καταθλιψη

καλησπερα σε ολους,
βασικα δε ξερω γιατι γραφω αυτη τη στιγμη..... ισως να ζηταω μια συμβουλη, ισως απλα να ακουσω μια καλη κουβεντα.
εχω βασιμες υποψιες πως πασχω απο καταθλιψη και μαλιστα ατυπη. τα συμπτωματα ειναι μονιμο αισθημα κοπωσης, υπνηλια, ελλειψη ενδιαφεροντος. Το ασχημο ειναι πως ενω αντικειμενικα δεν αντιμετωπιζω σοβαρα προβλημτα, τον περισσοτερο καιρο τα τελευταια 5 χρονια (η και περισσοτερο) εχω μονιμως ασχημη διαθεση. Μαλιστα πριν απο λιγες μερες -ψαχνωντας να δω τι μου συμβαινει- εκανα τη διαπιστωση πως ενω παλια εκανα ονειρα για το μελλον τωρα πια δε κανω καθολου. Μαλιστα δεν προσμονω κατι.
Αν και ειμαι λειτουργικη, τουλαχιστον ως προς τις βασικες μου υποχρεωσεις (παω στη δουλεια μου, κανω μεταπτυχιακο, καθαριζω στοιχειωδως το σπιτι μου, φροντιζω την εμφανιση μου) και προσπαθω να συμφιλιωθω με τον απαισιοδοξο χαρακτηρα μου στη πραγματικοτητα ταλαιπωρουμαι πραγματικα απο την δυσθυμια μου και σκεφτομαι να ζητησω την βοηθεια ειδικου.
εχετε βιωσει παρομοια κατασταση (?)
μηπως καποιος γνωριζει αν υπαρχουν τροποι να βοηθησω τον εαυτο μου μονη μου?
ευχαριστω

Ναταλία μου,
μου άρεσε που είπες πως για αρχή θέλεις να το αντιμετωπίσεις μόνη σου. Αν πας σε ψυχολόγο, θα σου ζητήσει απανωτές συνεδρίες. Αν πας σε ψυχίατρο, πέρα από τις συνεδρίες, θα σου δώσει και αντικαταθλιπτικά. Τίποτα βέβαια δεν κάνει κακό. Θα βοηθηθείς σίγουρα, αλλά κοστίζουν όλα αυτά. Αρκετά.
Διάβασα σχετικά και -αν και δεν είμαι ειδικός- μπορώ να σου πω πως ναι, είναι κατάθλιψη. Κατάθλιψη παθαίνουμε όλοι, ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε. Διάβασα πχ. πως όταν περιμένουμε να τελειώσουμε κάποιες εξετάσεις και κάνουμε σχέδια και μετά είμαστε αδρανείς και δεν ξεσαλώνουμε όπως σχεδιάζαμε, είναι και αυτό κατάθλιψη. ʼρα, αν πας σε ειδικό, δεν τη γλιτώνεις την ταμπέλα. Όχι πως έχει σημασία δηλαδή.
Αυτή είναι η ήπιας μορφής κατάθλιψη. Η σοβαρότερης μορφής έρχεται μετά από τραυματικά ή κομβικά για τη ζωή μας περιστατικά, όπως θάνατος στην οικογένεια, μετακόμιση, αλλαγή εργασίας, διαζύγιο.
Το καλό είναι πως το διέγνωσες. Θα σου πρότεινα για αρχή να το εμπιστευτείς σε έναν πολύ δικό σου άνθρωπο. Κάποιον που δηλώνει παρουσία στη ζωή σου κατά προτίμηση. Να μπορείς δηλαδή να του τηλεφωνείς και να είναι εκεί, δίπλα σου. Όχι να επικαλείται παιδιά, δουλειές, δεν ξέρω τι άλλο. Θα βρίσκεστε, θα συζητάτε, θα πίνετε ένα ποτάκι και όλα θα φτιάξουν. Είναι βασική η παρουσία και η αγάπη των φίλων. Εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα. Φιλιά!

Καλημέρα Ναταλάκι!
Για να φτάσεις να μοιράζεσαι μαζί μας και να το βλέπεις και γραπτό αυτό που από καιρό υποψιάζεσαι
σημαίνει πως έχεις συνειδητοποιήσει την κατάσταση,έχεις αποδεχτεί κάποια πράγματα,σε έχει κουράσει
και θέλεις ν'απεμπλακείς.Ως δική σου εσωτερική ανάγκη κι όχι αποτέλεσμα εξωγενούς πίεσης
θεωρώ πως έχεις κάνει το σημαντικότερο βήμα στο να τα καταφέρεις.Πιστεύω πως το να μιλάμε
σε δικούς μας ανθρώπους είναι μεγάλη ανακούφιση,ωστόσο,όσο φωτισμένοι κι αν είναι,φοβάμαι
πως σε δεύτερο επίπεδο δεν έχουν τη δυνατότητα να μας προσφέρουν ουσιαστικά αυτό που αποζητάμε.
Η αίσθηση αυτή που βιώνεις(γιατί μόνο ένας ειδικός μπορεί να της βάλει την ετικέτα της "κατάθλιψης")
θα αλλάξει μόνο όταν αλλάξουν κάποια πράγματα στη ζωή σου είτε με δική σου πρωτοβουλία
είτε με τη βοήθεια κάποιοων σκευασμάτων.Το ζήτημα είναι να κινητοποιηθείς να κάνεις πράγματα,
που αγαπάς κι όχι απλά να είσαι διεκπεραιωτική στις κοινωνικές σου υποχρεώσεις.Αυτή η χαρά,
που προφανώς σου λείπει είναι η κινητήρια δύναμη,που θα σε λυτρώσει.Αν πιστεύεις πως δεν μπορείς
να κάνεις σιγά σιγά κάποια βήματα μόνη σου προς αυτήν την κατεύθυνση,είναι προτιμότερο να παραδεχτείς
την ανάγκη σου για επαγγελματική βοήθεια παρά να χάσεις πολύτιμο χρόνο και να βουλιάξεις περισσότερο
σε αυτό,που σου κλέβει προς το παρόν τη ζωή.Πιστεύω πως λίγο πολύ όλοι περνάμε αυτό το λούκι,
ο καθένας στο δικό του βαθμό και για τους δικούς του λόγους.Το ύπουλο σημείο είναι όταν προς στιγμή
θεωρούμε πως λυτρωθήκαμε,επηρεασμένοι από κάτι εφήμερο και υποτιμάμε αυτό που μας συμβαίνει,
θεωρώντας πως δε μας αφορά πια.Όσο δεν αλλάζουν όμως ουσιαστικά οι λόγοι,που το προκαλούν,
εκείνο είναι εκεί να μας θυμίζει όλο και πιο έντονα την παρουσία του,εκλιπαρώντας την προσοχή μας.
Γνώμη μου,ν' ανοιχτείς περισσότερο σε όποιον σε εμπνέει αναφορικά με όσα νιώθεις,ώστε να εξοικειωθείς
στο άκουσμα τους και να προχωρήσεις σε πιο δραστικά μέτρα αντιμετώπισης.Μακάρι να βρεις
τον κατάλληλο ψυχολόγο ή ψυχίατρο,με τον οποίο θα έχεις καλή επαφή στις συνεδρίες σας.
Αν δεν υπάρχει η σχετική οικονομική δυνατότητα υπάρχουν πάντα τα κέντρα ψυχικής υγείας.
Μόνο μην το αφήνεις να σε ρουφήξει,σε παρακαλώ πολύ!Κάνε κάτι!Κι εμείς είμαστε πάντα εδώ...


--->www.katathlipsi.gr


---> ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ευχαριστω πολυ ολα τα κοριτσια για τις απαντησεις και το ενδιαφερον σας.
η διαθεση μου δυστυχως δεν εχει βελτιωθει καθολου, μαλιστα φοβαμαι πως εχει αρχισει και κουραζει και τους κοντινους μου ανθρωπους. δεν μου ειναι ευκολο να μιλησω μαζι τους γιατι με θεωρουν υπερβολικη, γκρινιαρα και αχαριστη(αουτσ!!!) τεσπα, αποφασισα να γεμισω το χρονο μου με δραστηριοτητες εστω και με το ζορι, να μη μενω λεπτο αδρανεις, δε ξερω αν θα με βοηθησει αλλα αξιζει να το δοκιμασω. θα σας ενημερωνω για εξελιξεις.ισως ανοιξω και ενα ημερολογιο τι εκανα σημερα !!!!
οκ λοιπον σημερα πηγα και αγορασα επιπλα, μαζεψα τα χειμωνιατικα και τωρα θα παω να κανω μπανιο και ειμαι καλεσμενη αργοτερα σε ενα μπαρμπεκιου που κανει ενας συνηαδελφος του αντρα μου. ελπιζω να μη πλακωθω στις μπυρες και τα τσιγαρα για να εχω καλη διαθεση.( εχω παρατησει το φαγητο και το εχω ψιλοριξει στο ποτο (διπλο αουτς)
σας φιλω ολες

σημερα γενικα ηταν μια γεματη μερα, συνατηθηκα με τις φιλες μου για διαβασμα, εχασα αλλα 200 gr, εδωσα μαθημα στη σχολη, επιθεωτησα τις εργασιες στο νεο μου σπιτι και τωρα μολις καθησα. ολα καλα μεχρι ωρας αυριο τα σπουδαια

εγω το μονο που θα πω ειναι μια κουβεντα που ειπε ο γιατρος στην κολλητη μου...αν ειχες καταθλιψη δεν θα το ειχες καταλαβει....μην ονομαζεις καταστασεις απλα για να ξεφυγεις...η λυση ειναι πιο κοντα απο οτι πιστευεις

ela bre natallaki μου ψαξτο σε παρακαλω,
κανε πραγματα για τον εαυτο σου, μην αφεθεις,
εσυ που εισαι καπατσα κ ολα τα φερνεις βολτα μην αδρανησεις ουτε στιγμη οταν προκειται για την ψυχικη σου υγεια
δεν ειναι ντροπη να πας σσε ψυχολογο κ εκεινος θα κρινει κ θα σε βοηθησει
απτην αλλη εσυ θα κρινεις με τι νιωθεις καλυτερα,
μπορεις να τα συζητησεις ολα με τον ανδρα σου ή τη μητερα σου, οποιον εσυ κρινεις,
απλα μην αφεθεις κ χρονισει το θεμα,
κριμα ειναι ο,τι κι αν εχεις να σε ταλαιπωρει,
ακομα κ να μην εχεις τιποτε κ απλα περνας φαση πολλα δεν ειναι 5 χρονια βρε αγαπη μου?

κατσε σκεψου τα
κ βασικα μιλα σε κοντινους σου ανθρωπους, εκει ειναι η λυση,
μη ντρεπεσαι, μην αδρανησεις, μη φοβηθεις
κ μη γυρνας σε παλιες βολικες καταστασεις του τυπου
"ελα μωρε δεν εχω τιποτα αυριο θαμαι καλυτερα"
γιατι εσυ μαλλον δεν μπορεις να κρινεις αν εισαι ή οχι.
Μιλα με τον α νδρα σου, ειμαι σιγουρη οτι κι εκεινος θα ανησυχει κ θα εχει παρατηρησει την κατασταση...

ναταλακι που εισαι? ωρες ωρες σκεφτομαι οτι ισως κ γω εχω μια υπερβαλουσα μελαγχολια εδω κ χμ 2μηνες.
δεν βγαινω...ολο τρωω...ολο νευρα κλαμματα κτλ.
ταχω συζητησει ομως με τον ανδρα μου κ βρηκαμε οσο μπορουσαμε το "γιατι"
δεν προσπαθεις κ συ το ιδιο?
μα που χαθηκες ανησυχω ε...

Να πω και κάτι από προσωπική πείρα:
Η κατάθλιψη μπορεί να είναι περιοδική, να έρχεται και να φεύγει. Χρειαζόμαστε απλά ένα διάστημα ανασυγκρότησης για να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Μετά από κρίσεις, συγχύσεις και δυσάρεστα περιστατικά παρατήρησα πως θέλω μία με δύο μέρες να συνέθλω. Στο διάστημα αυτό δε χαίρομαι με τίποτα, χαμογελάω μόνον όταν είναι αναγκαίο και το χαμόγελο δε φτάνει στα μάτια μου, κινούμαι αργά και γενικά αισθάνομαι χάλια. Μετά συνέρχομαι. Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και στο κορίτσι μας.

καλημέρα κορίτσια!!
σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σας, η αληθεια ειναι πως τα εχω σκεφτει ολα αυτα και το εχω κουβεντιασει και με το αντρα μου, ο οποιος θεωρει πως παντα ημουνα καταθλιπτικη απο τη πρωτη στιγμη που με γνωρισε (9 χρονια πριν). το τελευταιο διαστημα στριμώχτηκα τοσο οικονομικα ( μετακομοιση, αγορες επιπλων, εργασιες οικοδομικες, μου εφαγε και ο σπιτονοικοκυρης τη μιση εγγυηση) αλλα και απο αποψη ελευθερου χρονου.
η αληθεια επισης ειναι πως κολλαει το μυαλο μου και δεν βλεπω τα πραγματα στις πραγματικες τους διαστασεις, θυμωνω πολυ ευκολα και γενικα πιστευω πως με εκμεταλλευονται οι ανθρωποι και δε σεβονται τις επιθυμιες μου.
θελω ομως να πιστευω πως τον τελευταιο χρονο εκλεισα τη πορτα σε ενα σχετικα σκοτεινο διαστημα της ζωης μου και τωρα με την εγκατασταση στο νεο μου σπιτι θα κανω ενα νεο ξεκινημα, θα ανοιξω ενα καινουριο παραθυρο πιο αισιοδοξο και φωτεινο.
ωραια ακουγονται ολα αυτα αλλα μακαρι να συνοδευτουν και απο την αναλογη διαθεση. φιλακια πολλα σε ολες, καλη ημερα και καλη εβδομαδα

ωραια ναταλακι,
ολα καλα θα πανε,
δες κ εδω katathlipsi.gr
εμενα με βοηθησε πολυ να καταλαβω τι εχω

παραμελημενο το θεμα...
το θεμα της καταθλιψης με εχει και εμενα προβληματισει... οπως τους περισσοτερους ανθρωπους νομιζω- αν μη τι αλλο εστω κ μονο με τις ανακοινωσεις οτι η πλειοψηφια του πληθυσμου εχει ενα θεμα ...
ωστοσο, προβληματιζομαι: λογικο δεν ειναι να μην ειμαστε παντα χαρουμενοι?να νιωθουμε κουρασμενοι,αγχωμενοι,απελ πισμενοι,απογοητευμενοι.κλ π.....?
στην αντιθετη περιπτωση δε θα ημασταν χαζοχαρουμενοι?
(σ.σ. η απορια μου δεν προσπαθει να αποδειξει οτι εγω δεν εχω προβλημα καταθλιψης-το επισημαινω.
αν ομως εγω πχ δεν ειμαι ικανοποιημενη με το εργασιακο μου περιβαλλον αλλα κ ουτε μπορω σ αυτη τουλαχιστον τη φαση να το αλλαξω, λογικο δεν ειναι να μην ειμαι χαρουμενη?
αυτο σημαινει οτι εχω καταθλιψη?
κ αμα παρω χαπια θα μ αρεσουν οι ανθρωποι γυρω μου?
αυτο τωρα θα ειναι νορμαλ?)

προβληματισμους εκφραζω...

σμαρτακι στην καταθλιψη εισαι φυτο.
δεν ειναι οτι απλα στενοχωριεσαι γιατι κατι δεν παει καλα.
εισαι ολη μερα μες στη μαυριλα.

ενα ατελειωτο "δεν μπορω"
και αυτο το "δεν μπορω" δεν ειναι τεμπελια, ειναι η αρρωστια.

τα φαρμακα δε σε κανουν να συμπαθεις τους παντες. για την ακριβεια δε σε κανουν να συμπαθεις κανεναν που δε θα συμπαθουσες χωρις αυτα. καμμια σχεση :wink2:

Quote:

---

Originally posted by koralaki
ωραια ναταλακι,
ολα καλα θα πανε,
δες κ εδω katathlipsi.gr
εμενα με βοηθησε πολυ να καταλαβω τι εχω

---

Ευχαριστώ για την ιστοσελίδα. Είναι πολύ χρήσιμη!

Quote:

---

Originally posted by natallia
ευχαριστω πολυ ολα τα κοριτσια για τις απαντησεις και το ενδιαφερον σας.
η διαθεση μου δυστυχως δεν εχει βελτιωθει καθολου, μαλιστα φοβαμαι πως εχει αρχισει και κουραζει και τους κοντινους μου ανθρωπους. δεν μου ειναι ευκολο να μιλησω μαζι τους γιατι με θεωρουν υπερβολικη, γκρινιαρα και αχαριστη(αουτσ!!!) τεσπα, αποφασισα να γεμισω το χρονο μου με δραστηριοτητες εστω και με το ζορι, να μη μενω λεπτο αδρανεις, δε ξερω αν θα με βοηθησει αλλα αξιζει να το δοκιμασω. θα σας ενημερωνω για εξελιξεις.ισως ανοιξω και ενα ημερολογιο τι εκανα σημερα !!!!
οκ λοιπον σημερα πηγα και αγορασα επιπλα, μαζεψα τα χειμωνιατικα και τωρα θα παω να κανω μπανιο και ειμαι καλεσμενη αργοτερα σε ενα μπαρμπεκιου που κανει ενας συνηαδελφος του αντρα μου. ελπιζω να μη πλακωθω στις μπυρες και τα τσιγαρα για να εχω καλη διαθεση.( εχω παρατησει το φαγητο και το εχω ψιλοριξει στο ποτο (διπλο αουτς)
σας φιλω ολες

---

Εμένα με έχει βοηθήσει τρομερά η γνωστική ψυχολογία που μελετώ τόσο στο διαδίκτυο όσο και σε βιβλία. Όχι ότι είμαι τέλεια, αλλά είμαι καλύτερα. Ρίξ' του μια ματιά, και γράφε μας και εδώ για παρεούλα. Είναι τόσο ωραία να νιώθει κανείς ότι δεν είναι μόνος του, αλλά έχει κι άλλους δίπλα του στον ίδιο αγώνα, στην ίδια προσπάθεια!Πολλά πολλά φιλιά,
Μαρία

Καλησπέρα κορίτσια. Με έχει απασχολήσει και εμενα αρκετας φορες το θέμα της κατάθλιψης. Μάλιστα πριν απο κάποιους μήνες ειχα κρίσεις πανικού και ενας γιατρος μου είχε πει οτι είναι η αρχή μιας κατάθλιψης. Δεν με σόκαρε πολυ όταν το άκουσα γιατι θεωρω οτι απο μικρή είχα μελαγχολική διάθεση. Απο τότε προσπαθώ να κάνω πράγματα και δρατηριότητες. Natalia καλό θα ήταν να αποφεύγεις να μενεις στο σπίτι. Εγω τουλάχιστον όταν μενω στο σπιτι περαν του οτι τρωω πολυ έχω και πολλές σκέψεις που τις περισσότερες φορές είναι άσχημες. Όλα θα πάνε καλά γιατί πολυ απλά όλα είναι σχετικάκαι βρισκονται στο μυαλοό μας. Εύχομαι τα καλύτερα..

λοιπον, χμμ δε ξερω τι συμβαινει ακριβως αλλα σημερα το βραδυ καταλαβα πως σημερα το πρωι συνεβη κατι που με κανει να νιωθω τολμω να πω ευτυχισμενη. ξυπνησα κυριακη πρωι μετα απο εναν ωραιο υπνο και αφου απολαυσα επαρκως το χουζουρι μου αποφασισα να σηκωθω. στο σπιτι επικρατουσε ησυχια αν και ο ζεστος καφες στη καφετιερα που με περιμενε με εκανε να ψαξω να βρω που ειναι ο αντρας μου. πουθενα, κατεβηκα στους γονεις μου με μια κουπα καφε και τον βρηκα να καθεται στη βεραντα με τον μπαμπα και να επισκευαζουν τα κουδουνια της εισοδου - τα οποια ειχαν ξηλωσει- χαμογελασα και φιλησα και τους δυο αντρες της ζωης μου οι οποιοι ομολογουμενως ηταν αφοσιωμενοι στο εργο τους και τοτε ακουσα τη μαμα μου να μας δηλωνει πως μαγειρεψε το αγαπημενο μου ψητο κατσαρολας - συνεπως καμια αναγκη να μαγειρεψω- και πως θα παει στη μοδιστρα της να προβαρει μια ζακετα που ραβει και θα γυρισει να τηγανισει πατατατουλες. εκεινη τη στιγμη δε καταλαβα την ουσια της στιγμης που ζουσα και πηγα να καθαρισω το μπαλκονι μου, τωρα ομως το βλεπω διαφορετικα και σκεφτομαι ποσο τυχερη ειμαι για ολα αυτα, μακαρι να μη το ξεχασω ποτε.
σας φιλω ολες καλη εβδομαδα και καλες γιορτες , ευχομαι ολες σας οι ημερες να ειναι γεματες με τετοιες μικρες χαρες

Πολύ χαίρομαι για την αίσθηση,που η σημερινή ημέρα σου άφησε,Ναταλάκι!
Μακάρι ν'αναγνωρίζουμε τις μικρές αυτές στιγμές,που η ζωή μας χαμογελά,καθημερινά!
Να σε προσέχεις και να έχεις όμορφες γιορτές κοντά στους αγαπημένους σου!Φιλάκια!

υπεροχη στιγμη, υπεροχη εικονα ναταλια :)

Quote:

---

Originally posted by natallia
λοιπον, χμμ δε ξερω τι συμβαινει ακριβως αλλα σημερα το βραδυ καταλαβα πως σημερα το πρωι συνεβη κατι που με κανει να νιωθω τολμω να πω ευτυχισμενη. ξυπνησα κυριακη πρωι μετα απο εναν ωραιο υπνο και αφου απολαυσα επαρκως το χουζουρι μου αποφασισα να σηκωθω. στο σπιτι επικρατουσε ησυχια αν και ο ζεστος καφες στη καφετιερα που με περιμενε με εκανε να ψαξω να βρω που ειναι ο αντρας μου. πουθενα, κατεβηκα στους γονεις μου με μια κουπα καφε και τον βρηκα να καθεται στη βεραντα με τον μπαμπα και να επισκευαζουν τα κουδουνια της εισοδου - τα οποια ειχαν ξηλωσει- χαμογελασα και φιλησα και τους δυο αντρες της ζωης μου οι οποιοι ομολογουμενως ηταν αφοσιωμενοι στο εργο τους και τοτε ακουσα τη μαμα μου να μας δηλωνει πως μαγειρεψε το αγαπημενο μου ψητο κατσαρολας - συνεπως καμια αναγκη να μαγειρεψω- και πως θα παει στη μοδιστρα της να προβαρει μια ζακετα που ραβει και θα γυρισει να τηγανισει πατατατουλες. εκεινη τη στιγμη δε καταλαβα την ουσια της στιγμης που ζουσα και πηγα να καθαρισω το μπαλκονι μου, τωρα ομως το βλεπω διαφορετικα και σκεφτομαι ποσο τυχερη ειμαι για ολα αυτα, μακαρι να μη το ξεχασω ποτε.
σας φιλω ολες καλη εβδομαδα και καλες γιορτες , ευχομαι ολες σας οι ημερες να ειναι γεματες με τετοιες μικρες χαρες

---

bravo, bravo, bravo! Τί ωραία στιγμή! Μου θύμισες τον εαυτό μου, τη ζωή μου! Μας περιέγραψες μια στιγμή ευτυχίας που μπορούμε όλοι μας να βρούμε αρκεί να έχουμε μάτια να τη δούμε!

http://medchannel.gr/index.php?optio...09-04-08-23-25

http://medchannel.gr/index.php?optio...08-05-13-23-36

Quote:

---

Originally posted by smart
http://medchannel.gr/index.php?optio...08-05-13-23-36

---

τέλειο link smart :thumbup:

:starhit: