Σχεδόν 3 Χρονια Αργότερα...

Γεια σε όλους. Αποφάσισα να ξαναρχίσω να γράφω στο forum γ να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα κ να τα βγάλω από μέσα μου...
Δεν έχω κλείσει ακόμη τα 19 και ταλαιπωρούμε ήδη 3 χρόνια από ανορεξία. Μου τρώει τη ψυχή, μου ρουφάει τη ζωή... δεν μπορώ να ζήσω σαν φυσιολογικός ανθρωπος γτ πολύ απλά έχω άλλον τρόπο ζωής. Μέχρι τώρα δεν μ ενδιέφερε κ πολύ τι θα κάνω στο μέλλον αλλα τώρα με νοιάζει κ βλέπω ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ αυτό αλλά ταυτόχρονα είναι αδύνατο κ να ξεφύγω... Ξέρω ότι έχω ανθρώπους στη ζωή μου που μ αγαπάνε κ ανησυχούν για μένα κ φοβάμαι ότι θα τους απογοητεύσω ακόμη περισσότερο... Δε λέω ότι δεν πιστεύω αυτά που έγραφα στα posts μου τα προηγούμενα χρόνια, απλά ΤΩΡΑ βλέπω ότι οι άλλοι 'θαυμάζουν' ένα αδύνατο σώμα που περικλείει μια κομματιασμένη ψυχη...

:) Κάτι έχει η σημερινή μέρα!Κάτι πολύ θετικό!Μετά την Έλενα,εσύ,Ναταλάκι! :)
Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που νιώθεις!Όσο κι αν αισθάνεσαι διαλυμένη,είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην ποθητή αλλαγή!
Δυστυχώς φτάνουμε στο σημείο αυτό αφού έχουμε εξαντλήσει τις αντοχές μας,αλλά είναι ανεκτίμητο τ' ότι βρισκόμαστε τώρα εδώ!
Συνειδητοποιείς πως έχεις όνειρα για το μέλλον,που δεν μπορούν να πραγματωθούν υπό αυτές τις συνθήκες,
παραδέχεσαι πως θέλεις να ξεφύγεις,αλλά δε γνωρίζεις τον τρόπο μόνη σου και χρειάζεσαι κάποιον να σου τον δείξει!
Ελπίζω ν'αντιλαμβάνεσαι πως,όσο πολύτιμη κι αν είναι η αγάπη και στήριξη των δικών σου,ακόμη και το εδώ σου μοίρασμα,
μόνο κάποιος ειδικός σε ζητήματα διατροφικών διαταραχών θα μπορούσε να σε καθοδηγήσει μακριά από την ασθένεια αυτή!
Μην απολογείσαι για όσα στο παρελθόν μοιράστηκες μαζί μας και μην επιτρέψεις την πολύ μεγάλη επίθεση που δέχτηκες
να περιορίσει την ελέυθερη έκφραση των συναισθημάτων και σκέψεων,που τυχόν νιώσεις την ανάγκη να μας εξωτερικεύσεις...
Δεν δικαιολογώ λόγια σκληρά που έχεις ακούσει,αλλά σκέψου πως δε γνωρίζουμε όλοι το σωστό τρόπο προσέγγισης,που χρειάζεσαι...
Και μόνο που ξεκινάς νέο τόπικ,μου δείχνεις πως αφήνεις τα παλιά πίσω σου και αγναντεύεις το μέλλον μ'αισιοδοξία και ελπίδα!
Είμαι σίγουρη πως θ'ανταποκριθούν άτομα,που έχουν βγει νικητές από τη δοκιμασία που βιώνεις και θα βρίσκονται στο πλάι σου.
Το ότι εκείνοι το κατάφεραν δείχνει πως μπορείς κι εσύ!Θα τα καταφέρεις,Ναταλάκι!Πίστεψ έ το και κάνε όσα καιρό φοβόσουν κι ανέβαλες!
Θα τα μαζέψουμε τα κομμάτια ένα ένα και θα ξαναγεννηθεί η Ναταλία,που ονειρεύεσαι!Είμαστε όλοι με το μέρος σου!Είσαι πλέον κι εσύ!

ευχομαι ναταλακι μεσα απο την καρδια μου να τα καταφερεις, ολα να πανε καλα οπως τα ονειρευεσαι οπως τα επι8υμεις
μπορει να μην το κανω ακομα με τον εαυτο μου αλλα σου το λεω για να το ακουω κι εγω
ΜΠΟΡΕΙΣ...

Ναταλακι μου γλυκο,ειμαστε εδω για σενα,να γραφεις,να μιλας,να ανοιγεσαι,για κανεναν μας δεν ειναι ευκολο,μη νομιζεις κοριτσι μου,να σου πουμε εμεις ιστοριες και προβληματα,να παθεις πλακα.Αλλα δεν το βαζουμε κατω ετσι;Aγωνιζομαστε για οσα θελουμε να αλλαξουμε πανω μας και γυρω μας,θα δεις,μπορει να σου φαινεται βουνο,αλλα κανενας δεν ξεκιναει με θαυματα,ολοι το παλευουμε λιγο-λιγο,σιγα-σιγα.Μην αγχωνεσαι,μην βαζεις στοχους τεραστιους,με μικρα,ανεπαισθητα βηματακια,ουτε θα το παρεις χαμπαρι για ποτε καλυπτονται οι αποστασεις!Εισαι σε παρα πολυ καλο δρομο,ο εντοπισμος και η παραδοχη ενος προβληματος,ειναι το μισο ηδη κομματι για την ιαση,ισως και το δυσκολοτερο να ειναι αυτο.Σου στελνουμε ολοι εδω μια διαδικτυακη αγκαλιτσα,σου κραταμε το χερι και εγω προσωπικα,σου λεω ενα μεγαλο μπραβο κοριτσι,τι νομιζεις,ευκολο ειναι αυτο που εκανες;Που βγηκες μπροστα και ειπες "ναι ρε παιδια,ειμαι η Ναταλια,εχω αυτο το προβλημα,ειμαι εδω!"τι λες;Σουπερ ητανε,θελει κοτσια η παραδοχη των λαθων μας στη ζωη.Να δινεις στον εαυτο σου και ενα μπραβο που και που καλο μου,μην τον πυροβολας συνεχως,ουτε βεβαια να τον χαιδευεις παντα.Να τον κρινεις,αλλα να μην τον κατακρινεις,γιατι κι εσυ,οπως ολοι μας,την παλευεις στη ζωη,θα βρεις την ακρη σου!Σε φιλω Ναταλια μου,καλημερα ομορφη!:)

μπραβο και εγω παλευω και ειμαι μια πανω μια κατω αλλα δεν παει αλλο δεν αντεχω αλλο νιωθω απιστευτα μονη θελω να βρω αληθινη παρεα εναν ανθρωπο να βγω μαζι του να μιλησω να κανω πλακα να ζησω.......θελω εναν φιλο αλλα οχι την ανορεξια ειναι κακη φιλη!!!αλλα και η μονη που εχω!!τι να κανω που βρισκει κανεις δυναμη να παλεψει οταν δεν εχει τιποτα..κανενα λογο που να αξιζει να προσπαθησει να ζησει...οταν9 χρονια τα εχεικαταστρεψει αυτη η φιλη!!! μονο ζυγισμα, μετρημα θερμιδων και γυμναστικη αυτος ειναι ο τροπος ζωης μου και δεν υπαρχει τιποτα αλλο...ΔΥΣΤΥΧΩΣ

δεν υπαρχει κατι στην ζωη σου γιατι δεν αφηνεις εσυ να μπει, γιατι εχεις εστιασει στην ανορεξια και αυτο στου τρωει ολο τον χρονο και την διαθεση για το οτιδηποτε...δουλεψε το, μη το αφηνεις να σε τρωει, κανε μια αρχη...μπορεις...ολα ειναι στο χερι μας

ANOREXIA.COM
Ακόμα και το username που διάλεξες υποδηλώνει πόσο σε ορίζει αυτή σου η ασθένεια,που μόνο φίλη σου δεν είναι!
Έχεις κουραστεί με την εμμονή των θερμίδων,έχεις στραγγίσει από χαρά και ζωή,έχεις απομονωθεί και κλειστεί στον εαυτό σου.
Το να σου πως πως είσαι 21 χρονών κι έχεις πάρα πολλά για τα οποία αξίζει να ζεις,ξέρω πως δε θα σου πει απολύτως τίποτα!
Θα σου πως όμως πως χρειάζεσαι βοήθεια για ν'αλλάξεις τη ζωή σου.Χρειάζεσαι τους ανθρώπους σου ουσιαστικά κοντά σου!
Χρειάζεται ν'ανοιχτείς,ν'αρχίσεις να μιλάς για όσα σε βασανίζουν,χρειάζεσαι κάποιον ειδικευμένο στις διατροφικές διαταραχές
να σε καθοδηγήσει προς την έξοδο.Δεν είναι εύκολη η αλλαγή,ούτε καν η παραδοχή πως αποτύχαμε και χρειαζόμαστε βοήθεια...
Αλλά είναι μονόδρομος και πιστεύω πως τώρα το βλέπεις κι εσύ!Κουράστηκες,άδειασες,χ� �νεσαι και θέλεις άλλη για ζωή σου!
Όσο πεσμένη κι αν τώρα νιώθεις,αυτό είναι ελπιδοφόρο και παρήγορο!Ξέρεις καλά πως μπορείς να ξεφύγεις!Και πλέον το θέλεις κιόλας!
Το έχουν άλλωστε πετύχει κι άλλα άτομα που το αποφάσισαν...Προχώρησε σιγά σιγά στις μικρές αλλαγές που ίσως ακόμα τρομάζουν...
Είσαι πολύ δυνατή και το δείχνεις ήδη με την αφαγία...χρησιμοποίησε τη δύναμη σου για το καλύτερο σου αυτή τη φορά!
Εμείς είμαστε εδώ για ό,τι τυχόν θελήσεις να εξωτερικεύσεις!Σκέψου όμως,σε παρακαλώ,πολύ σοβαρά και το θέμα του ψυχολόγου.

φυσικα και παο σε ψυχιατρο αλλα δεν με βοηθα δεν ξερωτι να κανω θελω να αλλαξω και προσπαθω αλλα ολοι με θεωρουν δεδομενη νομιζουν οτι δεν θελω να βγω να μιλησω να ζησω και δεν μου προτεινουν ποτε τιποτα αλλα και εγω οταν προτεινω κατι κανεισ δεν με θελει για παρεα!!!!!ολοι εχουν δουλειες,αλλους φιλους κτλ τους τελευταιους μηνες το μονο που κανω ειναι ξυπνημα γυμναστικη φαγητο υπνος και αν βγω λιγο με την μητερα μου το μονο ανθρωπο που εχω και εχει αρχισει να κουραζεται. τι ζωη για 21 χρονων !!!η μεγαλυτερη χαρα??το πιο ενδιαφερον πραγμα που κανω??Ισως τα ψωνια...σιγουρα ουτε οι βολτες με φιλες, το φλερτ, τα γελακια, τα αστεια, τα παρτυ. Ποιες αποκριες?τιποτα πως θα καταλαβουν οτι θελω να ξαναζησω οταν με απορριπτουν??? και ο ψυχολογος δεν δινει ουτε συμβουλες ουτε σου δνει ενα προγραμμα γεματο ζωή ουτε σου βρισκει φιλους....μακαρι να μπορουσε...θα το τιρουσα το υποσχομαι!!!!

Kαλο μου,μαλλον εισαι εγκλωβισμενη σε εναν κυκλο αυτολυπησης αυτο τον καιρο,ειμαι σιγουρη οτι δεν ειναι τοσο μαυρα τα πραγματα οσο ισως τα βλεπεις τωρα.Μεινε εδω,παρε στηριξη,να πολεμησεις πρωτα το προβλημα της υγειας,της ανορεξιας και μετα,σιγα σιγα,θα ανεβει η ψυχολογια σου,θα ερθουνε και οι φιλοι στη ζωη σου.Εισαι τοσο νεα,ολα μπροστα σου ειναι τα καλα της ζωης,απλα προσπαθησε να μην τα πιανεις ολα μαζι να τα λυσεις,ξεκινα αυτα που θες να καταφερεις ενα-ενα.Συνηθως πνιγομαστε οταν τα βαζουμε ολα στο μυαλο μας και αισθανομαστε να μας πλακωνουν.Ομως οταν τα χωρισουμε,πουμε,ελα εδω,πρωτα εσυ,μετα εσυ,μετα εσυ,τοτε ξαλαφρωνουμε απο το αγχος λιγουλακι.
Για πες μου,τι χομπυ εχεις,τι σου αρεσει να κανεις εκτος απο ψωνια?Ζωγραφικη,διαβασμα,ν� � βλεπεις πραγματα που σε αφορουν στην τηλεοραση,να πας σινεμα,να βγεις για μια χαλαρη βολτιτσα να περπατησεις οχι για ψωνια,απλα ετσι?Δοκιμασε να βρεις ενα νεο χομπυ,θα σου αποσπασει την προσοχη και θα σε βοηθησει να χαλαρωνεις,κανε πραγματα που σε ευχαριστουν και να σου πω και κατι αλλο;Αφου η μανουλα σου σε στηριζει,κανοντας κατι για να τη βοηθας καθημερινα,σε καποια δουλεια ισως του σπιτιου,σε καποια εξωτερικη υποχρεωση της,πχ πηγαινοντας ακομη να πληρωσεις ενα λογαριασμο,θα νιωσεις οτι συνεισφερεις κι εσυ στο σπιτι,η χαρα που δινουμε στους αλλους γυρναει πανω μας,ποτε σου μην το ξεχνας αυτο!Για δες γυρω σου,υπαρχει καποιος που εχει την αναγκη σου;Eιμαι σιγουρη οτι υπαρχει.Βοηθα τον.Και μεινε εδω,να μας μιλας,ειμαστε εδω για σενα.Δεν εχεις φιλους και φιλες?Τι λες κουτο;Eμεις εδω τι ειμαστε;A,μας πουλας μου φαινεται κοριτσακι:)

eyxaristv eyxaristv eyxaristv πραγματικα κανεις ποτε ποτε δεν μου μιλησε ετσι στην ψυχή μου κατευθειαν . ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ ΜΟΝΗ, ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΓΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΟΓΩ ΝΑ ΒΓΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ..ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΦΥΓΩ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΛΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΝ ΜΕ ΜΙΣΟΣ!!!!ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΩ ΒΑΡΟΣ , ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ!!ΤΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ!! ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ?ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ!!ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ,ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΟΛΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΜΟΥ. ΙΣΩΣ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΑΣ? ΕΝΩ ΠΑΩ 1 ΧΡΟΝΟ ++ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ.ΜΟΝΟ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ,ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ. ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΜΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΩ..ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΩΣ ΑΝ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΖΩ,ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩ . ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΙ ΘΕΛΩ, ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΙΣΩΣ Ο ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟΣ ΛΕΕΙ Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΑΛΛΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΚΕΙ.. ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ ΕΝΑ ΣΚΟΥΝΤΗΜΑ ΜΙΑ "ΣΦΑΛΙΑΡΑ""PLEASE

anorexia.com,
σου μιλάω ως μια ακόμη ανορεξική(ναι, πλέον το παραδέχομαι κ δεν μου ακούγεται καθόλου καλά). άκου τι σου λένε τα υπόλοιπα μέλη εδώ... μόνο να βοηθήσουν θέλουν... καταλαβαίνω ακριβώς πως σκέφτεσαι και τι νιώθεις γτ ζω μέσα σε αυτή την κατάσταση. Εγώ δν έβγαινα έξω αν είχα πιει έστω και 1 σταγόνα νερό γτ ήμουν βέβαιη πως οι άλλοι θα καταλάβαιναν ότι πάχυνα μιας και θα ήμουν φουσκωμένη από το νερό! Αν είναι δυνατόν... τώρα συνειδητοποιώ πόσα πολλά έχασα από τη ζωή μου... Οι άλλοι δεν σε κοιτούν με μίσος, το πιθανότερο είναι να σε κοιτούν και να αναρωτιούνται πως γίνεται να είσαι τόσο αδύνατη... εγώ ούτε με την μητέρα μ μπορούσα να συζητήσω γτ πολύ απλά δεν ήθελα, είσαι λοιπόν πάρα πολύ τυχερή που την έχεις... εχει καταλάβει το προβλημα σου?
ʼκουσε τη συμβουλή μου: Βγες! Βρες ανθρώπους που θα μπορέσεις να στηριχτείς επάνω τους. Αν είσαι μόνη θα παραμείνεις σε αυτήν την κατασταση γτ πολύ απλά θα ασχολείσαι μόνο με αυτό. Εγώ πλέον ξέρω ότι θέλω να ζήσω καλύτερα. Να ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ανά πάσα στιγμή επειδή η καρδιά μου δεν θ αντέξει από την κακοποιηση που έχει υποστεί από εμένα την ίδια. Να ξέρω ότι θα ξυπνήσω στο πλευρό του αγοριού μ κ θα με νοιάζει μόνο τι θα κάνουμε μαζί κ οχι αν θα φάω, τι θα φάω, πότε θα το φάω κ πόσες θερμίδες έχει. Να ξέρω ότι θα μπορώ να σχεδιάσω το μέλλον μου γτ θα έχω μέλλον. Ξέρω ότι έχω καταστρέψει μέρος του εαυτού μου με τις μέχρι τώρα επιλογές μου αλλά είμαι διατεθειμένη να χαρώ όσα περισσότερα μπορώ. Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι στα λέω επειδή θελω και εγώ να προσφέρω τη βοήθεια που θα ήθελα να μου προσφερούν. Υπογραμμίζω ότι και εγώ προβλήματα αντιμετωπίζω και ότι γνωρίζω ότι αυτά που σου λέμε δν μπορείς να τα κατανοήσεις πλήρως...

δεν το πιστευω ποσο καλα νιωθω στο blog αυτο και πως κολησα ετσι???περιμενω πως και πως να δω νεες απαντησεις και νέα θεματα!!βλεπω φως στο τουνελ επιτελους!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩ!!!!!

geia soy anorexia .com. ειμαι και γω καινουρια εδω και χαιρομαι που εισαι χαρουμενη σημερα!και εγω εχω βοηθηθει πολυ εδω και συνηθισα να μπαινω καθε μερα...σας νιωθω σαν παρεα μου ...μεγαλη συμπαρασταση!

ANOREXIA.COM,πολύ χαιρόμαστε που νιώθεις έτσι εδώ μαζί μας!
Σιγά σιγά θα πάρεις τα πάνω σου και θ'ανέβεις ελπίζω και στην μη διαδικτυακή ζωή!
Μερικές φορές χρειάζεται απλά ένα σπρωξιματάκι να το πάρουμε λίγο αλλιώς...να γίνει η αρχή...

Ναταλάκι,σε τι φάση βρίσκεσαι εσύ,καλό μου;Ακούγεσαι αρκετά συνειδητοποιημένη και ήρεμη...Πώς είσαι γενικότερα;

Nadine,
μετά από 3 χρόνια μέσα σε αυτή την άθλια κατασταση που είναι καθαρά προσωπική επιλογή νιώθω ότι θέλω να χαρώ, να ζήσω! Να μπορώ να κάνω ό,τι επιθυμώ χωρίς περιορισμούς κ χωρίς να με νοιάζει τι θα φάω, πότε θα το φάω και πόσες θερμίδες έχει. Ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκομαι και δεν είναι κ η καλύτερη λόγω όλης αυτής της ταλαιπωρίας που υφίσταται ο οργανισμός μου αλλά έχω αποφασίσει ότι η μάχη με τη ζυγαριά και το φαγητό δεν θα με κάνει να χάσω ούτε στιγμή από την πολύτιμη ζωή μου... Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν στιγμές που να βιώνω τα ίδια συναισθήματα με αυτά που ένιωθα παλαιότερα αλλα πλέον έχω τη δυναμη να προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω... Δεν αξίζει να αναλώνομαι σε όλα αυτα γτ πολύ απλά υπάρχουν ακόμη περισσότερα πραγματα που περιμένπυν να τα ζήσω...
Βρίσκομαι σε μια φάση που προσπαθώ να αποδεχτώ πλήρως το πρόβλημα που αντιμετωπίζω και σε αυτό βοηθούν κυρίως οι φίλοι μ και το αγόρι μ που είναι πάντα εκεί για μένα με υπομονή κ κατανόηση...

Anorexia.com,σε σκεφτομουνα και χτες και σημερα το πρωι,οτι δεν ειχα μαθει πως ησουν αυτες τις μερες,μπαινω ομως εδω και βλεπω εσενα και τη Ναταλια να το συζητατε με τη Nadine και πηρα μια χαρα κοριτσια!!!Να ειστε αισιοδοξες,να σας βλεπω δυνατες,μονο ετσι ρε παιδια παλευεται η ζωη,κανενας δεν ειναι διχως προβληματα.Μπραβο Ναταλια μου και σε σενα,φαινεται η διαφορα στην ψυχολογια σου,κρατα δυνατα!Φιλακια γλυκες μου!

Μπράβο,Ναταλάκι,που δεν το βάζεις κάτω κι έχει καθαρίσει σιγά σιγά η ματιά σου για το τι προέχει πλέον στη ζωή σου!
Είσαι πολύ τυχερή που σε στηρίζουν οι δικοί σου άνθρωποι και στέκονται δίπλα σου με κατανόηση κι υπομονη!
Ελπίζω κι όποια άλλη βοήθεια τυχόν χρειάζεσαι να την έχεις και ήδη ν'απολαμβάνεις περισσότερα από την κάθε σου μέρα!
Τα παλιά συναισθήματα και σκέψεις,είναι αναμενόμενο να μη σε ξεχνάνε,αλλά μπράβο που τους κλείνεις κατάμουτρα την πόρτα!
Όσο δυναμώνεις και βρίσκεις την υγειά σου,να δεις,θ'αποθαρρύνονται σιγά σιγά μέχρι που θα ξεχάσουν πού μένεις...

Ναταλια,πως εισαι αυτο τον καιρο?Ολα πανε καλα κοριτσακι ελπιζω,για λεγε,περασες ομορφα τις μερες αυτες που ελειψες?

:) Ναταλάααααααακι!

Το αυτο,Ναταλιαααααα!Που'σαι καλε???

Καλά,καλέ!Έτσι κάνει ο κόσμος;Μας πετάει ένα ξεροκόμματο χαράς και μετά εξαφανίζεται;
Συνονόματη εμφανίσου πάραυτα και συνέχισε να μας διηγείσαι τα ευχάριστα νέα σου!ʼντε,γιατί Α!

Γεια σας!!!! Τι Κάνετε??? Όλα καλα? όσο καλα μπορεί να είναι δλδ γ όλους μας εδώ... Μέχρι πριν μια βδομάδα ήμουν τέλεια. το είχα ξεπεράσει σχεδόν... είχα την έννοια του φαγητού στο μυαλό μου, αλλά δν με μου το τριβέλιζε ούτε με βασάνιζε όπως παλιά... πολλές φορές απλώς δν το σκεφτόμουν. έτρωγα όσο μπορούσα χωρίς φυσικά να φουσκώνω αλλα έτρωγα κ δν τα απέβαλλα από τον οργανισμό μου... μπορούσα να πω ότι η ζωή μου είχε βελτιωθεί δραματικά. Έβγαινα έξω συνεχώς, χωρίς να σκέφτομαι αν είμαι φουσκωμένη, αν είμαι χοντρή, αν 8α με δουν κ θα σχολιασούν το πόσο παχιά μπούτια εχω. Ειχα φτασει 41 κιλά, κάτι που πριν 2 χρονιά κ μεχρι πρότινως δλδ, θα με έκανε να θέλω να κλειστώ μέσα για το υπόλοιπο της ζωης μου......
Όμως έχω την εντύπωση οτι αρχίζω κ ξανακυλάω..... κ στενοχωριέμαι... την τελευταία βδομάδα εχω χασει 2 κιλά κ αυτό επειδή δν είμαι καλά ψυχολογικά. μ εχει ρίξει η όλη φάση που περνάω... να φανταστείτε ότι άρχισα να κάνω εμετούς ακούσια, χωρίς να έχω φάει, έχοντας πιει μόνο νερό..... κ στενοχωριέμαι......

Ναταλάκι,αν δεν είναι αδιακρισία από μέρους μου,τι στενάχωρη φάση περνάς αυτό το διάστημα;
Μήπως θα λειτουργούσε βοηθητικά να το έβγαζες από μέσα σου;Έχεις βοήθεια στον αγώνα σου
ή παλεύεις μόνη σου,καρδιά μου;Φοβάμαι πάντως πως είναι όλα αυτά βαθιά ριζωμένα μέσα μας,
αναμένοντας το ερέθισμα εκείνο που θα τα φέρει και πάλι στην επιφάνεια,ακόμα κι αν εμείς νομίζαμε
πως έχουμε πλέον ξεμπερδέψει μαζί τους...Δε θέλω να σε αποθαρρύνω ούτε να υποτιμήσω την προσπάθεια σου
με τα σημαντικά θετικά της αποτελέσματα,αλλά ίσως χρήζει άλλης αντιμετώπισης το θέμα μας...Τι λες κι εσύ;

nadine,
Δεν είναι αδιακρισία φυσικά... εδώ μέσα καταθέτουμε κομμάτια της ψυχής μας...χώρισα από το αγόρι μου που τόσο πολύ με είχε βοηθησει χωρίς ο ίδιος βέβαια να το ξέρει κ περνάω δύσκολη φάση... το χα ξεπεράσει σχεδόν, έτρωγα κ δν τα απέβαλλα από τον οργανισμό μου, τελευταία σκέψη στο μυαλό μου ήταν το φαγητό... αλλά τώρα είναι αλλιώς αρχίζω κ ξανακυλαω δυστυχως...
δν νομ'ιζω ότι αυτή τη στιγμή θα μπορέσω να απευθυνθώ για να αντιμετωπίσω το προβλημά μου κάπου αλλού πέρα από τον ίδιο μου τον εαυτο...

natalitsa mou ,προσπαθησε να το αντιμετωπισεις το ξερω ειναι δυσκολο ,............εχεις τοσους ανθρωπους διπλα σου που σε νοιαζονται μην τους απογοητευσεις ......α με περνας για 2 χρονια κ ημαστα κ πιο κοντα ηλικιακα κ σε νιωθω........................................ .......κανε κατι στη ζωη σου π θα σε ευχαριστησει κ να ανανεωθεις,,,,,θα χει αποτελεσμα..........

Nαταλάκι μου,δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό που περνάς!
Δεν ξέρω πόσο πρόσφατος είναι ο χωρισμός σου,καθότι έχεις καιρό να μας γράψεις νέα σου...
Πάντως ακόμα κι αν ήταν με κοινή συναίνεση,ο πόνος της απώλειας είναι μια άλλη ιστορία,
που αναπόφευκτα την περνάμε και μάλιστα έρχεται συνήθως λίγο αργότερα,εκεί που λέμε πως είμαστε καλά...
Στην αρχή είμαστε ζεστοί,σε φάση ίσως άρνησης,ο χρόνος βοηθά να το τακτοποιήσουμε ως κάτι το προσωρινό
(πως πάει κάποιος λιγοήμερο ταξιδάκι...)μετά έρχεται το σοκ και πώς η γη συνεχίζει να γυρνά κι όλοι αδιάφοροι
να συνεχίζουν τις ζωές τους λες και δεν άλλαξε τίποτα...Και φυσικά θα ξεσπάσουμε εκεί που συνήθως ξεσπούσαμε,
στην αφαγία,την υπερφαγία,τον εμετό...ανάλογα ο καθένας τις προτιμήσεις του...Πώς να χειριστούμε ταυτόχρονα
όλους τους δαίμονες μας μαζεμένους;Και τα νεύρα μας αυξημένα και οι ευαισθησίες μας οξυμένες...όλα στραβά...
Το κακό είναι όμως πως αν-μάλλον όταν-υποπέσουμε στη διατροφική διαταραχή,που κάπως εντωμεταξύ είχαμε
υπό έλεγχο,μετά νιώθουμε ακόμα πιο άσχημα για το παράπτωμα αυτό,νιώθουμε ακόμα χειρότερα με τον εαυτό μας
και δε συμμαζεύεται...Δεν είναι εύκολο να μιλάμε για τα προσωπικά μας σε ξένους κι αν δεν το κάναμε όσο νιώθαμε καλύτερα
πώς να το κάνουμε τώρα στα πιο ζόρικα,αλλά έλα που τώρα το χρειαζόμαστε πιο πολύ!Ασφαλώς και ο εαυτός σου
είναι ο καλύτερος σου σύμμαχος,αλλά αν αυτήν την περίοδο νιώθεις πως κάπου τον χάνεις δεν είναι κακό
να σε βοηθήσει κάποιος να τον βρεις,κάποιος εκπαιδευμένος από τη Νικολούλη,να μη χάνουμε πολύτιμο χρόνο!
Ούτε εγώ τα πάω πολύ καλά στην αντιμετώπιση του δικού μου χωρισμού,ενάμισυ χρόνο μετά,αλλά ίσως
να τα πήγαινα χειρότερα,αν δεν είχα τη μικρή βοήθεια που σε προτρέπω να δεχτείς κι εσύ,αυτήν κάποιου ψυχολόγου.
Αλλά κι αν το μόνο που νιώθεις έτοιμη να κάνεις είναι να γράφεις εδώ σ'εμάς τα συναισθήματα σου,
είναι πολύ καλύτερο από το να το περνάς μόνη σου,κλεισμένη σε σκέψεις που βαραίνουν...Καμιά φορά και μόνο
τα δικά σου λεγόμενα να διαβάσεις μπορεί να έχεις μια οπτική που,με το να τα σκέφτεσαι μόνο,δε θα σου ερχόταν...
Είμαστε όλοι δίπλα σου!Όλοι έχουμε περάσει κάποιον δύσκολο χωρισμό,όλοι έχουμε θέμα με τη διατροφή
κι εκεί ξεσπάμε...Θα σε ψάχνω να βλέπω πως είσαι,τι νιώθεις,τι χρειάζεσαι,τι σε απασχολεί...Να προσέχεις!Φιλάκια!

Κανένα απ'τα ενδιαφέροντα σου δε σε γεμίζει,ουτε κατ' ελάχιστον πια;Είναι πολύ βασικό να νιώθεις δημιουργική μέσα από τις ασχολίες σου.Παίρνεις την επιβεβαίωση που θες και ξεχνιέται και το μυαλό.Γράψε μας τι σου αρέσει να κάνεις.

Ναταλάκι!Πού είσαι,βρε ψυχή;Όλα καλά;

Χρόνια πολλά,Ναταλάκι και για προχθές...Ελπίζω να είσαι καλά ή έστω καλύτερα...
Πάντα περιμένουμε νέα σου...Να σε προσέχεις όσο μπορείς!Φιλάκια!

Ευχαριστώ πολυ Nadine μ.. Χρονια πολλά, η καλύτερη ευχή που θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος γτ αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πως δεν θα είναι κ πάρα πολλά... πφφφφφφφ
έχω καιρό να γράψω στο forum κ επανέρχομαι τώρα να γράψω τα νέα μου...αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα από τα καλύτερα της ζωης μου, πέρασα υπέροχα, πηγα διακοπες κτλ. + έχασα όσα κιλά είχα πάρει... πίσω στα ίδια... αλλά αισθάνομαι χαλια, έχω μια αίσθηση ότι θα καταρρεύσω ανά πάσα στιγμή... προχτές ήμουν ΑΘΛΙΑ, αισθανόμουν ΧΑΛΙΑ, άρχισα να κάνω εμετούς αθελά μου κ τα χεράκια μ άρχισαν να πονανε τοσο πολύ που σαν να μούδιαζαν από τον πονό, φοβήθηκα τόσο πολύ, ειδικά για καρδιακή προσβολή, που όλΟς ο κόσμος μου γκρεμίστηκε μετέπειτα που τα σκεφτόμουν... έχω αρχίσει να φοβάμαι ότι δν θα με βρει η επόμενη μέρα, αν και θα μπορούσα να πω ότι την την προηγούμενη χρονιά ήμουν υπέροχα, είχα σχεδόν ισορροπήσει...

Ό,τι έγινε,έγινε!Βρισκόμαστε σήμερα εδώ που βρισκόμαστε.Τι μπορούμε τώρα να κάνουμε γι'αυτό;
Ποιό μικρό βηματάκι είμαστε σε θέση να βάδίσουμε;Ποιά από τις αλλαγές,στις οποίες γνωρίζουμε καλά
πως πρέπει να προβούμε φαντάζει λιγότερο τρομακτική και πιο κοντά στο να την υλοποιήσουμε;
Ας πιαστούμε από ένα μόνο πραγματάκι για αρχή.Τι σου έρχεται κατά νου,κουκλίτσα μου;

Βρε την ναταλια!!!
Που εισαι Ναταλια μου??
Ειχα καιρο να μπω και εγω αλλα θυμαμαι που σε χαναμε για μεγαλα διαστηματα και το μυαλο μας πηγαινε στο κακο.
Τι κανεις τωρα?
Πως εισαι?
Βεβαια εγω ειδικα σου εχω πει τα αντερα μου εαν θυμασαι,αλλα χαιρομαι γιατι τωρα πρεπει να εχεις καταλαβει οτι στα ελεγα γιατι σε νοιαζομουν.
Μην εξαφανιζεσαι παλι,να μπαινεις πιο συχνα και να γραφεις τα νεα σου.

Περιμενουμε!!
Φιλια!!!

Πέρασε καιρός πολύς...Ελπίζω να ήταν γλυκός μαζί σου...
Να σε βρίσκει το σήμερα πιο κοντά σε όσα ονειρεύεσαι!
Θα χαιρόμουν πολύ κάποια στιγμή να μας έγραφες νέα σου!
Να σε προσέχεις!Φιλάκια πολλά,συνονόματη!