Εχουν τελος οι κρισεις πανικου???

Τελικα οι κρισεις πανικου εχουν τελος?η κρατανε για μια ζωη?Υπαρχει καποιος που να εχει ξεπερασει αυτους τους χωρις οικτο πανικους που ταλεπορουν τοσο κοσμο?Αν καποιος τους εχει ξεπερασει 8α η8ελα να μα8ω τον τροπο για τον μα8ουμε και ολοι οσοι περναμε αυτον τον γολγο8α .

Αυτο διερωτομαι και γω ωρες ωρες. Σκεφτομαι μηπως δεν υπάρχει γιατρεια για αυτο που ζω τα τελευταια χρόνια?? Μηπως κοροιδευω τον εαυτο μου νομιζοντας οτι θα γινω καλα καποτε??

τι ακριβως εχεις?

Αγοραφοβια με κρισεις πανικου και κοινωνικη φοβια.

εγω εχω σκετο κρισεις πανικου.και πριν ειχα μια αγοραφοβια ψιλη μπορω να πω αλλα εμτα τις κρισεις μου εφυγε.αντι8ετα 8ελω κοσμο τωρα.δεν ξερω τι λετε εσεις εγω παντος ελπιζω να γινω καλα και 8α γινω!!

Η θεληση ειναι το παν σε αυτες τις περιπτώσεις και ειναι θετικο οτι την εχεις.

τουλαχιστον με τα φαρμακα μπορουμε να τους αποφυγουμε τους πανικους.

Ναι πολλά άτομα έχω συναντήσει που το έχουν ξεπεράσει τελείως΄κυρίως τις κρίσεις πανικού, τώρα το να διορθωθούν κάποιες παγίδες και λάθη στη σκέψη μας που γενικά μας φέρνουν σε δύσκολη θέση και δημιουργούν αναστάτωση στη ζωή μας είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη αλλά έιναι εφικτό.
φυσικά δεν εννοώ να γίνουμε κατι τελείως διαφορετικό απο αυτό που ήδη είμαστε αλλά απλά να μπορούμε να διαχειριζόμαστε ζωή μας με το καλύτερο και πληρέστρο τρόπο (δεν είναι και πολύ σαφής η διατύπωση αλλά νομίζω καταλαβαινετε τι εννοω).
Όσο ζούμε θα κάνουμε λάθη και από αυτά θα μαθαίνουμε (αρκει βέβαια να έχουμε τη διάθεση να μάθουμε).
Μάλιστα σε κάποια φάση παρότι σκεφτόμουν ότι ζούσα μια κόλαση με τισ κρίσεις πανικού και ο μόνος υπεύθυνος για αυτη τη κατάσταση ήμουν εγώ και αυτομαστιγονώμουν ασταμάτητα μετά από κάποια φάση συνειδητοποίησα ότι ουσιαστικά οι κρίσεις πανικού για εμένα ήταν τελικά κάτι θετικό γτ με έβαλε σε διαδικασία να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, τους γύρω μου και να προσπαθήσω να βελτιωθω γτ οι προηγούμενες επιλογές μου ήταν αυτοκαταστροφίκες. (Δεν θέλω να πω οτι και οι δικές σας επιλογές ήταν αυτοκαταστροφικές φυσικα, αλλά σίγουρα κάποιες απο αυτές δημιουργουν αγχος)

μαλιστα.σωστη σε βρισκω κατερ1να και γω ετσι σκευτομαι.ποτε δεν 8α τα παρατησω.οι δυσκολιες με κανουν πιο δυνατη,.να απλα φοβαμαι αν μα8ευτει στους γυρο μου τι 8α πουνε.δεν 8ελω να πει κανεις οτι π.χ η Μαρια σαλταρε γιατι αυτοι δεν καταλαβενουν διαφορα αναμεσα σε καποιον που πα8ενει κρισεις πανικου και σε τρελους που λεει ο λογος.σκευτομαι ωρες ωρες μηπως οντος ειμαιτ τρελη?υπαρχει τετια περιπτωση να εχω προβλημα στο μιαλο και να μην μπορω να το καταλαβω?η μανα μ με ειπε σημερα οτι τελικα αυτπ π πα8ενω μπορει να ειναι η ελαφρια μορφη τρελλας και με στεναψωρεσε μεσημεριατικα.ξερω με αγαπαει αλλα υποφερει κ αυτη μαζι με μενα κ ειπε κατι παραπανω

Αχχ μολις διάβασα το ποστ σου και πραγματικά αυτο σκεφτόμουν και εγώ όταν μου συνέβει, δεν φοβόμουν για την υγεία μου σε σωματικό επίπεδο αλλά την εντύπωση που είχε περάσει στο μυαλό μου απο το στίγμα... και όλα αυτά έκαναν ενα εκατομύριο φορές χειρότερη τη κατάσταση μου. Πρίν απο λίγο αυτό εγραφα στο τοπικ του ντινου...
Ο κόσμος είναι σκληρός δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους σαν μονάδες για να μην χρειάζεται να σκέφτεται πολλά και το καταλαβαίνω, απλά τους κατηγοριοποιεί και πάμε παρτακάτω.. άσε που δεν υπάρχει καμία πληροφόρηση σχετική και τα διαδεδομένα μέσα που έχουν άμεση πρόσβαση στο κόσμο δεν ασχολούνται καθόλου, (για να μην πω ότι κάποια προωθούν το στιγματισμό και τον εξεφτελισμό σαν πηγή χιούμορ χωρίς να σκέφτονται ούτε για μια στιγμή τη εντύπωση καλλιεργούν στο κόσμο που παρακολούθει και τα αδιέξοδα που ισχυροποιεί στους ήδη πάσχοντες.)
Θα σου πω μόνο να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς για τις κρίσεις πανικού να μπορέσεις, να αντιληφθείς τι ακριβώς είναι και για ποιο λόγο ήρθαν στη ζωή σου και λίγα γενικά πράγματα για όλα τα θέματα ψυχικής υγείας ώστε να διαλυθούν οι λανθασμένες εντυπώσεις σχετικά με αυτά, να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις ποιά είσαι εσύ και απο έκεί και πέρα για το τι μπορεί να σκέφτεται ο οποιοσδήποτε δεν μπορεί να να έχει σχετική γνώση αν είναι στο άμεσο περιβάλλον σου και σε ενδιαφέρει μπορείς να του πεις τα χαρακτήριστικα που προκαλεί η κρίση πανικού και απο εκεί και πέρα να δει και αυτός/αυτή ποια είσαι σαν άτομο και να μην κολήσει σε καμία ταμπέλα δηλαδη τι μέχρι χτές ήσουν η μαρία με τη προσωπικότητα που έχεις και απο αύριο θα είσαι απλά ένα άτομο με κρίση πανικού... ε όχι

Το πιο ωραίο πράγμα που έχω διαβάσει για το τι είναι στίγμα έιναι \"στιγμα είναι να πιστεύουν οι άλλοι ότι η ψυχική διαταραχή δεν τους αφορά\"

εχεις δικιο κατερινα μου αλλα εμενα πυστευω να με δικαιολογισουν αν μα8ευτει κατι γιατι με βλεπουν που παλευω 3 χρονια μονη με ενα μωρο να βγαλω ενα λυκειο π δεν μπορεσα καποτε να βγαλω να μεγαλοσω τον γιο μου να μαζευω τα κομματια μου κλπ.εξαλου αν ειμαι τρελη η οχι φενετε.με αντιμετοπιζουν οπως πρωτα οσοι τουλαχιστον ξερουν τι μου συμβενει και εχω πει κ σε αλους οτι εχω πολυ ανγος κλπ.
απλα 8ελω να πισω κ τον εαυτο μου οτι δεν ειμαι για τον ζουρλομανδια γιατι οταν με πιανουν οι κρισεις απλα υποφερω.βαριανασενω και δειχνω κουρασμενη.ουτε τρελες κανω ουτε παραλογα πραγματα ουτε βλαπτω κανεναν.

Φυσικά και το περιβάλλον σου θα κατάλαβει και θα καταλάβει γτ ξέρουν ποια είσαι και δεν λειτουργούν με ταμπέλες επειδή έπαθες κρίση πανικού δεν σημαίνει ότι θα αλλάξεις απλά για κάποιο διάστημα πέρνας μια δυσκολία όπως πχ όταν πάθεις μια ίωση και πρέπει να την ξεπεράσεις Όσοι είναι κακοπροαίερετοι ή αδιάφοροι θα γίνονταν κακοπροαίερετοι και αδιάφοροι έτσι και αλλιώς οπότε αντε γειά σε αυτούς...
Οι κρίσεις πανικού δεν είναι το ίδιο με ψύχωση (αλλά ούτε και η ψύχωση είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουμε όσοι δεν έχουμε γνώση σχετική) απλά επειδή έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το άγχος πολλοί ανθρωποι πιστεύουν ότι κάτι κακό συβμαίνει είτε οργανικά ή στο μυαλό τους αλλά δεν είναι αυτό δες το σαν μια επανάσταση της ψυχής σου σε κάποια πράγματα που την καταπιέζουν με τη κατάλληλη καθοδήγηση δεν θα επαναστατεί πλέον και όλα θα πάνε πάρα πολύ καλά.

ναι ξερω γιαυτο κανω και παραλληλη ψυχο8εραπεια.αλλα ρε γμτ ολα τα καταφερνα και το πολεμαγα το αγχος μου.πανω που τα καταφερα σε πολλα 8εματα το πα8α αυτο.

Σαν να έτρεχες στο μαραθώνιο τερμάτησες αλλά πρέπει να ξεκουραστεις τώρα και να κάνεις και λίγο μασάζ γτ με τόσο τρέξιμο και τόση κούραση το έχεις ανάγκη
Καλά οι παρομοιώσεις μου είναι πολύ άκυρες λολ

τα φαρμακα βοη8ησαν αλλα τετιες ωρες τα πρωινα νιο8ω πολυ κουρασμενη και νυσταγμενη και ψρες ωρες νιο8ω κατι περιεργες ανατριχιλες.τωρα νιο8ω περιεργα το κεφαλι μου.λες να μουδιασει και μενα σαν του ντινου?φοβαμαι λιγο καλυτερα να ην διαβαζα τι εγραψε ο ντινοσ λολ

Όσο περισσότερο χρόνο αφοσιώνεις να σκέφτεσαι ΄τα συμπτώματα ή σχετικά πράγματα δυστυχώς δεν αφήνεις το μυαλό σου να επιγκεντρωθει κάπου αλλου γιαυτό όταν βλέπεις ότι αρχίζεις κάπως να αγχώνεσαι εγώ στη θέση σου θα ανοιγα για παράδειγμα το youtube και θα έγραφα funny στο search η κάτι που θα πίστευα ότ θα με έκανε να χαμογελάσω ή να μου φτιάξει τη διάθεση... μια άλλη ασχολία΄
Πάω και εγώ τώρα να κάνω πάρω προμήθειες για το σπίτι γιατι μας βλέπω να λιμοκτονούμε οπως κάθε φορά που κολλάω στο νετ χεχε πολλά φιλια και καλή δύναμη

επισης αυτο κανω οταν κολαει το μυαλο μου στις κρισεις.

Λοιπον πανω σε αυτην την ερωτηση σου εχω καταληξει σε ενα συμπερασμα. Κανει κυκλους αυτη η διαταραχη σε εμενα τουλαχιστον. την πρωτη φορα την επαθα οταν ημουν 23 κρατησε 2μιση χρονια μετα σιγα σιγα εξαφανιστηκε και την ξαναεπαθα στα 30. Τωρα ειμαι 32 και εχει ξαναοπισθοχωρησει. Δεν ξερω ακριβως τι γινεται και κυριως δεν ξερω το γιατι γινεται αλλα πανικο εχω να παθω 5 μηνες και η αγοραφοβια μου μειωνεται συνεχεια. Πηγα ξανα σε συναυλια μετα απο πολυ καιρο δεν περιμενα οτι θα ξαναμπορεσω να παω ποτε. ομως η ζωη εχει τροπους να σε εκπλησει εκει που δεν το περιμενεις. Μην παραιτηστε.

δεν παρετουμε αλλα στις δεκα μερες μονο τις 2 ειμαι πλεον εντελος καλα.ολο και καπου 8α νιο8ω δυσαρεστα κλπ.ευτιχως που εμενα μου εφυγε η μικρη αγοραφοβια που ειχα.

Ετσι ημου κ εγω στην αρχη ,αλλα τωρα εχει περιπου αντιστραφει η κατασταση ...

Τελευταια εντονη κριση που τα \"χρειαστηκα\" ηταν πριν απο εναν μηνα περιπου στο σπιτι-μπαλκονι ενος φιλου ..

Απο τοτε παω καμια φορα να ζαλιστω εντονα νοιωθοντας ταυτοχρονα μια μεγαλη αγωνια , αλλα διαρκει δευτερολεπτα ...

Βεβαια εμενα αυτη η κατασταση μου στοιχισε την δουλεια μου καθ\'οτι δεν θεωρουσαν υπευθυνο εκ μερους μου να μην ξερω ποτε θα παθω κριση και να οδηγω ταξι ...

απο οτι καταλαβα δλδ οσοι εχουμε αυτο το πραγμασ ειμαστε ανεργοι.ουφ!:(