περιμενοντας το "αυριο" κ χανοντας το "τωρα"

ποσο πολυ με χαρακτηριζει αυτος ο τιτλος..ποσο πολυ σκεφτομαι πραγματα που θελω να κανω κ απλα τα αναβαλω για καποια χρονικη στιγμη στο μελλον που συμφωνα με τα μυαλα μου θα ειμαι πιο αδυνατη κ πιο ομορφη αρα κ πιο αποδεκτη απο τους αλλους..ποσες εκδρομες κ ποσα παρτυ π δν πηγα λογω πεσμενης διαθεσης? λογω του "τι να παω μωρε..αφου δν μπορω να βαλω το κολαν μου?" τα εχω συνδυασει ολα τοσο ομορφα μονο π δεν μ κανουν ακομα..
ποσες φορες εχω βαλει χρονοδιαγραμματα λεγωντας "μεχρι τα χριστουγεννα θα ειμαι τοσα κιλα..με χρι τα γενεθλια μου..τοσα" κ ποτε δν ημουν ΤΟΣΑ !! που μονο μια φορα απο τις ΤΟΣΕΣ αν το επαιρνα σοβαρα θα τα ειχα ξεπεταξει κ δν θα ειχα προβλημα(συνεχεια) κ απο χριστουγεννα σε χριστουγεννα..απο γενεθλια σε γενεθλια..κριμα..για τα παρτυ κ τις διασκεδασεις που εχω χασει..κριμα για καποιες στιγμες που ηθελα να ζησω..κ περισσοτερο κριμα που ΑΚΟΜΑ κανω το ιδιο λαθος να λεω "το πασχα..η ακομα χειροτερα..το καλοκαιρι..θα ειμαι ΤΟΣΑ" δεν λεω καλο κ θεμιτο να βαζουμε στοχους κ να υπολογιζουμε τις προσπαθειες μας..αλλα να σας πω ενα μυστικο? πιστευω αθεραπευτω πολυ κ βαθια μεσα μου πως αν πραγματικα ΖΟΥΣΑ ολες αυτες τις στιγμες οπως μοναδικα ομορφα μου παρουσιαζονται θα ηταν κ πολυ ευκολοτερο να χασω κ αυτα τα ρημαδοκιλα απο το να μενω σπιτακι κ να υπολογιζω θερμιδουλες(τονιζω το μιζερο της καταστασης)
να σας πω την αληθεια μου..? "μετραω" εμφανισιακα..δν το λεω ουτε για να γινω μισητη ουτε ειμαι κανενα ψωνιο της σειρας..αυτη ειναι η ευλογια μ,αυτη κ η μεγαλυτερη παγιδα μου..νιωθωντας οτι οποτε βγω..ντυθω(εστω κ οχι με κολαν)..βαφτω..χτενιστω..τρα� �αω βλεμματα..κολακευομενη απο ολο αυτο.λες.."δν βαριεσαι? αφου το χουμε" αμ δν το χουμε..αν δεν το ζουμε..απλα δν το χουμε..κ το χειροτερο ειναι πως αν συνεχισουμε ετσι..πολυ φοβαμαι οτι δν θα το εχουμε ουτε μεχρι το πασχα..ουτε το καλοκαιρι..(τα φετινα? )..........

Ποσο σε καταλαβαινω κ ποσο σε νιωθω...τα ιδια συναισθηματα γνωριμα τα διαβασα σημερα τοσες πολλες φορες διατυπωμενα απο διαφορετικα ατομα ο καθενας με τον τροπο του...ολοι ομως λεμε το ιδιο....
Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την αναβαλουμε...κ να περιμενουμε να αδυνατισουμε για να τη ζησουμε...κι ομως το κανουμε...κ τι γινετε? εμεις βγαινουμε χαμενοι...πιασε λοιπον την ζωη σου απ τα μαλλια κ ζησε την...ζησε το πρωινο σου ξυπνημα..τη βολτα με τους φιλους..το διασκεδαστικο διημερο...το τηλεφωνημα καποιου γνωστου...την οικογενεια σου....η ζωη περναει κ δεν προκειτε καμμια στιγμη να γυρισει πισω...ουτε το περυσι..ουτε κ το φετος θα γυρναει του χρονου...κ μεις μεσα στο καβουκι μας..θα μαστε απλοι θεατες αδρανεις που περιμενουν το θαυμα για να ζησουν....κ ξερεις τι σκεφτομαι?εχουμε 2 χερια , 2 ποδια ,2 ματια ειμαστε υγιεις κ εχουμε μερικα κιλα παραπανω....το κακο ειναι οτι μας λειπει η θεληση...κ υπαρχουν ανθρωποι μισοι...αναπηροι ...τυφλοι...που ειναι τετοια η θεληση τους για ΖΩΗ που δεν αφηνουν στιγμη να περασει ανεκμεταλευτη.....κ τελικα μηπως ειμαστε αξιοι της μοιρας μας που αφηνουμε τους εαυτους μας στο ελεος της μιζεριας μας????
Κ ναι δεν ειμαστε ασχημες μετραμε...κ γω μετραω...κ ολες πιστευω...η καθεμια με τον τροπο της αλλα ριχνουμε τοσο πολυ τον εαυτο μας κ γινομαστε τοσο απαισιοδοξες που θεωρουμε οτι κανενας δεν θα γυρισει να μας κοιταξει...κ οσο δεν νιωθουμε ανετα με το μεσα μας κ την ψυχουλα μας παντα το ιδιο θα νιωθουμε..αλλα ξερεις κατι? εγω αποφασισω να μην το αφησω να γινει...τι στο καλο τοσο αδυναμη ειμαι???θα παρω τη ζωη στα χερια μου κ θα τη ζησω...ΦΤΑΝΕΙ ...τι δικαιωμα μου αυτο δεν θα μου το στερησουν 5 -10 -20 -50 κιλα...θα προσπαθησω κ αν δεν τα καταφερω θα απευθυνθω στην επιστημη...αλλα δεν θα κατσω αλλο με σταυρωμενα χερια...κ να σου πω κ κατι? κ αν δεν το χω μεχρι το πασχα δεν με νοιαζει...θα χω προσπαθησειγια το καλυτερο...κ θα χω βαλει τα δυνατα μου...
Μαλλον παρασυρθηκα κ εγραψα λιγα παραπανισια αλλα το θεματακι αυτο με εχει καψει...κ δεν εχω σκοπο να συνεχισω να σιγοψηνομαι..κ το γραφω παντου για να το εμπεδωνω καθε μερα κ να το επιβεβαιωνω...Ας βαλουμε ολοι ενα στοιχημα με τους εαυτους μας...για τους εαυτους μας.....
Αντε σοφακι μου γλυκο παρε κ συ την αποφαση σου κ θα το παλεψουμε ολοι μαζι...καλο κουραγιο κ καλη δυναμη σου ευχομαι κ οτι καλυτερο.... ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ(που λενε) :P

Ολα αυτα που γραφετε τα εχω ζησει.Στεναχωριομουν τοσα χρονια και ειδικα αυτα της εφηβιας μου νομιζοντας οτι ειμαι παχια.Θυμαμαι οτι φορουσα 27 νουμερο τζιν και ζυγιζα 53-54 κιλα και θεωρουσα οτι ημουν χαλια,περασαν πολλα χρονια για να μην με ενοχλει το βαρος μου και το πως θα φαινομαι,οχι οτι τωρα εχω σταματησει να ασχολουμαι με τις διαιτες και τη διατροφη (γιατι ειμαι εδω αλωστε? :D ) αλλα τωρα πια αν και ειμαι 10 κιλα παραπανω αισθανομαι πολυ καλα με το σωμα μου.

Μην αφηνετε να περνανε τα χρονια,κανεις απο τους γυρω μας δεν ασχολειται με τα δικα μας κιλα και δυστυχως περασαν χρονια μεχρι να το καταλαβω!!ΖΗΣΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ οσο περισσοτερο μπορειτε!!

Αυτό είναι ένα πολύ πονεμένο θέμα, forty. Το πώς νιώθεις τελικα και όχι το πώς είσαι πραγματικά.
Μιλούσα εχθές το βράδυ με κάτι φίλους (είχαμε βγει) και τους είπα ότι κάνω δίαιτα και άρχισαν τα γνωστά "γιατί; να χάσεις τι;" και κάτι τέτοια.
Η απάντησή μου ξέρεις ποια ήταν; "Παιδιά δε με νοιάζει τι λέτε εσείς. Εγώ νιώθω χοντρή και αυτό είναι που μετράει".
Το τραγικό είναι ότι συνειδητοποιώ ότι δεν κάνω δίαιτα για να αρέσω στον εαυτό μου αλλά για να μην μπορεί να βρεθεί κανείς να πει ότι είμαι χοντρή!!
ΥΓ: επειδή δεν έχω καταφέρει να φτιάξω ακόμη το τικεράκι μου, σας λέω ότι έχω ύψος 1.63 και την Τρίτη (Τετάρτη ξεκίνησα δίαιτα) ήμουν σχεδόν 65 κιλά. Στόχος τα 52.

Σοφάκι μου δε ξέρω αν το θυμάσαι αλλά σε παλαιότερο πόστ σου είχα
πεί , γλυκειά μου πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, κανένας και τίποτα
δεν αξίζει την προσοχή σου περισσότερο από αυτόν, και αυτός έχει μόνο εσένα.

Μη χαλάς τη ζαχαρένια σου για τα μάτια των άλλων, αυτοί βλέπουν ότι θέλουν.
Η ουσία και η πραγματική ομορφιά είναι μέσα μας και δυστυχώς δεν είναι πάντα ορατή.
Προχώρα λοιπόν, όπως εσύ κρίνεις καλύτερα για σένα, εξ΄αλλου είσαι μια κουκλάρα!
Αυτό είναι βέβαιο!

Quote:

---

Originally posted by athens246
Αυτό είναι ένα πολύ πονεμένο θέμα, forty. Το πώς νιώθεις τελικα και όχι το πώς είσαι πραγματικά.
Μιλούσα εχθές το βράδυ με κάτι φίλους (είχαμε βγει) και τους είπα ότι κάνω δίαιτα και άρχισαν τα γνωστά "γιατί; να χάσεις τι;" και κάτι τέτοια.
Η απάντησή μου ξέρεις ποια ήταν; "Παιδιά δε με νοιάζει τι λέτε εσείς. Εγώ νιώθω χοντρή και αυτό είναι που μετράει".
Το τραγικό είναι ότι συνειδητοποιώ ότι δεν κάνω δίαιτα για να αρέσω στον εαυτό μου αλλά για να μην μπορεί να βρεθεί κανείς να πει ότι είμαι χοντρή!!
ΥΓ: επειδή δεν έχω καταφέρει να φτιάξω ακόμη το τικεράκι μου, σας λέω ότι έχω ύψος 1.63 και την Τρίτη (Τετάρτη ξεκίνησα δίαιτα) ήμουν σχεδόν 65 κιλά. Στόχος τα 52.

---

πολύ σωστό στόχο έχεις βάλει, καλή επιτυχία!
γιατί δε μπαίνει το τικεράκι?

Μου έδωσε η badgirl ένα link σήμερα και οδηγίες για να το φτιάξω (μόλις προχθές έκανα register- είμαι καινούργια στην παρέα και δεν έχω μάθει ακόμη τα κόλπα) αλλά δεν ανοίγει από το internet της δουλειάς. Θα το δοκιμάσω σπίτι το βράδυ.

α οκ, ναι μερικοί μπλοκάρουν διάφορα τέτοια σάιτ.

αφού να σκεφτείς ούτε τα δικά σας δε βλέπω από τη δουλειά. Βλέπω τη διεύθυνση που το έχετε φτιάξει αλλά όχι το τικεράκι σας. :-((

Quote:

---

Originally posted by sofakithess20189 πιστευω αθεραπευτω πολυ κ βαθια μεσα μου πως αν πραγματικα ΖΟΥΣΑ ολες αυτες τις στιγμες οπως μοναδικα ομορφα μου παρουσιαζονται θα ηταν κ πολυ ευκολοτερο να χασω κ αυτα τα ρημαδοκιλα απο το να μενω σπιτακι κ να υπολογιζω θερμιδουλες(τονιζω το μιζερο της καταστασης)
να σας πω την αληθεια μου..? "μετραω" εμφανισιακα..δν το λεω ουτε για να γινω μισητη ουτε ειμαι κανενα ψωνιο της σειρας..αυτη ειναι η ευλογια μ,αυτη κ η μεγαλυτερη παγιδα μου..νιωθωντας οτι οποτε βγω..ντυθω(εστω κ οχι με κολαν)..βαφτω..χτενιστω..τρα� �αω βλεμματα..κολακευομενη απο ολο αυτο.λες.."δν βαριεσαι? αφου το χουμε" αμ δν το χουμε..αν δεν το ζουμε..απλα δν το χουμε..κ το χειροτερο ειναι πως αν συνεχισουμε ετσι..πολυ φοβαμαι οτι δν θα το εχουμε ουτε μεχρι το πασχα..ουτε το καλοκαιρι..(τα φετινα? )..........

---

αυτα ακριβως μου λεει κ ο αντρας μου, εγω ομως τον χαβα μου...φυσικα κ τα πιστευω κι γω...αλλα οταν ερθει η κρισιμη ωρα...ταξιδι εκει με μαγιο παρεο κτλ ή αλλου εγω θα προτιμησω το λιγοτερο γυμνο. γιατι ειμαι ΖΩΟΝ. λες κ δε μας βλεπει ο καλος μας γυμνες, λες κ δε μας κανει ερωτα, λες κ δε μας λατρευει για οσα ειμαστε αλλα κ για το πως δειχνουμε...κ παρολαυτα ολες οι καταθλιπτικες ιδεες περνανε απο το μυαλο μας...παχυνα δεν πρεπει το ενα δε πρεπει το αλλο...λες κ δεν ημουν παντα ευσωμη!

SOFAKITHESS ΓΕΙΑ ΣΟΥ!Να ηξερεs ποσο με χαρακτηριζει ο τιτλοs του δικου σου θεματοs!Oντωs περιμενονταs το αυριο,χανω το τωρα,και το τωρα γινετε χθεs και μετρωνταs τοσεs χαμμενεs ευκαιρειεs του χθεs,εχω διαμορφωση ενα χαμμενο παρελθον.Οι μερεs περνανε τοσο γρηγορα,και γενικα η ζωη χανετε μεσα απο τα χερια μαs.Καποτε μου εγραψε μια κοπελα εδω που θαυμαζω πολυ τα γραπτα τηs και την ιδια χωριs να την εχω γνωρισει απο κοντα(αυτη η κοπελα ειναι η ΝΑΝΤΙΝΕ),μου εγραψε λοιπον ``ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ``,ειχε και εχει τοσο δικιο.Σε οσα εγραψεs σοφια επεσεs μεσα και στα δικα μου.Απο πασχα σε πασχα θα ειχα χασει τοσα κιλα,και απο χριστουγεννα σε χριστουγεννα θα ειχα χασει τοσα κιλα,και απο γεννεθλια σε γεννεθλια και παει λεγονταs,και τα κιλα δεν χαθηκαν και η ζωη μου στασιμη,απλοs παρατηρητηs τηs ευτυχιαs του εξω κοσμου.Βλεπωνταs το ζευγαρι να φιλιετε,να αγκαλιαζετε και καθισυχαζονταs τον ευατο μου,λεγονταs θα ερθει και η δικη μου στιγμη,``ΟΤΑΝ``ομωs ειμαι στα κιλα που θελω,στα κιλα που ημουν παλια.Υπηρξα αδυνατη με ωραιο σωμα,που τοτε ακομα εβλεπα οτι δεν ειναι και τελειο(ασχετα αν οι αλλοι το εβλεπαν),και τωρα στα πολλα κιλα μου.Η αληθεια επειδη ειναι ωραιο να την λεμε,ειναι πωs ενιωθα πολυυυ καλυτερα με μενα και αυτη η ριμαδα η αυτοπεποιθηση,ειναι το Α και το Ω,δυστηχωs ευτυχωs,``EKΠΕΜΠΕΤΕ``,δεν ξερω πωs γινετε,αλλα γινετε και με βαση επιστημονικεs ερευνεs!Aυτο που συμβαινει με μενα λοιπον ειναι οτι η αυτοπεποιθηση μου εχει παει περιπατο,καπου ομωs ειναι λογικο ρε κοριτσια,διοτι αν βλεπειs ενα σωμα που δεν σου αρεσει,γιατι να αρεσει σε καποιον αλλον?εχω αρχισει και πιστευω πωs μια κατηγορια ανδρων ειναι αυτοι που αποδεχονται τα πολλα κιλα σε μια γυναικα,οι αντρεs που θελουν να καλυψουν την δικη τουs ανασφαλεια,ειτε να ειναι πιο ωραιοι και να καυχιουνται,ειτε γιατι οι γυναικεs με τσακισμενη αυτοπεποιθηση λενε συνεχεια ναι,κατι που βολευει αρκετουs.Για να μην βγω τελειωs εκτοs θεματοs ομωs βλεπω απο μενα.Εχω εντοπισει οοολα τα προβληματα μου,ολα αυτα που θελω να φτιαξω σε μενα.Ομωs ενω τα σκεφτομαι ολα θετικα,οταν ειναι να τα κανω πραξη ΔΕΝ,και δεν ημουν καθολου ετσι.Απο την εφηβεια μου μεχρι και τα 23-24 μου χρονια,ημουν παιδι των θελων μου και οχι των πρεπει,και ημουν πραγματικα ευτυχισμενη,περνουσα απιστευτα ομορφια,ταξιδια,εκδρομεσ,μ� � παρεα,ξενυχτια,clubbakia,μπουζο υκια.Μια γεματη ζωη,τωρα γινονται καποια απο αυτα αλλα πρεπει να με τραβηξει καποιοs,οχι οτι δεν το εχω αναγκη,απλα δεν εχω την δυναμη να το εξωτερικευσω.Αρα αξιζει να χανω οολη τη ζωη μου,για 30-40 κιλα παραπανω?ΟΧΙ απολυτα οχι,αλλα ειναι και η κοινωνια που δεν σε αποδεχετε,εδω οι ιδιοι οι συγγενειs σου.Θελω πολυ να συμβιβαστω με μενα,με τα κιλα μου οσα και αν ειναι ,αλλα δεν μπορω.

Βάλτε κι εμένα στο κλαμπ κορίτσια! Μία από τα ίδια. Αυτοπεποίθηση κάτω του μηδενός. Τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που με κοιτάει ένας άντρας, γυρίζω το κεφάλι μου να δω που κοιτάει, γιατί δεν πιστεύω ότι αυτό το βλέμμα απευθύνεται σε μένα. Όσες φορές προσπάθησα να ανέβω και να έχω αυτοπεποίθηση, φρόντιζαν οι άλλοι να μου τη ρίχνουν. Π.χ. έλα καλέ φιλενάδα, χάσε κανένα κιλό, πως θα έρθεις στην εκδρομη έτσι που είσαι, θα μας δυσκολέψεις. Ράκος εγώ, αν και πάντα με το χαμόγελο στο στόμα.
Προσπαθώ να δω ότι η κοινωνία θα με αποδεχθεί έτσι, αλλά δυστυχώς η ζωή δεν είναι δίκαιη, οπότε, ναι, θα χάσω κιλά, θα βοηθήσω κόσμο που θέλει να αδυνατίσει με όποιον τρόπο μπορώ και θα αρχίσω εγώ πλέον να σνομπάρω όλες τις άχρηστες που, επειδή έχουν ένα καλό σώμα, νομίζουν κιόλας ότι κάποιες είναι!

Κοριτσακια μου ολες πανω κατω αισθανομαστε το ιδιο...κ γω μαζι σας οπως προειπα...αλλα να σας πω κατι? Οι πραγματικοι φιλοι κ οι ανθρωποι που μας αγαπανε δεν εχουν προβλημα με τα κιλα μας...κ ουτε προβληματα θα τους δημιουργησουμε σε μια εκδρομη οπως ειμαστε...σε καποια φαση ειχα κλεισει την πορτα σε ολους....ημουν αρνητικη σε ολα..δεν ηθελα να βλεπω να μιλαω κ να ακουω κανεναν...ειχα μπει στο καβουκι μου κ δεν ηθελα κανεναν....οποτε ηρθα ν οι κολητες μου ενα βραδυ(2) τους ανοιξα κ καθισαν μαζι μου...Η μια ηταν αγριεμενη ...με ρωτησε τι μου συμβαινει κ της ειπα κλαιγοντας...εξαγριωθηκε κ αρχισε να μου φωναζει...λεγοντας μου πως ΕΓΩ βλεπω τα κιλα μου...κ οτι κανενας δεν με αποκλειει γι αυτο απ την ζωη του....κ της ειπα οτι δεν μπορει να καταλαβει....κ μου ειπε "" δεν μπορω να καταλαβω ναι γιατι εχω ενα μαγαζι που οποια πελατισσα θα μπει μεσα με ρωταει που εισαι κ τι κανεις...με ρωτανε γιατι χαθηκες...αν εισαι καλα κ ολοι μιλανε με τα καλυτερα....δεν μπορω να καταλαβω γιατι ειμαστε 20 λεπτα εδω κ το κινητο σου εχει χτυπησει πανω απο 4 φορες με ανθρωπους που θελουν την παρεα σου κ σε ψαχνουν....κ δεν μπορω να καταλαβω γιατι εγω ηξερα εναν ανθρωπο που δεν το εβαζε κατω με τπτ κ τωρα εχεις αφεθει...ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?????πες μου τους ειπα οτι θελω να κανω επεμβαση κ ηταν αρνητικες κ οι 2 εγινε ενας διαλογος με φωνες κ κλαματα κ εκει επανω μου ειπαν οτι αν χασω τα κιλα αυτες θα το χαρουν πολυ περισσοτερο απο μενα γιατι θα εχουν πισω τον ανθρωπο τους..αλλα γι αυτα τα κιλα δεν θα ηθελαν να παθω κατι κακο κ να μην με ξαναδουν....""ειπωθηκαν πολλα ακομη κ την αλλη μερα το πρωι ξυπνησα με αλλη διαθεση...το μυαλο μου εκανε το κλικ του κ αρχισε μια νεα προσπαθεια..
Κοριτσια κ αγορια η αληθεια ειναι πως οι ανθρωποι που μας αγαπανε καποιες φορες καποια πραγματα αν κ σκληρα τα λενε για το καλο μας...Σε μενα προσωπικα δεν μου την εχει πει κανεις για τα κιλα μου γιατι δεν αφηνω περιθωρια...αυτοσαρκαζομαι τοοοσο πολυ που δεν μενει περιθωριο στον αλλο να μου την πει...ειναι μια αμυνα ο αυτοσαρκασμος πιστευω αλλα δεν το κανω επιτηδες μου βγαινει...οσο ασχημα κ να νιωθω με τα κιλα μου μπορω να τα γελιοποιω....
Δεν μπορω να πω πως εχω αγαπησει την εικονα μου κ το σωμα μου γιατι δεν θα ταν αληθεια...αλλα αποφασισα να ζω τις μερες μου οπως πρεπει...να προσπαθω... κ αν δεν τα καταφερω υπαρχουν κ αλλοι τροποι...Κ να σας πω κ κατι? αποφασισα να εκμεταλευομαι καθε θετικο σχολιο σαν ενεση αυτοπεποιθησης κ οχι δεν βαλω ξανα τον εαυτο μου στο λουκι να πει πως με κοιταει ο ταδε η μου την επεσε ο ταδε...για να νιωσει αυτος καλα κ να νιωθει πιο ωραιος κ ολα αυτα τα κομπλεξικα που εχουμε στο μυαλο μας...ειμαστε ΓΥΝΑΙΚΑΡΕΣ με τα ολα μας....κ σ οποιον αρεσουμε....για τους αλλους δεν μπορεσουμε κοριτσια...

Είσαι πάρα πολύ τυχερή που έχεις τέτοιες φίλες Αλεξάνδρα, δώσε τους σε παρακαλώ ένα παράσημο από μένα! Σε έβγαλαν έστω και σπρώχνοντας από το τέλμα που ήσουν, αυτοί είναι φίλοι!
Στο θέμα του αυτοσαρκασμού τώρα, μην το κάνεις πάρα πολύ, προσπάθησε να το ελέγχεις όσο γίνεται, γιατί όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για άμυνα. Παλιά το έκανα κι εγώ, τώρα όχι πια. Όταν μου τη λένε για τα κιλά μου, σηκώνω το αριστερό φρύδι, χαμογελώ ειρωνικά. Αν δεν πιάσει αυτό, γιατί άλλοι τελικά είναι οι χοντροί και όχι εμείς, υπάρχει η χειρότερη κατηγορία των χοντρόπετσων, τους λέω ανοιχτά και χωρίς χαμόγελο ότι τα σχόλια αυτά με ενοχλούν. Αν ούτε αυτό πιάσει, τους διαγράφω από το χάρτη. Αυτά.

χαιρομαι που οι σκεψεις μου βρηκαν αποκρισμα..ειλικρινα ειναι τοσο κριμα να μην χαιρομαστε τις ευκαιριες που εχουμε ωστε να ΖΗΣΟΥΜΕ!! να βγαλουμε φωτογραφειες.....πονεμενο θεμα εε?? "πως θα φαινομαι? θα ειμαι οπως περυσι,οπως εκεινο το καλοκαιρι που ημουν στα καλυτερα μου? να μπω καπου πισω να μην φαινεται το σωμα.." αλλα ειναι κριμα μωρε..αυτα ειναι π σου μενουν..αποτυπωσε την στιγμη!! αυτα θα εχεις να βλεπεις κ να θυμασαι μετα απο 5-10 χρονια..το ξερω οτι αν αποστασιοποιηθω απο το θεμα μου κ το δω σαν τριτος η λυση μοιαζει τοσο ευκολη κ κοντινη..αλλα αυτο π εχω μαθει πλεον μεσα απο ολη αυτη τη διαδρομη μου με τις διαιτες,τις διατροφες,τα γυμναστηρια..ειναι πως οι μεγαλες μαχες κερδιζονται καθε μερα! εκει ειναι το κολπο..εκει το μυστικο..αν αφηνεις την μια μερα απλα να διαδεχεται την αλλη δεν προκειται να αλλαξουν κ πολλα! πρεπει κ εσυ κα ξεκουνηθεις απο το βολεμα σου..να κανεις αυτα που πραγματικα θελεις..αυτα που οι φιλοι σε προκαλουν να κανεις μαζι τους! κ σε θελουν μαζι τους!! κ ο ανθρωπος σου..σε διαλεξε!! ξερει πως εισαι!! γιατι λοιπον το κομπλεξ εξω στον κοσμο?

επηρεασμενη απο αυτους τους προβληματισμους..σημερινο περιστατικο..δεν ειχα σχολη..κ χαζευα μονο κατι σημειωσεις,οταν ερχεται η μαμα να μου προτεινει να παμε για ψωνια (η ΕΥΚΑΙΡΙΑ να ξεκουνηθω)..δικη μου αρχικη αντιδραση.."οχι"..σκεψη.."ποι� �ς ετοιμαζεται τωρα? δν βαριεσαι?αστο.." μετα απο ενα μισαωρακι..(μυστικο-μπηκα κ στο forum μας-ειδα κ τα μηνυματα σας!) λεω "αντε μαμααα..ετοιμασου" !! κ περασαμε ομορφα..ολη η πολη στολισμενη..τα μαγαζια γεματα..τωρα γυρισαμε! :)

Ειδες??? μια απλη βολτιτσα στα μαγαζια...κ η μερα σου ομορφαινει....

Αβα τα κοριτσακια μου εχουν παρει τα παρασημα τους...ειμαστε μαζι εδω κ 16 χρονια με τη μια κ 10 με την αλλη...κ εχουμε περασει πολλα κυριως δυσκολα..ενα χερι μια γροθια...απο απωλειες αγαπημενων προσωπων ...απο θεματα υγειας απο οικονομικα..μεχρι τα πιο απλα κ καθημερινα...Κ να σκεφτεις οτι με την μια διεκδικουσαμε τον ιδιο αντρα κ ειμασταν στα μαχαιρια..κ ξαφνικα κοιτας μια αγνωστη κ μιλατε με τα ματια...κ ερχετε κ δενει τοοσο πολυ αυτη η σχεση ....Οι φιλοι ειναι για να μας φερνουν στα ισια μας..με καθε τροπο κ οχι να μας χαιδευουν τα αυτια...Χαιρομαι πολυ που τις εχω κ δεν θα τις αλλαζα ουτε με 20 κιλα λιγοτερα :P

Το τελευταίο Αλεξάνδρα μου μου άρεσε πάρα πολύ! Ούτε καν με 20 κιλά λιγότερα! Μπράβο σας!

Quote:

---

Originally posted by sofakithess20189
ποσο πολυ με χαρακτηριζει αυτος ο τιτλος..ποσο πολυ σκεφτομαι πραγματα που θελω να κανω κ απλα τα αναβαλω για καποια χρονικη στιγμη στο μελλον που συμφωνα με τα μυαλα μου θα ειμαι πιο αδυνατη κ πιο ομορφη αρα κ πιο αποδεκτη απο τους αλλους..ποσες εκδρομες κ ποσα παρτυ π δν πηγα λογω πεσμενης διαθεσης? λογω του "τι να παω μωρε..αφου δν μπορω να βαλω το κολαν μου?" τα εχω συνδυασει ολα τοσο ομορφα μονο π δεν μ κανουν ακομα..
ποσες φορες εχω βαλει χρονοδιαγραμματα λεγωντας "μεχρι τα χριστουγεννα θα ειμαι τοσα κιλα..με χρι τα γενεθλια μου..τοσα" κ ποτε δν ημουν ΤΟΣΑ !! που μονο μια φορα απο τις ΤΟΣΕΣ αν το επαιρνα σοβαρα θα τα ειχα ξεπεταξει κ δν θα ειχα προβλημα(συνεχεια) κ απο χριστουγεννα σε χριστουγεννα..απο γενεθλια σε γενεθλια..κριμα..για τα παρτυ κ τις διασκεδασεις που εχω χασει..κριμα για καποιες στιγμες που ηθελα να ζησω..κ περισσοτερο κριμα που ΑΚΟΜΑ κανω το ιδιο λαθος να λεω "το πασχα..η ακομα χειροτερα..το καλοκαιρι..θα ειμαι ΤΟΣΑ" δεν λεω καλο κ θεμιτο να βαζουμε στοχους κ να υπολογιζουμε τις προσπαθειες μας..αλλα να σας πω ενα μυστικο? πιστευω αθεραπευτω πολυ κ βαθια μεσα μου πως αν πραγματικα ΖΟΥΣΑ ολες αυτες τις στιγμες οπως μοναδικα ομορφα μου παρουσιαζονται θα ηταν κ πολυ ευκολοτερο να χασω κ αυτα τα ρημαδοκιλα απο το να μενω σπιτακι κ να υπολογιζω θερμιδουλες(τονιζω το μιζερο της καταστασης)
να σας πω την αληθεια μου..? "μετραω" εμφανισιακα..δν το λεω ουτε για να γινω μισητη ουτε ειμαι κανενα ψωνιο της σειρας..αυτη ειναι η ευλογια μ,αυτη κ η μεγαλυτερη παγιδα μου..νιωθωντας οτι οποτε βγω..ντυθω(εστω κ οχι με κολαν)..βαφτω..χτενιστω..τρα� �αω βλεμματα..κολακευομενη απο ολο αυτο.λες.."δν βαριεσαι? αφου το χουμε" αμ δν το χουμε..αν δεν το ζουμε..απλα δν το χουμε..κ το χειροτερο ειναι πως αν συνεχισουμε ετσι..πολυ φοβαμαι οτι δν θα το εχουμε ουτε μεχρι το πασχα..ουτε το καλοκαιρι..(τα φετινα? )..........

---

+1

πωπω...
αυτο το τοπικ ειναι μαχαιρι στην καρδια ...

ρε σοφάκι σε διάβαζα και προσπαθούσα να θυμηθώ αν το πόσταρα εγώ και το είχα ξεχάσει...πραγματικά...Ξυπνή σαμε όμως!!:spin: καλή δύναμη!

ειναι πολυ πολυ αντιπροσωπευτικο ποστ σε οτι κανουμε μαλλον σε οτι δεν κανουμε...

...και εγω δεν ζω ,ζω για την μερα που θα ειμαι οπως θελω....νομιζω ολα θα λυθουν μαγικα θα βγω,θα ερωτευτω θα χαρω οταν θα ειμαι αδυνατη...δυστυχως σκεφτομαι ετσι...και χανω την ζωη γαμ..το

ειναι τοσο περιεργο να ακουσ απο καποιον αγνωστο αυτα που τοσα χρονια κρυβεισ μεσα σου με τοση επιτυχια....ποσο συμφωνω με ολεσ σασ βρε κοριτσια ! τερμα η κλαψα...εγω βαρεθηκα την μιζερια μου,,,,κ τουσ ανα καιρουσ στοχουσ μου με κιλα ! παπαλα !: οτι ειναι να γινει θα γινει τωρα !!!!χαμογελοοο κ αισιοδοξεσ σκεψεισ !!!!!

α ρε γμτ δυστυχως ειναι πολλα ατομα με αυτη την λογικη κι εγω μεσα σε αυτα, καποιες φορες προσπαθω να μην σκεφτομαι ετσι αλλες τα καταφερνω και αλλες οχι, πρεπει να ακολουθησουμε κατι που εχω δει αρκετες φορες να γραφεται "ζησε τη καθε μερα σαν να ειναι η τελευταια"

Quote:

---

Originally posted by bubulitsa
ειναι τοσο περιεργο να ακουσ απο καποιον αγνωστο αυτα που τοσα χρονια κρυβεισ μεσα σου με τοση επιτυχια....ποσο συμφωνω με ολεσ σασ βρε κοριτσια ! τερμα η κλαψα...εγω βαρεθηκα την μιζερια μου,,,,κ τουσ ανα καιρουσ στοχουσ μου με κιλα ! παπαλα !: οτι ειναι να γινει θα γινει τωρα !!!!χαμογελοοο κ αισιοδοξεσ σκεψεισ !!!!!

---

:starhit:

Με παρηγορεί ότι υπάρχουν κι άλλοι που μεταθέτουν τη ζωή τους για αργότερα...κάπως έτσι νιώθω ακόμη και τώρα που, υποτίθεται, ότι έχω ισορροπήσει λίγο στο θέμα αυτό. Παρόλ'αυτά, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι εγώ ακόμη παλεύω με το γνωστό θέμα...και με οικτίρω που αδυνατώ να το λύσω! Λυπάμαι για μένα αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω κανονικά...πρέπει να το λύσω!

εδω κ 3 μερεσ διαβασα ενα αρθρο εδω για τουσ binge eaters.. κ καταλαβα οτι ανικω σε αυτη την κατηγορια..περιττο να πω την ξενερα που εφαγα...απο εκεινη την ωρα σταματησα τισ βραδυνεσ εξορμησεισ στο ψυγειο...κ προσπαθω να φτιαξω λιγο το ψυχολογικο κομματι του εαυτου μου,,που παρολο που εχω την υγεια μου,ειμαι παντρεμενη εδω κ ενα χρονο με εναν ανθρωπο που με λατρευει ,,,εγω ζω ενα στο κοσμο μου...χωρισ να εκτιμαω τιποτα...καταλαβα οτι ,οτι ειμαι δεν ειμαι εγω αλλα αυτη η μ@λ@κια που με εχει κανει να χω ψυχωση με το φαγητο....πραγματικα κουραστηκα...ειμαι 24 κ κανω διαιτα απο α 13 μου....εχω πετυχει 2 φορεσ τον στοχο μου,,,αλλα μετα απο καιρο ξανα ανεβηκα στα κυβικα...παπαλα.....τρομαζω που ειμαι τοσο αποφασισμενη...χαχα....παντα ειμαι καπωσ δειλη θα ελεγα...ζουμε το τωρα κ οχι το πωσ θα ηταν,,,,,,,το μετα....αν ημουν αδυνατη....!!! ελεοσ.........ποσο χαζη ημουν κ δεν θελω να μαι? ποσα εχασα απ την ζωη μ για τα κομπλεξ μ... ΤΕΛΟΣ ΟΜΩΣ !!!ΤΩΡΑ ΖΩ...ΧΕΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ,,,ΑΝ ΠΕΙΝΑΣΩ ΞΕΡΩ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΦΑΩ..ΕΛΕΟΣ...ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ,,ΣΟΡΥ ΑΛΛΑ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΜΠΑΜ !

Μπράβο, Μπουλίτσα! Το μπαμ ακούστηκε μέχρι εδώ!!!!!!!!Συνέχισε να εκρηγνυσαι!!!

tidekpe ευχαριστω πολυ για το σαπορτ !! λολ ηταν γερο το μπαμ ...ακουστηκε σε ολο το τσαταμ ...χαχα ...εμα πια απελπισια με τα παλιο κιλα...ημαρτον ...να ζησουμε κ λιγο...¨))))

Καλησπέρα ξανά παιδιά,
θα "εκμεταλλευτώ" λιγάκι αυτό το ποστ για να σας πω κάτι που ήθελα. Έπρεπε να πάρω την ψυχιατρική γνωμάτευση για τις εξετάσεις που ζητά το Ρίο. Ευτυχώς όλες αυτές οι εξετάσεις δε με οδήγησαν στην τρέλα και η γνωμάτευση ήταν θετική :smirk:

Η ψυχίατρος ηταν πολύ διαθέσιμη να ασχοληθεί μαζί μου αν και σε δημόσιο νοσοκομείο, μου αφιέρωσε πάρα πολύ χρόνο και ηταν πανέξυπνος άνθρωπος γενικώς. Μιλήσαμε για το χειρουργείο και για διάφορα δικά μου θέματα που σχετίζονται με τα κιλά κτλ. Μου μίλησε αρκετά ειλικρινά μάλλον.

Μου είπε ότι το κομμάτι του χειρουργείου δε θα το καταλάβω καν. Θα περάσει πανεύκολα και τα κιλά θα χαθούν ως δια μαγείας, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Μου έδωσε και κάποιες οδηγίες για το φαγητό, πώς να το μασάω, πώς να μάθω μετά να ρυθμίζω τις υπογλυκαιμίες μου που θα είναι πολύ απότομες, ότι θα πρέπει να αλλάξω τον τρόπο σκεψης και ζωής μου και όχι διατροφής κτλ κτλ. Λίγο πολύ δηλαδή κάποια από αυτά που μας είπε και ο γιατρός στην Πάτρα.

Μετά μου είπε ότι αυτό το κομμάτι της αναμονής μέχρι το χειρουργείο πρέπει να το χαρώ όσο τίποτα. Ήταν ειλικρινής και ωμή θεωρώ, και καλά έκανε. Μου είπε ότι ήμουν σαν θείτσα και ότι αυτό πρέπει να σταματήσει τώρα και όχι κάποια στιγμή στο μέλλον. Πράγματι ήμουν ντυμένη στα μαύρα, με ένα τεράστιο κασκόλ να με σκεπάζει και το μαλλί "μαζί μου ξυπνάει κάθε πρωί η ζούγκλα". Της είπα ότι δε μου αρέσει να είμαι ατημέλητη αλλά για ένα λόγο ο εαυτός μου αρνείται. Είπε ότι δεν πρέπει να θεωρώ ότι εφόσον είμαι τόσα κιλά, μόνο σαν χάλι μαύρο αξίζει να ντύνομαι. Κοινώς, πρέπει να πείσω τον εαυτό μου ότι αξίζει τον κόπο.

Μου είπε να στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη κάθε μέρα 15 λεπτά και να παρατηρώ τον εαυτό μου. Είναι μια άσκηση που τη σνόμπαρε κι εκείνη λέει κάποτε, αλλά μου είπε ότι τελικά είναι ότι πιο ευεργετικο μπορεί να κάνει κανείς για τον εαυτό του. Έτσι, λέει, θα φτάσω σε ένα σημείο να μη με ενοχλεί κανένας καθρέφτης, να μη ντρέπομαι να φοράω ένα μαγιό και όλα τα σχετικά.

Το σκεφτόμουν μετά. Είναι λογικό. Αν δεν αγαπήσω την εικόνα μου όπως είναι τώρα, θα είμαι μια ζωή καχύποπτη. Όπως και είμαι. Θα μου λένε "είσαι όμορφη" ή θα ενδιαφέρονται όσοι ενδιαφέρονται για μένα και εγώ θα νομίζω ότι με δουλεύουν. Αποφάσισα να κάνω αυτή την άσκηση. Να ντύνομαι όμορφα, να βάφομαι, να κάνω περίεργα χτενίσματα και γενικώς ότι μου αρέσει να κάνω και απλώς λέω "α μπαα, άααλλη φορά μωρέ, δεν κοιτάς τι χάλια έχεις;"

Αυτό το διάστημα της αναμονής μέχρι τη μεγάλη αλλαγή, πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Να μην κρυβόμαστε, αλλά να "μπαίνουμε" παντού δυναμικά. Έτσι είμαστε και δεν είμαστε μόνο μια μάζα κρέας. Όπως σε όλους τους μεγάλους αποχωρισμούς, δεν πρέπει να μένουν οι πικρές στιγμές πίσω, αλλά οι όμορφες. Τι πιο όμορφο λοιπόν από το να αποδεχτούμε (χωρίς να το παρακάνουμε!) αυτή την εικόνα που κουβαλάμε όλη μας τη ζωή οι περισσότεροι; ʼλλωστε, περάσαμε και ωραίες στιγμές μαζί της... :wink2:

Σόρυ για το μακροσκελές της υπόθεσης. Δεν είπα τίποτα το συνταρακτικό, απλώς σκέφτηκα ότι καλό θα κάνει να το μοιραστώ κι αυτό μαζί σας. Σίγουρα όχι κακό!

Quote:

---

Originally posted by Luna84


Η ψυχίατρος ηταν πολύ διαθέσιμη να ασχοληθεί μαζί μου

Μετά μου είπε ότι αυτό το κομμάτι της αναμονής μέχρι το χειρουργείο πρέπει να το χαρώ όσο τίποτα. Ήταν ειλικρινής και ωμή θεωρώ, και καλά έκανε. Μου είπε ότι ήμουν σαν θείτσα

---

:wow:!!!!!!!!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by lessing

Quote:

---

Originally posted by Luna84


Η ψυχίατρος ηταν πολύ διαθέσιμη να ασχοληθεί μαζί μου

Μετά μου είπε ότι αυτό το κομμάτι της αναμονής μέχρι το χειρουργείο πρέπει να το χαρώ όσο τίποτα. Ήταν ειλικρινής και ωμή θεωρώ, και καλά έκανε. Μου είπε ότι ήμουν σαν θείτσα

---

:wow:!!!!!!!!!!!!!!!!

---

Ε ναι! Αφού ήμουν; :spin: Και λίγα είπε βασικά. Και πραγματικά ήταν πολύ ευχάριστη και χωρίς καμία διάθεση να με ξεπετάξει. Πρέπει να έμεινα εκεί 45 λεπτά και θα προσπαθήσω να την ξαναδώ σύντομα! :thumbup:

Luna84 καλα έκανες και το μοιραστηκες μαζι μας αυτην την εμπειρεια με την ψυχιατρο ! Πιστεψε με ειναι πολυ επικοδομητική για ολους μας ! Οσο για το κοματι με το καθρεπτη θεικο . Τωρα που γράφω αναλογιζομαι οτι προσφατα ειδα μια κοπέλα υπερβαρη , πολυ υπερβαρη αλλα τοσο περιποιημενη που ζηλεψα!!!! Και εγω πιστεψε με σαμ "θειτσα " κυκλοφορω συνεχεια ! Δεν ξερω γιατι το κανω αυτο ! Ξερω οτι μπορω να τονισω καποια χαρακτηριστικα του εαυτου μου που δειχνουν ομορφα . Ο καθενας μας εχει κατι ομορφο να αναδειξει ..............

Quote:

---

Originally posted by Alma libre
Luna84 καλα έκανες και το μοιραστηκες μαζι μας αυτην την εμπειρεια με την ψυχιατρο ! Πιστεψε με ειναι πολυ επικοδομητική για ολους μας ! Οσο για το κοματι με το καθρεπτη θεικο . Τωρα που γράφω αναλογιζομαι οτι προσφατα ειδα μια κοπέλα υπερβαρη , πολυ υπερβαρη αλλα τοσο περιποιημενη που ζηλεψα!!!! Και εγω πιστεψε με σαμ "θειτσα " κυκλοφορω συνεχεια ! Δεν ξερω γιατι το κανω αυτο ! Ξερω οτι μπορω να τονισω καποια χαρακτηριστικα του εαυτου μου που δειχνουν ομορφα . Ο καθενας μας εχει κατι ομορφο να αναδειξει ..............

---

Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. Αφού μπορώ να βάλω ωραία ρουχαλάκια, λιγο κραγιόν, τα μακριά μου σκουλαρίκια και να φουσκώσω λίγο το μαλλάκι, γιατί δε το κάνω;

Γεια σας και απο εμενα,
Και εγώ πάνω κατω το ιδιο προβλημα. Τα κιλά μου.Εκεινο που με στενοχωρεί είναι ότι ενώ έχω καταφέρει στη ζωή μου πολλά πραγματα εκεί μένω πισω.Έχω βοηθήσει φίλες μου να χάσουν βάρος εμψυχώνοντας τες, αλλά εγώ είμαι όλο από αυριο.άντε και οι δηθεν στόχοι.Μέχρι το καλοκαίρι θα έχω χάσει τόσα..έρχεται το καλοκαίρι. και εγώ μπορει να έχω παρει κιολας.Μετά αρχίζει η ψυχολογία και πέφτει.Και αν στην πορεία σου τύχουν και μερικές στραβές παιρνεις ολοένα και περισσότερα κιλά.Οπότε μπαινεις σε ένα φαυλο κύκλο...και εν τω μεταξυ χανεις τη ζωή σου. Τι αλλο να πω; Θεωρω ότι αξίζω πολλά όπως και όλοι εδώ μέσα..και δεν αξιζω άνιση μεταχείριση από καποια τσόλια που δήθεν εχουν το κορμί.Αν και εχασα λιγα κιλάκια μάλλον δεν έχω και πολυ διαθεση για διατροφη.Αλλά πρεπει...ναπροσπαθησω.Μια πόφαση είναι...για τη ΖΩΗ μου.

sweetann, ουτε εγω ειχα διαθεση για διατροφή ...........Το καμπανάκι μου το χτυπησαν καποιες εξετασεις που έκανα και με έβαλαν σε αυστηρή διατροφη . Να σημειωσω οτι δεν ειμαι πολυ μεγαλη (37) αλλα απο το αγχος μου για τα κιλα παθολογικα χτυπησα κοκκινο . Εχω ξεκινησει 10 μερες διατροφή και ηδη εχει αλλαξει η ψυχολογια μου ! Αυτο που θέλω να πω ειναι να ξεκινησεις .............τα υπολοιπα έρχονται μονα του !!!!!:grin:

Quote:

---

Originally posted by sweetann
Γεια σας και απο εμενα,
Και εγώ πάνω κατω το ιδιο προβλημα. Τα κιλά μου.Εκεινο που με στενοχωρεί είναι ότι ενώ έχω καταφέρει στη ζωή μου πολλά πραγματα εκεί μένω πισω.Έχω βοηθήσει φίλες μου να χάσουν βάρος εμψυχώνοντας τες, αλλά εγώ είμαι όλο από αυριο.άντε και οι δηθεν στόχοι.Μέχρι το καλοκαίρι θα έχω χάσει τόσα..έρχεται το καλοκαίρι. και εγώ μπορει να έχω παρει κιολας.Μετά αρχίζει η ψυχολογία και πέφτει.Και αν στην πορεία σου τύχουν και μερικές στραβές παιρνεις ολοένα και περισσότερα κιλά.Οπότε μπαινεις σε ένα φαυλο κύκλο...και εν τω μεταξυ χανεις τη ζωή σου. Τι αλλο να πω; Θεωρω ότι αξίζω πολλά όπως και όλοι εδώ μέσα..και δεν αξιζω άνιση μεταχείριση από καποια τσόλια που δήθεν εχουν το κορμί.Αν και εχασα λιγα κιλάκια μάλλον δεν έχω και πολυ διαθεση για διατροφη.Αλλά πρεπει...ναπροσπαθησω.Μια πόφαση είναι...για τη ΖΩΗ μου.

---

Ο καθένας έχει ένα τρωτό σημείο.. Το κορμί από μόνο του δε φτάνει.