η αλήθεια πονάει;

βασικά ανακαλύπτω με την ψυχοθεραπεία πως γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν κ ότι συμβαίνει στο παρόν, το αντιμετωπίζω χωρίς συναίσθημα. ενώ μιλάω για κάτι που με έχει πονέσει, για ανθρώπους που με πλήγωσαν, δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα, παρα μόνο οργή κ θυμό.
είναι σαν η αλήθεια να πονάει κ γι'αυτό να μην θέλω να δεχτώ την πραγματικότητα.
συμβιβάζομαι να ζω στα περασμένα ξεχασμένα, ξεχνόντας πως νιώθω κ αυτό είναι που δημιουργεί όλη αυτή την απελπισία;
γνωρίζει κάποιος πως μπορεί να το προσδιορίσει;
πως γίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο κ να δέχομαι τόσο άνετα την καταστροφή της ύπαρξής μου;
γιατι δεν φεύγω απο μια κατάσταση που με πονάει κ συνεχίζω να μένω σε αυτό; υπάρχει περίπτωση να βγεις απ'ολο αυτο το συναισθηματικό μπέρδεμα;

Μαρία πρέπει να γίνεις σαφέστερη. Λες δεν νιώθεις, όμως νιώθεις οργή και θυμό. Μάλλον όμως δεν είναι αρκετά για να προχωρήσεις. Ισως δεν έχεις τόσο καλή αυτοεκτίμηση. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα τάιμιγκ στη ζωή και τίποτα δεν γίνεται βεβιασμένα. Θα τη βρεις την άκρη όπως άλλωστε το υπόσχεται και η υπογραφή σου.

mmaria σε ένα προηγούμενο ποστ είχα υποθέσει ότι ίσως να επιλέγεις την αποστασιοποίηση σε καταστάσεις που πιθανόν να δημιουργούν δυνατά/ασχημα συναισθήματα σαν άμυνα. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει απλά υποθέτω είναι μια άμυνα που αρκετοι έχουμε σε κάποιες καταστάσεις, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.
Επίσης πολλές φορές το άγνωστο, το καινούριο μπορεί να μας φοβίσει γτ όσο και άσχημο να είναι το παρόν, τουλάχιστον ξέρουμε πως μπορούμε να το αντέξουμε, αλλά έτσι καταδικαζόμαστε να μένουμε πίσω. Μια οποιάδηποτε αλλάγη να φαίνεται βουνό και να μην προσπαθούμε καν.
Mε τις κατάλληλες συνθήκες όμως μπορούμε να βρούμε την άκρη που θα μας επιτρέπει να ζούμε τη ζωή μας με βάση τις δυνατότητες και τα όνειρά μας, όχι τις φοβίες μας, μόνο που αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες πρέπει να τις δημιουργήσουμε. Το οτι επιλέγεις να αρχίσεις ψυχοθέραπεια δείχνει ότι έχεις ήδη στραφεί σε αυτή τη κατεύθυνση

Αυτά που γράφω είναι δηλαδή απο τα δικά μου βιώματα και όπως το γράφω είναι σαν να γενικεύω ενώ αυτά που ισχύουν για εμένα μπορεί και να μην ισχύουν για κανένα άλλο.

mmaria πιστεύω πως υπομένουμε αυτές τις καταστάσεις γιατί μας είναι γνώριμες και έχουμε κατά κάποιον τρόπο εθιστέι σε αυτές... δεν είναι τυχαίο που από τη μία καταστροφή πάμε στην άλλη, λες και τις μαγνητίζουμε κατά κάποιον τρόπο... όταν είσαι και σε κατάθλιψη τότε είναι που δεν έχεις την ελάχιστη δύναμη για να προσπαθήσεις... πρέπει να νιώσει λίγο πιο καλά, να ξεφύγεις από την κατάθλιψη κάπως και να δεις την ζωή σου λίγο πιο ψύχραιμα και να κάνεις μετά τις σωστές επιλογές για εσένα με γνώμονα πάντα την ευτυχία σου και την ψυχική σου ηρεμία...

το μόνο που αισθάνομαι είναι οργή κ θυμός, τίποτα άλλο δεν μπορώ να ξεχωρίσω για όσα συμβαίνουν. δεν μπορώ να βρώ τι με κρατάει κ υπομένω αυτές τις καταστάσεις. μου μοιάζει αδύνατο να συνεχίσω την ψυχοθεραπεία για να αναγνωρίσω την πραγματικότητα κ με πονάει, με πικραίνει η σκέψη κ μόνο σε αυτό το θέμα. δεν ξέρω τι θα κάνω, έχει πιάσει κ σκουραίνει το τοπίο της ξεκαθάρισης κ ίσως να μην είμαι σε θέση να το ξεκαθαρίσω. αυτό νομίζω πως δεν θέλω να δώ την αλήθεια γιατί οι κινήσεις που θα πρέπει να ακολουθήσω θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα κ φαντάζομαι πως θα μοιράσω ευθύνες ενώ μέχρι τώρα τις δεχόμουν όλες εγώ.

Γλυκια μου μαρια.
Ο θυμος και ο πόνος είναι το πρώτο στάδιο. Μόλις αποφορτιστεις λιγο απο αυτά θα ακολουθησουν κι αλλα συναισθήματα! Να εισαι σιγουρη. Μην εναντιωνεσαι στον θυμο και τον πονο σου γιατι μαλακωνουν τον παγο μεσα σου, αυτη τη συναισθηματικη ακαμψια.
Φοβασαι... φοβασαι με τις αληθειες που θα ανακαλυψεις μεσα απο αυτη τη διαδικασια της θεραπειας!
Και σε νιωθω τοσο πολυ!
Ξερεις ποσες φορες εφυγα απο τη θεραπεια μου γιατι διστασα?
\"Με ποιο δικαιωμα μου γυμνωνεις τα ματια, χωρις να ξερεις οτι θα μπορω να ανταπεξελθω μετα απο αυτ απου θα αντικρυσω? Με ποιο δικαιωμα μου στερεις την ελευθερια μου να εθελοτυφλω?\" Εγραφα οργισμενη στην θεραπευτρι αμου και της τα διαβαζα...
Βραδια μαυρα, πικρα, βραδια απελπισιας και μοναξιας και πονου...
Ναι, οι αληθειες πονανε.
Μα οχι για πολυ.
Ειναι μεχρι να συνηθισουμε το ξαφνικο φως μεσα απο το πολυ σκοταδι..
Εμπιστευσου τον εαυτο σου.
Αν δεν μπορουσε να αντιμετωπισει τις αληθειες αυτες, κανενας ειδικος δεν θα ηταν ικανος να τον κανει να τις αντιληφθει.

δηλαδη weird εχεις περάσει απο αυτη την κατάσταση κ πονάει πολύ, καταλαβαίνεις..
δεν ξερω αν θα μπορέσω να σηκωσω το βαρος της αλήθειας κ πόσο μάλλον όταν αυτή η αλήθεια θα πονέσει τους γύρω μου, χωρίς να το θέλω.
κ εγω αυτό φοβαμαι ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω, ίσως είναι νωρίς ακόμα, πρέπει να κάνω υπομονή κ να δώσω όσο χρόνο χρειάζεται..

Ακριβως καλη μου.
Να κανεις υπομονη και να δωσεις χρονο.
Εζησα εφιαλτικη αγωνια και πανικο , καθως ξετυλιγοταν το κουβαρι. Και θυμο, πολυ θυμο για την θεραπευτρια μου που μου \"τα εκανε\" ολα αυτα...
Ενιωθα τυψεις για οσα εβλεπα στους γυρω μου.
Ενιωθα ΤΥΨΕΙΣ που τους θυμωνα, που εβλεπα ποσο με καταπατουσαν.
Ενιωθα θυμο που θα επρεπε να ΑΛΛΑΞΩ πραγματα στη ζωη μου μετα απο ολα αυτα. Ομως την αλλαγη μονος ο καθενας την αποφασιζει, οσο κι αν δεν το δεχεται επιφανειακα.
Ξεστομισα κακια κουβεντα εναντιον τους! Μου πηρε πολυ πολυ κοπο.
Αυτο που λες, το μουδιασμα του σιναισθηματος το εχω περασει. Θα λιωσει ο παγος. Σιγα σιγα... δωσε χρονο.

μακάρι ολο αυτό να έχει καποιο αποτελεσμα, γιατί φοβάμαι, πολύ φοβάμαι αν θα τα καταφέρω..

Ηδη το οτι το ξεκινησες δειχνει ποσο δυνατη εισαι!
Να το ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ οτι ολο αυτο θα εχει αποτελεσμα, να πιστεψεις οτι θα μπορεσεις με τον ολοδικο σου τροπο να αντεπεξελθεις.
ΕΞΑΛΛΟΥ δεν εισαι μονη! Ο ψυχοθεραπευτης ειναι εκει και για να μας βοηθησει να σηκωσουμε το βαρος.
ΜΟΙΡΑΣΟΥ αυτην την αγωνια και τον φοβο σου μαζι του. Ειναι δυσκολο αλλα παλεψε το. Θα δεις οτι θα σε βοηθησει αυτο πολυ.

θα με βοηθήσει να πω πως αισθάνομαι με όλη αυτή την διαδικασία κ ότι φοβάμαι μη τα παρατήσω; μα δεν το καταλαβαινει; εγω πρεπει να το πω; ειμαι πολυ χαζη για τετοια πραγματα, καλα τα λεω στους άλλους με τον εαυτό μου δεν έχω κανένα αποτέλεσμα

Η αλήθεια πονάει, η αγάπη δε φτάνει και γιατί άλλωστε, επειδή με την αλήθεια ζείς όμως - η αγάπη είναι έμπνευση -, καύτα όλα τα μαύρα γιασεμιά, εσύ λευκά επιμένεις να τα βλέπεις.

παραμενουν λευκα στο σκοταδι, καπως έτσι θα ήθελα να παραμείνω κ εγω μέσα την μαυρίλα που ζώ, αλλα μάλλον εύκολο να το θέλεις, δύσκολο να το κάνεις

Πάντα το κλειδί, είναι ένα, και λέγεται αυτοεκτίμηση και αξίες. Να θυμάσαι επίσης ότι οι αξίες ξεφυτρώνουν εκεί που πας να τις θάψεις. Χαχα, οι γάλλοι τόχουν πει καλά , la culture est ce qui reste, quand on a tout oublie.

Quote:

---

Originally posted by mmaria
θα με βοηθήσει να πω πως αισθάνομαι με όλη αυτή την διαδικασία κ ότι φοβάμαι μη τα παρατήσω; μα δεν το καταλαβαινει; εγω πρεπει να το πω; ειμαι πολυ χαζη για τετοια πραγματα, καλα τα λεω στους άλλους με τον εαυτό μου δεν έχω κανένα αποτέλεσμα

---

Να μαθεις να προσεχεις τι γινεται στη σχεση σου με τον ψυχολογο. Ποσα του λες, ποσα κρατας, ποσα περιμενεις να καταλαβει απο μονος του, ποσα θεωρεις αυτονοητο να καταλαβει...
Ειμαστε ολοι τοσο διαφορετικοι. Για εκεινον, τιποτα δεν ειναι αυτονοητο γι αυτο καλυτερα να του εκφραζεις την πιο μικρη ανησυχια σου.Δεν ειναι μεσα στο μυαλο του καθενος και αντιμετωπιζει πολλα διαφορετικα μυαλα και ψυχες καθε μερα ωστε να λαμβανει και διαφορετικες αντιδρασεις-ανησυχιες. Επιδιωξε καθε αμεσοτητα στην επικοινωνια σας.
Αυτα εχω να σου πω απο την πειρα μου με αυτη την ιστορια:)

ναι το καταλαβαίνω αυτό, κανένας ψυχ δεν νιώθει τον άλλον γιατί αν το έκανε αυτό θα έπρεπε να σαλτάρει κανονικά.. ναι κ ο καθενας είναι μια περίπτωση που πρέπει να εκφράζεται για να μπορέσει να βγεί κ κάτι θετικό απ\'όλη την υπόθεση. κ έχεις δικιο πρέπει να προσέχω τι λέω γιατί που να θυμαμαι τι ειπα κ τι μου ξέφυγε.. ουπς
την αμεσότητα την επιδιώνω πάντως κ προσπαθω να είμαι σαφής σε αυτά που γνωρίζω κ όχι σε αυτά που προσπαθω να ανακαλύψω που κρύβονται

Εγω δεν ειπα οτι κανενας ψυχολογος δεν νοιαζεται κανεναν.
Θεωρω οτι ο καθε ψυχολογος πρεπει να βρει την λεπτη ισορροπια αναμεσα στο να ταυτιζεται με τον ασθενη του και να αποστασιοποιειται πληρως απο αυτον. Καπου στη μεση...
Ουτε σου ειπα να προσεχεις τι λες και τι σου ξεφευγει.
Σου λεω το πολυ απλο. Οτι σκεφτεσαι για αυτον και τη σχεση σας την ψυχοθεραπευτικη, καλο ειναι να το μιλας μαζι του.

ναι αυτες οι ισορροπίες καταλαβαίνω,
δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει τι σκεφτεται το μυαλό του άλλου
κ το τι λέω κ τι μου ξεφεύγει το είπα για εμένα γιατί συνήθως δεν θυμάμαι.
καλό είναι να μιλάω για τις σκέψεις μου λοιπον, το πιασα!

Αχ καλη μου!!!!
να μας γραφεις για την πορεια...
Κι εγω ξεχνω τα μισα απο αυτα που της εχω πει αλλα εχει την αποψη απο οτι καταλαβα οτι τοσα αντεχω να θυμαμαι.
Σε πιανω!

Φιλια.

Quote:

---

γιατι δεν φεύγω απο μια κατάσταση που με πονάει κ συνεχίζω να μένω σε αυτό;

---

Αυτό που τώρα σε πονάει, στο παρελθόν σε έκανε να χαίρεσαι. Δεν φεύγεις από αυτές τις καταστάσεις, γιατί μέσα σ\' αυτές τις καταστάσεις που πέρασες, βρήκες κάτι καλό. Βρήκες μια χαρά. Αυτό είναι που σε κάνει να μην φεύγεις. Η χαρά που βρήκες μέσα τους.

Quote:

---

καλα τα λεω στους άλλους με τον εαυτό μου δεν έχω κανένα αποτέλεσμα

---

Αυτό συμβαίνει, γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου.

Maraki moy..
να ξερεισ πωσ οτι σου βγαινει να τισ λεσ ειναι καλο...συμαινει πωσ πρεπει να τησ το πεισ...οτι κι αν ειναι.. αν εσυ νιωθεισ πωσ πρεπει να το πεισ σιμαινει πωσ ειναι σημαντικο..:):):)

και ναι ..κι εεγω εχω περασει απο εκει..και ολοι οσοι κανουν ψυχοθεραπεια..ολοι μασ εθελοτυφλουμε..και με την βοηθεια τουσ βλεπουμε ξανα...και εχουμε την δυναμη μετα να παρουμε απφασεισ για την ζωη μασ.. ελευθεροι πια..

και ναι το ζω στο πετσι μου..εγω για πολλαααααα χρονια ημουν πολυυυυ λυπημενη..σε βαθια και χρονια καταθλιψη...
οταν με βοηθησε να κανω καλα την λυπη μου..ξαφνικα εμφανιστικε ο θυμοσ..απο το πουθενα...ποιοσ???εγω..που ποτε δεν θυμωνα με τιποτα και κανεναν...ξαφνικα εγεινα αγνωριστη....ο θυμοσ μου εβγαινε παντου...ξεσπαγα...παντου..
ομωσ ειχε συμβει κατι μαγικο...
δεν λυπομουν πια...δεν λυπαμαι πια...ειμαι καλα..νιωθω τυχερη , ζωντανη και ευτυχισμενη....ειμαι ακομα λιγο θυμωμενη..αλλα αυτο παλευουμε τωρα...

τωρα δουλευουμε τον θυμο...ωστε να φυγει και αυτοσ.. οπωσ ο πονοσ μου που καθε φωρα που πηγαινω για ψυχοθεραπεια... εκδιλωνεται οσο μιλαμε...και φευγει σε παχειεσ στροσεισ με τα δακρια μου εκεινη την ωρα...και μετα..
ομωσ παντα νιωθω καλητερα...οτι συναισθηματα κι αν μου προκλιθουν..νιωθω καλητερα...

και αυτο ειναι το σημαντικοτερο...ετσι δεν ειναι Μαρακι μου?
ξερουμε καθε φωρα και περισσοτερα για εμασ και ατ αισθηματα μασ..ξερουμε γιατι νιωθουμε τοσο καιρο ετσι...καταλαβαινουμε... και εχουμε την δυναμη.. να το βαλουμε στην ακρη..και να προχωρισουμε...οχι σαν να μιν εγεινε ποτε...αλλα χωρισ να το κουβαλαμε παντου σαν βαροσ...απλα εχοντασ το στην αποθηκουλα του μυαλου μασ..

¨)
λογο τησ δουλιασ μου..δεν μπορουσα για 1μισι μινα να πιγαινω..τωρα αλλαξα δουλεια και μπορω παλι... ειχα παει την τεταρτη και την ειδα...
ομορφινε πολυ!!(θα εβλεπε μαρια η ασχιμη :P) .Δεν ειναι πολυ γλυκια ομωσ?την αγαπαμε πολυ!!ειχε το φακελο σου μπροστα μπροστα...ειδα το ονομα σου..και την ειπα πωσ εισαι φιλη μου...και χαρικε πολυ..
ετσι οπωσ την ειδα σε συμπαθει παρα πολυ...ξερεισ ημαστε η νεολαια τησ.. ειναι μαζι μασ..και οτι και να τησ πεισ..παντα θα σε στηριζει...

εγω θα την καλεσω και στον γαμο μου...σιγουρα χεχεχ :P

μακια σου..

Καλημεραααα Adzik:) και σε ολους τους συμφορουμιτες.

και γω νιο8ω 8υμο αλλα οχι τοσο εντονο.δεν κραταω κακια σε κανεναν αλλα εχω ενα στραβο στον χαρακτηρα μου που τα περνω ευκολα και βγαζω μεγαλη γλωσσα και ειμαι κ πολυ αποτομη οταν νομιζω οτι ο αλλος παει να με ξεγελασει και να εκμεταλευτει αλλα με τα σεροξατ τουλαχιστον ηρεμησα λιγακι.συνεχια ειμουν ετημοπολεμη,ετιμη για μαχη λολ

Adzik εμένα δεν θα με καλέσεις στο γάμο σου;; χα, χα.. είναι καλούτσικη.. κ γω τεταρτη πηγαίνω την ώρα που πήγαινες εσυ παλιότερα, θυμάσαι; καλή είναι, την συμπαθώ, πολύ υπομονή, μα που την βρίσκει; μου την ειχε δωσει κ εφυγα την τελευταια φορα νωρίτερα, αλλιως θα σε εβλεπα.. αλήθεια ποτε θα χαζέψουμε αεροπλάνα???
ειμαι μια του θυμου, μια της απελπισιας, την αλλη της απόγνωσης, δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεμπλοκαριστω τελείως.. άμα κλαψω, θα σου πώ.. χα, χα
με έχει πιασει κ ενα πραμα περιεργο, σαν να ειναι διακοπες το μυαλο μου.. καλα ειναι γιατι εχω ηρεμησει λιγο
paul δεν γνωριζω καλα τον εαυτό μου, εχεις δίκιο, αλλά δεν θα έλεγα οτι εχω πάρει χαρα κ γι\'αυτο δεν φεύγω.. ίσως να μην έχω την δυναμη προς το παρον

Maraki moy εννοειτε πωσ αν θελεισ..σε θελω στον γαμο μου.... ετσι κι αλλιωσ ωσ γνοστον οι δικοι μου καλεσμενοι δεν θα ξεπερνανε τουσ..χμ..5-10? ...εδω ειναι οι φιλοι μου..

χερομαι που περνασ απο πολλα συναισθηματα...ειναι καλο...αληθεια...ειναι ζωη... ξανα επιστρεφεισ στη ζωη Μαρακι μου.. οταν περασεισ απο ολα..ξαφνικα θα μπορεισ να νιωθεισ το σωστο...στη σωστη στιγμη...

οσο για τισ διακοπεσ στο μυαλο σου...ε μα ποοοοσο υπεροχο μπορει να ειναι αυτο?...το καλητερο... για να συμβαινει σημαινει πωσ το εχεισ αναγκη...και στην τελιοκη ..ε και το μυαλο μασ δικαιουτε διακοπεσ...

εγω δουλευω εναλαξ...μια πρωι μια βραδι...και ειμαι πτωμα.. τρακαρα κι ολασ...διελυσα το αμαξι πριν 4 μερεσ...(ειμαι καλα..δεν χτυπησα εγω πολυ) αλλα το αμαξι κομματια 2.500 ε. ζημια........ πανω που πηγα να βαλω λεφτα στην ακρη ..θα ξεχρεωνω παλι..

να μαστε καλα και υγιεισ..να ξεχρεωνουμε..χεχεχ...

θα χριαστει να με παρεισ αν παμε στα αεροπλανα και βαπορια καμια φορα..
διακοπεσ Μαρακι μου αντε να πασ.... θα πασ?

paul

κανεισ δεν γνωριζει απολυτα τον εαυτο του ποτε...ολοι εχουμε κρυφεσ πτυχεσ..και ολοι αλαζουμε συναιχωσ...και φυσικα αναλογα τα γεγονοτα..

εφτιαξεσ προφιλ στο myspace.com??????????? .....ante...ftiakse.......μακια

Adzik εσύ να είσαι καλά, αφού δεν χτύπησες, όλα τα υπόλοιπα φτιάχνονται με λίγο κόπο..
πες μου ποτε θέλεις κ θα σε πάρω να πάμε κ στ\' αεροπλανα κ στα βαπόρια.. χα, χα!
Περνάω δύσκολα αυτές τις μέρες με κρίσεις άγχους, οι διακοπές ήταν μπλοκάρισμα κ το \'χα ριξει τρελιτσα - παλαβίτσα.. όμως τώρα φοβαμαι τοσο πολυ.. νιωθω οτι ολα πηγαν χαμένα.. εφτασα να αναγνωρίσω την αλήθεια μεσα μου που πονάει κ εχασα το παιχνίδι απο τα χέρια μου. είναι σαν να εντοπίζω τι συμβαίνει, αλλα να μην μπορώ να δώ παρακάτω.. παρα μονο υποφερω..

δεν ειναι ξεκαθαρο αυτο που λεσ Μαρακι μου..γιατι φοβασαι?..και αναμφισβητητα τιποτα δεν πηγε χαμενο..ισα ισα..που εκανεσ και κανεισ πολλα βηματα μπροστα... αρχιζεισ να βλεπεισ που εισαι..και τι νιωθεισ...αρα το μονο που μενει ειναι σιγα σιγα(οταν γυρισει και η κοπελια μασ απο την αδια) να τα βαλουμε σε μια σειρα.. μακια του..