Σκεφτεστε πολυ την καθε σας κινηση?

None of my movements come automatically to me now. I've been thinking too much about them, even walking properly, talking properly and smoking - doing anything. Before, they would be able to come automatically...

Καμμια κινηση μου δεν μου ερχεται αυτοματα τωρα.Τις σκεφτομαι πολυ ολες , ακομα και να περπαταω σωστα , να μιλαω σωστα , να καπνιζω σωστα-να κανω οτιδηποτε.Πρωτα ερχοντουσαν αυτοματα...

Σας συμβαινει αυτο?
Συνηθως οταν δεν ειμαι καλα...μου συμβαινει το παραπανω και ειμαι μες την μιζερια...οταν ειμαι χαλαρος...zamanfou...ειμαι μπορω να πω ευτυχισμενος...αλλα παρολα αυτα πιστευω οτι υπερυπολογιζω την καθε μου κνιηση περισσοτερο απο το "φυσιολογικο"...και σαν μετρο εχω τον παλιο εαυτο μου.
Διαβασα τις παραπανω γραμμες απο καποιον και μου ηρθε στο μυαλο.
Τι περιεργο πραγμα πραγματι...

οχι, καθολου πολυ.
πολυ σπανια σκεφτομαι για πολυ τις κινησεις μου, και ΠΟΛυ συχνα ενεργω σχεδον αυτοματα.
και ξερεις για ποσες απ αυτες εχω μετανοιωσει???????

ουδεν κακον αμιγες καλου....ισως εχεις γλυτωσει απο κακοτοπιες μ αυτη την ιδιαιτερη προσοχη...

Ναι αλλα υπαρχει και το μεταβατικο σταδιο...παλια ημουνα αλλιως δεν υπολογιζα ετσι...και μετα αρχισα να υπολογιζω...και δεν νομιζω να οφειλεται στην ηλικια...περιεργο πραγματι.

keep
το εχω ξαναπει νομιζω,
εισαι ο ηρωας μου σε οτι αφορα τις ψυχικες παθησεις....
αν επρεπε οπωσδηποτε να εχω καποια τετοια ασθενεια, σαν εσενα θα ηθελα να μπορω να την αντιμετωπιζω....

keep walking... ο δρακος σε ειδε και εξημερωθηκε....

:):):):)
Remedy ευχαριστω!!!!!

Με ειχε απασχολησει και παλιοτερα...αν θυμαστε το στιχακι στην υπογραφη μου...παλια...απλως μου ρθε τωρα στο μυαλο περισσοτερο γιατι θελω να συζητησω κατι.

I\'ve got a secret I\'ve been hiding under my skin
My heart is human, my blood is boiling, my brain I.B.M.
So if you see me acting strangely, don\'t be surprised
I\'m just a man who needed someone, and somewhere to hide
To keep me alive-just keep me alive
Somewhere to hide to keep me alive

I\'m not a robot without emotions-I\'m not what you see
I\'ve come to help you with your problems, so we can be free
I\'m not a hero, I\'m not a saviour, forget what you know
I\'m just a man whose circumstances went beyond his control
Beyond my control-we all need control
I need control-we all need control

Νασαι καλα remedy... μου εφτιαξες την μερα:)

ναι τα σκευτομαι και γω λιγο αλλα π.χ οταν καμια φορα παω να μιλισω περδευψ συχνα τα λογια μου.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
None of my movements come automatically to me now. I\'ve been thinking too much about them, even walking properly, talking properly and smoking - doing anything. Before, they would be able to come automatically...

Καμμια κινηση μου δεν μου ερχεται αυτοματα τωρα.Τις σκεφτομαι πολυ ολες , ακομα και να περπαταω σωστα , να μιλαω σωστα , να καπνιζω σωστα-να κανω οτιδηποτε.Πρωτα ερχοντουσαν αυτοματα...

Σας συμβαινει αυτο?
Συνηθως οταν δεν ειμαι καλα...μου συμβαινει το παραπανω και ειμαι μες την μιζερια...οταν ειμαι χαλαρος...zamanfou...ειμαι μπορω να πω ευτυχισμενος...αλλα παρολα αυτα πιστευω οτι υπερυπολογιζω την καθε μου κνιηση περισσοτερο απο το \"φυσιολογικο\"...και σαν μετρο εχω τον παλιο εαυτο μου.
Διαβασα τις παραπανω γραμμες απο καποιον και μου ηρθε στο μυαλο.
Τι περιεργο πραγμα πραγματι...

---

Ακριβώς το ίδιο παθαίνω κ με αγχώνει η κάθε κίνηση, πως θα την κάνω.. πως θα φανεί κ όταν αγχώνομαι με πιάνει κ νευρικότητα κ ουπς ολο βλακειες κάνω άθελά μου..
όταν όμως είμαι στην κοσμάρα μου, καμία σημασία κ δεν με ενδιαφέρει..
Το πρόβλημα όμως μεγαλώνει, όταν προσπαθείς να το κοντρολάρεις κ δεν γίνεται.. πίκρα γμτ

παντα.
Και για αυτες δεν μετανιωνω ποτε.

τωρα που μενω με την αδελφη μου και οταν πηγαινω στο σπιτι μου σκεφτομαι πολυ την καθε μου κινηση οτι ολο κατι δεν κανω σωστα.

αυτο γινεται γιατι η μητερα μου και η αδελφη μου εχουν την ταση να κανουν συνεχως παρατηρησεις για το ενα και για το αλλο. για ασχετα θεματα.εννοω του στυλ γιατι στεκεσαι εκει στασου εδω γιατι κοιταζεις ετσι κοιτα αλλιως κ.τ.λ. λογω νευρικοτητας μαλλον.

παντως οταν ειμαι μονη μου αισθανομαι παντα πιο χαλαρη.

και οταν ειμαι με πολυ συγκεκριμενα προσωπα που φερνω στο μυαλο μου τωρα.

δε σκεφτομαι τις κινησεις μου κι αυτο μ αρεσει...

Ναι σχεδον παντα οταν υπαρχουν και \"αλλοι\" στο χωρο ή οταν προκειται να κανεις κατι που μπορει να εχει συνεπειες πχ ενα λαθος στη δουλεια.
Ειναι ενα ειδος κοινωνικης φοβιας?

Ειναι \"τελειομανια\" ισως...κατα καποιο τροπο θες να εισαι \"τελειος\" οπως οταν σε τραβανε φωτογραφιες και αισθανεσαι μια πιεση ενω αλλοι ειναι εντελως χαλαροι?

δεν ξερω αν θα το χαρακτηριζα κοινωνικη φοβια.

λες να ειναι οικογενειο -φοβια?

δεν το παθαινω συχνα οταν ειμαι μονη μου μακρυα απο οικογενεια για αρκετο καιρο.

καπως βρισκω τον τροπο να με καθησυχαζω κι αυτο γινεται πιο φυσικο μετα και μαζι και οι κινησεις μου...

απλα οταν βιωνω την εμπειρια του \'\'μαζι τους\'\',

παραλληλα με τη ζεστασια

ερχονται ενα σωρο παρατηρησεις κι ενα ματσο αχος για το πως ειμαι....
πως θα επρεπε να ειμαι..ποσο ανεπαρκης ειμαι...

μετα πηγαινω να ζησω μακρυα με διαφορες δικαιολογιες κ παιρνω δυναμη απο οπου βρω....


και τα καταφερνω

μετα ξαναπλησιαζω για θαλπωρη και ξανασμπαραλιαζομαι....


αφου με χαλαει γιατι δεν το κοβω? το κοντα εννοω... εεεε δεν ξερω. ισως να μην ειναι ακριβως ετσι το ολο σκηνικο...

Καλα σιγουρα μονο και μονο το να αποφυγεις παρατηρησεις ειναι πολυ ουσιαστικο...μερικοι δεν πα να τους λες απο το ενα αυτι μπαινει απο το αλλο βγαινει...εμενα με \"ριχνουν\"...οποτε ισως ειναι ενας μηχανισμος αυτοπροστασιας του εγω μας?

Μηπως εκεινο...μηπως το αλλο...ποιος ξερει...να μου πεις εδω δεν ξερουμε εμεις για τους εαυτους μας τις απαντησεις...λολ ειναι καπως αστειο αν το καλοσκεφτεις.

και τραγικο συγχρονως...

πολυ χαιρομαι τους ανθρωπους που κινουνται ανετα σε σχεση με τομ εαυτο τους το πως ειναι το τι φορανε ακομη...

που τα ξεπερνουν ολα αυτα κ προχωρουν στο ουσιαστικο κομματι...το εσωτερικο των προσωπων και των πραγματων

εγω παντως αν κ πολυ θα το ηθελα μου ειναι δυσκολο να καταφερω κατι τετοιο...
δεν πειθομαι οτι το καταφερνουν πολλοι παντως ασχετο αν η λεξη χαλαρα παιζει παντου...


ομως αισιοδοξω...

κι οταν το βλεπω να γινεται το χαιρομαι με την καρδια μου;)

Ισως οσοι το εχουν κατα καποιο τροπο \"εφικτο\" να μην ξερουν τι εχουν στα χερια τους και να μη το χαιρονται...ενω οι αλλοι να εχουν τις μικρες οασεις τους που και που και να ξερουν να τις εκτιμουν...μια σκεψη για να μην σκασω απο τη ζηλια για τους \"χαλαρους\":P

δεν ξερω αν γνωριζουν τι ακριβως εχουν

αυτο που βλεπω εγω ειναι πως χαιρονται και αυτο που ειναι και αυτο που εχουν και αυτο που κανουν..


τωρα βεβαια ναι..οασεις ειναι αυτα και ισως και εγω τις δικες τους οασεις να βλεπω αυτων των λιγοστων ανθρωπων
και ισως ακομη να εχουν κι αυτοι τις στιγμες που θα ειναι και ταραγμενοι και ανασφαλεις...
με τον δικο τους τροπο

στο δικο τους τοπο....οποτε τους πιανει δηλαδη

χμ....


ολα ειναι τρεπτα...

Χεχε το προβλημα ειναι οτι ξερουμε μονο το δικο μας κεφαλι και απλως προσπαθουμε να προσεγγισουμε τον τροπο σκεψης του αλλου δια μεσου της επικοινωνιας...να υπηρχε ενας τροπος να \"μπαινουμε\" σε καποιο αλλο κεφαλι και να βλεπουμε μια στιγμη με αλλα \"ματια\" τι σοφια θα μας χαριζε!!!!!

και το να γνωριζαμε καλυτερα την εαυτο μας περα απο αυτα τα φοβισμενα συμπερασματα αχρηστιας εαυτου που τοσο ανοητα και τοσο απλα καταστρεφουν τη ζωη και τις στιγμες μας...
κι αυτο θα μας χαριζε σοφια...

πωωω...με θαυμαζω....

(κ παντα μιλαω για το πως εγω αισθανομαι ας χρησιμοποιω πληθυντικο...)

Γνωριζουμε τον εαυτο μας...δια μεσου των \"αλλων\" ισως?
Αν δεν υπηρχαν οι \"αλλοι\" τι θα ξεραμε για τον εαυτο μας?

Να σε θαυμαζεις researcher χαιρομαι που το ακουω και συμφωνω μαζι σου:)

σ ευχαριστω


ναι απο τους αλλους...σιγουρα

αλλα απο ενα σημειο και μετα ποιοι ειναι αυτοι οι αλλοι που επιλεγουμε να ακουσουμε?

ποσα ακουμε απο αυτα που λενε ?

εμενα μου εχει τυχει να κολαω στο αρνητικο που αισθανομαι εγω για μενα και επ ουδενι λογω να μην ακουω το ειλικρινα θετικο που ελεγε ο \'\'αλλος\'\'

δεν ειναι τοσο ευκολο να ξεκολλησει κανεις απο συγκεκριμενα μοτιβα σκεψης κ δεν ειναι τοσο δυσκολο να παρερμηνευσει και λεξεις κ συμπεριφορες στρεφοντας τες εναντιον του...

και ενα τελευταιο .... ποσοι ειναι αυτοι οι αλλοι?
γιατι να φαω μια βδομαδα να σκεφτομαι ενα συγκεκριμενο αρνητικο που διατυπωσε καποιος για μενα αποφευγοντας να ελθω σε επαφη με νεα προσωπα που ενδεχομενως θα ειχαν στο μυαλο τους εντελως διαφορετικα πραγματα για μενα κ τη ζωη?

Quote:

---

δεν ειναι τοσο ευκολο να ξεκολλησει κανεις απο συγκεκριμενα μοτιβα σκεψης κ δεν ειναι τοσο δυσκολο να παρερμηνευσει και λεξεις κ συμπεριφορες στρεφοντας τες εναντιον του...

---

Αυτο δυστυχως το γνωριζω πολυ καλα:(

Να πω κατι επιπλεον για το ποσο δυσκολο ειναι να εχεις αυτογνωσια (χαχα θυμαμαι 20 χρονων που ελεγα...πωπω εχω και γ..ω τις αυτογνωσιες λολ)
Κοιτας στον καθρεφτη και δεν ξερεις αν εισαι ομορφος ή ασχημος...προσπαθεις να μαζεψεις παραστασεις απο αυτα που ακουσες...απο τα προτυπα που βλεπεις στην τηλεοραση..απο τις εμπειριες σου για να αποφανθεις (ναι δεν ειμαι ιδιαιτερα ομορφος ή ειμαι γαμω τα παιδια ή ειμαι μετριος δεν εχει σημασια).
Και ομως οταν βλεπεις καποιον στον δρομο σχηματιζεις αμεσως εντυπωση για τον αλλο αν ειναι ομορφος ή ασχημος.
Γιατι αφου βλεπεις τον εαυτο σου στον καθρεφτη δεν μπορεις να αποφανθεις αμεσως?
Ή γιατι τη μια μερα αποφασιζεις οτι εισαι ομορφος,την αλλη ντεμι,την αλλη ασχημος και ουτω καθεξης.

Δεν απαντησα στις ερωτησεις σου γιατι πρεπει να τις σκεφτω...

ειναι σημαντικο να γνωριζεις αν στα ματια των αλλων δειχνεις ομορφος η ασχημος?

εγω μερικες φορες το θεωρω σημαντικο κι αλλες εντελως αχρηστο.

παντως αυτο που ξερω ειναι πως αναλογα με τη διαθεση μου εισπρατω κ αναλογα σχολια κ φλερτινκ - φλερτινκ που λεμε και με μια φιλη μου.

ειναι ολα θεμα αυτο-εκτιμησης ?

που να ξερω?

μαλλον υπαρχει και αντικειμενικη ομορφια αλλα βρισκεται ολη σε μενα αυτη τη στιγμη... ειναι απασχολημενη...
:)

Ναι δεν εξεταζω το κατα ποσο ειναι σημαντικο...αλλα ποσο δυσκολο ειναι να αποφανθεις για τον εαυτο σου ενω για τον αλλο μια ματια και ξερεις αν ειναι ομορφος ή ασχημος!!!!!!

Εγω δεν εχω τετοια προβληματα ειμαι κουκλος:p

Χαρηκα που τα παμε researcher πρεπει να παω γυμναστηριο (μπρος τα καλλη τι ειναι ο πονος)...τα λεμε αργοτερα.

και γω χαρηκα!

καλη γυμναστικη...

βεεεβαια ...
νους υγιης εν σωματι υγειη...:)

Im back γυμνασμενος και χορτατος...προλαβα και χτυπησα και δυο πιτες...πειναω σαν λυκος μετα το γυμναστηριο:)
Οχι δεν τρωω πολυ χρονο εκει...ακολουθω ειδικο προγραμμα ταχειας εξασκησης ή κοινως powerplay για οποιον το ξερει.

keep....are you still there?

εγω παλι δυστυχως δεν διαθετω υπολογιστη ετσι γραφω οποτε εχω χρονο απο το κεντρο που κανω μαθηματα υπολογιστων και θα φυγω παλι σε μιση ωριτσα περιπου.

οταν ελεγες σκεφτεστε την καθε σας κινηση εννουσες αυτο που συζητησαμε?

η κατι εντελως διαφορετικο?

Να σου πω εχει ελευθερωθει το μυαλο μου τωρα και ειναι δυσκολο να περιγραψω τι ακριβως εννοω σαν να εχω ξεχασει κατι που με βασανιζε...δεν αισθανομαι οτι μπορω να το περιγραψω.
Σαν να εισαι τεντωμενος σαν σχοινι...να απλωνεις το χερι να πιασεις ενα ποτηρι και σκεφτεσαι τα παντα...πως θα πιασεις το ποτηρι,πως θα το φερεις στο στομα...λες και εχεις ενα τρακ του στυλ με παρακολουθει ολος ο υπολοιπος πλανητης αν αυτο ειναι δυνατον...αλλα οχι ακριβως...σαν να φοβασαι να μη κανεις καμμια βλακεια και γινεις ρεζιλι...να σκεφτεσαι την καθε ενεργεια σου πριν και μετα...δηλαδη τι να πω τωρα...να το λες...και μετα να σκεφτεσαι τι ειπα...πολυ σκεψη ρε παιδι μου εντελως ανουσια...το αντιθετο του ειμαι ξεγνοιαστος και χαλαρος κατα καποιο τροπο.
Οπως καταλαβαινεις κατω απο αυτες τις συνθηκες δεν αισθανεσαι και πολυ καλα...και σιγουρα δεν δειχνεις πολυ καλα...ευτυχως ξουτ απο δω ηλιθιες σκεψεις,υπαρχουν ενα εκατομμυριο αλλα πραγματα να σκεφτεις... αισθανομαι free τωρα.

keep εχεις u2u

εγω συχνα χανω τον ελεγχο των κινησεων μου στο αγχος μου να ειμαι τελεια..ενω σκεφτομαι οτι αυτο θα το κανω ετσι, θα το πω ετσι(πολύ επωδυνο αυτό) στο τελος τα χανω και κοκκινιζω,κανω αδεξιες κινησεις, μπερδευω τη γλωσσα μου κ.τ.λ .Συνηθως το παθαινω οταν ειναι μπροστα πολυς κοσμος και νομιζω οτι με κοιτανε ή με σχολιαζουν. Σε καποιο μαθημα που ειχα δωσει στη σχολη διαβασα οτι αυτοι που κανονιζουν το πως θα μλησουν, θα φερθουν κ.τλ μπροστα σε αλλους τελικα φτανουν στο ανεπιθυμητο αποτελεσμα: στο να τα κανουν θαλασσα και μετα να το σκεφτονται ολο και περισσοτερο. Ειναι φαυλος κυκλος με λιγα λογια..

Κι εγώ μία απ τα ίδια... Σαν να μην μπορώ να είμαι αυθόρμητος και να πρέπει όλα να τα φιλτράρω και να τα περνάω ψιλοβελονιά. Να πώ αυτό ή όχι? Θα φανώ κακός αν δεν μιλήσω? Θα φανώ φλώρος αν μιλήσω? Πώς να μιλήσω? Ευγενικά ή \"αγρια\"?και άλλα πολλά όπως η αίσθηση οτι όλοι παρακολουθούν εμένα και με κρίνουν και η προσπάθεια να μπώ στο μυαλό των άλλων να βρώ τί σκέφτονται για μένα. Μόνο που σε μένα γίνεται συνεχώς αυτό το πράγμα κάθε στιγμή υπάρχει αυτή η λογοκρισία και το φιλτράρισμα μέσα μου. Και τώρα που γράφω αυτά.