Γεια σε ολους..ειμαι 30 χρονων 164 κ 98 κιλα.....εχω ξεκινησει διαιτες απο πολυ μικρη ..τοτε ημουν 60 κ γινομουν 55 σε μια εβδομαδα..μετα ημουν 65 κ γινομουν 60 σε 1-1.5 μηνα...μετα 70 κ γινομουν 65 σε 3 μηνες...κ μετα αρχισαν οι ανηφορες οι μεγαλες κ οι κατηφορες οι μικρες....εφτασα αισιως τα 98 ..περυσι αρχισα διαιτα μετα τισ γιορτες κ μεχρι τον ιουνιο ειχα γινει 88...τα διατηρησα μεχρι αυγουστο...τον αυγουστο εμεινα απο δουλεια...κ αρχισα να βαζω κιλα...ΠΑΛΙ..κρισεις υπερφαγιας...απο φαγητο οτι να ναι...καμμια ορεξη για διαιτα..ουτε καν για σωστη διατροφη...καμμια ορεξη για φιλους ,παρεες.εξοδους...ολη μερα σπιτι....κ πλεον κ καμμια ορεξη για δουλεια...η εστω για να ψαξω να βρω κατι...η ψυχολογια δεν ειναι ουτε καν στο πατωμα...ειναι πολυ πιο κατω απο κει...κ κανεις δεν το καταλαβαινει...σε οποιον ανοιχτο κ πω πως νιωθω μου λεει ε κανε κατι...Ε τι να κανω???????κουραστηκα λεω...δεν μπορω αλλο....δεν νιωθω καλα...θελω να κανω ..αλλα δεν μπορω να το παλεψω αλλο....εκ του ασφαλους μπορω κ γω να λεω σε ολους πως δεν προσπαθουν αρκετα....αλλα κανενας δεν ειναι ουτε στο μυαλο μου ..ουτε στην ψυχη μου...κ θελω επιτελους να την κανω καλα αυτην την ψυχη..θελω να νιωσω οπως παλια...να βρω τον εαυτο μου...με θελω πισω...θελω να βλεπω παλιους γνωστους κ να μην κρυβομαι..θελω στα γενεθλια μου να βγαινω απειρες φωτογραφιες...θελω στο γαμο της ξαδερφης μου να ντυθω με κατι ωραιο κ οχι με τσουβαλι...θελω να ειμαι διπλα της κ οχι πισω απ ολους για να μην φαινομαι στην καμερα...θελω να ερχετε το σκ κ να πηγαινω οπου μου λεει η παρεα κ οχι να βρισκω δικαιολογιες για να καθομαι σπιτι μονη μου....θελω να παω για ψωνια κ να μη μου πει η αγεναστατη πωλητρια δεν εχουμε στο νουμερο σας κυρια μου...πριν ακομη της πω πως θελω ενα δωρο για μια φιλη....θελω..θελωωω..θελωωωω ωω...πισω τη ζωη μου...πως εφτασα ως εδω δεν το καταλαβα καν..χημικες διαιτες...λεφτα σε κεντρα αδυνατισματος ...γυμναστηρια...διαιτολογου ς..χαπια..μασαζοκαλσον...κ οοοοοοοοοτι υπαρχει κ υποσχετε αδυνατισμα....τελικα η οικονομιες των κρατων στηριζονται στους παχυσαρκους..γι αυτο κ δεν ανακαλυπτουν το μαγικο χαπαι που θα τρως οτι θελεις κ θα χανεις....κ τελευταια στριφογυρναει στο μυαλο μου η επεμβαση...αλλα στην παρουσα φαση δεν υπαρχουν τα χρηματα..οι γονεις εν καταλαβαινουν για να βοηθησουν...θεωρουν πολυ επικνδυνο ενα χειρουργειο...κ γω...εγω μονο σκεφτομαι κ ελπιζω...ενα δημοσιο νοσοκομειο ειναι η λυση μου..αλλα δεν ξερω αν θα μπορουσα να περασω επιτροπη....κ ενα δευτερο ειναι οι τεραστιες λιστες αναμονης...κ θα μου πεις εσυ οτι αξιζει να περιμενεις...κ θα σου απαντησω πως ναι αξιζει...αλλα μεχρι να περασουν αυτα τα σχεδον 2 χρονια με την καταθλιψη που μ εχει πιασει θα χω γινει αλλα τοοοσα κιλα..θα εχω αποξενωθει απ ολους...κ θα μαι μονη.....μηπως τα βλεπω ολα πολυ μαυρα???νομιζω πως ναι....το καταλαβαινω κ γω...αλλα ρε παιδια αυτο το χρωμα εχω μονο μπροστα ολον αυτον τον καιρο.....φανταζομαι πως σας κουρασα..κ ευχαριστω προκαταβολικα ολους οσους καθισαν κ διαβασαν την κατω απο την βαση ψυχολογια μου........