ποτε?

Ποτε θα αρχισω να αγαπαω το σωμα μου? ποτε θα σταματησω να τρωω πολυ και να κανω εμετους? ποτε θα σταματησω να εχω ενοχες οταν τρωω και θα ευχαριστηθω ενα γευμα χωρις να σκεφτομαι πως δεν θα παρω βαρος?

μια ζωη την εχουμε ρε , χαλαρα παρτο και μη χολοσκας , λιγο προγραμμα , λιγη γυμναστικη , τροφες με φυτικες ινες που μειωνουν την ορεξη και νερο , καλο ειναι να ασχολεισαι με διαφορα ολη τη μερα για να μην εχεις χρονο να σκεφτεσαι καν το θεμα του φαγητου

μα μονο αυτο σκεφτομαι. δεν μπορω να σταματησω τους εμετους.

Νομίζω πως το ερώτημα "πότε;" σ'επιβαρύνει με την κούραση του παρελθόντος και την απελπισία του μέλλοντος...
Το ερώτημα που πραγματικά θα σε βοηθήσει να φτάσεις κάποια στιγμή εκεί,που λαχταράς,είναι κατά τη γνώμη μου
μόνο εκείνο που αφορά το παρόν σου και όσα περνούν απ'το χέρι σου κι αυτό ειναι το "πώς;"

Δίκιο έχουν τα παιδιά Irene. Xάρωσε και όλα θα πάνε καλά θα δεις. Δεν έχεις και τα φοβερά κιλά να χάσεις βρε. 12 κιλάκια τι είναι; Λίγο να προσέξεις θα τα χάσεις και ούτε θα καταλάβεις πως.

ειναι λιγο δυσκολο να τα χασω. ολο τρωω και το βαρος μου ανεβοκατεβαινει συνεχως.

Γεια σου,

δικιο εχουν οι υπολοιποι, οσο σκεφτεσαι το φαγητο και τον εμετο τοσο πιο πολυ θα τρως. Γερο πρωινο (χωρις να φοβασαι λιπαρα και τετοια), οτι τρωμε το πρωι χανεται κατα τη διαρκεια της ημερας, φτωχο μεσημεριανο, και μηδαμινο βραδινο, για να μπορεις να κοιμασαι ανετα. Και μια τετοια παροιμια δεν υπαρχει;
Και σιγουρα πολυ νερο, οσο πιο πολυ μπορεις.

Καλη επιτυχια.

ευχαριστω

Πάντως εγώ ξεκίνησα να αγαπώ το σώμα μου μόνο τώρα που ξεκίνησα να αθλούμαι. Εκέι που έκανα γύρους στο γήπεδο και άρχισα να κουράζομαι, έλεγα "για σένα και μόνο" και έκανα ακόμα ένα γύρο. Ασε που το φαγητό, το τσιγάρο και ένα σωρό άλλα άσχημα που έκανα στον εαυτό μου είχαν τις ρίζες τους στο stress, στην ενοχή και στη διάθεση για αυτοτιμωρία. Τώρα εξιλεώνομαι με το τρέξιμο και στο τέλος έχωμια φοβερή ευεξία.

παω γυμναστηριο, αλλα μονο για να καψω θερμιδες, οχι για να γυμναστω. και νιωθω καλα μετα, περα απτη κουραση, επειδη εκαψα αυτο που ειχα φαει.

Μπράβο σου,device ! "Για σένα και μόνο!" :)
Ξέρω πως όλα αυτά δεν έγιναν ούτε τυχαία,ούτε ανώδυνα,ούτε σύντομα!
Αλλά σήμερα είσαι εδώ που είσαι και θα πρέπει να νιώθεις δικαιωμένη,απελευθερωμένη, ισορροπημένη,δυνατή
και με μεγαλύτερο έλεγχο της ζωής και των συναισθηματικών σου αντιδράσεων!Το εύχομαι σε όλους μας!

ηθελα να κανω μια ασχετη ερωτηση. οι βουλιμικοι κανουν εμετους μονο αν εχουν φαει παρα πολυ? γιατι εγω καποιες φορες κανω και ας εχω φαει κανονικα, ενω αλλες φορες τρωω πολυ και δεν κανω γιατι δεν εχω την ευκαιρια(οταν ειμαι με αλλους και τρωω, πραγμα που το μισω αλλα πρεπει να το κανω, ξεμενω απο δικαιολογιες για να παω στο μπανιο, οποτε δεν κανω και μενω με τις τυψεις). το κανει κανεις αλλος αυτο?

ναι IreneK, και εγω συμπεριφερομαι παρομοια και ποτε δεν κανω εμετο οταν ειναι και αλλοι στο σπίτι ή και εξω εννοειται. Σχετικά με την ποσοτητα δεν ξερω τι να σου πω γιατι εγω σπανιως τρωω ''κανονικα''.

Αλλα το βασικο δεν ειναι να καταταξεις τον εαυτο σου στους βουλιμικους η οχι (γιατι νοιωθω οτι αυτο ειναι που σε απασχολει περισσοτερο) αλλα να περιορισεις (ή και να εξαλειψεις) ολες αυτες τις συμπεριφορες που και εσυ η ιδια νοιωθεις οτι δεν ειναι φυσιολογικές.

προσπαθω να σταματησω αλλα δεν μπορω. νιωθω συνεχεια οτι πρεπει να φαω, η οτι πρεπει να κανω εμετο.

Νομίζω οτι είναι καθαρά στο μυαλό σου,όπωσ και στις περισσότερες από εμας.Βασικά σαν πρώτο βήμα πρέπει να σταματήσεις τον εμμετό ασ φας πολύ ή λίγο, οτι και να γίνει να μη κάνεις εμμετό.Δε νιώθεις ατονία μετά;Εγω νιώθω ατονία, πονοκέφαλο,στεναχώρια ενώ αν δε το κάνω χαρά αυτοπεποίθεση και καλή διάθεση που τα καταφερα.Αν νιώθεις τύψεις για το φαγητό κάνε γυμναστική να το κάψεις ,πήγαινε σουπερ μάρκετ για ψώνια...Αυτά προσπαθώ να εφαρμόσω και πιάνουν...

νιωθω ικανοποιηση που δεν θα παχυνω, αφου κανω εμετο. ομως ειναι μια ψευδαισθηση, γιατι οσο καιρο το κανω, χανω βαρος και το ξαναπαιρνω συνεχεια.

Όπως γράφει και η Gilie σε άλλο post tώρα που το έκοψε (12 μέρες νομίζω),έχει χάσει χωρίς δίαιτα 1/2 κιλό,ενώ όσο το έκανε δεν έχανε.Εγώ ποτέ δε καταφερα να χάσω βάρος με τα επεισόδια.Γιαυτό αν σταματήσεις τα επεισόδια πιστευω θα χάσεις ας τρως αρκετά .Τελικά όμως σημασία έχει να σταματήσει ο εμμετός και μετά να χάσεις κιλά.Αλλωστε γιαυτό κάνουμε εμμετό από φόβο μη πάρουμε βάρος.¨οπωσ διάβαζα σε 1 βιβλίο(βουλιμία-ξανακερδίστε τον έλενχο)τα βουλιμικά άτομα ασχολούνται πάρα πολύ με την εικόνα του σωματός τους,αλλα ουσιαστικά βλέπουν ένα δέντρο και όχι το δάσος,δηλαδή βλέπουν ένα μικρό πρόβλημα-ατέλεια στο σώμα και όχι το σημαντικό πρόβλημα της βουλιμίας και τη δυστυχία και το πόνο που προκαλούν οι ίδιοι στον εαυτό τους.Τρόμαξα όταν διάβασα οτι μπορεί και να πάθουμε ανακοπή ή αναρόφηση=θάνατος την ώρα του εμμετού.Γιατί να το κάνουμε λοιπόν;Τόσο αγαπάμε τον εαυτό μασ; Μας αξίζει; Ο Χ Ι !!!Σε πρώτο στάδιο ορκίσου έν ανάγκη,βρες κάτι πολύ ισχυρό που θα σε σταματά από τον εμμετό.Σαπίζουμε τον εαυτό μας από μέσα,τι να το κάνεις να είσαι αδύνατη απέξω και σαθρή απομέσα.Γιαυτό πες S T O P !Βάλε και κανένα ταμπελάκι στο ψυγείο σου και εξαφάνισε από το σπίτι ο,τι τρόφιμο σου αρέσει πολύ και τρως σε ποσότητες στα επεισόδια.Ευχομαι καλή αρχή και να μη το ξανακάνεις,περιμένω μια δυναμική Irenek,αποφασισμένη να το σταματήσει για πάντα,να το ξεριζώσει.¨Οπως μου είχε πει και ένας ψυχολόγος η βουλιμία μπορεί να είναι μια λερναία υδρα που όσο κόβεις τα κεφάλια(πειραμοί και σκέψη για βουλιμία)( βγαίνουν και άλλα στο τέλος μένουν πολύ λίγα και μπορείς να τα νικάς πιο ευκολα.Αν τα καταφέρεις πολλές φορές μετά δε θα μπαίνεις καν στο κόπο να το σκεφτείς γιατί ασυνείδητα θα ξέρεις οτι θα τα καταφέρεις και δε θα το κάνεις!Ελπίζω να μη κούρασα και να βοήθησα λίγο!φιλιά....

το θεμα ειναι οτι δεν ειμαι δυνατη για να κανω την αρχη. με τον καιρο τα πραγματα θα γινουν πιο ευκολα, αλλα την αρχη πως την κανεις? καθε φορα που τρωω, οτιδηπωτε και να ειναι αυτο, εστω και μια φρυγανια, νιωθω τεραστιες ενοχες. επισης καθε φορα που τρωω, νιωθω χαλια, οχι μονο ψυχολογικα, αλλα και σωματικα, δηλαδη μου ανεβαινει το φαγητο, και ποναει το στομαχι μου κλπ.

Nαι,οι ενοχες ειναι το μεγαλο προβλημα,καταλαβαινω παρα πολυ καλα οτι δημιουργουν εναν φαυλο κυκλο,φαι,ενοχη,περισσοτερ� � φαι,περισσοτερη ενοχη,μετα εμετο,ενοχη παλι,αυτο θελει βοηθεια απο ειδικους,στηριξη απο το περιβαλλον μας,φιλους,ειναι τοσο παρεξηγημενα τα ατομα με διατροφικες διαταραχες στην κοινωνια μας,βομβαρδιζομαστε καθημερινα απο προτυπα που τα εφτιαξαν αλλοι για να πουλανε,πολλοι δεν καταλαβαινουν οτι ειναι ενα συμπτωμα της εποχης η ενοχικη σχεση με το φαγητο,εγω για να μιλησω προσωπικα,εχω συναισθηματικη υπερφαγια,αυτο που ονομαζεται comfort food δηλαδη,λες και εκει βρισκω μια παρηγορια,οταν λειπει απο αλλου...Κουραγιο ομως,ολοι εδω καταλαβαινουμε τι περναει ο καθεις για να βρει τη χρυση τομη,στηριζουμε και κατανοουμε τους λογους,οπωσδηποτε διαφερουν απο ατομο σε ατομο,σε γενικες γραμμες ομως,υπαρχουν σαφεις ομοιοτητες.Κουραγιο καλα μου παιδια,θα τα καταφερουμε with a little help from our friends:))

sabe μου,προσυπογράφω...
Καλή σου δύναμη κι εσένα!
Όλοι για έναν και ένας για όλους!