Eργασιακο περιβάλλον vs αυθορμητισμος

Ειχα σημερα μια επαγγελματικη (στην αρχη) συζητηση με μια συναδελφο στη δουλεια.Πανω στην κουβεντα ανεφερε (χωρις να της ζητησω την αποψη της), οτι ειμαι πολυ εσωστρεφης οσο αφορα τα συναισθηματα μου.Οτι δηλαδη δε με εχει δει ποτε υπερβολικα χαρουμενη ή θυμωμενη ή στεναχωρημενη, οτι εχω ανεκφραστο προσωπο σαν τοιχος.Η συγκεκριμενη κοπελα δε με εχει δει ποτε εκτος δουλειας.Αυτο μου το ειπε λεει συμβουλευτικα οτι δηλαδη πρεπει να παψω να ειμαι ετσι.Σημειωτεον οτι αυτο μου το ειχε πει και πιο παλια, σε εποχη που δεν ειχα τα προβληματα που εχω τωρα(τα οποια τα εχω αναφερει σε αλλα τοπικ, δεν εχει σημασια να τα γραψω κι εδω).
Η δικη μου η σκοπια τωρα ειναι η εξης.Στη δουλεια δεν εχω παει για να κανω ουτε δημοσιες σχεσεις, ουτε φιλιες, ουτε να κανω την καλη ή την κακια σε ολους.Παω να κανω τη δουλεια μου ομορφα και ωραια.Ειμαι σε αυτη τη δουλεια 3 χρονια και εχω δει οτι πεφτει αρκετο κουτσομπολιο.Οποτε επελεξα να μη συμμετεχω σε αυτο, οπως επισης να μην εχω πολλα πολλα με κανεναν.(αν ηταν αλλιως τα πραγματα σιγουρα θα εκανα φιλιες, αλλα αμα βλεπω να κοιταει ο ενας να βγαλει το ματι του αλλου μου κοβεται η ορεξη).Οποτε λεω λογικο ειναι αυτη η κοπελα να νομιζει αυτα για μενα.Της ειπα βεβαια οτι δε θα κατσω να πω τα προσωπικα μου στον καθενα και τα λεω σε ελαχιστα ατομα που εμπιστευομαι.Παρολαυτα πιστευω οτι ακομα εχει αυτη την αποψη (ειδικα κιολας τωρα που την εξεφρασε και για δευτερη φορα).Πολυ θα θελα να της ειχα πει, ξερεις δεν ειμαι ο εαυτος μου γιατι δεν εμπιστευομαι κανεναν σας και οτι δε ζητησα τη γνωμη σου για μενα.
Εσεις ειστε ο ιδιος ανθρωπος στη δουλεια σας και ο ιδιος ανθρωπος στην καθημερινοτητα σας?Η εγω ειμαι τοσο ψυχρος επαγγελματιας τελικα.:P Καθε απαντηση δεκτη.Γιατι εχω αρχισει να σκεφτομαι μηπως ειμαι ανεκφραστη και εσωστρεφης και δεν το ξερω ρε παιδι.(ποιος εγω που δε μπορω να κρατησω μεσα μου οτι με απασχολει πανω απο μισο δευτερολεπτο γιατι θα σκασω :P)

ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για εμάς αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αλλαξεις τον τρόπο που επέλεξες να συμπεριφέρεσαι στη δουλειά και να γίνεις ένας απ αυτούς! μάλλον απο κουτσομπολιό και για να έχει να σχολιάζει σου το είπε και όχι απο ενδιαφέρον! εγώ προσπάθω στη δουλεία μου να είμαι φιλική με όλους και ας μη παώ σχεδόν κανέναν τους!! αλλιώς δε βγαίνει!! μετά τους δίνεις αφορμές για σχόλια!! συνέχισε όπως είσαι αφού έτσι νιώθεις και ασ'τους να λένε!! διότι στην τελική τις περισσότερες φορές οι πολύ κοντινές σχέσεις με συναδέλφους δεν έχουν αίσιο τέλος!!

Μarry Poppins κι εγω αυτης της αποψης ειμαι.Φυσικα και θα συνεχισω οπως συνεχισα τοσα χρονια τη στιγμη που το μονο που με ενδιαφερει ειναι να ειμαι καλη στη δουλεια μου.Σε καθε δουλεια ολοι μας πρεπει να καταπινουμε διαφορα και να κανουμε το χαζο, ενω στην καθημερινοτητα μας μπορει να μη λειτουργουσαμε ακριβως ετσι.Απλα απορω αφενως γιατι δεν το καταλαβαινει η συγκεκριμενη οτι λειτουργω ετσι επειδη ειναι δουλεια και αφετερου τι ακριβως δηλαδη περιμεναν να δουν στη δουλεια απο μενα για να με θεωρουν εκφραστικη.Να εχω νευρα χωρις λογο?Ή να ειμαι μεσα στην τρελη χαρα που δουλευω και κουραζομαι?Για αλλη μια φορα βγαζω το συμπερασμα πως οτι και να κανω ο κοσμος παντα βρισκει να λεει αμα θελει να πει.

ο οχλος ειναι κουτσομπολης. γιατι αυτο βοηθαει να ξεχνιεσαι η ακομα χειροτερα να κλεινεις τα ματια στα δικα σου προβληματα, προσπαθωντας να παρηγορηθεις ασχολουμενος με τα προβληματα αλλων.

νομιζω οτι η συντριπτικη πλειοψηφια στα εργασιακα περιβαλλοντα ειναι οπως περιγραφεις. αφθονο κουτσομπολιο. και οσο πιο πολλα μαθαινουν για σενα, τοσο πιο πολυ θα "τρεφονται".
οποτε καλα κανεις και κρατας πισινη.

αλλα απο την αλλη, ετσι οπως περιεγραψες την προσεγγιση της συναδελφου, καλοπροαιρετη μου ακουστηκε.
μπορει να κανω και λαθος.

αν το να ανοιχτεις εστω και ελαχιστα πιστευεις οτι θα σε βοηθησει ψυχολογικα, ισως σου φτιαξει τη διαθεση, καντο.
Αν ειναι να προσπαθεις για την αποδοχη τους και αρα να καταπιεζεσαι ακομα περισσοτερο, τοτε σε καμμια περιπτωση μην το κανεις.

δε μου ακουγεται παραλογο να θελεις να εισαι τυπικη σε ενα περιβαλλον που οι ανθρωποι δε σου ταιριαζουν και δε σε καλυπτουν.

Δεν ξερω πραγματικα μπορει να ειναι και καλοπροαιρετη,αλλα ο τροπος της γενικα δεν ειναι ωραιος, με ολους δηλαδη ειναι αποτομη δεν εχει κατι το προσωπικο μαζι μου.Αλλα με πειραζει πολυ το να βγαζουν συμπερασματα για μενα, ενω δεν ξερουν πραγματα για τη ζωη μου.Δηλαδη η συγκεκριμενη κοπελα πχ, δεν ξερει πως ειναι η καθημερινοτητα μου εκτος δουλειας δεν ξερει για τους φιλους μου, για τη σχεση μου, για τις συνηθειες μου κλπ.Και στη δουλεια ακομα αντε να με δει καμια ωρα και οχι καθε μερα.Συμφωνω παντως με τα οσα εγραψες.Χθες που εκανα το ποστ ειχα αρκετα νευρα(ισως και λογο περιοδου:P) αλλα εχω γενικα αυτο το κακο, οτι με επιρεαζει πολυ οταν καποιος πει κατι ασχημο για μενα.Ειναι δικο μου το θεμα και πρεπει να το λυσω καποια στιγμη.

Και μενα με επηρεαζει παρα πολυ.Και ξερω οτι ειναι δικο μου θεμα.

Αφου το ξερουμε, να τα λυσουμε τα ρημαδια τα θεματα μας!!:smilegrin:

χιχι.:P :D

κοίτα αφού έρχεται κ σου λέει η άλλη μπαμ στα ίσια τη γνώμη της χωρίς καν να το ζητήσεις λογικό να σε έβαλε σε σκέψεις.
ανάλογη στάση έχω κ εγώ στη δουλειά.η αλήθεια είναι οτι πήγα με το χαμόγελο να θέλω να συζητήσω κ να δεθώ με τους συναδέρφους μου ,σύντομα κατάλαβα οτι δεν θέλανε κ πολλά πολλά λόγο της θέσης μου(είναι λίγο περίπλοκα τα πράματα,είμαι πολύ κοντά στο αφεντικό λόγο της δουλειάς) .αναγκάστηκα να κλειστώ στον εαυτό μου ,αφού με βάλανε στη θέση μου κάμποσες φορές κ τώρα δεν μιλάω με κανένα παρά μόνο τα τυπικά. όταν πάλιωσα πια κ αρχίσαν να με μαθαίνουν καλύτερα ,να βλέπουν ότι ξέρω πράματα από μέσα κτλ κτλ με πλησίασαν αλλά όποτε ανοίγουν κουβέντα την κόβω. τώρα μπορεί να με σχολιάζουν που όποτε δεν έχουμε δουλειά κ αυτοί όλοι κάνουν καφενείο εγώ είμαι χωμένη μες τον υπολογιστή ή διαβάζω κάτι. αλλά προτιμώ τελικά τη θέση αυτή ,νιώθω λίγο μοναξιά αλλά έχω μείνει απέξω σε πολλούς καβγάδες,ρουφιανιές κτλ κτλ.το μόνο κακό είναι οτι το αφεντικό αντιλαμβάνετε οτι είμαι αμέτοχη οτι δεν θέλω να παίρνω κ πολλές πολλές πρωτοβουλίες αλλά τουλ είμαι κ η μόνη που εμπιστεύεται. κάποια στιγμή θα το αλλάξω αυτό αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσω εχθρούς κ ανθρώπους που ζηλεύουν κτλ κτλ κτλ γενικά τοχω αυτό θέλω όλοι να μαγαπάνε,αν δεν γίνεται αυτό τουλάχιστον να μη με μισούν.
αλλά ξέρω πως πρέπει αν θέλω να εξελιχθώ να γίνω πιο σκληρή κ δυνατή

Η κοπέλα αυτή μάλλον σου μετέφερε τη γνώμη των συναδέλφων για σένα. Επειδή ήθελε να είναι ευγενική, την παρουσίασε για δική της.
Στη δουλειά δε γίνεται και δεν πρέπει άλλωστε, να είμαστε όπως στην προσωπική μας ζωή. ʼλλο ξεχωρίζω ένα - δύο άτομα, με τα οποία αναπτύσσω μια πιο διαπροσωπική σχέση και άλλο είμαι χύμα απέναντι στον καθένα.
Στη θέση σου θα της το έλεγα αυτό και, αν με ενδιέφερε η περίπτωσή της, θα της πρότεινα να πάμε για έναν καφέ to know us better..

Η κοπελα αυτη νομιζω οτι καθαρα δικη της γνωμη ειπε γιατι εχει μια μανια γενικα να κριτικαρει τους παντες και τα παντα.Ολοι τις φταινε κοινως.Αλλα σιγουρα πιστευω ως ενα σημειο εχει σχολιαστει το γεγονος οτι αποφευγω τα πολλα πολλα.Ουκ ολιγες φορες εχω αποφυγει να παω για καφε/ποτε ή σε παρτυ συναδελφων.Στη θεση μου δε θα τις το λεγατε γιατι ειναι κορη ενος απο τα αφεντικα(βασικα οι περισσοτεροι τη φοβουνται, εγω οχι ισως γιατι συνεργαζομαστε).Γενικα δε με ενδιαφερει καθολου να κανω αλλες παρεες απο εκει μεσα.Εχω φιλιες με 3 ατομα εκ των οποιων οι 2 εχουν παει και δουλευουν αλλου εδω και ενα χρονο.Ειμαι ως ενα σημειο σαν αυτο που περιεγραψες bouliana.Για το μονο που μετανιωνω ειναι που δεν εχω το θαρρος να της την πω οπως μου τη λεει η ιδια.Το εχει κανει 2 φορες ηδη.Ε απλα περιμενω την 3η.Και δε φοβαμαι οτι θα με "καρφωσει" στο αφεντικο αμα της τα πω, δεν την εχω για τετοιο ατομο.Προσπαθησα απλα τις αλλες 2 φορες να εχω τροπους και να μην ειμαι ετσι "χοντρανθρωπος" να το πω οπως εκεινη.Αλλα τελικα στην ελλειψη τροπων πρεπει να αντιδρουμε ομοιως.

παιδια, εγω εχω την αισθηση οπως διαβαζω το ποστ οτι ειμαι η αλλη κοπελα :D
εγω ειμαι της στασης : αφου την περισσοτερη ωρα του 24ωρου την περναω με τους συναδελφους, γιατι να μην ειμαστε καλα μεταξυ μας?
οχι βεβαια οτι δεν εχω μετανοιωσει για τη φιλικη και ανοιχτη μου σταση απειρες φορες, αλλα ετσι ειμαι και δε μπορω ν αλλαξω.
απλα πιστευω οτι αν η σταση της συναδελφου σου πηγαζε απο κουτσομπολιστικη διαθεση δεν στο ελεγε στα ισα!
οσο για το αποτομο του χαρακτηρα ...κ εγω το εχω :(
αλλα ειναι κατι περα απ τον ελεγχο μου.
απλα μερικες φορες ειαμι τοσο φορτισμενη που δεν προλαβαινω να συγκρατηθω οταν ερχεται το ...κυμα:crazy:

α,τωρα διαβασα το τελευταιο ποστ κ αναιρω τα παραπανω :)

Quote:

---

Originally posted by bouliana
κοίτα αφού έρχεται κ σου λέει η άλλη μπαμ στα ίσια τη γνώμη της χωρίς καν να το ζητήσεις λογικό να σε έβαλε σε σκέψεις.
ανάλογη στάση έχω κ εγώ στη δουλειά.η αλήθεια είναι οτι πήγα με το χαμόγελο να θέλω να συζητήσω κ να δεθώ με τους συναδέρφους μου ,σύντομα κατάλαβα οτι δεν θέλανε κ πολλά πολλά λόγο της θέσης μου(είναι λίγο περίπλοκα τα πράματα,είμαι πολύ κοντά στο αφεντικό λόγο της δουλειάς) .αναγκάστηκα να κλειστώ στον εαυτό μου ,αφού με βάλανε στη θέση μου κάμποσες φορές κ τώρα δεν μιλάω με κανένα παρά μόνο τα τυπικά. όταν πάλιωσα πια κ αρχίσαν να με μαθαίνουν καλύτερα ,να βλέπουν ότι ξέρω πράματα από μέσα κτλ κτλ με πλησίασαν αλλά όποτε ανοίγουν κουβέντα την κόβω. τώρα μπορεί να με σχολιάζουν που όποτε δεν έχουμε δουλειά κ αυτοί όλοι κάνουν καφενείο εγώ είμαι χωμένη μες τον υπολογιστή ή διαβάζω κάτι. αλλά προτιμώ τελικά τη θέση αυτή ,νιώθω λίγο μοναξιά αλλά έχω μείνει απέξω σε πολλούς καβγάδες,ρουφιανιές κτλ κτλ.το μόνο κακό είναι οτι το αφεντικό αντιλαμβάνετε οτι είμαι αμέτοχη οτι δεν θέλω να παίρνω κ πολλές πολλές πρωτοβουλίες αλλά τουλ είμαι κ η μόνη που εμπιστεύεται. κάποια στιγμή θα το αλλάξω αυτό αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσω εχθρούς κ ανθρώπους που ζηλεύουν κτλ κτλ κτλ γενικά τοχω αυτό θέλω όλοι να μαγαπάνε,αν δεν γίνεται αυτό τουλάχιστον να μη με μισούν.
αλλά ξέρω πως πρέπει αν θέλω να εξελιχθώ να γίνω πιο σκληρή κ δυνατή

---

bοuliana ταυτίζομαι πολύ με τα λόγια σου

constance έχω ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα. Στη δουλειά μου δεν μπορώ καθόλου να μην είμαι ανοιχτό βιβλίο. Δεν έχω πολλούς φίλους και νιώθω πολύ μοναξιά τελευταία γιατί γύρισα από εξωτερικό.
Πάντοτε ήθελα οι άνθρωποι που με περιτριγυρίζουν να με αγαπάνε ή τουλάχιστον να με συμπαθούν. Στη δουλειά μου επειδή με προσέλαβε το αφεντικό με θεώρησαν όλοι μπηχτή και ένας συνάδερφος που του εκμυστηρεύτηκα ότι δεν ήμουν καμία γνωστή του αφεντικού, απλά απάντησα στην αγγελία, μου είπε να μην το πω σε κανέναν και να αφήσω τους πάντες με την εντύπωση ότι είχα γνωριμία και μπήκα εκεί.
Και εγώ που λέτε τους άφησα να πιστεύουν ότι θέλουνε. Πέρασαν 3 χρόνια. Είναι σφηκοφωλιά εκεί μέσα. Όντως τρώγονται όλοι με όλους, ως και χαστούκια έχουν πέσει.
Παράλληλα όμως με έχουν βγάλει εντελώς από την έξω. Μου κλείνουν μονίμως τις πόρτες και μου φέρονται γενικά άσχημα.
Με πληγώνει πολύ αυτή η στάση. Από την αρχή έχω κάνει τα πάντα για να γίνω φίλη. Υποχωρώ διαρκώς σε ό,τι μου πούνε, αδιαφορώ για τις κακίες και τους απαντάω με χαμόγελο και όσο μεγάλη δύναμη ψυχής έχω. Ποτέ δεν τους έχω κάνει κακό και τα παραβλέπω όλα. Εντωμεταξύ με
τρία άτομα είχα μια πιο καλή σχέση, νόμιζα. Τους ανοιγόμουνα πολύ και όταν είχα ένα πρόβλημα τους το έλεγα. Έφτασα στο σημείο να λέω και τα προσωπικά μου. Και τί κατάφερα; Τι χαζή που είμαι. Μιλάμε όχι μόνο δεν μου ανοίχτηκαν ποτέ αυτά τα παιδιά αλλά όταν τους συνέβηκε κάτι σημαντικό (γάμοι, εγκυμοσύνες, προβλήματα υγείας) ήμουν και πάλι η τελευταία σε όλο το γραφείο που το έμαθε. Ποτέ δεν κέρδισα την εμπιστοσύνη κανενός. Εγώ άνοιγα την καρδιά μου κανονικά και αυτά τα παιδιά τίποτα.
Τελικά εδώ και λίγους μήνες το πράγμα χειροτέρεψε πολύ. Οι πόρτες καθημερινά κλειστές, μόνο το καλήμερα άκουγα όλη την ημέρα.
Ε, το πήρα και εγώ απόφαση. Δεν πρόκειται ποτέ να κάνω φίλους εκεί μέσα. Το τι κουτσομπολιά και κακίες πέφτουνε δεν λέγεται. Ο συνάδερφος που με είχε προειδοποιήσει στην αρχή, ε αυτόν ακόμα χειρότερα. Τον έχουν βαφτίσει αλκοολικό!!!
Δεν ανοίγομαι πια. Δεν χαμογελάω, δεν μιλάω, δεν κάνω αστεία. Δεν είμαι αυθόρμητη, και κρύβω τα συναισθήματά μου.
Δεν μου αρέσει, δεν μπορώ να καταπιέζω τον εαυτό μου τόσο πολύ. Αλλά τί άλλο μπορώ να κάνω; Δεν θα επιζήσω αλλιώς. Με έχουν πληγώσει επανειλημμένα με τη στάση τους. Και αυτοί καλά κάνουν. Εγώ τι κάνω; Πρέπει να βρώ φίλους παιδιά και να παύω να ελπίζω ότι θα έχω ποτέ φίλους δίπλα μου. Είναι άσχημο συναίσθημα αλλά έτσι είναι. Πιστεύω ότι μου στοιχίζει πολύ και με αγγίζει πολύ απλά και μόνο επειδή δεν έχω ισορροπία στους άλλους τομείς της ζωής μου.
Sorry που σας ζάλισα. Ξεφούσκωσα!!! Πάλι καλά που έχω και αυτήν την ωραία συντροφιά εδώ!

chomsky ουτε εγω εχω πολλους φιλους...βασικα νομιζω πραγματικους φιλους παιζει να μην εχω ουτε εναν αλλα ειναι μεγαλη συζητηση.Αυτο ομως δε σημαινει οτι θα κατσω να ανοιχτω στον οποιονδηποτε.Επειδη εχω καει απο φιλες-φιδια προτιμω πραγματικα να ειμαι μονη μου.Ποσο μαλλον στη δουλεια που δεν πρεπει να την αντιμετωπιζει κανεις σαν καφενειο αν θελει να μεινει και να την κρατησει.Κι εγω το ιδιο ΠΡΟΒΛΗΜΑ εχω.Θελω αυτοι που με περιτρυγιρίζουν να με συμπαθουν...τουλαχιστον αυτο ηθελα μεχρι πριν 2 χρονια.Εχω ομως βιωσει στο πετσι μου οτι αυτο ειναι αδυνατο να συμβει για τον οποιονδηποτε.Κανεις δεν ειναι αρεστος σε ολους.Μπορει να φαινονται απλα καποιοι οτι ειναι πιο δημοφιλεις αλλα εχω δει τοσες λυκοφιλιες τελευταια, και παρεες απλα για να υπαρχουν και να μπορουν να εχουν μια αλφα κοινωνικη ζωη.Θα σου δοσω λοιπον μια συμβουλη.Μην προσπαθεις να γινεις αρεστη.Ειδικα στη δουλεια σου το μονο που πρεπει να σε ενδιαφερει ειναι να την κανεις σωστα.Απο και και περα απλα χεστηκες αν σε συμπαθουν!Ολοι κρινουν αβιαστα χωρις να σκεφτουν οτι και οι ιδιοι δεν ειναι τελειοι.Ας τους λοιπον να κρινουν και να θαβουν.Μεινε απεξω απολο αυτο το παιχνιδι γιατι μονο ψυχοφθορο μπορει να ειναι.Πηγαινε κανε τη δουλεια σου με ευγενεια απεναντι σε ολους και τελος.Μη ξαναπεις προσωπικα σου αφου βλεπεις οτι αυτο δεν εχει ανταποκριση και μεχρι εκει.

"Πρέπει να βρώ φίλους παιδιά και να παύω να ελπίζω ότι θα έχω ποτέ φίλους δίπλα μου. Είναι άσχημο συναίσθημα αλλά έτσι είναι. Πιστεύω ότι μου στοιχίζει πολύ και με αγγίζει πολύ απλά και μόνο επειδή δεν έχω ισορροπία στους άλλους τομείς της ζωής μου." Σε καταλαβαινω οσο δεν περνει...δε φανταζεσαι ποσο ταυτιζομαι με αυτα που λες...Ειμαι στην ιδια φαση 2 χρονια τωρα οπως ειπα πριν.Θα ηθελα να εχω αληθινους φιλους.Εχω διαφορες παρεες τιποτα το σταθερο, αλλα απο κει και περα εναν φιλο που να μπορω να στηριχτω πανω του, που να ειμαι 100% ο εαυτος μου χωρις να φοβαμαι οτι θα με προδωσει, οχι δεν εχω....Να εισαι καλα και σου ευχομαι να νιωσεις καλυτερα.Ευχαριστω για την απαντηση σου.:thumbup:

απλά πιστεύω οτι για να κάνει κάποιος φίλους πρέπει να ξεχάσει όλα αυτά που τον έχουν πληγώσει στο παρελθόν κ να αρχίσει να κάνει σαν παιδί αθώο(του στυλ θέλεις να παίξουμε?)χωρίς να το νοιάζει τίποτα, ούτε τα κοινά ενδιαφέροντα απλά να κάθεται παρέα με κάποιον κ όχι μόνος ,ακόμα κ αν δεν έχει τίποτα να πει. έτσι έχω κάνει μια από τις δυνατότερες φιλίες ως τώρα,όταν ήμουν φοιτίτρια κ ξαφνικά βρέθηκα μόνη κ άρχισα να κάνω παρέα με μια κοπέλα που την αντιπαθούσα κιόλας αλλά προτιμούσα μαζί της παρά μόνη μου. κ τώρα είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι κ αγαπάω περισσότερο ανάμεσα στους φίλους μου. ξέρω οτι δεν είναι το καλύτερο.απλά η μόνη λύση είναι να ξεκινάμε με 0 προσδοκίες απλά να θέλουμε κάποιον να παίξουμε . φυσικά στη δουλειά δεν πιστεύω τα ίδια.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ.

Chomsky μου πηρα το u2u σου.Nα εισαι καλα.:)

Έχω παρατηρήσει στη δουλειά ότι όταν αδιαφορώ για το αν με έχουν φίλη τους ή όχι μπορώ και ανταπεξέρχομαι καλύτερα. Όταν πάλι έχω ιδιαίτερους λόγους να είμαι πιο στεναχωρημένη παρατηρώ περισσότερο την ψυχρότητα μυστικοπάθεια ή ακόμα και δολοπλοκία ή ζηλοφθονία τους. Ε, τότε είναι ρε παιδιά που δεν κρατιέμαι και θέλω να περάσει η ώρα για να φύγω.
Θα μου πεις το τέλειο δεν υπάρχει πουθενά. Και το κυριότερο;Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους μόνο τους εαυτούς μας μπορούμε να αλλάξουμε....
Αχ, τα' πα και ηρέμησα!!!:grind: