γιατι.......

Γιατι δεν κανει αυτο το κλικ ο εγκεφαλος μου .... να γινω αναισθητη?

Και γιατι μολις αρχισω την διαιτουλα μου ,
να ερχετε ενα ηλιθιο τηλεφωνημα με ασχημα νεα
που θα με ριξει παλι σε ενα μαυρο δωματιο?

Και γιατι να ακουω συνεχως την καθε μια κοκοτα που θα πεταξει την κακια της ,και εγω θα το ριξω παλι στο φαγητο , και θα κλειστω παλι μεσα στο σπιτι?

Δεν ξερω τι εχω παθει...εχω χασει την Μαρια ...την χαρουμενη Μαρια ....!
Οσο παιρναει ο καιρος χανω τους στοχους μου ,και οσο απομακραινουν τοσο πιο μεγαλη η μελαγχολια μου και ολο και πιο μεγαλες οι μεριδες!!!
Φαυλος κυκλος.
Συγνωμη που σας γινομαι βαρος .....καπου πρεπει να τα πω!

Καλό μου Ντεπονάκι,

Θα σου πω εγώ γιατί ...

Γιατί ακούς τους άλλους και όχι τον εαυτό σου.

Γιατί σε νοιάζει πιο πολύ η άποψη τους για σένα πάρα η άποψη του ίδιου σου του εαυτού για σένα.

Γιατί το φαγητό έχει γίνει στα μάτια, το μυαλό και το στομάχι σου η λύση για όλα.

Όλα αυτά όμως σε σκοτώνουν καρδιά μου ...

Βάλε παρωπίδες, ωτοασπίδες και πες στον εαυτό σου ...
"Σημασία έχω εγώ η Μαρία ... όλοι οι άλλοι να πάνε να κουρευτούνε ... δεν έχει αύριο, απο Δευτέρα, έχει τώρα! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Αλλάζω απο την στιγμή που θα διαβάσω αυτό το ποστ. Η νέα μου ζωή αρχίζει τώρα!"

Μήπως τώρα το άκουσες το κλικ???

πάμε δυνατά!!! δεν πέφτει κανείς!!!!!!
' κι αν μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι.. βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι'

βάλε μπρος τα δυό σου χέρια... με δύναμη λοιπόν και σήκω!!!! εσύ θα το κάνεις αυτό μην περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος για σένα! είναι ένα όνειρο και ένας αγώνας για σένα! για να γίνεις πιο 'δυνατός' και πιο 'όμορφος' άνθρωπος.
για να ακούσεις ολες τις κακίες και να γεμίσεις την καρδιά σου αγάπη για να μην μοιάσεις σε κανέναν στριμένο ανάποδο και μίζερο άνθρωπο! για να εκτιμήσουμε όσα έχουμε ... όσα ευτυχώς μας δίνεται η δυνατότητα να ζήσουμε.

πάμε δυνατά κοπέλα μου!!! τώρα που γυρίζει!
φόρεσε ένα χαμόγελο στην αρχή μπορεί να είναι ψεύτικο στην πορεία σίγουρα θα γίνει αληθινό και μετά... που ξέρεις μπορεί να πάθεις και αγκύλωση που λέει και μια καταπληκτική μοναδική και υπέροχη μας φίλη :)

Καλό μου ντεπόν

πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω...έτσι ακριβώς ήμουν και γω...το φαγητό ήταν το καταφύγιο μου...
ήμουν τσατισμένη έτρωγα..ήμουν καταπιεσμένη έτρωγα...ήμουν μόνη μου έτρωγα....ήμουν θυμωμένη έτρωγα..έκανα μερικές ημέρες δίαιτα & εχανα λιγάκι επιβράβευα τον ευατό μου με φαγητό...ήμουν ακόμα χαρούμενη πάλι το φαγητό είχα για φίλο, το φαγητό είχε γίνει η μόνη μου ενασχόληση και εννοείτε ότι απο κακίες των γύρω άλλο τίποτα....που διάθεση για οτιδήποτε....μπορώ να πω ότι αυτός ο χειμώνας που πέρασε ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου
ώσπου κάποια μέρα βαρέθηκα.... και αποφάσισα να λάβω δραστικά μέτρα...αρχικά πήγα σε έναν ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ διατροφολόγο..που με έκανε να αναρωτηθώ ποιοι λόγοι με ωθούν στο φαγητό ως διέξοδο..και έμαθα σιγά σιγά να τιθασεύω το μυαλό μου τις δύσκολες ώρες.Για μένα αυτό ήταν το κλειδί για μια ισοροπημένη διατροφή
την ώρα που νιώθω ότι θέλω να φάω ενώ στην αλήθεια δεν πεινάω κάνω ένα μικρό διάλογο με τον ευατό μου ,γιατί θέλω να φάω? η αλήθεια είναι ότι οι λόγοι που με οδηγούν στο φαγητό είναι τελείως διαφορετικοι... τώρα προσπαθώ να επιλύω διαφορετικά ότι με απασχολεί..και για να είμαι ειλικρινής τώρα είμαι πιο ήρεμη απο ποτέ & βρήκα και τον παλιο χαρούμενο εαυτό μου!!
βέβαια ο καθένας είναι ξεχωριστός, αλλά νομίζω ότι αυτό που περνάς το νιώθει το 99,9 του φόρουμ...
αλλα σε καμιά μα καμία περίπτωση δεν το βάζουμε κάτω!!!!
πλατύ χαμόγελο:):):) όπως προείπε και η Νεφέλη και πάλι απο την αρχή!!!

Quote:

---

Originally posted by DEPON
Γιατι δεν κανει αυτο το κλικ ο εγκεφαλος μου .... να γινω αναισθητη?

Και γιατι μολις αρχισω την διαιτουλα μου ,
να ερχετε ενα ηλιθιο τηλεφωνημα με ασχημα νεα
που θα με ριξει παλι σε ενα μαυρο δωματιο?

Και γιατι να ακουω συνεχως την καθε μια κοκοτα που θα πεταξει την κακια της ,και εγω θα το ριξω παλι στο φαγητο , και θα κλειστω παλι μεσα στο σπιτι?

Δεν ξερω τι εχω παθει...εχω χασει την Μαρια ...την χαρουμενη Μαρια ....!
Οσο παιρναει ο καιρος χανω τους στοχους μου ,και οσο απομακραινουν τοσο πιο μεγαλη η μελαγχολια μου και ολο και πιο μεγαλες οι μεριδες!!!
Φαυλος κυκλος.
Συγνωμη που σας γινομαι βαρος .....καπου πρεπει να τα πω!

---

Αν δεν τα πεις σ'εμάς,που πάνω κάτω περνάμε ή περάσαμε τα ίδια,σε ποιόν θα τα πεις,βρε κουτό;
Αρχικά δεν πιστεύω ότι πραγματικά θα ήθελες να ήσουν αναίσθητη,απλά δέχομαι ότι κάποιες φορές είναι ανακουφιστική μια τέτοια σκέψη...
Είμαι σίγουρη ότι είσαι ένας υπερευαίσθητος άνθρωπος,που απλά πρέπει να μάθει να βάζει κάποια όρια αυτοπροστασίας από το να μεταλλαχτεί σε κάτι που σιχαίνεται...
Τα άσχημα νέα,η αρνητική κριτική επηρεάζουν τον κάθε άνθρωπο(σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό)
απλά είναι διαφορετικός ο τρόπος που ο καθένας επιλέγει να το αντιμετωπίσει.Για μας,για σένα είναι το φαγητό.
Ασφαλώς και δε κάτσεις να περιμένεις να ηρεμήσουν τα πράγματα,να γίνουν ιδεατές οι συνθήκες για να ξεκινήσεις την προσπάθεια σου,
γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο δε θα γίνει ποτέ!Πάντα κάτι θα συμβαίνει κι απλά τα χρόνια θα περνούν...
Ο λόγος που κάθε αναστάτωση έχει τέτοια επίδραση στην προσπάθεια σου είναι ότι δεν είσαι απόλυτα αποφασισμένη για το βήμα αυτό.
Πιθανόν ψάχνεις άλλοθι,δικαιολογίες,ευκαιρ ίες για να μείνεις στάσιμη σε μια κατάσταση που ίσως σε βολεύει,
σε κρατά μεν στάσιμη αλλά και ασφαλή,μακριά από το φόβο του άγνωστου,της εξέλιξης...
Πιθανόν έχεις ακόμα ανάγκη τη χοντρή σου εικόνα όσο κι αν σου ακούγεται παράλογο αυτό καθότι τη μισείς όσο τίποτα άλλο στον κόσμο...
Κι έτσι όλα και όλοι δυναμώνουν κι εσύ γίνεσαι όλο και πιο μικρή κι αδύναμη...
Οι αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος,η τωρινή σου αδυναμία,το όνειρο που όλο και απομακρύνεται,
η κούραση,η απογοήτευση,τα απομεινάρια του παλιού καλού σου εαυτού...
Από κάπου θέλεις να πιαστείς και αντ'αυτού όλο και βουλιάζεις πιο πολύ!
ΟΚ...Όλα αυτά ήταν μέχρι εδώ!Στο εξής,σκαλίζεις ,σκαλίζεις,ψάχνεις και βρίσκεις...
Επειδή σε αισθάνομαι χαμένη,τολμώ να σε συμβουλέψω με βάση τη δική μου εμπειρία,αλλά με κάθε επιφύλαξη,καθότι δεν είμαι ειδικός...
1)Αναζητάς τους λόγους για τους οποίους χρειάζεσαι ακόμα το φαγητό,πού σε εξυπηρετεί,ποιά ακριβώς σχέση έχεις μαζί του.
2)Προσπαθείς να δεις τα καλά της Μαρίας και να ενδυναμώσεις το εγώ σου.Αν δε σου είναι εύκολο να το δεις με τα δικά σου μάτια,
δες το μέσα από τα μάτια των δικών σου ανθρώπων,που είμαι σίγουρη ότι έχουν πολλά καλά να σου πουν κι ας μη σε βρίσκουν πάντα σύμφωνη...
3)Κάνεις μικρές αλλαγές στην καθημερινή σου ρουτίνα.Αυτό εχει δύο παραμέτρους:
Η μία αφορά το πώς αντιμετωπίζεις τα αρνητικά συναισθήματα(λύπη,κούραση,� �πογοήτευση,μοναξιά κλπ)...
Δηλαδή την κρίσιμη στιγμή αντί να φας κάνεις κάτι άλλο(πας μια βόλτα,κάνεις κάτι άλλο που εσύ αγαπάς και σε χαλαρώνει)
Και η άλλη αφορά το να γεμίζεις τη μέρα σου με δραστηριότητες,
ώστε να σε απασχολούν λογότερο σκέψεις φαγητού και να ενδυναμώσεις ψυχικά από τις επιδόσεις σου.
4)Τώρα αναφορικά με το πρακτικό κομμάτι της προσπάθειας απώλειας βάρους φροντίζεις τη διατροφή σου και αυξάνεις κατά το δυνατόν την άσκηση.
5)Προσοχή όμως!Είσαι προετοιμασμένη για τις αναπόφευκτες φορές που θα υποτροπιάσεις σε παλιότερες συμπεριφορές.
Δεν κόβονται μαχαίρι συνήθειες ετών και βαθειά ριζωμένοι μέσα μας μηχανισμοί.
Προσπαθούμε να μάθουμε από τη συμπεριφορά μας αυτή τι θέλει να μας πει και συνεχίζουμε!
6)Η οπτική σου αυτή τη φορά πρέπει να είναι εντελώς άλλη:όχι κάνω μια ακόμα δίαιτα,στερούμαι αλλά μετά θα αναπληρώσω,
βάζω πιεστικά χρονοδιαγράμματα,πίεζομαι, αποτυγχάνω,τιμωρούμαι,απογ οητεύομαι...
Μιλάμε για μια νέα θεώρηση,μια άλλη σχέση με το φαγητό και τη ζωή.
Για το λόγο αυτό δε σου μιλώ για συγκεκριμένα κίνητρα,που θα σε ωθήσουν να αδυνατίσεις.
Τα κίνητρα τα έχεις ήδη και πιστεύω πως αν είχαν τη δύναμη να σε βοηθήσουν θα το είχαν ήδη κάνει...
Πέρα από συγκεκριμένα όνειρα και στόχους,ζητούμενο σου είναι να βρεις τον εαυτό σου,την δυνητική Μαρία,
την απελευθερωμένη από τα δεσμά που την εμποδίζουν να απογειωθεί!
Ηρέμησε,ανασυγκροτήσου και κατάστρωσε ένα νέο σχέδιο!Πάρε ικανοποίηση από όπου,εκτός του φαγητού,μπορείς!
Θέλει δουλειά πολλή,αλλά είναι στο χέρι σου,μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!ΜΠΟΡΕΙΣ!
Σου εύχομαι από καρδιάς το καλύτερο!Συγχώρεσε το θάρρος μου κι ίσως κάποια αυθαιρεσία μου...
Η πρόθεση μου είναι η καλύτερη(έστω κι αν δε λέει και πολλά αυτό...)Φιλάκια αγωνιστικά!

ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΕΓΟΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ
ΕΓΩ ΑΜΑ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΠΗΔΗΞΕΙ ΟΛΟΥΣ
ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΧΥΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΜΟΥΝΑ ΑΠ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΧΩΛΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΜΑΣ
ΤΙ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ?

Δεν είναι ο τιμωρός Θεός που δε μας αφήνει αδύνατους,αλλά κάποια σημαντική πλευρά του εαυτού μας,
που το επιθυμεί για τους πολύ σημαντικούς της λόγους συνειδητούς ή ασυνείδητους...
Δεν έχουμε κάποια ανυπέρβλητη αναπηρία ούτε κάποια ανίατη αρρώστια,δόξα τω Θεω!
Εγώ δεν ξέρω ποιά θα ήμουν αν ήμουν αλλιώς..Σίγουρα θα είχα άλλες εμπειρίες κι επιλογές,
αλλά θέλω να πιστεύω ότι ως προς τη φιλοσοφία και τις αρχές μου θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος...
Είναι εξάλλου βασική αρχή να μην κάνουμε στους άλλους ό,τι δε θα θέλαμε να μας κάνουν...
Αν όχι,να μην παραπονιόμαστε ούτε για ρατσισμό,ούτε για απόρριψη,ούτε για τίποτα...

Πάντως εγώ που αντικειμενικά θεωρούμαι αδύνατη δεν ''πηδάω'' κανένα. Και 53 κιλα όταν ήμουνα ένιωθα πολύ όμορφα με το σώμα μου αλλά ποτέ δεν σχολίασα αρνητικά κάποιον παχουλό άνθρωπο. Ίσα-ίσα όταν άκουγα κάποιον να σχολιάζει του την έλεγα.
Δεν είμαστε εγωιστές. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι και δίνουμε υπερβολική σημασία στη γνώμη τως άλλων. Αφήνουμε τους άλλους να μας ισοπεδώνουν την ψυχολογία. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Μας κρίνουμε πολύ αυστηρά και δε μας επιβραβεύβουμε συχνά ή και ποτέ. Είμαστε ενήλικες με καρδιά μικρού παιδιού. Ξεκινήσαμε έναν αγώνα αλλά κάπου στην πορεία χάσαμε τους εαυτούς μας. Ίσως γιατί κανείς δεν πίστεψε σε μας.

...Ίσως γιατί εμείς δεν πιστεύουμε σ'εμάς...

''Γιατί το τραγούδι αυτό ΠΑΝΤΑ να λέει δε μπορώ, γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό, δε σε συγχωρώ, δε σε συγχωρώ...''

Εμάς,μας έχουμε συγχωρήσει;

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Πάντως εγώ που αντικειμενικά θεωρούμαι αδύνατη δεν ''πηδάω'' κανένα. Και 53 κιλα όταν ήμουνα ένιωθα πολύ όμορφα με το σώμα μου αλλά ποτέ δεν σχολίασα αρνητικά κάποιον παχουλό άνθρωπο. Ίσα-ίσα όταν άκουγα κάποιον να σχολιάζει του την έλεγα.
Δεν είμαστε εγωιστές. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι και δίνουμε υπερβολική σημασία στη γνώμη τως άλλων. Αφήνουμε τους άλλους να μας ισοπεδώνουν την ψυχολογία. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Μας κρίνουμε πολύ αυστηρά και δε μας επιβραβεύβουμε συχνά ή και ποτέ. Είμαστε ενήλικες με καρδιά μικρού παιδιού. Ξεκινήσαμε έναν αγώνα αλλά κάπου στην πορεία χάσαμε τους εαυτούς μας. Ίσως γιατί κανείς δεν πίστεψε σε μας.

---

Με καλυπτει απολυτα....!!! δεν ειναι απαραιτητο να ανηκεις στους αδυνατους για να σχολιαζεις η στους υπερβαρους/παχυσαρκους για να εισαι ευαισθητος κ συμπονετικος.Οσον αφορα το δικο μας αγωνα, ναι μεν αφηνουμε τους αλλους να μας ισοπεδωνουν με διαφορους τροπους αμεσα κ εμεσα, αλλα κυριως φταιμε εμεις αν δεν καταφερνουμε τους στοχους μας, γιατι ειτε δεν πιστευουμε αρκετα σε μας κ στη δυναμη μας ειτε βρισκουμε ακομα λογους να μη μας αγαπαμε κ να αυτοτιμωρουμαστε με διαφορους τροπους.Εξαλλου, ας μην ξεχναμε οτι οι αλλοι βλεπουν ο,τι εκπεμπουμε εμεις κ οι σκεψεις μας για εμας τους ιδιους.

Ναι βρε smile μου, αλλά τι γίνεται όταν οι άλλοι σου........την ψυχολογία? Και δε μιλάω για τρίτα πρόσωπα, μιλάω για τους κοντινούς ανθρώπους. Θα μου πεις, θα έπρεπε να μην τους επιτρέπουμε να μας κάνουν κάτι τέτοιο αλλά ξέρεις έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθεις τόσο εύθραυστος κι ευάλωτος...Χρειάζεσαι μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά ή ακόμα κι απόλυτη σιωπή κι όμως αυτό που εισπράττεις σε ρίχνει ακόμα πιο βαθιά. Κάποιες συμπεριφορές νιώθω ότι με πάνε πίσω, όσα βήματα μπροστά κι αν έχω κάνει. Δε λέω ότι φταίνε μόνο οι άλλοι γι΄αυτές τις συμπεριφορές. Δεν είναι ψυχολόγοι, δεν ξέρουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν. Αφού όμως δεν ξέρουν γιατί δεν το βουλώνουν ή γιατί δε συμβουλεύονται κάποιον ειδικό?

Συμφωνω κ εχω κ ενα παραδειγμα..
Κατα τα βουλιμικα μου επεισοδια τωρα το καλοκαιρι εκτος του πατερα μου που μου τονιζε οτι "δεν το θεωρησα υπερβολικο οτι ετρωγες ετσι," (κ εδω σκεφτηκα εγω οτι θα βρει κατι ηπιοτερο να πει) "το θεωρησα τερατωδες!!" ηρθε κ η μανα μου η οποια ανησυχουσε οτι επειδη ειχα βουλιμια θα αποκτουσα ταση προς παχυσαρκια (ημουν 1.64 κ 52 κιλα οταν το ειπε).

Κ να φανταστειτε οτι ηξεραν πως ημουν κ τους λογους που κατεφευγα στο φαγητο κ γενικα την κατασταση μου ψυχολογικα τοσο στην ανορεξια οσο κ τωρα ομως παρολα αυτα....ελεγαν πραγματα που οταν τα ακουσα σκεφτηκα μεχρι κ να αυτοκτονησω απ το να ειμαι "τετοιος"ανθρωπος η να αρχισω καπνισμα ετσι για αντιδραση η ναρκωτικα η κ εγω δεν ξερω τι.Το αποτελεσμα ηταν να μη σταματησω τα βουλιμικα κ να συνεχισω μεχρι μια μερα πριν 15 μερες περιπου αποφασισα να κανω κατι για μενα κ απλα τους ζητησα να μην ξαναναφερουν το θεμα ουτε να τρωμε μαζι να κανονιζω μονη μου τι ποσο κ ποτε θα τρωω (πηρα διατροφη για να με διατηρησει σ αυτα τα κιλα χωρις να εχω επεισοδια ομως).Κ οψομεθα τα σχολια...

Και πολύ καλά κάνεις!!! Κι εγώ τους είχα ζητήσει να μην ασχολούνται με το τι και πόσο τρώω. Εξάλλου αυτό με είχε συμβουλέψει και η ψυχολόγος. Επίσης, δεν τρώμε πια μαζί τόσο συχνά. Έχουμε βέβαια και διαφορετικά ωράρια.
Με αυτό τον τρόπο έχω ηρεμήσει κάπως. Όταν πάνε να μου πουν κάτι περίεργο γίνομαι θηρίο οπότε (εντελώς δημοκρατικά) σταματάει κάθε κουβέντα επί του πονεμένου θέματος. Μουαχαχαχα! Όχι αγάπη μου, δε θα με κάνουν εμένα πιο τρελλή από ό,τι είμαι ήδη...!

Jean-Paul Sartre :"L?enfer c?est les autres"(η κόλαση είναι οι άλλοι)

η μονιμη συζητηση με τους γονεις μου ειναι τα κιλα ακομα και τωρα που παντρευτηκα και τους βλεπω σχετικα λιγοτερο αν και ευτιχως και διστυχως μενουμε 3 εκεινοι οροφο πεμπτο εγω στην ιδια πολυκατοικια του πατρικου μουυυ

μολις με δουν ο μπαμπουλης μου με κοιταει και το νιωθω κοιταει εχασα πηρα τι εκανα και μια στις τοσες ρωταει πως παει , η δε μανουλα μου μερικες φορες ερχεται μαζι στην διαιτολογο και ενω ολοι ειμαστε καλα και ικανοποιημενοι εκεινη παντα θα βρει το κατι.

μαγειρευω κατι θα φας απο αυτο κανει? πολυ δε ειναι? μη βαζετε γλυκα στο σπιτιιι μη κανετε αυτο μη κανετε εκεινοοοο
και σχολια και ενω ειμαι καλα κλαιω κλαιω κλαιωωωωωωω

το χειροτερο μουυυ, το σαβατο ερχονται κατι φιλοι σπιτι και κατα τις 10 παραγγελνουμε να φαμε εγω σαλατιτσα θα επαιρνα απο τη μεση που πηραν και πηραν και 2 πιτσες ειμασταν πολλα ατομα ....εγω ειχα πει νο πιτσα θα ετρωγα σαλατα γιατι το μεσημερι ειχα φαει και το γλυκακι μουυυ

το κουδουνι της μαμας λεει σοφιανου το δικο μου λαζαριδης-σοφιανου , παραγγελνουμε λεω την κατασταση οτι θα χτυπησετε στο λαζαριδης-σοφιανου και οχι στο αλλο ναι ναι

ερχεται η παραγγελια μου λεει καναμε και λαθος χτυπησα κατω δε το εξηγησατε λεω συγνωμη αλλα το πα απλα η καπελα δε ηξερε και καλα ελληνικα και δε καταλαβε ...δε φταιω εγω για το τηλ σας κεντρο...

και μετρησα αντιστροφα λεω τωρα θα με παρει η μαμα ,,και ναι πηρε και το τι ακουσα δε λεγεται που τρως που εκανες το σαχτυλιδι και πιτσα και και και

ελεος...αφηστε με να σας δειξω οτι μπορω οτι αξιζω αλλα μονη μου χωρις πιεση αφηστε μεεε

Ναταλάκι στο εξής θα λες μόνο Λαζαρίδης στα deliveries.
Όσο για τα άλλα..."Όρια" είναι η λέξη κλειδί.Πώς τα βάζεις;Δύσκολα! :)

Εγώ προσπαθώ περίπου ένα χρόνο να βάλω όρια. Οι γονείς μου, με τους οποίους συγκατοικώ, τους τελευταίους μήνες συνεργάζονται σχετικά καλά.
Ο αρραβωνιαστικός μου όμως δε λέει να καταλάβει κάποια πράγματα. Όποτε του λέω να μην ασχολείται με τα διατροφικά μου μου απαντάει ότι τον επηρρεάζει αρνητικά η συμπεριφορά μου, ότι δε φέρομαι φυσιολογικά, ότι κάνω τα ίδια λάθη ότι θέλει να γίνω όπως πριν.
Χθες κοντέψαμε να χωρίσουμε γι΄αυτό το λόγο. Μου έλεγε πόσο έχει κουραστεί κι ότι εν ολίγοις αν δεν ξαναγίνω η κοπέλα που αγάπησε δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί. Δε λέω, έχει αντέξει πολλά τον τελευταίο χρόνο. Έχει φάει τρελλά άκυρα από 'μένα. Ρε παιδιά όμως, αν ήταν τόσο έυκολο να το ξεπεράσεις από τη μια μέρα στην άλλη τώρα δε θα υπήρχε αυτό το forum.....!!!

Εντάξει, είναι δύσκολο ν'αποδεχθούν οι δικοί μας άνθρωποι ότι έχουμε μια διαταραχή.Μόνο και μόνο η λέξη τους ταράζει...Σκέψου πόσο απορούν με τις καθημερινές διατροφικές πρακτικές...

Οικογένεια αααχχχ χ πονεμένη ιστορία, εγώ που είμαι βουλιμική από τα 17 μου ήμουν για πάρα πολλά χρόνια από 48 μέχρι 54 κιλά και με τις βλακείες που έκανα πήγα κάποια στιγμή μέχρι 92 κιλά.

Καλά δεν συζητάω την αντίδραση και την απόρριψη των δικών μου.

ΜΕ ΕΚΡΥΒΑΝ.

Αν και δεν μένουμε στην ίδια πόλη όταν πήγαινα στο πατρικό μου στη Θεσ/νίκη μου έλεγαν να βγαίνω έξω αφού σκοτεινιάσει για να μη με δουνε οι γείτονες.

Ξαδέρφια και συγγενείς καθώς και οικογενειακοί φίλοι δεν ερχόταν όταν ήμουνα εκεί για να μη φανεί το "χάλι μου".

Αίσχος. Κάποια στιγμή που αδυνάτισα μόνο δεξίωση για "να με δείξουν που έγινα κούκλα ξανά" δεν κάνανε.

Τί να πω. Αν έχεις τέτοια απόρριψη από την οικογένειά σου τί πρέπει να κάνουν δηλαδή οι γύρω μας? Να μας τουφεκίσουν?

Και να πεις ότι είναι σπάνιο θέαμα οι παχύσαρκοι στη χώρα μας;Δε ζούμε στην Αφρική...Και ξαναναρρωτιέμαι:
Τι σχέση έχει η αγάπη με την πιθανή αρνητική κριτική των τρίτων;Ποιά η θέση της στην ιεραρχική κλίμακα των προτεραιοτήτων τους;
Εννοώ,πώς μπορεί να είναι πιο σημαντικό κάποιο αρνητικό σχόλιο τρίτου ή πιθανότερα μια αρνητική σκέψη του
από το συναίσθημα και το πλήγωμα του δικού μας ανθρώπου,που κατά τα άλλα υπεραγαπάμε;
Δέχομαι να μην καταλαβαίνουν τη φύση της διαταραχής και την συμπεριφορά μας
(αν και θα όφειλαν να ενδιαφερθούν αρκετά να μάθουν,να προσπαθήσουν να προσεγγίσουν έστω κατά το δυνατό)
αλλά να μας απορρίπτουν,να μας υποτιμούν,να μας πληγώνουν και δη για το "καλό "μας,αυτό με εξοργίζει!

Gretel μου,


διάβασα το post σου και συγχύστικα πρωί-πρωί. Να σε κρύβουν επειδή ντρέπονται για΄σένα???? Μα καλά, γιατί όλοι κρίνουν μόνο βάσει της εξωταρικής εμφάνισης? Γιατί δεν ψάχνουν κάτι βαθύτερο? Γιατί δεν κοιτάνε στα μάτια να ανακαλύψουν την ψυχή? Πόσο πιο κενοί και ρηχοί μπορούν να γίνουν?
Εμένα δε με αποδέχονται διότι με θεωρούν πολύ αδύνατη. Μέχρι κι ανορεξική με έχουν αποκαλέσει. Γιατί δε μας αποδέχονται έτσι όπως είμαστε? Τα δικά τους χάλια γιατί δεν τα βλέπουν?
Ποιοί είναι αυτοί να μας κρίνουν? Το σώμα μας και η ψυχή μας μας ανήκουν. Τα κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αναφορά σε κανένα. Για όνομα του Θεού πια! Κλείστε τα αυτιά σας, βουλώστε τους το στόμα!

Εγω εκανα το λαθος να φαω σημερα μαζι τους κ ο πατερας μου οταν πηγα να παρω λιγο παραπανω μου λεει μπροστα κ στους θειους μου "Ε μη φας αλλο ειναι υπερβολη."κ οταν οι υπολοιπο ρωτησαν γιατι λεει "ε πρεπει να κανει λιγο διαιτα." Πειτε μου ποιος θεωρειται χοντρος οταν ειναι 54 κιλα κ 1.64 κ επιπλεον δεν ειχα διαθεση για βουλιμικο απλως μια μπουκια παραπανω.Πειτε μου γιατι δεν μπορω αλλο να με ακυρωνουν ετσι κ να μου βαζουν ταμπελες...Σηκωθηκα κ εφυγα απ το τραπεζι βρυζοντας κ να 'μαι τωρα.Ακυρωσα κ την εξοδο μου το απογευμα κ δ θελω να βλεπω κ ν ακουω ΚΑΝΕΝΑΝ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ....δεν περιστρεφονται ολα γυρω απ το φαἰ πλεον για μενα κ ειμαι πολυ χαρουμενη αλλα γιατι οι δικοι μου να με καταβαραθρωνουν ενω ξερουν πως νιωθω πανω σ αυτα τα θεματα?δεν καταλαβαινουν οτι προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αντικειμενικα υγιες κ σωστο κ ενω εχω βρει το δρομο μου σιγα σιγα μπαινουν στη μεση?θελω να ερθει του χρονου που θα σπουδαζω στο εξωτερικο να μεινω επιτελους μακρια απ ολα...

:( Είναι πολύ λυπηρό αυτό,πραγματικά...
Όταν εσύ έχεις διανύσει το δυσκολότερο μέρος της υπερπροσπάθειας σου και βρίσκεσαι σε πολύ καλό δρόμο
και οι άνθρωποι,που σ'αγαπούν πιο πολύ στον κόσμο όλο και αναμφισβήτητα θέλουν το καλύτερο σου,
να σου σαμποτάρουν την προσπάθεια και να σου ρίχνουν το ηθικό,έστω και άθελα τους!
Φαντάζομαι έχεις προσπαθήσει να τους εξηγήσει πώς νιώθεις σε ανύποπτο χρόνο...
Νομίζω,πως αν ναυαγήσουν οι απόπειρες αυτές,δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια
από το να προστατέψεις εσύ τον εαυτό σου από παρομοιες καταστάσεις.(κοινώς δεν τρως μαζί τους)
Ίσως αυτό τους κάνει να αναθεωρήσουν!Το μόνο που εύχομαι είναι να μη σου δημιουργηθεί απωθημένο,
που θα σε κάνει να φτάσεις στο άλλο άκρο,όταν με το καλό ζεις μόνη σου μακριά τους!Αυτό ακριβώς συνέβη σ'εμένα....

Συμφωνώ με τη Nadine. Σταμάτα να τρως μαζί τους. Κι αν σου την ξαναπούν πέτα τους μπηχτές. Αμύνσου...Οι δικοί μας άνθρωποι σχεδόν πάντα άθελά τους μας πληγώνουν αλλά αυτό δε μπορεί να διαιωνίζεται. Για το δικό σου καλό και μόνο, βάλε όρια σε όλους και σε όλα. Όποιος τα υπερβαίνει θα τιμωρείται. Αυτή είναι η δική μου τακτική εδώ και κάποιο καιρό. Ναι, έχω γίνει σκύλα αλλά πρέπει επιτέλους να προστατέψω τον εαυτό μου.

Σας ευχαριστω κ τις 2 σας.Τελικα βγηκα κ ενιωσα καλυτερα κ αποφασισα να παρω τη ζωη μου στα χερια μου κ να μην αφησω κανεναν κ τιποτα να μου χαλαει τη διαθεση περαν του εαυτου μου γιατι μονο αυτον μπορω να χειριστω κ μονο αυτον θελω κιολας.Απλα ειδικα απο τον πατερα μου που εχω πολυ στενη κ καλη σχεση δεν το περιμενα κ θα ηθελα μια πιο ζεστη αντιμετωπιση...

Κι ο μπαμπάκας άνθρωπος είναι κι έχει και τις άτυχες στιγμές του...
Η καλή μεταξύ σας σχέση δεν αλλάζει από κανα δυό στραβοπατήματα...
Για κείνον είσαι η μικρή του πριγκίπισσα,που οφείλει να προστατέψει...
Δείξε του πως μεγάλωσες και φροντίζεις πλέον μόνη σου τον εαυτό σου.
Κάνε τον να σε δει ισότιμα και βάλ'τε σε νέα βάση τη σχέση σας.
Η αληθινή αγάπη βρίσκει δρόμους να τα κάνει όλα εφικτά!
Όλα θα πάνε μια χαρά!Ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνεις κανά δυό βόλτες παραπάνω... ;)

ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΙΑ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ 3ΜΙΣΗ ΜΗΝΕΣ 17 ΚΙΛΑΚΙΑ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΡΕΑΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ...ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΗΣ ΤΗ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ..ΑΝΤΕΧΩ? ΑΝΤΕΧΩ

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΑΛΑΞΕΣ ΛΑΜΠΕΙΣ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΣ ΚΤΛ....ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΕΓΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΛΕΝΕ ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ,...ΑΠΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΨΗΛΑ....
ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΤΡΕΣ/ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΑ ΚΟΙΤΑΓΜΑΤΑ ΣΚΑΝΕ ΑΛΛΑ ΔΕ ΛΕΝΕ ΚΑΤΙ ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΛΥΣΑΝΕ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΛΥΣΑ ΚΑΚΙΑ

ΕΙΔΑ ΕΧΤΕΣ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ + ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ + ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΑΚΟΜΑ...ΕΧΩ ΚΟΛΗΣΕΙΙΙΙ.+ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ....
Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΣΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕ ΕΓΩ ΑΓΑΠΑΩ ΤΗΝ ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΕΞΩ ΑΣΧΕΤΑ ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕ ΦΥΣΙΚΑΑ....ΜΕ ΕΙΔΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΠΗΚΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΧΑΜΕ ΠΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΗΜΟΥΝ ΑΠΟ ΚΙΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΝΑ ΡΑΚΟΣ...ΕΧΤΕΣ ΜΕ ΕΙΔΕ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΕ ΣΥΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΑΝΩ..ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΧΑ ΓΙΑΤΙ ΑΜΑ ΔΕ...ΟΠΩΣ ΝΑ ΝΑΙ ΒΓΑΙΝΩ
ΚΟΠΗΚΕ ΔΕ ΜΙΛΗΣΕ ΗΘΕΛΕ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΕΙ ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΣ Η ΣΕ ΚΟΒΟΥΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ? ΗΘΕΛΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΜΗ ΠΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ IMAGE ΤΟΥ,,,,,

Natalia,


πολύ χαίρομαι για 'σένα! ʼστους να σε κοιτάνε και να σκάνε!! Χε χεεεε! Και πού είσαι ακόμα...!!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ,
ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟ SITE ΚΑΙ ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΖΩ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ,ΕΤΣΙ ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΣΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΙΤΑ ? AYTO ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΧΑΝΩ ΕΝΑ ΜΕ ΔΥΟ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΧΑΛΑΩ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΑ ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΓΛΥΚΙΣΜΑ .(ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ)
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΝΩΡΙΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ .
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

GEO MOY KAI DOLPHIN KALHMERAAAAA OLI MERA

DOLPHIN ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩ ΑΝ ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΟ ΛΕΩ ΠΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ....ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩΩΩ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΠΟΛΥ ΕΔΩ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΟΙΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ....

GEO ΜΟΥ ΟΝΤΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΟΥΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕΝΑ
ΑΧ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΓΛΥΚΑΚΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΑΙΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ....ΔΕ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗΗ

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ , ΤΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙΣ ΠΑΡΕ ΔΥΝΑΜΗ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΤΗΝ ΔΙΑΤΑ ΔΕ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΓΛΥΚΑΚΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΙ ΓΛΥΚΑΚΙ ΒΕΒΑΙΑ

Η ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ ΠΑΓΩΤΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ 10 ΜΠΑΛΕΣ ΟΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΚΡΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΥΓΕΙΑΣ Η LACTAKIA ΚΑΙ ΤΡΩΩ ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΠΟΥ ΛΕΩ ΤΗΝ ΔΟΣΗ ΜΟΥΥΥ KAI KOROIΔΕΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΡΩΩ ΓΛΥΚΟ
ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΗΛΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΚΑΝΕΛΑ ...ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΑ ΚΟΒΩ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ ΛΟΓΩ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΑ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΚΑΝΕΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΜΕΛΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ...ΝΟΣΤΙΜΟΤΑΤΟ !!!

ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ναταλάκι μου,λένε πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο
και απ'ό,τι φαίνεται σύντομα θα του το προσφέρεις του πρώην καλού σου!
Αυτό όμως που πραγματικά θα ευχόμουν και για σένα και για όλους μας
είναι να απαλλλαγούμε εντελώς από την αλληλεπίδραση της εικόνας μας στους άλλους!
Για μένα όσο "κακό"είναι να υφίσταμαι κοινωνικό ρατσισμό και κατακραυγή λόγω βάρους
άλλο τόσο είναι να με φθονούν επειδή κατάφερα να το χάσω ή ακόμα χειρότερα να το χρησιμοποιώ να τους πικάρω.
Ελπίζω να μην αυτο/ετεροπροσδιοριζόμαστε από το πόσο ζυγίζουμε,ούτε να στηρίζονται εκεί οι σχέσεις μας ...
Ας μειώσουμε το βάρος μας για μας μόνο,για την υγεία μας,για ν'απολαμβάνουμε στο έπακρο τις χαρές τούτης της ζωής!

GEO μου,χαίρομαι πολύ που ανοίχτηκες επιτέλους και θα γνωριστούμε λίγο καλύτερα...
Νομίζω πως δε χρειάζεσαι συγκρίσεις με άλλους(τι καταφέρνουν οι άλλοι και τι εσύ)
Υπάρχουν πολλά εξάλλου,που καταφέρνεις εσύ και όχι οι άλλοι...Δεν είναι διαγωνισμός η ζωή...
Το θέμα είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου στα πλαίσια των προσωπικών σου προσδοκιών και δυνατοτήτων.
Η ανάγκη για γλυκό είναι βιολογική και υπαρκτή για όλους!Λυπάμαι αν σε κάνω να νιώθεις λιγότερο μοναδική...:)
Από την άλλη οι δίαιτες ως στερητικές μας βγάζουν την αντίδραση να τρώμε χωρίς μέτρο ό,τι μας στέρησαν...
Στα πλαίσια αυτά μιλάμε για διατροφή και όχι δίαιτα,όπου σε μικρότερες ποσότητες θα γευόμαστε ότι λαχταράμε.
Νομίζω ότι μπορείς να εντάξεις στη διατροφή σου κάτι γλυκό,ώστε να μη μεγιστοποιηθεί ως απωθημένο με τις γνωστές συνέπειες.
Μπορείς να φας φρούτα(ωμά,ψητά,αποξηραμέν� �),μέλι,ζελέ,γλυκό κουταλιού,μπάρα δημητριακών,κουβερτούρα
ακόμα και κάτι πιο σκληροπυρηνικό(ξέρεις εσύ...) αλλά όχι καθημερινά ούτε σε μεγάλη ποσότητα.
Επιπρόσθετα, αν αυξήσεις τη σωματική σου άσκηση έχεις ακόμα περισσότερα περιθώρια πρόσληψης θερμίδων...
Αν και πάλι, τότε μπορεί να σου έχει κοπεί και η όρεξη και να μην το θέλεις πια το γλυκό.
Όποτε κάνω διάδρομο και καίω με τον ιδρώτα μου 600 θερμίδες(όσες δηλαδή μια ολόκληρη σοκολάτα ή πάστα)
με τίποτα δε θέλω να τινάξω τον κόπο μου στον αέρα για 5 λεπτά στοματικής απόλαυσης...
ʼσε που η πραγματική απόλαυση είναι μόνο στην πρώτη μπουκιά!Οι επόμενες είναι μηχανικές και τζάμπα θερμίδες...
Κάτι σαν το πρώτο πρωινό τσιγάρο με τον καφέ σε σύγκριση με τα επόμενα της ημέρας(όπως λένε όσοι καπνίζουν)
Οπότε φάε κι εσύ μια μπουκιά απ'ο,τι λαχταράς και να είσαι σίγουρη ότι δε θα πάρεις δύο κιλά από αυτήν.
Αντιθέτως στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής και κάποιας σωματικής άσκησης θα έχεις και απώλεια βάρους!
Καλή δύναμη και καλά αποτελέσματα!Και να μας γρέφεις πιο συχνά, μια που μπάινεις καθημερινά...Φιλάκιαααα

Μολις σημερα ο πατερας μου μου εδωσε την απαντηση στο μεγαλο "γιατι".Γιατι δηλαδη λεει αυτα που λεει κ "ανακατευεται"? Κατα αυτον, "2-3 χρονια που ζουσες με την ανορεξια κ δεν ανακατευτηκα τι καταλαβα?"...
Η απαντηση μου ηταν οτι τον βρηκα τον δρομο μονη μου ομως στο τελος κ οτι τωρα που ανακατευεται τι καταλαβαινει περα απ το να με ακυρωνει?Ξερω οτι δεν το κανει γι αυτο, ομως αφου δεν το καταλαβαινει οτι με κανει να νιωθω ετσι ας το σταματησει...Το μονο που ελπιζω ειναι απο του χρονου να εχω περασει στη γερμανια για σπουδες κ να φυγω.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!ΣΗΜΕΡΑ 3 ΜΕΡΑ ΔΙΑΙΤΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ (WW)ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΝΙΩΘΩ!ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΛΕΟΝ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΗΜΑΤΑΚΙΑ ΣΑΣ,ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ,ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!ΕΠΙΣΗΣ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΥΜ,ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ``ΦΩΛΙΤΣΑ``ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ ΑΝΕΤΑ.ΤΩΡΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.ΕΠΕΙΔΗ ΕXΩ ΝΙΩΣΕΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ,ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ,ΠΡΙΝ 2-3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ ΠΟΛΥ,ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΚΛΕΙΝΩΜΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ,ΝΑ ΚΛΑΙΩ,ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΚΤΛ.ΠΛΕΟΝ ΑΦΟΥ ΕΜΠΕΔΩΣΑ ΤΟ ``ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ``,ΟΠΟΙΟΣ/Α ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΙ,ΤΟΝ./ΤΗΝ ΧΤΥΠΑΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ!ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΠΙΑΝΕΙ!!ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙΜΗ,ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΟΥΛΑ(ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΝΤΟΥΛΕΣ),ΕΓΩ ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΩ,ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 62 ΚG.ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ,ΤΟ ΝΑ ΚΟΡΟΙΔΕΥΩ ΚΑΠΟΙΟΝ,1)ΚΡΙΒΕΙ ΑΠΟΘΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ 2)ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΤΟ ΕΓΩ ΜΑΣ!
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΦΙΛΗ ΜΑΣ,Η ΕΜΦΑΝΙΣΙΜΗ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΗΘΗΣΗ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ(ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΟΙ ΛΙΓΟΥΡΙΔΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΛΕΓΑΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΑ,ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΕΞΥ ΗΤΑΝ)ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΝΕ,ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ??Ε!ΟΧΙ ΕΙΠΑΜΕ!ΤΕΣΠΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΛΕΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΗ ΦΙΛΗ(ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΤΕΡΗ)ΨΙΛΟΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΤΗΝ......ΕΜΕΝΑ ΕΝΝΟΥΣΕ,ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΧΟΝΤΡΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ,ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΚΤΛ,ΕΓΩ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΠΟΛΥ,ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΙΛΙΑ,ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ``ΠΑΤΑΤΑ``,ΚΑΙ FAKE!!ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ(ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ!)ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΤΗΝ ``ΦΙΛΗΣ``ΦΙΔΙ,ΞΕΡΕΙΣ.....ΤΕΛΙΚ Α ΑΜΑ ΕΙΣΑΙ ΧΟΝΤΡΗ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΙΣ,ΑΜΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΗ,ΚΑΜΜΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΨΙΛΟΣΕΙΣ,ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ ΨΙΛΗ ΤΗΣ ΛΕΩ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΣΕΙ ΠΛΕΩΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΟΣΟΟΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΚΟΝΤΗ ΘΑ ΣΕ ΕΒΛΕΠΑ,ΑΛΛΑΞΕ [ΠΑΙΔΙΑ 10 ΧΡΩΜΑΤΑ,ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ!!ΕΞΙΣΤΟΡΩΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ,ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ,ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΝ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΟΥΜΕ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!!!ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΥΠΗ,ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ!ΑΞΙΖΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ,ΑΠΛΑ ΤΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΙΛΑ ΜΑΣ!ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΙΛΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ `ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ``ΥΠΟΣΕΙΝΗΔΗΤΑ ΛΟΓΩ ΟΓΚΟΥ!ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ,Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ,ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ!!!
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! :)

Όπως είπες κι εσύ γλυκούλα ο χλευασμός κρύβει απωθημένα και κόμπλεξ. Επίσης το χιούμορ είναι ένας πολύ διαδεδομένος τρόπος με τον οποίο εκφράζεται το υποσυνείδητο και ξερνά με αυτόν τον τρόπο στον εξωτερικό κόσμο ότι το ίδιο το άτομο αρνείται να παραδεχτεί.

Αυτή η φίλη σου λοιπόν επειδή όπως λες είναι μικροκαμωμένη ένιωθε (και νιώθει μάλλον) άσχημα γι'αυτή τη φυσική της κατάσταση και έπρεπε με κάποιον τρόπο να προβάλλει αυτό της το αγχος, απορρίπτοντας εσένα που ήσουν γι'αυτήν ένας αδύναμος κρίκος που της θύμιζε την δική της ανεπάρκεια. (Χριστέ μου τό'χω παρακάνει με τα βιβλία της ψυχολογίας :) ) Γιατί βλέπεις οι άνθρωποι έχουν ένα ένστικτο το οποίο τους ωθεί να σχετίζονται με όμοιούς τους ή με άτομα που δίνουν έξω την εικόνα που οι ίδιοι θα ήθελαν να δώσουν.

Η μαμά μου επίσης μου έλεγε να δίνω ιδιαίτερη βάση σ'αυτά που σιχαίνομαι πάνω στους άλλους. Είναι συνήθως αυτά που σιχαίνομαι πάνω μου. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα.

Είμαι κι εγώ άτομο που διαγράφω όποιον με πληγώσει, κι εδώ είναι η δική μου ερώτηση:

Πιστεύετε ότι αυτή είναι σωστή αντίδραση ή η έσχατη αντίδραση; Γιατί η κοινωνία μας θεωρεί σωστό το να απορρίπτουμε κάποιον "καταστροφικό" από το να προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε;

Διότι κανένας δεν έχει τη διάθεση να κατανοήσει και να βοηθήσει κανένα, όλοι αναζητάμε την εύκολη λύση. Υπάρχουν πολλοί κακοήθεις και κομπλεξικοί γύρω μας οι οποίοι τη βρίσκουν με το να πετάνε φαρμάκια. Νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα τέλειο κόσμο όπου όλα θα πρέπει να είναι τέλεια κι αν κάτι δεν είναι τότε το κουκουλώνουμε για να μη μας χαλάει την εικόνα.

karol μου εχειs απολυτο δικιο σε ολα οσα γραφειs,επειδη και εγω διαβαζω βιβλια ψυχολογιαs,εχω διαβασει κατι αντιστοιχο!Οσο για το ερωτημα σου,να ξερεισ πωσ αν ο αλλοσ δεν θελει να αλλαξει,κανεισ μασ δεν μπορει να ``ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ ΤΗ ΖΩΗ``,αλλα ολα ξεκινουν απο το ποσο θελει να αλλαξει ο αλλοσ και να γινει καλθτεροσ ανθρωποσ!ειναι κατι που πρεπει να θελεισ!(σορρυ για τα γραμματακια μου)αλλα εχω συνιθισει greeklish kai δεν μπορω καθολου τα ελληνικα!φιλια :)

Ωπ νάμαι :)

Λοιπόν ντόλφιν συμφωνώ μαζί σου. Αρχίζω να σκέφτομαι πως οι κοινωνικές επαφές (όλες) είναι σαν ένα ρίνγκ. Μπαίνει μέσα ο καθένας και βγάζει το άχτι του, ή απορροφά το άχτι των άλλων, ή παίζουν παιχνίδια πιο υπόγεια αντί για απευθείας μπουνιές, για να καταλήξουν βέβαια πάντα εκεί, στις μπουνιές δλδ. Δεν βγάζω και την ουρίτσα μου από όλα αυτά κι εγώ έχω φερθεί σαν λαλάκας αλλά έχω γίνει και ο λαλάκας της υπόθεσης. Προς το παρόν ούτε ο ένας λαλάκας με βολέβει ούτε ο άλλος αλλά θα βρώ κι εγώ κάποια στιγμή ποιος λαλάκας μου πάει καλύτερα :)


Επίσης Γλυκούλα συμφωνώ και με σένα. Έχει όπως και να το κάνουμε να κάνει με τις προθέσεις: αν ο άλλος μας αγαπάει πραγματικά και να μην μπορεί να μας συγχωρήσει δεν θα μας πληγώσει με βίαιο τρόπο, θα προσπαθήσει τελοσπαντων να το ελέγξει, το πιστεύω γιατί έχω κάνει φιλίες και με πολύ οξύθυμους ανθρώπους και πάνω στον καυγά εκεί που σε άλλους θα πετούσαν φαρμάκι σε μένα τα έλεγαν όπως τα ένιωθαν και αυτό με δίδαξε πολλά.
Ότι δηλαδή αν κάποιος που εμείς θεωρούμε φίλο σε κάποια άσχετη στιγμή και δίχως καλή αιτία μας μαχαιρώσει πισώπλατα τότε μάλλον αυτός δεν θεωρούσε τον εαυτό του φίλο μας.

Εντάξει και μία τέτοια συνειδητοποίηση είναι πολύ βαριά και καμία φορά είναι πολύ δύσκολο να τη χειριστούμε, αλλά δε βαριέσαι βρε αδελφέ, οι μαλακίες πληρώνονται, όπως λένε και είναι αλήθεια, ω, ναι.

Οπότε για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα του Ντεπόν, να προσθέσω πως κι εγώ είχα μάθει αυτήν την κακία από τους άλλους να την μεταφράζω σε βία προς τα πάνω μου, βιώματα είναι αυτά. Αλλά βλέπω ότι είναι ανούσιο, γιατί τελικά πολύ σπάνια μου συνέβη αυτός που με πλήγωσε (επίτηδες) να μου ζητήσει συγνώμη όταν είδε πως ήμουν χάλια. ʼρα τους ξεχνάμε και συνεχίζουμε να παράγουμε φως από μόνοι μας και μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε τους αληθινούς ανθρώπους απο τους ανθρώπους-πεταλούδες της νύχτας που τραβιούνται από το φως κι έρχονται να κοπανηθούν απάνω μας!

Καληνύχτα :)