Υπάρχει κάποιος δοκιμασμένος διαιτολόγος που σας έχει βοηθήσει αποτελεσματικά? Αναζητώ κάποιον να πάω μετά την πρωτοχρονιά. Αν υπάρχει αντίστοιχο topic ενημερώστε με και αυτό ας κλειδωθεί. Ευχαριστώ!
Printable View
Υπάρχει κάποιος δοκιμασμένος διαιτολόγος που σας έχει βοηθήσει αποτελεσματικά? Αναζητώ κάποιον να πάω μετά την πρωτοχρονιά. Αν υπάρχει αντίστοιχο topic ενημερώστε με και αυτό ας κλειδωθεί. Ευχαριστώ!
Σε ποιά περιοχή μένεις?
Στο κέντρο της Αθήνας.
καλημερα ginger εγω μενω στο Βολο και απο προσωπικη εμπειρια θα σου πω κατι..
εχω γυρισει ολους τους διαιτολογους του Βολου σχεδον εχανα μονο οταν ακολουθουσα πιστα το διαιτολογιο.. τοαν παρεκκλινα μου εφετεγ ο διαιτολογος και αλλαζα...
επομενως το θεμα ειναι να εισαι αποφασισμενη αυτη τη φορα να ακολουθησεις τιις οδηγιες του διατροφολογου που θα πας. δεν εχει να κανει και τοσο λοιπον με τον διατολογο 100%
εγω εχω καποιον παρα πολυ καλο κ οχι συνηθισμενο διαιτολογο.με πολυ καλα αποτελεσματα στην οικογενεια μ κ σε φιλουσ π τον συστησα.μονο εγω δεν τα παω καλα γιατι απλα δεν θελω να κανω διαιτα.χαχαχα.οπως παντα.το καλο ειναι οτι χανεις αρκετα κιλα κ δυσκολα τα παιρνεις με τον συγκεκριμενο κ αυτο ειναι το καλο.ερχεται κ στο σπιτι αν θελεις κ εχει κ γραφειο.διαλεγεις κ παιρνεις.οτι σε βολευει.ειναι πααααααρα πολυ καλος παντως.
για περισσοτερες πληροφοριες πμ μου.παντως να εισαι σιγουρη αν ειναι.μην του μιλησω τσαμπα.
φιλακια....
Eυχαριστώ για τις απαντήσεις. Ζωίτσα είμαστε "κοντοχωριανές" αν και γεννήθηκα Αθήνα, ο μπαμπάς μου είναι Βολιώτης:)
vanilia σου στέλνω π.μ.
ginger σου έστειλα ένα u2u αν θέλεις κοίταξέ το
ουπς!...... λαθος το πιο πανω
γεια σε ολους.
Γειά σου κι εσένα και καλώς μας ήρθες!
γεια σε ολους.
ενας απο τους καλυτερους διαιτολογους-διατροφολογους και δεν παιρνει και πολλα στην καθε επισκεψη του ειναι ο Κωνσταντινος Ξενος.
Εγω ημουν 110 κιλα και υψος 1.82,ημουν να με βλεπεις και να φοβασε,ειχα και προβληματα με τα ποδια μου δεν μπορουσα να τρεξω κ να περπαταω πολυ ωρα.... κ διαφορα αλλα.
Πηγα στο ιατρειο του πριν 1,5 χρονο,αλλα δεν ξεκινησα αμεσως εκανα κατι εξετασεις πρωτα που μου ειπε κ με τα απο κανα τριμηνο ξεκινησα.Η διαιτα κρατησε ενα χρονο,τωρα ειμαι 79 κιλα.Δεν εχω να πω τιποτα αλλο.
ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΟΣ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.
χωρις πεινα,χωρις να θες να φας,σου δινει πολυ φαι να τρως κ συνεχεια.
Eυχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.
Παιδιά μου καλησπέρα. Έχω μήνες να γράψω γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Απέτυχα να κάνω δίαιτα. Από 62 κιλά πήγα στα 65 (με φυσιολογικό βάρος μέχρι τώρα πάνω κάτω 55-56 κιλά). Και συνεχίζω ακάθεκτη προς τα πάνω. Από ρούχα δεν μου κάνει πια σχεδόν τίποτα... Δεν ξέρω τι με πιάνει και δε μπορώ να κλείσω το ρημάδι το στόμα μου. Τρώω ψυχαναγκαστικά, λες και κάποια ανώτερη δύναμη με υποχρεώνει να τρώω πολύ και να τρώω βλακείες...
Χτες, γυρίζοντας από τη δουλειά, όπου είχα φάει του κόσμου τα μπισκοτάκια, τυροπιτάκια κλπ, μπήκα στα goodys. Έφαγα εκεί ένα χάμπουργκερ και πατάτες και μετά γύρισα σπίτι, μαγείρεψα και ξαναέφαγα... Ένιωσα εντελώς γουρούνι. Μα τελικά είμαι τελείως τρελή?
Σήμερα, μαγειρεύοντας έφαγα 4-5 φρυγανιές με τυρί & αλλαντικά και στη δουλειά είχα φάει τοστ και 4-5 μπισκότα. Και μετά το "ελαφρύ και υγιεινό" φαγητό μου... φασολάκια λαδερά! Ποιον κοροϊδεύω? Ήθελα και να ήξερα τι σκ@... ανάγκη μου καλύπτει το φαγητό, τι είναι αυτό που δεν το βρίσκω σε τίποτα άλλο στη ζωή μου, παρά μόνο εκεί...
Ταυτόχρονα έχω καταστρέψει τα νύχια μου (τα τρώω τελευταία μανιωδώς) και η αυτοπεποίθησή μου είναι χαλκομανία στο πάτωμα.
Τι κάνουν βρε παιδιά σε αυτή την περίπτωση? Πώς μαζεύονται?
ψαχνοντας να βρουν το γιατι...με ή χωρις βοηθεια...οπως μπορει κανεις...βρες το γιατι τρως και χτυπα το στην ριζα...με πεισμα και θαρρος
το εκανες
μπαινεις στο φορουμ
τα λες και σου φευγει το μισο βαρος
για πες τι αισθανεσαι οταν σκεφτεσαι να φας?
ginger,
πράγματι έχεις ..ξεφύγει λιγάκι αλλά όχι ανεπιστρεπτί!
ξεκίνα από τα απλά...γράφε το forum να παίρνεις θάρρος και ενθάρυνση.
βάλε ψεύτικα νύχια ..δεν τρώνονται ή τουλάχιστον δεν τρώγονται εύκολα ( αυτό θα είναι ένα σύν στην εμφάνιση)
ξεκίνα μία ωραία διατροφή χωρίς στερήσεις...σιγά σιγά περιόρισε στο μισό αυτό που θα τσιμπολόγαγες..για παράδειγμα :
φάε ένα τυροπιτάκι αντί για δύο, φάε ένα μπισκότο αντί για δύο, κλπ. ξέρεις κάτι τέτοια κόλπα . μήν μπεις απότομα σε διατροφή.
κατέγραφε τι τρως ακριβώς και δες την άλλη μέρα τι μπορούσες να αποφύγεις χωρίς να νοιώσεις μίζερα.
εγώ έχω πάει σε διαιτολόγο πριν 2 χρόνια και πράγματι πέτυχα να χάσω 7 κιλά, αλλά επειδή ήθελα άλλα 2 και μεσολάβησε καλοκαίρι δεν το συνέχισα ούτε και έκανα συντήρηση οπότε τα ξαναπήρα, αργά μεν αλλά τα ξαναπήρα.
τώρα έχω ξεκινήσει την διατρόφή ww και δεν στερούμαι τίποτα, τρώω ότι θέλω και χάνω αργά και σταθερά ( όπως άλλωστε έχανα και με την διαιτολόγο).
πάντως κάνε κάτι...όλοι εδώ κάνουμε κάτι και βοηθάμε ο ένας τον άλλο.
καλή συνέχεια
Πράγματι πέρασα μια δύσκολη περίοδο με απόλυση, νέα δουλειά, πολλά προβλήματα υγείας των γονιών και μια επικίνδυνη εγχείριση που θα κάνει η μαμά μου στον προσεχή μήνα. Συν το οικονομικό συν όλα τα καθημερινά προβλήματα που έχει όλος ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα. Αυτά σκέφτομαι όταν τρώω ανεξέλεγκτα και όταν... τρώω τα νύχια μου.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ίσως αυτό που λέει η Βιβή πιο πάνω, να μην κάνω διατροφή αυστηρή, απλώς να γράφω τι τρώω και να μειώσω τις ποσότητες, όπως και να ανατρέχω την επομένη στα χτεσινά, ίσως ταιριάζει αυτή την εποχή στην ψυχολογία μου. Από αύριο κιόλας, παρότι είμαστε καλεσμένοι, θα είμαι πολύ προσεκτική. Ευχαριστώ που μου απαντήσατε, είχα ψιλοπελαγώσει!...:(
Πρόσεξε,σε παρακαλώ,πόσο πολύ και με πόσους τρόπους πυροβολείς τον εαυτό σου!Quote:
Originally posted by ginger
Έχω μήνες να γράψω γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Απέτυχα να κάνω δίαιτα. Από 62 κιλά πήγα στα 65 (με φυσιολογικό βάρος μέχρι τώρα πάνω κάτω 55-56 κιλά). Και συνεχίζω ακάθεκτη προς τα πάνω. Από ρούχα δεν μου κάνει πια σχεδόν τίποτα... Δεν ξέρω τι με πιάνει και δε μπορώ να κλείσω το ρημάδι το στόμα μου. Τρώω ψυχαναγκαστικά, λες και κάποια ανώτερη δύναμη με υποχρεώνει να τρώω πολύ και να τρώω βλακείες...
Χτες, γυρίζοντας από τη δουλειά, όπου είχα φάει του κόσμου τα μπισκοτάκια, τυροπιτάκια κλπ, μπήκα στα goodys. Έφαγα εκεί ένα χάμπουργκερ και πατάτες και μετά γύρισα σπίτι, μαγείρεψα και ξαναέφαγα... Ένιωσα εντελώς γουρούνι. Μα τελικά είμαι τελείως τρελή?
Σήμερα, μαγειρεύοντας έφαγα 4-5 φρυγανιές με τυρί & αλλαντικά και στη δουλειά είχα φάει τοστ και 4-5 μπισκότα. Και μετά το "ελαφρύ και υγιεινό" φαγητό μου... φασολάκια λαδερά! Ποιον κοροϊδεύω? Ήθελα και να ήξερα τι σκ@... ανάγκη μου καλύπτει το φαγητό, τι είναι αυτό που δεν το βρίσκω σε τίποτα άλλο στη ζωή μου, παρά μόνο εκεί...
Ταυτόχρονα έχω καταστρέψει τα νύχια μου (τα τρώω τελευταία μανιωδώς) και η αυτοπεποίθησή μου είναι χαλκομανία στο πάτωμα.
Τι κάνουν βρε παιδιά σε αυτή την περίπτωση? Πώς μαζεύονται?
Οκ,δεν διάγεις καλή περίοδο στη ζωή σου και είναι αναμενόμενο ν'αντικατοπτρίζεται στον τρόπο που σε βλέπεις...
Πώς περιμένεις όμως αυτός ο ταλαίπωρος εαυτός να συνεργαστεί μαζί σου και να μη σου βγάλει αντίδραση;
Ξεπέρασε για λίγο το θέμα του τι τρως και ψάξε τι σου λείπει από τη ζωή σου,τι έχεις ανάγκη,τι θέλεις,τι δε θέλεις κι ανέχεσαι...
Είμαι σίγουρη πως μια ιδέα την έχεις ήδη κι αν το σκαλίσεις λιγάκι παραπάνω ίσως συνειδητοποιήσεις πολύ σημαντικά πράγματα.
Αρκετά με το αυτομαστίγωμα!Αν θεωρείς πως αυτό σου αξίζει κι έστω αυτό οφείλεις να δείξεις στους τρίτους,κάνεις μεγάλο λάθος!
Δώσε πρώτα εσύ σ'εσένα την αγκαλιά που ψάχνεις από τους άλλους,την αποδοχή και την αγάπη ανεξάρτητα από την συμπεριφορά σου
κι ύστερα,αφού κατανοήσεις καλύτερα τις ανάγκες σου,δημιούργησε τις προϋποθέσεις-όσο τουλάχιστον περνά από το χέρι σου-να τις απολαύσεις...
Πάρε μια βαθιά ανάσα κι άρχισε να στέλενεις θετικές σκέψεις στο σύμπαν και τη ginger!Πες πως ήταν ένα βαρύ συννεφάκι όλο αυτό και πέρασε...
Πάμε πάλι απ'την αρχή τώρα!
Αχ βρε nadine, με συγκινείς... πόσο προσεκτικά διάβασες αυτά που έγραψα... Όπως πάντα πας κατευθείαν στην ουσία! Ούτε ακόμα κι εγώ δεν είχα αντιληφθεί πόσο με βρίζω και πόσο άσχημα μου μιλάω!...
:) Κι εσύ μόλις μου έδωσες απίστευτη χαρά με την παραδοχή σου αυτή!
Όλοι το κάνουμε κατά καιρούς αυτό...απλά είναι πιο εύκολο να το διαπιστώσει ένας τρίτος...
Γι'αυτό μην χάνεσαι για μεγάλα διαστήματα,ειδικά όταν δε νιώθεις και πολύ καλά...
Δε νομίζω πως χρειάζεται άλλη εξήγηση της άσχημης διάθεσης και... "αδικαιολόγητης"-κατά τα άλλα-συμπεριφοράς σου...Quote:
Originally posted by ginger
Πράγματι πέρασα μια δύσκολη περίοδο με απόλυση, νέα δουλειά, πολλά προβλήματα υγείας των γονιών και μια επικίνδυνη εγχείριση που θα κάνει η μαμά μου στον προσεχή μήνα. Συν το οικονομικό συν όλα τα καθημερινά προβλήματα που έχει όλος ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα. Αυτά σκέφτομαι όταν τρώω ανεξέλεγκτα και όταν... τρώω τα νύχια μου.
Δεν είναι και λίγα αυτά που περνάς,καρδιά μου!Σκέψου τι θα ένιωθες για κάποιον άλλον που τυχόν διάβαζες πως τα περνά...
Δέχομαι ως απάντηση το χαμόγελο,που τώρα βλέπω στα χείλη σου...Καλή σου δύναμη σε όσα καλείσαι να χειριστείς!
Καλή έκβαση όσων εκκρεμούν!Πάνω απ'όλα η υγεία των δικών σου(και η δική σου πάντα) κι ύστερα όλα τ'άλλα!
Ε, ναι λοιπόν, με έκανες και χαμογέλασα! Ευχαριστώ για τις ευχούλες. Να είσαι πάντα καλά!Quote:
Originally posted by NADINE
Δέχομαι ως απάντηση το χαμόγελο,που τώρα βλέπω στα χείλη σου...Καλή σου δύναμη σε όσα καλείσαι να χειριστείς!
Καλή έκβαση όσων εκκρεμούν!Πάνω απ'όλα η υγεία των δικών σου(και η δική σου πάντα) κι ύστερα όλα τ'άλλα!
GINGER γεια..θελησα να σου γραψω γιατι πραγματικα οταν διαβασα το ποστ σου ενοισα λες καιμιλαγα εγω..φυσιολογικο βαροσ 56-57 kg με υψοσ 1,70...ξεκινησα και γω σιγα σιγα σαν και σενα να ανοιγω το στομα μου καινα τρωω οτι βρισκω μπροστα μου..τα κιλα γινανε απο 57---> 63 και απο κει αυτιν τιν στιγμη στα 70kg και ολα αυτα μεσα σε 5 μηνες...κανενα ρουχο μου δεν μου χωραει και εχοιθα ακριβωσ οπωσ εσυ....εγω ενα θα σου πω κοπελα μου...εγω προσπαθησα τα παντα γιατι αυτο που μου συνεβει με επηρεασε πολυ ψυχολογικα και κοντεβα να παθω καταθλιψη απο τα κιλα..αυτο που πιστευω ειναι οτι ο μονος που μπορει να σε βοηθησει ειναι ενας καλος ψυχολογος ειδικευμενος στισ διατροφικες διαταραχες..και μετα απο αυτο να πας σε ενα καλο διατροφολογο οπου με την υποστηριξη του ψυχολογου θα μπορεσεις να κρατησεις την ισσοροπημενη διατροφη που θα σου δωσει...απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...ομωσ στην πραγματικοτητα μια σωστη διατροφη θα μασ βοηθησει να αντιμετωπισουμε ολα μασ τα προβληματα..αυτα που σου λεω στα λεω μετα απο επισκεψεις σε ειδικευμενη ψυχολογο σε θεματα διατροφης γιατι και γω περασα τα ιδια..συνεδεσα ολα μου τα προβληματα με το φαι λες και αυτο θα μου τα ελυνε ολα(που οχι μονο δεν στα λυνει αλλα σου δημιουργει και νεα (=κιλα)..αυτην την στιγμη το εχω ξεπερασει πιστευω καιμε την βοηθεια διατροφολογου που παω και ψυχολογου θα χαθουν και τα κιλα..τελοσπαντων ελπιζω ναμην σε κουρασα αλλα πραγματικα κοπελα μου ενω και εγω δεν πιστευα στουσ ψυχολογουσ πηγα και πραγματικα με βγαλε απο αυτο το πραγμα το συνεχεσ τσιμπουσι..θα νοιωσεισ πολυ καλυτερα πιστεψε με....ελπιζω να σε βοηθησα..αν θελεις κατι παραπανω ρωτησε με να σου δωσω και τα στοιχεια τησ ψυχολογου που ειναι ειδικευμενη σε τετοια θεματα πραγματικα κανει θαυματα...ευχομαι ολα να σου πανε καλα κοπελα μου!!!
αμα θελεισ μπορεις να δεις το πρωτο ποστ που εκανα στο site ειναι στο θεμα απελπισια το πρωτο ποστ οπου μιλαγα πριν ξεπερασω το προβλημα...
.απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...
ουαου.............
Ευχαριστώ valid και τζενάκι για τα posts σας. Valid, ναι, στο θέμα του ψυχολόγου έχεις δίκιο. Σε περιόδους κρίσης, και ειδικά όταν έχουν περάσει λίγο τα χρόνια και δεν είμαστε είκοσι χρονών παιδιά, χρειάζονται γμτ. Προς θεού δεν λέω ότι οι νεαροί δεν χρειάζονται κάποια καθοδήγηση όταν έχουν προβλήματα. Απλώς λέω ότι τα ρημάδια τα προβλήματα λειτουργούν προσθετικά, "κάθονται" το ένα πάνω στο άλλο για χρόνια και στο τέλος καταλήγεις 35+, και τα προβλήματα σοβαρεύουν, δεν έχει τόση πλάκα πια η ζωή, και μόνο ισορροπία δεν μπορείς να βρεις μέσα στο κεφάλι σου... κι εκεί ξεσπάς όπου είσαι επιρρεπής, στην περίπτωσή μας στο φαγητό:(
εγω ειμαι 32 και αναπολω τοσο πολυ τα φοιτητικα μου χρονια...!!!!!!!!
η ανεμελια και η αισθηση της παντοδυναμιας ηταν απεριγραπτη!!!!!!
αντε να στεναχωριομουνα για κανενα γκομενο...τωρα σχεδον ολα ειναι διαφορετικα...
ναι, σωστά, τουλάχιστον για μένα αυτό ισχύει.Quote:
Originally posted by τζενη
.απλα ολοι καποια στιγμη στην ζωη μας φτανουμε και συνδεουμε το φαγητο με την απολαυση και την λυτρωση αποολα μας τα προβληματα..τρωμε γιατι εκεινη την ωρα τα ξεχναμε ολα...
ουαου.............
πω πω, ποσο με εκφραζουν ολα αυτα ginger !!Quote:
originaly posted by ginger
Σε περιόδους κρίσης, και ειδικά όταν έχουν περάσει λίγο τα χρόνια και δεν είμαστε είκοσι χρονών παιδιά, χρειάζονται γμτ. Προς θεού δεν λέω ότι οι νεαροί δεν χρειάζονται κάποια καθοδήγηση όταν έχουν προβλήματα. Απλώς λέω ότι τα ρημάδια τα προβλήματα λειτουργούν προσθετικά, "κάθονται" το ένα πάνω στο άλλο για χρόνια και στο τέλος καταλήγεις 35+, και τα προβλήματα σοβαρεύουν, δεν έχει τόση πλάκα πια η ζωή, και μόνο ισορροπία δεν μπορείς να βρεις μέσα στο κεφάλι σου... κι εκεί ξεσπάς όπου είσαι επιρρεπής, στην περίπτωσή μας στο φαγητό:(
στο φαγητο εχω ''ξεσπασει'' απο μικρη αλλα οταν συγκρινεις τα προβληματα του τοτε και του τωρα, πραγματατικα αναπολεις εκεινα τα προβληματα και θα τα ανταλλαζες ευχαριστως με τα τωρινα !
΄Εχετε δίκιο κορίτσια μου, όμως δείτε και τα θετικά της ιστορίας. Ναι, σίγουρα τα φοβερά και τρομερά "προβλήματα" των νειάτων μου ήταν αστεία μπροστά σ΄αυτά που έχω τώρα. Και ειδικά με τα κιλά , όπου το μισό ή το ένα κιλό τωνΧριστουγέννων ήταν η καταστροφή του Δράμαλη (ενώ τώρα τα 30 παραπάνω με αφήνουν ψιλοπαγερά αδιάφορη). Τότε όμως ήμουν ανασφαλής, με υπέρμετρες προσδοκίες και χωρίς αίσθηση του μέτρου. Και επιπλέον αγχωνόμουν και έσκαγα με το παραμικρό. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα από τότε, ζω το σήμερα και το χαίρομαι, ξέρω γιατί αρέσω στον κόσμο (κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα κιλά μου) και επιπλέον...για τις κυρίες άνω των 45 αυτό... είναι από μια μεριά όμορφο να ξέρεις πως ότι κάνεις πια το κάνεις μόνο και μόνο για σένα, για κανένα γκόμενο, καμμιά "εικόνα", καμμία έξωθεν επικύρωση. Νοιώθεις λίγο σαν να αρχίζει πάλι η ζωή, ή μάλλον ένας καινούργιος κύκλος με υποχρεώσεις φυσικά αλλά και με την αναγνώριση του δικαιώματος να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, να γυμναστούμε,να χάσουμε βάρος ,να προσέξουμε ΓΙΑΤΙ ΠΙΑ ΓΕΡΝΑΜΕ...και αν θέλουν να μας χαίρονται όλοι αυτοί που εξαρτώνται από μας, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ!!!
stavros22 Καλώς ήρθες στην παρέα μας!
ginger μου, δεν είναι και λίγα αυτά που αντιμετωπίζεις, εύχομαι καλή επιτυχία στην εγχείρηση της μανούλας σου. Δυστυχώς δεν μεγαλώνουμε μόνο εμείς - ΚΙ ΕΓΩ 32 ΕΙΜΑΙ-μεγαλώνουν και οι γονείς μας. Αν τους έχουμε και αδυναμία τότε άστα. Ο μπαμπάκας μου είναι αιμοκαθαιρόμενος εδώ και 5 χρόνια και αυτό με έχει τσακίσει ψυχολογικά γιατί τον λατρεύω, γι' αυτο σε καταλαβαίνω μάτια μου.
μακάρι να είναι περαστικά κουκλίνα μου, ή όσο το δυνατόν ευοίωνα και ανώδυνα τα πράγματα...Quote:
Originally posted by pegy
Ο μπαμπάκας μου είναι αιμοκαθαιρόμενος εδώ και 5 χρόνια και αυτό με έχει τσακίσει ψυχολογικά γιατί τον λατρεύω.
ginger μου,πώς είσαι από την τελευταία φορά που μιλήσαμε;Έγινε εντωμεταξύ η εγχείρηση της μανούλας σου;Αν ναι,πήγαν όλα καλά;
pegy μου,καλό κουράγιο σ'αυτό που οικογενειακά περνάτε με την υγεία του πατέρα σου!Εύχομαι την καλύτερη δυνατή έκβαση!
Έχω ζήσει από κοντά εδώ και 15 χρόνια την πορεία της μητέρας μιας κολλητής μου και ξέρω πολύ καλά τι εννοείς!
Η αλήθεια είναι πως οι πρώτες ασθένειες των δικών μας,οι πρώτες αλλαγές στην αντίληψη και τη συμπεριφορά τους,
ακόμα και την εικόνα τους,μας σοκάρουν και μας καταβάλουν έντονα αρχικά!Στην πορεία ενημερωνόμαστε για ό,τι
καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε,εξοικειων� �μαστε με τη νέα κατάσταση κι επικεντρωνόμαστε στις νέες απαιτήσεις...
Είναι πολύ σκληρό στην αρχή,(ειδικά εκεί μετά τα 60 που αρχίζουν να διαφαίνονται οι μεγάλες αλλαγές)νιώθουμε
πως χάνουμε τον άνθρωπο που ξέραμε...Ο δυνατός πατέρας-προστάτης μεταμορφώνεται σταδιακά σε λιγότερο άτρωτο έως αδύναμο...
Αλλάζουν οι ρόλοι,οι ισορροπίες...είμαστε πλέον εμείς οι γονείς των γονιών μας,μεγαλώνουμε κι εμείς απότομα
κι απροειδοποίητα...Μέχρι τώρα αυτά συνέβαιναν στους άλλους ή στους γονείς μας σε σχέση με τους παπούδες μας...
Αυτή είναι όμως η ζωή και η φυσική της εξέλιξη...Είμαστε ήδη πολύ τυχεροί που μεγαλώνουμε μαζί με τους δικούς μας,
που ωριμάζουμε όσο γερνούν...Αγάπη,φροντίδα και κατανόηση μεταξύ μας όσο και προσευχή για τα κοινά χρόνια,
που μας απομένουν,για το καλύτερο δυνατό για όλους ως οικογένεια αλλά και τον καθένα μας χωριστά!
Δύναμη!Καλή δύναμη και σ'εκείνους και σ'εμάς και πάνω απ'όλα ΥΓΕΙΑ!Αυτή η πρώην δεδομένη και νυν πολύτιμη υγεία!
Εγώ μια μαζεύομαι μια ξεσπαθώνω, ευτυχώς δεν έχω πάρει άλλο βάρος!
Όσο γιατους γονείς, καλά τα λες Ναντινάκι. Σκέφτομαι πόσο λίγος χρόνος μένει για να τους δώσω αγάπη και με πιάνει τρέλλα. Ευτυχώς το ξέρουν...
Η μάνα δεν έχει κάνει την εγχείριση ακόμα, το τραβάει με τις εξετάσεις κι ο λόγος είναι ότι φοβάται. Θα γίνει πάντως γρήγορα, πριν το Πάσχα, όπως και δήποτε, δεν την αφήνω άλλο.
Υγεία εύχομαι κι εγώ για όλους μας και όλους τους πατερούληδες και τις μανούλες του κόσμου. Κι ας είναι όπως ακριβώς τα λες, περνάν τα χρόνια και γινόμαστε εμείς οι γονείς τους. Και όταν τους μαλώνουμε, ακόμα κι από αγάπη, πικραίνονται, στεναχωριούνται... απίστευτα πράγματα έχω δει όσο περνάν τα χρόνια...
Λοιπόν, με λίγο καλύτερη διατροφή (απέφυγα τα πολλά ψωμιά, γλυκά κλπ) η ζυγαριά με δείχνει σήμερα μισό κιλό κάτω! 64,5! Παρότι είναι μικρή η πρόοδος, είμαι πανευτυχής!
Επίσης έκανα και το άλλο. Τόσον καιρό έκανα το λάθος και δεν αγόραζα ρούχα σε νέο μέγεθος. Στριμωχνόμουν σε 2 παντελόνια και δυο μπλούζες παλιές, έχοντας στο νου μου ότι θ' αδυνατίσω. Μέγα λάθος! Κατέληξα εδώ και 3-4 μήνες να φοράω τα ίδια και να νιώθω μίζερη και κακοντυμένη. Σήμερα πήγα και πήρα δύο παντελόνια, ένα σε φαρδύ στυλ και ένα cigarette και δυο μπλούζες, μία σε εφαρμοστό στυλ (αλλά στο σωστό νούμερο) και μία πουκαμίσα αεράτη (αλλά όχι άχαρη) με ωραίο, σέξυ V!
Aνέβηκα ψυχολογικά 1000% και ανεβαίνω Θεσσαλονίκη με τον καλό μου για την έκθεση με άλλον αέρα!:) (NADINEEEEEEEEEEE! Mακάρι να είχα το τηλέφωνό σου, αλλά τώρα γμτ είναι αργά:()
Και αφού έπαθα, έμαθα και συμβουλεύω: Mην στριμώχνεστε στα παλιά σας ρούχα που σας πέφτουν στενά. ΄Βλέπετε κοιλίτσες και στομαχάκια να πετάνε και όπως είναι λογικό, στενοχωριέστε όπως την έπαθα κι εγώ. Ψωνίστε δυο πράγματα και όταν χάσετε βάρος στριμώξτε τα στο πίσω μέρος της ντουλάπας, αχρείαστα νά'ναι!!! :)
εεεεεεεε...Αυτά τα λένε νωρίτερα!Εκτός αν τα λέμε κατόπιν εορτής και καλά να βγούμε από την υποχρέωση!
Είπες,μη με πετύχει πουθενά και τι να της δικαιολογηθώ,ας το γράψω εδώ να μην έχει να λέει!Σε τα μας;
Αντιπαρέρχομαι και συγχαίρω για την όποια απώλεια(εσύ θυμάσαι πόσο ήσουν πριν,αλλά εμείς που να ψάχνουμε τώρα...)
κι επιβραβεύω για την νέα οπτική σχετικά με την εικόνα μας!Να ντοπάρουμε την αυτοπεποίθηση μας με κάθε τρόπο!
Και το όμορφο ντύσιμο κακά τα ψέμματα ακόμα και την πιο αντικοκέτα κάτι της κάνει στην ψυχολογία της...
Χαλάλι τους όσο ελάχιστα κι αν φορεθούν!Αυτό το σκεπτικό τύπου "με πιέζω,με τιμωρώ μέχρι να βάλω μυαλό"
μάλλον βγάζει κι άλλο μυαλό αντί να βάζει με την αντίδραση που μας βγάζει!ʼντε πολύ μπαινοβγήκα και κάπως ξεσυνήθισα...
Καλά να περάσετε στην πόλη ΜΟΥ και όταν έρθω κι εγώ στη δική σας τα ίδια θα σου κάνω! Να μάθεις!
Ναντινάκι τελικά φεύγω αύριο (Σάββατο) ξημερώματα και σου στέλνω πμ.
ʼντε...ας πούμε πως το έσωσες κάπως...
Τελικά δεν υπάρχει πιο αποτελεσματική και γρήγορη μέθοδος από τον εκβιασμό!
:) :)
LOL!Ρε κοριτσια,μηπως αυτο το κολπακι με τον εκβιασμο να το δοκιμαζαμε και στα κιλα?Να τα εκβιαζαμε λιγακι?(αυτα παντως,ουτε pm να μας στειλουν μετα,δεν θα απαντησουμε!)
LOL!!!! :D:D:D:D:D:D:D