τι αλλο να κανω για να μην με σιχαινομαι???????
Καταρχην γεια σας,επεσα τυχαια πανω στο blog ψαχνοντας παλι καποιες λεπτομερειες για την νευρικη ανορεξια.
Παντα ημουν αδυνατη και οιγονεις μου με κυνηγαγαν για να φαω, στα 18 μου αντιμετωπισα για πρωτη φορα αυτο το προβλημα χωρις ομως να ξερω,χωρις να καταλαβω οτι ειχα προβλημα,βλεπετε τοτε δεν ηταν γνωστος αυτος ο ορος. λογω ερωτικης απογοητευσης - τρομαρα μου- βρεθηκα απο τα 47 κιλα καθε μερα να χανω ολο κ πιο πολυ μεσα σε μια βδομαδα ειχα φτασει στα 34 κιλα. ακουγα τη λεξη φαγητο κ μου ερχοταν εμετος. καταλαβα οτι δεν μου αρεσα κ δεν αρεσα κ στον πρωην ετσι οποτε μετα απο λιγο ξαναρχισα το φαγητο κ πηρα πισω τα κιλα μου. ομως απο τοτε καθε φορα που δεν ενιωθα καλα,που στεναχωριομουν εστω και λιγο δεν ετρωγα μπουκια. πεταγα το φαγητο μου λεγοντας ψεμματα οτι εφαγα και εμενα νηστικη. οταν εφυγα απο την αθηνα για να παω να σπουδασω χαρη σε ενα φουρνο που ηταν διπλα στο σπιτι με απιστευτα γλυκα εφτασα στα 50+ ημουν ανθρωπος,εδειχνα γυναικα!!!! δεν προλαβα να το χαρω ομως. καποια σοβαρα προβληματα οικογενειακα με εριξαν ψυχολογικα και εγω με τη σειρα μου το εριξα στην αφαγια. παμε παλι στα 45. αλλα και παλι καλα ημουν απλα αδυνατη. πριν 2 χρονια στα 23 μου ειχα ενα προβλημα με την μεση μου και εμεινα κλεισμενη στο σπιτι,καθηλωμενη στο κρεβατι 1,5 μηνα.γκρινια,πονος,ψυχολογ� �α στο μηδεν και παει λεγοντας.εχανα,εχανα,εχανα. ..εβλεπα πως ειμαι χαλια,δεν μου αρεσα δεν εβγαινα εξω απο το σπιτι γιατι σιχαινομουν τον εαυτο μου,εβαζα τα ρουχα μου κουμπωμενα και μου επεφταν.δεν εμπαινα ομως στην διαδικασια να φαω,ελεγα πρεπει να φαω,αλλα δεν το εκανα.ειχα συμβιβαστει οτι δεν θα τα καταφερω.με τη βοηθεια και την σωστη αντιμετωπιση μου απο τον φιλο μου ζητησα βοηθεια απο μια φιλη διατροφολογο.ξεκινησα με πολλη θεληση και καταφερα τον 1ο μηνα απο τα 40 κιλα να φτασω στα 45,και με τη συνεχεια της διατροφης να φτασω στα 48 κιλα,να πηγαινω στο γυμναστηριο μου και να θελω να τρωω χωρις να αναγκαζομαι. δυστυχως ομως το οτι επεστρεψα στην αθηνα,αρχισα δουλεια αφησα πισω το αγορι μου,τους φιλους μου και οι συνεχεις τσακωμοι με τους δικους μου στο σπιτι με εκαναν παλι να μην τρωω. σαν να μην με εφταναν αυτα με επιασε παλι η μεση κ εμεινα στον κρεβατι απο τον γεναρη μεχρι τον απριλη.εκει να δειτε γκρινια και στεναχωρια.παλι καλα δεν επεσα κατω απο τα 45.μολις συνηρθα και πηρα αποφαση να ξαναρχισω την διατροφη μου,ο καλος μου με χωρισε επειτα απο 3 χρονια χωρις να το περιμενω.περασα ενα μαυρο πασχα,χωρις να τρωω σχεδον τιποτα,χωρις να πινω τιποτε αλλο εκτος απο λιγο νερο.εκλαιγα,εκλαιγα...μετα απο 1 μηνα και χαρη σε καποιους φιλους σηκωθηκα,μαζεψα τα κομματια μου,πηγα στην διατροφολογο και σε ψυχολογο και σε ψυχιατρο.επρεπε να συνεργαστω και με τους 3 για να τα καταφερω,αν και οταν ακουσα για ψυχιατρο τσινισα αρχικα ομολογω. ο ψυχιατρος διεγνωσε καταθλιψη και μου εδωσε αγωγη με χαπια που βοηθουσαν και στο να κοιμαμαι επιτελους αλλα κ στο να τρωω. το καλοκαιρι που μας περασε ακολουθωντας διατροφη και χαρη σε ενα φιλο που δουλευαμε μαζι και με μπουκωνε ολη την ωρα στο φαγητο-καθως ειναι μαγειρας- εφτασα τον αυγουστο να ζυγιζω 50 κιλα και καποιες στιγμες και λιγο παραπανω. ημουν πολυ ευχαριστημενη με την εικονα μου,ηθελα να παρω κι αλλα κιλα για να ειμαι τελεια,να εχω τις καμπυλες μου. ελα μου ομως που παλι επιστροφη στο σπιτι με τους γονεις ξανα καυγαδες ξανα ανεργη, ξανα ψυχολογια στο μηδεν,ξανα πετσι και κοκκαλο το μαριακι. αυτη τη στιγμη ειμαι 42 κιλα με 1,62 υψος, δεν με λες κοκκαλιαρα αλλα ειμαι πολυ αδυνατη και το καταλαβαινω.ευτυχως που εχω βυζι και ισορροπει λιγο η κατασταση αλλιως πραγματικα θα φαινομουν σαν αρρωστη. ξερω οτι δεν ειμαι υγιης,ξερω οτι πρεπει να παρω το λιγοτερο 10 κιλα. εδω και μια βδομαδα τρωω συνεχως και δεν μπορω να παρω ουτε γραμμαριο. ισως φταιει το οτι δεν ειμαι κ στην καλυτερη ψυχολογικη κατασταση,δεν ξερω.την αγωγη με τα αντικαταθλιπτικα την σταματησα μονη μου τα χριστουγεννα λογω δουλειας,εχει και αυτο ισως ενα μεριδιο στην ελαττωμενη ορεξη μου.δεν ξερω τι να κανω πραγματικα,δεν μου αρεσει αυτο που βλεπω,αναγκαζομαι να φοραω παλι ρουχα που φορουσα οταν ημουν χαλια,δεν παω να ψωνισω γιατι δεν θελω να δω το νουμερο να πεφτει κατω απο το 28 και ουτε να μην μπορω να βρω ρουχο να; μου κανει λογω της καταστασης μου. πειτε μου τι να κανω,που να απευθυνθω,υπαρχει κατι που μπορω να κανω να παρω αμεσα κιλα??καποιες ιδεες για τροφες?βιταμινες? ειλικρινα ντρεπομαι για τον εαυτο μου,ολοι λενε οτι ειμαι πολυ ομορφη αλλα αν ειχα καποια κιλα παραπανω θα ημουν πανεμορφη.εμενα δεν με νοιαζει αυτο,με νοιαζει να νιωθω εγω καλα με τον εαυτο μου,να μην ντρεπομαι να βγω εξω,να νιωθω γυναικα και να δειχνω επιτελους γυναικα και οχι να ειμαι 25 και να φαινομαι για 15.
συγνωμη κουκλα μου αλλα εισαι πολυ τυχερη που εισαι σ αυτη τη σχολη. εχει αμεση αποκατασταση ιδιετερα σε νοσοκομεια και το δημοσιο. για τις
Quote:
Originally posted by ANOREXIA.COM
τελικα βρηκα που κανω λαθοσ τοσα χρονια!! παντα ηθελα να κανω κατι για να με θαυμαζουν σαν επαγγελμα σαν στοχοσ ζωησ ηθελα να νιωθω αξια και χρησιμη Ετσι ομωσ χωρισ να μπορω να ορισω ακριβωσ ενα στοχο εβαλα ωσ στοχο τα "κιλα" ετσι σημαδευω χωρισ λογω και ουσια παλευω καθημερινα γιατι? για το τιποτα!!περιμενα πωσ χανοντας βαρος (αν και ποτε δεν ειχα προβλημα) θα με ευρισκαν δια μαγειας στο δρομο και θα μου προτειναν να γινω μοντελο ηθοποιος κτλ ετσι χωρισ να κουνισω το δακτυλακι μου καιεπειδη αυτο δεν γινεται αρχισε η κατηφορα οσο λιγοτερα κιλα τοσο καλυτερα Ομως αυτος ο λαμπροσ κοσμος θελει και αυτος ουσιαστικο αγωνα!! Ξερω οτι οι περισσοτεροι μολισ ειδατε "μοντελο" ειπατε α!! καλα ΤΑ ΙΔΙΑ ναι αν με βλεπατε θα καταλαβαινατε πωσ και το πιο αδυνατο μοντελο ειναι γεματο "υγεια" μπροστα μου. Εχθεσ λοιπον πηγα και ειδα την Βικη Καγια στο θεατρο> Ξερω τι μπορει να εχετε ακουσει αλλα η κοπελα σφιζει απο ζωη (σε αντιθεση με ανορεξικα ατομα που δεν μορουν να παρουν τα ποδια τους!) Ακομη και ο πιο αυστηρος κριτής ημητερα μου ειπε "μακαρι να είχες το σωμα της" Εγω δεν θελω τοσο το σωμα της οσο την ζωη της. Θελω να βρω και εγω ενα στοχο με ουσια και να παλεψω με ολη την δυναμη μου για αυτο. Πιο παλια ειχα αναφερει οτι εχω προβλημα με την σχολη μου (ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΑ) ναι θελω να βρω κατι αλλο που να με γεμιζει!βεβαιως η ανορεξια μου εχει σβισει ολα τα ενδιαφεροντα αλλα Π.Α. (προ ανορεξιας) θυμαμαι αμυδρα ενα κοριτσι ου του αρεσε ο χοροσ, σχεδιαζε ασταματητα, αγαπουσε την μόδα. τα ζωα. Τι μπορω να σπουδασω!!! Το ειχα αναφερει και σαν θεμα πιο παλια! Τι να κανω? ΝΑ τελειωσω την σχολη και σαν αποφοιτοσ να παω.. που?'Η να κανω κατι τωρα?Τι με συμφαιρει? Βοηθεια !!θελω να ζησω με ονειρα αλλα δεν μπορω να ονειρευτω. Βοηθηστε με πειτε μου κανενα επαγγελμα και που να σπουδασω. Π.χ ενδυματολογοσ αλλα που? που να απευθυνθω! ΣΥΓΝΩΜΗ για το παραμιλητο μου!!!!
