φοβάστε για τους δικούς σας ανθρώπους;

θα ήθελα πολύ να μάθω άν υπάρχουν άτομα που να φοβούνται για τους δικούς τους ανθρώπους. εγώ φοβάμαι πάρα πολύ για τους γονείς μου και τον αδερφό μου. για όλους τους άλλους δεν μου καίγεται καρφι. νοιώθω πως θα γίνει κάτι κακό και αυτό με ταράζει και αμέσως παθαίνω κρίση. Φοβάμαι και το θάνατο για εμένα αλλά κυρίως για τους δικούς μου. Φτάνω σε σημείο να πιστεύω πως έγινε και απελπίζομαι. εδώ και καιρό παιρνω αντικαταθλιπτικά και για ένα μεγάλο διάστημα αντιψυχωσικό solian. τώρα μου το έκοψε ο γιατρός και μου αύξησε τη δόση του αντικαταθλιπτικού. είμαι πάλι σε μια χάλια φάση όχι τόσο δύσκολη όσο στην αρχή αλλά οι ιδέες μου παραμένουν. τη μια μέρα φοβάμαι για την μαμά μου, την άλλη για τον μπαμπά μου, την τρίτη για τον αδερφό μου. αυτό το πράγμα μου καταστρέφει τη ζωή και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα

Έχω την εντύπωση ότι λίγο-πολύ έχουμε τέτοιες σκέψεις για τους δικούς μας, για τα κοντινά μας πρόσωπα, για αυτούς που αγαπάμε πιο πολύ.

Αλλά ο θάνατος δεν είναι κάτι έξω από την ζωή. Είναι το πιο σίγουρο πράγμα σ αυτή.
Και να πεθάνει κάποιος τι έγινε? Θα μας λείψει, θα πονέσουμε, θα στενοχωρηθούμε σίγουρα αλλά η ζωή συνεχίζεται.

Όλοι πεθαίνουν με τον ένα ή άλλο τρόπο η ζωή είναι \"προκλητικά\" αδιάφορη σε όλα αυτά. Όποιος και να πεθάνει ο κόσμος δεν θα σταματήσει να κινείται και εσύ δεν θα σταματήσεις να ζεις.

Τώρα την ησύχασες Andy......................

Κοίτα, είναι πολυ εύκολο εξω από το χορό να λέμε πολλά έξυπνα, (στο λέω γιατί το κάνω συνέχεια).
Η κοπέλα έχει τις ανησυχίες που έχουμε όλοι μας, άλλά σε μεγαλύτερο βαθμό γιατί όπως θυμάμαι ακολουθεί αγωγή για να ξεπεράσει το πρόβλημα της.
Το να της λέμε, \"δε βαριέσαι, όλοι θα πεθάνουμε\", ή, \"και να πεθάνει κάποιος δικός σου, θα το ξεπεράσεις\", δεν είναι βοήθεια.....τουλάχιστον κατά την άποψη μου.....

πράγματι δεν με καθισιχάζει καθόλου αυτό. αντιθέτως με κάνει χειρότερα. θα ήθελα να ακούσω λίγα λόγια παρηγοριας

Prasiniklosti με το να το σκέφτεσαι συνέχεια υπάρχει περίπτωση να το εμποδίσεις ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάτι άσχημο θα γίνει;

Andy..............αισθάνομαι λίγο ηλίθια που έσβησες το μνμ ανάμεσα στα δικά μου........Δεν νομίζω πως έτσι έκανες κάτι που βοήθησε κάποιους.................και πιο πολύ εσένα...........

φοβάμαι μήπως πραγματοποιηθούν όλα αυτά που σκέφτομαι. τα νοιωθω σαν αληθινα.

σκεψεις είναι μόνο, μην φοβάσαι!
η αλλαγή των φαρμάκων, διακοπή, μεγαλύτερη δοσολογία, συνήθως προκαλεί τέτοιες σκέψεις κ φοβίες. Θα περάσει μην ανησυχείς, μόνο προσπάθησε να μην είναι εκει συνέχεια το μυαλό σου, απασχολήσου με κάτι για να μην σκέφτεσαι.. κάτι θα βρείς..
δεν είναι αληθνιά, δηλώνουν κ μακροζωϊα αντίθετα.
υπομονή κ θα περάσει κ αυτό..

Quote:

---

Originally posted by mmaria
σκεψεις είναι μόνο, μην φοβάσαι!
η αλλαγή των φαρμάκων, διακοπή, μεγαλύτερη δοσολογία, συνήθως προκαλεί τέτοιες σκέψεις κ φοβίες. Θα περάσει μην ανησυχείς, μόνο προσπάθησε να μην είναι εκει συνέχεια το μυαλό σου, απασχολήσου με κάτι για να μην σκέφτεσαι.. κάτι θα βρείς..
δεν είναι αληθνιά, δηλώνουν κ μακροζωϊα αντίθετα.
υπομονή κ θα περάσει κ αυτό..

---

Έτσι είναι πράσινη κλωστή......τα έχεις μεγενθύνει λίγο, λόγω της κατάστασης σου και επειδή είναι τα άτομα που αγαπάς και φοβάσαι μη τα χάσεις. Όλοι περνάμε κατά καιρούς τέτοιες φοβίες, οπότε μην κουράζεις και ταλαιπωρείς την ψυχή σου με μαύρες σκέψεις. Αναλογίσου μόνο πόσο χαρούμενοι θα είναι ο μπαμπάς, η μαμά και ο αδελφός σου αν είσαι εσύ καλά και προσανατολίσου πάνω σε αυτό.......

Φοβαμαι για τους δικους μου πολυ. Σε μεμονομενες περιπτωσεις φοβαμαι και για εμενα αλλα περισσοτερο για τους δικους μου και πιο πολύ για τον πατέρα μου. Δεν εχει προβλήματα με την υγεια του αλλα ειναι σχετικα μεγαλος και αυτο με κανει να φοβαμαι.

Αυτος ο φοβος ωρες ωρες γινεται πολυ εντονος τοσο που θα σας εκμυστηρευτω κατι. Φετος το καλοκαιρι οι δικοι μου σχεδιασαν να παμε διακοπές σε νησι του Αιγαίου. Περυσι δεν πηγα μαζι τους αλλα φετος με εχει πιασει ενας μεγαλος φοβος για τον πατέρα μου. Μην παθει κατι... Να ειμαι εκει να τον βοηθησω αν με χρειαστεί. Να τον προστατευσω... Ισως ακουγεται καπως αλλα ετσι αισθανομαι. Γιαυτο αποφασισα να πάω φετος διακοπές μαζι τους... Για να ειμαι κοντα τους και κυριως στο πατέρα μου. Σκέφτομαι τι θα γινω αν παθει κατι και η σκέψη με πανικοβάλει...

prasiniklosti
Δεν ξέρω πόσο καιρό παίρνεις τα φάρμακα αλλά εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι άσχετα από την..θεραπεία αυτή, εσύ εξακολουθείς να έχεις τις σκέψεις αυτές στον ίδιο βαθμό.
Τι ακριβώς σε κάνει να ανησυχείς τόσο?
Πόσο χρονών είσαι?...

Andy συμφωνώ ότι έτσι είναι ο κύκλος της ζωής, ο άνθρωπος γεννιέται, ζει, πεθαίνει. Και νομίζω ότι η πράσινηκλωστή (μ αρέσει αυτό το νικ) σ αυτό το σημείο θέλει να φτάσει όταν απαλλαγεί από τις σκέψεις αυτές.

ειμαι 30 χρονων. την θεραπεία την κάνω σχεδόν 9 μήνες.
αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ένα ατύχημα ή μια ανίατη ασθένεια. ο αδερφός μου οδηγεί μηχανή και αυτό με ανησυχεί περισσότερο. ο μπαμπάς μου είναι 56 χρονών και τον τελευταίο χρόνο μέσα σε 2 μήνες τρείς φίλοι μου έχασαν οι δύο πατέρα και ο ένας μητέρα απο ξαφνικό θάνατο. αυτο το βίωσα έντονα και με κάνει και φοβάμαι πιο πολύ.
οι σκέψεις μου κολάνε μες στο μυαλό μου και με κάνουν να πανικοβάλομαι και να μην μπορώ να συνεχίσω να ζω

Quote:

---

Originally posted by prasiniklosti
θα ήθελα πολύ να μάθω άν υπάρχουν άτομα που να φοβούνται για τους δικούς τους ανθρώπους. εγώ φοβάμαι πάρα πολύ για τους γονείς μου και τον αδερφό μου. για όλους τους άλλους δεν μου καίγεται καρφι. νοιώθω πως θα γίνει κάτι κακό και αυτό με ταράζει και αμέσως παθαίνω κρίση. Φοβάμαι και το θάνατο για εμένα αλλά κυρίως για τους δικούς μου. Φτάνω σε σημείο να πιστεύω πως έγινε και απελπίζομαι. εδώ και καιρό παιρνω αντικαταθλιπτικά και για ένα μεγάλο διάστημα αντιψυχωσικό solian. τώρα μου το έκοψε ο γιατρός και μου αύξησε τη δόση του αντικαταθλιπτικού. είμαι πάλι σε μια χάλια φάση όχι τόσο δύσκολη όσο στην αρχή αλλά οι ιδέες μου παραμένουν. τη μια μέρα φοβάμαι για την μαμά μου, την άλλη για τον μπαμπά μου, την τρίτη για τον αδερφό μου. αυτό το πράγμα μου καταστρέφει τη ζωή και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα

---

Εχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με τη μόνη διαφορά οτί εγώ δεν έχω λάβει ποτέ φάρμακα, ούτε σε γιατρό έχω πάει. Είναι απελπιστικό...

:)
... φοβαμαι...οχι συναιχωσ..κατα καιρουσ ομωσ...με πιανει φοβοσ και συγκινηση.. για την Μαμα μου..πωσ θα πεθανει...

ετσι απλα χωρισ καποιο συγκεκριμενο λογο.. ..ισωσ εγωιστικοσ να ειναι ο λογοσ...θελω να ειναι εκει ..οταν θα κανω οικογενεια,,ναι ρε παιδι μου...οτι και αν περασαμε..γουσταρω να ειναι καπου εκει..

οταν καποια στιγμη την πηρα τηλ. και τησ το ειπα..

γελασε και μου ειπε..μην ανυσηχεισ..ειναι γερη σαν αλογο..χεχχεχε... ασε που δεν σκοπευω να φυγω συντομα.. οποτε μην ανυσηχεισ..

και ναι ..ανακουφιστηκα...ηταν σαν να μου ειπε...\"μην φοβασαι...προσεχω..οσο μακρια και αν ζουμε...προσεχω να ειμαι υγειησ και να ζησω πολυ ακομη..\"

..νομιζω πωσ μονο ετσι μπορουμε να ανακουφιστουμε..αν μασ πουν οι δικοι μασ πωσ..προσεχουν τουσ εαυτουσ τουσ..και ειναι ετσι οντωσ..διοτει..

ανθρωποι ημαστε ο καθενασ εχει την ζωη του τα τρεξηματα του..δεν προλαβαινουμε να ημαστε πισω απο τουσ δικουσ μασ λεσ και ειναι μωρα...ο ελεγχοσ τησ ασφαλειασ τουσ δεν ειναι στο χερι μασ..και γι αυτο ανοισυχουμε...

να ρωτατε τουσ δικουσ σαν αν προσεχουν τουσ εαυτουσ τουσ...

μακια..

ξερετε ποτε δεν ειναι αργα..εστω με το ζορι οταν μια εξεταση καποιοου δικου σασ βγει αρνητικη..να ψαξετε φυσικουσ τροπουσ..πχ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ...ωστε να μειωσετε το προβλημα...ειναι σημαντικο ...οσο ασχημο αν ειναι το αποτελεσμα καποιασ εξετασησ..απλα θελει πειθαρχεια...