Κάθε μέρα νέα αρχη...κάθε μέρα τζίφος!μήπως τελικά για κάποιους δεν υπάρχει ελπίδα?

Γεια σας παιδια...εχω πολυ καιρο να γραψω, εδινα μεγαλη μαχη με τη ζυγαρια η οποια για ακομα μια φορα με νικησε...και με εκανε να αναρωτιεμαι αν η βουλιμια και το ανεβοκατεβασμα των κιλων ειναι για μενα τροπος ζωης. Ειναι ασχημο το ξερω που γραφω κατι τοσο απαισιοδοξο εδω αλλα πραγματικα ειμαι απελπισμενη! Τα τελευταια 8 χρονια(ειμαι 20 χρονων) οι λεξεις φαι, διαιτα, κιλα, θερμιδες ειναι συνδεδεμενα με την καθημερινοτητα μου, και μαζι με αυτα πανε πακετο και η μιζερια, το κλαμα και αυτοκαταστροφικες πραξεις(εμετος,χαπια κτλ κτλ...) κατα καιρους εχω προσπαθησει πολυ σκληρα και εχω καταφερει για ενα μικρο διαστημα να αισθανομαι σχεδον υγιεις και με αυτοπεποιθηση...αλλα για λιγο. Συντομα, ο φαυλος κυκλος ξαναξεκιναει. Προσπαθω, πραγματικα προσπαθω αλλα εδω και 8 χρονια λεω τα ιδια και τα ιδια...και τζιφος!! Βρισκομαι ξανα και ξανα εκει απο οπου ξεκινησα. Το προβλημα μου με το φαγητο και το βαρος με εμποδιζει να εξελιχθω γενικα και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να περασουν αλλα 8 χρονια και να νιωθω οπως και τωρα(και να ειμαι εξωτερικα οπως ειμαι και τωρα-σιχαινομαι το σωμα μου). Τελικα μηπως να σταματησω τα ονειρα για τη μερα που θα αισθανομαι ομορφη,υγιης και ισορροπημενη?? Μηπως εχω μαθει τελικα να ζω ετσι και δεν υπαρχει ελπιδα για μενα να τρωω φυσιολογικα σαν ανθρωπος?Ισως εχω συνηθισει τη μιζερια τοσο που να μην μπορω να διανοηθω μερα που να μην περιλαμβανει προβληματισμο για το τι θα φαω και πως δειχνω στους αλλους...κουραστηκα πραγματικα και νιωθω θυμο και αηδια για τον εαυτο μου...ειλικρινα πιστευω πλεον οτι και στα 40 μου τα ιδια προβληματα θα εχω...αλλος κανεις?????

καλημερα!

η ψυχικη ισσοροπια που παει παραλληλα με την φαγητικη ισσοροπια καποιες φορες

ειναι κατι

που δεν ερχεται μια ωραια πρωια ως ετυχε

σε καταλαβαινω και γω παλευω με τα ιδια

αλλα ειναι ο βαθυτερος εαυτος που χρειαζεται φροντιδα και χαιδεμα

και ο εξωτερικος μετα λαμπει

ολα αυτα ειναι καθημερινες συνηθειες μικρες αλλαγες μικρες συνειδητοποιησεις

δεν ειναι το μεγαλο μπαμ κι εσκασε η χοντρη και εμφανιστηκε η λεπτη

ετσι ειναι για μενα

οσο η ψυχολογια μου ειναι χαλια οσο αισθανομαι αχρηστη κτλ

γιατι το σωμα μου να αντιδρα υγιως και ευχαριστημενα και να ομορφαινει και να λαμπει?

δεν εχει κανενα λογο

εκτος εαν του δωσω εγω λογο να το κανει!!!

καλημερα

συγγνωμη αν φανηκαν εξυπναδες

περιγραφω λιγο και τη δικη μου πραγματικοτητα! οκ???

να σαι καλα χαρηκα που μας μοιραστηκες τον καημο σου!

εισαι μια γλυκεια εικοσαχρονη

και γω μια γλυκεια εικοσιοχταχρονη...μ αρεσει που ειπες μετα απο οχτω χρονιαα....κτλ

Quote:

---

Originally posted by MeroPony
Γεια σας παιδια...εχω πολυ καιρο να γραψω, εδινα μεγαλη μαχη με τη ζυγαρια η οποια για ακομα μια φορα με νικησε...και με εκανε να αναρωτιεμαι αν η βουλιμια και το ανεβοκατεβασμα των κιλων ειναι για μενα τροπος ζωης. Ειναι ασχημο το ξερω που γραφω κατι τοσο απαισιοδοξο εδω αλλα πραγματικα ειμαι απελπισμενη! Τα τελευταια 8 χρονια(ειμαι 20 χρονων) οι λεξεις φαι, διαιτα, κιλα, θερμιδες ειναι συνδεδεμενα με την καθημερινοτητα μου, και μαζι με αυτα πανε πακετο και η μιζερια, το κλαμα και αυτοκαταστροφικες πραξεις(εμετος,χαπια κτλ κτλ...) κατα καιρους εχω προσπαθησει πολυ σκληρα και εχω καταφερει για ενα μικρο διαστημα να αισθανομαι σχεδον υγιεις και με αυτοπεποιθηση...αλλα για λιγο. Συντομα, ο φαυλος κυκλος ξαναξεκιναει. Προσπαθω, πραγματικα προσπαθω αλλα εδω και 8 χρονια λεω τα ιδια και τα ιδια...και τζιφος!! Βρισκομαι ξανα και ξανα εκει απο οπου ξεκινησα. Το προβλημα μου με το φαγητο και το βαρος με εμποδιζει να εξελιχθω γενικα και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να περασουν αλλα 8 χρονια και να νιωθω οπως και τωρα(και να ειμαι εξωτερικα οπως ειμαι και τωρα-σιχαινομαι το σωμα μου). Τελικα μηπως να σταματησω τα ονειρα για τη μερα που θα αισθανομαι ομορφη,υγιης και ισορροπημενη?? Μηπως εχω μαθει τελικα να ζω ετσι και δεν υπαρχει ελπιδα για μενα να τρωω φυσιολογικα σαν ανθρωπος?Ισως εχω συνηθισει τη μιζερια τοσο που να μην μπορω να διανοηθω μερα που να μην περιλαμβανει προβληματισμο για το τι θα φαω και πως δειχνω στους αλλους...κουραστηκα πραγματικα και νιωθω θυμο και αηδια για τον εαυτο μου...ειλικρινα πιστευω πλεον οτι και στα 40 μου τα ιδια προβληματα θα εχω...αλλος κανεις?????

---

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

---

Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

---

Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

---

Το να αγαπάμε δεν σημαίνει ότι πρέπει χαιδεύουμε τα αυτιά του άλλου - σημαίνει να είμαστε χρήσιμοι. Το "όλα θα πάνε καλά" τι ουσία έχει? Τι λύση προσφέρει? Είναι η ξύλινη γλώσσα της ελπίδας και της απόγνωσης όταν δεν υπάρχει ουσία. Το θέμα είναι να έχουμε ουσία. Προτιμώ να είμαι χρήσιμος και ξινός παρά ευχάριστος και άνευ ουσίας.

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Το να αγαπάμε δεν σημαίνει ότι πρέπει χαιδεύουμε τα αυτιά του άλλου - σημαίνει να είμαστε χρήσιμοι.

---

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

Δεν είπα να χαιδεύεις τον άλλον , να του λες "έλα μωρε δεν έγινε τίποτα ξεκινάς απο αυριο την διαιτα που χάλασες κάποια στιγμή έχεις ελπίδα να αδυνατίσεις " αλλα να λές "σταμάτα να τιμωρεις τον ευατό σου, αγάπα τον και δέξου τον αρχικά όπως είναι για να μπορέσεις να τον αλλάξει στην συνέχεια"

Η αυστηρότητα και η μή κατανόηση του πραγματικού προβλήματος ενος ανθρώπου το μόνο που θα καταφέρει είναι να τον ρίξει ξανά και ξανά στην ίδια κατάσταση.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Οκ σε αυτά που είπες συμφωνώ. Το ιντερνετ είναι απρόσωπο και δεν μπορείς να ξέρεις τον τόνο και τον τρόπο που εκφράζεται κάποιος ;)

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

---

βασικά ο τροπος σου ειναι λιγο αποτομος και πολυ απολυτος,οκ μπορει να εχεις δικιο σε μερικα θεματα απλα ο τροπος που τα γραφεις νομιζω οτι παραειναι απολυτος γιατι μη ξεχνας οτι απευθυνεσαι σε ατομα που εχουν καποια "διαταραχη" κ ολοι ξερουμε οτι πρεπει να βελτιωσουμε τον τροπο διατροφής αλλα η ψυχολογια νομιζω οτι ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μας.

Quote:

---

Originally posted by granita

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

---

βασικά ο τροπος σου ειναι λιγο αποτομος και πολυ απολυτος,οκ μπορει να εχεις δικιο σε μερικα θεματα απλα ο τροπος που τα γραφεις νομιζω οτι παραειναι απολυτος γιατι μη ξεχνας οτι απευθυνεσαι σε ατομα που εχουν καποια "διαταραχη" κ ολοι ξερουμε οτι πρεπει να βελτιωσουμε τον τροπο διατροφής αλλα η ψυχολογια νομιζω οτι ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μας.

---

Το καταλαβαίνω ότι δεν γράφω με πολιτικά ορθούς τρόπους έκφρασης αλλά δεν προσβάλλω τον συνομιλητή μου , απλά έχω πάθος στο τι εκφράζω, ζητώ την ανοχή σου.

΄Οσον αφορά την ψυχολογία και τη διατροφή, αν ρωτήσεις ένα ψυχολόγο θα σου πει ότι η ψυχολογία επηρεάζει την διατροφή, αν ρωτήσεις έναν διατροφολόγο ότι η διατροφή επηρεάζει την ψυχολογία, αν ρωτήσεις έναν ενδοκρινολόγο θα σου πει ότι και τα 2 θέματα είναι ορμονικά , η αλήθεια είναι κάπου στην μέση του τριγώνου κατά την γνώμη μου.

Meroponyyyyyyyyyy!

πως πας? καλησπερα!

μην απογοητευεσαι πονυ μου,
προσπαθησε να σπασεις τον φαυλο αυτο κυκλο, δοκιμασε διαφορα,
αλλαξε πραγματα, συνηθειες,
διατροφικες κ μη,
αλλαξε σταση απεναντι σε μικρα πραγματα κ θα ερθει το αποτελεσμα σιγα σιγα κ στα μεγαλα,
εδω κ 5-6 μηνες παιρνω την φαση που εισαι,
ολο νομιζω οτι βγαινω απο τον βουρκο κ ολο χωνομαι μεσα,
ομως αυτη τη φορα ξερω οτι εχω βγει για τα καλα,
αν δε ξανακατεβασω το κεφαλι κδ εν δω τον πατο δεν θα βουτηξω, κοιταω ψηλα, αρχισα ξανα εντατικα γυμναστικη,
βαζω καθε φορα στοχο πιο καλα, πιο δυνατα,
ανταγωνιζομαι τον ιδιο τον εαυτο μου,
ποσο δυσκολο ναναι να τον ξεπερασω? εγω τον κοντρολαρω, εγω δινω εντολες να σηκωσει το χερι, να περπατησει,
εγω θα τον αλλαξω κ εξωτερικα γιατι ετσι θελω.
θελει ομως πεισμα κ επιμονη, δεν αλλαζεις σε λιγες μερες,
θα παρει μηνες, χρονια, αλλα θαναι για παντα.
προσπαθησε να εκτονωθεις, τοση ενταση θα σε ισοπεδωσει, διοχετευσε τη δημιουργικα,
μη σκας, δεν εχει νοημα, δεν σου προσφερει κατι, μονο πονο,
με χαμογελο κ το κεφαλι ψηλα αυξησε την σωματικη δραστηριοτητα
μειωσε το φαγητο
κ ξεχασε ο,τι σενοχλει ή δεν σε εκφραζει.
Φυσικα κ υπαρχει ελπιδα να τρως φυσιολογικα σαν ανθρωπος,
ειναι οι φασεις που βγαινει ο ηλιος στη μαυρη βδομαδα μας,
ειναι τοσο ωραιες φασεις που οταν θα εμφανιστουν δε θα θελεις να τις αφησεις κ θα πολεμησεις γιαυτες,
προσπαθησε μονο να δεις τον ηλιο
μη μενεις στο σκοταδι,
ψαξε τι μπορει να σε βγαλει απο αυτο,
εισαι μονη ομως, δεν ξερουν οι αλλοι τι θαναι αυτο, μονο ιδεες μπορουν να δωσουν κ ενα χερι βοηθειας αν πεσεις.
Ευχομαι συντομα να εχεις φωτεινες ημερες,
κ το πιο παραδοξο,
τοτε οκοσμος μπορει να ειναι αναποδα, δυστηχισμενος κ μαυρος κι εσυ θα τα βλεπεις ολα φωτεινα, θα δεις δεν ειναι μακρυα η μερα αυτη.
ψαξου, σκεψου τι μπορεις να κανεις για σενα,
κανεις αλλος δεν θα το κανει.

Είμαι νέο μέλος στο forum, αλλά δυστυχώς 3 χρόνια στη μάχη ενάντια στη βουλιμία.

Με εκφράζουν πολύ αυτά που γράφεις....όλα φαντάζουν μια αιώνια μάχη...εκεί που αισθάνεσαι πως έχεις κάνει ένα βήμα μπροστά, πως έχεις καταφέρει επιτέλους να σταθείς στα πόδια σου, όλα ως δια μαγείας γκρεμίζονται.....κι όμως δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας, γιατί ακόμα και αυτά τα μικρά διαστήματα που καταφέρνουμε να στεκόμαστε μακριά από τη βουλιμία και να έχουμε μια φυσιολογική διατροφική συμπεριφορά είναι δείγματα πως έχουμε μέσα μας τη δύναμη να τα καταφέρουμε!

Μην απελπίζεσαι και μη σταματήσεις να μάχεσαι...αξίζει να συνεχίσεις την προσπάθειά σου....γιατί το αξίζεις εσύ!!! Είναι μια δύσκολη μάχη αλλά να είσαι σίγουρη ότι θα βγούμε από αυτήν νικήτριες!

Quote:

---

Originally posted by vanvan
Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

---

Τα ειπε ολα η vanvan!

Οταν γινει αυτο το "κλικ" στο μυαλο σου δε θα σε επηρεαζει τι τρωει η φιλη, ο μπαμπας, ο συντροφος, ο γειτονας, ο μπακαλης και δε συμμαζευεται.

Απλα θα αγαπας τον εαυτο σου και θα φροντιζεις για το καλο του.
Καλη επιτυχια!!!

meropony ελπίδα υπάρχει πάντα και για όλα ακόμα κ όταν έχουμε να κάνουμε με πολύ χειρότερες καταστάσεις γιατ΄΄ι πάντα υπάρχουν κ χειρότερα. πιστεύω οτι για να λέμε οτι κάνουμε καινούρια αρχή και προσπαθούμε και πάλι ξαναπέφτουμε στο ίδιο το βιολί πρέπει πρώτα να προσπαθούμε κάθε φορά πραγματικά και να κάνουμε κ κάτι παραπάνω. δηλαδή,ίσως ένα πρώτο βήμα είναι να μιλήσουμε σε κάποιο δικό μας άνθρωπο,μετά ένα άλλο βήμα είναι να ενημερωθούμε κ να διαβάσουμε κ να ψαχτούμε γύρω από αυτό που έχουμε.γενικά να το ψάξουμε.μετά καλό είναι να σκεφτούμε να συζητήσουμε με τον εαυτό μας, να βρούμε μια δραστηριότητα η κάποιο χόμπυ που να μας απομακρύνει από τη συνεχή ανασχόληση με το φαί. μετά να κάνουμε ίσως κάποιες εξετάσεις ορμονικές,γενικές αίματος κτλ κτλ.μετά να επισκεφτούμε έναν είδικό διαιτολόγο διατροφολόγο κτλ κτλ.μετά ίσως ένα ψυχολόγο. γενικά όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημά μας τόσο πιο γρήγορα θα βρεθεί κ η λύση.ίσως κάποιος βρει τη λύση κ είναι μπροστά του κ δεν την βλέπει,η ίσως να πρέπει να φτάσει στη κορυφή του εβερεστ ,να περιπλανηθεί πολύ κ στο τέλος να τη βρει.

Γεια σας και παλι παιδες και ευχαριστω πολυ για αυτα που γραψατε, ειναι ολα ανεξαιρετως χρησιμα και με τον τροπο τους σωστα...οι ψυχολογοι δυστυχως σ εμενα δεν λειτουργησαν, οποτε προσπαθω να βρω μονη μου τι φταιει και να το παλεψω...βεβαια παντα η ελπιδα πεθαινει τελευταια και παντα θα σκεφτομαι τη μερα που αυτο το θεμα δεν θα επισκιαζει καθε αλλη ομορφη πτυχη της ζωης μου. Με παρηγορει αφανταστα να βλεπω εδω οτι υπαρχουν πολλοι που αισθανονται ετσι και οτι τελικα δεν ειμαι καμια τρελη (οπως μου εχει περασει απο το μυαλο) αν και ευχομαι να μην υπηρχε κανεις σας που να ειχε αυτο το προβλημα...ξερω οτι απλα αυτο το θεμα μπορει να σε κανει απιστευτα μιζερο και υστερικο!!!
so...συνεχιζουμε και ευχομαι να μην γερασω και σκεφτομαι οτι δεν χαρηκα οσα επρεπε να χαρω επειδη δεν ειχα την εικονα που θα ηθελα!!! παντως συνεχιζω να αναρωτιεμαι μηπως εχω εθιστει σε αυτου του ιδους τη δυστυχια...θα μου φαινοταν περιεργο να σταματουσα να ειχα προβλημα(καμια σχεση με emo!)...:(

Quote:

---

so...συνεχιζουμε

---

κρατάω αυτό και εύχομαι καλή συνέχεια στον αγώνα σου! να θυμάσαι πως κρύβεις μέσα σου όλη τη δύναμη που χρειάζεσαι και πως δεν είσαι μόνη!

Quote:

---

Originally posted by MeroPony
παντως συνεχιζω να αναρωτιεμαι μηπως εχω εθιστει σε αυτου του ιδους τη δυστυχια...θα μου φαινοταν περιεργο να σταματουσα να ειχα προβλημα(καμια σχεση με emo!)...:(

---

αλήθεια τι πιστεύετε για αυτήν τη σκέψη? κι εγώ πολλές φορές αναρωτιέμαι μήπως όλη αυτή η κατάσταση είναι το "εύκολο", το γνώριμο?!?!
όταν η δυστυχία έχει γίνει τρόπος ζωής, πόσο εύκολο είναι να δεις και να υιοθετήσεις τη χαρούμενη όψη του νομίσματος?

Quote:

---

Originally posted by MeroPony
παντως συνεχιζω να αναρωτιεμαι μηπως εχω εθιστει σε αυτου του ιδους τη δυστυχια...θα μου φαινοταν περιεργο να σταματουσα να ειχα προβλημα(καμια σχεση με emo!)...:(

---

πιστεύω οτι ειδικά στην αρχή όποιος ξεπερνάει οποιαδήποτε εξάρτηση ,στην αρχή είναι απόλυτα δυστυχισμένος εκτός εαυτού,νευρικός και αγχώδης.
το πρόβλημά μας είναι χρόνιο καθημερινό,και φυσικά έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό κ μας αρέσει. πιστεύω όμως οτι εκεί έγγυτε η δυσκολία να ξεπεράσεις ένα πρόβλημα,στο πρώτο καιρό που δεν μπορείς να αντέξεις τον καινούριο σου εαυτό ακόμα κ αν είναι καλύτερος. αν ξεπεραστεί αυτό το διάστημα όλα θα γίνουν καλύτερα και πιο εύκολα. ακόμα και αν ,παρόλο που τα καταφέρνεις ,ξαναπέσεις στα ίδια ,πάλι θαναι πιο εύκολα την επόμενη φορά. η δύναμη της συνήθειας χρειάζεται κ την ανάλογη δύναμη για να γίνει από κακιά συνήθεια ,ένα κακό όνειρο.

Αυτό με την ευτυχια και τη δυστυχία και μένα κατα καιρούς με προβληματίζει.

Αραγε η ευτυχία μας καθορίζεται από κάποια επιπλέον κιλά που έχουμε?

Και αν αδυνατίσω και δεν είμαι ευτυχισμένη τότε πως θα το αντιμετωπίσω αυτό?

Αραγε αποφεύγω τη ζωή, μένοντας κρυμμένη πίσω απο αυτό το βάρος?

(Mη το βαρύνουμε και πολύ....Αυγουστιατικα!!) :starhit:

Quote:

---

Originally posted by Vallia
Αραγε αποφεύγω τη ζωή, μένοντας κρυμμένη πίσω απο αυτό το βάρος?

---

πολυ το ακουω αυτο τωρα τελευταια...

μου το πεταξε μια μερα η ψυχολογος μου και ενω εξαρχης και μεχρι και τωρα μου ακουστηκε εντελως τρελο (για μενα, οχι για ολους), τελικα βλεπω οτι προβληματιζει πολλους.



Φοβαμαι να αποβαλω κιλα?

μηπως "βολευομαστε" πισω απο αυτο? δεν μπορω να κερδισω τιποτα αν εχω περιττα κιλα, δεν αξιζω τιποτα, ενω αν τα εχανα θα ειχα πολλα να διεκδικισω και πολλη προσπαθεια να καταβαλλω, οποτε παραιτουμαι απο ολα.
Δεν ξερω, εξακολουθει να μου ακουγεται τρελο.

Κρυβομαστε πισω απο τη δυστυχια μας γιατι φοβομαστε να διεκδικησουμε την ευτυχια??

Κατά την ταπεινή μου γνώμη,υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο ( επιπρόσθετως ):

Προβάλλουμε το ασθενικό,άσχημο εαυτό μας για να κερδίσουμε το ενδιαφέρον των άλλων και την προσοχή τους.Πόσες κουβέντες και συζητήσεις μπορεί να γίνονται μ'επίκεντρο εμάς και το θέμα που έχει ο καθένας με την εικόνα του;Πολλές,υποθέτω....

Δεν ξέρω...είναι πολύ προσωπικό πιστεύω για τον καθένα και μόνο κοιτώντας μέσα σου μπορείς να βρεις την απάντηση.

Κάποτε πιστευα οτι για να χάσω βάρος και να είναι αποτελεσματικό θα πρέπει να ψάξω να βρω το γιατί.

Διάβασα οτι μπορεις να φανταστείς που έχει σχέση με την ψυχολογία της υπερφαγίας.

Κάποια στιγμή όμως κατέληξα οτι αυτοί είναι 2 διαφορετικοί δρόμοι. ʼλλο πράγμα να βρω το γιατί και άλλο να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτό που δε μου αρέσει.

Εμένα με βοήθησε αρκετά αυτή η σκέψη. Κατα καιρούς ψάχνω και τα γιατί μου αλλά προς το παρον έχω επικεντρωθεί σε αυτά που πρέπει να κάνω για να αλλάξω αυτά που δε μου αρέσουν.

Συνήθως,ξεκινάμε από το τελευταίο κομμάτι:Τα «συμπτώματα».Η αλλαγή της εικόνας,το βάρος κτλ.Το παραμέσα είναι το γιατί και θέλει την περισσότερη προσπάθεια και χρόνο.Η βοήθεια του ειδικού εκεί,είναι καθοριστική.

δεν ξερω ποσο ή για ποσο μπορεις να εισαι το επικεντρο μιζεριαζοντας. πιο πολυ απωθητικο ειναι.
εγω τουλαχιστον μονο με 1-2 πολυ κοντινα μου προσωπα το κουβεντιαζω, αντε και στο φορουμ αυτο.
κατα ταλλα κλεινομαι στον εαυτο μου και στους ξενους προσπαθω η να τους κραταω σε αποσταση η να προβαλλω ενα ψευτικο προσωπειο (τοσο μα τοσο πολυ κουραστικο.....) για να μην τους "βαρυνω" με τα δικα μου ψυχολογικα...


αντιθετως πριν απο χρονια που ειχα χασει πολλα κιλα επειδη περνουσα καλα, πραγματικα ζουσα τη ζωη! ναι μεν ειχα ενα θεμα με το οτι δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο ομορφη εδειχνα, γιατι η "ασχημια" μου ειχε γινει βιωμα, αλλα ειχα αυτοπεποιθηση αρκετη ωστε να περναω πραγματικα καλα.
δε μου ελειπε η "ομπρελα" των επιπλεον κιλων.

ΑΥτο το "γιατι" που λες Βαλλια με τσακιζει.
Εχω συνεχως την εντυπωση οτι αμα δε λυσω το γιατι, ακομα και να τα χασω τα κιλα, θα τα ξαναβαλω παλι

για μένα,εξαρτάται απτην περίπτωση.γενικά πάντως από κάτι κρυβόμαστε όλοι όσοι έχουμε μια διατροφική διαταραχή και το κρ΄ύβουμε πίσω από το βάρος που έχουμε ή δεν έχουμε η θα θέλαμε να έχουμε κτλ κτλ κτλ. σκεφτήτε μια κοπέλα που διστάζει να βγει το πρώτο της ραντεβού.δεν είναι οτι δεν θέλει να πάει ή οτι δεν την συναρπάζει η ιδέα.κ όμως φοβάται κ ψάχνει αφορμές όπως ¨"δεν μπορώ να πάω σήμερα έβγαλα σπυράκι" η "άμα το μάθει η μαμά μου θα με μαλώσει κτλ κτλ" 'ετσι κάνουμε κ εμείς γιατί όσο κ να μας συναρπάζει η ιδέα να χάσουμε κιλά ή να σταματήσουμε την βουλιμία,στο τέλος φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε πράματα που δεν κάναμε εξαιτίας των κιλών μας .

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis
Συνήθως,ξεκινάμε από το τελευταίο κομμάτι:Τα «συμπτώματα».Η αλλαγή της εικόνας,το βάρος κτλ.Το παραμέσα είναι το γιατί και θέλει την περισσότερη προσπάθεια και χρόνο.Η βοήθεια του ειδικού εκεί,είναι καθοριστική.

---

Αναρωτιέμαι αν η βοήθεια του ειδικού ξεθάψει πράγματα που είναι καλά κρυμμένα (ίσως και πίσω απο τα κιλά) και πονάνε.

Quote:

---

Originally posted by Vallia

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis
Συνήθως,ξεκινάμε από το τελευταίο κομμάτι:Τα «συμπτώματα».Η αλλαγή της εικόνας,το βάρος κτλ.Το παραμέσα είναι το γιατί και θέλει την περισσότερη προσπάθεια και χρόνο.Η βοήθεια του ειδικού εκεί,είναι καθοριστική.

---

Αναρωτιέμαι αν η βοήθεια του ειδικού ξεθάψει πράγματα που είναι καλά κρυμμένα (ίσως και πίσω απο τα κιλά) και πονάνε.

---

Αν βρεις τον σωστό ειδικό και υπάρχει και η χημεία και και και...

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis

Quote:

---

Originally posted by Vallia

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis
Συνήθως,ξεκινάμε από το τελευταίο κομμάτι:Τα «συμπτώματα».Η αλλαγή της εικόνας,το βάρος κτλ.Το παραμέσα είναι το γιατί και θέλει την περισσότερη προσπάθεια και χρόνο.Η βοήθεια του ειδικού εκεί,είναι καθοριστική.

---

Αναρωτιέμαι αν η βοήθεια του ειδικού ξεθάψει πράγματα που είναι καλά κρυμμένα (ίσως και πίσω απο τα κιλά) και πονάνε.

---

Αν βρεις τον σωστό ειδικό και υπάρχει και η χημεία και και και...

---

Όταν (και αν) πάρουμε σύνταξη και δε θα έχουμε τι να κάνουμε...ειναι μια καλή ιδέα τοτε, θα μπορείς να καταρρεύσεις άφοβα!! :starhit:

ε δεν πας στον ψυχολογο με προοπτικη να καταρρευσεις, ισα ισα!
να αντιμετωπισεις το προβλημα σου ειναι το θεμα

Quote:

---

Originally posted by click
ε δεν πας στον ψυχολογο με προοπτικη να καταρρευσεις, ισα ισα!
να αντιμετωπισεις το προβλημα σου ειναι το θεμα

---

Σίγουρα όχι, αλλά υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο και για να έχει αποτέλεσμα αυτό που θα κάνεις θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και γι αυτό.

γενικά δεν πολυσυμπαθώ τους γιατρούς οποιαςδήποτε ειδικότητας,ούτε κ τους ειδικούς. αλλά κάποια στιγμή τους χρειάστικα κ με βοηθήσανε, όπως υπήρχαν κ φορές που δεν με βοηθήσανε κ απλά μου τα αρπάξανε,η κ με κάνανε κ χειρότερα. πάντως όταν έχεις κάτι πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιο αλλά να μην πας τελείως ανοχύρωτος.χρειάζεται να ξέρεις κάποια πράματα για να μη σε πιάσουν κότσο κ για να κταλάβεις αν αυτό που λεν ανταποκρίνεται κ στην αλήθεια. γενικά χρειάζεται να έχουμε άναπτυγμένη την κριτική μας ικανότητα. πάντως το να μην κάνεις τίποτα είναι πολύ χειρότερο.πάνε κ ας σου βγει κ σε κακό.αν ψαχτείς πριν πας οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου.

Κατα τη γνωμη μου οι ειδικοι βοηθανε κυριως στο να εκτονωνομαστε...μας κανει καλο να μιλαμε σε καποιον που δεν μας ειναι οικειος και που θα μας ακουσει και δεν θα μας κρινει αρνητικα ή θα μας κοιταξει λες και δεν ειμαστε στα καλα μας...αν ομως περιμενουμε απο το γιατρο να μας βοηθησει να γινουμε καλα αν δεν ειμαστε εμεις αποφασισμενοι...αστα βραστα!!!τζαμπα θα πανε τα λεφτα...

αν αφήσουμε τον πανικό και κάνουμε λίγη ησυχία να ακούσουμε τον εαυτό μας τότε τα πράγματα θα κυλήσουν προς τον σωστό δρόμο, στην ουσία ο ψυχολόγος σε συστήνει και σε βάζει σε κουβέντα με τον εαυτό σου ..Μετά απο χρόνια ταλαιπωρίας σκέψεων,πραξεων, αυτοκαταστροφής, ανάλυσης επάνω στο θέμα, είμαι πια πεπεισμένη οτι και η αρρώστεια και η θεραπεία προέρχονται και λύνονται απο το μυαλό μας.Με αποδοχή, αγάπη χωρίς αυτοτιμωρία και πανικό με ανοιχτο το κανάλί της εποικοινωνιάς με τον εαυτό μας .. ο αλλός δρόμος ξέρουμε καλά όλοι που οδηγεί . .