Γειά σας,είμαι καινούρια στην παρέα σας αλλά πιο παλιά στο πρόβλημα.
Είμαι βουλιμική εδώ και 5 χρόνια περίπου...(θεέ μου,το βλέπω και δεν το πιστεύω..!) τελοσπάντων..
Ήμουν πάντα λίγο παχουλό γιατί σαν οικόγενεια δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μαγείρεμα και βασιζόμασταν πολύ στο "έξω" και στο γρήγορο φαγητο.
Στα 15 μου πήγα σε διαιτολόγο και με άσκηση και διατροφή πήγα από τα 72 στα 56...με ύψος 1,65!
Η απώλεια βάρους ήταν σταθερή,με παρακολούθηση και εξετάσεις.
Η δίαιτα ήταν πολύ ιδιαίτερη (πχ επέτρεπε τηγανητές πατάτες αλλά όχι λάχανο..) όμως ήμουν πολύ πειθαρχημένη και δεν μου έλλειψε τίποτα.
Δυστυχώς μετά από μία απότομη αλλαγή στη ζωή μου,ξεκίνησα το δυσάρεστο χόμπυ της βουλιμίας..
Τα κιλά παρέμεναν πάνω κάτω τα ίδια αλλά η κακή ψυχολογία και η κούραση ήταν μια πραγματικότητα.
Όταν ξεκίνησα να μένω μόνη μου,χαλάρωσα κάπως..
Τα επείσόδια ήταν σποραδικά και μπορεί να είχα και 6 μήνες να κάνω ή μπορεί να έκανα 5 μέρες συνεχόμενα..
Κάποιες μέρες απλά ζούσα για να κάνω εμετό και να ξανατρώω,έτρωγα συνέχεια και συνέχεια.
Το είπα στο φίλο μου και ένιωσα καλύτερα...ʼρχισα να κρατάω ημερολόγιο φαγητού και υπολόγισα τις θερμίδες που καίει ο μεταβολισμός μου (ύψος,βάρος,ηλικία,ποσοστό λίπους και μυικής μάζας,άσκηση).
Καίω μόλις 1300 θερμίδες χωρίς γυμναστική και ο διαιτολόγος μου είπε οτι το ιδανικό μου βάρος είναι 52 κιλά..ουφφφφφ..είχα φτάσει τα 52 κιλά και ήταν πραγματικά το σωστό βάρος! ένιωθα το σώμα μου υγιές!
Δυστυχώς είμαι πάλι στα 56 ΑΛΛΑ δεν έχω καταφύγει στον εμετό.
Μέχρι τώρα είμαι καλά...θέλω να χάσω τα 4 κιλά αλλά σωστά..το βιβλιαράκι μου με βοηθάει! και οι σαλάτες! και το νερό! 8-)
Απλά ήθελα να πώ την ιστορία μου!
Είμαι εδώ και το προσπαθώ!
Είμαι αισιόδοξη!
Κουράγιο σε όλους μας..
