Εδώ μπορούμε να γράφουμε όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που κάνουμε για μας και μας κάνουν περήφανους. Πολλές φορές είναι τόσο μικρά, ώστε δεν τα συνειδητοποιούμε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς μας.
Δεν πρέπει μόνο να κατηγορούμε τον εαυτό μας, να αυτομαστιγωνόμαστε στην κάθε παρασπονδία μας, πρέπει να σκεφτόμαστε και τα θετικά πράγματα και να παίρνουμε δύναμη.
Χθες έκανα τον προσωπικό μου απολογισμό και ιδού ο δεκάλογος της αισιοδοξίας μου:
1) Τρώω φρούτα τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα, παλιότερα ούτε που να τα δω,
2) Ο μανάβης μου χαμογελάει όλο και συχνότερα, μιας και τον επισκέπτομαι για να αγοράσω τα λαχανικά για τις σαλάτες μου, κάτι που επίσης παλιότερα ήταν στη σφαίρα της φαντασίας,
3) Όταν θέλω πάρα, πάρα, μα πάρα πολύ να φάω γλυκό τρώω σοκολάτα κουβερτούρα και μάλιστα τη χοντρή, την ακατέργαστη, για να μη μπορώ να φάω μεγάλη ποσότητα,
4) Βαδίζω δύο φορές την εβδομάδα και κάνω 5 χλμ. Βέβαια, πονάνε τα πόδια μου μετά λόγω βάρους, αλλά κάτι τόσο ασήμαντο δεν πρόκειται να με πτοήσει,
5) Αντιστέκομαι όλο και συχνότερα στις καθημερινές προκλήσεις, λέω όχι στα κεράσματα, στα γλυκά, ποιος εγώ, που πριν από λίγους μόλις μήνες μόνο που δεν έτρωγα και το χέρι αυτού που μου πρόσφερε το γλυκό,
6) Έβγαλα το ουίσκυ από το διαιτολόγιό μου, γιατί έχει πάρα πολλές θερμίδες, άχρηστες,
7) Αντιθέτως έβαλα τη ζυγαριά στη ζωή μου. Την έκανα φίλη, δεν τη φοβάμαι πια, γι' αυτό και δεν κινδυνεύω από έμφραγμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να ζυγιστώ μετά από μήνες και να δω τα κιλά να αυξάνονται κατά δεκάδες. Τώρα ξέρω που βαδίζω,
8) Πέταξα όλες τις βράκες της θειας μου της Αμερσούδας, που μου έπιαναν χώρο στο συρτάρι και μου χαλούσαν τη διάθεση. Επίσης, έβγαλα από τη ντουλάπα μου τα ρούχα που μου είναι μεγάλα. Δεν τα κρατάω, δε δίνω περιθώριο στο μυαλό μου να κρατήσει την πιθανότητα να τα ξαναφορέσει. Πολύ απλά σε λίγους μήνες δεν θα έχω μεγάλα ρούχα να φορέσω. Αν παχύνω, πρόβλημά μου,
9) Συνομιλώ όλο και συχνότερα μαζί σας, συνοδοιπόροι μου και συμπαραστάτες μου και
10) Όταν την κάνω την παρασπονδία -άνθρωπος είμαι- δε βάζω πια το κεφάλι κάτω, δεν παρατάω την προσπάθεια για να με φορτώσω με μερικά ακόμη κιλά. Δε λέω μέσα μου είμαι που είμαι χάλια, ας γίνω και χειρότερη. Ξεκινάω από την αρχή, βλέποντας την παρασπονδία σαν ένα μικρό διάλειμμα.