Καλώς σας βρήκα!! η ιστορία μου
Καλησπέρα στα κορίτσια κ τα αγόρια του φόρουμ.
Σας βρήκα κατα τύχη πριν μία εβδομάδα περιπου, κ κάτι με ώθησε να μπώ κ εγώ το παρεάκι σας. Είμαι 23 χρονών κ από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου πάλευα με τα κιλά μου.
Από μικρή ήμουν αφρατοζουμπουρλούδικο, μπορώ να πω, αλλά είχε περάσει στον νου μου σαν αναγκαίο κακό, καθώς κ οι 2 γονείς μου είναι παχύσαρκοι. Έτσι από την μία το είχα αποδεχθεί ως "φυσικό" και "αδικία", από την άλλη είχα σημαντικό πρόβλημα να αποδεχτώ τον εαυτό μου. τα μικρά παιδια δεν έχουν τακτ, βλέπετε, κ τα σχόλια για το βάρος μου καθημερινά.
Από μικρή λοιπόν δε θυμάμαι τον εαυτό μου να "ευχαριστιέται" φαγητό. Η μητέρα μου, βλέποντάς με να ακολουθώ τα βήματά της με έτρεχε η δόλια σε ενδοκρινολόγους για διατροφές κλπ. Κάπως άτοπο, τώρα που το σκέφτομαι, καθώς τις περισσότερες φορές δεν ήμουν έτοιμη κ μετά απο ένα διάστημα αφηνόμουν. Ακόμη όμως κ όταν δεν ήμουν σε πρόγραμμα, πάντα πρόσεχα..
επίσης άτοπο! γ λυκείου είχα φτάσει περίπου 130 κιλά..
με διάφορα σκαμπανεβάσματα από τότε, πριν 2 χρόνια (μετά από μια ολιγόμηνη σχέση-κατάσχεση που εκμεταλλεύτηκε την χαμηλή μου αυτοεκτίμηση) αποφάσισα πιο συνειδητά να διορθώσω κάτι που με πήγαινε πίσω. πήγα σε έναν πολύ καλό ενδοκρινολόγο κ ξαναξεκίνησα διατροφή. περιστασιακά κ γυμναστήριο, αλλά με το πρόγραμμά μου (δουλεια κ απαιτητική σχολή) ήταν δύσκολο..
έτσι πέρισυ έφτασα τα 112 κιλά. (χάνω αργά αλλά σταθερά, μη μου πείτε!)
κ τότε ήρθε ο έρωτας. :) πέρισι το καλοκαίρι βρέθηκε στην ζωή μου ένας άνθρωπος που με αποδέχτηκε κ με θέλησε ακριβώς όπως ήμουν. κ αυτό ήταν αρκετό για να με πεισμώσει. να με κάνει να θελήσω να δω κ εγώ τον εαυτό μου όπως με είδε εκείνος! βλέπετε, ο καλός μου είναι (να μην το παινευτω) πολύ ωραίο παιδι. μελαχροινός, 1,85 κ γύρω στα 90-95 (δεμένα) κιλά. όταν λοιπόν με προσέγγισε, σκέφτηκα "μα τι μου βρήκε?"..
λίγους μήνες μετά πήρα απόαση να μην ξανααφήσω τον εαυτό μου να σκεφτεί έτσι για μένα.. από το γενάρη (στα 107,5 τότε) έχω αρχίσει πιο συστηματική προσπάθεια και περίφανα δηλώνω ότι 5 μήνες μετά είμαι στα 93. δεν θυμάμαι από πότε είχα να δω την ζυγαριά σε διψήφιο! βοήθησε πόλύ και το γεγονός ότι ακολουθώ θεραπεία για τις πολυκυστικές ωοθήκες με αντισυλληπτικά. όλως τυχαίως εκεί που ακολουθούσα την ίδια διατροφή και κολλαγα, τώρα χάνω πιο σταθερά..προσπαθώ κ να γυμνάζομαι στο σπίτι 4 φορές την εβδομάδα.
αυτό που με βοηθάει είναι η επίτευξη μικρών στόχων τη φορά. ξέρω ότι θέλω να φτάσω γύρω στα 65-70 (έχω ύψος 1,72) αλλά αν το σκέφτομαι τώρα θα πανικοβληθώ!! στόχος μου μικρός; να είμαι κάτω από 90 κιλά στα γενέθλιά μου (αρχές αυγούστου) κ κάτω από 85 τέλη δεκέμβρη..
κίνητρό μου είναι πάντα ο καλός μου. ο οποίος πάντα με θεωρούσε κούκλα, ποτέ δεν έκανε παραμικρή νύξη να αδυνατίσω και με στηρίζει 100% χωρίς να με πιέζει. μου θυμίζει ότι το κάνω για μένα κ μόνο αυτό. με άφησε στα 95 (είναι φανταράκι) και ανυπομονώ μέχρι να ξανάρθει στην αδειά του να έχω χάσει κανα δυό κιλά ακόμα!!
συγνώμη για το τεράστιο πόστ!! απλά ήθελα να έχετε μία ιδέα για μένα! ηρθα εδώ όχι τόσο για δική μου υποστήριξη (ελπίζω να μην χρειαστεί!! χιχι!) αλλά κυρίως για να ακούσω κ εσάς.. ξέρω από πρώτο χέρι όλα τα άγχη κ τις αγωνίες.. όταν έρθει η ώρα όμως, όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε!
