ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ

Χαιρετω......πως ειστε κοριτσια,

χτες ηταν η 1η φορα που λιποθυμισα κ μαλιστα στο γραφειο.επεσα κ χτυπισα το χερι μ κ το κοκαλο της μεσης.ολοι οι συναδελφοι με αφορμη αυτο ανησυχουν πολυ κ συζητανε απο πισω μ οτι εχω καποιο προβλημα επειδη ολο κ αδυνατιζω κ ειναι συνεχεια απο πισω μ να βλεπουν αν τρωω. Νομιζα πως τα πηγαινα καλα κ ξαφνικα τις προηγουμενες 3 μερες ηθελα παλι να πεθανω, δεν μπορουσα να κοιμηθω, κ ενιωθα πως θελω να βγαλω ολο μ το ψαχνο κ να το ταισω στα σκυλια. Εχω τυψεις κ ειμαι τοσο εγωιστρια κ πιστευω πως ετσι μου αξιζει,επειδη υπαρχουν τοσα προβληματα στον κοσμο και εγω το μονο που σκεφτομαι ειναι πως θα παραμενω ολο κ περισσοτερο αδυνατη. Ελπιζω τα χαπια να αρχισουν να κανουν δουλεια γιατι δεν μπορω αλλο.........δεν εχω ορεξη να προσπαθω να λεω πως ολα θα πανε καλα. μετα απο βδομαδες εφαγα κ τα βγαλα πριν 2 μερες.ολη μ η προοδος πηγε στον βροντο.Μετα απο το περιστατικο με τον εμετο βγηκα με το αγορι μ κ μ πε ποσο υπερηφανος ειναι για μενα που εφαγα χωρις να μπουκωθω κ να ξερασω.....κ ενιωσα ακομα πιο αχρηστη, ακομα πιο ψευτρα, ακομα πιο εγωιστρια. Γιατι παντα πρεπει ολα να τα χαλαω κ να απογοητευω οσους με βοηθανε.Τελικα μηπως οντως.....ετσι μου αξιζει

μαιρη μου... οσο σκεφτεσαι τοσο ασχημα για τον εαυτο σου, πως θα μπορεσεις να τον βοηθησεις?? το προβλημα σου δεν ειναι αν κ ποσο θα απογοητευσεις τους ανθρωπους γυρω σου, αλλα με ποιον τροπο θα αποκτησεις λιγη πιστη σ αυτην την ερμη την μαιρουλα, που εχει βαρεθει να τρωει τα χαστουκια σου κ αποζητα μια καλη κουβεντα!!

η υπερβολικη "σκληροτητα" σου με σενα φυσικα κ θα ξαναοδηγησει σε νεο επεισοδιο. ειναι ο τροπος σου να τιμωρεις τον εαυτο σου. βρες τροπους να κανεις ανακωχη. μια ηλικια ειμαστε, κ εγω εχω περασει απο το σταδιο που σιχαινομουν το σωμα μου κ εμενα την ιδια επειδη δεν μπορουσα να του επιβληθω.. ομως αυτη η κατασταση ολο κ πιο πολυ με εριχνε, ποτε δεν με βοηθησε..

μονο αφου αποδεχτηκα τον εαυτο μου κ τις αδυναμιες μου μπορεσα να τον βοηθησω. ειμαστε εδω να σ ακουσουμε, καμια μας δεν εχει τον "ελεγχο" της ζωης της, ολες προσπαθουμε να ορθοποδησουμε, αλλιως δε θα μασταν εδω.

οκ κουκλιτσα? δεν εισαι μονη.. να το θυμασαι :)

ετσι ειναι μαιρουλα οπως τα λεει η escaden πολυ σωστα τα λεει,ολλοι εχουμε περασει απο αυτο το σταδιο,του να μην μπορουμε να επιβληθουμε στον εαυτο μας,αλλα η ζωη εχει νικες και ηττες,ας προσπαθησουμε λοιπον για της νικες απο εδω και περα και οτι γινει τουλαχιστον θα λες οτι προσπαθησες για το καλυτερο,και για σενα μαιρουλα αυτο που θα σε βοηθησει πρωτα πολλα ειναι να αγαπησεις τον εαυτο σου οπως ειναι τωρα ,αυτη εισαι και πρεπει να σε απποδεχτεις..
Μολις νιωσεις καλυτερα με τον εαυτο σου τοτε θα καταφερεις πολλα που ουτε καν τα εχεις φανταστει τωρα με τον τροπο που σκεφτεσε.

Ειμαστε κοντα σου να ξερεις και σε καταλαβαινουμε απολυτα!!

σας ευχαριστω παρα πολυ κοριτσια,απλα η απογοητευση που βλεπεις στους δικους σ ανθρωπους σε κανει να πιστευεις οτι οντως εισαι βαρος κ οτι χωρις εσενα θα ητανε καλυτερα. δεν μπορω να βλεπω τον πατερα μ να κλαιει μες στην μουρη μου.αισθανομαι οτι με κλαινε λες και πεθανα.............ειναι απιστευτο κ ενοχλητικο συναισθημα το να εισαι βαρος και να χεις τυψεις που σερνεις κ αλλουσ μαζι σου...................σας πηρε πολυ καιρο να ψιλοξεπερασετε την καταθληψη και να βρειτε τροπο να τρωτε χωρις να σας μενουν απωθημενα και χωρις να παιρνετε και να χανετε βαρος?

Aχ και εγω εχω παρομοιο προβλημα με τη μανα μου,αλλα οχι με θεμα παχους αλλα εμενα μου εχει συμβει στο παρελθον ενα ατυχημα,και μου αφησε αισθητικο προβλημα στο ποδι αλλα λιγο και στο παρπατημα,η μαμα μου λοιπον νιωθει οτι ειμαι για χαντακομα και οτι δεν θα μπορεσω να βρω αντρα ετσι που ειμαι,αυτο ειναι πολυ ασχημο και στην αρχη με εκανε να νιωθω και εγω ετσι,αισθανομουν οτι ακομα και η ιδια μου η μανα μου ειχε βαλει x,περασα πολυ ασχημα μεχρι να το ξεπερασω ΜΟΝΗ μου.
Τωρα δεν δεινω σημασια σε αυτα που λεει και νιωθει για μενα οκ,ειναι μανα δεν εχω γεινει για να μπω στην θεση της αλλα δεν ειναι και σωστο να κανεις το παιδι σου να αισθανεται ακομα χειροτερα,ε και δεν θελει και πολυ μυαλο για να το σκεφτεις αυτο.

Εγω με αγαπω πολυ ετσι οπως ειμαι και πιστευω σε μενα και πορευομαι σωστα οσο μπορω με ελπιδα να φτασω στους στοχους που εχω βαλει..και θα τα καταφερουμε!!

δεν ειναι ομως υπερβολικοι συνεχεια?αντι να βοηθανε τα κανουν χειροτερα ετσι δεν το καταλαβαινουν!ειδικα το χτεσινο με τον πατερα μ με ταραξε πολυ. και οταν ακους οτι σ λεει η μητερα σου δεν τα παιρνεις κατακαρδα? η απλα τα χεις συνιθισει?υπερβαλουνε λες?γιατι εμενα παντα με επιρεαζανε αρνητικα.........

Σιγουρα οι γονεις μας επιρεαζουν και ο λογος ειναι γιατι αυτοι ειναι τα προτυπα μας απο την αρχη της ζωης μας και απο αυτους παντα περιμενουμε την επιβραβευση και την συναισθηματικη τους στιρηξη,αλλα εγω πλεον μετα απο πολλες καταστασεις ασχημες που περασα,ειμαι σε μια φαση -προσπαθεια να αγνοω οτι με στεναχωρει απο εκεινους.
Εχω εστιαστει σε εμενα και προσπαθω καθε μερα να κανω οτι με ευχαριστει και με κανει να νιωθω ομορφα,τωρα ας πουμε θα κανω γυμναστικουλα ,μετα θα κανω ντουζακι,θα βαλω την συσφιχτικη μου κρεμουλα,και ολα αυτα γιατι προσπαθω να με αγαπησω και να με κανω να νιωσω καλυτερα.Οι γονεις και αυτοι εχουν τα δικα τους βιοματα και οι περισσοτεροι δεν γεννηθηκαν οι τελιοι γονεις για να ξερουν πως πρεπει να φεροντε στο παιδι τους,δυστυχος !!
Γιαυτο μην περιμενεις την απολυτη αποδοχη τους για να νιωσεις καλυτερα,προσπαθησε να κανεις οτι μπορεις για σενα!!

εχεις msn να τα πουμε????

μαίρη συμφωνώ με ότι σου λένε τα κορίτσια. πρώτο και κύριο αγάπησε τον εαυτό σου και το σώμα σου. σκέψου τι είναι καλό για σένα και κάντο. προσπάθησε να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου.
δευτερον αγάπησε τους γύρω σου. εγώ αν εβλεπα τον πατέρα μου να κλαίει θα γινόμουν κομμάτια και θα έκανα τα πάντα να τον βλέπω να χαμογελάει ξανά.
δεν έχω εμπειρία με το θέμα για αυτό δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλές για το τι πρέπει να κάνεις. αλλά φτιάξε ένα πλάνο και με μικρά βηματάκια κάθε φορά πραγματοποίησε τουσ στόχους σου που θα βάλεις. και για κάθε στόχο που θα καταφέρνεις επιβράβευσε τον εαυτό σου. και η επιβράβευση δεν πρέπει να είναι απαραίτητα σε σχέση με το φαγητό. πάρε ένα ωραίο ρούχο ή διασκεδασε.

mairh to msn μου φαινεται στο προφιλ μου,το εβαλα τωρα πρεπει να φαινεται ε?

Mairh,

κι εμένα οι δικοί μου συμπεριφέρονται παρόμοια με τους δικούς σου. Μου πήρε αρκετούς μήνες για να καταφέρω να μη δίνω τόση βαρύτητα σε κάποιες χοντράδες που μου πέταγαν κι ακόμα μου πετάνε. Ο ψυχίατρος τους είχε πει ότι δε θα πρέπει να σχολιάζουν την εμφάνισή μου κι επίσης να μην ασχολούνται με τη διατροφή και το βάρος μου.
Έχει βελτιωθεί βέβαια πολύ η συμπεριφορά τους αλλά και πάλι ορισμένες φορές ΄΄ξεφεύγουν΄΄ λίγο και ειδικά η μητέρα μου. Κατανοώ την ανησυχία τους αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι 1. δε ζω για τους άλλους, ο εαυτός μου μου ανήκει και 2. ήδη ανησυχώ εγώ πολύ για την κατάστασή μου, δε μου χρειάζεται να φορτώνομαι και το άγχος των γύρω μου. Θα τη βρω την άκρη μόνη μου, με τη συνδρομή του ψυχιάτρου μου.
Σε τελική ανάλυση, είμαι 27 χρονών.
Θα το βάλουμε στόχο και πείσμα και θα το παλέψουμε. Από εμάς εξαρτάται και θα βρούμε τη δύναμη να το ξεπεράσουμε.

κ οι δικοί μου γονείς δεν έχουν ιδέα...μέχρι να αντιληφθεί η μητέρα μου ότι είμαι βουλιμική, όχι να το καταλάβει μόνη της, να το πιστέψει αφού της το έχω πει, περάσαν χρόνια...κ ακόμη δεν το δέχεται...το θεωρεί πλήγμα στην εικόνα της για την "τέλεια" οικογένεια...
τον τελευταίο χρόνο που προσπαθώ με ψυχίατρο κ αντικαταθλιπτικά, έχω πάρει κάποια κιλά γτ δεν ξερνάω πια, κ είναι κάθε τρεις κ λίγο: μη φας αυτό, μη φας εκείνο, κοίτα πως έχεις παχύνει...
πρέπει να της υπενθυμίζω διαρκώς ότι έχω πρόβλημα κ ότι δεν με βοηθάει κάνοντας τέτοια σχόλια...
αν δε αντιπαρέλθω λέγοντας ότι είμαι μια χαρά έτσι κ μου αρέσω, αρχίζει να με μειώνει για την αλαζονεία μου...

κάποιοι άνθρωποι απλά δεν πρέπει να κάνουν παιδιά...

πάντως mairh1985, προσπάθησε να μη στηρίζεσαι στο εξωτερικό περιβάλλον και να αγνοείς τα σχόλια του κόσμου για την εμφάνιση σου, τα αρνητικά τουλάχιστον...αυτό που περνάς μπορείς να το καταλάβεις μόνο εσύ κ άλλοι που έχουν περάσει από το ίδιο σημείο...

....dreamer θελω να σου πω ενα μπραβο για την α ντιμετωπιση σου σχετικα με το αισθητικο προβλημα αλλα και το προβλημα των κιλων!ηταν πολυ ωραιο να διαβαζω οτι πιστευεις στον ευατο σου και τον αγαπας ετσι οπως ειναι!και βεβαια δεν θα επρεπε αυτο να σε απασχολει...χαιρομαι γιατι λιγοι ανθρωποι μπορουν να βλεπουν καθαρα και να μην εστιαζουν στην εξωτερικη εμφανιση,θεωρω οτι εισαι αρκετα ωριμη και συγκροτημενη...και χαιρομαι πολυ!
στις υπολοιπες κοπελες θα θελα να πω οτι οι γονεις πολλες φορες στην απογνωση τους αντιδρουν ατσαλα...και μενα ο πατερας μου ,μου πεταει κατι ''ατσαλους'' χαρακτηρισμους,ομως εστω και αν τσαντιστω εκεινη την ωρα καταλαβαινω οτι ανησυχει ...καταλαβαινει επισης οτι οταν παχαινω εχω θεματα που με προβληματιζουν και γι αυτο στεναχωριεται περισσοτερο...
μην ανησυχειτε λοιπον για τα σχολια των γονιων...ειναι μια ευκαιρια να απογαλακτιστουμε και να αρχισουμε να αγνοουμε τα σχολια τριτων,ξεκινωντας απο τους γονεις μας...
ζουμε την δικη μας ζωη...

ειναι τρομερο ομως το να σου λενε καθε μερα ολοι οτι εισαι χαλια πετσι κ κοκαλο κ οτι τα κοκαλα σ πετανε αντιαισθητικα και νομιζουν οτι εισαι αρρωστη κ σε λυπουνται κ οι συγγενεις σε κλαινε λες κ εχεις πεθανει!δεν φτανει που προσπαθω να βρω μια λυση................ξαφνικα επιασε σε ολους το ενδιαφερον!ξαφνικα οι γονεις μ με ρωτανε τι μου συνεβει!!!!πριν χασω τοσα κιλα στα @@ τους δεν με ακουγανε ποτε.επρεπε λοιπον να συμβει αυτο για να δωσουν λιγο βαση κ στα δικα μ θελω?δεν ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τρομερο?τρομερο να περνας μονος σ καποιο γολγοθα χρονια κ κανεις να μην παιρνει χαμπαρι μεχρι την ημερα που αποφασιζεις να κανεις μια αρχη να το ξεπερασεις.τοτε ΞΑΦΝΙΚΑ ανακαλυπτουν ολοι πως εχεις προβλημα!αντε να εξηγησεις οτι το χες χρονια και τωρα που θες να το λυσεις πεφτουν ολοι πανω σου.μερικες φορες μετανιωνω που τουσ το δειξα!βγαινω εξω απ τα ρουχα μου....................

Σε ευχαριστω xenia mou για τα καλα σου λογια,με εκαναν οι συνθηκες ετσι ευτυχος η δυστυχος αυτο θα δειξει στο μελλον,αλλα προς το παρον προσπαθω να αντιμετοπισω την ζωη μου οσο μπορω καλυτερα και αυτο για να γινει θελει καλη συνεργασια με τον εαυτο μας!!
παρεπιπτοντος λεγομαι και εγω xenia.

μαιρη μου γεια
καταρχην σε κανεναν ανθρωπο δεν αξιζει αυτο και μην το ξαναπεις γιατι στο τελος θα το πιστεψεις. ο κοσμος εχει πραγματικα προβληματα ενω εμεις δημιουργουμε ψευτικα προβληματα στον εαυτο μας και κανουμε κακο σε εμας εθελοντικα.αυτο ειναι το μονο μας εγκλημα.το ξερεις οτι οι διαταραχες προσληψης τροφης ειναι οι μοναδικες ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ασθενειες που σε στελνουν κατευθειαν στον ταφο?το ολο θεμα ειναι να αλλαξουμε τροπο σκεψης.ετσι την επομενη φορα που θα σκεφτεις να ξαναπροκαλεσεις εμετο σκεψου οτι υπαρχουν πραγματα στη ζωη που αξιζει να τα ανακαλυψεις να τα βιωσεις να χαρεις να γελασεις και αυτο το πραγμα σε κραταει πισω.Να μπορουμε καθε μερα να ξεπερναμε τον εαυτο μας αυτη ειναι η μεγαλυτερη μαγκια της ζωης.ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ να σε καταστρεψει!!!!!!

Μαίρη γειά

Δεν καταλαβαίνω γιατί σε πειράζει τι θα πουν οι άλλοι και το ότι οι άλλοι έχουν "σημαντικότερα" προβλήματα από σένα. Καταρχάς δεν ισχύει αυτό και θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Τα παιδάκια στην Αφρική που πεθαίνουν, πεθαίνουν από έλλειψη τροφής, από κάτι παρόμοιο που πάσχεις κι εσύ. Και είναι από τα σοβαρότερα προβλήματα, σημείο αναφοράς για όλους. Κι εγώ ξέρεις φέρομαι στον εαυτό μου έτσι. Λέω δεν μπορώ να αδυνατίσω, άρα μου αξίζει να είμαι χοντρή. Είναι όμως σωστό αυτό; Ή ίσα ίσα εμένα που με απασχολεί τόσο η τροφή μου πρέπει να αδυνατίσω; Γιατί στενοχωριέμαι και κάνω και ράνω. Και πολλές φορές αυτό σκέφτομαι γιατί όλοι οι άλλοι να είναι αδύνατοι και γω να μην μπορώ σκέψου το και έτσι γιατί οι άλλοι να μην κάνουν εμετό κι εσύ να κάνεις για να ξεχαστείς. Και είναι πρόβλημα αυτό, που ξεπερνιέται όμως. Αρκεί να το θέλεις.

δεν μπορω να το κανω.....με τρομαζει.κ οσο περναει ο καιρος ενω τωρα εχω βοηθεια, ειμαι χειροτερα αντι να καλητερευω. ωρες ωρες λεω αμα πεθανω μονο θα ησυχασω.δεν εχω κανεναν να μ πει να μην φοβαμαι. κανεναν να μ πει οτι δν θα παθω κατι, οτι δεν θα παχυνω, οτι με στηριζει αμα μια μερα δεν θελω να φαω φαγητο δν παει να πει οτι ειμαι αρρωστη!η αν μια μερα θελω να κοιμηθω 20 ωρες δεν παει να πει οτι αργοπεθαινω κ ειναι ολη την ωρα απο πανω μ κ με ξυπνανε.........τπτ δεν πιανει