p_k : Το ιστορικό ενός θριάμβου!

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά στα χρονικά του foroum μας,που κάποιος ξεκινά και ολοκληρώνει την προσπάθεια του on line και προχωρά σε συντήρηση!

Έχεις ακούσει πολλά συγχαρητήρια μέχρι τώρα,σ'έχουν αποκαλέσει ομαδάρχη(παρά τις σχετικές σου αντιδράσεις)πρότυπο,παράδε ιγμα προς μίμηση,
έχεις δώσει πολύτιμη ενθάρρυνση με τη συνέπεια και πειθαρχία σου σε όλους μας πως το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι εφικτό!

Καλή συντήρηση για τις επόμενες εβδομάδες!Καλή ισόβια διατήρηση του τωρινού σου βάρους!Και μη μας ξεχνάς κι εμάς τα ταλαίπωρα που τρώμε τη σκόνη σου...

Τιμής ένεκεν παραθέτω το πρώτο και τελευταίο ποστ της 9μηνης προσπάθειας σου!Τώρα που το σκέφτομαι,πρόκειται για μια ολόκληρη εγκυμοσύνη!
Να μας ζήσει ο νέος σου εαυτός!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΣΤ :

Quote:

---

Originally posted by p_k

posted on 10/5/08 at 18:08

ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!



Καλησπέρα σε όλες και όλους!

Είχα ξαναγράψει και παλαιότερα, ότι έκανα ένα νέο ξεκίνημα στην προσπάθειά μου για αδυνάτισμα και πράγματι, για 2-3 εβδομάδες όλα πήγαιναν καλά.
Για κάποιους λόγους όμως (απαράδεκτο κατά την άποψή μου), μετά το καλό ξεκίνημα γύρισα πίσω στις κακές διατροφικές συνήθειες και ειδικά μετά τις 9 το βράδυ και μέχρι να κοιμηθώ καταβρόχθιζα πολύ και πολλά, ειδικά γλυκά.
Το αποτέλεσμα ήταν τα 3-4 κιλά που έχασα να τα ξαναβάλω μπαίνοντας ουσιαστικά σε έναν φαύλο κύκλο...
Και όλα αυτά, ενώ για 10 χρόνια διατηρούσα το βάρος μου στο κανονικό.
Ξεκίνησα το 1996 στα 100,5 κιλά με το πρόγραμμα των WEIGHT WATCHERS το οποίο θεωρώ είναι ό,τι το καλύτερο και πιο ισορροπημένο υπάρχει.
Σε λίγον καιρό κατέβηκα στα 78 κιλά, τα οποία και διατηρούσα μέχρι το 1996.
Τότε πήρα γύρω στα 15 κιλά και εφαρμόζοντας το πρόγραμμα τα ξαναέχασα, έκανα και την προβλεπόμενη συντήρηση και όλα πήγαιναν καλά για 4- 5 μήνες.
Μετά άρχισε ξανά η πάνω βόλτα των κιλών και η κάτω βόλτα της ψυχολογίας. Από τα μέσα του 2007 μέχρι και σήμερα δεν εστάθη δυνατό να μπω σε πρόγραμμα και τις φορές που ξεκινούσα, μετά από 2-3 εβδομάδες σταματούσα.
Αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το χαρακτήρα και τα πιστεύω μου, σε σημείο που να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, όλα τα δέκα χρόνια που διατηρούσα τα κιλά εφάρμοζα υποδειγματική διατροφή και ως ισόβιο μέλος των Weight Watchers παρακολουθούσα ανελλιπώς τις εβδομαδιαίες συναντήσεις.
Δυστυχώς τα Weight Watchers στην Ελλάδα δεν υφίστανται πλέον, αλλά εγώ που τα πρόλαβα έμαθα εκεί μέσα τι σημαίνει υγιεινή διατροφή και ψυχολογική υποστήριξη. Έβγαινα ανανεωμένος, κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος!
Σήμερα πήρα την απόφαση να κάνω επιτέλους το πολυπόθητο ξεκίνημα και να επιστρέψω στα 78 κιλά, νικώντας τον "κακό" μου εαυτό και κάνοντας πράξη όλα όσα με βοήθησαν πριν 12 χρόνια να αδυνατίσω:

- Υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή
- Καθημερινό περπάτημα
- Θετική και δημιουργική σκέψη

Εύχομαι καλή επιτυχία και στη δική σας προσπάθεια και θα σας ενημερώνω για το πώς τα πηγαίνω.
Σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο και διαβάσετε τα γραφόμενά μου, που είναι μια κατάθεση ψυχής.
Πιστεύω ακράδντα ότι όλα είναι μέσα μας. Μπορούμε να πετύχουμε, αρκεί να βρούμε τη δύναμη να το κάνουμε!

---

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΣΤ:

Quote:

---

Originally posted by p_k

posted on 17/2/09 at 21:44

Καλησπέρα σε όλους και όλες!
Σημαντική μέρα για εμένα η σημερινή, καθώς μετά από 40 εβδομάδες προγράμματος, έφτασα στον στόχο μου, τα 77,9 κιλά.
Είχα δίκιο λοιπόν που επέλεξα να συνεχίσω για μια ακόμη εβδομάδα, αφού είχα και καλή απώλεια: 1,2 κιλά μείον.
Συγκεκριμένα, από τα 79,1 κατέβηκα στα 77,9.
Συνοπτικά από τις 13 Μαϊου 2008 μέχρι σήμερα:

Έχασα 25,1 κιλά
Το BMI μου κατέβηκε από το 31,8 στο 24
Ο μέσος όρος απώλειας ήταν περίπου 600 γραμμάρια την εβδομάδα

Πάνω απ' όλα όμως, μεταμορφώθηκα, εκτός από σωματικά και ψυχικά.
Είχα την αμέριστη βοήθεια και συμπαράστασή σας και σας ευχαριστώ.
Όλη αυτή η πορεία μου δίδαξε την αξία της προσήλωσης σ' ένα στόχο και της συστηματικής δουλειάς για την επίτευξή του. Όλα είναι στο μυαλό και αν το εκπαιδεύσουμε όπως πρέπει, το σώμα θα υπακούσει.
Δεν ένιωσα στέρηση, με την έννοια του ότι έτρωγα και τρώω τα πάντα, στις σωστές ποσότητες, πάντα ακολουθώντας τις αρχές του προγράμματος.

Από σήμερα μπαίνω στη συντήρηση, διάρκειας 6 εβδομάδων.
Πρώτο βήμα ο επαναπροσδιορισμός των πόντων.
Από τους 27 πηγαίνω στους 31 ημερησίως.

Θέλω να ευχηθώ σε όλες και σε όλους ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ στην προσπάθεια και πάνω απ' όλα αισιοδοξία.
Στους καιρούς που ζούμε, μας είναι παραπάνω από απαραίτητη!
Τα λέμε πάλι, πρώτα ο Θεός, αύριο.

---

p-k,συγχαρητηρια,ναι,αξιζει να γιορταζουμε καθε μας νικη,να δινουμε μπραβο σε οσους καταφερνουν να κανουν πραγματικοτητα το στοχο τους!Αποτελουν παραδειγμα για ολους μας, πως ολα απαιτουν επιμονη και υπομονη,τοτε ολα ειναι δυνατα!Ευχομαι η παλη σου αυτη να εμπνευσει και αλλους και αλλους και αλλους,σας θαυμαζω οσους το κανετε,γιατι εγω εσερνα 20 κιλα τρια χρονια τωρα,χωρις να μπορω να τα χασω,φυσικα γιατι εγκατελειπα πολυ νωρις καθε προσπαθεια.Τωρα βλεπω πως εσυ,αγωνιστηκες για το χασιμο περισσοτερων και παιρνω κι εγω δυναμη απο τα αποτελεσματα σου p-k!Σου ευχομαι να τα διατηρησεις,να εισαι γεματος χαρα και υγεια παντοτε!

Συγχαρητήρια αγόρι μου, η ιστορία σου είναι από τη μία μεγάλη επιτυχία για σένα, κι από την άλλη μεγάλο κίνητρο για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος. Μπράβο!

ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ, ΣΤΟΝ P-K
για την προσπάθειά του και για την επιτυχία του.

Μπράβο και στην NADINE, που άνοιξε αυτό το τόπικ, να το βλέπουμε όλοι εμείς που προσπαθούμε και να το πιστεύουμε ότι όλα είναι δυνατά με μέθοδο και συνέπεια, με υπομονή κι επιμονή.

Τι να πω για αυτό το παιδί που είναι η τελειότερη απόδειξη ότι μόνο η προσήλωση στο στόχο και οι σωστές διατροφικές συνήθεις φέρνουμε αποτέλεσμα.

pk σου εύχομαι καλή συντήρηση και να διατηρήσεις τα κιλά σου για πάντα, και νομίζω ότι τώρα θα τα καταφέρεις γιατί έχεις αλλάξει και τον τρόπο σκέψης σου...

Μην μας ξεχάσεις όμως....

Nadine, πάντα μας εκπλήσσεις ευχάριστα....

Μου φαίνεται απίστευτο!
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, μόλις τώρα είσα το τόπικ!
Συγνώμη ρε παιδιά για την καθυστερημένη απάντηση!!!
Μεγάλη τιμή για μένα που το κάνατε αυτό, ένα πράγμα μόνο θα πω:
Απλώς εφάρμοσα το πρόγραμμα, με απόλυτη πειθαρχία. Σε αυτό τον παραδέχομαι τον εαυτό μου, ότι έχω δηλαδή μεγάλη πειθαρχία σε ό, τι κάνω, ειδικά σε θέματα δίαιτας, διατροφής, κλπ.
Η αυτοπειθαρχία είναι θεμέλιος λίθος για την επιτυχία ενός προγράμματος και μπορεί να εξασκηθεί κάποιος στην απόκτησή της, βάζοντας στην αρχή μικρούς και εφικτούς στόχους, οι οποίοι θα τον οδηγήσουν σε μεγαλύτερους και πάει λέγοντας.
Μην περιμένετε να χαθούν τα κιλά σε 1 και 2 βδομάδες με δίαιτες αστραπή και δεν ξέρω γω τι, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά:
εφαρμόζουμε τους κανόνες και τις αρχές του προγράμματος, δεν κάνουμε ζαβολιές, όταν κάνουμε τις διορθώνουμε, κινούμαστε λίγο περισσότερο, πίνουμε πολύ νερό, έχουμε αισιόδοξη και θετική στάση και διάθεση, τηρούμε ημερολόγιο και τα αποτελέσματα θα έρθουν. Μα θα είναι σε 2 ή τρεις μήνες, μα θα είναι σε 9 μήνες, θα ξημερώσει κάποτε η μέρα που θα έχετε φτάσει στο στόχο.
Να κοιτάτε το χρόνο ως ένα σύνολο επιμέρους στιγμών. Αυτές τις στιγμές να τις ζείτε και να τις χαίρεστε και να μη ζηλεύετε όταν ο διπλανός καταβροχθίζει πχ. το γύρο ή τα προφιτερόλ. Θα τα φάτε κάποτε κι αυτά, αλλά με μέτρο και σύνεση (τώρα όσον αφορά το γύρο, για να πούμε και την αλήθεια καλό είναι να μην τον τρώτε ποτέ :) ).
Από τη στιγμή που το πρόγραμμα επιτρέπει τα πάντα, οι δικαιολογίες περιττεύουν.
Είναι θέμα ποσότητας, αλλά το ξέρετε πιστεύω ότι η λαχτάρα για γλυκό ικανοποιείται και με ένα σοκολατάκι των 10 γραμμαρίων, δεν είναι ανάγκη να φάμε μια σοκολάτα των 550 θερμίδων. Και όταν ανοίγουμε το ψυγείο ή το ντουλάπι της κουζίνας μετά τα μεσάνυχτα, σίγουρα δεν το κάνουμε επειδή πεινάμε.
ʼρα, τα πάντα βρίσκονται στο μυαλό.
Το συνειδητοποιούμε αυτό και προχωράμε.
Σας ευχαριστώ όλους και όλες για τις ευχές και εύχομαι ειλικρινά καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας!

Quote:

---

Originally posted by p_k

... ένα πράγμα μόνο θα πω:
Απλώς εφάρμοσα το πρόγραμμα, με απόλυτη πειθαρχία.

Είναι θέμα ποσότητας, αλλά το ξέρετε πιστεύω ότι η λαχτάρα για γλυκό ικανοποιείται και με ένα σοκολατάκι των 10 γραμμαρίων, δεν είναι ανάγκη να φάμε μια σοκολάτα των 550 θερμίδων. Και όταν ανοίγουμε το ψυγείο ή το ντουλάπι της κουζίνας μετά τα μεσάνυχτα, σίγουρα δεν το κάνουμε επειδή πεινάμε.
ʼρα, τα πάντα βρίσκονται στο μυαλό.

---

p_k,όλα ωραία και καλά,αλλά μη λέμε και ότι θέλουμε τώρα...
Δεν είναι καθόλου "απλώς" τo να εφαρμόσει κανείς το πρόγραμμα με απόλυτη πειθαρχία!
Και η λαχτάρα για γλυκό δεν ικανοποιείται αλλά ξεγελιέται μ'ένα σοκολατάκι των 10 gr.Μην τρελαθούμε τελείως...
Όσο για τους λόγους για τους οποίους κόβουμε βόλτες νυχτιάτικα(κι όχι μόνο νυχτιάτικα να προσθέσω)στην κουζίνα,
το μόνο σίγουρο είναι πως δε φταίμε εμείς και το δικό μας μυαλό,αλλά οι άλλοι που μας αφήνουν ανικανοποίητες ανάγκες κι ανεκπλήρωτα κενά!
Από κει και πέρα τι κάνει κάποιος για να επιβιώσει δε νομίζω πως είναι πρέπον να του το χτυπάμε κατάμουτρα...
Θα κατακρίναμε τους ναυαγούς αν έτρωγαν ποντίκια για να ζήσουν;Πού να βρεις τρωκτικά στην σύγχρονη πόλη;
Γιατί να στήνουμε στον τοίχο όποιον την κρίσιμη ώρα ανάγκης του τυφλωθεί από το νέον βέλος του γυράδικου
ή αν,επειδή είναι πολύ αργά κι όλα κλειστά,καταφύγει στην σοκολάτα 550 θερμίδων του μόνιμα ανοιχτού περίπτερου;
ε; ε; ε;

Αγαπητέ p_k, πρώτον να σου δώσω συγχαρητήρια και εγώ με τη σειρά μου ως νέα στο φόρουμ και μπράβο στο κουράγιο σου όταν "κόλησε" η ζυγαριά και συνέχισες!
Όμως θα συμφωνήσω με τη NADINE σε ό,τι είπε παραπάνω, εγώ όταν θέλω κάτι γλυκό σταματάω μόνο όταν γεμίσει το στομάχι μου με αυτό που λαχταράω, το βράδυ δίνω μάχη να μην πλησιάσω το ψυγείο. Μπορεί να μη πεινάω αλλά όταν σκεφτώ ότι δεν πρέπει να φάω κάτι γιατί κάνω δίαιτα, τότε το καταβροχθίζω. Σόρρυ, αλλά εδώ και ένα μήνα προσπαθώ να ξεκινήσω δίαιτα ή έστω πιο προσεγμένη διατροφή και δεν τα καταφέρνω, το βράδυ τη "σπάω". Είσαι σπάνια περίπτωση να νοιώθεις πολύ περήφανος γιατί έχεις δύναμη.

Παιδιά, μην παρεξηγείτε αυτά που έγραψα! Εγώ τι νομίζετε ότι έκανα πριν ξεκινήσω το πρόγραμμα; συνεχείς επιδρομές στο ψυγείο και στα ντουλάπια της κουζίνας. Δεν "στηνω κανέναν στον τοίχο"! Προσπαθώ να πω ότι μπορούμε να
βγούμε από το φαύλο κύκλο. Δεν είναι εύκολο, ούτε όμως και ακατόρθωτο!

Καλά,καλέ!Ακόμα δε με έμαθες;Αχ!Σε πειράζω,p_k μου,αφού!
Δεν μπορώ να αντισταθώ...τι να κάνω;Μην ψαρώνεις κι εσύ να μην τροφοδοτείς τον πειρασμό μου...

Συμφωνώ κι επαυξάνω με τον p_k: "όλα είναι στο μυαλό μας"! ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Αν οργανωθεί κανείς και δείξει πειθαρχία σε κάτι, θα τα καταφέρει! Σας το λέω εκ πείρας!

Μαράκι μου,η ανάγκη για ακόμα μια απόπειρα απώλειας βάρους αυτόματα διαψεύδει την παραπάνω σου θέση
κι επιβεβαιώνει την αδυναμία της απλούστευσης αυτής να λύσει μόνιμα το ζήτημα,δε νομίζεις;

Κι επειδή προφανώς υπάρχει ανάγκη επεξήγησης της θέσης μου να σημειώσω πως:

1)Δεν παρεξήγησα τον p_k και θεωρούσα πως η εκφορά του λόγου και του ύφους μου το κατέστησε αυτό σαφές...
Πιάστηκα από δύο του λέξεις μόνο που καθώς διάβαζα το ποστ του μου άφησαν μια απλούστευση,που θέλησα να σχολιάσω.
Τα υπόλοιπα αποδίδονται στην παιχνιδιάρικη διάθεση μου να πειράξω τον p_k και την ατυχή προφανώς αίσθηση του χιούμορ μου.
Εξάλλου δε θα μπορούσα να "την πω" σ'εκείνον,που για άλλη μια φορά προσπαθεί να εμπνεύσει θετικότητα και αισιοδοξία,
επισημαίνοντας διαρκώς τις κατάλληλες πρακτικές για την επιτυχέστερη έκβαση της προσπάθειας του καθενός μας,
ως ελάχιστη αναγνώριση για την συμβολή του οποίου άλλωστε άνοιξα αυτό το τόπικ.Θα ήταν τουλάχιστον αντιφατικό
από μέρους μου να τον επιβραβεύω με απαξίωση κι αμφισβήτηση του λόγου και των θέσεων του και δη μετά από επαίνους!

2)"όλα είναι στο μυαλό μας!"Χαίρω πολύ!Ο εγκέφαλος μας είναι το όργανο εκείνο που ευθύνεται για κάθε μας πράξη,
συνειδητή και ασυνείδητη.Μου δίνει ο εγκέφαλος την εντολή πως πεινώ για να του δώσω τροφή,την απαραίτητη για
κείνον ενέργεια κι εγώ υπακούω στο κάλεσμα του-->τρώω-->με ειδοποιεί πως χόρτασα-->σταματώ να τρώω.Τώρα αν εγώ τρώω
ενώ δε μου ήρθε η αίσθηση πείνας ή συνεχίζω να τρώω ενώ έχω ήδη αίσθημα κορεσμού ή επιδίδομαι ηθελημένα σε εμετούς
για να βγάλω ό,τι έφαγα ή δεν τρώω ενώ πεινώ και λιμοκτονώ,όλα αυτά υποδηλώνουν ένα άλλο επίπεδο συσχετισμού μου
με το φαγητό,διαφορετικό από εκείνο της ικανοποίησης της πρωτόγονης ανάγκης επιβίωσης μου.Το ψυχολογικό μου κομμάτι,
συνειδητά αλλά κυρίως ασυνείδητα,μέχρι τουλάχιστον να μπω σε διαδικασία απόπειρας συνειδητοποίησης των αναγκών,
που μου καλύπτει η συμπεριφορά αυτή,τρέφεται κι εκείνο από το φαγητό κι αυτό δεν μπορώ να το παραβλέψω όσο κι αν θέλω,
γιατί εκείνη θα επανέρχεται όλο και πιο έντονα μέχρι εγώ να κατανοήσω το μήνυμα που προσπαθεί να μου περάσει.
Δεν είναι που μου λείπει η πειθαρχία ως προσωπική μου ικανότητα.Είναι πολύ πιθανόν σε άλλους τομείς της ζωής μου
να διακρίνομαι από έντονη συνέπεια ακόμα και να διαπρέπω σε απαιτητικούς τομείς.Είναι που για κάποιους λόγους που εγώ μόνο ξερω
(ή ελπίζω να μάθω)χρησιμοποιώ το φαγητό ή τη στέρηση του προσπαθώντας να ισορροπήσω με τον πιο προσφιλή σ'εμένα τρόπο
απέναντι στην εσωτερική μου σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πλευρές μου,την πλευρά της αφοσίωσης
(προσαρμογή στις εξωτερικές προδιαγραφές:έλεγχος,όρια,� �νοχές,εμετός)κι εκείνη της αυτονομίας
(απόλαυση μέσα από την ικανοποίηση των αναγκών μου:πόθος,πείνα,φαγητό)και την σχετική μου αμφιθυμία.
Αν δεν συνειδητοποιήσω τι ακριβώς κάνω τρώγοντας,ποιές άλλες ανάγκες μου ικανοποιώ,ώστε να βρω
εναλλακτικούς ή τους ακριβείς τρόπους ικανοποίησης τους,τότε η επιδεικνυόμενη συμπεριφορά μου
θα επαναλαμβάνεται,γιατί απλούστατα οι ακάλυπτες ανάγκες ούτε κορέγνυνται ούτε εξαφανίζονται από μόνες τους.
Κι αυτό απλουστευμένα εξωτερικά θα φαίνεται σαν ακόμα μια δίαιτα που απέτυχε επειδή εγώ δεν έχω πειθαρχία!
Κι ο φαύλος κύκλος αυτός θα συντηρεί και θα αναπαράγει την προβληματική πρακτική μέχρι κάτι κάπως να τον σπάσει.
Πώς;Ίσως με την συνειδητοποίηση της αθέλητης προβληματικής συμπεριφοράς και την μετατροπή της σε ηθελημένη καθώς και
τον προσδιορισμό της δράσης,ο οποίος αυξάνει τις πιθανότητες εξάλειψης της και κατ'επέκταση και της αντίδρασης,που εκείνη προκαλεί.
Οπότε,κατά τη γνώμη μου,η ολοκληρωμένη κι οριστική αντιμετώπιση της υπερφαγικής,βουλιμικής ή ανορεκετικής συμπεριφοράς
προϋποθέτει ισορροπημένη διατροφή και άσκηση,που καλύπτουν την πλευρά του σώματος,συνδιασμένων όμως και με ψυχοθεραπεία.
Να γίνω ίσως ακόμα πιο αιρετική λέγοντας πως αν δεν ακολουθήσω την παραπάνω οδό κι είναι να επιλέξω ανάμεσα σε μία μόνο,
τότε προσωπικά προτιμώ να μην ασχοληθώ καθόλου με δίαιτες και τα συναφή και να εστιάσω στην ψυχολογική προέκταση της συμπεριφοράς μου
γιατί πιστεύω πως δεδομένου πως την βρίσκω προβληματική(γι'αυτό άλλωστε καταφεύγω στην ψυχοθεραπεία)μόλις κατανοήσω την πατέντα
και καταφέρω να την σπάσω,η άμεση συνέπεια του κατορθώματος μου αυτού θα είναι η διαφοροποίηση της σχέσης μου με το φαγητό,
ενώ έμμεση συνέπεια θα είναι η επαναφορά μου σε φυσιολογικό για το ύψος μου βάρος,χωρίς μάλιστα να έχει γίνει ο αυτοσκοπός μιας δίαιτας.

Έγραψες ένα τόσο μεγάλο κείμενο για να καταλήξεις -ασυνείδητα βέβαια- πως όλα ξεκινάνε απ'το μυαλό! :P

ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ p_k για την επιτυχημενη απωλεια των κιλων σου!!!!!
ευχομαι ειλικρινα και η περιοδος της συντηρησης να ειναι εξισου επιτυχημενη και να φτασεις στον τελικο στοχων ολων μας (των υπερβαρων): την ΜΟΝΙΜΗ απαλλαγη απο το προβλημα που λεγεται περιττα κιλα....

μαρια.
δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος εδω μεσα που διαφωνει οτι ολα ξεκινανε απ το μυαλο....δεν ειναι η αγνοια αυτου του δεδομενου το προβλημα μας...(ουτε το δικο σου υποθετω) το προβλημα ειναι πως μπορει κανεις να κοντρολαρει το μυαλο του ωστε να ΜΗΝ παρουσιαζει αυτη τη....παρενεργεια ας πουμε...
καθε επιτυχημενη προσπαθεια ειναι ενα λαμπρο παραδειγμα και μια ελπιδα για ολους μας, οπως και καθε αποτυχημενη το αντιθετο...δεν λυνει ομως το προβλημα του τι μπλοκαρει τον καθενα απο το να το καταφερει, μιας και, ακομα και ο ιδιος αυτος που καταφερνειμια καλη πορεια, μπορει να μιλαει για το προφανες, που ειναι η πειθαρχια, το προγραμμα, η ασκηση κλπ,ισως ομως δεν εχει την πληροφορια για τις διεργασιες εκεινες μεσα του που του εκαναν την διαφορα ωστε να τα καταφερει σε σχεση με τις εποχες που δεν τα καταφερνε...
οι διεργασιες αυτες μπορει να ειναι διαφορετικες για τον καθενα, για αλλον ισως ενα πεισμα, ενας φοβος απο τις προσφατες ιατρικες του εξετασεις, ενας ερωτας, η κοκεταρια, η δεν ξερω κι εγω τι αλλο, ειναι ομως ο λογος που ξεκιναει η αντιστροφη μετρηση για να σταματησει το περιφημο "μυαλο" να παιζει τα βασανιστικα παιχνιδια του..

Ο λόγος που έγραψα το παραπάνω-αν κι εκτενές περιληπτικό ωστόσο-κείμενο είναι η ευχή κι ελπίδα μου
μήπως κάτι,απ'όσα μετά από χρόνια πολλά αυτοπαρατήρησης,ανάλυσης,έ ρευνας κλπ
έβγαλαν κάπως νόημα σ'εμένα και είναι η βάση όπου στηρίζω την τωρινή μου προσπάθεια,
πιθανώς βοηθήσει και κάποιον άλλον,που βιώνει παρόμοια κατάσταση και μπει στον κόπο να το διαβάσει,
να ενώσει κάποια από τα δικά του σκόρπια κομμάτια και να πάει ένα βήμα παραπέρα
στη συνειδητοποίηση της προβληματικής σχέσης του με το φαγητό κι αισίως την ίαση της.
Δεν το παρουσιάζω ως αυθεντία ούτε ως μαγική συνταγή που θα λειτουργήσει θετικά σε όλους.
Είναι η δική μου κατάληξη μέσα από τη μέχρι τώρα προσωπική μου εμπειρία
σε συνδιασμό με τη συστημική μέθοδο ψυχοθεραπείας,που τελευταία ακολουθώ.
Εξάλλου,ο σημαντικότερος λόγος που γενικότερα εκθέτω τα προσωπικά μου και προχωρώ σε τόσες αναλύσεις
είναι η πρόθεση μου να μοιραστώ όσα με διαφώτισαν γιατί ξέρω πολύ καλά πώς είναι να βρίσκεσαι στο σκοτάδι.

μου ρχεται να κανω λιγο εδω το δικηγορο του οξαποδου
οκ ολα τα κανονιζει το μυαλο
συμφωνω κι εγω
εκει που θα διαφωνησω ειναι οτι μπορω να μπω εγω ως μυαλο παλι(ως τι αλλο)
εστω και με τη βοηθεια του καλητερου ψυχολογου και να καταργησω οτι το μυαλο εχει χτησει τοσα χρονια
μαζι μου η χωρις.
θεωρω οτι για να ξεφυγω απ τη σκλαβια του μυαλου πρεπει να το κανω χωρις αυτο
(δεν ξερω αν φαινονται μπουρδες ολα αυτα αλλα καπως ετσι τα αντιλαμβανομαι)
μπορει και να ναι μπουρδες

Αναλύσεις επί αναλύσεων και δεν θέλετε να δεχτείτε το αυτονόητο. Ο εγκεφαλός μας είναι ο υπολογιστής μας για όλα όσα μας αφορούν. Και δεν θα επιμείνω.

Quote:

---

Originally posted by τζενη
μου ρχεται να κανω λιγο εδω το δικηγορο του οξαποδου
οκ ολα τα κανονιζει το μυαλο
συμφωνω κι εγω
εκει που θα διαφωνησω ειναι οτι μπορω να μπω εγω ως μυαλο παλι(ως τι αλλο)
εστω και με τη βοηθεια του καλητερου ψυχολογου και να καταργησω οτι το μυαλο εχει χτησει τοσα χρονια θεωρω οτι για να ξεφυγω απ τη σκλαβια του μυαλου πρεπει να το κανω χωρις αυτο
(δεν ξερω αν φαινονται μπουρδες ολα αυτα αλλα καπως ετσι τα αντιλαμβανομαι)
μπορει και να ναι μπουρδες

---

μπουρδες δεν ειναι σιγουρα....
με εχει προβληματισει κι εμενα πολυ, οχι απλα θεωρητικα αλλα παρακολουθωντας τον τροπο που λειτουργω, η σκεψη οτι η λειτουργια μας αυτη η προβληματικη, ειναι κατι πολυ παραπανω απο μια πεπατημενη απο λαθος συνηθειες και δεν ξερω καθολου ποσο ειναι εφικτο ακομα και με μια τετοια βοηθεια να αλλαξει...
το αλλο που επισης ξερω, ειναι οτι η σε βαθος αυτογνωσια, ειναι σιγουρα απαραιτητη, αλλα απο μονη της ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ για να λυθει το προβλημα...μπορει δλδ καποιος μετα απο χρονια σκεψης,ερευνας κλπ να ξερει ακριβως τι του συμβαινει και γιατι αλλα να μη μπορει και παλι να αναιρεσει την λαθος λειτουργια και αποδειξη αυτου, πολλοι απο μας που μπορουν να αναλυσουν αριστα το τι τους συμβαινει αλλα δεν μπορουν να το σταματησουν να συμβαινει......

το αλλο που ξερω ομως, κι ισως απανταει στην ερωτηση σου :"αφου παλι με το μυαλο μου θα το κανω, πως διαολο θα το κανω με το λαθος μυαλο?"ειναι, οτι εκτος απο το μυαλο υπαρχει και το συναισθημα....κι ισως εκει να βρισκεται η βοηθεια...το πως ακριβως, μη το ρωτας, αν το ηξερα δεν θα ημουν εδω...