Δυστυχια..

Θελω να σας ανοιξω την καρδια μου και να σας τα πω ολα..Οχι μονο για το βαρος αλλα και ολα οσα δεν φαινονται.θα προσπαθησω να ειμαι οσο συντομη μπορω..Με το αγορι μου γνωριστηκαμε λιγο καιρο μετα το θανατο της μητερας μου και πολυ συντομα δεθηκαμε.Τον ενιωσα δικο μου ανθρωπο,σαν την οικογενεια που ποτε δεν ειχα,και απεδειχθει πως ειχα δικιο.Αρχισαμε να ζουμε μαζι σε μια σχετικα μεγαλη πολη,νοικιασαμε σπιτι,εκεινος εργαζοταν,εγω μελετουσα για να μπω στο πανεπιστημιο.Ολα ηταν ωραια και η ζωη κυλουσε ηρεμα.Τρια χρονια πριν,λογω ενος δανειου και μιας ατυχης συγκυριας βρεθηκαμε σε ασχημη οικονομικη κατασταση.Αποφασισαμε να επιστρεψουμε στο νησι του οπου υπρχε εργασια και σπιτι για να μεινουμε,αλλα και πανεπιστημιο για μενα.Κι ετσι ηρθαμε εδω.Απο την αρχη τα πραγματα ειναι απιστευτα ασχημα.Μενουμε σε ενα σπιτι ακριβως διπλα απο αυτο των γονιων του.(κολλητα τελειως).Εκεινοι δε με θελουν καθολου,κι ας ημαστε ηδη 6 χρονια μαζι.Να φανταστειτε ο πατερας του ουτε στον αρραβωνα μας δεν ηρθε.Η μητερα του κανει προσπαθειες να το κρυψει και προσπαθει να μου φερεται φυσιολογικα.Ο πατερας του ομως..Αυτος με σιχαινεται.Του λεω καλημερα και γυρναει το κεφαλι.Οταν εχω ανοιχτα τα παραθυρα τον ακουω εξω στην αυλη να μιλαει με φιλους του και να με αποκαλει αγελαδα,τρυπα, η να λεει στην γυναικα του:το μ...ι του γιου σου και αλλα τετοια αναφερομενος σε μενα.Να τονισω οτι με το γιο του δε μιλανε,μονο τα τυπικα κι αυτο αν χρειαστει,διοτι τον παρακουσε και διαλεξε εμενα,ενω εκεινος ηθελε κοριτσι απο το χωριο που να ειναι με τη σκουπα στο χερι ολη μερα και να πηγαινει στα χωραφια.Δεν τον εχω πειραξει ποτε,αληθεια σας λεω.Ο πολεμος νευρων που υφισταμαι τα τελευταια δυο χρονια ειναι φοβερος.Δε σεβονται τιποτα.Μολις φυγει το αγορι μου για τη δουλεια(και λειπει απο πρωι μεχρι βραδυ)και μεινουμε μονοι,αρχιζει ο πολεμος.Ολη μερα κοπανανε σκουπες και σκαλες εξω απο το σπιτι,καθονται εξω απο τα παραθυρα κι ουρλιαζουνε λες κι εγω δεν υπαρχω.Δε μπορω να κοιμηθω,να ηρεμησω,να διαβασω..Και το χειροτερο εγινε πριν λιγο καιρο.Γυρισα απο τη σχολη και βρηκα τη μανα του να εχει πηδηξει στο μπαλκονι μας(χρησιμοποιωντας σκαλα)και να καθαριζει τα παντζουρια.Τι ρωτησα γιατι το εκανε και μου ειπε πως ο αντρας της απαιτησε να το κανει,διοτι τα θελει ολα πεντακαθαρα και απαιτει τα παντζουρια να καθαριζονται 1 φορα την εβδομαδα.Οταν ηρθε το αγορι μου της ειπε οτι στο δικο του σπιτι καθαριζονται οποτε θελει αυτος κι οχι ο πατερας του και να μη ξανανεβουν στο μπαλκονι μας.Εκεινη δεν ειπε τιποτα,αλλα την επομενη μερα,ο αντρας της πηρε μπογια κι αρχισε να βαφει εξω απο το σπιτι μας(κολλητα στην πορτα μας)και να βριζει το γιο του και μενα δυνατα,απο το πρωι ως το μεσημερι λεγοντας μας αλητες ζωα και να παμε στο διαολο,να σηκωθουμε να φυγουμε και αλλα πολλα..Φυσικα οταν το αγορι μου ειναι σπιτι(κυριακες δηλαδη)δεν ακουγεται κιχ.Εγω ημουν μεσα και τα ακουγα ολα κι εκλαιγα.Θελω να φυγω απο δω και να παω να μεινω με τον πατερα μου(ο οποιος μενει κι αυτος στο νησι)αλλα το αγορι μου κλαει και τον λυπαμαι γιατι αισθανεται ανισχυρος που δεν εχει τωρα τα χρηματα να φυγουμε.Μου ειπε να κανω υπομονη μεχρι να τελειωσω τη σχολη και να βρω κι εγω μια δουλεια για να νοικιασουμε κατι..εστω μια τρυπα ρε παιδια θα τρελαθω.Σημερα ηρθαν παλι κατι φιλοι τους το απογευμα και τους ακουγα να γελανε μαζι μου στην αυλη.Δεν τολμαω να βγω απο την πορτα νιωθω λες κι ειμαι φυλακη.Δε τους πειραξα ποτε αλλα και ποτε δε θα γινω αυτο που θελουν...Ειμαι τοσο δστυχισμενη,καθε μερα μου ειναι εφιαλτης σε αυτο το νησι και σε αυτο το σπιτι..Σας ευχαριστω που με ακουσατε,λυπαμαι ανα σας κουρασα,μονο εσας εχω..

ntinoula μου γλυκια, πραγματικα στεναχωρηθηκα με το ποστ σου.Δε μπορω να φανταστω τι ειδους ανθρωποειδη ειναι αυτα που σου φερονται ετσι.Και πες εσενα χεσμενη σε εχουν.Δε ντρεπονται λιγο να χαλανε ετσι την ευτυχια του παιδιου τους.Οτι και να πω ειναι λιγο γι'αυτους.Κατσε και συζητησε με το αγορι σου και πες του τα παντα οσα σε απασχολουν ησυχα και ομορφα.Ειπες κατι για το μπαμπα σου να πας να μεινεις εκει.Υπαρχει η δυνατοτητα να πας στο μπαμπα σου μαζι με το αγορι σου;Σκεφτειτε το.Επισης δουλεια εχεις;Σπουδαζεις κιολας, αλλα σκεψου μηπως να βρεις καμια ημιαπασχοληση μπας και βρειτε εστω και μια τρυπα και φυγετε.Οι ανθρωποι αυτοι δυστυχως δε βλεπω να αλλαζουν.Καφροι γεννηθηκαν κι ετσι θα πεθανουν , πραγματικα τους λυπαμαι.Πρεπει να βρειτε μια λυση να ηρεμίσετε γιατι ειμαι σιγουρη οτι και στο αγορι σου δεν αρεσει αυτη η κατασταση.Λες οτι εχεις μονο εμας.Οι φιλες σου ειναι μακρια;Μονο το αγορι σου εχεις;Ποσο λυπαμαι παντως για την καταντια και τη νοοτροπια του Ελληνα.Ποσο ωρες ωρες νιωθω μια σιχαμαρα για τους παντες.Κατι τετοια ακουω και δε θελω να βλεπω κοσμο.Ντροπη!

Ολοι οι φιλοι μου ειναι μακρια στην πολη που γεννηθηκα.Δουλεια εχω ψαξει,αλλα η σχολη μου εχει τοσο περιεγες ωρες που τιποτα δε μπορω να κανω.Του εχω πει τα παντα καλη μου,τα ξερει και ξερει και ποσο ζωα ειναι οι γονεις του.κι αυτος τρελαμενος ειναι δεν τους αντεχει λεπτο.Ο μπαμπας μου εχει ενα μικρο δυαρακι ο καημενος,ουτε τα ρουχα μας δε χωρανε καλα καλα και σιγουρα ο αντρας μου δε θα δεχοταν ποτε να μεινει εκει.Ειναι που ειναι η αυτοπεποιθηση του στα ταρταρα,να γινει κι αυτο?Δε θα δεχτει ποτε,τον ξερω..Απλα ηθελα καπου να τα πω και να σταματησω να κλαιω ρε παιδια,δεν αντεχω αλλο.

Aρα το μονο που μενει ειναι η υπομονη.Επισης σε συμβουλευω να οπλιστεις με απαθεια.Μη δινεις σημασια μπροστα τους, γραφτους κανονικα.Αστους να λυσανε.Πιστευω ακραδαντα πως ολα εδω πληρωνονται.Η κακια παντα επιτρεφει σε αυτον που την κανει ή τη λεει.Αχ βρε ntinoula μου κουραγιο!Οποτε θες να μιλησεις εδω ειμαστε ολοι.Ποσος καιρος μενει μεχρι να τελειωσεις τη σχολη; Χρωστας πολλα μαθηματα;

Να σου πω μια αναλογη ιστορια Ντινουλα;και εμενα δεν με ηθελαν οι δικοι του. Επειδη οταν γνωριστηκαμε και αρραβωνιαστηκαμε δεν ειχα δουλεια, δεν ειχα τελειωσει πανεπιστημιο ενω ο γιος τους ειναι του πολυτεχνειου και βεβαια για τα κιλα μου. Ετσι οταν μειναμε στο σπιτι του, πανω απο τα πεθερικα μου εγινε χαμος. Εβαλαν λογια και τριτοι και με εδιωξαν απο το σπιτι κακην κακως. Να πω οτι οι δικοι μου εμεναν σε αλλη πολη μακρια και δεν ηξεραν τιποτα. Το αγορι μου ηρθε μαζι μου και βρηκαμε σπιτι. Αλλα δεν μας αφηναν σε ησυχια. Απειλουσε η πεθερα μου οτι θα αυτοκτονησει αν δεν χωρισουμε, παθαινε κρισεις κτλ.Πολλη δυσκολη κατασταση. Καθε μερα εκλαιγα απο την στεναχωρια μου. Κοντεψαμε να χωρισουμε πολλες φορες. Αλλα καποια στιγμη ξυπνησα. Βρηκα δουλεια, αγορασα σπιτι και γενικα ειδε οτι ειμαι ανθρωπος με ικανοτητες και οχι αυτο που νομιζαν. Το αποτελεσμα; Ειμαι παντρεμενη και η πεθερα μου ειναι αλλος ανθρωπος. Μου φαιρεται υπεροχα, και εγω τα εχω ξεχασει ολα και την αγαπω και την σεβομαι σαν 2η μανα μου.

Pelagia ωραια ιστορια.Μακαρι να τελειωναν παντα ετσι αυτα.

πω πω ντινουλα! να ηξερες ποσο σε κατλαβαινω!! ζω μια πιο λαιτ κατασταση απο την αντιθετη πλευρα:οι δικοι μου δεν τον θελουν,αλλα δεν το λενε ξεκαθαρα. το υποννουν συνεχως!μεχρι που εκατσα και μιλησα στη μαμα μου-την οποια λετρευω- και της ειπα οτι καταλαβαινω πολυ περισσοτερα απο οσα λενε. και να μη με βαζουν πανω σε μαι τεντωμενη κλωστη απο τη μια οι γονεις και απο την αλλη το αγορι γιατι εχω φτασει στα ορια μου και θα φυγω να εξαφανιστω απο ολους.και απο τους γονεις και απο αυτον.και τους τρεις τους αγαπω πολυ,αλλα καπου υπαρχω και εγω και δεν μπορουνε να με κοψουνε στη μεση!
στα δικα σου τωρα...να σε ρωτησω κατι προσωπικο?? αν θελεις μας το λες...ειχες πει παλια σε αλλο τοπικ οτι εχετε διαφορα ηλικιας. ποση ειναι αυτη??μηπως τελικα αυτο ειναι το προβλημα των γονιων του??
γλυκεια μου,το ξερω ειναι δυσκολο, αλλα προσπαθησε να μεινεις ηρεμη με ολο αυτο!λιγο χρονο χρειαζεσαι να τελειωσεις το πανεπιστημιο και ολα θα αλλαξουν.κανε και μια προσπαθεια να γνωρισεις κοσμο εκει στο νησι, να βγαινεις με αλλους, να πηγαινεις και σε σπιτια απο αλλες συμφοιτητριες να διαβαζετε μαζι να κερδιζεις ετσι ωρες μακρια τους=ωρες ηρεμιας.κανε και την προσευχη σου πηγαινε και σε κανενα μοναστηρι στο νησι(τα περισσοτερα νησια εχουν πολυ αξιολογα μοναστηρια)πιστευω θα σε ηρεμησει πολυ! εμενα παντως με βοηθαει απιστευτα καθε που επισκεπρομαι ενα μοναστηρι εξω απο τη θεσσαλονικη.κι αν θελεις μπορεις να περνας καποιες ωρες οταν λειπει το αγορι σου στο σπιτι του μπαμπα σου για να εισαι ηρεμη και να νιωθεις την αγαπη του.
κανε υπομονη γλυκεια μου! να ξερεις εχεις τη σκεψη μου μαζι σου!

καλη μου Ντινούλα,πόσο συγκινήθηκα να ξερες. δεν ξέρω ποια ειναι η σωστή συμβουλη να σου δωσω αλλά θα ηθελα να ξέρεις πως μπορεις ανα πάσα στιγμη να μπαινεις να μας γραφεις οτιδηποτε σε απασχολει.ειμαστε εδω για σενα,να σε ακουσουμε και να προσπαθήσουμε να σε βοηθησουμε για να νοιωσεις λιγακι καλύτερα.ευχομαι μεσα απ την καρδια μου ολα να φτιάξουν και να εισαι πολύ συντομα πολυ πολυ πολυ πολυ ευτυχισμένη.Οπως ειπαν κ τα κορίτσια προσπαθησε να φευγεις απ το σπίτι, πηγαινε να διαβασεις αλλου,θα ηρεμήσεις εστω λιγάκι.
σε φιλώ γλυκά..

Σας ευχαριστω πολυ.Costance μου δεν χρωσταω μαθηματα ειμαι στο 2ο ετος,περσι μπηκα στη σχολη.οσο για τη διαφορα ηλικιας ε δεν ειναι και τραγικη...Αυτος ειναι 13 χρονια μεγαλυτερος.Απλα ξερετε κατι παιδια?Απο τοτε που σταματησα να τρωω και να μπουκωνεμαι,μπορω επιτελους να κλαψω κατι που ειχα χρονια να το κανω.Και νιωθω εναν απιστευτο θυμο.Τελικα τοσο καιρο ετρωγα τα συναισθηματα μου και τωρα που εφυγε το 'στηριγμα ' μου το φαγητο,νιωθω ανυπερασπιστη.

Ε μια χαρα ειναι η διαφορα σας.Εισαι ακομα στην αρχη με τη σχολη σου.Καλο ειναι που δε χρωστας, συνεχισε ετσι να περνας τα μαθηματακια στην ωρα τους για να τελειωσεις οσο πιο γρηγορα γινεται.
Οσο γι'αυτο που λες, καλα δε το συζηταμε οτι χιλιες φορες καλυτερα να ΝΙΩΘΕΙΣ θυμο, να κλαις και να εκφραζεσαι παρα να πεφτεις στο φαγητο.Ασε τον εαυτο σου να εκφραστει. Και οπως ειπαμε, μπροστα τους αδιαφορια.

Ntinoula,θα σου πω κ εγώ την άποψη μου έχοντας ανάλογη εμπειρία.

Καταρχήν,το πρόβλημα είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ και αν το θέλεις και οποιαδήποτε ψυχοπαθολογική συμπεριφορά έχουν, είναι επίσης δικιά τους.Εσύ ούτε μπορείς να τους το λύσεις και αμφιβάλλω αν μπορείς και άμεσα να τους αλλάξεις τη γνώμη που έχουν σχηματίσει για σένα.Όχι γιατί δε μπορείς να κάνεις κινήσεις καλής θέλησης,αλλά γιατί η συμπεριφορά που έχουν, δείχνει τι έχουν και μέσα τους για τους ανθρώπους ( δες την ψυχαναλυτικά ).

Το πρόβλημα μόνο ο φίλος σου μπορεί να το διευθετήσει και τον τρόπο τον ξέρει μόνο εκείνος - είτε θα έλθει σε ολική ρήξη, είτε θα επωμίζεται τις συνέπειες ( παρέα, κι εσύ ).

Τώρα θα μου πεις,κι εσύ τι φταις να βιώνεις όλο αυτό;Δε φταις, αλλά την επιλογή να είστε εκεί, δίπλα, την κάνατε και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή.Όσο μπορείς να είσαι πιο άψογη,απλά, για να μη βρίσκουν κάτι να σου λένε και να μην έχεις και θέμα με τον φίλο σου εξαιτίας τους.Γροθιά στο μαχαίρι μη δώσεις.Δε θα βγάλεις άκρη.Κι εγώ δεν πίστευα ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται τόσο...απάνθρωπα...αλλά υπάρχουν!Και πίστεψε με,αυτοί έχουν τη μικροψυχία και το μεγάλο πρόβλημα.Ας ακολουθήσουν τη μιζέρια τους...

Καλή δύναμη και υπομονή.
Φιλικά.

Kleanthi συμφωνω απολυτα!

ντινουλα
το σπιτι που μενετε ειναι ιδιοκτησια του αγοριου σου, η ειναι των γονιων του και σας το παραχωρουν?

Ολο το συγκροτημα με τα σπιτια ειναι γραμμενο στο ονομα του και αυτοι εχουν την επικαρπια..Τελοσπαντων,συμ� �ωνω κι εγω με Κλεανθη.Οσες φορες προσπαθησαμε με λογικη δε βγηκε τιποτα.Δεν παλευονται παιδια..

Καλα αμα ησουν κορη του Λατση θα σου λεγα εγω πως θα σου φερονταν.Ασε μωρε τωρα, εχω σιχαθει πλεον.Μιζεροι ανθρωποι, κακοι, με τη χολη στο στομα, παντου πλεον γυρω μας...

ʼμα ήταν η κόρη πλούσιου απλά,κάποια στιγμή θα είχε υπαρξιακά θέματα:για το αν τη θέλουν για τα λεφτά της ή για τον χαρακτήρα της.Πιστεύω πολύ στη δυικότητα ( σχετικότητα ) των καταστάσεων.

Παντως constance επεσες διανα για το θεμα της περιουσιας..Ειναι κι αυτο ενα προβλημα τους(πηρε την 'ξεβρακωτη' και αλλα τετοια...)Kleanthi καλυτερα να ειχα τετοιου ειδους υπαρξιακα παρα αυτα που εχω τωρα.Βεβαια κανενας δε θα μπορουσε να με αγγιξει αν ημουν τερας αυτοπεποιθησης αλλα δυστυχως δεν ειμαι.Και αυτη τη λιγη που ειχα την εχασα με αυτα που ακουω για μενα.

Ντινούλα,
η κατάσταση είναι όντως δύσκολη, αλλά όχι αξεπέραστη. Αν το καλοσκεφτείς όλα στη ζωή είναι θέμα χρόνου. Σε λίγο καιρό μπορεί, εφόσον γίνουν σωστοί χειρισμοί, να σου φαίνονται όλα ένα κακό όνειρο.
Τη βασικότερη ευθύνη έχει καλώς ή κακώς ο άντρας σου. Τα πεθερικά σου είναι αυτοί που είναι, είναι ηλικιωμένοι, έχουν βαθιά ριζωμένα πιστεύω, δεν αλλάζουν. Προσπαθούν με τον τρόπο τους να εκβιάσουν συναισθηματικά. Ήθελα πολύ να δω τι θα γινόταν αν το ρόλο αυτό αναλάμβανε ο άντρας σου. Πιστεύω πως θα τους έπιανε πανικός πως θα χάσουν το παιδί τους. Δεν ξέρω αν ο καλός σου έχει αδέλφια. Για να έχει το κτιριακό συγκρότημα, μάλλον μοναχοπαίδι είναι. Το να έχουν τα πεθερικά σου την επικαρπία δε σημαίνει και πολλά πράγματα, αν τον εκβιάζουν και με αυτό. Ουσιαστικά ο καλός σου δεν μπορεί να τους πετάξει έξω όσο ζουν, άρα την πάτησαν που του το έδωσαν.
Μιλώντας και από προσωπική πείρα, θα πω πως οι γονείς μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στις επιλογές μας, αν τους το επιτρέψουμε. Αν ο δικός σου τους τρίξει τα δόντια, πιστεύω πως θα κλονιστούν. Αν τους πει ότι ως εδώ, ή φέρονται ανθρώπινα ή σε παίρνει και φεύγει και δεν θα τον ξαναδούν, ούτε αυτόν, ούτε τα εγγόνια τους, θα το ξανασκεφτούν. Η συμπεριφορά τους δείχνει άτομα εγωκεντρικά, με χαμηλό κοινωνικομορφωτικό επίπεδο. ʼτομα που έμαθαν να έχουν το γενικό πρόσταγμα στο μικρόκοσμό τους. Αυτοί οι τύποι είναι συνήθως θρασύδειλοι. Μην τους φοβάσαι, μόνο θόρυβο κάνουν, δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν ουσιαστική ζημιά. Θα έπρεπε να φοβάσαι αν ήταν ύπουλοι, μουλωχτοί και χαμηλών (δήθεν) τόνων.
Το χρήμα είναι ένας παράγοντας. Σίγουρα ονειρευόταν την πλούσια νύφη, αλλά στο χέρι σου είναι να τους αποδείξεις ότι αξίζεις. Δείξε τους τα εφόδιά σου. Πείσε τους πως δεν είσαι το αρπακτικό που έβαλε στο μάτι την περιουσία τους. Πες τους με τον τρόπο σου για όσο διάστημα συνοικείτε πως ναι, δεν είμαι πλούσια, αλλά τον γιο σας τον έχω άρχοντα. Και ας έχω το διάβασμά μου. Κάνε τα πατζούρια να τρίζουν. ʼσε τη γειτονιά να μοσχοβολήσει από τα εδέσματα που ετοιμάζεις για τον κανακάρη τους. Ξέρω από χωριά και θα δεις πως σύντομα όλα τα καλά λόγια θα φτάσουν στα πεθερικά σου. Θα μιλάνε καλά οι άλλοι για σένα. Μίλησε τέλος στον άντρα σου και πες του τα όλα. Όχι με νεύρα, γιατί τότε θα σπεύσει να υπερασπιστεί τους γονείς του. Ήρεμα και καταστρώστε μαζί το σχέδιο απόδρασης.
Το σεβασμό τον κερδίζουμε και σε περίπτωση που αυτό δε γίνεται, φεύγουμε. Δεν καθόμαστε να μας προσβάλλουν. Αν ο άντρας σου σε νοιάζεται, θα το σκεφτεί αυτό. Αν πάλι είναι κατά βάθος παιδί της μαμάς και του μπαμπά, θα σου έλεγα να το σκεφτείς εσύ.
Καλή δύναμη!
Φιλιά!

Quote:

---

Originally posted by Ava
Ντινούλα,
η κατάσταση είναι όντως δύσκολη, αλλά όχι αξεπέραστη. Αν το καλοσκεφτείς όλα στη ζωή είναι θέμα χρόνου. Σε λίγο καιρό μπορεί, εφόσον γίνουν σωστοί χειρισμοί, να σου φαίνονται όλα ένα κακό όνειρο.
Τη βασικότερη ευθύνη έχει καλώς ή κακώς ο άντρας σου. Τα πεθερικά σου είναι αυτοί που είναι, είναι ηλικιωμένοι, έχουν βαθιά ριζωμένα πιστεύω, δεν αλλάζουν. Προσπαθούν με τον τρόπο τους να εκβιάσουν συναισθηματικά. Ήθελα πολύ να δω τι θα γινόταν αν το ρόλο αυτό αναλάμβανε ο άντρας σου. Πιστεύω πως θα τους έπιανε πανικός πως θα χάσουν το παιδί τους. Δεν ξέρω αν ο καλός σου έχει αδέλφια. Για να έχει το κτιριακό συγκρότημα, μάλλον μοναχοπαίδι είναι. Το να έχουν τα πεθερικά σου την επικαρπία δε σημαίνει και πολλά πράγματα, αν τον εκβιάζουν και με αυτό. Ουσιαστικά ο καλός σου δεν μπορεί να τους πετάξει έξω όσο ζουν, άρα την πάτησαν που του το έδωσαν.
Μιλώντας και από προσωπική πείρα, θα πω πως οι γονείς μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στις επιλογές μας, αν τους το επιτρέψουμε. Αν ο δικός σου τους τρίξει τα δόντια, πιστεύω πως θα κλονιστούν. Αν τους πει ότι ως εδώ, ή φέρονται ανθρώπινα ή σε παίρνει και φεύγει και δεν θα τον ξαναδούν, ούτε αυτόν, ούτε τα εγγόνια τους, θα το ξανασκεφτούν. Η συμπεριφορά τους δείχνει άτομα εγωκεντρικά, με χαμηλό κοινωνικομορφωτικό επίπεδο. ʼτομα που έμαθαν να έχουν το γενικό πρόσταγμα στο μικρόκοσμό τους. Αυτοί οι τύποι είναι συνήθως θρασύδειλοι. Μην τους φοβάσαι, μόνο θόρυβο κάνουν, δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν ουσιαστική ζημιά. Θα έπρεπε να φοβάσαι αν ήταν ύπουλοι, μουλωχτοί και χαμηλών (δήθεν) τόνων.
Το χρήμα είναι ένας παράγοντας. Σίγουρα ονειρευόταν την πλούσια νύφη, αλλά στο χέρι σου είναι να τους αποδείξεις ότι αξίζεις. Δείξε τους τα εφόδιά σου. Πείσε τους πως δεν είσαι το αρπακτικό που έβαλε στο μάτι την περιουσία τους. Πες τους με τον τρόπο σου για όσο διάστημα συνοικείτε πως ναι, δεν είμαι πλούσια, αλλά τον γιο σας τον έχω άρχοντα. Και ας έχω το διάβασμά μου. Κάνε τα πατζούρια να τρίζουν. ʼσε τη γειτονιά να μοσχοβολήσει από τα εδέσματα που ετοιμάζεις για τον κανακάρη τους. Ξέρω από χωριά και θα δεις πως σύντομα όλα τα καλά λόγια θα φτάσουν στα πεθερικά σου. Θα μιλάνε καλά οι άλλοι για σένα. Μίλησε τέλος στον άντρα σου και πες του τα όλα. Όχι με νεύρα, γιατί τότε θα σπεύσει να υπερασπιστεί τους γονείς του. Ήρεμα και καταστρώστε μαζί το σχέδιο απόδρασης.
Το σεβασμό τον κερδίζουμε και σε περίπτωση που αυτό δε γίνεται, φεύγουμε. Δεν καθόμαστε να μας προσβάλλουν. Αν ο άντρας σου σε νοιάζεται, θα το σκεφτεί αυτό. Αν πάλι είναι κατά βάθος παιδί της μαμάς και του μπαμπά, θα σου έλεγα να το σκεφτείς εσύ.
Καλή δύναμη!
Φιλιά!

---

+100000000000000

Ava μου,τους εχει απειλησει,τους εχει εκβιασει συναισθηματικα,δεν εχει πιασει.Επισης,δεν ειναι μοναχοπαιδι..Οι συγκεκριμενοι ανθρωποι ειναι πολυ χαμηλου μορφωτικου επιπεδου.Οσο για τα παντζουρια κτλ,ολα μια χαρα καθαρα ειναι.Επειδη αυτοι ειναι τρελοι και γυρνανε ολη μερα με σκουπες στο χερι επειδη δεν εχουν τι να κανουν,δε σημαινει πως πρεπει να τρελαθω κι εγω ουτε να υιοθετησω τον τροπο ζωης τους.Και φαγητα φτιαχνω και γλυκα φτιαχνω και ολα τα κανω δοξα το θεο,δεν ειναι αυτο το προβλημα μας.Και που του τα εγραψαν ολα τι σημαινει?τιποτα δεν μπορει να εκμεταλλευτει,αυτοι κανουν κουμαντο.Αλλωστε κι ο ιδιος τους αποφευγει οσο μπορει,δε τους αντεχει και το μονο του ονειρο ειναι να φυγει μακρια καποια στιγμη να ησυχασει κι εκεινος.

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Παντως constance επεσες διανα για το θεμα της περιουσιας..Ειναι κι αυτο ενα προβλημα τους(πηρε την 'ξεβρακωτη' και αλλα τετοια...)Kleanthi καλυτερα να ειχα τετοιου ειδους υπαρξιακα παρα αυτα που εχω τωρα.Βεβαια κανενας δε θα μπορουσε να με αγγιξει αν ημουν τερας αυτοπεποιθησης αλλα δυστυχως δεν ειμαι.Και αυτη τη λιγη που ειχα την εχασα με αυτα που ακουω για μενα.

---

Kleanthi μου αστο εδω εμενα λενε πλουσια επειδη εχουμε ενα ωραιο σπιτι, αλλα κατα τα αλλα το τι λουκι περναμε στο σπιτι απο αποψη χρηματων και γενικα κανεις δε το ρωταει.Γενικως ο κοσμος ποτε δεν ειναι ευχαριστημενος, ολο κατι θα βρει να πει.Και οτι καλο εχεις ,με εναν αξιοθαυμαστο μπορω να πω τροπο, θα βρει πως να το στρεψει ακομα κι αυτο εναντιον σου...

Νtinoula μου θα στο πω απλα.Τη μυριστηκα τη δουλεια!Φαινοταν οτι γι'αυτο τρωγονταν!Αν ειχες λεφτα ομως, Μαρινα Τσιντικιδου θα σε εβλεπαν, και τεμεναδες θα σου εκαναν.
Για μενα ετσι οπως τα λες, το μονο που μπορεις να κανεις ειναι υπομονη.Γιατι προσωπικα μου φαινονται ατομα που οτι μα οτι και να κανεις δε μενουν ευχαριστημενοι με τιποτα.Οταν ο ανθρωπος ειναι μονο του "παρε" ετσι συμβαινει.

εγώ θα πρότεινα να πας να μείνεις με τον μπαμπά σου όσο καιρό χρειαστεί για να μπορείτε να μείνεται οι δυό σας χωρίς τα γερόντια πάνω απτο κεφάλι σας.στη αρχή θα νιώθετε μοναξιά χώρια αλλά μπορεί και να ανανεωθήται κιόλας αν δεν μένετε λίγο διάστημα μαζί. πιστεύω οτι είναι άδικο να σε βάζει να υπομένεις τέτοια κατάσταση και να σου κλαίγεται άνδρας ολόκληρος και μεγαλύτερος απο εσένα.ελπίζω να τον θες και να υπομένεις τέτοιες καταστάσεις επειδή τον αγαπάς αληθινά και όχι να μένεις μαζί του επέιδή θεωρείς οτι δεν θα βρεις άλλον, λόγο κιλών. απλά μου φαίνεται αδιανόητο να περνάει κάποιος τόσο άσχημη φοιτητική ζωή, και να μπαίνει από τόσο μικρή ηλικία στο τριπάκι ναχει να αντιμετωπίσει πεθερικά.

bouliana σωστες οι σκεψεις σου.Ειναι στο χερι της να τα σκεφτει ολα αυτα και να αποφασισει.Επιλογες υπαρχουν απλα καθε επιλογη εχει και τη θυσια της.

bouliana εχεις δικιο εν μερει,απλα η κατασταση ειναι πολυπλοκη.Βεβαια τον αγαπω,αλλα παραδεχομαι κιολας οτι η σκεψη μιας ζωης χωρις εκεινον με φοβιζει τοσο που νιωθω να παραλυω.Με τον πατερα μου δεν εχω καλες σχεσεις..Κι αλλη οικογενεια δεν εχω.Ουτε σπιτι.Οτι γνωριζω ως οικειο και ασφαλες ειναι μαζι του,καλως η κακως.Παραδειγμα:3 χρονια πριν παρουσιαστηκε ενα προβλημα υγειας,χρειαστηκε να κανω καποιες εξετασεις και τα εξοδα ηταν πολλα.Ζητησα απο τον πατερα μου να με βοηθησει,κι εκεινος θυμωσε γιατι δεν ειχε λεει λεφτα κι εγω ειμαι τρελη και κατα φαντασιαν ασθενης και κακο σκυλι ψοφο δεν εχει κτλ(για να καταλαβετε ο πατερας μου ειναι οκ,αρκει να μη του ζητησεις λεφτα.Αν συμβει αυτο γινεται θεριο)Εκλαιγα συνεχεια γιατι μετρητα δεν υπηρχαν.Σε 2 μερες εκεινος βρηκε τα χρηματα(δεν ειναι οτι τα ειχε)και φυγαμε για πανεπιστημιακο.Αν δεν υπηρχε αυτος ο ανθρωπος,τι θα μου ειχε συμβει?Το σκεφτομαι και μουδιαζω απο φοβο.Ναι καλες μου,ειναι δυσκολο να στερεισαι τη χαρα της ηλικιας σου,αλλα ακομη πιο δυσκολο να σαι τελειως μονος.Πειτε με δειλη,αλλα αυτος ο ανθρωπος ειναι η οικογενεια μου.Δε φοβαμαι οτι δε θα βρω αλλον λογω κιλων.Φοβαμαι οτι οποιον και να βρω,οσο κι αν ερωτευτω και ζησω την περιπετεια,μολις περασει το παθος(που κραταει λιγο)θα μεινω με το τιποτα στο χερι...Καλως κ κακως επρεπε να μεγαλωσω αποτομα.Και η εμπειρια μου μου λεει πως τετοιοι ανθρωποι δεν κυκλοφορουν και πολλοι εκει εξω.

τότε νομίζω οτι η μόνη λύση είναι να βρεις κάποια δουλειά.αν δν είναι κ αυτό εφικτό τότε το να μένεις όσο το δυνατών μακρυά από το σπίτι αυτό τόσο το καλύτερο.

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
Ναι καλες μου,ειναι δυσκολο να στερεισαι τη χαρα της ηλικιας σου,αλλα ακομη πιο δυσκολο να σαι τελειως μονος.Πειτε με δειλη,αλλα αυτος ο ανθρωπος ειναι η οικογενεια μου.Δε φοβαμαι οτι δε θα βρω αλλον λογω κιλων.

---

Δεν εχω λογια...τα ειπες ολα.Σε καταλαβαινω!

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
bouliana εχεις δικιο εν μερει,απλα η κατασταση ειναι πολυπλοκη.Βεβαια τον αγαπω,αλλα παραδεχομαι κιολας οτι η σκεψη μιας ζωης χωρις εκεινον με φοβιζει τοσο που νιωθω να παραλυω.Με τον πατερα μου δεν εχω καλες σχεσεις..Κι αλλη οικογενεια δεν εχω.Ουτε σπιτι.Οτι γνωριζω ως οικειο και ασφαλες ειναι μαζι του,καλως η κακως.Παραδειγμα:3 χρονια πριν παρουσιαστηκε ενα προβλημα υγειας,χρειαστηκε να κανω καποιες εξετασεις και τα εξοδα ηταν πολλα.Ζητησα απο τον πατερα μου να με βοηθησει,κι εκεινος θυμωσε γιατι δεν ειχε λεει λεφτα κι εγω ειμαι τρελη και κατα φαντασιαν ασθενης και κακο σκυλι ψοφο δεν εχει κτλ(για να καταλαβετε ο πατερας μου ειναι οκ,αρκει να μη του ζητησεις λεφτα.Αν συμβει αυτο γινεται θεριο)Εκλαιγα συνεχεια γιατι μετρητα δεν υπηρχαν.Σε 2 μερες εκεινος βρηκε τα χρηματα(δεν ειναι οτι τα ειχε)και φυγαμε για πανεπιστημιακο.Αν δεν υπηρχε αυτος ο ανθρωπος,τι θα μου ειχε συμβει?Το σκεφτομαι και μουδιαζω απο φοβο.Ναι καλες μου,ειναι δυσκολο να στερεισαι τη χαρα της ηλικιας σου,αλλα ακομη πιο δυσκολο να σαι τελειως μονος.Πειτε με δειλη,αλλα αυτος ο ανθρωπος ειναι η οικογενεια μου.Δε φοβαμαι οτι δε θα βρω αλλον λογω κιλων.Φοβαμαι οτι οποιον και να βρω,οσο κι αν ερωτευτω και ζησω την περιπετεια,μολις περασει το παθος(που κραταει λιγο)θα μεινω με το τιποτα στο χερι...Καλως κ κακως επρεπε να μεγαλωσω αποτομα.Και η εμπειρια μου μου λεει πως τετοιοι ανθρωποι δεν κυκλοφορουν και πολλοι εκει εξω.

---

δεν κυκλοφορουν πραγματι πολλοι, σαν τον ανθρωπο που ισως καποτε συναντησουμε και τον νοιωσουμε σαν οικογενεια μας, και σε διαβεβαιω οτι δεν εχει σημασια η ηλικια. μπορει μια τετοια συναντηση να γινει σε μικρη ηλικια...
δεν προσπερναμε επειδη μετα τα 30 ωριμαζουμε, το ζουμε....
απλα να εχεις στον νου σου ποιο κομματι της σχεσης ειναι πραγματικη αγαπη, επικοινωνια, δημιουργια, ελευθερια (ουσιαστικη), προχωρημα του εαυτου σου και ποιο κομματι καλυπτει φοβιες, ανασφαλειες και ειναι μονο βολεμα , και κυριως, να καιροφυλακτεις να μη μεγαλωσει το κομματι του βολεματος και σκεπασει καποτε τα παντα...
αυτα στα λεω εκ πειρας και τα απευχομαι..δεν σημαινει οτι θα σου συμβουν...
απλα εχε το μυαλο σου σε εγρηγορση να ζεις συνειδητα μεσα στην σχεση σου

εφοσον λοιπον ειναι τοσο ομορφα τα πραγματα μαζι του, πολυ καλα κανεις και συνεχιζεις, αλλα δεν βλεπω σε τι σε εμποδιζει αυτο, απο τα αρχισεις σιγα σιγα να δημιουργεις γυρω σου εναν μικρο φιλικο κυκλο απο ατομα που σε καταλαβαινουν και μπορεις να εμπιστευεσαι.. .
θα νοιωσεις πολυ πιο δυνατη και απεναντι στην σχεση σου και απεναντι σε καθε κακοπροαιρετο σαν του γονεις που μας περιγραφεις...
μαζεψε τους εκει στην βερανντα σου να χαχανιζετε κι ασε τους γειτονες να πινουν μονοι τους το φαρμακι τους μεχρι να σκασουν!
:)

Quote:

---

Originally posted by Ava
Ντινούλα,
η κατάσταση είναι όντως δύσκολη, αλλά όχι αξεπέραστη. Αν το καλοσκεφτείς όλα στη ζωή είναι θέμα χρόνου. Σε λίγο καιρό μπορεί, εφόσον γίνουν σωστοί χειρισμοί, να σου φαίνονται όλα ένα κακό όνειρο.
Τη βασικότερη ευθύνη έχει καλώς ή κακώς ο άντρας σου. Τα πεθερικά σου είναι αυτοί που είναι, είναι ηλικιωμένοι, έχουν βαθιά ριζωμένα πιστεύω, δεν αλλάζουν. Προσπαθούν με τον τρόπο τους να εκβιάσουν συναισθηματικά. Ήθελα πολύ να δω τι θα γινόταν αν το ρόλο αυτό αναλάμβανε ο άντρας σου. Πιστεύω πως θα τους έπιανε πανικός πως θα χάσουν το παιδί τους. Δεν ξέρω αν ο καλός σου έχει αδέλφια. Για να έχει το κτιριακό συγκρότημα, μάλλον μοναχοπαίδι είναι. Το να έχουν τα πεθερικά σου την επικαρπία δε σημαίνει και πολλά πράγματα, αν τον εκβιάζουν και με αυτό. Ουσιαστικά ο καλός σου δεν μπορεί να τους πετάξει έξω όσο ζουν, άρα την πάτησαν που του το έδωσαν.
Μιλώντας και από προσωπική πείρα, θα πω πως οι γονείς μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στις επιλογές μας, αν τους το επιτρέψουμε. Αν ο δικός σου τους τρίξει τα δόντια, πιστεύω πως θα κλονιστούν. Αν τους πει ότι ως εδώ, ή φέρονται ανθρώπινα ή σε παίρνει και φεύγει και δεν θα τον ξαναδούν, ούτε αυτόν, ούτε τα εγγόνια τους, θα το ξανασκεφτούν. Η συμπεριφορά τους δείχνει άτομα εγωκεντρικά, με χαμηλό κοινωνικομορφωτικό επίπεδο. ʼτομα που έμαθαν να έχουν το γενικό πρόσταγμα στο μικρόκοσμό τους. Αυτοί οι τύποι είναι συνήθως θρασύδειλοι. Μην τους φοβάσαι, μόνο θόρυβο κάνουν, δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν ουσιαστική ζημιά. Θα έπρεπε να φοβάσαι αν ήταν ύπουλοι, μουλωχτοί και χαμηλών (δήθεν) τόνων.
Το χρήμα είναι ένας παράγοντας. Σίγουρα ονειρευόταν την πλούσια νύφη, αλλά στο χέρι σου είναι να τους αποδείξεις ότι αξίζεις. Δείξε τους τα εφόδιά σου. Πείσε τους πως δεν είσαι το αρπακτικό που έβαλε στο μάτι την περιουσία τους. Πες τους με τον τρόπο σου για όσο διάστημα συνοικείτε πως ναι, δεν είμαι πλούσια, αλλά τον γιο σας τον έχω άρχοντα. Και ας έχω το διάβασμά μου. Κάνε τα πατζούρια να τρίζουν. ʼσε τη γειτονιά να μοσχοβολήσει από τα εδέσματα που ετοιμάζεις για τον κανακάρη τους. Ξέρω από χωριά και θα δεις πως σύντομα όλα τα καλά λόγια θα φτάσουν στα πεθερικά σου. Θα μιλάνε καλά οι άλλοι για σένα. Μίλησε τέλος στον άντρα σου και πες του τα όλα. Όχι με νεύρα, γιατί τότε θα σπεύσει να υπερασπιστεί τους γονείς του. Ήρεμα και καταστρώστε μαζί το σχέδιο απόδρασης.
Το σεβασμό τον κερδίζουμε και σε περίπτωση που αυτό δε γίνεται, φεύγουμε. Δεν καθόμαστε να μας προσβάλλουν. Αν ο άντρας σου σε νοιάζεται, θα το σκεφτεί αυτό. Αν πάλι είναι κατά βάθος παιδί της μαμάς και του μπαμπά, θα σου έλεγα να το σκεφτείς εσύ.
Καλή δύναμη!
Φιλιά!

---

+1000

Συμφωνώ απόλυτα με την Αva...

Όχι δεν μένουμε έτσι Ντινούλα μου, και αυτό πρέπει ο άνθρωπος σου να το καταλάβει και να πράξει ανάλογα...

ντινουλα μου τα ειπαν ολα τα παιδια, πραγματικα
δε θα θελα να επαναλαβω κι εγω τα ιδια
μονο πως σε καταλαβαινω πολυ περισσοτερο απο οσο μπορει να πει αυτη η τυπικη φραση
γιατι κι εμενα η ζωη δε μου φερθηκε με τον καλυτερο τροπο...
να ξερεις πως ειμαστε ολοι εδω για σενα!

Πάρε τα πάνω σου μικρή πάρε τα πάνω σου!!! όταν ξέρεις πως περπατάς στ'αγκάθια φόρεσε αρβύλες!!
μην ανοίγεις την πόρτα για δυστυχία και μιζέρια στο σπίτι και στην ψυχή σου. Φρόντισε να γίνει πιο όμορφη η καθημερινότητα σου με δραστηριότητες και παρέες. Φρόντισε τον εαυτό σου και προσπάθησε να βρεις ισορροπια και αρμονία στις σχέσεις γύρω σου όσο γίνεται! δεν θα πεθάνουμε κιόλας...

φιλιά



http://ny-image2.etsy.com/il_430xN.85389502.jpg

ο τολμών νικά ντινούλα.διεκδίκησέ τα όλα .και να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο και να μη στερείσαι την ελευθερία σου και την ευτυχία σου.νομίζω μια οικονομική ανεξαρτησία θα σου δώσει άλλο αέρα αυτοπεποίθησης και τότε χεσμένους θα τους έχεις τι λένε και τι κάνουνε. μια δουλειά από να προσέχεις παιδιά ,να σερβίρεις κτλ κτλ κάτι part time θα είναι μια πολύ καλή αρχή.και θα χάσεις κ κιλά.στανταρ αυτό. νομίζω οτι θα τα καταφέρεις.περιμένω να μάθω τις εξελίξεις και να σου προσφέρω την καλή μου η την κακή μου την κουβέντα. αλλά πάρε βαθιά ανάσα και πέσε στα βαθιά.είναι πολύ αναζωογοννητικό .

ντινουλα που εισαι?? εχω μερες να σε δω στο "τι εφαγα σημερα"...ελπιζω να μην εγκατελειψες την προσπαθεια και γι αυτο δεν γραφεις! μη νομιζεις...σε παρακολουθω! τωρα που ειπα οτι εχεις τη σκεψη μου μαζι σου,εμπλεξες! περιμενω νεα σου!

axxaxxa,γεια σας βρε κοριτσια..koritsaki μου 2 μερες τωρα εχω κυλησει γι αυτο δεν γραφω..τι να σας γραψω βρε παιδια?4 λιτρα παγωτο παρφε και πιτες με γυρο???αστα να πανε.Ευτυχως το παγωτο τελειωσε σημερα,απο αυριο δεν θα χουμε..

ntinoula παντως εμενα με βοηθησε να γραφω και τις "γουρουνιες" που εκανα, γιατι καθως τα εγραφα και τα εβλεπα συνειδητοποιουσα ποσο εφαγα!και καπως ετσι μπορεσα να μειωσω τα υπερφαγικα!
θελω παρα πολυ να τα καταφερεις στη διαιτα σου!προσπαθησε να μην τα παρατησεις!

Σε ευχαριστω για το ενδιαφερον κοριτσακι,θα συνεχισω ακαθεκτη απο εκει που σταματησα.Οσο για τις γουρουνιες προσπαθω να τις ξεχασω,αφηστε που ηταν τοσες πολλες που πραγματικα δε θυμαμαι ολα οσα εφαγα γιατι ειλικρινα 3 μερες δεν εκανα τιποτα αλλο απο το να τρωω ασταματητα οτιδηποτε.Λυσσα με ειχε πιασει σε σημειο να ποναει το στομαχι μου.Ωρα να βαλω μυαλο παιδια..και να ανσυγκροτηθω

Ετσι μου συμβαινει κι εμενα με τα υπερφαγικα.Δε θυμαμαι μετα τι ποσοτητες εχω φαει κλπ

ντινουλαγιατι χαθηκες παλι???ελπιζω να μην εχεις αφησει την προσπαθεια!

koritsaki οντως σταματησα γιατι απελπιστηκα.Λεω να ξαναπροσπαθησω..Αλλα θα πρεπει να αλλαξω τικερακι γιατι ειμαι παλι πισω εκει που ξεκινησα,στα 118...Μου την εχει δωσει ασχημα..

ntinoula μου να ξαναπροσπαθησεις, μη το αφηνεις να σε παρει απο κατω.Αλλαξε το τικερακι σου και με χαμογελο παλι απο την αρχη.Η κατασταση στο σπιτι να υποθεσω η ιδια?