ειμαι αρκετα καινουργια εδω και χαρηκα που βρηκα αυτο το site gia antallages apopseon kai empeirion pano se auto to thema..xx
Printable View
ειμαι αρκετα καινουργια εδω και χαρηκα που βρηκα αυτο το site gia antallages apopseon kai empeirion pano se auto to thema..xx
Καλώς ήλθες και καλή διαμονή.
Όρισε αν θες το δικό σου προσωπικό θέμα για να κυλήσει καλύτερα η κουβέντα. :)
Επίσης καλύτερα θα είναι να γράφεις μ' ελληνικά γιατί έχουμε ένα διατροφικό πρόβλημα μην αποκτήσουμε και με την όραση μας. :) :) :) χεχε
Φιλικά.
καλως μας ηρθες!!!!!
KAΛΩΣ ΗΡΘΕΣ
σας ευχαριστω πολυ ολους!! και συγγνωμη για τα greeklish..η δυναμη της συνηθειας...¨(
το δικο μου προβλημα ηταν χρονιο..ενα παχυσαρκο παιδι που εξελιχθηκε σε παχυσαρκο ενηλικα. το στενο οικογενειακο και φιλικο περιβαλλον μου υπηρξε ανεκαθεν αρκετα συγκαταβατικο οσον αφορα το προβλημα , ποτε δεν με πιεσαν και παντα προσπαθουσαν να μη με αγχωνουν. Ηταν αρκετα διακριτικοι απεναντι μου. Πριν ομως απο περιπου δυομισι χρονια και μετα απο μια περιοδο υπερφαγιας το σωματικο μου βαρος εφτασε να ξεπερναει τα 110 κιλα (με υψος 1.65) . Οι γονεις μου ηταν οι πρωτοι που το παρατηρησαν αλλα και οι στενες μου φιλες και μου εκρουσαν το κωδωνα του κινδυνου κυριως πανω σε θεματα υγειας . Εγω ομως απο την αλλη πλευρα αντιπετωπιζα το θεμα τελειως μοιρολοτρικα , σαν κατι με το οποιο γεννηθηκα και δεν επροκειτο ποτε να αλλαξει , ενω και ο αντικτυπος απο το ευρυτερο περιβαλλον δεν ηταν ιδιαιτερα ενθαρρυντικος ως προς την ψυχικη μου ισορροπια . ( Οσοι απο εσας εχετε αντιμετωπισει παρομοια προβληματα πρεπει να γνωριζετε απο ρατσιστικες συμπεριφορες και πικροχολα σχολια ακομη και ανθρωπων που θεωρουσατε φιλους..) . Το αποτελεσμα απο ολα αυτα ηταν να αρχισω να απομονωνομαι , να ''κλεινομαι'' για πολλες μερες μεσα στο σπιτι , να επικοινωνω με ελαχιστους και να αφοσιωνομαι στις σπουδες μου . Αυτο συνεχιστηκε για περιπου ενα χρονο μεχρι που πηρα την αποφαση να πραγματοποιησω δυο ταξιδια στο εξωτερικο που συνεβαλλαν στη βελτιωση της ψυχολογιας μου αλλα και μεσα απο την ενασχοληση με καινουργια πραγματα που μου προσεφεραν ενεργεια και αισιοδοξια . Ετσι αρχισε να συντελλειται και η πρωτη αλλαγη. Οταν επεστρεψα στην Ελλαδα και απο τη στιγμη που ειχα συνειδητοποιησει τη διαφορα οχι μονο ως προς το σωματικο μου βαρος αλλα κυριως ως προς τις διατροφικες μου συνηθειες και εν γενει τη σχεση μου με το φαγητο , πηρα την αποφαση οχι μονο να συνεχισω τη προσπαθεια αλλα και να θεσω τη ζωη μου σε νεες βασεις απεξαρτημενες απο την ασυνειδητη ροπη μου να συμπληρωνω μεσω του φαγητου τα συναισθηματικα μου κενα. Εφτασα λοιπον σημερα σχεδον ενα χρονο μετα να προσεγγιζω τα κανονικα μου κιλα(ειμαι πλεον 58) και να ειμαι πολυ κοντα στο στοχο μου..Χαρηκα πολυ που ανακαλυψα σχεδον τυχαια αυτο το site , που βρηκα ανθρωπους με παρομοια θεματα να μοιραστω το προβλημα μου αλλα και να μαθω πραγματα και να παρω πληροφοριες που δεν ηξερα πιο πριν και κυριως μεσα απο ολα αυτα τα ενθαρρυντικα και αισιοδοξα σχολια των περισσοτερων εδω να παρω και εγω κατι απο τη θετικη τους ενεργεια.Σας ευχαριστω!
καλως σε!
πολυ ωραια τα νεα σου.πολυ ευχαριστα!!!
σου ευχομαι να φτασεις συντομα στον στοχο σου αλλα κυριως να σταθεροποιηθεις εκει για παντα και να μη σε ταλαιπωρησει ξανα ποτε το θεμα των κιλων!
λυσε μου ομως μια απορια αν θελεις...
μας μιλας για ενα χρονιο προβλημα που σε ταλαιπωρουσε επι χρονια, που λυνοντας το καταλαβες οτι δεν ηταν κατι απλο αλλα μια κατασταση και μιασυμπεριφορα που σου καλυπτε κενα,κλπ κλπ...
και το καταλαβαινω απολυτα, οπως νομιζω και πολλοι αλλοι που το εχουν βιωσει ετσι ακριβως οπως μας το περιεγραψες και ξερουν ποσο μονιμο προβλημα νοιωθει κανεις οτι ειναι...
και η απορια μου ειναι η εξης:
ολααυτα τα συνειδητοποιησες αλλα και τα ξεπερασες μεσασε εναν χρονο εντελως μονη?μονο επειδη ετυχε να ταξιδεψεις 2 φορες και να κανεις ενδιαφεροντα πραγματα?
δεν σε βοηθησε κανεις και με κανεναν τροπο?δεν εκανες καμια επεμβαση?δεν απευθυνθηκες σε ψυχολογο, γιατρο, τπτ απολυτως, απλα αρχισες να περνας καλα και τα μαγια λυθηκαν μονα τους κι ολο το βαρος εφυγε ηρεμα μεσα σ εναν χρονο, η εχεις να μας πεις και κατι ακομα για την πορεια αυτη?
σε ευχαριστω πολυ για το καλοσωρισμα σου και για τα ενθαρρυντικα σου λογια!!
αρχικα οχι δεν ζητησα βοηθεια ουτε απο ειδικο γιατρο ( τοτε αλλωστε δεν γνωριζα καν για επεμβεσεις κτλ ..πολυ αργοτερα εμαθα..κατα κυριο λογο απο αυτο το site)
η απο ψυχολογο..μου φανηκε ανωφελο γιατι ειχα επιγνωση του τι μου συνεβαινε και ηξερα πως αν δεν το αντιμετωπιζα μονη μου δεν θα μπορουσε κανενας αλλος να με βοηθησει αλλωστε δεν ειμαι και ανθρωπος που ανοιγεται ευκολα..
αλλα ουτε και απο διατροφολογο. ειλικρινα δεν τους εμπιστευομαι ιδιαιτερα γιατι εχω παραδειγματα φιλων μου που αποφασισαν να κανουν την ιδια με μενα προσπαθεια και κατεληγαν παντα στα ακριβως αντιθετα αποτελεσματα με επακολουθο μονο να καταπονουν τον εαυτο τους και να καταστρεφουν το μεταβολισμο τους μεσα απο αμφιβολου ποιοτητος διαιτες..το ονομα και μονο των weight watchers και αλλων τετοιοων πραγματων μονο δυσπιστια μου προκαλουσε..Ξεκινησα απλως να προσεχω τη διατροφη μου οπως δεν εκανα ποτε πριν στο παρελθον στις περιοδους πληρους ασυδοσιας ,ο οργανισμος μου ειχε κορεστει κατα καποιον τροπο απο ολα αυτα τα ''ακαταλληλα'' προιοντα που ειχε συνηθησει να καταναλωνει για χρονια με αποτελεσμα να στραφει σε αλλα ποιοτικοτερα και να αλλαξουν οι διατροφικες μου συνηθειες αρδην, ο μεταβολισμος μου κατα τη διαρκεια των ταξιδιων ειχε πλεον ενεργοποιηθει επειτα απο μια περιοδο μεγαλης αδρανειας και αποφασισα και εγω να τον συνεπικουρισω προσφατα σχετικα με εξωτερικες δραστηριοτητες τεννις γυμναστηριο.. Ολα αυτα συντελεσαν...και ενας θερμιδομετρητης που αγορασα σχετικα προσφατα πριν λιγο καιρο hehe σωτηριος!
Απλα εχω κατασταλλαξει οτι και η αντιμετωπιση του προβληματος της παχυσαρκιας χρειαζεται το πληρωμα του χρονου της.Οπως και σε μενα συνεβει οταν ημουν πραγματικα ετοιμη να παρω τον ελεγχο της ζωης μου στα χερια μου , οταν αποφασισα οτι δεν πρεπει πλεον να δινω δικαιωματα στους αλλους να με υποτιμουν μονο και μονο λογω της εξωτερικης μου εμφανισης και να με αντιμετωπιζουν ισοτιμα( κυριο παραδειγμα στον ακαδημαικο μου χωρο). Θεωρω λοιπον οτι ολη αυτη η μεταστροφη εγκειται σε ψυχολογικους παραγοντες οι οποιοι ειτε ασυνειδητα σε πρωτη φαση ειτε συνειδητα σε δευτερο επιπεδο επεδρασαν και με ωθησαν εκει.αυτα απο εμενα..ελπιζω να μην σε κουρασα xD
Καλώς μας ήρθες κι από μένα,tramontane86,έστω και κάπως καθυστερημένα...
Είσαι η ζωντανή απόδειξη ότι όλα είναι εφικτά και μάλιστα με τον τρόπο που πάντα είχα στο νου μου ως ενδενειγμένο...
Μπορεί να ακούγεται απλό,αλλά ξέρω ότι οι εσωτερικές διεργασίες είναι πολυπλοκότερες του ν'ακολουθήσεις μια δίαιτα.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια και όσοι θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας μπορούμε να την παραδεχτούμε.
Η λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι στα χέρια μας και μόνο,ξέρουμε πολύ καλά τις αιτίες που μας ωθούν
στη διαιώνιση της:είναι το βόλεμα,ο φόβος του αγνώστου,η δειλία ν'αντιμετωπίσουμε τη ζωή με όλες της τις προκλήσεις.
Όσα αντιμετωπίζουμε,παρά την αντικειμενική τους σκληρότητα,μας είναι οικεία κι έχουμε μάθει να τα χειριζόμαστε.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας,ίσως χάνουν πολύ δύσκολότερα από άλλους και τα συναφή,
αλλά όταν μιλάμε για παχυσαρκία είναι αστείο ν'αποδίδουμε όλα τα κιλά μας σε κάτι έξω από μας...Εθελοτυφλούμε...
Ο κύριος υπάιτιος της κατάστασης μας,για να μην πω αποκλειστικός,είμαστε εμείς,οι λανθασμένες επιλογές μας,
η άσχημη ψυχολογική μας κατάσταση και όσα αυτή συνεπάγεται(κατάθλιψη,απομ όνωση,παραίτηση...)
Όσο το φαγητό είναι η μόνη πηγή απόλαυσης,παρηγοριάς,επιβρ άβευσης,ο φαύλος κύκλος δε σπάει παρά στενέυει και μας πνίγει ασφυκτικά.
Κάνοντας πράγματα που αγαπάμε,αλλάζοντας παραστάσεις και συνήθειες,γεμίζοντας τη ζωή μας με ενδιαφέροντα,δραστηριότητ� �ς,
η αλλαγή στις διατροφικές μας συνήθειες θα έρθει αβίαστα(έχουμε εξάλλου ήδη αηδιάσει από τίς πλαστικές αυτές γεύσεις,
δεν τις απολαμβάνουμε πια,παρά τις καταβροχθίζουμε μηχανικά)και το ένα φέρνει το άλλο...
Σταδιακά επιζητούμε και την άσκηση,έρχεται η χαρά ως ανταμοιβή κι όλα παίρνουν το δρόμο τους απομακρύνοντας μας από το βούρκο που ονομάζουμε ζωή.
Τα κίνητρα για την πολυπόθητη αλλαγή έιναι προσωπικά του καθενός μας,αν και η ευτυχία είναι λίγο πολύ κοινό ζητούμενο.
Για να κλείσω τον παρατεταμένο μου μονόλογο,να σ'ευχαριστήσω για την προσωπική σου κατάθεση!
Ελπίζω να μείνεις στην παρέα μας! Είσαι ένα πολύ φωτεινό κι αισιόδοξο πρότυπο,πολύτιμο για όσους από μας ακόμα θαλασσοδέρνονται...
Συμφωνώ ότι είμαστε εμείς οι καπετάνιοι του εαυτού μας.. Για κάποιους όμως (και το γράφω αυτό προσθετικά στο αμέσως προηγούμενο ποστ όπου λέω πως το μόνο που χρειαζόμαστε είναι κουράγιο) αρκεί ένα και μόνο ερέθισμα. Πχ. η Τραμοντάνε βγήκε στο εξωτερικό, έκανε δηλαδή αρχή απο του μηδενός, της άρεσε και συνέχισε. Εμένα μου διέγνωσαν πολυκυστικές ωοθήκες σαν αποτέλεσμα του υπερβολικού λίπους στον οργανισμό μου και μου είπε ο γιατρός "αν δεν χάσεις, ξέχνα την περίοδο!-και να ξέρεις όσο καθυστερείς να τα χάσεις τόσο βάζεις τη γονιμότητά σου σε κίνδυνο" και τότε εγώ έπαθα αυτό που λέμε κλικ και είπα δεν θα το βάλω κάτω..
Ίσως για εκείνους που περιμένουν ακόμα το κλικ έφτιαξα το ποστ προσπαθώντας να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την απώλεια... για να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσουν εκείνο το βλοσυρό βλέμμα των γιατρών όταν σου αναγγέλλουν την τάδε πάθηση που έπαθες εξαιτίας της παχυσαρκίας.. Να μην χάσουν τα κιλά με το φόβο, αλλά με την ελπίδα! Έτσι το χάσιμο γίνεται πιο ωραία εμπειρία...
"Να μην χάσουν τα κιλά με το φόβο, αλλά με την ελπίδα!" Μου άρεσε πολύ αυτό και το κρατώ...:)
Παρόλ'αυτά νομίζω ότι και το περιβόητο "κλικ" είναι ένας ακόμα μύθος...Τα κλικς έρχονται και παρέρχονται συχνά στη ζωή μας...
Το θέμα είναι εμείς κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι ν'αξιοποιήσουμε στο έπακρο την ώθηση τους και να εμμείνουμε στην προσπάθεια μας.
Αλλιώς είναι ακόμα ένα πυροτέχνημα,μια πρόσκαιρη αναλαμπή στο σκοτάδι της απελπισίας μας...
Εμένα,να φανταστείτε,η ανακοίνωση από το γιατρό μου ότι πάσχω από διαβήτη όχι μόνο δε με ταρακούνησε θετικά,
αλλά μου έβγαλε την αντίδραση για μισό χρόνο να φάω όσα γλυκά δεν είχα φάει στη ζωή μου!
Εξάλλου ο φόβος είναι αρνητικό συναίσθημα...
Ας ζωγραφίσουμε με χρώματα τα όνειρα μας κι ας γλυστρίσουμε αρμονικά στο άγραφο κομμάτι της ζωής μας σαν πινέλο με νερομπογιά...
Μα δεν το είπα για εξυπνάδα!Ως παράδειγμα αντίδρασης το ανέφερα και ως διάψευση του μύθου για το κλικ...
Αυτά τα "κότσια"ψάχνουμε όλοι να βρούμε μέσα μας, που αν και τα έχουμε, πνιγόμαστε στις κουταλιές μας...
Για μένα είναι η μάχη με το φαγητό,για σένα κάτι άλλο,ο καθένας έχει το δικό του στοίχημα να κερδίσει!
Ίσως τα πολλά λόγια να είναι φτώχια,ίσως η σιωπή να είναι χρυσός,ίσως πολλά κλισέ να ισχύουν...
Ας κάνει ο καθένας ό,τι κρίνει πως θα τον βοηθήσει ν'αγγίξει τον στόχο του!
Όχι δε βαριέμαι...'Ο,τι θέλεις να πεις,πες το ευθέως,alex1970
Μα τότε άλεξ1970 σε μένα τα πυρά σου όχι στη Ναντίν γιατί κι εκείνη με σένα συμφωνεί.
Όσο για το ερέθισμα είναι εκείνη η στιγμή που όποιος ανέβαλλε το αδυνάτισμα επ'αορίστον παίρνει τελικά την απόφαση. Οπότε δεν νομίζω ότι αποκλείνουμε και τόσο στις απόψεις μας και οι 3. Παρόλαυτα αν θες διάβασε εδώ για να δεις και επιστημονικά πλέον εξηγημένο το γιατί οι παχύσαρκοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια και δεν παίρνουν αυτήν την παντέρμα την απόφαση...
Θα σε σοκάρω,αλλά δε θα διαφωνήσω απαραίτητα μαζί σου...Quote:
Originally posted by alex1970
απλά αν είναι να κάνεις, κάτι το κάνεις (για το αδυνάτισμα λέω) και μιλώντας γενικότερα όποιος βαριέται να ζυμώσει τρεις μέρες κοσκινίζει, δεν στα χώνω προσωπικά ,αλλά αυτό το στυλ του όλα πρέπει να είναι σωστά για να κάνω κάτι , να έχω ερέθισμα ,να έχω ,έμπνευση ,να έχω συμπαράσταση ,να να να ,να μην έχει ανάδρομο Ερμή ,λέμε τώρα λίγο παράλογο και εντελώς εξιδανικευμένο το βλέπω . ʼμα θέλουμε κάτι το κάνουμε .
Ασφαλώς "άμα θέλουμε κάτι το κάνουμε" και όντως τα περισσότερα περνούν από το χέρι μας...
Εσύ ίσως υποτιμάς κάποιες ψυχολογικές παραμέτρους
(όπως και πολλοί άλλωστε,που έχουν μια θετικιστική θεώρηση της ζωής)
αλλά μην ειρωνεύεσαι ό,τι τυχόν αδυνατείς να κατανοήσεις και πιθανόν να δεχτείς...
Θα εκλάβω ως χιούμορ το σχόλιο σου για τον ανάδρομο Ερμή
και θα κρατήσω το καλοπροαίρετο της συμβουλής σου,
καθώς"time goes fast που λεει και η μαγδονα "
και ο χρόνος μας είναι πολύτιμος ν'αναλωνόμαστε γενικότερα...
Εννοείται αυτό που λες αλεξ. Εξυπακούεται. Αυτή είναι η πιο κοινή πρόφαση των παχύσαρκων για να μην αδυνατίσουν, όπως είπα σε άλλο θέμα. Σου λένε, δεν μπορώ να αδυνατίσω τώρα! Έχω το χι πρόβλημα. Δεν μπορώ σ'ένα μήνα απο τώρα! Έχω ταξίδι να κάνω. Σου δίνουν δηλαδή να καταλάβεις αυτό που λες, πως περιμένουν να φτιάξει η ζωή τους και οι συνθήκες της για να αρχίσουν. Αυτό δεν ισχύει απόλυτα... Δεν νιώθουν έτοιμοι να αρχίσουν. Ας μην είμαστε σκληροί απέναντί τους...
karol_E ,στο απόσπασμα που μας παραθέτεις αυτός ο άνθρωπος τα είπε όλα!
Όσοι τα βιώνουμε τ'αναγνωρίζουμε κι όσοι θέλουν να κατανοήσουν κάτι που ίσως δεν τους αφορά,ας κάνουν τον κόπο να το διαβάσουν.
Η συνειδητοποίηση με το όποιο τίμημα της είναι κατά τη γνώμη μου το ήμισυ του παντός...
Πολύ σωστή παρατήρηση!Μόνο που ο "ψυχολογικός παράγοντας" δεν παύει να υφίσταται ποτέ,
τα συναισθήματα είναι μόνιμη κατάσταση στους ανθρώπους με όλα τα σκαμπανεβάσματα τους
και αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την επιτυχία/αποτυχία είμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι
κι όχι κάποιος ψυχολόγος,διαιτολόγος,ο περίγυρος,οι συνθήκες,ο ανάδρομος Ερμής κλπ...
Αυτό που ανέφερες πάντως νομίζω ότι είναι και ο λόγος καταδίκης κάθε δίαιτας σε αποτυχία.
Η ασφαλέστερη προσέγγιση είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής μας ως προς διατροφή,άσκηση,ατομική θεώρηση...
Στο πώς θα μας γίνει πλεον βίωμα κι όχι απλή πλύση εγκεφάλου εστιάζουμε...Στον τρόπο δηλαδή...
επαναφερω το θεμα και θελω να πω...ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η tramondane86 well done girl!!!!
Συγχαρήτηρια κι από μένα, ελπίζω οι νέες συνήθειες να σού γίνουν τρόπος ζωής. Είναι απλό να τρώμε λίγο σωστά κι ας τρώμε πολύ. Κανείς δεν παχαίνει με ρύζι, κοτόπουλο, σαλάτα, φασόλια...Όλοι παχαίνουν με junk, τη μαγιονέζα ή τη σάλτσα, το ψωμί, το τυρί, τα γλυκά. Λίγη στοιχειώδης ωριμότητα θα σε κάνει να τρως σωστά. Απλά τα 55 κιλά σε ένα χρόνο μού φαίνονται πολλά, είναι εντάξει το σώμα σου μετά την τεράστια αλλαγή?
Το θέμα με το βάρος όπως όλοι παραδέχτηκαν είναι η αποφασιστικότητα. Αν δε τα παρατάς, τα καταφέρνεις. Προφάσεις πάντα υπάρχουν. Δε διαβάζω γιατί έχω πονοκέφαλο, έχει φασαρία, δεν είμαι για πάνω από 5 σε αυτό γιατί δε τα πιάνω κι άλλα τόσα. Δε πάμε στο γιατρό γιατί αυτή την περίοδο έχουμε σπυράκια και ντρεπόμαστε ή γιατί από Δευτέρα είναι πιο καλά ή γιατί έχουμε τρεξίματα τώρα.
Έτσι και με τα κιλά. Δεν είμαι καλά αυτή την περίοδο, έχω πολλές δουλειές, έχω πολλά κιλά και θα με ζυγίσουν αν πάω σε διατροφολόγο ή γυμναστήριο, με απασχολούν τα οικονομικά μου, να τελειώσει το παιδί με τις πανελλήνιες πρώτα...150 δικαιολογίες. Κι η κατακλείδα? Θες? Το κάνεις. Δε θες? Μένεις στις δικαιολογίες. Βρείτε το λόγο που ΕΣΕΙΣ κι όχι οι γύρω θέλετε για να αδυνατίσετε. Για να αρέσετε, για να φοράτε κάτι πιο σέξυ, για να αρέσετε στον εαυτό σας, για την υγεία σας? Εσείς ξέρετε. Απλά πιστέψτε ότι ΘΕΛΕΤΕ και μετά ότι μπορείτε.
Συγχαρητηρια για τα κιλα που εχασες και για την αποφαση που πηρες!!!
Οσο αφορα την απαντηση σου stargazer εχω να σου πω πως πολυ απλα οταν καποιος δεν περνει αποφαση να αδυνατισει δεν ειναι 150 δικαιολογιες που δεν τον αφηνουν να αδυνατισει ισως απ ολα αυτα καποιο να ισχυει!
Όπως πχ το οικονομικο... οπως πχ και το στυλ το οτι δεν ειμαι καλα αυτη την περιοδο!
δεν ειναι τυχαιο που οσοι εχουν παραπανω κιλα καλυπταν τα συναισθηματικα τους κενα στο φαγητο η στο ποτο...!
Ενας που ειναι καλα τον νοιαζει για τον εαυτο του... σε αντιθεση με καποιον που δεν ειναι καλα και τα εχει ολα γραμμενα γιατι πολυ απλα δεν τον ενδιαφερει καν να κανει κατι παραπανω για εκεινον!
Απλα καποια στιγμη ολοι μας καταλαβαινουμε πως δεν παμε καλα και ξεκιναμε μια υγιεινη ζωη...!!!
Όλοι έχουμε σε κάθε φάση της ζωής μας κάτι που μάς απασχολεί και πολλές φορές έχουμε κενά. Αυτό που ξεχωρίζει αυτούς που τα καταφέρνουν είναι η αποφασιστικότητα. Γιατί λένε "ας έχω αυτό και κείνο, εγώ θα τα καταφέρω ό,τι και να γίνει". Αν έχεις λοιπόν πίστη και όρεξη σε σένα τα καταφέρνεις, τα άλλα είναι δικαιολογίες. Απλά γιατί ΟΛΟΙ έχουμε σκοτούρες, προβλήματα, ανησυχίες.
Το να περιμένεις να γίνεις καλά για να αντιμετωπίσεις κάτι που σε ρίχνει είναι φαύλος κύκλος. Αν δεν αρέσεις και το βλέπεις, αν το σώμα σου στον καθρέφτη δεν αρέσει σε σένα, αν δεν έχεις κατακτήσεις, αν φοβάσαι για την υγεία σου λόγω κιλών, αν δε βρίσκεις ωραία ρούχα κλπ τότε πως να έχεις καλή ψυχολογία να αντιμετωπίσεις τα κιλά όταν ένα βασικό αίτιο είναι τα ίδια τα κιλά? Γι' αυτό δεν χρειάζεται να περιμένεις να νιώσεις καλύτερα, ξεκίνα και θα νιώσεις στην πορεία!
δεν μπορεις να ξερεις ΕΣΥ την ψυχολογια του καθενα και το ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ... δεν ειναι μονο οι σκοτουρες και το αγχος και οι ανησυχιες!!! ειναι και αλλα πραγματα τα οποια ουτε καν παει ο νους σου οπου μπορει να ριξουν καποιον!
Καποιος που ειναι αδυναμος χαρακτηρας ειναι λογικο να πεφτει ψυχολογικα και στο ξαναλεω δεν ειναι τοσο απλο να εχεις πιστη σε σενα οταν εχεις φτασει σε σημειο να μην σε νοιαζει ο εαυτος σου!σε μερικους λειτουργει ετσι σε αλλους τους κανει να εχουν πεισμα... δεν ειναι ολοι ιδιοι!
Οσο για τις κατακτησεις που λες,τα ωραια ρουχα και τα σχετικα πιστεψε με παροτι ημουν ευσωμη ειχα κατακτησεις και μαλιστα αρκετες! για τα ρουχα τωρα... ουτε σε αυτο ειχα προβλημα ουτε τοτε που ημουν 100 κιλα...(δοξα το Θεο υπαρχουν πολλαααα μαγαζιααα!!!!)!!!!
το να καθομαι και εγω να λεω κατι.... ειμαι και εγω καλη σε αυτο αλλα προτιμω να το κανω οταν εχω περασει καποια πραγματα...και οχι ετσι απλα για να δειχτω πως τα κανω ολα σωστα!!!!!
για τον stargaze πηγαινε το μηνυμα αυτο!μην παρεξηγηθουμε κιολας :P
Θα στο θεσω αλλιως... θα μιλησω για μενα που ημουν/ειμαι αδυναμος χαρακτηρας..
Οταν συνεβησαν καποια πραγματα και μαζεμενα πραγματα εφτασα σε σημειο πραγματικα να μην με νοιαζει τιποτα και να εχω κανει 2 αποπειρες αυτοκτονιες και να εχω παρατησει την σχολη μου....μονο και μονο για να δουλεψω.. και να ξεχασω οτι ειχα περασει!
Απο κει και περα εφτασα στο σημειο να πινω τρελα μια που δουλευα σε μπαρ και εφτασα στα 100 κιλα χωρις να το παρω χαμπαρι!
Οσο κατρακυλουσα τοσο δεν με ενοιαζε γιατι πραγματικα δεν ηθελα να ζησω.. ειχα "απομονωθει" γιατι δεν γουσταρα την κοινωνια μας (οπως και ακομα δεν την γουσταρω απλα τους εχω γραμμενους) και κλεινομουν στον εαυτο μου και κλεινομουν γενικα!
Επρεπε ομως να με ταρακουνησει κατι για να ξυπνησω απο τον ληθαργο μου και να συνηδητοποιησω πως εχω καταστρεψει τον εαυτο μου ενω δεν αξιζει για κανεναν!
Εκανα καποιες οικονομιες πηγα σε διαιτολογο εφτασα στα 80 κιλα και απο κει και περα ειχα μεινει χωρις λεφτα ... γιατι ηθελα να παω σε σχολη... παλι και αυτη την φορα να την τελειωσω οπως και τα καταφερα!Ηρθα Αθηνα εφτασα στα 84 κιλα και πηγα στα 74-75 κιλα(ηταν η εποχη που κατι αλλο συνεβει αλλα εκει δεν το εριξα στο ποτο ουτε στο φαγητο ειχα καταληξει να μην τρωω σχεδον τιποτα) ... και αυτη την στιγμη ειμαι στα 77... (σκαμπανεβασματα...) και παλι θα ξεκινησω διαιτολογο και ας μην εχω φραγκο σχεδον...!και οχι δεν ειναι δικαιολογιες ειναι η αληθεια.. !
Οσο αφορα τους καρκινοπαθεις .. πριν μαθουν και αυτοι πως εχουν καρκινο δεν εκτιμουσαν την ζωη... οπως δεν την εκτιμαμε και εμεις ...γι αυτο και τωρα λαμπουν απο την δυναμη ζωης οπως λες.. και το πολεμουν για να γινουν καλα!
(αυτα δεν ειναι δικα μου λογια ειναι λογια απο ατομο το οποιο επασχε απο καρκινο... και μαλιστα πολυ δικο μου ατομο)
Το τι είναι ισορροπία για τον καθένα είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση:Όταν νιώσεις πλήρωση και την ψυχή σου να γαληνεύει,
ανεξάρτητα αν οι ίδιες συνθήκες προκαλούν το ίδιο συναίσθημα και στους άλλους ή τους αφήνουν απλά αδιάφορους.
[Ασφαλώς τελεί σε συνάρτηση με την προτεραιότητα μας στην ιεράρχιση των αγαθών(υλικών και μη)...]
Η συναισθηματική ανεξαρτησία είναι μια ουτοπία,εκτός αν μιλάμε για ολομόναχο άνθρωπο στον κόσμο...
Πάντα επηρεαζόμαστε θετικά ή αρνητικά,σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από τους σημαντικούς άλλους στη ζωή μας.
Είναι αναπόφευκτη η αλληλεπίδραση,χωρίς απαραίτητα να μιλάμε για εξάρτηση,αγοροπωλησία,κατα πάτηση,υποδούλωση και τα συναφή.
Ο νόμος του ισχυρού αφορά τη ζούγκλα των άλογων ζώων.Αν κατάντησε εκεί και ο έλλογος άνθρωπος,τι να πω...
Να ζήσει ο καθένας στο ατομικό κλουβί του γιατί δεν είναι άξιος για το χώρο και την αγάπη που του δίνεται;
Δε καταλαβαίνω σε τι διαφωνούμε επιτέλους! Όλοι λέμε ότι οι περισσότεροι βάζουν μπροστά κάποια προβλήματα σαν δικαιολογία για να αποφύγουν το χάσιμο των κιλών και βολεύονται στη νέα τους εμφάνιση αναγκάζοντας και τους δικούς τους να τη δεχτούν αλλιώς ας ξεχάσουν το άτομο. Αυτόν τον εκβιασμό "έτσι είμαι, 80 κιλά κι αν θες μείνε αλλιώς φύγε" ποτέ δεν τον έπιασα. Δείχνει απλά ξεροκέφαλο, εγωιστή και μίζερο άνθρωπο.
ΟΛΟΙ έχουμε προβλήματα αλλά διαφέρουμε στο που ξεσπάμε. ʼλλοι το κάνουν τρέχοντας ή με σεξ (ωραίοι τρόποι), άλλοι με ποτό, φαγητό, ναρκωτικά κι άλλοι με κατάθλιψη και μούτρα. Αυτό δε νομίζετε ότι μπορείτε να το αλλάξετε?
αληθεια, εσυ οταν εχεις προβληματα, αγχος η απογοητευσεις, που ξεσπας?Quote:
Originally posted by stargazer
Δε καταλαβαίνω σε τι διαφωνούμε επιτέλους! Όλοι λέμε ότι οι περισσότεροι βάζουν μπροστά κάποια προβλήματα σαν δικαιολογία για να αποφύγουν το χάσιμο των κιλών και βολεύονται στη νέα τους εμφάνιση αναγκάζοντας και τους δικούς τους να τη δεχτούν αλλιώς ας ξεχάσουν το άτομο. Αυτόν τον εκβιασμό "έτσι είμαι, 80 κιλά κι αν θες μείνε αλλιώς φύγε" ποτέ δεν τον έπιασα. Δείχνει απλά ξεροκέφαλο, εγωιστή και μίζερο άνθρωπο.
ΟΛΟΙ έχουμε προβλήματα αλλά διαφέρουμε στο που ξεσπάμε. ʼλλοι το κάνουν τρέχοντας ή με σεξ (ωραίοι τρόποι), άλλοι με ποτό, φαγητό, ναρκωτικά κι άλλοι με κατάθλιψη και μούτρα. Αυτό δε νομίζετε ότι μπορείτε να το αλλάξετε?
Αλεξ ουτε εγω εννοουσα πως οταν παω στον διαιτολογο θα μου λυθουν ολα μου τα προβληματα!!!!!!!!!!!!!
απλα απαντησα στο θεμα αδυναμος χαρακτηρας...!!
Υστερα το να βαλουμε σε μια ταξη τα προβληματα μας και μην αναβάλουμε πράγματα εκτος που παιζει ρολο το μυαλο παιζει και η ψυχολογια που μερικες φορες κανει το μυαλό να κολλαει!!!!!
και επισης αυτο που είπα ειναι πως κατι πρεπει να σε ταρακουνησει για να συνηδητοποιησεις σε τι κατασταση εχεις φτασει... κατι να σε ξυπνησει απο τον ληθαργο!
Stargaze ?Απλα διαβασε το τελευταιο σου μηνυμα?
«Όλοι λέμε ότι οι περισσότεροι βάζουν μπροστά κάποια προβλήματα σαν δικαιολογία για να αποφύγουν το χάσιμο των κιλών?. ΟΛΟΙ έχουμε προβλήματα αλλά διαφέρουμε στο που ξεσπάμε? άλλοι με ποτό, φαγητό,»
ΑΑΑΡΑΑΑ.. από την στιγμη που ξεσπας στο φαγητο τι παθαινεις? Η στο ποτο??
Όταν λοιπον σταματησουν τα προβληματα τοτε θα συνελθουμε κιολας?!!!!
Αυτό λεω τοση ωραα!!!!