Νέο μέλος- Ασφάλιση ταμείου ΤΣΑΥ

Γειά σας.
Είμαι 18 ετών, έχω κάποια προβλήματα με την πρόσληψη τροφής, αλλά και με άλλες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και έχω περάσει κάποιες περιόδους κατάθλιψης.
Καταναλώνω τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια κάθε μέρα σε τόσο ανόητα και καταστροφικά πράγματα ενώ χάνω τόσα άλλα που οι συνομήλικοί μου απολαμβάνουν, είναι γελοίο πλέον.

Θέλω βοήθεια.
Και δεν ξέρω πως να τη ζητήσω.
Φοβάμαι πολύ οτι οι γονείς μου θα απογοητευτούν, οτι θα με θεωρήσουν αποτυχία ή "ψυχάκια" εάν τους πω για μια φορά την αλήθεια- όλα αυτά με έχουν κάνει πολύ πονηρή και λέω πολλά ψέμματα και κρύβομαι για να κρύψω τα προβλήματά μου.

Έχω μια ερώτηση για όποιον τυχόν ξέρει, θα με βοηθούσε πολύ.
Οι γονείς μου είναι ιατροί (τι ειρωνία ε; ) και θα ήθελα να μάθω εάν η ασφάλιση του ΤΣΑΥ καλύπτει επισκέψεις σε ψυχολόγο.
Το ξέρω οτι οι γονείς μου είναι λογικοί άνθρωποι, με αγαπούν και τα χρήματα δεν θα ήταν θέμα εάν παιζόταν η υγεία μου, αλλά θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να τους πω κάτι εάν έπρεπε να πληρώνουν και τα σπασμένα μου.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων, και χαίρομαι που υπάρχει κάποιο ελληνικό φόρουμ για υποστήριξη.

Καλημερα ΚΤΝΧ
διστυχως δεν μπορω να σου απαντησω στη βασικη σου ερωτηση για το ΤΣΑΥ αλλά θα ηθελα να σου πω οτι περα απο αυτο, σε αυτο το φορουμ μπορεις να ανοιχτεις, να μας πεις τα προβληματα σου και να σου δωσουμε ιδεες αντιμετωπισης. ολοι εδω εχουμε τα προβληματα μας αλλά να εισαι σιγουρη/ος οτι καποιοι θα σου δωσουν χρησιμες συμβουλες
Οσο για τους γονεις σου, φυσικα και ειναι δικη σου επιλογη αν θελεις να το πεις ή οχι
Παντως εγω, σαν μητερα δυο μικρων παιδιων, φανταζομαι οτι θα τρελαινομουν αν μαθαινα οτι δεν βοηθησα τα παιδια μου οταν επρεπε και κυριως οτι δεν καταλαβα τι γινοταν.
Νομιζω οτι μαλλον το ιδιο θα εκανα αν ημουν στη θεση σου και στην ηλικια σου. Αλλά τα τελευταια χρονια, σαν μητερα πλεον, εχω μετανιωσει για πολλα που δεν ειχα κανει ή επρεπε να κανω. Ποτε δεν ηθελα να ακουσω συμβουλη απο τους γονεις μου. τωρα πιστευω οτι μαλλον ειχα αδικο.
Ειδικα στην περιπτωση σου, που οι γονεις σου ειναι μορφωμενοι, μαλλον θα μπορουσαν να σε στηριξουν περισοτερο απο οτι φανταζεσαι.
σκεφτεσαι να τους ρωτησεις τι θα συμβουλευαν σε ενα φιλο σου? Μπορεις να πλασεις μια ιστορια για ενα φιλο που εχει τα προβληματα σου και να τους πλησιασεις?
τι προβλημα εχεις με την προσληψη διατροφης? Μηπως να τους ελεγες μονο αυτο για να στηριξουν οικονομικα γι'αυτο καταρχην?
μη νομιζεις οτι θελω να σου δωσω συμβουλες. τη γνωμη μου λεω επειδη εχω περασει απο καποιες καταστασεις κι εγω.

Μην το λες σαν να ήταν κακό, οι συμβουλές είναι μεγάλη βοήθεια...
Έχω διάφορα επεισόδια υπερφαγίας, κάποιες φορές εμετό, αλλά κυρίως να τρώω πολύ λίγο ή καθόλου για να ισορροπήσω και na κάνω γυμναστική. Δε μου φαίνεται, το βάρος μου είναι κανονικό με λίγα παραπάνω κιλά, αλλά είναι κυρίως όλα τα συναισθήματα και ό,τι έχω μέσα στο κεφάλι μου που με ενοχλεί, οι ενοχές, η εμμονή...
Η πλάκα είναι ότι θέλω να αντιμετωπίσω πρώτα τα υπόλοιπα, γιατί δε θεωρώ οτι τα προβλήματα με την διατροφή μου είναι αρκετά σοβαρα... (το ξέρω, παράλογο...)
Θέλω να αντμετωπίσω πρώτα όλα τα υπόλοιπα, κυρίως τη δερματιλλομανία που είναι και το πιο εμφανές, και αφού απαλλαγώ από αυτά να δω τί θα κάνω και με τα άλλα.

Το λέω μισο αστεία-μισοσοβαρά οτι θέλω να πάω σε ψυχολόγο, κυρίως χρησιμοποιώντας σαν δικαιολογία το ότι θέλω να ασκήσω ένα σχετικό επάγγελμα και θέλω να δώ πώς είναι η δουλεία, χεχε.
Προφανώς όμως οι γονείς μου βλέπουν περισσότερο την αστεία πλευρά.
Σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου :)

ktnx ,γειά σου κι από μένα...
Έψαξα λίγο τη δερματιλλομανία,που ανέφερες και αντιλαμβάνομαι πως ταλαιπωρείσαι αρκετά και απ'αυτήν...
Πέρα από τα δερματολογικά σημάδια έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην ψυχοσύνθεση σου.
Ανάμεσα στις άλλες μορφές θεραπείας προτείνεται και η γνωστική θεραπεία της συμπεριφοράς.
Δε νομίζω πως οι γονείς σου,όντας μάλιστα και γιατροί,υποτιμούν την ανάγκη λήψης κατάλληλης βοήθειας
για την αντιμετώπισης της νόσου αυτής,η οποία,αν κατάλαβα καλά,ευθύνεται και για τη διαταραγμένη σχέση σου
με το φαγητό,τις ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές,τα καταθληπτικά συναισθήματα που κατά καιρούς βιώνεις...
Καμία σθένεια δεν είναι ντροπή και σε καμία περίπτωση δεν είναι δική σου ευθύνη το ότι σου συνέβη
ούτε ασφαλώς ένδειξη δικής σου ανικανότητας να θεραπεύσεις κάτι που χρήζει εξειδικευμένης βοήθειας.
Υποψιάζομαι πως η σχέση σου με τους γονείς σου χαρακτηρίζεται από κάποια αντιπαλότητα κι ίσως στα πλάισια
αυτού του power game εκλαμβάνεις ως ένδειξη αδυναμίας το να ζητήσεις τη βοήθεια τους.Όπως και να'χει,έχεις τους λόγους σου.
Σκέψου όμως πως είναι τόσο δικό τους χρέος να σου παρέχουν τη βοήθεια που χρειάζεσαι όσο και δικό σου διακαίωμα να τη ζητήσεις
και πάνω απ'όλα είναι αυτό που επειγόντως χρειάζεσαι για ν'αντιμετωπίσεις αυτό που μόνη σου λογικά αδυνατείς!
Αν οι γονείς σου το βλέπουν από την αστεία του πλευρά ίσως είναι σε άρνηση,ίσως το παίρνουν ως προσωπική τους αποτυχία...
Εσύ προσέγγισε τους με σοβαρότητα,μίλησε τους για την ανάγκη παρακολούθησης σου από ψυχολόγο κι αν δεις πως το υποτιμούν,
τότε χρησιμοποίησε τη δικσιολογία που σκέφτηκες,τι να πω...Πάντως πρέπει να πας!Το έχεις για πολλούς λόγους ανάγκη!
Ελπίζω να μην αργήσεις να τους μιλήσεις και η συζήτηση αυτή να έχει την καλύτερη δυνατή έκβαση για σένα!Περιμένουμε νέα σου...

καλημερα ktnx
δεν ηξερα τι ειναι η δερματιλλομανια και ξαφνικα οταν ειδα φωτογραφιες καταλαβα οτι κι ο αδερφος μου πασχει μαλλον απο αυτο!!!! Καθε καλοκαιρι που τον βλεπω κι οχι μονο, στα χερια του εχει αρκετα σημαδια απο "σπυρακια" που τα "μαδαει" μερχι να ματωσουν. Αυτο ειναι, ε?
καλα επαθα πλακα τωρα.
οι γονεις σου δεν βλεπουν τιποτε? και καλα εγω που εβλεπα τον αδερφο μου δεν ηξερα οτι ειναι σοβαρο κλπ κλπ αλλά αυτοι που ειναι γιατροι?
Το φταιξιμο ολο δικο τους.... Μην κολωνεις. αυτοι φταινε που δεν προσεξαν τιποτε. Το καλοκαιρι δεν φαινονται σημαδια?
στη θεση σου θα τους εδειχνα τα σημαδια και θα ελεγα οτι θελω να παω σε δερματολογο ή καποιον ειδικο. Σιγουρα ο δερματολογος θα καταλαβει. κι αν οχι, ψαξε κι αλλον, κι αλλον. καποιος θα ειναι ενημερωμενος και θα σε στειλει σε ψυχολογο οποτε τοτε το πετας και στους γονεις σου οτι ο δερματολογος ειπε να πας σε ψυχολογο και τοτε θα ψαχτουν
οσο για εμενα, μου μπηκαν οι σκεψεις για τον αδερφο μου. Εσυ που εχεις ψαχτει, πες μου κανενα site να μελετησω.
Φιλακια και κανονισε ραντεβου σε δερματολογο. οσο για το προβλημα με υπερφαγια κι εμετους, εισαι ευτυχως στην αρχη. Συντομα σε βλεπω σε ψυχολογο. Αληθεια δεν μπορεις να ρωτησεις στα γραφεια του ασφαλιστικου σου ταμειου για ψυχολογο?

NADINE δυστυχώς το παιχνίδι της εξουσία γίνεται μόνο από μέρους μου.
Οι γονείς μου δεν είναι τίποτα παρανοικοί άνθρωποι ή υπερβολικοι στον έλεγχο που μου ασκούν, και σε ο,τιδήποτε τους χρειαστώ πάντα με βοηθούν και με συμβουλέυουν.
Απλά δε θέλω να τους απογοητεύσω. Τα στάνταρ τα βάζω μόνη μου στον εαυτό μου όμως, δεν έχουν από εμένα υπερβολικές προσδοκίες, εγώ ταλαιπωρώ τον ίδιο μου τον εαυτό.
Εντάξει, ορισμένες φορές με τσακωμούς κλπ μου δίνουν αφορμές, με αγχώνουν και αρχίζουν οι παρορμήσεις να μου τσιγκλάνε το μυαλό, αλλά το πρόβλημα είναι καθαρά δικό μου.

Σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου, θα προσπαθήσω να μαζέψω κουράγιο και να τους μιλήσω σοβαρά για αυτό.


ΒARB, δυστυχώς όπως έγραψα και παραπάνω κρύβομαι πολύ καλά.
Θα ξέρεις φαντάζομαι ότι όταν ένας άνθρωπος θέλει να κρατήσει ένα μυστικό, μπορεί να το πάρει και στον τάφο του.

Το καλοκαίρι δεν πήγαινα για μπάνιο, δεν ήμουν καλά λόγω του οτι δεν έβγαλα το βαθμό που ήθελα/ περίμενα στις πανελλήνιες, κυκλοφορούσα με τζην και με μακρυμάνικα λεπτά μπλουζάκια.
Δε λέω, ζεσταινόμουν, έσκαγα, αλλά ντρεπόμουν, το θέαμα είναι χάλια.
Δε μπορεί κανείς να πει οτι το έβλεπαν και δεν αντέδρασαν- εάν το έβλεπαν εννοείται οτι θα με κάθιζαν κάτω να μιλήσουμε.
3-4 χρόνια πριν το έκανα ασυναίσθητα και με έβλεπαν μετά και μου έλεγαν να το σταματήσω γιατί θα κατατρέψω το δέρμα μου κλπ, μετά ο μπαμπάς μου μου έφερε μια αλοιφή για ουλές και ε, εγώ άρχισα να φοράω μακρυά παντελόνια, μανίκια, καλσόν, γκέτες κλπ ώστε να το κρύβω.
Οι γονείς μου φαντάζομαι θεωρούν οτι ήταν μια κακιά συνήθεια που την έχω κόψει.

Λυπάμαι που ο αδερφός σου έχει το ίδιο πρόβλημα, δεν το εύχεσαι ούτε στον εχθρό σου αυτό... ελπίζω να τα καταφέρει να πολεμήσει ο,τι τον αγχώνει και να το ελέγξει.

Η ενημέρωση είναι ένα θέμα... ο,τι έχω βρεί είναι στα αγγλικά, διάφορα φόρουμ υποστήριξης, συπμτώματα κλπ.
εάν αναζητήσεις dermatillomania ή compulsive skin picking κάτι θα βρεις- στα ελληνικά τσου. Δεν θεωρείται καν ψυχική ασθένεια από μόνη της- θεωρείται σύμπτωμα της τριχοτιλλομανίας (ναι, έχουμε ΚΑΙ από αυτό) ή της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, οπότε φαντάζεσαι πόσο δύσκολα θα βρεθεί ειδικός για τη θεραπεία ειδικά αυτού.

Έστειλα πάντως χθες ένα μέηλ στο ΤΣΑΥ και ρώτησα, εάν τις επόμενες 2-3 μέρες δεν απαντήσουν θα πάρω και τηλέφωνο.

Οκ,τώρα έχω μια καλύτερη εικόνα!Κι εγώ μεγάλωσα με το άγχος να μην απογοητέψω τους δικούς μου,
ακόμα περισσότερο να κάνω όσα θα ήθελαν να κάνω πριν καν χρειαστεί να μου το ζητήσουν!
Κι εμένα καθαρά δικό μου κομμάτι ήταν αυτό,που με ταλαιπώρησε πολύ,μου εμπόδιζε τη θέα των δικών μου θέλω...
Μην μακρυγορώ...Μάζεψε το κουράγιο σου και επιδίωξε αυτήν την λυτρωτική συζήτηση με τους δικούς σου!
Ίσως βάλει τη σχέση σας σε νέα βάση,ίσως σ'ανακουφίσει,ίσως η ασθένεια αυτή να είναι η αφορμή,που χρειάζεστε...
Είμαι σίγουρη πως η κουβεντούλα θα εξελιχτεί πολύ πιο ανώδυνη απ'όσο τη φοβόμαστε!Περιμένουμε να νέα σου...

ktnx,κανε καλη μου μια προσπαθεια να τους το πεις,με το να κρυβουμε το προβλημα μας,δεν το γιατρευουμε,το διαιωνιζουμε.Ξερω ποσο δυσκολο ειναι για σενα να προσπαθεις να καλυψεις το κορμακι σου με ρουχα χειμωνα καλοκαιρι και το ξερω γιατι εχω δικο μου ατομο με ψωριαση.Καταλαβαινω παρα πολυ καλα,γιατι ετσι και κεινος εκρυβε το δερμα του,με μακρια μανικια,μεσα σε νταλα καλοκαιρι,με μακρια παντελονια,να ιδρωνει και να σκαει,επειδη δεν ηθελε να δουνε οι αλλοι σε τι κατασταση ητανε το δερμα του.Θα μου πεις,δεν ειναι το ιδιο,η ψωριαση με τη δικη σου νοσο,αλλα θα σου απαντησω οτι δεν μπορεις να φανταστεις ποσες ομοιοτητες εχουν.Κυριως στις επιπτωσεις τους στην κοινωνικη σας ζωη.Ντρεπεσαι,κρυβεσαι,εισ� �ι παντα στην τσιτα,μη και καποιος παρει χαμπαρι.ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ!!!Οποιος δε θελει να κοιταει,οποιος νιωθει απεχθεια,να μην κοιταει,δεν εισαι υποχρεωμενη ματακια μου να σκεφτεσαι παντα τον κοσμο,υπαρχεις κι εσυ!!!Το δικο μου ατομο,περασα χιλια μυρια για να τον κανω να το καταλαβει,ενα θα σου πω,τωρα πια,φοραει κοντομανικα,σορτσακια,δε βραζει στο ζουμι του επειδη υπαρχουνε καποιοι αναισθητοι που καρφωνονται!Οπως και σε αλλες νοσους,με το βαρυ τιμημα της σιωπης,πληρωνουμε ολοι μας την αγνοια της κοινωνιας.Ομως αν αρχισεις να μιλας γι αυτο,να μην το κρατας θαμμενο(καταλαβαινω οτι σου φαινεται βουνο,αλλα λιγο-λιγο θα τα καταφερεις),θα βρεις τη χαμενη σου αυτοπεποιθηση και θα αρχισουν τα συμπτωματα να ειναι ελαφρυτερα.Ξερω επισης οτι τα συμπτωματα στις νοσους αυτες ειναι κυκλικα,αλλες εποχες ειναι χειροτερα,αλλες καλυτερα,αλλα η ψυχολογικη υποστηριξη που πρεπει να εχετε,ειναι απαραιτητη,ζητα βοηθεια καλο μου,μην αφηνεις τη ντροπη να γινεται τροχοπεδη για τη θεραπεια σου!!!
Σε φιλω,περιμενω νεα σου κοριτσακι:)

Ktnx βλεπεις οτι ολοι λεμε το ιδιο. να μηλισεις και να μην το κρυβεις. οι δικοι σου ειναι μορφωμενοι, ειναι γιατροι. θα βρουν την ακρη αρκει να τους αφησεις να ειναι κοντα σου. το πιο πιθανο ειναι οι γονεις σου να μην καταλαβαν το μεγεθος του προβληματος. μαλλον δεν το θεωρησαν καν σοβαρο προβλημα. σου το λεω εκ πειρας διοτι επεσα απο τα συννεφα τωρα που καταλαβα οτι ειναι ασθενεια. ο αδερφος μου δεν εκρυβε τα χερια του αλλα δεν τον εχω δει και με σορτσακι ποτε. Ζουμε μακρυα ο ενας απο τον αλλο.
Νομιζω οτι απλα δεν θελεις να τους πληγωσεις ή να τους φορτωσεις με ενα ακομη προβλημα αλλά να ξερεις οτι οταν καποτε το μαθουν (ποτέ μη λες ποτέ) θα εχουν τετοιες τυψεις που δεν ξερω κι εγω που μπορει να καταληξει.
μη χανεις τα καλυτερα χρονια σου κλεισμενη σε ρουχα και σε δωματια. δες τι σου λεει η sabe γαι την περιπτωση με την ψωριαση.
εισαι νεο κοριτσι, μη κλεινεσαι. φυσικα και ολοι μπορουμε να κρυψουμε ενα μυστικο αλλα οσο μιλας τοσο λυτρωνεσαι.
Χαιρομαι που εκανες την κινηση να ρωτησεις το ΤΣΑΥ. ειναι το πρωτο σου βημα. συνεχισε να προσπαθεις και μη ξεχνας κι εμας. ολοι μας εχουμε προβληματα, ο καθενας τα δικα του. αν τα αυτια σου ειναι ανοιχτα, τοτε μπορεις να δωσεις και να δεχτεις βοηθεια.
αντε, ας δουμε τι θα απαντησουν και τα λεμε.
α, και οποτε θελεις, ριχνε ενα μυνηματακι εδω. τωρα που ηρθε μια ιδεα.
ολοι εσεις που διαβαζετε αυτα τα μηνυματα σε αυτο το topic πειτε μας αν ξερετε καποιο ψυχολογο που να μπορει να βοηθησει χωρις αμοιβη. να δουλευει σε καποιο ιδρυμα, σε καποιο δημο, κατι τετοιο τελος παντων.

που χαθηκες ktnx?

ktnx,που βρισκεσαι;Eισαι καλυτερα αυτες τις μερες;

ktnx, σε ψαχνουμε. πες μας νεα σου...

ktnx,έχεις λίγες μερούλες,βλέπω,να μπεις στο φόρουμ μας...
Ελπίζω ο λόγος να είναι πως περνάς υπέροχα κι έχεις πιο ευχάριστα πράγματα να κάνεις από το διαδίκτυο...
Μη νιώσεις σε καμία περίπτωση πως μας χρωστάς ενημέρωση για τα νέα σου!
Απλά είναι που σ'έχουμε στο νου μας αν είσαι καλά...Το ευχόμαστε από καρδιάς
κι αν κάποια στιγμή νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς τις σκέψεις σου και πάλι μαζί μας
θα χαρούμε πολύ να σε ακούσουμε και να σταθούμε πλάι σου σε ό,τι τυχόν χρειαστείς και μπορούμε...
Να σε προσέχεις!Φιλάκια πολλά!

Εντάξει παιδιά, είμαι γαιδούρα, το είχα υπ' όψιν μου να μπω κάποια μέρα αλλά τελικά άργησα.

Λοιπόν, σήμερα ήταν τα γενέθλιά μου, έγινα 19.
Απο το πρωί ήμουν χάλια, η "μέρα γενεθλίων" καθόταν σα μαύρο σύννεφο από πάνω μου.
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά, μια απ' τα ίδια είμαι... ο,τι είχα γράψει παραπάνω δηλαδή...
αλλά σήμερα το πρωί είπα να πάει και το παλιάμπελο και τελείως παρορμητικά σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα μια ψυχολόγο στην περιοχή μου- ειδικεύεται στις αγχώδεις διαταραχές.

Της άφησα μήνυμα, το έκλεισα, έκλαψα με την ψυχή μου μέχρι που δε μπορούσα να αναπνεύσω, ηρέμησα, ξαναβάφτηκα γιατί είχε φτάσει η μάσκαρα στο σαγόνι μου, πήγα στη σχολή και με κάλεσε εκείνη 2 ώρες μετά.

Θα πάω να τη δω την Πέμπτη- το ταμείο μου καλύπτει τα μισά χρήματα, αλλά πρέπει να πω στους γονείς μου οτι πηγαίνω.
Για την Πέμπτη θα δανειστώ χρήματα για να πάω, αλλά από 'βδομάδα πρέπει να τους το πω.

Νομίζω χάρηκα που το έκανα τελικά, αν και μου φαίνεται ακόμα βουνό.

Quote:

---

Originally posted by sabe
ktnx,κανε καλη μου μια προσπαθεια να τους το πεις,με το να κρυβουμε το προβλημα μας,δεν το γιατρευουμε,το διαιωνιζουμε.Ξερω ποσο δυσκολο ειναι για σενα να προσπαθεις να καλυψεις το κορμακι σου με ρουχα χειμωνα καλοκαιρι και το ξερω γιατι εχω δικο μου ατομο με ψωριαση.Καταλαβαινω παρα πολυ καλα,γιατι ετσι και κεινος εκρυβε το δερμα του,με μακρια μανικια,μεσα σε νταλα καλοκαιρι,με μακρια παντελονια,να ιδρωνει και να σκαει,επειδη δεν ηθελε να δουνε οι αλλοι σε τι κατασταση ητανε το δερμα του.Θα μου πεις,δεν ειναι το ιδιο,η ψωριαση με τη δικη σου νοσο,αλλα θα σου απαντησω οτι δεν μπορεις να φανταστεις ποσες ομοιοτητες εχουν.Κυριως στις επιπτωσεις τους στην κοινωνικη σας ζωη.Ντρεπεσαι,κρυβεσαι,εισ� �ι παντα στην τσιτα,μη και καποιος παρει χαμπαρι.ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ!!!Οποιος δε θελει να κοιταει,οποιος νιωθει απεχθεια,να μην κοιταει,δεν εισαι υποχρεωμενη ματακια μου να σκεφτεσαι παντα τον κοσμο,υπαρχεις κι εσυ!!!Το δικο μου ατομο,περασα χιλια μυρια για να τον κανω να το καταλαβει,ενα θα σου πω,τωρα πια,φοραει κοντομανικα,σορτσακια,δε βραζει στο ζουμι του επειδη υπαρχουνε καποιοι αναισθητοι που καρφωνονται!Οπως και σε αλλες νοσους,με το βαρυ τιμημα της σιωπης,πληρωνουμε ολοι μας την αγνοια της κοινωνιας.Ομως αν αρχισεις να μιλας γι αυτο,να μην το κρατας θαμμενο(καταλαβαινω οτι σου φαινεται βουνο,αλλα λιγο-λιγο θα τα καταφερεις),θα βρεις τη χαμενη σου αυτοπεποιθηση και θα αρχισουν τα συμπτωματα να ειναι ελαφρυτερα.Ξερω επισης οτι τα συμπτωματα στις νοσους αυτες ειναι κυκλικα,αλλες εποχες ειναι χειροτερα,αλλες καλυτερα,αλλα η ψυχολογικη υποστηριξη που πρεπει να εχετε,ειναι απαραιτητη,ζητα βοηθεια καλο μου,μην αφηνεις τη ντροπη να γινεται τροχοπεδη για τη θεραπεια σου!!!
Σε φιλω,περιμενω νεα σου κοριτσακι:)

---

α, και ήθελα να σου πω sabe ότι με το μήνυμα σου έκλαψα, με ταρακούνησες λιγάκι... σ' ευχαριστώ, αλλά και όσους άλλους απάντησαν σας ευχαριστώ πολύ!

Χρόνια σου πολλά,ktnx μου,για τα χθεσινά πλέον 19α γενέθλια σου!Υπάρχουν ακόμα αυτά τα νούμερα,ε;
Δε μπορώ να φανταστώ καλύτερο δώρο,που θα μπορούσες να σου κάνεις!Μπράβο,καρδιά μου,που το τόλμησες!
Θα σε βοηθήσει,πιστεύω,η ψυχολόγος αυτή καθώς και η επικείμενη λυτρωτική αποκάλυψη στους δικούς σου...
Είμαι σίγουρη πως θα πάει πολύ καλύτερα απ'όσο τη φοβάσαι και θα πάρεις πολύτιμη στήριξη από τους γονείς σου!
Σε συγχωρούμε που εξαφανίστηκες και επειδή είμαστε γνωστοί για τη μεγάλη μας καρδιά(αναλογικά με τα κιλά πάει εξάλλου)
αλλά και γιατί μας είπες πολύ ευχάριστα νέα και φαντάζομαι πως δε θα μας αφήνεις στο εξής στα σκοτάδια για πολύ...
Καλή επιτυχία στο πρώτο σου ραντεβού!Τι επιτυχία δηλαδή;Αυτό καλά θα πάει...Την αγωνία σου μέχρι τότε να ελέγξεις...
Να σε προσέχεις!Φιλάκια πολλά πολλά!

χρονια σου πολλα και καλα ktnx και χαρηκα παρα πολυ που μας θυμηθηκες. τωρα που θα αρχισεις και τις επισκεψεις, μη μας ξεχνας. περιμενουμε να ακουμε τα νεα σου. Νομιζω χωρις να θελω να δωσω συμβουλες να ρωτησεις την ψυχολογο πως να χειριστεις τη συζητηση με τους γονεις σου...
αντε καλη αρχη και θα τα λεμε και καθημερινα αν θελεις

Χρόνια πολλά και συναισθηματικά.

Εύχομαι μέσα από αυτό το εσωτερικό ψάξιμο ( και όχι μέσω του διαδικτύου :) ) να μάθεις περισσότερο τον εαυτό σου και να βρεις τη λύση στο ενδεχόμενο πρόβλημα που μπορεί να έχεις.

Καλή δύναμη.

Καλώς την ktnx! Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή; Πώς είναι το κορίτσι μας μετά από τόσους μήνες;
Συνεχίζουμε εκείνες τις συνεδρίες;Πάντως αν κρίνω από τη γραφή σου σε άλλο τόπικ,η ομάδα πετάει!
Πολύ χαίρομαι που πέρασες από τα μέρη μας και πάνω απ'όλα που σε ακούω να είσαι καλά!
Αν θέλεις μοιράζεσαι τα νέα σου μαζί μας...Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!Να προσέχεις!Φιλάκια πολλά!