Περί φιλίας.

Καλα και εμενα μου χουν τυχει διαφορες μ****ες , απο φιλους και μη ... Το πιο άσχημο πράμα που μου χει τυχει είναι ... 2α λυκείου , που είχε έρθει ένα καινούριο παιδί στην τάξη ... κούκλος ... ε, εγώ με την κολλητή μου τον ψιλοσχολιάζαμε μεταξύ μας (και οι 2 παχουλες αλλα εγω πολύ περισσότερο) και τον χαζευαμε ... Αυτός δικτυώθηκε πολυ γρήγορα απο άποψη παρεών και μέσα σε 2 μήνες ήταν αρχηγός του 15μελους (και μεγάλο κωλόπαιδο ...) Η ιστορία λοιπον ξεκινησε απο αυτον να μου ριχνει διαφορα "υποτιμητικα" και ειρωνικα βλεμματακια ... καλα μεχρι εκει εγω στην τελικη δεν νοιαζομουν ειχα την παρεα μου και περνουσαμε τελεια , οποτε δεν με ενοιαζε... συνεχιστηκε με αυτον να ψιθυρίζει διάφορα στην παρέα του και να μας κοιτάνε ολοι μαζι περιεργα.... δεν αργησαν να ερθουν και τα πρωτα σχόλια , μονο προς εμενα , του τυπου "χοντρη , ντουλαπα" κλπ ... και παλι , τους εβρισα αλλα δεν εκατσα και να σκασω , το ριχναμε στην πλακα ... καποια στιγμη αυτη η παρέα άρχισε να επηρεαζει όλη την τάξη ... με αποτέλεσμα όλοι σχεδον να με/μας κοιτάζουν με μισο ματι (χωρις να χουμε κανει κατι ... και ολα εξ αιτιας μου...) . Συνεχιστηκε με σπόντες ακομη και μεσα στο μαθημα , παντα κυριως προς εμενα , γιατι ήμουν αρκετά πιο παχια από τις φίλες μου ... πικροχολα σχόλια εδιναν και έπαιρναν καθε μερα ... αρχισα να πετανε μεχρι και αντικειμενα σε μια φασι , εδώ κοντεψε να μου ρθει καρεκλα στο κεφαλι μια φορα ... οσο χειροτερευε αυτη η κατασταση χειροτερευε και η δικη μου ψυχολογια με αποτελεσμα να ξεσπαω στο φαγητο (και να παρω και τα περισσοτερα απο τα τωρινα κιλα μου) δινοντας τους ετσι περισσοτερους λογους για να ,ε ενοχλουν ... και πραγματικα με ενοχλουσε αυτη η κατασταση απο ενα σημειο και μετα ... για τι εξ αιτιας μου περνουσαν αυτη την κατασταση και οι φιλες μου και δεν ηθελα ... σιγά σιγα ολο αυτο βγήκε απο τα ορια της τάξης ... το προβλημα ηταν οτι αυτη η παρεα ηταν αυτο που λεμε "οι αρχηγοι" του σχολειου ... οποιος του πηγαινε κοντρα ετρωγε χοντρο πακετο μιλαμε ... ετσι λοιπον το αποκορυφωμα ειναι να φτασουμε μια μερα να σχολαμε και γω να χω ολη την δευτερα λθκειου (μιαλμε για καμια 90αρια ατομα) να φωνάζουν διαφορα εναντιον μου ... μεχρι και συνθηματα ... επειδη ειμαι χοντρη ... μιλαμε για πολυ ασχημη συμπεριφορα ... Στη φαση που συνεβαινε αυτο , εγω , καθ οτι ειμαι και αρκετα κλειστο ατομο (δεν εκφραζομαι γενικα , τα κραταω ολα μεσα μου) ενιωθα ... το λιγοτερο σκουπιδι ... δεν μιλουσα σε κανεναν για το τι γινεται στο σχολειο , οι δικοι μου νομιζαν οτι ειχα παθει καταθλιψη (που ειχα παθει δηλαδη ως ενα σημειο) και πηγαιναν να τρελαθουν επειδη κι εγω δεν μιλουσα ! Μιλαμε για πολυ χαλια φαση , παραλιγο να μην παω 5ημερη μετα απο αυτο , αλλα και που πηγα τι καταλαβα !; Μιλαμε τετοια αντιμετωπιση ουτε στο νηπιαγωγειο ... και τα ατομα αυτα οταν τα βλεπω στο δρομο (γιατι τουλαχιστον την "βασικη" εκεινη παρεα τους πετυχαινω συχνα) ακομη χαζογελανε μαζι μου ... Αυτη η κατασταση με εκανε να νιωσω πολυ ασχημα με τον εαυτο μου και , δυστυχως , ακομη και αν εχει περασει τοσος καιρος απο τοτε , ακομη δεν εχω καταφερει να αποβαλλω πληρως αυτο το αισθημα κατωτεροτητας .. οτι δεν ειμαι αρκετα καλη για τους υπολοιπους ... οτι δεν αξιζω , πως να το πω ... αυτα τα ατομα τα μισησα γι αυτο που μου καναν ...

Να πω οτι ημουν κανονικη οταν εγινε αυτο , θα ειναι ψεμα ... ημουν παχουλη αλλα καμια σχεση με το πως ειμαι τωρα !!! Στο προσωπο ημουν και ειμαι πολυ ομορφη απ οσο μου λενε ... τοτε δεν ειχα ουτε πυρακια , τωρα πεταω μερικα κατα καιρους ετσι μονο για να μου σπανε τα νευρα .... γενικα δηλαδη δεν ειχα προβλημα αξιο τετοιας συμπεριφορας ... οχι οτι αν ειχα και παλι θα την αξιζα .... βασικα τη φαση που χα περασει τοτε και ειχα κοντεψει να καταληξω σε ψυχολογο ... ουτε στον εχθρο μου !!

Stellou μου... επειδή έχω περάσει από παρόμοια κατάσταση στο δημοτικό... και είμαι και 35 ετών, επέτρεψέ μου... Σε λίγο καιρό, που κυμαίνεται από 6 μήνες έως 1,5 χρόνο μάξιμουμ, θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος, πιο λεπτός, πανέμορφη όπως λες και δεν έχω λόγο να μην σε πιστεύω, που όλοι θα σε κυνηγάνε κι εσύ δεν θα θυμάσαι τίποτα από αυτά...

Ναι αλλα ειναι πιο "αναμενομενο" να περασεις μια τετοια κατασταση στο δημοτικο , παρα στη δευτερα λυκειου ... στο δημοτικο τα παιδια ειναι οντως πολυ σκληρα μεταξυ τους ωρες ωρες ... αλλα στο λυκειο ...???

εμενα ενα χρονο αφου εγιναν αυτα και ειχαν ηρεμησει καπως τα πραματα η "κολλητη" μου τοτε τα φτιαχνει με αυτον που ηξερε οτι μαρεσε γισ πολυ καιρο μονο και μονο για να μου κανει σπασιμο (οπως η ιδια μου πε μετα !) , ξεκοβουμε τελειως , και προσφατα μου στελνει ενα email οπου μου λεγε να ξαναγινουμε φιλες διατηρωντας τονο πολυ "ανωτερο" (και καλα) του στυλ "...εγω ωριμασα... εσυ???" και μολις τισ ειπα εγω "οχι" μου στελνει ενα μηνυμα οπου μου λεγε ενα κατεβατο με τρελες κακιες... το αξιοσημειωτο ομως ηταν αυτο ... "Μετα απο σε να εκανα φιλιες με ατομα που στο λυκειο ουτε θα μας πλησιαζαν εξ αιτιας σου και με βοηθησαν πολυ περισσοτερο απ οτι εσυ ολα αυτα τα χρονια ! " η κοπελια ηταν κολλητη μου για 6 χρονια.....

Stellou διαβασα αυτο που ειπες για την κολλητη σου που σου εστειλε email επανασυνδεσης και εμεινα.
Και αναρωτιεμαι: ειναι τοσο κακοι οι ανθρωποι? τοσο ρηχοι?
Δεν μου εχει τυχει να με απορριψουν για το βαρος μου (τουλαχιστον δεν εχω καταλαβει εγω κατι τετοιο, πισω απ την πλατη μου μπορει να λενε πολλα). Εγω εχω μια πολυ πολυ καλη φιλη (μενει λιγακι μακρια ομως) η οποια ειναι παχυσαρκη αλλα δεν εχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανενα προβλημα με τα κιλα της. Ειναι γαματο ατομο και ουτε φυσικα ντρεπομαι να εμφανιστω μαζι της. Που ακουστηκε τετοια βλακεια? Εχω και μια αλλη που ειναι πετσι και κοκκαλο.
Ελεος βρε παιδια πραγματικα αν υπαρχουν τοσο κενοι ανθρωποι.

Εγω παντως "χωρισα" με την κολλητη μου τους δρομους μας, εφοσον εκεινη δεν την νοιαζει αν ζω ή αν πεθαινω απο τοτε που εκανε μια σχεση (περυσι τον Ιουνιο). Το χε ξανακανει αυτο ομως αυτη τη φορα την αφησα να φυγει... Κακο μου εκανε παρα καλο να εξαρταμαι απο εκεινη.

Deb μου το πρόβλημα της φιλίας είναι... πανταχού παρόν, ανεξαρτήτως βάρους. Επιπλέον (και μη με λιθοβολήσετε) θα έλεγα ότι είναι περισσότερο πρόβλημα γυναικείο, δηλαδή προκύπτει συχνότερα ανάμεσα σε γυναίκες φίλες, παρά σε φίλους άντρες. Οι γυναίκες είναι συχνά διπρόσωπες, βάζουν τον ανταγωνισμό στις σχέσεις τους, οι γυναίκες απομακρύνονται όταν βρουν δεσμό. Μη σας πω τι γίνεται όταν παντρεύονται, και δυστυχώς μιλάω εκ πείρας...

παιδια νομιζω πως αυτα γινονται ανεξαρτητα απ τα κιλα
παντα αν θελει να βρει ο αλλος θα βρει κατι για να σε δουλεψει
στην περιπτωση την πρωτη ηταν και αγορι οποτε...............
τα παιδια ειναι και πολυ σκληρα
θυμαμαι την κορη μου που αναθεμα την ωρα που την πηγα σε μπαλετο
ηταν ενα κοριτσακι που την ελεγε χοντρη
και τη ρωτησα ποιο?
και μου δειχνει ενα που ηταν πιο παχουλο απ τη δικια μου
και εμεινα καγκελο
την ξαναρωτησα για να σιγουρευτω
και μου εδειξε παλι το ιδιο παιδι
τι να πω!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by Deb
Το καλοκαίρι φεύγει το αγόρι μου φανταρος.Χθες πηγε κι εκοψε την αναβολη.Απορώ τι θα κάνω ενα χρόνο.Δεν έχει μείνει κανεις να νοιαζεται , θα είμαι τελείως μόνη....Βαρέθηκα να ψάχνω απο δω και απο κεί σε γνωστούς ευκαιρίες για λίγη επικοινωνία...Δεν είναι καλές οι τελευταίες μέρες.Ελπίζω να βρώ το χαμόγελο πάλι συντομα...

---

Κριμα ρε συ! Δεν εχεις καποια κοντινη φιλη να κανετε διαφορα μαζι? Ή κατι να σε απασχολει?
Σου προτεινω να μην χανεις το χαμογελο σου. Βαλε διαφορους στοχους, κανε πραγματα που ηθελες παντοτε να κανεις, βρες καποιο χομπι. Ξερω οτι αυτα ειναι χιλιοειπομενα, αλλα δουλευουν αν προσπαθησεις.

Quote:

---

Originally posted by Deb
Το καλοκαίρι φεύγει το αγόρι μου φανταρος.Χθες πηγε κι εκοψε την αναβολη.Απορώ τι θα κάνω ενα χρόνο.Δεν έχει μείνει κανεις να νοιαζεται , θα είμαι τελείως μόνη....Βαρέθηκα να ψάχνω απο δω και απο κεί σε γνωστούς ευκαιρίες για λίγη επικοινωνία...Δεν είναι καλές οι τελευταίες μέρες.Ελπίζω να βρώ το χαμόγελο πάλι συντομα...

---

αγαπητη deb... δεν φανταζεσαι ποσο σε νιωθω!!!!!!!!!
ο δικος μου ο ''καλος'' ειναι φανταρος εδω και 8 μηνες!θα απολυθει τον αυγουστο...
νιωθω και γω παρα πολυ μονη μου γιατι νιωθω οτι ειναι ενας ''δικος'' μου ανθρωπος με τον οποιο επικοινωνω πολυ καλα μεχρι στιγμης και εχω περασει απειρες στιγμες μοναξιας μεχρι τωρα...στιγμες που θα ηθελα να του μιλησω γιατι ξερω οτι θα καταλαβει τι σκεφτομαι...στιγμες που θελω να τον αγκαλιασω...
ευτυχως ο καιρος τελειωνει καθως πλησιαζει ο καιρος της απολυσης και θα ερθει και πιο κοντα γιατι τωρα ειναι στην κυπρο!ηρθε χτες με αδεια μετα απο 1 μηνα και 25 μερες που ειχα να τον δω!
και εγω ειμαι λιγο απογοητευμενη απο την ποιοτητα των ανθρωπινων σχεσεων..την ελλειψη ειλικρινειας,την κακοπροαιρετη διαθεση των ανθρωπων κλπ και δεδομενου οτι οι ''παιδικες'' μου φιλες βρισκονται μακρια(εγω μετακομισα πριν 8 χρονια για επαγγελματικους λογους), ειμαι λιγο ''απομονωμενη'' ,δεν μπορω να βγαινω για διασκεδαση με ατομα που δεν μου ταιριαζουν...ετσι ψαχνω διαφορα ενδιαφεροντα για να γεμιζω την ημερα μου..καποιες φορες καταφερνω να διασκεδαζω καποιες αλλες (τις περισσοτερες)ομως μου λειπει η ουσιαστικη ανθρωπινη επαφη με τον καλο μου αλλα και με αληθινους φιλους!
ειμαι τυχερη ομως γιατι εδω στο φορουμ βρισκω αρκετη συμπαρασταση στην προσπαθεια της διαιτας αλλα και γνωρισα 2-3 ατομα που θεωρω αξιολογα και απολαμβανω την επαφη μαζι τους,εστω και αν δεν τους εχω συναντησει..

ελπιζω για σενα να ειναι πιο ευκολη η περιοδος που θα εισαι μακρια με το αγορι σου...
το μονο που μπορεις να κανεις ειναι υπομονη...και να ευχεσαι να μην ειναι πολυ μακρια ωστε να μπορεις να τον βλεπεις...
φιλακια!

Αυτο που λες "περι καλοσυνης" το χω νιωσει στο πετσι μου σε επιπεδο φιλιας. Καμια φορα σε στιγμες σκεψης αναρωτιεμαι γιατι προσπαθω κιολας να ειμαι καλη και να μην πληγωσω καποιον? Γιατι σε ορισμενες περιπτωσεις αυτο δεν αναγνωριζεται και δεν εκτιμαται οπως θα πρεπε.

Δεν εχω βρεθει στη δικη σας φαση κοριτσια (ο φιλος μου να παει φανταρος) αλλα περναει ο καιρος γρηγορα. Μην σε παιρνει απο κατω!

Μμμμ... κοιτα εδω τιθεται ενα θεμα. Θες ειλικρινη αγενεια ή ψευτικη ευγενεια?
Θελω να πω, προτιμας να σου φερονται φιλικα απο ευγενεια ή επειδη σε συμπαθουν?
Εγω δεν ξερω τι προτιμω. Σιγουρα δεν θελω να αισθανομαι αβολα σε μια παρεα.

Σε αυτο συμφωνω μαζι σου 100%! Προτιμω να εχω λιγους αλλα καλους φιλους. Θελω να αισθανομαι πραγματικα ανετα με τον αλλον και οχι να προσπιουμαι οτι περναω καλα.

εγω παλι εχω μαθει να τους αντιμετωππιζω ολους..κ να απανταω εχω μαθει στην κακια με κακια..

δυστυχως ειμαι καλοπροαιρετη αλλα την κακια κ την αδικια δεν τη μπορω....παλιοτερα δεν μιλουσα αλλα τωρα δε μασαω τα λογια μου..

οσο για τις παρεες ειμαι ανθρωπος που δεν μπορω να μεινω μονη μου...θα κανω παρεα με ατομα που δεν ταιριαζω απολυτα,αρκει να μην ειμαι μονη μου
βεβαια δεν θ'ανοιχτω απολυτα αλλα μπορω να περασω καλα με ολους...

ειλικρινα δεν το καταλαβαινω αυτο που λες..βασικα εχεις μια σχεση αρα γενικα δεν εισαι μονη σου...οταν θες παρεα εχεις ανετα,,

επισης μηπως φαινεσαι εσυ καπως απομακρη κ δεν αφηνεις τους αλλους να σε πλησιασουν??στο λεω γιατι κατι παρομοιο μου΄χουν πει οτι βγαζω κ εγω στους ανθρωπους κ προσπαθω να το διορθωσω..για παραδειγμα γιατι να περιμενεις να σε ρωτησουν τι θα κανεις το Πασχα κ δεν ρωτας εσυ η δεν προτεινεις εσυ κατι??

εγω εχω προβλημα στο να ανοιχτω..θελω να μαθω τον αλλο κ σιγα-σιγα να δειξω τον εαυτο μου...


ασχετο αλλα αυτο για το εξωτερικο το'χω σκεφτει κ εγω αλλα δεν εχω καν αγορι για να παω.. χαχαχα :) μονη μου ομως δεν παω ουτε στο περιπτερο που λεει ο λογος..

Και μενα ομολογω Deb πως με εκανε να πεσω ψυχολογικα ο τσακωμος με την κολλητη μου. Αφου να φανταστεις πανε μηνες και ακομα δεν εχω βρει καποιο ατομο που να τον/την αισθανομαι κολλητο/η. Νομιζω ομως οτι αυτες οι εμπειριες μας κανουνε να ωριμασουμε (εμενα τουλαχιστον)!

Αχ κοριτσια λατρευω τα ταξιδια στο εξωτερικο. Πριν απο 2 βδομαδες ειχα παει (για ιατρικους λογους ομως) στην Ελβετια. Ψαχνω και γω για ατομα να παω ταξιδι, αλλα τα οικονομικα ολων δεν ειναι τα ιδια. Αρκουμαι στην ωραια Ελλαδιτσα!

Ναι η φιλια πανω απ ολα, αρκει βεβαια να μην γινεται και ο αλλος κτητικος. Σε ολα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια. Να βλεπεις τον φιλο σου οποτε το εχεις αναγκη και μπορεις, αλλα να κανονιζεις να συναντησεις και τις φιλες σου.

Εγώ,τη φιλία τη σκέφτομαι σαν αξία που μπορεί να υπάρχει στα αθώα, παιδικά μας χρόνια.Ξέρετε,στη φάση του δημοτικού, που το ένα παιδάκι λέει στο άλλο:«Θες να γίνουμε φίλοι;».Παιδικά και περασμένα πράγματα.:)

Τώρα,οι πιο πολλές περιπτώσεις είναι ευκαιρίες για να περάσεις καλά,να επικοινωνήσεις κτλ και μετά ο καθένας επιστρέφει στη βάση του ( οικογένεια,σύζυγος...).

δεν καταλαβαινω γιατι αυτο να ειναι κακο....εγω γενικα δεν ειμαι κ ανθρωπος που δενομαι με τους ανθρωπους...εχω συνειδητοποιησει οτι τπτ δεν κραταει για παντα κ προτιμω να περναω καλα οσο κραταει χωρις ιδιαιτερους δεσμους...

ναι μπορω να καταλαβω πως ειναι αλλα οι ανθρωποι ετσι ειναι..παντα θα λενε για σενα διαφορα πισω απ'την πλατη σου..απλα συνηθως δν τα μαθαινεις!!!

μακαρι να νοιωσεις καλα συντομα αλλα κυριως να καταλαβεις οτι δεν χρειαζεται να στεναχωριεσαι κ να σε πληγωνουν ατομα που για να σου φερθουν ετσι απλα δεν αξιζαν καν τη φιλια σου.. :)

Ειμαστε σε μεταβατικη περιοδο. Τωρα περναμε περισσοτερη ωρα στο ιντερνετ, θεωρουμε "φιλους" τα ατομα που μιλαμε απο εκει, δεν ανοιγομαστε ευκολα σε νεες γνωριμιες απο κοντα γιατι ισως να ειμαστε επαναπαυμενοι. Ακομα και το φλερτ εχει χασει την γλυκα του πλεον. Νομιζω πως ειναι οτι καλυτερο να μην βγαζουμε συμπερασματα αμεσως για τις παρεες μας και να αφηνουμε τον χρονο και τις πραξεις να κρινουν, για να μην την παταμε και μετανιωνουμε μετα. Οι φιλοι ειναι παντα λιγοι και καλοι.

Deb, Deb, Deb.... Καταρχην μιλησα γενικα.

Δευτερον, κανεις δεν ψαχνει παρεες, οτι προκυψει στην πορεια απο κοινα ενδιαφεροντα. Φυσιολογικο ετσι? :)
H' απο την αλλη μπορει καποιος/α και να ψαχνει να κανει γνωριμιες για να κανει νεες παρεες. Παλι δεν βλεπω που ειναι το κακο.

Εγω παλι δεν θεωρω καθολου μα καθολου γραφικο να εχεις φιλο καποιον που τον γνωρισες απο το ιντερνετ, που μενει μακρυα σου και για διαφορους λογους οπως η αποσταση και ο χρονος να μην μπορειτε να βρεθειτε. Δεν εχει σημασια απο που γνωριζεις ενα ατομο, σημασια εχει ποσο ταιριαζετε σαν ατομα και ποσο τον/την γουσταρεις. Οποτε μην κολλας σε αυτα τα χαζα (τουλαχιστον!)

Κανεις δεν θα σου εγγυηθει, οτι κανωντας εναν φιλο/η, οτι την επομενη μερα δεν θα σε "ριξει".
Σε ολους μας ετυχαν αναποδιες και σε φιλια, και σε σχεση και σε οτιδηποτε. Αν μου επιτρεπεις, καπου ειδα ενα λαθακι που εκανες. Λες οτι παντα εκανες υποχωρησεις, υπομονη, οτι δικαιολογουσες καταστασεις κλπ. Η γνωμη μου ειναι αυτο το πραγμα ειναι οτι χειροτερο εφοσον απευθυνεσαι στον φιλο/η σου και πρεπει παντα να συζητας τι πραγμα δεν σου αρεσει ωστε να μην βρεθεις στην δυσαρεστη θεση για σενα να κανεις ακομα μια υποχωρηση. Αν δεν του το πεις, ο αλλος γνωριζει οτι τον θεωρεις αχαριστο? "Μπα...", λεω εγω. Αnyway, το νομισμα εχει παντα 2 οψεις και εμεις βλεπουμε μονο την μια. Απο εδω και περα, περισσοτερη προσοχη και...καλη τυχη (γιατι χρειαζεται και αυτη) :D

Tι θελω και μιλαω! Καλα, ok! :)

Οπως ειπα, μιλησα γενικα "περι φιλιας" που ειναι και ο τιτλος του θεματος, δεν ασχοληθηκα με το θεματακι που εχεις με τις φιλες σου. Αυτο εσυ το γνωριζεις καλυτερα απο τον καθενα μας.

Δεν κατακρινω οτι επαναπαυομαστε στο ιντερνετ, αφου ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ στο διαδικτυο. Ειναι γεγονος αυτο, μια λογικη συνεπεια.
Για τα αλλα που γραφεις για τα ατομα που επικοινωνουμε μεσω ιντερνετ, δεν θα απαντησω καν. Θα με κοψει το ΕΣΡ. :D
Εσυ εφερες ενα κακιστο παραδειγμα. Ομως δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις τετοιες. Keep that in mind.

Kαλη συνεχεια. :)

υγ. το νετ το ανεφερες στο επομενο ποστ σου μετα απο το πρωτο μου ποστ και απο εκει σχολιασα.

Για ποια δημοκρατια μου μιλας, διχως "κοντριτσες" και διαφωνιες :P
Αμεσως εσυ "ηταν κακη ιδεα". Πωπω!!! :D

Οτι εγινε στο παρελθον με τις φιλιες, αστο πισω οπου ανηκει. Η πιο ασφαλης συμβουλη ειναι να δινεις χρονο και να κρινεις τις πραξεις αυτων που εχεις διπλα σου. Και ποτε να μην απορριπτεις κανεναν επειδη ετυχε να ειχες καποια ασχημη εμπειρια. Την εμπιστοσυνη την αξιζουν αρκετοι. Αναλογως με την κριση σου, θα δωσεις και το "πρασινο φως". (παλι γενικα μιλαω και θα μου πεις ειμαι off topic αλλα δεν πειραζει, δημοκρατια βρε αδερφε) :)

Ολεεε! :)

http://www.parteaz.co.uk/cms/files/C...ow%20Party.jpg

Παιδιά, είναι εκ των ων ουκ ανευ η φιλία...είναι απ΄τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μας.
Είναι ζωή, αέρας, αγκαλίτσα, ζεστασιά, ανακούφιση, ασφάλεια, γέλιο,δάκρυ,ευτυχία.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα φιλαράκια μου, θηλυκά κι αρσενικά.
Εντάξει, θέλει χρόνο, υπομονή και προσπάθεια, θέλει άνοιγμα, φοβάσαι λίγο στην αρχή όταν δίνεις τη ψυχή σου...αλλά έτσι δεν είναι όλες οι σχέσεις στην αρχή???
Η μόνη σχέση που δεν έχει όρους και όρια είναι μάνας με παιδί, όλες οι άλλες θέλουν δουλειά, όλες οι άλλες έχουν όρους ή όρια.
Το να κλείνεσαι στον εαυτό σου είναι ότι χειρότερο. Πάντα υπάρχει η ψυχούλα εκεί έξω που περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά.Και την έχεις κι εσύ ανάγκη!
Πάρτε απ΄τους ανθρώπους αυτό που έχουν να σας δώσουν, δώστε τους ότι καλύτερο μπορείτε.
Κάπου ανάμεσα στη δική σας και τη δική τους ανάγκη, θα βρείτε ισορροπία, δύναμη,ΦΙΛΟΥΣ!

'Ετσι ακριβώς!Σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και να μην το παραβλέπουμε το μοίρασμα αυτό της ψυχής μας.Με γέλιο και με δάκρυ,οι φίλοι και οι φίλες μας είναι συντροφιά,παρηγοριά και κάποτε κάποτε-εάν το κατέχουν-ικανοί να μας συντροφεύουν μια ολόκληρη ζωή.Έχω φιλαράκια που λατρεύω και μου είναι πολύτιμα.:)