην αισθάνεσαι τόσο άσχημα, δες την καλή πλευρά της ζωής σου. Δες την ευλογία του να είσαι 65 κιλά, και όχι πιο πολλά, και βάλε στόχο αν μπορείς, ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ένα χρόνο. Αν το καταφέρεις αυτό, είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις μετά και να κατέβεις να πάς όπου θέλεις. Είναι σημαντικό, να καταφέρεις να μην ανεβαίνεις, και να μην παχαίνεις!
Εξάλλου στα 65 ... μια κουκλάρα θα είσαι!!!

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Καλημέρα..Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια..Ειλικρινα νιωθω πολυ καλα και σκεφτομαι οτι σημερα ειναι μια νεα μερα μια νεα εβδομαδα και θα τα καταφερω...Δυστυχως ομως παντοτε την ωρα της κρισης τα ξεχνω ολα..Το μυαλο μου μονο φαγητα σκεφτεται..Αλλα σημερα θα βαλω ολες μου τις δυναμεις να τα καταφερω...Θα προσπαθησω τουλαχιστον...Σιγουρα τα 65Kg δεν ειναι υπερβολικα..Απλα οταν εισαι 50-52Kg στο τελος σου φαινονται υπεραρκετα..ειδικα οταν τα παρεις σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα...Θα δειξει..Μακαρι να εχω υπομονη και επιμονη και να τα καταφερω...Να καταφερω να φτασω στον στοχο μου για να αρχισω να ζω επιτελους οπως θελω εγω...Να απολαμβανω την ζωη και οχι να συμβιβαζομαι και να καταπιεζομαι..Τα χρονια περνουν και προφανως αφου ηδη μετανοιωνω φανταζομαι ποσο περισσοτερο θα μετανοιωνω για τις επιλογες μου σε μερικα χρονια..Που θα εχω στερηθει πολλα πραγματα και δυστυχως ο χρονος δεν θα γυριζει πισω..Αχ ποσο νοσταλγω τις παλιες καλες στιγμες..Που ετρωγα οτι ηθελα..που δεν εμπαινα καν στην διαδικασια της διαιτας..Απλα ειχα αποδεχτει τον εαυτο μου οπως ειναι..Μετα την διαιτα ομως αρχισαν τα προβληματα...Ευχομαι πως πολυ συντομα ολοι θα πετυχουμε ξανα τον στοχο μας και θα βλεπουμε μονο μπροστα..Θα ειμαστε αισιοδοξοι και θα ανακτησουμε την δυναμη μας ωστε να μπορεσουμε να ζησουμε μια φυσιολογικη ζωη..Καλη μας επιτυχια!!!!!!

μαραααα!!!!καλησπερα και απο εμενα!Βρε μαρα μου πως θελεισ να μην συζητανε οι φιλες σου για κιλα την στιγμη που το μεγαλυτερο προβλημα τελικα το εχουνε αυτεσ ωσ προς το πως θα παραμεινουν αδυνατες.Αυτεσ και αν αισθανονται χαλια.Λοιπον εγω μερικες φορες ετσι ξεκιναω΄)λεω ουτως η αλλωε ειχα ταση απο μικρο...το να αδυνατισω θα κανει εντυπωση...το να παχυνω οχι καιτοσο΄)τεσπα τα κιλα σου δεν νομιζω οτι ειναι το προβλημα οσο η αισθηση που εχεισ....και στη συγκεντρωση με τισ φιλες σου ΕΠΡΕΠΕ να πας για να εχεισ μια αφετηρια στην καινουρια σου προσπαθεια.Μην τις παρεξηγεις τις φιλες σοθ δεν νομιζω να το εκαναν σκοπιμα ....αλλωστε ολεσ μασ δεν μας τρελαινει η ιδεα των κιλων?Αυτο δεν συζηταμε συνεχεια?και για αδυνατες ηδη κοπελες το ενα η τα διο κιλα ειναι 5 και δεκα δικα μασ ρε κοριτσια ασε που χανονται και πιο δυσκολα.
ααααα και κατι που ξεχασα....δεν αναφερεις εαν τελικα κρατηθηκες στο ενα γλυκακι....εγω οντασ βουλιμικη ειμαι της αποψης "μετα το ποπ δεν εχει στοπ"Καλη συνεχεια!

Quote:

---

Originally posted by maraaaa
Δυστυχως πηρα αρκετα κιλα..Δεν τολμω να βγω στην ζυγαρια..Χρειαστηκα 6 μηνες περιπου για να γινω οπως θελω εγω..Ο στοχος μου παντοτε ηταν τα 52Kg..χωρις να το καταλαβω βεβεια εγινα 50Kg..Ημουν αρκετα χαρουμενη αλλα δεν ειχα την πολυτελεια να το απολαυσω και να το χαρω πραγματικα..Τωρα υπολογιζω να ειμαι γυρω στα 62-63Kg αντε με το ζορι 65kg..δεν ειμαι υπερβολικη..ισως ακουγεται παραξενο οτι εβαλα τοσα κιλα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα αλλα το βιωσα και αυτο..απο το πρωι που ξυπνουσα ετρωγα συνεχως και οτι πιο παχυντικο..ειχα 6 μηνες να φαω γλυκο και το αποτελεσμα ηταν να πεσω με τα μουτα..να με λυπαμαι στην ουσια και να τρωω ακομα πιο πολυ..ειναι δραμα η κατασταση...ευχομαι ολοψυχα οτι θα χασω τα κιλα που θελω ξανα χωρις ομως τοσο κοπο και θυσιες..πραγματικα ειχα προσπαθησει πολυ και μου ειχε γινει εμμονη...Τωρα και με την βοηθεια της ψυχολογου ευελπιστω οτι θα ηρεμησω και θα βρω την δυναμη να τα καταφερω ξανα αν και με ζοριζει και λιγο ο χρονος διοτι παντρευεται η αδελφη μου τον σεπτεμβρη και θα ειμαι και κουμπαρα σε ενα αλλο γαμο..καταλαμβαινετε ποση πιεση νιωθω..ισως και για αυτο..επειδη ειμαι αρκετα αγχωμενη να μην μπορω να σταματησω να παθαινω επεισοδια υπερφαγιας..το πολεμω λιγες μερες και μετα εχω ξανα την ιδια καταληξη...να δουμε ποτε θα βρω την δυναμη και το κουραγιο για να μην επιβαρυνω και αλλο την κατασταση γιατι στο τελος παλι εγω θα υποφερω και θα την πληρωνω...το θεμα συζητησης των ημερων ειναι οι γαμοι...τα ρουχα..τα κιλα..και για εμενα ειναι ακομα πιο δυσκολο που το βιωνω και αυτο...νιωθω πιεσμενη..απο την μια προσπαθω να γινω καλα κατα καποιο τροπο και απο την αλλη η χαρα των γαμων εμενα μου προκαλει στεναχωρια γιατι περιμενα πως και πως να ερθει αυτη η στιγμη..ειχα χαρει που ειχα χασει και τα κιλα μου και θα εβαζα οτι φορεμα ηθελα..ονειρα ανεκπληρωτα...φαντασιες...αχ χχχ ποση υπομονη να κανω ακομα...προσπαθω σιγουρα αυτο ειναι σημαντικο..οταν λυγιζω ομως ειναι απολαυση και μαρτυριο ταυτοχρονα..σιγουρα καταλαμβαινετε πως νιωθω....

---

μαρα μου, ξεχνα τους γαμους και τα βαφτισια, δεν γυρνας καμια ταινια να πρεπει να εισαι "καπως" οταν γινεις κουμπαρα η νονα η συνυφαδα...
εισαι η πρωταγωνιστρια ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΣΟΥ ΖΩΗΣ!!! κι αυτο που εχει σημασια ειναι να εισαι καλα ψυχικα και σωματικα
ΦΥΣΙΚΑ και θα καταφερεις να χασεις κιλα! τα κιλα δεν ειναι πολλα, απλα τα ειχες χασει με σκληρη αυτοτιμωρια και ο οργανισμος σου αντεδρασε, οπως και ολων μας οταν καταφευγουμε σε στερηση..καθολου πολλα δεν ειναι τα κιλα που πηρες αφου αισθανοσουν την συνεχη πεινα που μας περιγραφεις.
πιστευω οτι η ψυχολογος σου θα σε βοηθησει να βρεις τις ισορροπιες σου και να χασεις τα κιλα σου με τον τροπο και τον ρυθμο που πρεπει,χωρις στερησεις και πανικους...

maraaa μπράβο, σε βλέπω πιο αισιόδοξη! Μακάρι! Και .... ΜΙΚΡΗ προσπάθεια, ΛΙΓΑ ΛΙΓΑ τα κιλά ... για να κρατήσει η απώλεια για πάντα!

Φιλάκια, Καλή δύναμη, Καλή επιτυχία!

Σας ευχαριστω πολυ!!Πραγματικα με εμψυχωνετε...Ευχομαι οτι θα τα καταφερω μεχρι το τελος..Ηδη νιωθω πολυ πιο ηρεμη..Μαλλον το περιστατικο που συνεβηκε με τις φιλες μου μου εκανε καλο..με εκανε να δω τα γεγονοτα με αλλο ματι και να ειμαι πιο δυνατη..Δεν αρχισα καποια διαιτα ή εστω διατροφη αν και το θελω πολυ..Το θετικο ειναι οτι τρωω οτι θελω και δεν παθαινω επεισοδια υπερφαγιας..Φυσικα τρωω κατι λιγο παραπανω.Δινω αλλοθι στον εαυτο μου και αυτο δεν ειναι και τοσο καλο..Αλλα σιγα σιγα θα το τακτοποιησω και αυτο :-))) Καλη μας Συνεχεια!!!!

MARAA ΜΟΥ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!!!
Που λες κοπελια πρωτα απο ολα δεν εγινε και κατι τρομερο εαν εφαγες και καποια στιγμη ,ποιος ανθρωπος δεν πεφτει καποια στιγμη με τα μουτρα στο φαι ανεξαρτητα τα κιλα του??Κανεις!!!Ολοι το κανουν ειτε απο χαρα ειτε απο στεναχωρια!!!!
Μαρα μου αυτο που θα σου πω εγω ειναι να μην πεσεις στην παγιδα της διαιτας,γιατι θα βαλεις περισσοτερα κιλα αλλα στην καλη διατροφη,θα τρως απ'ολα αλλα οσο πρεπει και με ρεγουλα,και εαν καμια φορα ξεφυγεις να μην το φερνεις βαρεως δεν εγινε και τιποτα!!!
Ευχομαι τα καλυτερα!!!
ΦΙΛΙΑ!!!

Καλημερα σας..Απλα ενιωσα την αναγκη να σας πω οτι εχτες το απογευμα πηγα στην ψυχολογο μου και μου ειπε οτι παω παρα πολυ καλα..Χαρηκα παρα πολυ γιατι οντως και εγω νιωθω πιο ηρεμη τις τελευταιες μερες...Εχω μερες να παθω επεισοδιο υπερφαγιας αν και εχω καποια μικρα ξεσπασματα αλλα ειναι μηδαμινα σε σχεση με παλαιοτερα..Πολλες φορες εχω την αναγκη να παω στην κουζινα και να κλειστω μεσα μεχρι να τα καταβροχθισω ολα αλλα με μια δευτερη σκεψη λεω δεν αξιζει τον κοπο..Οσο πιο πολυ το σκεφτομαι δεν θελω να το κανω..Στο παρελθον καμια σκεψη δεν με σταματουσε..Ισα Ισα που η μονη μου σκεψη ηταν το φαγητο..Τωρα εμαθα καπως να διαχειριζομαι τις αρνητικες μου σκεψεις..Δεν τα καταφερνω και παντα αλλα προσπαθω...Επιτελους αρχισα να νιωθω ξανα την αισθηση της πεινας..που θα μου παει θα βρω ξανα και την αισθηση του κορεσμου.. :-))) ειναι σιγουρα πιο δυσκολο γιατι το στομαχι μου συνηθισε να δεχεται μεγαλες ποσοτητες φαγητου αλλα θα το προσπαθησω και αυτο...
Ευχομαι με τον καιρο να μαθω να τηρω μια υγιεινη διατροφη χωρις αγχος και πιεση..Να χασω επιτελους και τα κιλακια μου και να ηρεμησω..Να αρχισω να ζω μια φυσιολογικη ζωη χωρις αλλες στερησεις..Αρκετο καιρο εχασα...Το οφειλω στον εαυτο μου να επανορθωσω....Καλη μας συνεχεια!!!!

maraaaa,εγω δεν εχω ακριβως βουλιμικα επεισοδια,αλλα πολλες φορες εχει τυχει να μην κρατιεμαι και να καταναλωσω καποιες ποσοτητες.Δεν τα χαρακτηριζω βουλιμικα γιατι οι ποσοτητες δεν ειναι υπερβολικες-απλα λιγο παραπανω απο τις συνηθισμενες- κι επειδη μετα δεν εχω σκεφτει ποτε να τα αποβαλλω με καποιο τροπο..Επισης εχει γινει πολυ λιγες φορες.Οταν ηθελα να το κανω δε σταματουσα,αλλα πλεον με συγκρατουν οι τυψεις που θα νιωθω μετα.Ξεεις κι εσυ ποσο λιγο κραταει..και μετα μενει η υπολοιπη και η επομενη μερα,καθως κι η ζυγαρια σου να στο θυμιζουν.Προχτες που με επιασε παλι μια.."λιγουρα",πηγα στο δωματιο μου,μπηκα σε ενα κολλητο φορεμα και το θεαμα δε μου αρεσε...Πηγα μπροστα στον καθρεφτη και ειπα οτι εγω εδω μεσα,σ αυτο το φορεμα θα μαι μια θεα συντομα..Και με τη σκεψη αυτη,ξαναγυρισα στο βιβλιαρακι μου κι εκλεισα την πορτα του ψυγειου μεσα στο μυαλο μου,προτου καν την ανοιξω..

Πολύ ωραία κίνηση,may μου!
Μόνο που όσο κατεβαίνεις πρέπει ν'αλλάζεις φόρεμα,ε; ;)