Ειμαι καινουρια και απιστευτα φοβισμενη

Γεια σας παιδια..
Σας διαβαζω εδω και ενα χρονο περιπου.Εχω πολλες φορες γελασει με τα αστεια σας,εχω κλαψει με τις ιστοριες σας,ειστε πλεον δικοι μου ανθρωποι χωρις να το ξερετε.Αποφασισα να ξεπερασω τη ντροπη μου και να μιλησω επιτελους για μενα και το αιωνιο θεμα του βαρους μου,για το οποιο δεν εχω κανει ποτε ουτε νυξη.Μα τωρα πρεπει να μιλησω και μαλιστα οσο πιο ειλικρινα μπορω,γιατι δυστυχως εχω φτασει σε αδιεξοδο και φοβαμαι πολυ.Ας μπω λοιπον στο θεμα:Σαν παιδι και εφηβη ημουν παντα υπερβαρη,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου.Απο τα 18 μεχρι τα 22 περιπου διατηρουσα ενα βαρος αναμεσα στα 85 και 92 κιλα.(με υψος 1,69)Δεν ειχα σοβαρα προβληματα με αυτο το βαρος,τις περισσοτερες φορες ενιωθα οκ,ειχα αλλωστε συνηθισει.Σταδιακα αρχισα ομως να παιρνω βαρος ωσπου εφτασα τα 100 κιλα.Μολις ειδα το τριψηφιο νουμερο τρομοκρατηθηκα κι αρχισα μια διαιτα πεινας.Εχασα 8-10 κιλα.Τον τελευταιο χρονο(ειμαι 25 τωρα)εφτασα τα 118 κιλα.Ετρωγα και τρωω συνεχεια απιστευτεσ ποσοτητες φαγητου και γλυκων που δεν περιμενα ποτε οτι θα μπορουσα να φαω.Η ζυγαρια παιρνει την ανηφορα,και καθε φορα που λεω να ξεκινησω διαιτα το ιδιο βραδυ τρωω λες και δεν υπαρχει αυριο.Ειμαι αρραβωνιασμενη με ενα πολυ καλο παιδι,συζουμε εδω και 5 χρονια με αγαπαει,δεν μαλωνουμε.Εκεινος δε λεει τιποτα για το βαρος μου,ολα ειναι οπως παλια,αλλα αποκλειεται να μη το βλεπει.Αλλωστε τον τελευταιο μηνα μονο ενα παντελονι φοραω,το μονο που μου κανει τωρα πια,αν και σε λιγο ουτε αυτο θα μπαινει...Δε φοβαμαι μη τον χασω η μηπως με αφησει.Φοβαμαι γιατι πρωτη φορα φτανω σε αυτο το βαρος και σε ΒΜΙ ανω του 40 που με κατατασσει σε επικινδυνη κατηγορια.Και φοβαμαι οτι δεν θα καταφερω να αδυνατισω,οποτε ο θανατος με περιμενει στη γωνια.Καθε βραδυ εχω ταχυπαλμιες καλαιω δεν μπορω να κοιμηθω(κι ας παιρνω αντικαταθλιπτικα)Δεν ξερω τι αλλο να σας πω,ευχαριστω που με ακουσατε και ελπιζω να μη σας κουρασα..

ντινα μου καλως ηρθες...θα ειμαι ειλικρινης μαζι σου..δεν ειμαι εγω ικανη να συμβουλευσω εσενα καθως δεν εχω μπει ποτε σε τετοια θεση...ξερω ομως οτι ειμαι ικανη να σε ακουσω και αν μπορω να σε βοηθησω...πως και ολοι εδω μεσα δηλαδη..απο την προσωπικη μου εμπειρια με τα κιλα μπορωνα μοιραστω μαζι σου οτθι οποτε ελεγα οτι θα κανω διατα παθαινα υποσυνειδητα σοκ και το ιδιο βραδυ ετρωγα τον αγλαιορα!(ετσι δεν γραφεται???χιχι) οποτε ειναι φυσιολογικο αυτο...θα σου πωκαι πως εγινε και ξεκινησα να χανω βαρος μηπως και σε βοηθησω.. μια μερα μου τη βαρεσε και γραφτηκα γυμναστηριο.. ε και μεσα απο την γυμναστικη εφτιαξα και σιγα σιγα τη διατροφη.. χωρις υπερβολες! μονο εσυ ομως θα καταφερεις να χαλιναγωγησεις τον εαυτο σου και κυριως το μυαλλουδακι σου για να κανεις μια αρχη...τα αντικαταθληπτικα απο οσο ξερω δεν βοηθανε ιδιαιτερα με το προβλημα βαρους..ισα ισα ..
ελπιζω να ξερεις ποσο τυχερη εισαι..αναφερομαι στον φιλο σου !!δεν σε πιζει καθολου καιι λογικα σε αγαπαει πολυ!! μπραβο..ειναι συμμαχος μην το ξεχνας.. θα σε βοηθησει πιστευω να εχεις καποιον να σε ενθαρυνει..

κουκλίτσα μου!
πραγματικα το οτι βρηκες το θαρρος να μας γραψεις ειναι πολύ μεγάλο βήμα διοτι συνειδητοποιησες εστω βαθια μέσα σου οτι πρεπει να αντιμετωπισεις το προβλημα σου.καταλαβαινω ποσο δύσκολο ειναι να αλλαξεις ξαφνικα ολες σου τις διατροφικές σου συνήθειες αλλα σκέψου οτι εχεις τοοοοοοσα χρόνια μπροστά σου οπου θα μπορούσες να εισαι απολυτα υγιης και να μην ανησυχεις για αυτα που τωρα σου φαίνονται βουνο.Αν κοιταξεις στο φορουμ υπαρχουν τοσα κοριτσια που ειναι στα κιλά σου κ εχουν ξεκινησει μονες τους μια σημαντικη προσπαθεια και τα πανε πραγματικα εκπληκτικα.
ολα ειναι δυνατα να συμβουν.βρες τη δυναμη που κρυβεις μεσα σου,αυτη που σε εκανε να μας γραψεις κ πες οτι αυριο θα ειναι μια καλύτερη μέρα οπου θα κανεις σιγα σιγα μικρα βηματακια ολοενα κ πιο κοντα στον υγιη εαυτο σου.
τα αντικαταθλιπτικα νομιζω οτι δεν βοηθανε,εχεις απευθυνθει σε καποιο ψυχολογο να υποθεσω?ολα ειναι μια αποφαση,με χαμογελο,υπομονη και επιμονη θα δεις οτι μπορεις να τα καταφερεις!κ μην ξεχνας οτι χρειαστεις,μια συμβουλη,μια βοηθεια και καποιον να σε ακουσει σε μια δυσκολη μέρα,εχεις εμας διπλα σου!!!
σε φιλω γλυκα και περιμενω με αγωνια νεα σου!

Ντινούλα,Ντινάκι,δικέ μας άνθρωπε!
Ένα χρόνο μας παίρνεις μάτι και δε λες ούτε ένα γεια;Καλάααααααα
Στο δια ταύτα!Είναι μεγάλο πρώτο βήμα η παραδοχή του μεγέθους του προβλήματος,
που σε πνίγει καθώς και της αδυναμίας να το χειριστείς μόνη σου!Εμένα πάντως μου πήρε
πάρα πολύ καιρό να παραδεχτώ πως δεν είμαι ικανή να τα καταφέρω μόνη μου
(ακόμα και τώρα που το γράφω βγάζω σπυριά στα ακροδάχτυλα από τον εγωσιμό μου!).
Βέβαια για να βρίσκεσαι σε αγωγή αντικαταθλιπτικών,προφανώ� � έχεις ήδη κάποιον ψυχίατρο
και έχεις ανοιχτεί-ελπίζω-σε κάποιον επαγγελματία για όσα σου εμποδίζουν την ισορροπία σου.
Το επόμενο βήμα-όπως καταλαβαίνεις-είναι να μιλήσεις χωρίς φόβο και πάθος στον καλό σου!
Μεγάλο το άγχος και μόνο που το σκέφτεσαι,μεγάλη ανακούφιση ωστόσο σε περιμένει μόλις το κάνεις!
Νομίζω έχουμε αρκετά δείγματα της αγάπης του για σένα,ώστε να μην έχεις λόγο να φοβάσαι
και ν'αποθαρρύνεσαι από το να το τολμήσεις!Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις ο πιο παχύς άνθρωπος του κόσμου κι είναι όντως μεγάλο το σοκ
στο πρώτο ραντεβού με το τριψήφιο και δεν ξεπερνιέται όσο ο δείκτης της ζυγαριάς πάει
όλο και πιο δεξιά!Ακόμα μας πιάνει η κλασσική ζυγαριά των 120 κιλών κι αυτό,πίστεψε με,είναι σπουδαίο!
Τα κιλά δεν τα έχουμε πάνω μας πολλά χρόνια,άρα δε θα μας μπαστακωθούνε μόλις αποφασίσουμε
να τα σουτάρουμε,το δερματάκι μας είναι νεανικό κι αντέχει,έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για επανορθώσεις,
έχουμε τον καλό μας άγγελο στο πλάι,είμαστε ελεύθερες κι ωραίες με όλο τον χρόνο μας για πάρτη μας...ουου...
Σε λίγο θα αρχίσω να σε ζηλεύω έτσι που το πάμε...Λοιπόν,καλά κάνεις κι ενδιαφέρεσαι για την υγεία σου,
αλλά αν δεν έχεις κάποιο ειδικότερο πρόβλημα υγείας,δε θα πεθάνεις στα 25 σου λόγω των 118 σου κιλών!
Εδώ εγώ δεν τα κατάφερα στα τριαντατόσα μου χρόνια με τα 180 μου κιλά!Το ξεχνάμε λοιπόν!
Αγοράζουμε κάτι όμορφο να έχουμε να αλλάζουμε τη στολή(μαύρο παντελόνι)που ούτε για τιμωρία πιάνει
ούτε μας κρατά να μην πάμε πιο πάνω στην τελική!Σίγουρα πριν από αυτό θα υπήρχε κάποιο άλλο μικρότερο.
Με τα δύο τρία(όχι πολλά γιατί δε θα μας χρησιμεύσουν για πολύ)ρουχαλάκια που θα πάρουμε
(κι ας είναι το καλοκαίρι η χειρότερη εποχή για ψώνια-τι να καλύψεις;)θα νιώθουμε πιο όμορφα,
πιο αξιοπρεπείς εμφανισιακά στις κοινωνικές εκδηλώσεις κι εξόδους,που πλέον θ'αποφεύγουμε λιγότερο.
Πρέπει να πάρουμε λιγάκι τα πάνω μας!Να χαλαρώσουμε,να μας επιτρέψουμε χαρά,να ξεκολλήσει ο νους
από την εμμονή του βάρους,που μας κρατά ξάγρυπνους τις νύχτες και μας ρίχνει όλο και περισσότερο
σε υπερφαγικά επεισόδια!Να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο,που μας πνίγει όλο και περισσότερο στον κλοιό του!
Δόξα τω Θεώ η επιστήμη έχει προχωρήσει κι έχουμε την ύστατη λύση μιας βαριατρικής επέμβασης στο κάτω κάτω της γραφής.
Αλλά πριν φτάσουμε εκεί,νομίζω έχουμε τα εφόδια να το παλέψουμε χωρίς νυστέρι!Χωρίς χρονικές πιέσεις,
μακριά από στερητικές δίαιτες,μειώνουμε λίγο πρόσληψη θερμίδων,αυξάνουμε καύσεις,τρώμε ποιοτικά,τα γνωστά κι απλά.
Νομίζω το κλειδί βρίσκεται στην ψυχολογία μας!Εστιάζουμε εκεί...Δε γίνεται να αποδεχτούμε και ν'αγαπήσουμε με τη μία τον εαυτό μας,
ούτε να βρούμε τη δύναμη ν'απενοχοποιήσουμε την εικόνα μας,να μιλήσουμε στους σημαντικούς μας ανοιχτά για όσα μας απασχολούν.
Μπορούμε όμως να κάνουμε μια αρχή εδώ(εξάλλου είναι αρκετά ανακουφιστική η αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι και παράξενοι)
και σιγά σιγά να συντονιζόμαστε με τους μικρούς βατούς μας στόχους!Αλλά μην υποτιμούμε τη χαρά και τη δύναμη της!
Την έχουμε απόλυτη ανάγκη!Να υποτιμηθεί η σημασία του φαγητού ως κύρια απόλαυση(αν όχι μοναδική).Να βρει τη θέση του
όπως παλιά,τότε στην εφηβία που ήμασταν πιο δραστήριοι,πιο χαλαροί,πιο κοντά στα θέλω μας...
Δε θέλω να σε κουράσω περισσότερο...Εξάλλου θα με έχεις βαρεθεί να λέω τα ίδια και τα ίδια...Καλώς μας ήρθες λοιπόν!
Κοίτα μην κάνεις πάλι κανά χρόνο να μας γράψεις...Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείς!Περιμένουμε νέα,σκέψεις,ανάγκες,όλα σου!Φιλάκια!

NΤΙΝΟΎΛΑ, καλώς ήρθες....κι εγώ έτσι...ματάκιας επί δυο χρόνια πριν πάρω την απόφαση να γράψω...είχα μάθει όλα τα κορίτσια, χωρίς να το ξέρουν! καλώς ήρθες και καλή αρχή...νόμίζω ότι η ναντίν πολύ εμπνευσμένα σε συμβούλεψε...όλοι πάντως θα είναι εδώ για σένα...ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ και πάλι!

Γεια σου Ντινα! Εχουμε ιδια ηλικια. Και εγω ημουν υπερβαρη παντα... 1.60 και 85 κιλα ημουν περυσι το καλοκαιρι... ΒΜΙ 32.8. Μπορω να σου πω με σιγουρια ειναι οτι αν παρεις την αποφαση θα τελειωσεις με το θεμα των κιλων... Αφου εχεις ανθρωπους να σε υποστηριζουν και να μην σε μειωνουν θα τα καταφερεις... Θεσε εναν στοχο και πραγματοποιησε τον. 5 κιλα! 10 κιλα! Και τα 5 θα γινουν 10 και τα 10 οσα θες...

Για τα χαπια π περνεις δεν ξερω... Τα παιρνουν πολυ π κανουν διαιτα γιατι υποτιθεται οτι βοηθανε... εμενα τα δινει και η ενδοκρινολογος μ σε αυτους π τα χρειαζονται...

Νομιζω οτι τωρα π μπηκες εδω θα κανεις μια πραγματικη προσπαθεια. Και εμεις θα σε βοηθησουμε οσο μπορουμε...

Καλή μου Ντινούλα, καλώς ήρθες και πολύ καλά έκανες που ήρθες.
Θα δείς οτι εδώ όλοι είμαστε πάνω στον ίδιο άξονα, άλλος με περισσότερα άλλος με λιγότερα κιλά, όλοι όμως παλεύουμε
με αυτά.
Φαντάζομαι το ξέρεις αφού παρακολουθείς το φόρουμ τόσο καιρό, οτι υπάρχουν λαμπρές περιπτώσεις παιδιών που έχασαν πάρα πολλά
κιλά και πολύ περισσότερα από τα δικά σου. Μπορείς κι εσύ λοιπόν να τα καταφέρεις.
Πρώτα, πάρε μια ανάσα, απέβαλε τους φόβους σου, και ξεκίνα την προσπάθεια. Βάλε πολύ μικρούς στόχους και σιγά σιγά θα δείς οτι
όλα θα βελτιωθούν, όταν θα βλέπεις οτι πετυχαίνεις.
Όλοι είμαστε εδώ για σένα, πολλά φιλιά

καλωσήρθες Ντίνα! σε καταλαβαίνω τόσο πολύ που νιώθεις απόγνωση, έτσι ένιωθα κι εγώ πριν ένα μήνα, αλλά βλέποντας και μιλώντας και με τα άλλα παιδιά εδώ μέσα κατάλαβα ότι πρέπει να προσπαθήσω σιγά-σιγά να μειώσω τις ποσότητες, να γράφω τί τρώω κάθε μέρα στο "τι εφαγα σήμερα", να βλέπω και τί τρώνε τα άλλα παιδιά και να παραδειγματίζομαι! Επίσης προσπαθώ να σκέφτομαι ότι θα μου πάρει τουλάχιστον 1-2 χρόνια (μπορεί και παραπάνω) για να έρθω στα φυσιολογικά κιλά μου, αλλά δεν πειράζει ...

Είσαι πολύ νέα (εγώ είμαι 33) και αυτό θα σε βοηθήσει ακόμη περισσότερο, θα τα πας μια χαρά θα δεις!
Έλα να βάλουμε μικρό στόχο 4-5 κιλάκια για αρχή, και όχι στερητικές δίαιτες, νομίζω δε γίνεται από κει που τρώγαμε 3000-4000 θερμίδες ημερησίως να πεσουμε ξαφνικά στις 1000, απλά δε γίνεται. Σιγά-σιγά να μειώνουμε τις ποσότητες για να συνηθίζουμε, έτσι πιστεύω, κι ελπίζουμε να συνεχίσουμε να αντλούμε τη δύναμη που μας χρειάζεται από τα μικρά κατορθωματάκια που πετυχαίνουμε κάθε φορά!

Εδώ είμαστε να συμπαραστεκόμαστε η μία στην άλλη, καλωσήρθες και πάλι !

Σας ευχαριστω πολυ ολες κοριτσια για τα λογια σας.Να διευκρινησω κατι:τα αντικαταθλιπτικα δεν εχουν σχεση με το βαρος,τα παιρνω απο τα 19 μου,μετα απο το θανατο της μαμας μου.Σημερα λεω να ξεκινησω,μου δωσατε κουραγιο,θα αρχισω να γραφω κι εγω στο τι εφαγα σημερα!Τη Δευτερα ξεκιναει η εξεταστικη κι ελπιζω να χω ξεφουσκωσει λιγο(μην πεταχτει το κουμπι στο ματι κανενος επιτηρητη!)Οσο για το αν θα μιλησω στο αγορι μου,να πω την αληθεια κομπλαρω.Βλεπετε αυτος δεν υπηρξε ποτε στη ζωη του υπερβαρος.Αν του μιλησω θα μου απαντησει με τη λογικη:αν θες να χασεις βαρος οκ,κανε διαιτα κι εγω μαζι σου...Αλλα σκεφτομαι οτι οταν κι αν κυλησω θα πεσω στα ματια του.Γιατι γι αυτον τα πραγματα ειναι απλα,οπως για ολους τους ΄'φυσιολογικους'.Δε γνωριζουν το δαιμονακο που εχουμε μεσα μας ουτε τα επεισοδια υπερφαγιας.Απλα μην φας λενε.Μακαρι να ηταν τοσο απλο.Ευτυχως που βρηκα εσας,γιατι προσφατα μετακομισαμε επαρχια και δεν εχω φιλους εδω,μενουμε στην εξοχη μακρια απο την πολη.Νομιζω οτι παντα λειτουργουσα καλυτερα υπο πιεση και υπο ελεγχο,οποτε σας δινω αναφορα για την προοδο μου κι αν κυλησω...τραβηξτε κανενα αυτι..

ντινουλα να σε καλωσορισω κι εγω με τη σειρα μου και να σου ευχηθω τα καλυτερα μεσα απο την καρδια μου!!!! Καλη αρχη και καλη καθοδο κοριτσακι μου! βλεπω πως εχουμε κοινα σημεια, τα πολλα κιλα ειναι βαρος οχι μονο σωματικο αλλα κυριως ψυχολογικο.. Aλλα το καλο ειναι πως αυτο αλλαζει, το παλευουμε και θα το παλεψουμε μεχρι τελους. Εδω μεσα βρηκα πολυ μεγαλη βοηθεια και πιστευω πως θα βοηθηθεις κι εσυ. Εχασα κι εγω τη μανουλα μου πριν απο δυο χρονια και συνεβαλε και αυτο μαζι με την εγκυμοσυνη μου στο να χτυπησει κοκκινο η ζυγαρια. Ομως, παρα τις δυσκολιες ειμαι αισιοδοξη και πιστευω πως αυτη τη φορα θα τα καταφερω. Ελπιζω να το πιστεψεις κι εσυ πως ολα θα πανε καλα, και τοτε να εισαι σιγουρη πως θα πανε. Αλλωστε, ως γνωστον η αρχη ειναι το ημισυ του παντος!!! Θα τα λεμε,να εισαι καλα γλυκεια μου και να προσεχεις τον εαυτο σου!

Eυχαριστω λουκουμακι,θα κανω οτι μπορω γιατι δεν παει αλλο.Εκτος απο τη διαθεση μου,εχει παρει την κατω βολτα κι η αντοχη μου.Λαχανιαζω με το παραμικρο.Δε θυμαμαι ποτε τον εαυτο μου τοσο χαλια.Ελπιζω με την απωλεια κιλων να βελτιωθει(γιατι ειμαι και μανιωδης καπνιστρια)Τουλαχιστον ας διωξουμε πρωτα τον ενα βραχνα και μετα βλεπουμε για το τσιγαρο.

ενα τεστ για το τικερακι

Νtinoula καλως μας ηρθες.Με πολλα απο οσα ειπες ταυτίζομαι και τα εχω ζησει.Καλη δυναμη στον αγωνα σου.Θα βρεις πολλους "δικους σου" ανθρωπους εδω μεσα.:)

Καλή αρχή Ντινούλα!
Προσπάθησε να κάνεις θετικές σκέψεις από εδώ και μπρος και όλα θα φτιάξουν. Σιγά σιγά θα τα χάσουμε όλες μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Νοιώσε όμορφα με τον εαυτό σου και απόλαυσε το κάθε κιλάκι που θα πέφτει από τη ζυγάρια σου! Τα κιλάκια μας μπορεί να έρθουν και να ξαναφύγουν.. τα καλοκαιράκια μας δεν ξαναέρχονται!

Αρχιζω σιγα σιγα να ελπιζω καπως..Βλεπετε,ειναι η πρωτη φορα που εχω συμπαραστατες και συναγωνιστες κι αυτο ειναι πολυ ομορφο.Να νιωθεις οτι δεν εισαι ο μονος αλλα κυριως να εχεις καποιους να τα πεις εξω απο τα δοντια γιατι ξερεις πως θα καταλαβουν.Χθες ειπα για πρωτη φορα στον εαυτο μου:δεν εισαι παχουλη,δεν εχεις περιττα κιλα,εισαι ΠΑΧΥΣΑΡΚΗ.Πρωτη φορα το παραδεχτηκα αφου ανεβηκα στη ζυγαρια μετα απο πολυ καιρο.Δε θελω αλλο να κλεινω τα ματια σε αυτο που ολοι οι αλλοι βλεπουν.Θελω απλα να το αντιμετωπισω.

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Χθες ειπα για πρωτη φορα στον εαυτο μου:δεν εισαι παχουλη,δεν εχεις περιττα κιλα,εισαι ΠΑΧΥΣΑΡΚΗ.Πρωτη φορα το παραδεχτηκα αφου ανεβηκα στη ζυγαρια μετα απο πολυ καιρο.Δε θελω αλλο να κλεινω τα ματια σε αυτο που ολοι οι αλλοι βλεπουν.Θελω απλα να το αντιμετωπισω.

---

ντινουλα καναμε την ιδια ακριβως σκεψη, και εγω οταν ανεβηκα στη ζυγαρια και ειδα το νουμερο ειπα ακριβως το ιδιο πραγμα στον εαυτο μου!!! και το σκεφτομουνα και σημερα πολυ εντονα. Αυτο ομως ειναι το πρωτο σημαντικο βημα και το κλειδι για να ξεκλειδωσουμε την πορτα που μας κρατα φυλακισμενες!!! Καλη επιτυχια!!!

loukoumaki ευχομαι αυτη η συνειδητοποιηση του προβληματος να με οδηγησει και στην αντιμετωπιση του,γιατι μονο η συνειδητοποιηση δεν αρκει.Κι αλλα προβληματα εχω εντοπισει,και δε τα ελυσα ποτε..Αλλα ελπιζω να αρχισω με αυτο και θα παρουν σειρα και τα αλλα.Ειπες και κατι πολυ σημαντικο:φυλακισμενες!Εγω καταλαβα και κατι αλλο.Πως η φυλακη μου με βολεψε πολυ.Και ετσι ειναι διπλα δυσκολο να σπασω τα καγκελα,αλλα ειπαμε.Για μια φορα στη μιζερη ζωη μου λεω να προσπαθησω,χωρις να σκεφτομαι που θα με βγαλει..

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Γεια σας παιδια..
Σας διαβαζω εδω και ενα χρονο περιπου.Εχω πολλες φορες γελασει με τα αστεια σας,εχω κλαψει με τις ιστοριες σας,ειστε πλεον δικοι μου ανθρωποι χωρις να το ξερετε.Αποφασισα να ξεπερασω τη ντροπη μου και να μιλησω επιτελους για μενα και το αιωνιο θεμα του βαρους μου,για το οποιο δεν εχω κανει ποτε ουτε νυξη.Μα τωρα πρεπει να μιλησω και μαλιστα οσο πιο ειλικρινα μπορω,γιατι δυστυχως εχω φτασει σε αδιεξοδο και φοβαμαι πολυ.Ας μπω λοιπον στο θεμα:Σαν παιδι και εφηβη ημουν παντα υπερβαρη,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου.Απο τα 18 μεχρι τα 22 περιπου διατηρουσα ενα βαρος αναμεσα στα 85 και 92 κιλα.(με υψος 1,69)Δεν ειχα σοβαρα προβληματα με αυτο το βαρος,τις περισσοτερες φορες ενιωθα οκ,ειχα αλλωστε συνηθισει.Σταδιακα αρχισα ομως να παιρνω βαρος ωσπου εφτασα τα 100 κιλα.Μολις ειδα το τριψηφιο νουμερο τρομοκρατηθηκα κι αρχισα μια διαιτα πεινας.Εχασα 8-10 κιλα.Τον τελευταιο χρονο(ειμαι 25 τωρα)εφτασα τα 118 κιλα.Ετρωγα και τρωω συνεχεια απιστευτεσ ποσοτητες φαγητου και γλυκων που δεν περιμενα ποτε οτι θα μπορουσα να φαω.Η ζυγαρια παιρνει την ανηφορα,και καθε φορα που λεω να ξεκινησω διαιτα το ιδιο βραδυ τρωω λες και δεν υπαρχει αυριο.Ειμαι αρραβωνιασμενη με ενα πολυ καλο παιδι,συζουμε εδω και 5 χρονια με αγαπαει,δεν μαλωνουμε.Εκεινος δε λεει τιποτα για το βαρος μου,ολα ειναι οπως παλια,αλλα αποκλειεται να μη το βλεπει.Αλλωστε τον τελευταιο μηνα μονο ενα παντελονι φοραω,το μονο που μου κανει τωρα πια,αν και σε λιγο ουτε αυτο θα μπαινει...Δε φοβαμαι μη τον χασω η μηπως με αφησει.Φοβαμαι γιατι πρωτη φορα φτανω σε αυτο το βαρος και σε ΒΜΙ ανω του 40 που με κατατασσει σε επικινδυνη κατηγορια.Και φοβαμαι οτι δεν θα καταφερω να αδυνατισω,οποτε ο θανατος με περιμενει στη γωνια.Καθε βραδυ εχω ταχυπαλμιες καλαιω δεν μπορω να κοιμηθω(κι ας παιρνω αντικαταθλιπτικα)Δεν ξερω τι αλλο να σας πω,ευχαριστω που με ακουσατε και ελπιζω να μη σας κουρασα..

---

Ntinoula mou des apo pou ksekinisa....des......116 ...opws k esi peripou!

ARA

mporeis....

kalws irthes glikia mou !!!!!

καλωσορισες ντινουλα!!
να ξερεις πως τα κοριτσια εδω νεσα ειναι καταπληκτικα!!!! απο τη μερα που μπηκα στο φορουμ εχω λαβει τεραστια κατανοηση,ενδιαφερον και βοηθεια!
απο τη μερα που μπηκα δεν εκανα ξανα βουλιμικο επεισοδιο γιατι σκεφτομουν ολες εσας κοριτσια και επερνα θαρρος απο οσες καταφεραν να νικησουν το "δαιμονακο" τους.
ακομα ομως και οταν εκανα ατασταλιες το εγραψα αμεσως εδω και το λαθος σταματουσε εκει. ενω παλι μια ατασταλια ηταν αρκετη για να σταματησω τη διαιτα μου και να πεσω με τα μουτρα χειροτερα απο πριν στο φαι.
χαιρομαι που μπηκες στην παρεα μας γιατι ολες μαζι θα τα καταφερουμε! ειμαι σιγουρη πλεον!
ντινουλα, εχω και εγω εξεταστικη!καλο μας διαβασμα!
εχω και εγω σχεση 3 χρονια με ενα γλυκυτατο αγορι,αλλα καποια στογμη πηρα αποφαση και του μιλησα για το προβλημα μου!και να σου πω την αληθεια...με καταλαβε και με στηριξε παρα πολυ.κι οταν κατρακυλαω μπροστα στα ματια του δεν με μαλωνει.με αφηνει να το απολαυσω εκεινη τη στιγμη, αλλα την επομενη μερα μου λεει "γλυκουλα μου δεν πας σημερα κολυμβητηριο για να καψεις και τα χθεσινα και να μη στενοχωριεσαι οταν ζυγιστεις? κι αν ειναι σημερα τρωμε σαλατα για να μην παει χαμενη η προσπαθεια σου, τοσο ωραια που σου πανε τα παλια παλια σου ρουχα που ξαναφορας!!"
απλα με εχει καταλαβει και ξερει πως να χειριστει το θεμα. και πιστευω πως καπως ετσι ισως να αντιδρασει και ο δικος σου. σκεψου το να του μιλησεις.και μονο οταν νιωσεις ετοιμη να το κανεις!

βρε σεις,τι καλα κοριτσια που εισαστε ολες εδω μεσα?που στο καλο ειστε κρυμμενες κι εγω εδω που ειμαι γνωριζω μονο κορακια με νυχια γαμψα?χεχεχε,προς το παρον σκεφτομαι να του το πω koritsaki απλα δεν ξερω ποτε.Οσο για το συγκεκριμενο φορουμ εχω να πω οτι ειναι το καλυτερο πο εχω δει ποτε,οντως η υποστηριξη και η διαθεση για βοηθεια ειναι απιστευτη.Μηπως να ιδρυσετε ενα συλλογο υποστηριξης γυναικων?Σκεφτειτε το,εισαστε ολες απιστευτες!

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
βρε σεις,τι καλα κοριτσια που εισαστε ολες εδω μεσα?που στο καλο ειστε κρυμμενες κι εγω εδω που ειμαι γνωριζω μονο κορακια με νυχια γαμψα?

---

Aυτο αναρωτιεμαι κι εγω ntinoula μου.Που ειναι κρυμμενοι οι καλοι ανθρωποι και μονο κορακια οπωςλες συνανταω στη ζωη μου...Και δεν ειναι θεμα καλοσυνης μονο, ειναι θεμα κατανοησης.Ολες εχουμε βιωσει τι παει να πει παχυσαρκος, πως ειναι να ζεις το ρατσισμο και πολλα αλλα...

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
βρε σεις,τι καλα κοριτσια που εισαστε ολες εδω μεσα?που στο καλο ειστε κρυμμενες κι εγω εδω που ειμαι γνωριζω μονο κορακια με νυχια γαμψα?χεχεχε,προς το παρον σκεφτομαι να του το πω koritsaki απλα δεν ξερω ποτε.Οσο για το συγκεκριμενο φορουμ εχω να πω οτι ειναι το καλυτερο πο εχω δει ποτε,οντως η υποστηριξη και η διαθεση για βοηθεια ειναι απιστευτη.Μηπως να ιδρυσετε ενα συλλογο υποστηριξης γυναικων?Σκεφτειτε το,εισαστε ολες απιστευτες!

---

η αληθεια ειναι Ντινουλα μου εδω μεσα υπαρχουν χρυσα κοριτσια και παντα προθυμα να δωσουν συμβουλη και να σε ακουσουν

κοριτσια ευχαριστω και εγω που υπαρχετε

σας αγαπω ολες και ας μην σας ξερω
χχχχ

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Ντινούλα,Ντινάκι,δικέ μας άνθρωπε!
Ένα χρόνο μας παίρνεις μάτι και δε λες ούτε ένα γεια;Καλάααααααα
Στο δια ταύτα!Είναι μεγάλο πρώτο βήμα η παραδοχή του μεγέθους του προβλήματος,
που σε πνίγει καθώς και της αδυναμίας να το χειριστείς μόνη σου!Εμένα πάντως μου πήρε
πάρα πολύ καιρό να παραδεχτώ πως δεν είμαι ικανή να τα καταφέρω μόνη μου
(ακόμα και τώρα που το γράφω βγάζω σπυριά στα ακροδάχτυλα από τον εγωσιμό μου!).
Βέβαια για να βρίσκεσαι σε αγωγή αντικαταθλιπτικών,προφανώ� � έχεις ήδη κάποιον ψυχίατρο
και έχεις ανοιχτεί-ελπίζω-σε κάποιον επαγγελματία για όσα σου εμποδίζουν την ισορροπία σου.
Το επόμενο βήμα-όπως καταλαβαίνεις-είναι να μιλήσεις χωρίς φόβο και πάθος στον καλό σου!
Μεγάλο το άγχος και μόνο που το σκέφτεσαι,μεγάλη ανακούφιση ωστόσο σε περιμένει μόλις το κάνεις!
Νομίζω έχουμε αρκετά δείγματα της αγάπης του για σένα,ώστε να μην έχεις λόγο να φοβάσαι
και ν'αποθαρρύνεσαι από το να το τολμήσεις!Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις ο πιο παχύς άνθρωπος του κόσμου κι είναι όντως μεγάλο το σοκ
στο πρώτο ραντεβού με το τριψήφιο και δεν ξεπερνιέται όσο ο δείκτης της ζυγαριάς πάει
όλο και πιο δεξιά!Ακόμα μας πιάνει η κλασσική ζυγαριά των 120 κιλών κι αυτό,πίστεψε με,είναι σπουδαίο!
Τα κιλά δεν τα έχουμε πάνω μας πολλά χρόνια,άρα δε θα μας μπαστακωθούνε μόλις αποφασίσουμε
να τα σουτάρουμε,το δερματάκι μας είναι νεανικό κι αντέχει,έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για επανορθώσεις,
έχουμε τον καλό μας άγγελο στο πλάι,είμαστε ελεύθερες κι ωραίες με όλο τον χρόνο μας για πάρτη μας...ουου...
Σε λίγο θα αρχίσω να σε ζηλεύω έτσι που το πάμε...Λοιπόν,καλά κάνεις κι ενδιαφέρεσαι για την υγεία σου,
αλλά αν δεν έχεις κάποιο ειδικότερο πρόβλημα υγείας,δε θα πεθάνεις στα 25 σου λόγω των 118 σου κιλών!
Εδώ εγώ δεν τα κατάφερα στα τριαντατόσα μου χρόνια με τα 180 μου κιλά!Το ξεχνάμε λοιπόν!
Αγοράζουμε κάτι όμορφο να έχουμε να αλλάζουμε τη στολή(μαύρο παντελόνι)που ούτε για τιμωρία πιάνει
ούτε μας κρατά να μην πάμε πιο πάνω στην τελική!Σίγουρα πριν από αυτό θα υπήρχε κάποιο άλλο μικρότερο.
Με τα δύο τρία(όχι πολλά γιατί δε θα μας χρησιμεύσουν για πολύ)ρουχαλάκια που θα πάρουμε
(κι ας είναι το καλοκαίρι η χειρότερη εποχή για ψώνια-τι να καλύψεις;)θα νιώθουμε πιο όμορφα,
πιο αξιοπρεπείς εμφανισιακά στις κοινωνικές εκδηλώσεις κι εξόδους,που πλέον θ'αποφεύγουμε λιγότερο.
Πρέπει να πάρουμε λιγάκι τα πάνω μας!Να χαλαρώσουμε,να μας επιτρέψουμε χαρά,να ξεκολλήσει ο νους
από την εμμονή του βάρους,που μας κρατά ξάγρυπνους τις νύχτες και μας ρίχνει όλο και περισσότερο
σε υπερφαγικά επεισόδια!Να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο,που μας πνίγει όλο και περισσότερο στον κλοιό του!
Δόξα τω Θεώ η επιστήμη έχει προχωρήσει κι έχουμε την ύστατη λύση μιας βαριατρικής επέμβασης στο κάτω κάτω της γραφής.
Αλλά πριν φτάσουμε εκεί,νομίζω έχουμε τα εφόδια να το παλέψουμε χωρίς νυστέρι!Χωρίς χρονικές πιέσεις,
μακριά από στερητικές δίαιτες,μειώνουμε λίγο πρόσληψη θερμίδων,αυξάνουμε καύσεις,τρώμε ποιοτικά,τα γνωστά κι απλά.
Νομίζω το κλειδί βρίσκεται στην ψυχολογία μας!Εστιάζουμε εκεί...Δε γίνεται να αποδεχτούμε και ν'αγαπήσουμε με τη μία τον εαυτό μας,
ούτε να βρούμε τη δύναμη ν'απενοχοποιήσουμε την εικόνα μας,να μιλήσουμε στους σημαντικούς μας ανοιχτά για όσα μας απασχολούν.
Μπορούμε όμως να κάνουμε μια αρχή εδώ(εξάλλου είναι αρκετά ανακουφιστική η αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι και παράξενοι)
και σιγά σιγά να συντονιζόμαστε με τους μικρούς βατούς μας στόχους!Αλλά μην υποτιμούμε τη χαρά και τη δύναμη της!
Την έχουμε απόλυτη ανάγκη!Να υποτιμηθεί η σημασία του φαγητού ως κύρια απόλαυση(αν όχι μοναδική).Να βρει τη θέση του
όπως παλιά,τότε στην εφηβία που ήμασταν πιο δραστήριοι,πιο χαλαροί,πιο κοντά στα θέλω μας...
Δε θέλω να σε κουράσω περισσότερο...Εξάλλου θα με έχεις βαρεθεί να λέω τα ίδια και τα ίδια...Καλώς μας ήρθες λοιπόν!
Κοίτα μην κάνεις πάλι κανά χρόνο να μας γράψεις...Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείς!Περιμένουμε νέα,σκέψεις,ανάγκες,όλα σου!Φιλάκια!

---

+1000
δε θα μπορουσα να συμωνησω περισσοτερο.

καλωσηρθες Ντινουλα!
φοβερο, ετσι ενιωθα κ εγω στα 100, οτι δε θα τα καταφερω, οτι ολο θα παχαινω, οτι διαρκως θα τρωω απιστευτες ποσοτητες φαγητου,
οτι ποτε πια δεν θα γινω οπως παλια, υπερβαρη 80+
οτι θα μεινω με τις φορμες κ αυτες μονο απο μαγαζια για μεγαλα μεγεθη.
Οτι θα νιωθω χαλια κ δεν θα μπορω να κανω κατι γιαυτο.
Κ μες την απελπισια μου επιασα πατο κ τοτε αρχισα να σηκωνομαι ψηλα.
εφτασα τον στοχο μου, εγινα οπως πριν.
Τωρα θελω περισσοτερα αλλα δεν μπορω ακομα,
ισως δεν το θελω αρκετα.
Ξερω ομως πλεον οτι μπορω.
Μεγαλη δουλεια να ξερεις οτι αν θες μπορεις.
Αφουγκρασου τον εαυτο σου,
κανε τις προσπαθειες πουυ ειπε η Ναντιν μας,
κ αν δεις οτι δεν χανεις βαρος τοτε ψαξε εναλλακτικο τροπο να μπορεσεις...
που κ παλι δε θα σημαινει οτι δεν μπορεις,
απλα θα το κανεις με διαφορετικο τροπο.
Μη χαθεις, να μας ενημερωνεις!

μου εδωσες δυναμη αθελα σου, θυμηθηκα ποσο χαλια ενιωθα,
βλεπω οτι νιωθω το ιδιο χαλια,
κ τελικα δεν εχει νοημα.
Ειτε 80 ειτε 100 χαλια νιωθουμε αν δε μπορουμε να ξεπερασουμ ετον εαυτο μας.

Ξερεις ομως κατι?
ο εαυτος μας δεν ξερει ποσα κιλα ειμαστε, δεν παιζει ρολο ποσα ειμαστε,
αρκει να τον ξεπερασουμε λοιπον.
Πετα τη ζυγαρια κ κανε οσα ειπε η ναντιν, μειωσε λιγο θερμιδες,
κινησου περισσοτερο, κ ολα καλα θα πανε!
θα σε ξεπερασεις,
δεν τρεχεις μονη, εισαι εσυ κ ο κακος εαυτος σου στον αγωνα.
Οι κακοι σκονταφτουν!

χεχεχε,καλε πρωτη φορα ενθουσιαζομαι τοσο πολυ,μου δωσατε κουραγιο απιστευτο.Αφου περιμενω πως και πως να περασει η πρωτη εβδομαδα για να σας πω αποτελεσματα.Ο κακος μου εαυτος παντως μεχρι τωρα δεν ειχε σκονταψει,περισσοτερο σε μενα εβαζε τρικλοποδιες.Η αληθεια ειναι πως μεχρι τωρα φοβομουν πολυ να κανω μια προσπαθεια.Φοβαμαι τον εαυτο μου,μηπως αφου χαθει ολο αυτο το βαρος θελησω να αλλαξω και αλλα πραγματα,μηπως αρχισω να χω απαιτησεις..Βλεπετε μεχρι τωρα ειμαι σε μια σχεση που ναι μεν δεν εχει προβληματα,αλλα.....Να,εχουμ� � διαφορα ηλικιας,εγω ηθελα να βγαινω εκεινος δεν μπορουσε κτλ.Και συζουμε ηδη 5 χρονια κι εχω στερηθει πολλα απο την τρελα της νεανικης ηλικιας.Απο την αλλη μερια ειναι η οικογενεια μου το λιμανι μου,ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος..και τον αγαπω πολυ.Και αν σκεφτω τη ζωη μου χωρις αυτον,τρομαζω αλλα απο την αλλη θελω και να διασκεδασω,να χορεψω να ζησω.Ειμαι πολυ μπερδεμενη,και τα κιλα με βοηθουσαν να επιζητω μια ζωη στον καναπε.Αν ομως οταν χαθουν κανω την επανασταση μου?Αυτο με φοβηζει πολυ γιατι δεν θελω να τον πληγωσω,ειμαι ολη του η ζωη το λεει και το δειχνει καθε μερα.Δεν ξερω τι να πω...

Ντινουλα μου γλυκια. ειμαι 30 ετων και παντρεμενη. ο γαμος ειναι σοβαρη υποθεση. ειναι λογικο να τα σκεφτεσαι ολα αυτα. αλλα σκεψου οτι αν ειναι να χωρισεις καλυτερα να το κανεις τωρα και πριν προχωρησουν και αλλο τα πραγματα. απο την αλλη και αυτα που σκεφτεσαι μπορει να ειναι δικαιολογιες που βαζουμε για να τρωμε ανενοχλητες. του τυπου κριμα να το πεταξω αυτο. τοσα παιδια πεινανε, καλυτερα να το φαω. αν αδυνατισεις θα εχεις περισσοτερο κεφι και διαθεση για διασκεδαση και ισως να παρασερνεις και τον συντροφο σου και να βγαινεται. σε καθε περιπτωση ο γαμος δεν ειναι σκλαβια. αν εχεις αρχισει να νιωθεις ετσι σιγουρα τα κιλα δεν εμπλεκονται σε αυτο.

χανοντας κιλα θα χαρει κ κεινος με τη χαρα σου κ ισως σε ακολουθησει στον ξεφρενο χορο σου!
κ μη νομιζεις,
τα κιλα ειναι μονο η δικαιολογια, δεν μενουμε στον καναπε χαρη σαυτα μονο.

Φυσικα κ θα κανεις την επανασταση σου, κ μετα θα ηρεμησεις κ σεκεινον θα γυρισεις,
κ ευχομαι παντα νασαι ελευθερη κ δυνατη να κανεις επαναστασεις...

Την διαφορα ηλικιας την εχω ζησει κ με φοβιζε κ μενα,
νομιζα οτι τα κιλα μου με οδηγουσαν σε τετοιες σχεσεις,
Ομως στα πιο παχυα μου παντρευτηκα εναν 30αρη.
οποτε ισως να μην ηταν θεμα μονο κιλων...
αλλα του τι ζητα κανεις κ πως την βρισκει.
α κ μη νομιζεις οτι οι 30αρηδες κανουν τποτε περισσοτερο! :D

badgirl μακαρι να χαρει,αλλα σκεφτομαι οτι ηδη ειναι ζηλιαρης (για πλακα μου ειχε πει οτι αν μπορουσε να με βαλει σε γυαλα θα το εκανε),αυτος παιδι μου νομιζει πως εχει διπλα του καμια θεα κι οτι ολοι με θελουν(μπορει να πασχει κι απο σχιζοφρενεια,ποιος ξερει).Αν αδυνατισω φοβαμαι για το πως θα νιωθει.Κι εγω παντως νομιζω οτι μπορει να κανει και καλο στη σχεση μας,ισως να τον παρασυρω...

Ντινούλα μου γλυκεια (εχεις και το ονομα της μιας αδελφούλας μου!),καλωσορίσαμε και οι δυο,εμεις και τα κιλάκια μας!!

Κοριτσάκι μου γλυκό,νομζω οτι μολις περάσει η πρώτη εβδομάδα προσαρμογής και ανέβεις στην ζυγαριά και δεις έστω και ενα κιλάκι να έχει φυγει,θα πάρεις τόσο θάρρος και κουραγιο και θα είσαι τόσο υπερηφανη για τον εαυτο σου,που αυτό θα σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις!!

Πλησιάζει καλοκαίρι και ακόμα θυμάμαι το περσυνό καλοκαίρι που έκαναν τα παιδιά μου το πρώτο τους μπανιο κι εγώ δεν μπορούσα να το χαρώ γιατί ντρεπόμουν για το πως ήμουν...Ο στόχος που έβαλα ξεκινώντας την διαίτα δεν είναι για φέτος το καλοκαίρι,είναι για του χρόνου...Δεσμέυτηκα στον εαυτό μου οτι του χρόνου το καλοκαίρι που τα αγοράκια μου θα είναι πιο μεγάλα,θα ευχαριστηθούμε κολύμπι και παιχνίδι στην παραλία,μιας κι η μαμα τους δεν θα τρέχει να κρυφτεί πια μέσα στο τεράστιο παρεό της!Και ΄ξαφνικά νοιώθω οτι έχω την υπομονή να περιμένω μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι!

Μάζι θα το πολεμήσουμε το θεριό και μετα?Ποιος μας πιάνει!Εγω απο τώρα ονειρευομαι τα πρώτα ψώνια που θα κάνω όταν τα παλιά μου ρούχα θα μου είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΠΙΑ!

Καλωσορισαμε,αλλα εμεις να μεινουμε τα κιλα να φυγουν..χεχεχε.Η παραλια που ανεφερες ειναι μεγαλο θεμα,αστο να παει.Να χαιρεσαι τα παιδακια σου,σιγουρα θα παιρνεις δυναμη απο αυτα.Ασχετο,αλλα μιας κι ειπες για μπανιο,θυμηθηκα οτι εχω ενα μαγιο νουμερο 46 νομιζω..Φυσικα δεν μου μπαινει ουτε στο ενα μπουτι,αλλα μπορει να το βγαλω σε κοινη θεα,να το λεπω,να παιρνω κουραγιο.Ευχομαι του χρονου να το φορεσω!

Παμε στοιχημα οτι θα το φορεσεις??Εγω έτσι πιστεύω!

Στην ηλικία που είσαι με λιγο προσεγμένη διατροφή,φεύγουν τόσο γρήγορα τα κιλάκια!Μην κοιτάς εμας τις γριες των 30something (που εννοειται οτι σαν γριές έχουμε το ζουμι! :p) που για να καψουμε ένα τόστ πρεπει να κάνουμε κανα δύωρο extreme sports!

ΓΡΙΕΣ??????Τι λες κοπελια?????χαχαχαχα,με εκανες και γελασα.Σε 5 χρονακια κι εγω 30 θα μαι και πολυ γρηγορα θα γινω και 40..κι ελπιζω και 50...Παντως περα απο την πλακα,δεν ξερω κατα ποσο θα ειναι ευκολο να φυγουν,γιατι μιλαμε για κιλα ετων.Παντοτε ημουν υπερβαρη,απλα δεν ειχα φτασει τα 100.Ελπιζω ομως οτι ολα θα πανε καλα,αλλωστε χρειαζεται δυναμη κι επιμονη και υπομονη.Κυριως υπομονη χρειαζομαστε νομιζω..

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
χεχεχε,καλε πρωτη φορα ενθουσιαζομαι τοσο πολυ,μου δωσατε κουραγιο απιστευτο.Αφου περιμενω πως και πως να περασει η πρωτη εβδομαδα για να σας πω αποτελεσματα.Ο κακος μου εαυτος παντως μεχρι τωρα δεν ειχε σκονταψει,περισσοτερο σε μενα εβαζε τρικλοποδιες.Η αληθεια ειναι πως μεχρι τωρα φοβομουν πολυ να κανω μια προσπαθεια.Φοβαμαι τον εαυτο μου,μηπως αφου χαθει ολο αυτο το βαρος θελησω να αλλαξω και αλλα πραγματα,μηπως αρχισω να χω απαιτησεις..Βλεπετε μεχρι τωρα ειμαι σε μια σχεση που ναι μεν δεν εχει προβληματα,αλλα.....Να,εχουμ� � διαφορα ηλικιας,εγω ηθελα να βγαινω εκεινος δεν μπορουσε κτλ.Και συζουμε ηδη 5 χρονια κι εχω στερηθει πολλα απο την τρελα της νεανικης ηλικιας.Απο την αλλη μερια ειναι η οικογενεια μου το λιμανι μου,ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος..και τον αγαπω πολυ.Και αν σκεφτω τη ζωη μου χωρις αυτον,τρομαζω αλλα απο την αλλη θελω και να διασκεδασω,να χορεψω να ζησω.Ειμαι πολυ μπερδεμενη,και τα κιλα με βοηθουσαν να επιζητω μια ζωη στον καναπε.Αν ομως οταν χαθουν κανω την επανασταση μου?Αυτο με φοβηζει πολυ γιατι δεν θελω να τον πληγωσω,ειμαι ολη του η ζωη το λεει και το δειχνει καθε μερα.Δεν ξερω τι να πω...

---

Nτινουλα χασε πρωτα τα κιλακια π θελεις και μετα θα δεις σε τι φαση θα εισαι... Μπορεις αυτος να σε στηριξει και να τον εκτιμησεις ακομα περισσοτερο...

Quote:

---

Originally posted by twinb
Ντινούλα μου γλυκεια (εχεις και το ονομα της μιας αδελφούλας μου!),καλωσορίσαμε και οι δυο,εμεις και τα κιλάκια μας!!

Κοριτσάκι μου γλυκό,νομζω οτι μολις περάσει η πρώτη εβδομάδα προσαρμογής και ανέβεις στην ζυγαριά και δεις έστω και ενα κιλάκι να έχει φυγει,θα πάρεις τόσο θάρρος και κουραγιο και θα είσαι τόσο υπερηφανη για τον εαυτο σου,που αυτό θα σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις!!

Πλησιάζει καλοκαίρι και ακόμα θυμάμαι το περσυνό καλοκαίρι που έκαναν τα παιδιά μου το πρώτο τους μπανιο κι εγώ δεν μπορούσα να το χαρώ γιατί ντρεπόμουν για το πως ήμουν...Ο στόχος που έβαλα ξεκινώντας την διαίτα δεν είναι για φέτος το καλοκαίρι,είναι για του χρόνου...Δεσμέυτηκα στον εαυτό μου οτι του χρόνου το καλοκαίρι που τα αγοράκια μου θα είναι πιο μεγάλα,θα ευχαριστηθούμε κολύμπι και παιχνίδι στην παραλία,μιας κι η μαμα τους δεν θα τρέχει να κρυφτεί πια μέσα στο τεράστιο παρεό της!Και ΄ξαφνικά νοιώθω οτι έχω την υπομονή να περιμένω μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι!

Μάζι θα το πολεμήσουμε το θεριό και μετα?Ποιος μας πιάνει!Εγω απο τώρα ονειρευομαι τα πρώτα ψώνια που θα κάνω όταν τα παλιά μου ρούχα θα μου είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΠΙΑ!

---

paidia αυτο ειναι απιστευτη ικανοποιηση,
στην αθηνα αδειασα τα gerry webber.
πηρα καπου 20+ μπλουζες.
κ καμμια μαυρη!
μου λεει ο ανδρας μου οτι επιτελους εβαλα χρωμα,
κ ξερετε γιατι? πιστευω θα με βοηθησει κ με τα κιλα,
το μαυρο κ τα φαρδυα κοβουν κ επαναπαυομαι!
ετσι πηρα κολλητα κ με χρωμα!
περυσι δεν ειχα τολμησει να ψωνισω λογω υπερβολικων κιλων,
παλιοτερα δεν πολυψωνιζα γιατι ολο ελεγα οτι θα αδυνατισω,
τελικα οταν παχυνα οσο ποτε πριν με εκτιμησα...μολις επανηλθα,
και ακομα οχι τελειως...

Quote:

---

Originally posted by penelope1985

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
χεχεχε,καλε πρωτη φορα ενθουσιαζομαι τοσο πολυ,μου δωσατε κουραγιο απιστευτο.Αφου περιμενω πως και πως να περασει η πρωτη εβδομαδα για να σας πω αποτελεσματα.Ο κακος μου εαυτος παντως μεχρι τωρα δεν ειχε σκονταψει,περισσοτερο σε μενα εβαζε τρικλοποδιες.Η αληθεια ειναι πως μεχρι τωρα φοβομουν πολυ να κανω μια προσπαθεια.Φοβαμαι τον εαυτο μου,μηπως αφου χαθει ολο αυτο το βαρος θελησω να αλλαξω και αλλα πραγματα,μηπως αρχισω να χω απαιτησεις..Βλεπετε μεχρι τωρα ειμαι σε μια σχεση που ναι μεν δεν εχει προβληματα,αλλα.....Να,εχουμ� � διαφορα ηλικιας,εγω ηθελα να βγαινω εκεινος δεν μπορουσε κτλ.Και συζουμε ηδη 5 χρονια κι εχω στερηθει πολλα απο την τρελα της νεανικης ηλικιας.Απο την αλλη μερια ειναι η οικογενεια μου το λιμανι μου,ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος..και τον αγαπω πολυ.Και αν σκεφτω τη ζωη μου χωρις αυτον,τρομαζω αλλα απο την αλλη θελω και να διασκεδασω,να χορεψω να ζησω.Ειμαι πολυ μπερδεμενη,και τα κιλα με βοηθουσαν να επιζητω μια ζωη στον καναπε.Αν ομως οταν χαθουν κανω την επανασταση μου?Αυτο με φοβηζει πολυ γιατι δεν θελω να τον πληγωσω,ειμαι ολη του η ζωη το λεει και το δειχνει καθε μερα.Δεν ξερω τι να πω...

---

Nτινουλα χασε πρωτα τα κιλακια π θελεις και μετα θα δεις σε τι φαση θα εισαι... Μπορεις αυτος να σε στηριξει και να τον εκτιμησεις ακομα περισσοτερο...

---

Ντινουλα μου συμφωνώ με την Πηνελόπη, ένα ένα μη τα βάζεις όλα μαζί στο κεφαλάκι σου, προχώρα για την ολοκλήρωση των στοχων σου και βλέπεις τι θα κάνεις.
Προέχει να τα βρείς με τον εαυτό σου και να ξεκινήσεις τη διατροφή σου...

Ναι,αυτο πρεπει να κανω..Πρεπει να βγαλω απο το μυαλο μου ολα τα αν και τα θα,το μονο που κανει αυτη η υπεραναλυση ειναι να με κραταει πισω μεχρι τωρα