Δεν αντέχω άλλο....

ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

Καλημερα....Πως εισαι σημερα????
Αν σου πω οτι χτες την ιδια ωρα κι εγω εκανα βουλιμικο?
αλλα καταφερα να τα βγαλω.σε νιωθω.μου εχει συμβει και μενα να μην μπορω να κανω εμετο και ειναι ο,τι χειροτερο.εκεινες τις ωρες κλαιω με λυγμους,κυλιεμαι στα πατωματα απο τον πονο και τις τυψεις,σκεφτομαι να πεθανω,παραλογιζομαι,εξαφα νιζομαι απο ολους και ολα για μερες μενοντας νηστικη ωστε να επανελθει το σωμα μου οπως ηταν.κρυβομαι,δε θελω να με δει κανενας.
Δε μπορω να σου πω κατι γιατι κι εγω ετσι νιωθω,οτι δε θα τελειωσει ποτε....

alexandrita ξέρω όμως ότι δεν εχεις κάνει κ τα πάντα για να λύσεις το πρόβλημά σου.αφού τόσο θες να το λύσεις ίσως ήρθε η ώρα.νομίζω δεν έχεις πάει ποτέ σε κάποιο ειδικό έτσι δεν είναι.?ούτε έχεις μιλήσει σε κάποιον δικό σου άνθρωπο.μην είσαι τόσο απαισιόδοξη.ξεκίνα να σκέφτεσαι στρατηγικές.ξέρω οτι είναι δύσκολο αλλά όπως λένε πρέπει να κάνεις κάτι που δεν έκανες ποτέ για να αποκτήσεις κάτι που δεν είχες ποτέ.αφού βλέπεις οτι η κατάστασή σου κατά τα δικά σου λόγια έχει φτάσει στο απροχώρητο κάνε κάτι άμεσα.πάνε στον γιατρό επιτέλους.πονάει δόντι βγάζει δόντι.συγγνώμη αν γίνομαι θείτσα που κάνει κυρήγματα κ το παίζει φωστήρας ενώ είμαι μια απτα ίδια

εχω παει μια φορα σε ψυχολογο αλλα δεν ξαναπηγα.... δεν πιστευω οτι καποιος μπορει να μας βοηθησει αν δεν το θελουμε πραγματικα.
οι στρατηγικες ισως να βοηθησουν την καταπολεμηση της υπερφαγιας... αλλα το πως βλεπεις τον εαυτο σου και πως εισαι ευχαριστημενος και ικανοποιημενος απο αυτον,πως μπορει να αλλαξει?αν αλλαζει...

alexandrita πρέπει να το πεις στη μαμά σου. αυτό πιστεύω οτι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνεις.κ όταν έλεγα για στρατηγικές δεν εννοούσα να κλείνεις τα μάτια κ να μετράς ως το 100 όταν σε πιανει κρίση.αλλά να βάλεις ένα πλάνο για το πότε θα πας να δεις τους γιατρούς.παθολόγο ,γυναικολόγο κτλ κτλ.κ ίσως να ψάξεις κ ένα θεραπευτικό κέντρο. ίσως να κάνεις ομοιοπαθητική ίσως να δεις εναλλακτικές λύσεις γενικότερα. ίσως κ ύπνωση ακόμα. γενικά πιστεύω οτι όταν φτάνουμε σε ένα σημείο που όλα φαίνονται αδιέξοδο ,δεν έχεις να χάσεις τίποτα από το να δοκιμάσεις πράγματα αντί να μοιρολογείς.ίσως μέσα από το ψάξιμο να αλλάξει η εικόνα για τον εαυτό σου,ή ίσως χρειάζεσαι κάποιον για ν δεις τον εαυτό σου μέσα από τα δικά του μάτια.το γεγονός οτι θα ψάξεις για βοήθεια σε άλλους δεν σημαίνει οτι σου κάνουν χάρη. ίσως τοχουν ανάγκη κ η ίδιοι ίσως βοηθηθούν κ οι ίδιοι.πες το στη΄μαμά σου.κ πες της τα πολλές φορές μέχρι να καταλάβει.την μαμά μου την πήρε μισόχρόνο να καταλάβει.κ τώρα την έχω στο πλευρό μου.

εχω παγιδευτει και στρουθοκαμηλιζω bouliana μου... κατα καποιο τροπο αδιαφορω για την υγεια μου, με απασχολουν μονο τα κιλα μου...
εσυ πως τα πας??σε τι φαση εισαι?

επίσης από την στιγμή που έχεις κατάθλιψη είναι πολύ δύσκολο από μόνη σου να βρεις κα΄τι θετικό στον εαυτό σου. κ να υπάρχει κ αυτή η άρνηση να το αντιμετωπίσης.γιαυτό χρειάζεσαι βοήθεια,ένα σπρώξιμο.πιστεύω οτι άμα το πεις στη μαμά σου θα βοηθήσεις κ την ίδια να κάνει σωστά το ρόλο της γιατί μπορεί να τοχει καταλάβει κ να νιώθει κ η ίδια ανίκανη να σταθεί στο παιδί της. μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου.αγάπησέ τον επιτέλους.θέλει χάδια κ στοργή. άμα δεν τον κανακέψεις πως θα πάρει τα πάνω του

εγώ είμαι στα πιο χονδρά μου από ποτέ αλλά δεν έχω κατάθλιψη πια τουλάχιστον όχι συχνά . ούτε έντονες βουλιμικές εκρήξεις. τουλάχιστον προς το παρόν. προσπαθώ να σου περάσω αυτό που έκανα εγώ κ με ηρέμισε κ με έκανε να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου γιαυτό επιμενω τόσο να το πεις κάπου.ξέρω οτι είμαστε απέναντι στρατόπεδα .γιαυτό δεν θέλω να γίνομαι φορτική μαζί σου παρόλο που γίνομαι.

Quote:

---

Originally posted by AbraKatabra
ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

---

Μέσα σε τόσο λίγο χώρο,έδωσες τόσα "χαστούκια"στον εαυτό σου,οπότε φαντάζομαι πόσα του δίνεις στην καθημερινότητά σου.Πόσο σε κατηγορείς,σε στήνεις στον τοίχο,σε δικάζεις και βγάζεις η ίδια ετυμηγορίες και θέτεις ποινές.

Γράφεις,"θα είμαι καλή,και δεν θα κάνω βουλιμία".Καταλαβαίνεις πως μέσα στο μυαλό σου έχεις συνδέσει το να είσαι καλή,με την μη ύπαρξη βουλιμικών.Με την αντίστασή σου.Όσο λοιπόν το κάνεις αυτό,το σκέφτεσαι έτσι δηλαδή,μαθαίνεις τον εαυτό σου πως έχεις αξία(καλότητα,καλοσύνη)ότα� � ΔΕΝ κάνεις βουλιμικά.Σε απαξιώνεις όταν "πέφτεις"και κάνεις,σε απογυμνώνεις από την αξία σου σαν άτομο άσχετα από τις επιδόσεις σου,σου αφαιρείς το δικαίωμα στο λάθος.
Ένα αυτό,δεν είσαι καλή όταν δεν κάνεις και κακή όταν κάνεις.

Μετά,ονομάζεις το βουλιμικό,η "εύκολη"λύση.ʼρα εσένα υπεύθυνη,ένοχη που διαλέγει την εύκολη λύση και αυτός ο τρόπος σκέψης σου γεννάει κι άλλες τύψεις.Δεν είναι η εύκολη,η δύσκολη είναι απ'ό,τι βλέπεις από τις συνέπειες και είναι ένα είδος εθισμού που μπορείς να μάθεις πώς θα τον καταπολεμήσεις.Δίχως όμως να σε μαστιγώνεις και να σε καθίζεις διαρκώς στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Όταν λοιπόν κάνεις ένα βουλιμικό,δε θα αφήνεις να βυθίζεσαι στην αυτολύπηση,μπορείς να πεις στον εαυτό σου πως θα μάθεις να το κάνεις,όσες φορές κι αν χρειαστεί,θα μετράς από κει και πέρα.

@alexandrita.Φυσικά και μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας καθώς και η αυτοαξιολόγησή μας.Αρκεί να μάθουμε να μας αποδεχόμαστε,να μην είμαστε αυστηρές σε σημείο να μας τιμωρούμε,να γίνουμε ο σύμμαχος του εαυτού μας,όχι ο εχθρός του.

...χτες έφαγα τόσο πολύ όμως που κάποια στιγμή τρόμαξα και είπα Χρίστέ μου θα σκάσει το στομάχι πρέπει να πάω στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου αλλιώς θα σκάσει...ειλικρινά δεν το έχω ξαναπάθει αυτό...με κυρίευσε φόβος... έφαγα τόσο πολύ, μα τόσο πολύ και κυρίως επειδή είχα τη σιγουριά ότι θα τα βγάλω... όμως δεν γινόταν...μετά άρχισα να σκέφτομαι πόσο έφαγα και πόσο λίπος και θερμίδες είχαν και ότι σίγουρα θα πάρω 1,5 κιλό μόνο και μόνο από το βουλιμικό αυτό που δεν κατέληξε σε εμετό...

Ήμουν απαρηγόρητη, αλλά άρχισα να ηρεμώ τον εαυτό μου επειδή ΕΠΡΕΠΕ να πάω σε ένα τραπέζι και ΕΠΡΕΠΕ να ήμουν ευδιάθετη και καλά.... δεν προλάβαινα να ξαναπροσπαθήσω να τα βγάλω και αν το έκανα θα ήταν τελείως πρησμένο το πρόσωπο μου από την πίεση και θα ήμουν χάλια,....

Επομένως άρχισα να καθησυχάζω τον εαυτό μου ότι "αύριο θα είσαι σκασμένη και θα δεν θα θες να φας τίποτα αφού έτσι κι αλλιώς θα έχεις ακόμη τις χτεσινές τροφές στο στομάχι σου, που είναι τόσο πολλές και που δεν μπορούν να χωνευτούν..!! αφού αφενός έχεις διαλύσει το στομάχι σου και αφετέρου έχεις βγάλει με την προσπάθεια όσα γαστρικα υγρά υπήρχαν που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.... Μην ανησυχείς θα προσέξεις δύο μέρες και το σώμα σου θα επανέλθει.... θα ξεφουσκώσεις... ηρέμησε ΠΡΕΠΕΙ να είσαι καλά.."

δυστυχώς υποχρεωτικά ξαναέφαγα... δεν μπορούσα να πω τίποτα... ούτε να μη φάω αλλά ούτε και να φάω λίγο αφού ήξερα ότι ήμουν καλεσμένη και θα ήμουν αδικαιολόγητη αν ξαναέτρωγα πριν..

Είναι πολύ δύσκολο να μην κάνεις βουλιμία.... παλέυεις συνέχεια με τον εαυτό σου... είναι να μην ξεκινήσεις...αν ξεκινήσεις έχεις χάσει παντελώς τον έλεγχο.... τρως σαν τρελός χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τη γεύση των τροφών,...αδιαφορώντας για το αν πέφτουν κάτω τα φαγητά ... πάνω σου... αν σου τρέχουν πάνω στο σαγόνι... δεν τα μασάς καν... τρως με μανία όσο πιο πολύ μπορείς... μασάς όλα σου τα συναισθήματα... το θυμό σου, το άγχος, την οργή, την απογοήτευση, την ανασφάλεια... οτιδήποτε σε προβληματίζει και δεν μπορείς να λύσεις μέσα σου... ή να το εκφράσεις.....

Σήμερα είμαι καλύτερα...βέβαια αυτό συμβαίνει επειδή έφαγα τώρα πρώτη φορά μετά απο δύο καφέδες... και μπόρεσα και τήρησα αυτό που "υποσχόμουν" από χτες στον εαυτό μου....
Θα δείξει την υπόλοιπη μέρα πως θα πάει....

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
εχω παει μια φορα σε ψυχολογο αλλα δεν ξαναπηγα.... δεν πιστευω οτι καποιος μπορει να μας βοηθησει αν δεν το θελουμε πραγματικα.
οι στρατηγικες ισως να βοηθησουν την καταπολεμηση της υπερφαγιας... αλλα το πως βλεπεις τον εαυτο σου και πως εισαι ευχαριστημενος και ικανοποιημενος απο αυτον,πως μπορει να αλλαξει?αν αλλαζει...

---

Αλλάζει το πως βλέπεις τον εαυτό σου.... απλά δεν αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη.. θέλει χρόνο και κόπο.. κανείς δεν είπε ότι ειναι εύκολο.... αν δεν προσπαθήσεις δεν θα μάθεις...
Πάντως, δεν μπορείς να κρίνεις ένα ψυχολόγο από μία επίσκεψη.... γιατί εσύ μπορεί να προσδοκείς ότι θα έχεις τρομερή αλλαγή και αυτό σίγουρα δεν θα συμβει την πρώτη φορα... θέλει υπομονή...μην τα παρατάς!!!

Quote:

---

Originally posted by sabe

Quote:

---

Originally posted by AbraKatabra
ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

---

Μέσα σε τόσο λίγο χώρο,έδωσες τόσα "χαστούκια"στον εαυτό σου,οπότε φαντάζομαι πόσα του δίνεις στην καθημερινότητά σου.Πόσο σε κατηγορείς,σε στήνεις στον τοίχο,σε δικάζεις και βγάζεις η ίδια ετυμηγορίες και θέτεις ποινές.

Γράφεις,"θα είμαι καλή,και δεν θα κάνω βουλιμία".Καταλαβαίνεις πως μέσα στο μυαλό σου έχεις συνδέσει το να είσαι καλή,με την μη ύπαρξη βουλιμικών.Με την αντίστασή σου.Όσο λοιπόν το κάνεις αυτό,το σκέφτεσαι έτσι δηλαδή,μαθαίνεις τον εαυτό σου πως έχεις αξία(καλότητα,καλοσύνη)ότα� � ΔΕΝ κάνεις βουλιμικά.Σε απαξιώνεις όταν "πέφτεις"και κάνεις,σε απογυμνώνεις από την αξία σου σαν άτομο άσχετα από τις επιδόσεις σου,σου αφαιρείς το δικαίωμα στο λάθος.
Ένα αυτό,δεν είσαι καλή όταν δεν κάνεις και κακή όταν κάνεις.

Μετά,ονομάζεις το βουλιμικό,η "εύκολη"λύση.ʼρα εσένα υπεύθυνη,ένοχη που διαλέγει την εύκολη λύση και αυτός ο τρόπος σκέψης σου γεννάει κι άλλες τύψεις.Δεν είναι η εύκολη,η δύσκολη είναι απ'ό,τι βλέπεις από τις συνέπειες και είναι ένα είδος εθισμού που μπορείς να μάθεις πώς θα τον καταπολεμήσεις.Δίχως όμως να σε μαστιγώνεις και να σε καθίζεις διαρκώς στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Όταν λοιπόν κάνεις ένα βουλιμικό,δε θα αφήνεις να βυθίζεσαι στην αυτολύπηση,μπορείς να πεις στον εαυτό σου πως θα μάθεις να το κάνεις,όσες φορές κι αν χρειαστεί,θα μετράς από κει και πέρα.

---

Πόσο δίκιο έχεις!! Είμαι ο μεγαλύτερος και αυστηρότερος κριτής του εαυτού μου!!
Επειδή ακριβώς είναι ένας ψυχολογικός εθισμός, νιώθω πολύ ανήμπορη και ανίκανη όταν ξαναπέφτω σε αυτό... είναι πολύ δύσκολο να ελέγξω τον εαυτό μου... και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό...
Επισκέπτομαι ψυχολόγο... αλλά η ζωή μου είναι άνω κάτω... πολλές γρήγορες αλλαγές... χωρίς καμία απολύτως σταθερότητα πουθενά.. συναισθηματικά, επαγγελματικά, οικονομικά....
Ακόμη και η πόλη που θα μείνω να ψάξω για δουλειά και να ζήσω άλλαζει μέσα στο μυαλό μου και μέσα απο τα δεδομένα που αλλάζουν κι αυτά συνεχώς... δεν έχω κάποιο στήριγμα.. μόνο τον εαυτό μου... "ο σύμμαχος μου και ο εχθρός μου" τρομερό πράγμα...

αχ abrakatabra.... κανε τα μαγικα σου και κανε αυτους τους δαιμονες να εξαφανιστουν....


πες μας κι αλλα για σενα αν θελεις... παλευεις καιρο με τη βουλιμια?

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ, από που να αρχίσω και πως να τα βάλω σε μία σειρά.... ξεκινάω να γράψω κάτι και μου έρχονται άλλες χίλιες σκέψεις....
ʼκουγα μια ζωή για σωστή διατροφή, συνδυασμούς τροφών για να μη κάνεις λίπος κτλ.... προσπαθώντας λοιπόν να τηρήσω κάποιους κανόνες, έπεφτα σε παραπτώματα γιατί ήταν σχεδόν αδύνατο να τους τηρήσω (υπο τις συνθήκες που ζούσα)..... θυμάμαι ότι έλεγα πάλι δεν το τήρησα, πάλι έκανα λάθος, τώρα θα πιάσω λίπος, τώρα θα παχύνω..... έτσι στην προσπάθεια της αναίρεσης του λάθους, κάποια μέρα μου ήρθε η ιδέα να κάνω εμετό και όλα καλά(έτσι νόμιζα τουλάχιστον).....
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.... αυτό είναι όμως αυτό που φαίνεται.. είναι μόνο η αφορμή, τα αίτια είναι βαθύτερα...
ΠΟΣΟ μεγάλη σημασία έχει για μένα η εξωτερική μου εμφάνιση και ΠΟΣΟ συνδέω την αξία μου με αυτήν
Όλο αυτό συνεχίστηκε.. και σιγά σιγά μονιμοποιήθηκε...
Αρχικά δεν καταλαβαίνεις ότι είναι πρόβλημα και δεν το λαμβάνεις υπόψην.... ξαφνικά συνειδητοποιείς τη σοβαρότητα της κατάστασης...
Όταν ανακάλυψα ότι είναι διατροφική διαταραχή και έχει συνέπειες στην ψυχολογία και την υγεία μου, αρχικά δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι πάσχω.... ώσπου έπιασα πάτο, δεν μπορούσα να απολαύσω τίποτα, όλα γύριζαν γύρω από το φαγητό...
Τελικά επισκέφτηκα ψυχολόγο....και συνειδητοποίησα ότι "μασούσα" όλα αυτά που με βασάνιζαν και τελικά τα "έβγαζα" από μέσα μου...
έτσι κατάλαβα ότι έπρεπε να βρω άλλα μέσα και τρόπους για να αντιμετωπίσω τις σκέψεις μου, τον εαυτό μου και τους γύρω μου.... (πολύ εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις)

Δυο χρόνια περίπου κάνω βουλιμίες.... και παλεύω τον τελευταίο χρόνο... η αλήθεια είναι ότι ψυχολογικά είμαι πολύ καλύτερα και έχω πολύ μεγάλη διαφορά.... αλλά οι εμετοί συνεχίζονται... δυστυχώς...

Quote:

---

Originally posted by AbraKatabra

ΠΟΣΟ μεγάλη σημασία έχει για μένα η εξωτερική μου εμφάνιση και ΠΟΣΟ συνδέω την αξία μου με αυτήν...

---

αυτο ακριβως εχω κι εγω....
ειμαι τοσο παγιδευμενη στην εικονα μου...αυτο αναρωτιομουν αν αλλαζει ποτε.... δεν ξερω καν αν θελω να αλλαξει....
κι ας ειναι κατι που με κανει να ντρεπομαι οταν το λεω,δυστυχως ειναι αληθεια
μισω τοσο αυτην την υπουλη βουλιμια.........

αφου εισαι καλυτερα ψυχολογικα ειναι ενα πολυ σημαντικο πρωτο βημα... καλη συνεχεια, ολα θα πανε καλα....

Ποσο ταυτιζομαι με ολα οσα διαβαζω εδω, ενιωθα πολυ μονη μου μεσα σε αυτην κολαση, γιατι ειδικα καποιες μερες γινεται κολαση.
Ξεκινησα τα βουλιμικα επεισοδια σε ηλικα 16-17 ετων. Ειναι αστειο το πως προεκυψε, αν καποιος μπορει να χαρακτηρισει κατι τετοιο αστειο. Με πηγαν οι γονεις μου σε μια ψυχολογο, ειχα καταθλιψη, μετα απο 2-3 συνεδριες μαζι της πηγα σε ψυχιατρο. Οσον αφορα τη διατροφη εκεινο τον καιρο απλα ειχα φαινομενα υπερφαγιας, αρκετες φορες ετρωγα μεχρι να σκασω ο,τι πιο ανθυειγινο υπηρχε. Τον εμετο δεν τον ειχα σκεφτει καθολου, δεν ειχε περασει απο το μυαλο μου.
Οταν το ανεφερα αυτο στην ψυχολογο τοτε, με ρωτησε αν κανω καποια επιδιορθωτικη κινηση μετα. Τη ρωτησα τι εννοει και μου ειπε, εμετο ή καθαρτικα κτλ. Ετσι μου μπηκε η ιδεα και το δοκιμασα. Την πρωτη φορα ζοριστικα πολυ, εσπασαν πολλα αγγεια στο προσωπο μου, πρηστηκαν τα ματια μου. Μετα ανακαλυψα τροπους που με διευκολυναν, πχ πριν επινα ζεστο νερο. Τωρα ειμαι 26. Αυτο συμβαινει συνεχεια με συχνοτητες που κυμαινονται. Στα 18-19 υπεφερα. 3-4 μπορει και παραπανω καμια φορα, φορες την ημερα. Δεν ημουν αδυνατη ομως, δεν εβγαιναν ολα και ετρωγα και επιπλεον. Ουτε υπηρξα ποτε χοντρη, γεματουλα λιγο, μεχρι 72κιλα εχω φτασει με 1,75 υψος. Τωρα ειμαι στα 62. Τωρα βεβαια 64 με δειχνει η ζυγαρια. Εδω και ενα χρονο ειχα ηρεμησει αρκετα, ισως να βοηθησε και η σχεση μου. Η συχνοτητα των επεισοδιων ηταν περιπου 1 καθε 10 ημερες, αλλα μπορουσαν να περασουν και 3 εβδομαδες χωρις εμετο. Εδω και 2-3 εβδομαδες λογω εντασης και αγχους επεστρεψαν ασχημα. Χθες εκανα 3 βουλιμικα και τα 3 με εμετο. Το ιδιο και τις προηγουμενες ημερες. Ζαλιζομαι και ποναει ο λαιμος μου. Μερικες φορες ξυπναω αργα τη νυχτα 4-5 το πρωι, τρωω ο,τι υπαρχει και τα βγαζω. Ειναι σκληρο εκεινη την ωρα. Νυχτα, ησυχια, σκοταδι κι εγω σα θηριο. Κι αυτος ο φοβος μη με ακουσουν οι δικοι μου....

lifedrops όλες πάνω κάτω τα ίδια έχουμε περάσει η περνάμε. σημασία έχει οτι θες να το αλλάξεις πια αυτό ,κ οτι βρέθηκες εδώ μέσα είναι μια αρχή.καλώς ήρθες.σκέψου θετικά.όλα μπορούν να αλλάξουν. περιμένουμε τις σκέψεις σου τισ προτάσεις σου ,όλα. μια συμβουλή να σου δώσω ώς πιο παλιό μέλος του φόρουμ,ψάξτο κάντο φύλλο κ φτερό θα βρεις πολλά ενδιαφέροντα πράματα που πραγματικά μπορεί να σε βοηθήσουν,αλλά προσπάθησε να τα αξιολογείς πριν τα εφαρμόσεις,κάνε από μέσα σου τη ερώτηση αν θα τα πρότεινες σε κάποιον άλλο. γιατί παντού ελοχεύουν κίνδυνοι ακόμα όταν υπάρχουν καλές προθέσεις. βλέπεις τι έγινε με τον ψυχολόγο σου. ουσιαστικά πήγε την διαταραχή σου ένα βήμα πιο πέρα αντί να σε βοηθήσει. κεγώ πήρα την ιδέα να τα βγάζω μετά από υπερφαγικό ,αφού διάβασα ένα περιοδικό για κορίτσια στην εφηβεία,που έγραφε ένα άρθρο για μια κοπέλα κ πως έγινε ανορεξική. το άρθρο ήταν για να αποθα΄ρρύνει όσους το διάβαζαν,σε μένα συνέβει το αντίθετο.

Ευχαριστω bouliana. Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα ''ρουφηξω'' ολη τη θεματολογια εδω.

λοιπόν lifedrops πιστεύω οτι είσαι αρκετά ενημερωμένη σχετικά με αυτό που έχεις. οπότε μην μπερδεύεσαι.δν κάνεις εμετό για να συντηρηθείς γιατί ξέρεις οτι δεν συντηρήσε έτσι. ξες οτι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό.κ συλληπητήρια για τον νεαρό φίλο σου μέσα απτην καρδιά μου.ίσως αυτή η περίοδος δεν είναι κ η καλύτερη να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου,ίσως πάλι να είναι κ η καλύτερη.λες κ ξέρω.

Σε ευχαριστω bouliana, για το ενδιαφερον και ολα.
Η αληθεια ειναι οτι γνωριζω αρκετα γιατι μου συμβαινει αυτο, μα δυστυχως η γνωση αυτη δε παρεμβαινει τη στιγμη που τη χρειαζομαι.
Γενικα δυστυχως υπαρχουν κι αλλες αυτοκαταστροφικες συμπεριφορες στο ρεπερτοριο. Και ειναι μπερδεμενο γιατι νιωθω να αγαπαω τον εαυτο μου, ουτε εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση. Ουτε κι εγω ξερω... Δεν ξερω αν θελω να ξερω κι ολας. Ελπιζω απλα καποια στιγμη(συντομα αν γινεται) οι συνθηκες να με βοηθησουν να ηρεμησω.

κοίτα Lifedrops μην μπερδεύεις τους εμετους κ τις βουλιμίες με το section των παχύσαρκων γιατί μπερδεύεται το πράμα. η αλήθεια είναι οτι στην άλλη όμάδα θα βρεις πιο πολύ ανταπόκριση γιατί είναι πιο πολλές ενώ εμείς εδώ είμαστε λίγες και η συζήτηση προχωράει ανά ώρες η μέρες. κεγώ γράφω στους παχύσαρκους γιατί μενδιαφέρουν πολλά πράματα που συζητάνε αλλά προσπαθώ να μην τους απασχολώ με την διαταραχή μου γιατί κ μπερδεύεται το πράμα κ δεν έχω κ την ανάλογη κατανόηση που είναι κ λογικό.
τέρμα το υφος συμβουλάτορα,πάλιωσες τώρα

σχετικά με όλα αυτά που γράφεις ,παν κατ τα ίδια σκεφτόμαστε όλες,πάσχουμε από τελειομανία ενώ ταυτόχρονα είμαστε τεμπέλες,μας αρέσει το φαί ενώ ταυτόχρονα το μισούμε, προσπαθούμε ναμαστε ευχάριστες κ κοινωνικές ενώ από΄μέσα μας είμαστε πολύ πολύ ευαίσθητες.έχουμε άγχη κ νεύρα κ αυπνίες.

το πρώτο που έκανα εγώ για να σταματήσω τους εμετούς ήταν να κατλάβω οτι δεν κερδίζω τίποτα ουσιαστικά δεν χάνω κιλά.γιατί κάποτε κεγώ είχα ιδανικά κιλά όπως εσύ αλλά κατέστρεψα τον μεταβολισμό μου κ έφτασα τα 70. διαπίστωσα λοιπόν οτι οι εμετοί δεν βοηθάνε ή φέρνουν ένα άμεσο αποτέλεσμα που δεν μετράει. κεγώ ξεκίνησα ναμαι 55 κ ήθελα να γίνω 50 ντε κ καλά ενώ ήμουν μια χαρά .κ μου το λέγαν κ άλλοι οτι άμα έχανα μερικά κιλά θα μουν καλύτερα.αυτό που συνέβαινε ήταν οτι εγώ προκαλούσα τέτοια αντίδραση από τους άλλους ή ζήλευαν κ ήθελαν να με χτυπήσουν εκεί που πονούσα.γιάτί τώρα που έφτασα 70 κ λέω πως πρέπει να χάσω μου λένε"ε σιγά κ έχεις καλό σώμα ομοιόμορφο,λίγη γυμναστική να κάνεις κανά δυο κιλάκια χρειάζονται'"δηλαδή όταν ήμουν 55 δεν είχα όμοιόμορφο σώμα.?? ο κόσμος σου λέει αυτά που θες νακούσεις!! τέλος οπότε δεν τον λαμβάνουμε υπόψιν.
τώρα που έκοψα τους εμετούς δεν έχω βάλει κάποιο κιλό. και γενικά το διάβασα κ κάπου οτι όταν ξεκινάς να σταματήσεις τους εμετούς κ είσαι σε φυσιολογικό δμσ δεν βάζεις κιλά απτην όλη διαδικασία. τα κακά νέα είναι οτι για να απαλακτείς από την βουλιμία πρέπει να βγάλεις απτο μυαλό σου οτι πρέπει να χάσεις κιλά.δίαιτα κ λύση του προβλήματός μας δεν παν μαζί.
αυτά μπορώ να σου πω με σιγουριά γιατί τα έζησα.

Μόλις τελείωσα από τον εμετό μου.... δεν ήταν καθόλου καλός... δεν βγαίνουν!! δεν βγαίνουν ρε γμτ.... προσπάθησα άπειρες φορές και δεν έβγαλα ούτε το 1/5.... είμαι ράκος... τι θα κάνω??? δεν μπορώ...θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και δεν μπορώ... δεν είμαι καλά... αχ... πάλι τα ίδια... έλεγα δεν θα το ξανακάνω... μα πόσες φορές το έχω πει??? ΠΌΣΕΣΣ???

Με περιμένει το αγόρι μου σπίτι του και εγώ προτίμησα να κάνω βουλιμικό και εμετό(ενώ ήξερα ότι δεν βγαίνουν δεν ήθελα να το πιστέψω!) επειδή με ζορίζει η οικογένειά μου.... γιατί δεν έφυγα να πάω στην αγκαλιά του?? γιατί???
.......νιώθω ότι θα αρχίσει να με λυπάται και θα με βαρεθεί να παραπονιέμαι συνέχεια για τους γονείς μου και για την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι μου......
Θα πει ότι δεν μπορεί να έχει μια σοβαρή σχέση μαζί μου... πώς θα κάνουμε οικογένεια και σπιτικό αν εγώ δεν μπορώ να ελέγξω αυτό που για όλους είναι δεδομένο? να ΜΗΝ κάνω εμετό.....
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ? ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ.........:(

μην απογοητευεσαι
πήγαινα και ξάπλωσε γι α5 λέπτα ότι έγινε έγινε
τέλος προχωράς μπροστά τώρα !!!

AbraKatabra, μη στενοχωριέσαι, έχασες τη μάχη, όχι τον πόλεμο.
Όσοι παλεύουμε με το φαγητό -σε διάφορα επίπεδα- κάνουμε συχνά τις ίδιες σκέψεις. Γιατί προκάλεσα εμετό, γιατί έφαγα μέχρι σκασμού, γιατί, γιατί, γιατί... Και αυτομαστιγωνόμαστε και μας φτύνουμε εσωτερικά.
Το καλό είναι πως το δουλεύεις το θέμα με τη βοήθεια ειδικού. Ελπίζω να του τα λες όλα, είναι ο χρυσός κανόνας. Με το να κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία του γραπτού λόγου, απλώς παρατείνεις τη λύση του θέματος που σε απασχολεί.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα, ξαναπροσπάθησε!
Όσο για το αγόρι σου, μία καλή σχέση βασίζεται και στο διάλογο και στην ειλικρίνεια. Σε λυπάται? Ίσως να είναι και καλύτερα! Εμένα κάποτε με παράτησε ο φίλος μου γιατί ένιωθε ότι ήμουν δυνατή (κούνια που τον κούναγε) και πως άλλες πιο "ευάλωτες" υπάρξεις είχαν την ανάγκη του τη δεδομένη στιγμή. Τουλάχιστον αυτή ήταν η κομπλεξική του δικαιολογία. Προσπάθησα στην πορεία να παραστήσω την ανήμπορη, τη γατούλα, την έχω ανάγκη και χρειάζομαι, αλλά δε μου βγήκε. Τι προσπαθώ να σου πω, να είσαι ο εαυτός σου, να δίνεις την αγάπη σου και να εισπράττες ό,τι σου δίνεται σε μια σχέση, χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. ʼλλωστε αυτό είναι η σχέση, μοιρασιά. ʼσε που έχεις την εναλλακτική. Τι καλύτερο από μία αντρική αγκαλιά, σωστά?

Καλημερα και παλι. Τι καλη μερα δηλαδη? Εδω και 2 εβδομαδες εχω χασει τον εαυτο μου. Ολο το καλοκαιρι δεν ειχα κανει εναν εμετο και για αρκετους μηνες πριν πολυ αραια. Νομιζα οτι μου ειχε σχεδον ''φυγει'', τι συμβαινει τωρα? Ποσο νιωθω αυτα που διαβαζω απο μερικα κοριτσια. Κι εγω εχω κανει εμετο σε εστιατοριο, σπιτι φιλου, στο φροντιστηριο μου, στο χωραφι(!) στο χωριο μου τη νυχτα, γιατι η τουαλετα ειναι διπλα στα δωματια ολων κι εκεινη την περιοδο ειχε σπασει κι ολας σε ενα σημειο πανω και θα με ακουγαν ολοι, εφυγα μεσα στη νυχτα απο το σπιτι.
Απελπιστικες καταστασεις. Χθες μεχρι τις 4 το πρωι το παλευα, δεν αντεχα να ξανακανω εμετο, την προηγουμενη μερα ειχα κανει 3 φορες. Εχω και αυτο το γ@@@@νο προβλημα με την αυπνοια και κατα τις 4 τρελαινομαι, ουτε που θυμαμαι τι εφαγα, μακαρονια με κιμα, φρυγανιες με βουτυρο και μαρμελαδα κτλ, 4 και κατι το πρωι ημουν στη λεκανη. Δεν ανακουφιζομαι τελειως μερικες φορες γιατι νιωθω οτι δεν τα εχω βγαλει ολα. Κατα τις 6 με πηρε ο υπνος, ξυπνησα 9 (αυτος ηταν ο υπνος μου) μου ειπε η μητερα μου: εχω ψησει 6 μεγαλα μπιφτεκια, 2 για τον καθενα, και φυγανε. Λεω ας τσιμπησω ενα με μια ντοματα, χωρις να το καταλαβω τα εφαγα ολα,με ντοματες τυρι και ψωμι. Λειτουργει ετσι: αφου την εκανες την μαλακια τωρα, αποτελειωσε την. Ξερω οτι ειναι λαθος. Παλι στην τουαλετα. Αυτες τις ημερες πραγματικα δεν εχω ιδεα ποσσες θερμιδες παιρνω, τι μενει τελικα μεσα μου. Το μονο που θυμαμαι οτι εφαγα χθες και δεν εβγαλα ειναι γυρω στα 15 δαμασκηνα(μαζεμενα)!! Ζαλιζομαι και δεν μπορω τουλαχιστον να κοιμηθω λιγο ακομα...

ποσο σε νιω8ω Lifedrops , μα ποσο σε νιω8ω.
Αυτες τις μερες ειμαι πιο πολυ βουλιμικη απο ποτε, ηδη το πρωι ενω 3υπνησα μια χαρα χαρουμενη ουτε που καταλαβα πως βρεθηκα με 1 μπουγατσα 1 τυροπιτα κ 1 κουλουρι στο χερι. πραγματικα δεν καταλαβαινω. Αλλα και δεν αντεχω αλλο. Και με τρελαινει η ιδεα πως δεν τα βγαζω ολα. τις προαλλες εκανα εμετο 3 φορες σε ενα πρωι. τα εβγαζα , ετρωγα ετρωγα ετρωγα και τα 3νεβγαζα. τι αρρωστο. γραφω μπας κ αηδιασω με τον εαυτο μου. ουτε το αιμα που εβγαλα τις προαλλες δεν με σταματησε.
Τις προαλλες το βραδυ εκανα εμετο σε σακουλα στο δωματιο μου για ναμην ακουγομαι και απο την κουραση δεν ειχα το κουραγιο ουτε να βγω ε3ω να την πετα3ω. επεσα 3ερη αμεσως μολις τελειωσα κ κοιμη8ηκα διπλα στους εμετους.
Αυτη τη στιγμη γραφω και κλαιω, εχω σπαρα3ει στο κλαμα. Αφου οταν τρωω ελεγχομενα νιω8ω ευτυχισμενη γιατι δεν το κανω?? Και οι δικοι μου δεν καταλαβαινουν οτι με αυτα τα επισοδεια ΒΑΖΩ κιλα και δεν χανω. φοβουνται μην χασω κ αλλο.

συγνωμμη για το κακογραμμενο μνμ μ, ειμαι τοσο πολυ ταραγμενη

Και ντρεπομαι, πολλες φορες εχω ερθει σε δυσκολη θεση, να ρωταει η μητερα μου που πηγε μια κατσαρολα μακαρονια ή ενα βαζο μερεντα κτλ Ευτυχως τωρα εχει αρκετα στην καταψυξη και μεχρι να επιστρεψουν θα εχω ψησει μερικα(ελπιζω να μη τα ξαναφαω μονο).
Κατι αλλο που ηθελα να αναφερω ειναι κατι που διαβασα απο δυο(αν θυμαμαι καλα) κοριτσια, οτι με τιποτα δε θα ηθελαν να το μαθουν οι δικοι τους. Σιγουρα θα καταλαβαινουν οτι κατι δε παει καλα. Εμενα δυστυχως ή ευτυχως το καταλαβαν. Τον πρωτο καιρο που αρχισα τους εμετους, εβλεπαν οτι ετρωγα υπερβολικα και αμεσως κλεινομουν στη τουαλετα, ανοιγα τη βρυση για να μην ακουγομαι και εβγαινα με κοκκινα ματια. Ειχε προσπαθησει η μητερα μου να μου μιλησει, μαλιστα μου ειπε οτι οταν ηταν πιο μικρη το εκανε κι αυτη για λιγο. Γυναικες ειναι, υπηρξαν μικρες, μην ειστε απολυτες οτι δε θα καταλαβουν τιποτα ή τουλαχιστον δε νομιζω να σας αποπαρουν και να σας κατηγορησουν για κατι, ειναι γνωστη σαν προβλημα η βουλιμια. Εγω βεβαια δεν ηθελα να μιλησω καθολου γι αυτο, ουτε θελω και πολυ συχνα φωναζα, εξαγριωνομουν, αλλα ξερω οτι αν χρειαστει μπορω. Για παραδειγμα μια φορα πριν 5-6 χρονια ημουν σε διακοπες με τους δικους μου στο χωριο μου, εκει γινεται χαμος απο φαγητα και ειχα παθει κριση, 5 φορες την ημερα ημουν στη λεκανη. Καποια στιγμη, εβγαλα λιγο αιμα, πανικοβληθηκα, αρχισα να κλαιω
και ετρεξα αμεσως στον πατερα μου(γιατι ειναι πιο ψυχραιμος) του τα ειπα ολα κι οτι δεν μπορω αλλο, θελω να παω στην αθηνα, να ειμαι μονη μου σπιτι να μην εχω τιποτα στη κουζινα, να ηρεμησω. Με καθησυχασε, με αγγαλιασε, μου ειπε οτι αν θελω μπορω να φυγω. Η μητερα μου γινεται εκνευριστικη μερικες φορες, δε μπορω να μη τη δικαιολογησω βεβαια γιατι στεναχωριεται, αλλα εκεινη την ωρα που με πιανει δε θελω να μου δινουν σημασια και να με παρακολουθουν. Ερχετε ας πουμε κοντα στη πορτα της τουαλετας, με ρωταει γιατι ειναι κοκκινα τα ματια μου, λες και δεν ξερει, μου λεει να προσεχω τον εαυτο μου κτλ, μπηχτες που με εξοργιζουν εκεινη την ωρα, αλλα μετα την καταλαβαινω. Γενικα, επειδη μαλλον φλυαρησα, θελω να πω οτι δεν ειναι τοσο δυσκολο να μιλησετε στους δικους σας, οσο νομιζεται και θα δειξουν μεγαλυτερη κατανοηση απο οτι νομιζετε. Επισης δε χρειαζεται να κατανοουμε μια κατασταση για να θελουμε να βοηθησουμε το παιδι μας.
Επισης θεωρω οτι χρειαζεται ψυχιατρος, το λεω και σε εμενα αυτο, πηγαινα παλια, θα ξαναπαω συντομα. Η βουλιμια δεν ειναι η αιτια των ψυχολογικων προβληματων, ειναι συμπτωμα μιας ψυχικης καταστασης. Ετσι νομιζω εγω. Σας φιλω ολες, καλες μαχες :starhit:

Δωρα προσπαθησε να ηρεμησεις, σε καταλαβαινω και σε νιωθω.
Φτιαξε εναν χυμο ή ενα κακαο ή εναν ωραιο καφε και πιες το αργα.
Εχω κανει εμετο πολλες φορες σε σακουλα μεσα στο δωματιο μου, δεν πιστευα οτι θα το εχει κανει αλλος αυτο!! Παλια κυριως επειδη εκανα πολυ θορυβο, τωρα εχω "εκπαιδευτει" καπως, εβαζα μια σακουλα μεσα στον καδο στο δωματιο μου, εβαζα τερμα τη μουσικη, τους ελεγα οτι κανω γυμναστικη και ξερναγα εκει. Και μερικες φορες μαζευα 3-4 σακουλες μεσα στο δωματιο σε μια μερα τις εκρυβα και τις πεταγα ολες μαζι. Μια φορα παλια, ειχα ξεχασει μια, το θυμηθηκα οταν ημουν σχολειο, με επιασε πανικος, ντροπη, φαντασου να εβρισκε η μητερα μου σακουλα με εμετο στο δωματιο μου. Αισχος.
Κι εμενα αηδια με πιανει οταν τα σκεφτομαι. Κι εγω ζαλιζομαι τωρα και εγω δε χανω κιλα ετσι και δεν καταλαβαινω το γιατι.

εγώ μετά από κάποια φάση άρχισα να βάζω κιλά! δεν υπάρχει η δίαιτα του εμετού. η καταλήγεις ανορεξική η υπέρβαρη.

και εγω στον καδο την βαζω...
εμενα οι γονεις μου οι καημενοι εχουν δει τα χιλια μυρια αλλα ακολουθουν την συμβουλη της ψυχιατρου και δεν πολυσχολιαζουν. Μονο φοβουνται τωρα που θα μεινω μονη τι θα κανω. Συνεριζομαι τον φοβο τους γιατι και εγω φοβαμαι. αλλα νομιζω θα ειναι η ευκαιρια να κανω μια νεα αρχη.
Αλλα τρεμω στην ιδεα να βαλω βαρος. Και θα μου προκαλεσει τεραστια καταθλιψη αν το βαλω ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ γιατι νιω8ω οτι δεν το ελεγχω. οταν με πιανει το βουλιμικο δεν τρωω καν πραγματα που να μου αρεσουν. τις προαλλες ανακατευα αλευρι ωμο με ζαχαρη κ γαλα, ισα ισα μεχρι να ΣΚΑΣΩ και να παω να τα βγαλω.

ΥΓ. τα λογια μ ειναι σκορπια αυτη τη στιγμη, το ιδιο κ οι σκεψεις μ

Ναι, ετσι νομιζω κι εγω πως ειναι...

φυσικά το να καταλήξεις υπέρβαρη δεν έγινε κ τίποτα.το ανορεξική είναι το χειρότερο.πάντως το επιχείρημά μου είναι οτι όσο πιο γρήγορα ελαττώσετε η κόψετε τους εμετούς τόσο πιο γρήγορα θα σώσετε τον μεταβολισμό σας

Οι εμετοι να κοπουν αλλα να κοπουν και τα υπερφαγικα μαζι.
Γιατι το θεωρω τρελο να φαει κανεις 2000 θερμιδες σε μιση ωρα και να μην τα βγαλει. θα πεθανει, θα εκραγει το στομαχι του

ρε δώρα μην αναλύεις κ σκέφτεσαι τα κακά του παρελθόντος κ έχεις συνέχεια ενοχές.σκέψου θετικά.από εδώ κ πέρα προσπάθησε να σαι πιο αισιόδοξη.όσο πιο άσχημα νιώθουμε τόσο πιο πιθανό είναι να παίξουμε το αγαπημένο μας παιχνίδι. η βουλιμία τρέφεται από την κατάθλιψη και τανάποδο

Δωρα ποσο χρονων εισαι? Αν θελεις μου λες βεβαια.
Κι εγω οταν με πιανει μεχρι κι απο τα σκουπιδια ειχα βγαλει κατι που ειχα πεταξει ακριβως για να μη το φαω. Ντρεπομαι που το λεω.
Και τροφες φυσικα που δε μου αρεσουν. Καταλαβαινω τον φοβο σου που θα μεινεις μονη, απο την αλλη ισως σε βοηθησει. Να ελεγχεις τι εχεις στο σπιτι, να μη νιωθεις οτι σε παρακολουθει ή θα σε σχολιασει κανεις, να μη νιωθεις σε επιφυλακη. Εισαι πολυ αδυνατη παντως κι ολη αυτη η στερηση σιγουρα σε επιβαρυνει και σωματικα και ψυχολογικα, με ζαλαδες, ατονιες, καταθλιψη, θυμο κτλ Τα νιωθω κι εγω, εγω απλα εγω δεν ειμαι αδυνατη, αλλα στα φυσιολογικα.

ναι καλά.μισή πίτσα είναι 2000. εξαρτάται από τα κιλά του καθενός κ το στομάχι του. άλλος μπορεί να σκάει με ένα γιαούρτι άλλος με μια πίτσα στην καθισιά του αλλά ναντέχει χωρίς να τα βγάλει.πάντως εγώ όταν ξεκίνησα να κόψω τους εμετούς κόπηκαν και τα υπερφαγικά. πολλές φορές έτρωγα πολύ και είχα ενοχές και πριξίματα κ φουσκωμάρες αλλά καθόμουν κ χώνευα αντέχοντας όλη την δυσφορία και τις τύψεις. φυσικά αν έχεις κάποιος καταναλώσει τις άπειρες ποσότητες αναγκαστικά θα τα βγάλει.

Ειμαι 18. Ειμαι στα πιο αδυνατα μου σχεδον , 42 κιλα. Ασφαλως νιωθω αδυνατη αλλα δεν θελω να παρω βαρος αποτομα κ με αυτον τον τροπο ρε γαμωτο. Ειναι η ευκαιρια μου τωρα να μαθω να τρωω σωστα. Απλα οταν βλεπω τη ζυγαρια να ανεβαινει νιωθω πως χανω τον ελεγχο.. Ασε που πλεον με συνη8ισα ετσι. θα μου κακοφανει αν φουσκωσω αποτομα.

Συγνωμμη κ παλι αν τα μνμτα μ ειναι κουραστικα

ρε παιδιά σόρυ κιόλας που θα μιλήσω γαι κάτι το οποίο ούτε το ξέρω ούτε το έχω κάνει ποτέ !!!1

αλλά μου έχει τύχει να φάω τόοοοοοσο πολύ, που να μην μπορώ να κοιμηθώ μπρούμητα ..απο τον μόνο του στομαχιού μου
μου έχει τύχει να πετάει το στομάχι μου έξω απο την κοιλιά μου και να μην μπορώ να λιγύσω....
αλλά συγνώμη θεωρώ οτι δεν ειναι ΛΟΓΙΚΟ ότι θα τα βγάλεις ..

θα κάτσεις να χωνέψεις όσο και αν σου ανεβένει το αίμα στο κεφάλι!!

Γιατι να ειναι κουραστικα βρε?
Δωρα ναι δεν χρειαζεται να βαλεις ετσι βαρος, παντως κι εγω οταν ειχα περιορισει για ενα διαστημα τους εμετους ειχαν περιοριστει πολυ και τα υπερφαγικα. Δηλαδη τρωμε τοσο επειδη ξερουμε απο πριν οτι θα τα βγαλουμε. Σιγα σιγα, προσπαθησε να παιρνεις καθε μερα καποιες θερμιδες που δε θα τις βγαζεις. 42 ειναι επικυνδινα λιγα και ειμαι σιγουρη οτι στα 50 πχ θα φαινεσαι και πολυ πιο ομορφη. Μη το φοβασαι τοσο το ανεβασμα της ζυγαριας, δε προκυται να γινεις υπερβαρη, το φυσιολογικο θελεις να προσεγγισεις. Αλλοι χανουν κιλα γιατι εχουν προβλημα, αλλοι παιρνουν γιατι εχουν προβλημα. Οι πρωτοι χαιρονται, να χαιρεσαι κι εσυ παιρνωντας μερικα, γιατι ειναι προβλημα τα 42. Ελπιζω να μην ακουγομαι σα συμβουλατορας και με δασκαλιστικο υφος. Δεν εχω καμια τετοια προθεση. Κι εγω υποφερω αλλωστε απο αυτην τη διαταραχη.

Ναι σασα, δεν ειναι λογικο να κανεις εμετο, γι αυτο και μιλαμε για διατροφικη διαταραχη.