ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ

Θέλω να κάνω μια ερώτηση προς όλες τις κοπέλες που έχουν περάσει ή περνάνε την αρρώστια της βουλιμίας.Έχετε προσδιορίσει το πότε και κάτω απο ποιές συνθήκες ξεκίνησε?Δεν μπορεί ένα ωραίο πρωι να ξυπνήσαμε κ να είπαμε ας αρχίσω τα υπερφαγικά κ τους εμετούς..κ ακόμα κ εαν προυπήρχε η τάση , έχετε παρατηρήσει οτι κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες ή περιστατικά ευνόησαν στο να βγει στην επιφάνεια ο βουλιμικός σας εαυτός?Κλείνω έναν χρόνο ως βουλιμική κ ποτέ δν πίστευα οτι θα περνούσε τόσος καιρός..και φοβάμαι οτι ο χρόνος θα γίνει χρόνια.Όλα ξεκίνησαν κάτω απο πολύ συγκεκριμένα δεδομένα της ζωής μου, που εδώ κ έναν χρόνο όλο κ χειροτερεύουν κ εγώ νιώθω οτι δν μπορώ να κάνω τίποτα πια για να φτιάξω τη ζωή μου.Θάθελα νακούσω απόψεις..

Ανασφάλεια η οποία προέκυπτε από την τελειομανία μου!!! Ποτέ δεν θα είμαι αρκετά καλή, τί θα πουν οι άλλοι αν αποτύχω, τι γνώμη έχουν οι άλλοι για εμένα/για το σώμα μου, οι άλλοι, οι άλλοι, οι άλλοι, ... Και όταν κάποιοι συγκεκριμένοι άλλοι με απέρριψαν με τον τρόπο τους στα 15, ξεκίνησε η ανορεξία. Και μετά από πολλά χρόνια όταν ένας συγκεκριμένος άλλος με απέρριψε έπεσα με τα μούτρα στην βουλιμία. Και όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να αποδείξω ότι είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι: χαρούμενη, δραστήρια, πετυχημένη σε όλα, ανεξάρτητη. Δεν υπήρχε αδύναμη πλευρά. Η μόνη αδυναμία μου ήταν στην σχέση μου με το φαγητό. Και αυτήν την ήξερα ΜΟΝΟ ΕΓΩ.
Όχι πια. Τώρα δεν κρύβω τον αδύναμό μου εαυτό, δεν φοβάμαι να απορρίψω και να απορριφτώ, επειδή ξέρω τι αξίζω και υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι που το εκτιμούν. Και δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα τέλεια. Αυτοσαρκάζομαι, μιλάω ανοιχτά, και απελευθέρωσα την καταπίεση που μου είχα επιβάλλει όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να είμαι Η τέλεια.
Τώρα θεωρώ ότι τα λίγα επεισόδια υπερφαγίας που μου έχουν απομείνει οφείλονται καθαρά στην ... απόλαυση που μου προσφέρει το φαγητό και που στην προσπάθειά μου να χάσω κανά κιλό στερούμαι τις γεύσεις που θα ήθελα να γευτώ. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι ένας εθισμός δεν ξεπερνιέται από την μία ημέρα στην άλλη. Αλλά θεωρώ ότι τους βαθύτερους λόγους που μου προκάλεσαν την διαταραχή τους έχω σε ένα βαθμό αντιμετωπίσει.
Αυτά...
Ενδιαφέρον τόπικ, αν και λίγο πολύ όλοι έχουμε πει την μικρή/μεγάλη/πικρή ιστορία μας... ;)

Ήμουν πάντα φανατική της υγιεινής διατροφής...Ήμουν έφηβη και καθόλου δεν με συγκινούσαν τα "αμαρτωλά" που έτρωγαν όλοι. ΔΕΝ τα απέφευγα, τα μισούσα ειλικρινά! ένιωθα τέλεια με τους χυμούς και τις σαλατούλες μου, σπιτικό φαγητό κ φρούτα. Πωω τι μου θύμισες ήταν σε μια άλλη ζωή! αντιλαμβάνεσαι ότι κορμί είχα θειικό... Κάποια φάση από τις πολλές εξόδους καθιέρωσα μια φορά τη βδομάδα πιτόγυρο. Και καμιά σοκολατίτσα ενδιάμεσα, ε έβαλα σταδιακά 1-2 κιλάκια...μόνο....και ήμουν σταθερή ένα χρόνο, ούτε που με απασχολούσαν ώσπου κάποιος γύρισε μια μέρα και με είπε "χοντρέλω.." Εκοψα το φαι. 1 μέρα την κουζίνα ολόκληρη και 1 βδομάδα μόνο με καφέδες. Ύστερα άρχισα να κάνω ότι δίαιτα έβρισκα μπροστά μου. Από τότε είμαι σε δίαιτα. ΜΟΝΙΜΑ χάνω γιορτές, εξόδους(του φαγητού) κι ένα σωρό άλλα γιατί -δε θέλω να χαλάσει το πρόγραμμα μου- και καταλήγω να τα τρώω όλα μόνη μου όταν ξεσπώ.. τα 2 επεισόδια τον μήνα έγιναν 5, μετά κάθε βδομάδα, μετά μέρα παρα μέρα...Η τελευταία φορά ήταν προχθές... Αν ακούσω ότι αδυνάτισα θαμου δώσει δύναμη, αν όχι τότε δεν πεισμώνω, τρώω.. Μπορεί να κάνω 1000 προετοιμασίες για κάτι συγκεκριμένο, να το περιμένω πως και πως, και μεταξύ άλλων να το ράβω για να είμαι και να νιώθω καλα και την τελευταία μέρα τρώω 10000 θερμίδες. Το είδα χιλιάδες φορές εδώ μεσα αυτό και είναι κλισέ και βαρετό αλλά αυτό ισχύει: το παραμικρό-όσο χαζό κι αν μου φαίνεται μετά- με στέλνει στο ψυγείο... Νιώθω άχρηστη... Να με παρακαλούν φίλοι να πάω για φαγητό και λόγω "ακατάλληλου" μενού να κλείνομαι μέσα, και τελικά να τα τρώω τα ίδια και χειρότερα..μόνη... Δεν ξέρω πως να το παλέψω..δεν ξέρω πως ρίζωσε έτσι μέσα μου...Δεν ξέρω που να βρω τις λύσεις... Δεν υπάρχει δυνατότητα για ψυχολόγο..ούτε κάποιος να μιλήσω... όσο μπορώ προσπαθώ κι όπου με βγάλει... με τη στέρηση του φαγητού έχω μια υστερία σαν ανορεξική και ταυτόχρονα έχω την ψυχολογία κάποιου με σοβαρό πρόβλημα...απολογούμαι αν γίνομαι αντιπαθητική...

Αιτίες: τελειομανία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανησυχία για το πώς με βλέπουν οι άλλοι κι ειδικά ο φίλος μου τότε...Αφορμή: μια δίαιτα που ξεκίνησα πριν από 3 χρόνια, αδυνάτισα αλλά από φόβο μην ξαναπαχύνω αντί να κάνω συντήρηση, έκανα πάλι περιοριστική διατροφή και πολλές ακρότητες. Αυτές τις ακρότητες πληρώνω τώρα...

διαβαζοντας το ποστ μου κατάλαβα ότι δεν είπα καν τους λόγους...τους οποίους συνειδητοποίησα πρόσφατα...Με το φαι και την μανιώδη ενασχόληση τρώω βάζω χάνω γεμίζω τη ζωή μου..Που αδειασε γιατί δεν υπάρχουν σ'αυτήν πλέον κάποια άτομα που αγαπούσα πολύ..Και που δεν γίνεται να ξαναφέρω στη ζωή μου..Και ουδεμία σχέση έχουν οι γκόμενοι...κατάλαβα ότι είχα πολύ διαφορετική ζωή και παρόλο που έκανα κάποια επεισόδια, δεν τα επισήμανα, δεν ασχολούμουν καθόλου με το φαγητό... τιποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά..

ΡΟΖ τέλειο θέμα μπράβο!!!!
Τελικά το πόσα κοινά έχουμε εμείς εδώ πέρα δεν λέγεται!Νομίζω ότι όλοι έχουμε πολύ πανομοιότυπες ιστορίες. Είτε είναι νευρική ανορεξία είτε βουλιμία είτε αδηφαγική διαταραχή υπάρχουν πολλά κοινά πιστεύω.
Προσωπικά τα τελευταία 13 χρόνια στη ζωή μου έχω και εγώ παρόμοια συμπτώματα. Όλα ξεκίνησαν με οικογενειακά προβλήματα. Έπειτα μια περίοδος ήπιας κατάθλιψης και τελειομανίας.Έπειτα προσωπικά προβλήματα, έπειτα επαγγελματικά και τέλος τώρα πια προβλήματα υγείας. Έχω χρόνιο πόνο από πρόβλημα δισκοπάθειας. Αυτά τα τελευταία 3 χρόνια έχω καταφέρει να παχύνω ακόμα πιο πολύ αντί να χάσω τα 25 κιλά που πρέπει.Όσο δεν τα χάνω τα κιλά κινδυνεύω πολύ και ξαγρυπνάω από τους πόνους.
Επίσης παρατήρησα ότι παλιά απλά έτρωγα τα λεγόμενα απαγορευμένα φαγητά γιατί νόμιζα ότι αυτά μου δίνουν δύναμη να ανταπεξέλθω στα προβλήματα που αντιμετώπιζα. Ο άντρας μου ήξερε πως όταν ήμουν στεναχωρημένη έπρεπε να μου φέρει τα γλυκάκια μου και τα αλμυρά μου γιατί αλλιώς δεν θα μου περνούσε. Έπειτα χειροτέρεψε. Έπρεπε να τρώω μέχρι να φτάνω σε ένα συναίσθημα όχι κορεσμού αλλά σχεδόν εμετού. Τότε μόνο σταματούσα.
Έπειτα με έπιασαν ακόμα πιο αυτοκαταστροφικές τάσεις.Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί, μάλλον επειδή το έχω απωθήσει, αλλά θυμάμαι πως ήθελα τόσο πολύ έντονα να πεθάνω που δεν είχα φάει τίποτα για 3 ημέρες.Λιποθύμησα, πήγα στα έκτακτα, τη γλίτωσα που δεν υποψιάστηκαν τι είχα κάνει, και μου πέρασε η κατάθλιψη γιατί άλλαξαν οι συνθήκες προς το καλύτερο.
Θέλω να καταλήξω στο εξής. Τους τελευταίους μήνες ενώ πριν δεν είχα παρά περισταστιακά επεισόδια έχει εξελιχθεί όπως ακριβώς λες εσύ fuxia. Τα 2 γίναν 5, τα 5 γίναν μέρα παρά μέρα και μετά κάθε μέρα.
Ευτυχώς τις τελευταίες ημέρες που ανακάλυψα το φόρουμ έχω αρχίσει να ανεβαίνω. Τις τελευταίες ημέρες δεν έχω αδηφαγικά επεισόδια και ελπίζω να το συνεχίσω έτσι. Πάντως εν πάσει περιπτώσει σίγουρα αυτό που έχει κάνει τη διαφορά είναι το φόρουμ που με κάνει να νιώθω περισσότερο φυσιολογική. Να είστε καλά παιδία, που είστε εδώ.:starhit::crazy::spin:

Quote:

---

Originally posted by fuxia
Δεν υπάρχει δυνατότητα για ψυχολόγο..ούτε κάποιος να μιλήσω... όσο μπορώ προσπαθώ κι όπου με βγάλει... με τη στέρηση του φαγητού έχω μια υστερία σαν ανορεξική και ταυτόχρονα έχω την ψυχολογία κάποιου με σοβαρό πρόβλημα...απολογούμαι αν γίνομαι αντιπαθητική...

---

Πρώτον δεν είσαι ούτε θα γίνεις ποτέ αντιπαθητική.
Δεύτερον εδώ είμαστε για να μιλάμε!
Τρίτον θα τα καταφέρεις ακόμα και αν δεν υπάρχει πιθανότητα για ψυχολόγο, θα βρεις τη δύναμη και την υποστήριξη αν όχι από μέσα σου σίγουρα από εδώ. Το πιστεύω αυτό!
Τέταρτον όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε εδώ, οπότε θα έχεις παρέα!!!!
φιλάκια
χχχ

chomsky σ'ευχαριστώ παρα πολύ για τη στήριξη το είπα γιατί ξέρω ότι είναι γελοίοι αριθμοί για πολλούς άλλους εδώ μέσα και ντρέπομαι κιόλας...
παρόλο που έχουμε παρόμοια πορεία σε βλέπω πιο θετική και μπράβο σου! Είναι πάντως θετικό να ξέρεις όχι ότι κι άλλοι έχουν τα ίδια αλλά ότι όλοι καταβάλουν τις δικές τους προσπάθειες κι αυτό σε παρακινεί!

yes, yes, yes!!!!!

Διαβασα όλα αυτά που γράψατε και τα κοινά σημεία που είδα με εμένα είναι παραπάνω απο πολλά..γενικά σχετίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι που έχω γύρω μου, αυτοί που έχασα, αυτοί που έφυγαν, αυτοί που δν με άντεξαν, αυτοί που με απέρριψαν.Όταν έπεσα στη νευρική ανορεξία ξεκαθάρισε το τοπίο, κάποιοι έμειναν, κάποιοι -που ένιωθα κοντά μου- απομάκρυναν απο τη ζωή τους αυτό το κοκκαλιάρικο προβληματικό πράγμα που ήμουν.Δεν με άντεξαν σε αυτή την έκδοση:starhit:εμένα την πάντα δυνατή, τη σούπερ κοινωνική, την θελκτική και άνετη..Τα αίτια που πέρασα απο αυτό το στάδιο δεν ήταν τόσο αισθητικά αλλά ένας τρόπος για να ξεσπάσω την κατάθλιψη που ένιωθα και τη νέα ζωή που ξεκίνησα σε μια ξένη πόλη κ δεν κατάφερα να με γεμίσει.Όσο αδυνάτιζα, τόσο προσπαθούσα υποσεινήδητα να ελέγξω τη θλίψη μου, ήταν ένας τρόπος να δείξω πόσο δυστυχισμένη ήμουν κ καμία σχέση με ωραία ρούχα κ μοντέλα.Τώρα κάνω βουλιμικά για τον ίδιο ακριβώς λόγο.Γενικά πιστεύω οτι κ σε βουλιμία κ σε ανορεξία κ σε παχυσαρκία η θλίψη προυπάρχει και τις προκαλέι κ όχι το αντίθετο.Δν ξέρω την αποψή μου λέω.Σκεφτόμουν ταπόγευμα σοβαρά να πάω σε ψυχολόγο.Μετά λέω , δεν είναι κάτι άχσετο που στα προκαλεί όλα αυτά είναι ένας τρόπος ζωής που έχεις μέσα του εγκλωβιστεί, θέλεις να μάθεις να διαχειρίζεσαι χωρίς ξεσπάσματα αυτή τη φυλακή ή να ελευθερωθείς?φοβάμαι γιατί βλέπω οτι έχω αρχίσει να συνηθίζω τη δυστυχία, τη "μοναξιά", το συναισθηματικό κενο, να μην περιμένω τίποτα ...και δεν θέλω να παραιτηθώ ακόμα ..οι εμμονές με τα κιλά και τα ξεσπάσματα στο φαί φανερώνουν κενό, χιλιοειπωμένο το ξέρω αλλά σε εμενα τουλάχιστον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου πήρε το φαί όταν ήδη είχα χάσει όλα τα άλλα.(είπα πολλά , δεν νομίζω να καταφέρει να το διαβάσει κανείς αλλά τουλάχιστον κάπως ξαλάφρωσα:P)

Πιστευω οτι οι αιτίες είναι βαθιά κρυμμένες...

Η αφορμή πάντως ήταν ένας χωρισμός όπου ακολούθησε κατάθλιψη και ανορεξία(απλα δεν κατεβαινε μπουκια)....
οταν συνηλθα καπως απο την καταθλιψη και ξεκινησα να τρωω,μου αρεσε που αδυνατησα τοσο πολυ και που ολοι ανησυχουσαν για μενα,οποτε και τα λιγα που ετρωγα τα εβγαζα... και μαζι με τη γυμναστικη συνεχιζα να ειμαι κοκαλο.
και περυσι αρχες δεκεμβριου,λογω χειρουργειου σταματαω γυμναστηριο για 3 μηνες... τα ειχα παιξει και απο την τοση στερηση,επανηλθε και μια πιο ηπια ευτυχως καταθλιψη και ξεκινησα να εχω κρισεις βουλιμιας... μεχρι τοτε δεν ειχα ποτε,απλως εκανα εμετο,αλλα οχι βουλιμικα επεισοδια.Ηταν μακραν ο χειροτερος χειμωνας της ζωης μου.Ενας εφιαλτης.Αφόρητη μοναξιά,παράνοια,κλάματα και ανισορροπία.κυλιόμουν στα πατώματα και στα πεζοδρόμια,κυκλοφορούσα ξυπόλυτη χειμωνιάτικα,έφευγα από τη δουλειά ξαφνικά ή δεν πήγαινα καθόλου,με χτύπαγα και πολλά άλλα...όλο έλεγα ότι έχω πιάσει πάτο και όλο και πιό χαμηλά βούλιαζα...
Έχω από 1/9 να κάνω βουλιμικό.

Ελπίζω να τελειώσουν όλα.... θέλω να βρώ τη γαλήνη μου και να γελάσω ξανά.
Αλλά δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για το κακό που μου προκάλεσα και για όσα μου στέρησα...

Ηταν μακραν ο χειροτερος χειμωνας της ζωης μου.Ενας εφιαλτης.Αφόρητη μοναξιά,παράνοια,κλάματα και ανισορροπία.κυλιόμουν στα πατώματα και στα πεζοδρόμια,κυκλοφορούσα ξυπόλυτη χειμωνιάτικα,έφευγα από τη δουλειά ξαφνικά ή δεν πήγαινα καθόλου,με χτύπαγα και πολλά άλλα...όλο έλεγα ότι έχω πιάσει πάτο και όλο και πιό χαμηλά βούλιαζα...
Αλλά δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για το κακό που μου προκάλεσα και για όσα μου στέρησα... [/quote]

ΠΟΣΟ σε νιώθω.μακράν ο χειρότερος όμως.Σκέφτομαι τώρα πως τα βράδια που ορμούσα στα περίπτερα σε μαύρο χάλι εγώ στην τάδε περιοχή, εσύ έκανες το ίδιο την ίδια ώρα σε κάποια άλλη περιοχή κ φρικάρω!έχω βγει κ εγώ ξυπόλητη..Σου εύχομαι ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, να μην επιστρέψουν ποτέ τα βουλιμικά στη ζωή σου και όλα να αλλάξουν ΓΡΗΓΟΡΑ προς το καλύτερο.Πρέπει να λλάξουμε όμως βασικά τις ζωές μας και την ψυχολογία μας κ μετά όλα θα έρθουν εύκολα κ φυσικά έτσι θέλω να πιστεύω.

Και σε αυτό το σημείο "κατηγορώ" το οικογενειακό μου περιβάλλον....
γιατί όταν πρωτοξεκίνησαν οι κρίσεις βουλιμίας-πριν 10 μηνες δλδ- τα έτρωγα μπροστά τους... τους έστελνα να μου τα αγοράσουν καθώς ήμουν χειρουργημένη... με έβλεπαν να τρώω 4 κουτιά μπισκότα 5 σοκολάτες 4 πάστες και ένα σωρό πατατάκια και αντί να καταλάβουν οτι κάτι δεν πάει κάτι καλά και να μου πουν στοπ μου το επέτρεπαν και μάλιστα με επιβράβευαν τι καλά που κάνω και τρώω.
ακόμα και τώρα με νευριάζουν.δεν καταλαβαίνουν ότι το θέμα είναι να μην κάνω βουλιμικά,απλώς θέλουν να τρώω και να μην αδυνατήσω άλλο.

Ροζούλα,
κι εγώ το εύχομαι,για σένα και για όλες τις κοπέλες που υποφέρουν,δεν μας αξίζει...

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Αιτίες: τελειομανία, χαμηλή αυτοεκτίμηση

---

με κάλυψε το δελφίνι αν και έχω να προσθέσω κάτι που είναι καθαρά δική μου άποψη.. πιστεύω οτι για όλες τις εξαρτήσεις χρειάζονται και εξαρτητικές προσωπικότητες σαν πρώτο υλικο πχ κάποιος με το διπτυχο τελειομανια- χαμηλη αυτοεκτίμηση δεν είναι απαραίτητο να αναπτύξει ΔΠΤ ή κάποιος που έχει δεχτει άσχημα σχόλια για το βάρος του δεν θα πέσει στην ανορεξία η στη βουλιμία και πάει λέγοντας. . όπως και με τα ναρκωτικα και τον τζόγο και όλες τις καταστάσεις που καταλήγουν να είναι παθολογικές και να χάνουν οι νοσούντες τον ελεγχό του εαυτού τους . .το που είναι η διαχωριστική γραμμή δεν γνωρίζω απλά γεγονότα που σε άλλους(πχ σχολιο για το βαρος) θα περνουσαν πιθανον απαρατήρητα ή στα ψιλα γραμματα σε μας γίναν λόγος για να αναπτύξουμε την συγκεκριμένη ψύχωση. .άρα για κάποιον λόγο που δεν έιναι διακριτός ακόμα στα μάτια μου βρίσκει προσφορο έδαφος η ασθένεια να ριζώσει και να θεριέψει .

Σευχαριστώ..καλά εγώ το απόγευμα την ξανακανα...και τώρα πάλι τρώω σουβλάκια με πατάτες...έκανα βουλιμικό αλλά δεν ήταν σαν όλα τα προηγούμενα.Πήρα την μάνα μου τηλέφωνο μετά,δεν άντεχα, μιλήσαμε κοντά 2 ώρες, δεν της είπα για εμετούς κ ανορεξία αλλά μίλησα ανοιχτά για τον πάτο που έχω πιάσει , οτι δεν μπορώ να συνέλθω, για την περίοδο για όλα.έκλαιγα κ έκλαιγε μαζί μου.της είπα να με συγχωρέσει που δεν την κάνω περήφανη με την όλη πορεία μου αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!Τουλάχιστον τώρα..κ μου είπε να πάψω να αυτοτιμωρούμαι, να πάψω να με κατηγορώ, να πάψω να τα σκέφτομαι 20 ώρες τη μέρα.Και ένιωσα κάπως καλύτερα γιατί ξέρω οτι ξέρει(μου είχε πετάξει σπόντα για ν. ανορεξία) και τελικά ξαλάφρωσα που έσπασα τη μάσκα της τέλειας και αλώβητης κόρης.Αύριο πάω γυναικολόγο, εξού κ το βουλιμικό, τρώω σαν γουρούνι γιατί φοβάμαι μην μου πει πάλι οτι φταίνε τα κιλά μου.Μαλακιά το ξέρω αλλά εσύ ίσως με καταλαβαίνεις.Θα σου πω τα νεότερα...εσύ έκλεισες ε?Τι σκέφτεσαι να κάνεις με αυτό το θέμα?

Ηοπα ποσο δικιο εχεις!!!!

Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

Quote:

---

Originally posted by dolphin
ανησυχία για το πώς με βλέπουν οι αλλοι

---

το θυμαμαι πριν καν να θυμαμαι τον εαυτο μου . .

Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

Quote:

---

Originally posted by alexandrita


Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

---

'οχι εννοώ τι θα κάνεις στο πρακτικό κομμάτι.Φάρμακα , αύξηση βάρους κτλ.

Quote:

---

Originally posted by CHOMSKY
Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

---

όντως και είναι και δύσκολο, εγώ όχι απλά δεν τα έχω πει αυτά που λέω εδω πουθενά αλλού, αλλά μέχρι πριν λίγο καιρό δν τα έλεγα ούτε καν στον εαυτό μου.Τέλειο το γατούλι , γλύκα!Πλάκα πλάκα μήπως ένα κατοικίδιο κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις??:shocked2:

Quote:

---

Originally posted by POZ

Quote:

---

Originally posted by alexandrita


Ροζουλα 7/10 έχω κλεισει.... δεν ειχε νωριτερα....
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, εδω και καιρο :bisou::bisou::bisou::bisou::bisou:

---

'οχι εννοώ τι θα κάνεις στο πρακτικό κομμάτι.Φάρμακα , αύξηση βάρους κτλ.

---

Αντισυλλυπτικά δεν θέλω να πάρω,καπνίζω και πολύ,οπότε αντεδείκνυται εκ των πραγμάτων... εννοείται ότι και στο να πάρω βάρος δε θα με βρεί σύμφωνη,άλλωστε δεν είμαι και τόσο λίγα ώστε να οφείλεται σε αυτό.αχ δεν ξέρω,αγχ.ωνομαι,δε θελω να το σκέφτομαι....

Quote:

---

Originally posted by POZ

Quote:

---

Originally posted by CHOMSKY
Παιδιά, πολύ βαθυστόχαστα αυτά που λέτε. Πιστεύω ότι και μόνο που καταφέρνουμε να εξωτερικεύσουμε αυτά τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα, τις τύψεις, τις ενοχές, την ντροπή για την κόλαση που ζούμε είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα.Εγώ πάντως αυτό το βιώνω. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος των μυστικών και το ότι υπάρχει ένα μέρος που βρισκόμαστε έστω και ψηφιακό είναι σημαντικό για να εκτονώνεται όλο αυτό το φορτίο.
Μαζί στον αγώνα! (τώρα ακούγομαι σα χαζό αλλά δεν πειράζει!)
Σας στέλνω αυτό το δωράκι για παρεούλα

---

όντως και είναι και δύσκολο, εγώ όχι απλά δεν τα έχω πει αυτά που λέω εδω πουθενά αλλού, αλλά μέχρι πριν λίγο καιρό δν τα έλεγα ούτε καν στον εαυτό μου.Τέλειο το γατούλι , γλύκα!Πλάκα πλάκα μήπως ένα κατοικίδιο κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις??:shocked2:

---

είναι το καλύτερο για την εκτόνωση!!!τουλάχιστο για εμένα!

Αλεξανδρίτα θ σου πω αύριο βράδυ τι μου είπε κ εμένα.Καλά κ εγώ σκέφτομαι μήπως τζάμπα με παχαίνω τώρα , είμαι ήδη υπερκανονική , αλλά μερικές φορές παίζει κ στο 1 κιλό, οπότε θα δούμε.

(Εγώ ξεκινάω απο σήμερα να "στέλνω" ανθρώπους κ καταστάσεις.Καλύτερα μόνη μου πραγματικά παρά να περιμένω απο ανθρώπους που δν αξίζουν.Ήδη μίλησα ξεκάθαρα σε 2 δήθεν φίλους μου κ αισθάνομαι πολύ καλύτερα.Και πραγματικά καιρός να αλλάξουν κάποια πράγματα.)άσχετο αλλά σχετικό.αντί να καταπίνω πίκρα μαζί με φαί , ας τα ακούνε.

Μπράβο Ροζ που άρχισες το ΄΄ξεσκαρτάρισμα΄΄! Εγώ πριν από 2 χρόνια χώρισα με τον αρραβωνιαστικό μου και τέλη Αύγουστου παραιτήθηκα από τη δουλειά όπου δούλευα 5,5 χρόνια. Εδώ και καιρό προσπαθώ να απομακρύνω πρόσωπα και καταστάσεις που θεωρώ ότι μου κάνουν κακό ή τέλος πάντων δε με βοηθάνε να ανέβω και να μείνω στην επιφάνεια.
Ας μην πνίγουμε στο φαγητό άλλη καταπίεση και πίκρα. Ας τα εξωτερικεύουμε σε αυτούς που πρέπει...

ροζούλι χαίρομαι για το ξέσπασμα που έκανες στη μαμά σου,πιστεύω οτι σε ηρέμισε λιγάκι ,όχι?το χάδι της μάνας ,έστω κ η φωνή της η γλυκιά είναι μεγάλος λυτρωμός κ τον έχουμε ανάγκη.
πάντως αλεξανδρίτα εμένα μου κάνει οτι οι διατροφικές σου διαταραχές ξεκίνησαν ως μέρος μιας κατάθλιψης κ όχι οτι είχες κατάθλιψη λόγο διαταραχών,όπως παθαίνουν άλλοι ας πούμε.δηλαδή έτσι όπως τα λες μου κάνει οτι ο λόγος που έπαθες ανορεξία ήταν η κατάθλιψη που πέρασες.κ συμφωνώ οτι χρειαζόσουν περισσότερη προσοχή από το περιβάλλον σου.καμιά φορά το περιβάλλον μας μπορεί να μην αντιλαμβάνετε τι περνάμε.κ τότε πρέπει να το λέμε.εγώ άργισα πολύ να μιλήσω.γιαυτό πέρασαν τόσα χρόνια.

Σε ευχαριστώ βουλιάνα μου!Ναι νιώθω πιο αλαφρωμένη , κουράστηκα πια να παριστάνω το τέλειο παιδί!Και σε φίλους που μίλησα ξεκάθαρα για πράγματα που με ενοχλούσαν με έκανε να αιστανθώ πολύ καλύτερα και οι ίδιοι με ευχαρίστησαν για την ειλικρίνεια μου κ παραδέχτηκαν κάποια πράγματα.Γενικά τν τελευταίο χρόνο τα κρατούσα όλα μα όλα μέσα μου εξαιτείας μιας συγκεκριμένης κοπέλας που με έκρινε και συνεχίζει να με κρίνει ανελέητα , πράγμα που με έκανε να κλειστώ στο καβούκι μου κ να τα ξεσπάω σε εμένα!Και ακόμα μια άσχετη ερώτηση.Όταν τρώμε μια μέρα πολύ, την επόμενη πρέπει να συνεχίζουμε κανονικά το πρόγραμμά μας πεινάμε δν πεινάμε π.χ. πρωινό, δεκατιανό κτλ ή αφήνουμε το στομάχι να ξαναπεινάσει και τρώμε τότε π.χ. πρώτο γεύμα στις 3 το μεσημέρι.?

Μπορώ να απαντήσω κι εγώ που δεν αντιμετωπίζω βουλιμία αλλά άλλο είδος Ednos?
Μπορεί το φαγητό να παίζει το ρόλο υποκατάστατου,μπορεί να είναι ένα εργαλείο αυτοτιμωρητικό,μπορεί να γίνεται τρόπος έκφρασης εχθρικότητας ως αντίδραση σε ένα περιβάλλον στρεσογόνο ή τοξικό συναισθηματικά,μπορεί να εκφράζει διάθεση άρνησης ελέγχου,μπορεί να λειτουργεί ως τρόπος κρυφής σύνδεσης με το ίδιο το παρελθόν ή με σημαντικούς άλλους του παρελθόντος,ενδέχεται να γίνεται ένα σύμβολο επιτυχίας,ή αντίθετα μία κραυγή για βοήθεια,να καλυπτόμαστε πίσω απ'αυτό από φόβο,να χρησιμοποιούμε τη στάση μας απέναντι στο φαγητό σαν φετίχ,σαν μία ένδοξη διαφορετικότητα,μπορεί να είναι το όπλο ή το τραύμα από το όπλο,ή και τα δύο μαζί,μπορεί να είμαστε φορείς προκαταλήψεων πάνω σε ό,τι αφορά το σωματικό σχήμα,βάρος,την εικόνα της σάρκας ενός ανθρώπου.Μπορεί να έχουμε όλοι μας τα χέρια μας βαμμένα στο αίμα,γιατί όλοι μας,σαν μέρη ενός συνόλου,έχουμε βάλει το λιθαράκι μας να χτιστεί ετούτη η φυλακή.

Αλλά αφού έχουμε την ικανότητα να χτίζουμε,τότε έχουμε και την ανάλογη για να γκρεμίζουμε φυλακές.
Μπορεί να συνυπάρχουν λόγοι και να λειτουργούν αθροιστικά και συνεργατικά,βιολογικοί και περιβαλλοντικοί,πολιτισμι� �οί και ατομικοί,που να αναφέρονται στο παρελθόν και στο παρόν μας,σε στοιχεία της προσωπικότητάς μας,αλλά και στον τρόπο που γαλουχηθήκαμε.Στην ιστορία μας,στο γενεαλογικό μας δέντρο.Στην ακέραια και γνήσια παιδεία κάποιου ή στην έλλειψή της.Σε δυσλειτουργικά κομμάτια της σκέψης και της αντίληψής μας.Σε τόσα μα τόσα.

Ροζ,


την επόμενη ενός βουλιμικού καλό είναι να τρώμε κανονικά όλα μας τα γεύματα απλα ίσως σε μικρότερες ποσότητες αν δεν πεινάμε τόσο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν παραλείπουμε γεύματα ή λιμοκτονούμε. Θα γυρίσει εναντίον μας...

Σευχαριστώ για την απάντηση.Καλά εγώ συνήθως τρώω κανονικά όταν πεινάσω , δεν αντέχω να νιώθω το στομάχι μου να γουργουρίζει πια...σήμερα βέβαια δεν πάνε κάτω κ πολλά απο το άγχος..περίεργο το άγχος. ή θα δένεται το στομάχι μου κόμπος ή θα τρώω το καταπέτασμα..

Quote:

---

Originally posted by sabe
Μπορώ να απαντήσω κι εγώ που δεν αντιμετωπίζω βουλιμία αλλά άλλο είδος Ednos?
Μπορεί το φαγητό να παίζει το ρόλο υποκατάστατου,μπορεί να είναι ένα εργαλείο αυτοτιμωρητικό,μπορεί να γίνεται τρόπος έκφρασης εχθρικότητας ως αντίδραση σε ένα περιβάλλον στρεσογόνο ή τοξικό συναισθηματικά,μπορεί να εκφράζει διάθεση άρνησης ελέγχου,μπορεί να λειτουργεί ως τρόπος κρυφής σύνδεσης με το ίδιο το παρελθόν ή με σημαντικούς άλλους του παρελθόντος,ενδέχεται να γίνεται ένα σύμβολο επιτυχίας,ή αντίθετα μία κραυγή για βοήθεια,να καλυπτόμαστε πίσω απ'αυτό από φόβο,να χρησιμοποιούμε τη στάση μας απέναντι στο φαγητό σαν φετίχ,σαν μία ένδοξη διαφορετικότητα,μπορεί να είναι το όπλο ή το τραύμα από το όπλο,ή και τα δύο μαζί,μπορεί να είμαστε φορείς προκαταλήψεων πάνω σε ό,τι αφορά το σωματικό σχήμα,βάρος,την εικόνα της σάρκας ενός ανθρώπου.Μπορεί να έχουμε όλοι μας τα χέρια μας βαμμένα στο αίμα,γιατί όλοι μας,σαν μέρη ενός συνόλου,έχουμε βάλει το λιθαράκι μας να χτιστεί ετούτη η φυλακή.

Αλλά αφού έχουμε την ικανότητα να χτίζουμε,τότε έχουμε και την ανάλογη για να γκρεμίζουμε φυλακές.
Μπορεί να συνυπάρχουν λόγοι και να λειτουργούν αθροιστικά και συνεργατικά,βιολογικοί και περιβαλλοντικοί,πολιτισμι� �οί και ατομικοί,που να αναφέρονται στο παρελθόν και στο παρόν μας,σε στοιχεία της προσωπικότητάς μας,αλλά και στον τρόπο που γαλουχηθήκαμε.Στην ιστορία μας,στο γενεαλογικό μας δέντρο.Στην ακέραια και γνήσια παιδεία κάποιου ή στην έλλειψή της.Σε δυσλειτουργικά κομμάτια της σκέψης και της αντίληψής μας.Σε τόσα μα τόσα.

---

ομορφο ποστ sabe

Ροζουλα, ωραιο τοπικ ανοιξες! μπραβο:thumbup:

Quote:

---

Originally posted by sabe
...μία κραυγή για βοήθεια...

---

τα ειπες ολα...

Καλημερούδια κ καλό μήνα σε όλους μας!
Αλεξανδρίτα τώρα κατάφερα επιτέλους να δω το μνμ σου...δν με άφηνε να μπω , όταν πατούσα μου έβγαζε ένα κίτρινο θαυμαστικό!(επειδή δν είμαι κ πολύ σχετική αν ξέρει καμία ας μου πει τι είναι αυτό!)Θέλω να σου στείλω u2u αλλά δν ξέρω πώς κ φοβάμαι μην κάνω καμιά ομαδική αποστολή!!Επίσης να μου πείτε πώς βάζω link για ένα videaki -διαφήμηση που μου άρεσε πολύ κ θέλω να το δείτε!!Θέλω τπτ άλλο?μπα...δν μουρχεται κάτι προς το παρόν...!:rolleyes:

Καλημέρα!!!
Λοιπον, ο πιο ευκολοσ τροποσ ν αστειλεις u2u ειναι να πατησεις κατω απο ενα post του προσωπου που θελεις να στειλεις το πρασινο εικονιδιο που γραφει u2u.Απλως πρεπει να γραψεις και θεμα γιατι αν ειναι κενο δε το στελνει.

Για να βαλεις το link που θελεις... πας στη σελιδα που θελεις να ποσταρεις πχ sto youtube,πας πανω στο browser που χρησιμοποιεις πχ firefox κανεις copy τη διευθυνση και μετα paste εδώ!!!! τόσο απλό!!!

o πινακας που εβαλες ειναι υπεροχος. ανατριχιασα
αψογος πραγματικα

Ναι click μου, ειναι του μουνχ, λεγεται "η κραυγη" και ειναι απο τους πολυ αγαπημενους μου...

ταιριαζε στο ποστ της sabe...

http://www.youtube.com/tippexperience Μπείτε...είναι πολύ καλό!!

Αλεξανδρίτα ΑΥΤΟΣ ο πίνακας είναι απο τους 5 πολύ πολύ πολύ αγαπημένους μου, όλο τον χειμώνα τον είχα σαν ταπετσαρία(!!?) στον υπολογιστή!

Quote:

---

Originally posted by POZ
Αλεξανδρίτα ΑΥΤΟΣ ο πίνακας είναι απο τους 5 πολύ πολύ πολύ αγαπημένους μου, όλο τον χειμώνα τον είχα σαν ταπετσαρία(!!?) στον υπολογιστή!

---

δεν εκπλησσομαι!!!!

Alexandrita σου έχω στείλει u2u 3 φορές!Πες μου αν ήρθε γιατί κάτι δν μου πάει καλά...το έστελνε αλλά έβγαζε και error.:puzzled: