αρνηση για συνεχιση θεραπειας-ακαταλληλη οικογενειακη συμβιωση-λαθος μακροχρονια θεραπεια και αντιμετωπιση

κατ αρχην δεν ξερω απο που να ξεκινησω.
το ποιο επειγον αυτην την στιγμη ειναι οτι ο αδελφος μου εχει σταματηση απο μονος του την θεραπεια που εκανε με αποτελεσμα να εχει εξαρσεις βιαιες περισοοτερο κατα του εαυτου του.
η ιστορια ειναι μεγαλη ξεκινησε απο το 1990 οταν μετα απο τον εγκλυσμο του πατερα μου στην φυλακη και μη αντεχοντας σε καποιες καταστασεις που ηρθαν στην οικογενεια, ζητησε απο την μητερα μου να τον παει σε νοσοκομειο τονιζωντας οτι δεν αντεχει αλλο. η γυναικα μην ξεροντας που να τον παει τοτε τον πηγε σε μια κλινικη που εχει κλειση τον αγιο θεραποντα. εκει και παρα το γεγονος οτι πηγα και προσπαθησα να πεισω τον γιατρο να μην ξεκινηση θεραπεια με ψυχοφαρμακα, με εδιωξε κακην κακως και το κακο αρχισε. τοτε ημουν 25 και ο αδελφος μου 18. μια παρενθεση για την προηγουμενη οικογενειακη ζωη ειναι η συνεχης αντιπαραθεση και μαλιστα βιαιη των γονιων μου απο σχεδον οσο θυμαμαι, ακομα και σημερα που ειναι 75. μετα απο την πρωτη νοσηλεια το παιδι εγινε σχεδον φυτο, αλλαξε ακομα και η εκφραση του. ξανανοσηλευτηκε αρκετες φορες περιπου 5-6 με την τελευταια μετα απο εισαγγελικη εντολη των γονιων μου το 2001. απο το 2002 δουλευει στον δημο σε ατομα με ειδικες αναγκες, παρουσιαστηκε καρκινος στο νεφρο του και το αφαιρεσε πιθανοτατα απο τα φαρμακα. το τελευταιο τωρα που γινετε ομως και μας επιρρεαζει καθετα γιατι αποφασισα να ερθω με την γυναικα μου και να φτιαξω τον εναν οροφο στο πατρικο και να μεινουμε, εχει να κανει οτι σταματησε τελειως οτι επαιρνε, εχει συμπεριφορα επιθετικη αλλα οχι να χτυπηση κοσμο και προσπαθει με ταβορ να ηρεμηση, δεν θελει με κανεναν τροπο να παει σε οποιονδηποτε γιατρο, και ισως φταιει η τελευταια αντιπαραθεση που ειχε με τον πατερα μου που του ειπε να παει σε ψυχιατρο και αυτος το πηρε πολυ βαρια, του ειπε δεν ειμαι τρελλος και αποφασισε να μην ξαναδει γιατρο. το θεμα ειναι οτι ζει μαζι τους, εχει φτασει 38 χρονων, ειδικα τις τελευταιες ημερες εχω γινει ρακος προσπαθωντας να τον μαζεψω και προσπαθωντας να κερδισω την εμπιστοσυνη του να τον παω εγω σε καποιους πολυ ποιο εξιδεικευμενους απο οτι πηγαινε μεχρι τωρα να τον βοηθησουν να ξαναμπει σε σειρα γιατι εχει αποδιοργανωθει τελειως. σκεφτομαι σοβαρα την εισαγγελικη εντολη αλλα αυτη την φορα θα παρω μερος για το που θα παει και ποιος θα τον δει, φοβαμαι επειδη ειναι πολυ καλο παιδι οτι θα κανει κακο στον εαυτο του, δεν ξερω με ποιο τροπο να τον βοηθησω

εγω θα επαιρνα εισαγγελικη εντολη αμεσως αλλα για το Αιγινητειο.Προσπαθησε ικετεψε και βρες λυση στο Αιγινητειο μονο .Για μενα μονο αυτο αξιζει και οι γιατροι του ολα τα αλλα ειναι μαυρα χαλια και σε κανουν ζομπι.Προσωπικη μου γνωμη ειναι.Σου στελνω το τηλεφωνο του γιατρου μου που ειναι ο διευθυντης της κλινικης ανδρων Αιγινητειου δηλαδη ο καλυτερος που υπαρχει για μενα στη χωρα.Παρτον τηλεφωνο να κανονισεις ενα ραντεβου αλλα αν γινεται οσο το δυνατον γρηγορα.Δεν ειναι παιχνιδι ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ!!!!

καλημερα, ευχαριστω για την βοηθεια. αντιδρα η μητερα μου για εισαγγελικη εντολη γιατι στην ουσια χρησιμοποιη το παιδι σαν ασπιδα για τον πατερα μου, αλλα θα το προσπαθησω. επισης ενα μεγαλο θεμα που προκυπτει ειναι οτι δουλευει και δεν θελει να λειπει απο την δουλεια, και νομιζει οτι μπαινοντας μεσα θα χαση την δουλεια του εχει γινει ενα μπαχαλο και δεν ξερω ποτε θα υποτροπιασει, τωρα δυο μερες που εχω καποια επαφη μαζι του εχει καλμαρει λιγο αλλα ξερω οτι στην πρωτη δυσκολια θα εχει τρομακτικες ιδεες και εφοσον δεν θα μπορει να τις εξηγηση θα ψαχνει να βρει λυση με οποιον τροπο σκεφτει....αιγινητειο ειχα προσανατολιστει και εγω...
........υ.γ. δεν εχω παρει μηνυμα με τηλεφωνο, στειλε μου το σε παρακαλω.........

σου εστελα u2u .Οσο για τη δουλεια εκεινος μπορει να το σκεφτεται και να φοβαται μη τη χασει επειδη δε καταλαβαινει οτι βρισκεται σε επικινδυνη κατασταση, αλλα εσεις καταλαβαινετε οτι δουλειες θα υπαρχουν πολλες η ζωη του προεχει τωρα αυτα ειναι αστεια ανεκδοτα για δουλεια το θεμα ειναι να γινει καλα να καταλαβει ο ιδιος τα πραγματα να σταθει στα ποδια του αλλα σε καιρο.Τωρα η ζωη του ειναι στα χερια σας .Το καταλαβαινεις?Εχω 2 μηνες που περασα εγω ιδια κατασταση αλλα εγω δε θα το κανω αν και θελω ,ποτε γιατι θα παω στη κολαση και γιατι θελω να ζησω.Αυτο με κρατησε το πρωτο και δυστυχως αυτοκτονουν τα καλυτερα παιδια αλλα δε ξερουν το μετα .εμενα αυτο με κρατησε τη στιγμη εκεινη ομως ο αδερφος σου δε γνωριζει και μπορει να μη πιστευει κιολας και για αυτα τα παιδια ειναι αποφαση κλασματος δςυτερολεπτου οχι λεπτου να γλιτωσουν απο το βασανιστηριο του μυαλου.Λοιπον τα λογια ειναι περιττα απο Δευτερα πρεπει να τρεξετε για να τον σωσετε.Αν δε τον βρεις στα τηλ. πηγαινε και ζητα τον στο Αιγινητειο η βρες αλλον γιατρο εκει.Μονο στο Αιγινητειο!!!!!κουραγιο και δυναμη!!!

ευχαριστω, το πηρα και θα επικοινωνησω, επισης εκανα σημερα μια πρωτη προσεγγιση στον αδελφο μου για γιατρο και το ειδε θετικα, δεν ξερω αν ηταν αναλαμπη του εξηγησα οτι βλεποντας εναν ποιο ειδικο ισως να μην χρειαστει νοσηλεια, και ολα αυτα για να ξεκινησουμε απο καπου, επισης μετα απο 5 μερες προσεγγισης και ενω κοντευω να χαλασω το δικο μου σπιτι, μου εκμυστηρευτηκε οτι φοβαται να μπει σε ψυχιατρειο γιατι θα τον σκοτωση κανενας τρελλος, και επισης φοβαται τα καγκελα, αλλα μου ειπε οτι υπαρχουν και καλα ψυχιατρεια που σε αφηνουν λιγο ελευθερο, μετα και ενω ειχαμε παει για καφε και κοντα ηταν μια εκκλησια , εκανε τον σταυρο του και παρακαλαγε να γινη καλα. τον εμψυχωνω οσο μπορω, για να βρω ευκαιρια να παμε στον γιατρο και να ξεκινησουμε θεραπεια και εισαγωγη, αν το καταφερω θα ζητησω τριμηνη θεραπεια και μετα θα τον παρω απο τους γερους και θα τον βαλω σε ξενωνα φιλοξενειας, προσανατολιζομαι στο ιριδα, αλλα τα πραγματα ακομα ειναι ρευστα, δεν ξερω κατα ποσον εχει συνηδειτοποιηση την κατασταση του, εστω και 1 % και δεν θα εχει καμμια περιεργη εξαρση επανω, αλλα απο οτι συζηταω και με τον πατερα μου η κατασταση ελεγχετε, τωρα ποσο δεν ξερω, εχουμε κολληση γιατι αρχιζει να μας δειχνει σημαδια οτι θα μας ζητηση βοηθεια, επισης του ειπα οτι οσο και να λειψη απο την δουλεια θα πληρωνετε γιατι δουλευει στον δημο και με βεβαιομενο ποσοστο αναπηριας 80%, παντως σε ευχαριστω γιατι εκει που επαναπαυομε με ξυπνας, τα ιδια μου λεει και η γυναικα μου αλλα δεν μπορω να παρω ευθυνη για εισαγγελικη εντολη παρολο που μιλησα με τον εισαγγελεα γιατι οταν τον εβαλε ο πατερας μου μεσα πριν 8 χρονια το θυμαται και προχθες του ειπε..τα καταφερες τοτε και με εκλεισες μεσα, θελω να τον κανω να νοιωση οτι εχει αναγκη απο βοηθεια και οτι δεν ειναι κακο που ειναι αρρωστος γιατι τελικα κανενας δεν θα ασχοληθη με αυτο παρα μονον αυτος

Quote:

---

Originally posted by babis1


θελω να τον κανω να νοιωση οτι εχει αναγκη απο βοηθεια και οτι δεν ειναι κακο που ειναι αρρωστος γιατι τελικα κανενας δεν θα ασχοληθη με αυτο παρα μονον αυτος

---

θα σου πω οτι αυτο ειναι η μιση ιαση ενος ψυχικα ασθενους.
Θελει τεραστια αποθεματα υπομονης και θα σου προτεινα τα εξης:

1. Μην του πας κοντρα, φροντισε να του εμπνευσεις ασφαλεια οτι και να κοστισει αυτο.
2. ΠΡοσπαθησε να απλοποιησεις οσο μπορεις το ζητημα δειχνωντας οτι δεν ειναι και κατι φοβερο αρκει να κανει καποια τυπικα πραγματακια...
(φυσικα δεν ειναι καθολου τυπικα αλλα ετσι να το πλασαρεις)


Θα σου πω οτι φιλος μου ειναι εγκλειστος σε μοναδα, πανε τωρα 4 χρονια ισως 5, με βαρεια σχιζοφρενεια και το κυριο ζητουμενο που δεν μπορει να ισορροπήσει ειναι οτι δεν αποδεχεται οτι εχει προβλημα.

Πολεμησαμε αρκετος κοσμος να του πουμε οτι μπορει να ξεπερασει τα προβληματα αρκει να καταλαβει τι πρεπει να κανει ειτε με τα φαρμακα ειτε με ενα γιατρο που θα τον παρακολουθει.

Το αποτελεσμα ειναι οτι δεν εχουμε καταφερει μεχρι στιγμης κατι και παιρνει 7 χαπια την ημερα απο τα πιο βαρια που υπαρχουν.
Μεχρι στιγμης πιστευω οτι τουλαχιστον στο συκωτι εχει αποκτησει προβλημα, ελπιζω οχι αλλου.
Παρολο που το πολεμησα εχω αποτυχει να τον βγαλω απο εκει μεσα και ξερω οτι σβηνει μερα με την μερα.

Πως θα μπορουσα να κανω κατι αλλο, οταν υπαρχει η πιθανοτητα να φυγει απο καμια ταρατσα???

Παρολα αυτα οι ενοχες μου οτι τον εχω αφησει εκει μεσα να σαπιζει υπαρχουν και θα συνεχισουν να υπαρχουν....

Krino λυπαμαι πολυ για τον φιλο σου αλλα μην νιωθεις ενοχες σε παρακαλω.Πιστευω οτι εκανες οτι μπορουσες.

μαρια και εγω λυπαμαι αλλα δεν το βλεπω μονο ετσι.
Καλως η οχι ειμαι ανθρωπος των αποτελεσματων και οχι της μεμψιμοιριας.
Παρολα αυτα δεν τα εχω παρατησει και παντα εχω στο νου μου σχεδια για το μελλον....

Καλημερα.Ειναι υπεροχο που δεν τα παρατησες κ συνεχιζεις να προσπαθεις ,εγω επικεντρωθηκα στο σημειο των ενοχων.

εμεις εδω εχουμε ενα ζητημα περα απο τα επειγοντα που πρεπει να γινουν τωρα, το οποιο δεν εχει διευθετηθη εδω και καιρο, κανονικα οι γονεις μου θα επρεπε να ειχαν χωρισει εδω και 30 χρονια, το παιδι εχει λειτουργηση σαν φιλτρο γιατι εμεινε μαζι τους μαζευοντας ολα τα κατακαθια απο την αντιπαραθεση τους, ενεργα και με σχεδιο ειμαι μονον εγω αυτη τη στιγμη μαζι του, γιατι κανενας δεν εχει το κουραγιο να ειναι μαζι μου, αλλα επειδη εχω ζηση πολλες στιγμες μαζι του , πιστευω οτι μου εχει εμπιστοσυνη, απλα πρεπει να παρη σωστα φαρμακα αυτη την στιγμη γιατι ενω επερνε αλοπεριντιν, ακινετον, νοζινακ, τωρα το εχει ριξει στα ταβορ αλλα δεν ξερει τι δουλεια κανει το καθε ενα φαρμακο, κανενας γιατρος δεν του εξηγησε ποτε γιατι παιρνει το καθε ενα ειχε πεσει σε πολυ μαλακες και εγω ο ποιο εξυπνος ενω ασχολουμε με γιατρους δεν πηρα χαμπαρι τοσο καιρο τι παιζετε, δεν υπηρξε ποτε σωστη προσεγιση του θεματος, εμπαινε μεσα επαιρνε αλλα αντι αλλων, πηγαινε η μανα μου στις 10 ημερες παρακαλουσε οτι ηταν καλα εδειχνε και αυτος καλη διαγωγη, τον εφερνε στο σπιτι, αρχιζαν οι καβγαδες και ο Αντρεας επρεπε να παιρνει το ρολο της ασπιδας, μαλακια που δεν ασχοληθηκα, σε 5 ημερες εμαθα τοσα πραγματα που δεν εμαθα σε 20 χρονια και μεσα μου εχω παρει αποφασεις που αν θελει ο θεος να ανοιχτει ενας δρομος, δεν υπαρχει περιπτωση να γυριση κοντα τους

Mπαμπη πολυ σωστη η αποφαση που πηρες.Προφυλαξε τον κ κρατησε τον μακρια απο τους γονεις σας οι οποιοι δημιουργησαν ολο το προβλημα κ το συνεχιζουν χωρις ιχνος μεταμελειας.Κρατησε τον μακρια απο το τεραστιο εγω τους κ την εγκληματικη αδιαφορια τους`.Χρειαζεται πολλη προσπαθεια κ αγαπη αλλα πιστευω οτι ηδη εχει αρχισει η σωτηρια για τον αδελφο σου.

τελικα ειχαμε εξελιξεις ολο αυτο το διαστημα, το παιδι δεν μπορουσε να ησυχασει με τους γερους και εκανε διαφορα πραγματα για να τονιση ισως με τον τροπο του την αντιδραση του, εκαψε ενα δενδρακι, πεταξε μια τηλεοραση απο το μπαλκονι και τελικα πριν 15 ημερες μετα το επεισοδιο με την τηλεοραση και ενω ειχαν εξοργιστει και οι γειτονες, πηγα και τους προτεινα να παμε σε εναν ειδικο, εκει εξοργιστηκε πηρε ενα μαχαιρι μπηκε στην κουζινα, απειλουσε εβριζε εσπασε κατι πραγματα, τελικα πλακωσαν δυο περιπολικα και με προφορικη εντολη τον βαλαμε μεσα, ειναι στο δρομοκαιτειο αλλα βρηκα μια καλη πτερυγα και καλους γιατρους, εγω παω καθε μερα και στην προσπαθεια μου ειπα στους γιατρους οτι θελω μια ομαδα απο ψυχολογο κοινωνικη λειτουργο και ψυχιατρους για μια συζητηση με τον αδελφο μου ξεχωριστα και μια με τους γονεις, εκτεθηκαν πραγματα τα οποια δεν πιστευω να ειχαν ξαναειπωθει σε αλλες συνεδριες, το θεμα ειναι οτι δεν θα μπορεση να ζηση μαζι τους, με τις πολλες επισκεψεις και την διαρκη παρακολουθηση μου ειπε μονος του οτι αμα βγη θελει να φυγη απο το σπιτι να ζηση μονος του, βεβαια ειναι μπερδεμενος ακομα μια λεει οτι θελει να μεινη μονος, μια οτι μπορει να ειναι καλα να μεινη με τους γονεις και εγω για να τον ξεμπλοκαρω του ειπα οτι αμα θελει να μεινη μονος θα τον βοηθησω.....ειναι πολυ μπερδεμενος, ξερει μεσα του οτι φταινε αλλοι που εχει νευρα αλλα δεν ξερει τον τροπο να το χειριστει, εχει παρει εντωμεταξυ και ολες τις παραξενιες και τον χαρακτηρα των γερων, δηλαδη ενω οι γεροι επρεπε να ειχαν χωρισει καθονται μαζι γιατι διεκδικουν το σπιτι ο καθε ενας γιαυτον και ετσι και ο μικρος θεωρει οτι το σπιτι ειναι δικο του αρα πρεπεινα φυγουν αλλοι, η εξελιξη ομως που θελει να μεινη μονος ηταν μια μη αναμενομενη ευχαριστη εκπληξη. Τα πραγματα βεβαια ειναι σοβαρα αλλα μετα απο την κυριακη που θα παρη και μια ολοημερη αδεια και βλεπωντας πως θα ειναι εξω εχω συννενοηθει με γιατρους απο το αιγινητειο να τον παρακολουθησουν.......

τα tavor εχουν καταργηθει πια.Ποσο καιρο τα παιρνει΄?.ΕΓΩ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΑΠΟ ΑΥΤΑ.Να τα κοψει να παρει κατι αλλο.Εγω συν τα δικα μου αμησυχω και πως θα κοψω το ναρκωτικο??Για αυτο προσεχε με τις βενζοδιαζεπινες zanax και ΚΥΡΙΩΣ ΤΑVOR.δε ξερω αν θα τα καταφερω αλλα εσυ κοιτα τον αδερφο σου πριν να ναι αργα με το κ...χαπι!!!!!!!

ρε παιδια εδω συμβαινουν κωμικοτραγικα πραγματα, πριν 1 εβδομαδα και ενω νοσηλευοταν ο αδλφος μου του εδωσαν μια 3η μερη αδεια, τσακωυηκαν οι γονεις μου και περιμενε ευκαιρια ο πατερας μου να μπει μεσα ο αδελφος μου και πλακωσε την μανα μου στο ξυλο, εγω ελλειπα και μου τα ειπε η μανα μου το αλλο πρωι, ψηνω τον γερο να κατεβει για ενα διαστημα στην κρητη και αμεσως μετα βγαζουν τον αδελφο μου εξω, λεω στον γιατρο μα πως, και μου λεει η συμπεριφορα του εδω ειναι αψογη ειναι θεμα σχεσεων στο σπιτι, εν τω μεταξυ εκει που ηταν -δρομοκαιτειο πτερυγα συγγρειο- ηταν και μια κοπελιτσα η οποια νοσηλευετε εκει 5 χρονια, μολις πηγα να τον παρω μου λενε και οι δυο οτι εχουν κανει σχεση και οτι σκεφτονται σοβαρα και οτι μεσα εκει ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ......μου επεσαν τα δοντια λεω στον γιατρο καλα ο αδελφος μου ειναι μεσα 1 μηνα δεν εχετε κανει ουτε μια συνεδρια με ψυχολογο και επιτρεπετε στους ασθενεις να κανουν οτι θελουν? ΕΛΕΟΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ....αμα σας βγαλω στα καναλια θα σας φυγουν τα σκατα.....αφηνουν λοιπον τον αδελφο μου, ειδα και επαθα να τους πεισω οτι πρεπει να περιμενουν και θα δειξη ο χρονος γιατι ηθελε να παρη την κοπελα μαζι του, βεβαια ευτυχως δεν εκαναν την μεγαλυτερη μαλακια να την αφησουν, δεδομενου οτι και ο αδελφος μου ειναι ψυχικα ασθενης και σπιτι δικο του δεν εχει, τελος παντων ειναι 4 μερες τωρα εξω και ελπιζα οτι με τη μανα μας θα τα εβρισκε αλλα νομιζω δεν εκαναν τιποτα γιατι παλι εχει παρα πολλα νευρα, ειναι χιλιομπερδεμενος, εξηγει με εναν δικο του τροπο τα παντα, κανει οτι γουσταρει οποτε θελει, βριζει την μανα μας επανω, παιρνω τον γιατρο τηλεφωνο του λεω το και το και μου λεει δεν ειναι τιποτα με την μαμα του τσακωνετε, η γρια μας τα εχει παιξει, με παιρνει τηλεφωνο και μου λεει θα παω να σκοτωθω, εμεις με την γυναικα μου τα εχουμε δει ολα, μαλλον θα αδειασω το σπιτι και θα παμε αλλου δεν παει να γαμηθη βαρεθηκα στο τελος θα καταληξω η να σκοτωσω κανεναν η να τρελλαθω

απο την αλλη παλι πιανω την μανα μου και της λεω φυγε ρε παιδι μου και παρατα τους, της εχω βρει ενα μοναστηρι με μια γνωστη μας ηγουμενη που μπορει να την φιλοξενιση οσο θελει την γυναικα, και μου λεει εγω δεν παω, ο πατερας σου μας παρατησε και πηγε κρητη και τα τραβαω εγω ολα, της λεω τι λες ρε συ αφου αν ηταν εδω θα σκοτωνοσασταν ολοι, της λεω να τον παρω τηλεφωνο να ανεβει? μου λεει οχι δεν θελω, μου λεει ο αδελφος σου ειναι ιδιος ο πατερας σου, της λεω θα σε σκοτωση καμμια μερα και τι μου λεει εγω θα κατσω εδω και οτι ειναι να γινη ας γινη, αλλα θα προσπαθω να τον συμβουλευω γιατι αν σκοτωση κανεναν θα μας γδαρουν..........αντε να βγαλης τωρα ακρη της *******ς γινετε, δεν μας φτανει η φτωχια και η κριση που υπαρχει, μαλακιζονται κιολας οικογενιακως, παντως λυση μονοι τους δεν θα βρουν ποτε, φοβαμαι οτι θα ερθουν ποιο δυσκολες μερες

babis1 αντιλαμβάνομαι ότι βρίσκεσαι κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση αφού η κατάσταση που αντιμετωπίζεις είναι πραγματικά δύσκολη....

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό αλλά θα πρέπει να απεμπλακείς συναισθηματικά και να αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα το πρόβλημα προκειμένου να γίνεις αποτελεσματικός. Ο πατέρας σου δεν φαίνεται ικανός να συμβάλει σε όλο αυτό θετικά και η μητέρα σου έχει μία παθητική στάση σαν να περιμένει ένα θαύμα!

Το ξέρεις κι εσύ ότι η συστηματική λήψη φαρμακευτικής αγωγής (φυσικά μιλάμε για την κατάλληλη από έναν καλό γιατρό) είναι απαραίτητη όπως κι ένα σταθερό περιβάλλον που θα προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στον αδερφό σου . Εσείς δεν θα πρέπει να του αφήνετε περιθώρια να σκεφτεί ότι δεν θα πάρει την αγωγή του...εξηγώντας του ότι δεν είναι κακό κάποιος να παίρνει φάρμακα όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα...με πολλή κουβέντα, πολλή υπομονή.. προσπαθώντας να του γίνει βίωμα ότι μόνο έτσι θα αισθάνεται κι ο ίδιος ασφαλής και ότι θα έχει πλήρη επίγνωση των πράξεών του...δείχνοντας ότι του συμπαραστέκεστε σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Αν δεν μπορούν να το κάνουν οι γονείς σου, μπορείς να το κάνεις εσύ.

Θα σου πρότεινα να δεις αυτό το link http://www.athenssiblings.com/
Πρόκειται για Δίκτυο επικοινωνίας και ενημέρωσης για αδέρφια ατόμων που αντιμετωπίζουν ψυχικό πρόβλημα υγείας. Επιδίωξε να πας σε μία συνάντησή τους ή να επικοινωνήσεις μαζί τους...θα σου κάνει καλό να συνομιλήσεις με άτομα που περνάνε ίδιες ή παρόμοιες καταστάσεις με σένα, θα νιώσεις καλύτερα και θα ενημερωθείς για το πως μπορείς να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα του αδερφού σου με σωστότερο τρόπο.
Λέει χαρακτηριστικά : \"Τα αδέλφια(σσ. ατόμων με ψυχικό πρόβλημα υγείας) έχουν πολλά θέματα να λύσουν όσον αφορά τους ίδιους. Το πόσο και μέχρι που θα βοηθήσουν τον αγαπημένο τους, το να μπορέσουν να ζήσουν την ζωή τους, το να μπορέσουν να παρουσιάσουν με τρόπο κατανοητό και μη συναισθηματικά φορτισμένο το οικογενειακό θέμα που τους απασχολεί. Πάνω απ\' όλα πρέπει να είναι σε θέση να ζουν μια θετική ζωή και να μην πέφτει πάνω τους βάρος που δεν είναι σε θέση να σηκώσουν. Όταν αυτό επιτευχθεί ή όταν η ωριμότητά τους το επιτρέπει έχουν ευθύνη να αναζητήσουν δίκτυα ενημέρωσης, λύσεις, και καλές πρακτικές, για τους αγαπημένους τους. Μην ξεχνάμε ότι τα αδέρφια θα περάσουν μαζί τους τον περισσότερο χρόνο συνολικά, δεδομένου ότι κάποια στιγμή οι γονείς λόγω ηλικίας δεν θα είναι ο μοναδικός στυλοβάτης. \"

Σου εύχομαι καλή δύναμη!

το θεμα ειναι οτι εστειλα τον πατερα μου κατω γιατι τσακωνονταν με την μανα μου, θεωροντας οτι ο αδελφος μου θα ηρεμηση. Εγω δεν μπορω να ξερω αν μεσα στο σπιτι τους παιρνει τα φαρμακα του γιατι ζει με την μανα μου, η οποια ναι μεν ειναι μαζι του αλλα δεν μπορει να τον ελεγξει, μαλιστα τωρα τελευταια με την αφορμη της κοπελας που γνωρισε εκει μεσα εχει γινη πολυ επιθετικος με την μανα μου γιατι θεωρει οτι του στεκετε εμποδιο στο να δημιουργηση οικογενεια. Οι γιατροι μου ειπαν οτι αποκλειετε να φυγη αυτη η κοπελα απο εκει, αρα τωρα το μονο που μπορω να κανω ειναι να τον στειλω να δει τους γιατρους με την προφαση να μιλησουν για την κοπελα και με αυτη την ευκαιρια να τον δουν, γιατι ειναι και επιθετικος και επιμονος και δεν ειναι απο τα παιδια που ακομα και με τα χερια θα τον κανης καλα, ειναι 1,90 και 103 κιλα και εχει κανει και γυμναστικες, βεβαια και εγω καπου εκει ειμαι αλλα δεν παυω να εχω και αναστολες σε ορισμενα πραγματα δεδομενου οτι αν χαση τον ελεγχο δεν εχω εκπαιδευτη για τετοια κατασταση, η μανα μου παντως εχει φοβηθη πολυ γιατι την απειλη και δεν ξερω πως να της προσφερω βοηθεια.

καλή σου μέρα..
δεν ξέρω τι ακριβώς να σου πω μπορώ όμως να καταλάβω πως διαβαίνεις ένα πολύ δύσβατο μονοπάτι.
προσπάθησε καταρχήν να ηρεμήσεις την μητέρα σου,ο φόβος και ο πανικός δεν βγάζει πουθενά.δώσε της να καταλάβει κάποια πράγματα έτσι ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αδερφού σου.
όσο για τον αδερφό σου αν δεν καταλάβει από μόνος του πως η φαρμακευτική αγωγή του είναι απαραίτητη είναι λίγο δύσκολο να το καταφέρεις.χρειάζεται πολύ μαεστρία.καλό θα ήταν να του δώσεις να καταλάβει πως τα φάρμακα δεν είναι κάτι άσχημο να τα παίρνει κανείς και πως θα τον βοηθήσουν να αισθάνεται πιο όμορφα.
η ταπεινή μου γνώμη...
μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο..
εύχομαι ο Θεός να σου δώσει δύναμη και υπομονή γιατί τα χρειάζεσαι..
να είσαι καλά τώρα και για πάντα..

παιδια το εχω φιλοσοφηση το θεμα, πληρης βοηθεια και ψυχολογικη και οικονομικη δεν μπορω να τους δωσω, εγω και η γυναικα μου ξερουμε ποτε να ακουμε αυτα τα εσωτερικα καμπανακια που χτυπανε σε ολους αλλα δυστυχως πολλοι δεν ξερουν να τα ακουν. Επειδη και εγω και η γυναικα μου εχουμε ζηση πολυ ποιο ευχαριστες στιγμες, εχουμε ζηση αποδοχη απο πολυ κοσμο στην ζωη μας και στις καριερες μας σαν καλλιτεχνες, μετεπειτα σαν ελευθεροι επαγγελματιες, αν χρειαστει και κρινουμε απαραιτητο 2 part time δουλιτσες που υπαρχουν αυτον τον καιρο αφθονες μας εξοικονομουν ενα ενοικιο, τα μαζευουμε και φευγουμε γιατι ειναι κριμα να λιωσουμε και ψυχολογικα και οικονομικα, εμεις οταν ηρθαμε εδω πριν 5 χρονια δεν ειχαμε καταλαβη οτι θα μας χρησιμοποιουσαν σαν σανιδα σωτηριας για την επιλυση ολων αυτων των προβληματων, που στην ουσια αν ειχαν λιγο φιλοτιμο θα τα ελυναν μονοι τους, μπηκαμε, εγω δηλαδη ουσιατικα μεσα στο προβλημα για να μην εχω μετα ενα σαρακι να με τρωει οτι δεν βοηθησα. Δυστυχως σε μια κοινωνια και υποτιθετε σε ενα κρατος οργανωμενο στην ουσια δεν δουλευει τιποτα, κανενας πολιτης οσο μαγκας και αν ειναι δεν μπορει σε τετοιου ειδους ζητηματα να τα λυση μονος του. Ολοι οι επισημοι εμπλεκομενοι ξερουν ακριβως τι γινετε και δυστυχως μεταθετουν το προβλημα στο οικογενιακο περιβαλον, στην αμερικη που εζησα 2 χρονια απο την στιγμη που εκδηλωθη κατι τετοιο δεν υπηρχε περιπτωση να μην ειναι κοινωνικος λειτουργος καθε εβδομαδα στο σπιτι........εγω με αφορμη αυτο το προσωπικο μου περιστατικο ειδα οτι υπαρχουν παρα πολλα παρομοια και τα οποια μεσα στον ενα μηνα που τα παρακολουθησα αυξανονταν ραγδαια και μαλιστα επιρρεαζοντας μικρες ηλικιες, αν θελουν μετα να εχουν μια κοινωνια ψυχικα ασθενων χωρις καμμια βοηθεια, με γεια τους με χαρα τους, επειδη εγω ομως νοιωθω οτι πρεπει να προσφερω κατι ακομα με δουλεια και χωρις φαμφαρες αλλα πολυ ταπεινα, θα απεχω απο ολο αυτο το χαος, ακομα και μετα την προσωπικη μου περιπετεια.

καλημέρα...

Διαβάζοντας αυτές τις 2 σελίδες , θα ήθελα να κάνω κάποια προσωπικά σχόλια.
Αρχικά, είναι πολύ ευγενικό και σε τιμά ιδιαίτερα ότι προσπάθησες να βοηθήσεις ,αλλα και οτι συγκράτησες (ισως με δυσκολία κάποιες μέρες) τα ηνία της δικής σου οικογένειας!!
Από εκεί και πέρα ,αυτό που μαθαίνουμε κι εμεις στη σχολή είναι οτι εάν ο αλλος δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της καταστάσεως ,μα και δεν απομακρύνεται από τις αιτίες του προβλήματος (οι οποιες εν προκειμένω είναι οι γονείς και ενδεχομένως η αδυναμία του αδερφού σου) τότε όσο και να προσπαθήσεις το πρόβλημα μια θα βελτιώνεται μια θα χειροτερεύει.

Προσωπικά, απ όσα εχω μάθει πολλές κλινικές υπο-λειτουργουν ( αλλα εσυ το βίωσες αυ΄το,οποτε τι σου λεω...) . Όσο για τα φάρμακα..Πραγματικά, ΟΧΙ, δεν χρειάζονται σε κάθε περίπτωση!! Σε περιπτώσεις που εχουν να κάνουν με νευρολογικά σαφώς και χρειάζονται. Αλλα στον αδερφό σου δεν αναγνωρίζω κάτι νευρολογικό. ΑΚόμη και η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεραπεία (συμπεριφορική κυρίως).
Οπότε το λάθος υπήρξε από την αρχή..Εφ\'όσον ξεκινάς με φάρμακα ..και τα συνεχίζεις για χρόνια...συνηθίζει ο οργανισμός και πλέον λειτουργεί με φάρμακα.
Όσον αφορά την κοπέλα.. είναι η δικιά του σανίδα σωτηρίας.. Ίσως οχι ο πραγματικός του έρωτας. Απλά μοζί της πρέπει να εχει περάσει στιγμές τόσο καλές που δνε πέρασε με την οικογένεια του. -τους γονείς του εν προκειμένω-

Συμβουλή μου , εφ\'όσον εχεις ώρα να ασχοληθείς .είναι να ασχοληθείς αρχικά με τους γονείς σου.. ΄Διαφορετικά να ασχοληθείς με τον αδερφό σου ΜΟΝΟ (!!!!) εφόσον απομακρυνθεί από ΄τους γονείς σου.
Όμως ,να αφιερώνεις χρόνο και στην δική σου οικογένεια!

υ.γ. Οι ψυχιατροι και οι ψυχολόγοι ΔΕΝ ταιριάζουν σε όλους . Ο καθένας πρέπει να βρίσκει αυτόν που του εμπνέει εμπιστοσύνη (μακαρι να γινόταν ευκολότερα αυτό). ΕΠίσης, τα φάρμακα πολλές φορές δίνονται αβέρτα, αλλα και άλλες φορές διαφορετικά θα διαγνώσει ενας ψυχίατρος την κατάσταση και διαφορετικά αλλος. Μπορεί να δώσει την ιδια αγωγή ,μπορεί και όχι. Αν ποτε πάει ο αδερφός σου σε ψυχίατρο ,αν θες πες του οτι δεν επιθυμείς να του δώσει βαριά φάρμακα.. ή κατι τέτοιο.

Συγγνώμη για το σεντόνι. Καλή τυχη και καλή δυναμη!